Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Verdwijnpunt
Zij die deze kasseien en sporen legden
gaven hun lijven al lang geleden terug.
Maar eerder, eerder zegden zij dat ze
geloofden. Zegden zij dat ze wel wisten
hoe alles zat. Hun onherinnerde dromen
wemelden van de oorlog die nog moest
komen, duister als de kleur die de rivier
’s avonds heeft. Er zweemt een heimwee
over deze stenen, maar het is niet klaar
waarnaar. Moet er eigenlijk niet een dun
lijntje om alles heen? Met richtingwijzers?
Toekomst heeft de kraag ruig omhoog.
Bert Bevers
Gedicht: Verdwijnpunt
Eerder verschenen in Schaduw, District Hoboken, 2014
Bert Bevers is a poet and writer who lives and works in Antwerp (Be)
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Bevers, Bert
Der Krieg
Aus Plewna wandert ein Geisterzug,
Die türkischen Helden gefangen,
In Fetzen und barfuss, von Hunger verzehrt,
Die Glieder schlottern und hangen.
Viel Tausende wanken wie Schatten dahin,
Zur Donau ziehen die Armen,
Die nächtlichen Wolken durchheult der Wind,
Laut brüllend, wie Schlachtenerbarmen.
In lautloser Stille, so wandern sie hin
Durch schneeverdichtete Fluren,
Bedeckt mit Leichen – die Raben und Kräh’n
Verkünden der Fallenden Spuren.
Nur Leichen liegen von Plewna hin
Zur Donau in Reihen gesäet,
Ein grässlich’ Schlachtfeld, wo Ross und Mann
Am Wagen erfroren, verwehet.
Die Wandernden schreien um Hülfe noch,
Dann knien sie, beten stille,
Mit ihren Armen gen Morgenland,
Und sterben -‘s ist Allahs Wille.
Von Plewna zur Donau, wer Kräfte hat,
Vollendet die grausige Reise,
Da glitzert düster im Abendrot
Nicropolis, starrend von Eise.
Und rings ertönt ein Heulen und Schrei’n:
“O wollet uns Speise doch geben!
Was habt Ihr nicht lieber erschossen uns gleich!”
Die Lüfte, die eisigen, beben.
Zehntausend Gefangene schreien nach Brot,
Kein Brot ist zur Stunde zu haben,
Und markerschütternd durchtobt der Schrei
Die Straßen, die Wälle, den Graben.
Zehntausend liegen in jener Nacht
Verhungernd, mit sterbendem Munde,
Die Sieger sind selber von Tod bedroht –
Kein Brot! und nur Eis in der Runde!
Kein Brot! Und von jenseits da winkt das Land,
In dem lange verheißenen Frieden,
Doch hat sie die Donau mit krachendem Eis
In gewaltigen Massen geschieden.
Kein Brot! und es frieret in jener Nacht,
Als hätte Natur sich geschworen,
Den beiden Heeren den Untergang,
Fast waren sie alle verloren.
Doch endlich grauet der Tag, es kann
Die Panzerbarkasse nun wagen,
Vom Eis getragen! ein wenig Brot
Zu gemarterten Helden zu tragen.
Carmen Sylva
(1843-1916)
Der Krieg
Gedicht
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Archive S-T, CLASSIC POETRY, WAR & PEACE
A Poem About Waldberg
What I am afraid of is that they will just attract an awful bombardment on themselves in which they will have to be supported.
Oh no they won’t do that.
I don’t think they will do that.
What I think is that I will have to reach the country before I ask myself the way to see the city.
I don’t mean this as a joke.
I know very well that I know all about nurses. Who doesn’t. And who would like to see children win. I love my boy very much. His mother feeds him. I can smile and think of it. We both laugh together. Altogether I have said to them keep still.
Curtains a japanese curtain.
Complete flowers.
I never use a pass.
Of course you wouldn’t.
You wouldn’t be careful enough. I don’t mean that.
How can I hear him speak. You don’t mean a victim. Eugene Paul. What is Walberg’s name.
I don’t care for him.
I am not sorry for her.
I do not have flowers here.
C A L I F O R N I A
Let me see. What do you say. They can take care of riches. Kiss my hand. Why. Because Russians are rich. All Russians are valuable. That is what I said.
I wish I could be as funny as he is.
Yes thank you I believe in Russia.
Gertrude Stein
(1874-1946)
A Poem About Waldberg
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Archive S-T, Gertrude Stein, Stein, Gertrude
Christian Kunda Mutoki porte un nouveau regard sur Le Horla de Guy de Maupassant.
Il est précédé d’une préface et suivi d’une postface.
Il vient rafraîchir les problématiques qui touchent à la morale, à l’athéisme, à des amours tumultueuses et infidèles. . .
Le monde d’aujourd’hui diffère-t-il de celui décrit au XIXe siècle par l’écrivain français ? La science a-t-elle amélioré la condition existentielle de l’homme ?
Voici quelques questions majeures qui trouvent ici un regard neuf.
Christian Kunda Mutoki a préparé sa thèse de doctorat à l’Université Paul Verlaine, actuelle Université de la Lorraine (Metz, France). Il est écrivain et professeur de Littérature et civilisation françaises à l’Université de Lubumbashi, en RDC.
GUY DE MAUPASSANT
Une certaine idée de l’homme dans Le Horla
Christian Kunda Mutoki
Cahiers des sciences du langage
Langue Linguistique Littérature
Broché
Format : 15,5 x 24 cm
ISBN : 978-2-8066-3665-2
14 décembre 2018
70 pages
€ 11,5
# New books
Une certaine idée de l’homme dans Le Horla
de Guy de Maupassant
Christian Kunda Mutoki
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Archive M-N, Archive M-N, Art & Literature News, Guy de Maupassant, Maupassant, Guy de, Maupassant, Guy de
THE RACE QUESTION
Scene—Race track. Enter old coloured man, seating himself.
“Oomph, oomph. De work of de devil sho’ do p’ospah. How ‘do, suh? Des tol’able, thankee, suh. How you come on? Oh, I was des a-sayin’ how de wo’k of de ol’ boy do p’ospah. Doesn’t I frequent the racetrack? No, suh; no, suh. I’s Baptis’ myse’f, an’ I ‘low hit’s all devil’s doin’s. Wouldn’t ‘a’ be’n hyeah to-day, but I got a boy named Jim dat’s long gone in sin an’ he gwine ride one dem hosses. Oomph, dat boy! I sut’ny has talked to him and labohed wid him night an’ day, but it was allers in vain, an’ I’s feahed dat de day of his reckonin’ is at han’.
“Ain’t I nevah been intrusted in racin’? Humph, you don’t s’pose I been dead all my life, does you? What you laffin’ at? Oh, scuse me, scuse me, you unnerstan’ what I means. You don’ give a ol’ man time to splain hisse’f. What I means is dat dey has been days when I walked in de counsels of de on-gawdly and set in de seats of sinnahs; and long erbout dem times I did tek most ovahly strong to racin’.
“How long dat been? Oh, dat’s way long back, ‘fo’ I got religion, mo’n thuty years ago, dough I got to own I has fell from grace several times sense.
“Yes, suh, I ust to ride. Ki-yi! I nevah furgit de day dat my ol’ Mas’ Jack put me on ‘June Boy,’ his black geldin’, an’ say to me, ‘Si,’ says he, ‘if you don’ ride de tail offen Cunnel Scott’s mare, “No Quit,” I’s gwine to larrup you twell you cain’t set in de saddle no mo’.’ Hyah, hyah. My ol’ Mas’ was a mighty han’ fu’ a joke. I knowed he wan’t gwine to do nuffin’ to me.
“Did I win? Why, whut you spec’ I’s doin’ hyeah ef I hadn’ winned? W’y, ef I’d ‘a’ let dat Scott maih beat my ‘June Boy’ I’d ‘a’ drowned myse’f in Bull Skin Crick.
“Yes, suh, I winned; w’y, at de finish I come down dat track lak hit was de Jedgment Day an’ I was de las’ one up! Ef I didn’t race dat maih’s tail clean off, I ‘low I made hit do a lot o’ switchin’. An’ aftah dat my wife Mandy she ma’ed me. Hyah, hyah, I ain’t bin much on hol’in’ de reins sence.
“Sh! dey comin’ in to wa’m up. Dat Jim, dat Jim, dat my boy; you nasty putrid little rascal. Des a hundred an’ eight, suh, des a hundred an’ eight. Yas, suh, dat’s my Jim; I don’t know whaih he gits his dev’ment at.
“What’s de mattah wid dat boy? Whyn’t he hunch hisse’f up on dat saddle right? Jim, Jim, whyn’t you limber up, boy; hunch yo’se’f up on dat hoss lak you belonged to him and knowed you was dah. What I done showed you? De black raskil, goin’ out dah tryin’ to disgrace his own daddy. Hyeah he come back. Dat’s bettah, you scoun’ril.
“Dat’s a right smaht-lookin’ hoss he’s a-ridin’, but I ain’t a-trustin’ dat bay wid de white feet—dat is, not altogethah. She’s a favourwright too; but dey’s sumpin’ else in dis worl’ sides playin’ favourwrights. Jim bettah had win dis race. His hoss ain’t a five to one shot, but I spec’s to go way fum hyeah wid money ernuff to mek a donation on de pa’sonage.
“Does I bet? Well, I don’ des call hit bettin’; but I resks a little w’en I t’inks I kin he’p de cause. ‘Tain’t gamblin’, o’ co’se; I wouldn’t gamble fu nothin’, dough my ol’ Mastah did ust to say dat a honest gamblah was ez good ez a hones’ preachah an’ mos’ nigh ez skace.
“Look out dah, man, dey’s off, dat nasty bay maih wid de white feet leadin’ right fu’m ‘de pos’. I knowed it! I knowed it! I had my eye on huh all de time. Oh, Jim, Jim, why didn’t you git in bettah, way back dah fouf? Dah go de gong! I knowed dat wasn’t no staht. Troop back dah, you raskils, hyah, hyah.
“I wush dat boy wouldn’t do so much jummying erroun’ wid dat hoss. Fust t’ing he know he ain’t gwine to know whaih he’s at.
“Dah, dah dey go ag’in. Hit’s a sho’ t’ing dis time. Bettah, Jim, bettah. Dey didn’t leave you dis time. Hug dat bay mare, hug her close, boy. Don’t press dat hoss yit. He holdin’ back a lot o’ t’ings.
“He’s gainin’! doggone my cats, he’s gainin’! an’ dat hoss o’ his’n gwine des ez stiddy ez a rockin’-chair. Jim allus was a good boy.
“Confound these spec’s, I cain’t see ’em skacely; huh, you say dey’s neck an’ neck; now I see ’em! now I see ’em! and Jimmy’s a-ridin’ like——Huh, huh, I laik to said sumpin’.
“De bay maih’s done huh bes’, she’s done huh bes’! Dey’s turned into the stretch an’ still see-sawin’. Let him out, Jimmy, let him out! Dat boy done th’owed de reins away. Come on, Jimmy, come on! He’s leadin’ by a nose. Come on, I tell you, you black rapscallion, come on! Give ’em hell, Jimmy! give ’em hell! Under de wire an’ a len’th ahead. Doggone my cats! wake me up w’en dat othah hoss comes in.
“No, suh, I ain’t gwine stay no longah, I don’t app’ove o’ racin’, I’s gwine ‘roun’ an’ see dis hyeah bookmakah an’ den I’s gwine dreckly home, suh, dreckly home. I’s Baptis’ myse’f, an’ I don’t app’ove o’ no sich doin’s!”
Paul Laurence Dunbar
(1872 – 1906)
The Race Question
From The Heart Of Happy Hollow, a collection of short stories reprinted in 1904 by Dodd, Mead and Company, New York.
Short story
• fleursdumal.nl magazine
More in: *Archive African American Literature, Archive C-D, Archive C-D, Dunbar, Paul Laurence, Dunbar, Paul Laurence, Paul Laurence Dunbar, Paul Laurence Dunbar
Wild nights – Wild nights!
Wild nights – Wild nights!
Were I with thee
Wild nights should be
Our luxury!
Futile – the winds –
To a Heart in port –
Done with the Compass –
Done with the Chart!
Rowing in Eden –
Ah – the Sea!
Might I but moor – tonight –
In thee!
Emily Dickinson
(1830-1886)
Wild nights – Wild nights!
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Archive C-D, Dickinson, Emily
Sehnsucht
Entfernter Freund!
Um den auf immer
Im stillen Zimmer
Mein Auge weint;
Dann, wenn die Sterne
Am Himmel blinken,
Und Liebe winken,
Denk ich der Ferne
In der du, ach!
Jetzt um mich leidest,
Und Freuden meidest,
Mit Thränen nach.
Und wenn mein Freund
Im Stralenkleide,
Zu meinem Leide
Mitleidig scheint;
Da werf ich mich,
Mit stummen Sehnen
Und tausend Thränen –
O! sähst du mich!
An jene Flüsse
Zur Erde nieder,
Die unsre Lieder
Und unsere Küsse
Beym Sternenschein
So oft belauschten,
und sanfter rauschten
Durch diesen Hayn –
Ach! keine Lieder
Und keine Küsse,
Ihr – Hayn – und Flüsse!
Belauscht ihr wieder –
Und denk an dich,
An jene Zeiten,
So voller Freuden
Für mich und dich;
Dann ruf ich dich
Durch alle Wälder,
Durch Thal und Felder
Als hört’st du mich.
Und wüst und schaurig
Ist Hayn – und Trifte,
Wie Todtengrüfte,
So bang und traurig.
O! Mond und Sterne,
Blickt tausend Küsse
Und tausend Grüsse
Dem in der Ferne,
Ihr könnt’ ihn finden!
So ruf und weine
Ich oft alleine
In öden Gründen.
So lächelt dir
Der Mond oft Küsse
So traurig süsse
Mein Freund von mir.
Sophie Albrecht
(1757-1840)
Gedicht
Im Junius 1783
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, CLASSIC POETRY, Galerie Deutschland
Qui suis-je ?
Qui suis-je ?
D’où je viens ?
Je suis Antonin Artaud
et que je le dise
comme je sais le dire
immédiatement
vous verrez mon corps actuel
voler en éclats
et se ramasser
sous dix mille aspects
notoires
un corps neuf
où vous ne pourrez
plus jamais
m’oublier.
Antonin Artaud
Poème
Qui suis-je ?
(1896 – 1948)
• fleursdumal.nl magazine
More in: Antonin Artaud, Archive A-B, Archive A-B, Artaud, Antonin
Boodschapper
Ze wegen door, die tafelen. Hij
sjouwt wat op en neer met
boodschappen en lijstjes met
benodigdheden: acaciahout,
gelooide huiden, getwijnd lijnwaad
en geitenhaar, onyxstenen, roodgeverfde
ramsvellen, zalfolie en o ja natuurlijk
brons en zilver niet te vergeten.
Want een beetje ark.
Groeiend tabernakel.
Nader niet te dicht,
bandeloos volk:
wacht tot de hoorn schalt.
Geloof
niet in goud
Bert Bevers
Gedicht: Boodschapper
Niet eerder verschenen
Bert Bevers is a poet and writer who lives and works in Antwerp (Be)
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Bevers, Bert
The Outlet
My river runs to thee:
Blue sea, wilt welcome me?
My river waits reply.
Oh sea, look graciously!
I’ll fetch thee brooks
From spotted nooks,—
Say, sea,
Take me!
Emily Dickinson
(1830-1886)
The Outlet, 1860
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Dickinson, Emily
Les heures de la nuit – Poéme
Nous sommes des Heures heureuses
Par qui le Plaisir est conduit;
Quand les étoiles amoureuses
Percent le voile de la nuit,
Près de la beauté qui repose,
Œil entr’ouvert, bouche mi-close,
Vers un lit parfumé de rose,
Nous guidons César et l’Amour.
Et, là, nous demeurons sans trêve
Jusqu’au moment où, comme un rêve,
L’Aube naissante nous enlève
Sur le premier rayon du jour.
Gérard de Nerval
(1808 – 1855)
Les heures de la nuit – Poéme
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Nerval, Gérard de, Nerval, Gérard de
Vanaf 30 november 2018 tot 28 april 2019 presenteert het Bonnefantenmuseum het omvangrijke retrospectief Someone is in my House van de Amerikaanse kunstenaar David Lynch.
Hoewel David Lynch onmiskenbaar een spilfiguur is in de internationale film- en tv-wereld, is zijn werk als beeldend kunstenaar veel minder bekend. Dat is op zijn minst vreemd, aangezien Lynch zelf altijd heeft benadrukt dat hij zichzelf vóór alles ziet als beeldend kunstenaar.
Een beeldend kunstenaar die tijdens zijn studie aan de kunstacademie toevallig in aanraking kwam met het medium film, waarmee de basis gelegd werd voor zijn carrière als filmregisseur.
Naast zijn werk als regisseur is Lynch altijd actief gebleven als beeldend kunstenaar en heeft hij in de afgelopen decennia een grenzeloos oeuvre gecreëerd van onder andere schilderijen, tekeningen, litho’s, foto’s, lampsculpturen, muziek en installaties.
Een oeuvre dat tot nu toe nog maar zelden is belicht en in musea werd getoond. Met ruim 500 werken brengt het Bonnefantenmuseum niet alleen de eerste Nederlandse museumpresentatie van Lynch’ beeldend oeuvre, maar ook de grootste overzichtstentoonstelling ooit.
David Lynch: Someone is in my House
30.11.2018 – 28.04.2019
David Lynch, beeldend kunstenaar
Anders dan het werk van Lynch (1946, Missoula, Montana, VS), vol duister geweld en seksualiteit, doet vermoeden, is de kindertijd van de kunstenaar en filmmaker gelukkig en liefdevol.
Lynch groeit op met reislustige ouders en leidt op jonge leeftijd een nomadenbestaan, een voor hem idyllische en veilige omgeving. Van jongs af aan aangemoedigd om zich creatief te ontplooien – kleurboeken waren uit den boze, eigen verbeelding gebruiken was het credo – komt hij uiteindelijk op de Pennsylvania Academy of the Fine Arts in Philadelphia terecht om schilderkunst te studeren.
Hier ontwikkelt Lynch zijn artistieke vocabulaire en thema’s die blijvend aanwezig zullen zijn in zijn werk. En hier ligt de voedingsbodem voor zijn eerste mixed-media installatie met stop-motion film Six Men Getting Sick (Six Times) (1967), die een opmaat vormde naar zijn eerste speelfilm, Eraserhead (1977). De rest is (film)geschiedenis en inmiddels zijn Lynch’ films moderne klassiekers.
Lynch’ kunstenaarschap loopt als een rode draad door zijn leven en films. Hij is gedurende zijn vijftigjarige carrière altijd blijven tekenen en schilderen, ook als er vanwege zijn werk als filmregisseur weinig tijd was om in het atelier door te brengen.
“I miss painting when I’m not painting”, zegt Lynch zelf in de recente biografie Room to Dream. * David Lynch en Kristine McKenna. Room to Dream. Edinburgh, Canongate Books, 2018, p. 301
In samenwerking met David Lynch toont het Bonnefanten een indrukwekkend artistiek overzicht van het veelzijdige kunstenaarschap van Lynch.
De tentoonstelling omvat schilderijen, foto’s, tekeningen, litho’s en aquarellen uit de jaren 60 tot heden, unieke tekeningen op luciferboekjes uit de jaren 70, schetsboektekeningen uit de jaren 60/70/80, zwart-wit foto’s uit verschillende periodes, waaronder de befaamde Snow Men-fotoserie (1993), cartoons uit de serie The Angriest Dog in the World (1982-1993), audiowerken én een aantal kortfilms uit 1968-2015.
Voor het eerst sinds het ontstaan in 1967, zal ook het allesbepalende academiewerk Six Men Getting Sick (Six Times) in een museumtentoonstelling te zien zijn.
Publicatie
Bij de tentoonstelling verschijnt een rijk geïllustreerde monografie met tekstbijdragen van curator Stijn Huijts (artistiek directeur Bonnefantenmuseum), Kristine McKenna (journalist en curator, Verenigde Staten), Petra Giloy-Hirtz (schrijver en curator, Duitsland) en Michael Chabon (schrijver, Verenigde Staten). De publicatie is verkrijgbaar in het Nederlands, Engels en Frans en wordt uitgegeven door Uitgeverij Hannibal in samenwerking met Prestel.
Tentoonstellingsteaser
In aanloop naar zijn omvangrijke retrospectief Someone is in my House, maakte Lynch speciaal voor het Bonnefanten een unieke tentoonstellingsteaser. In deze typisch Lynchiaanse kortfilm, met in de hoofdrol naast Lynch zelf de ‘White Monkey’ – een personage dat eerder opdook in Lynch’ Weird daily weather report – nodigt hij de kijker uit om naar het Bonnefanten te komen.
Flankerend programma
Parallel aan de tentoonstelling is er in samenwerking met Lumière Cinema in Maastricht een compleet filmretrospectief gewijd aan de films en het leven van David Lynch met filmvertoningen, documentaires en lezingen over de filmmaker.
Daarnaast brengt EYE filmmuseum drie digitaal gerestaureerde films opnieuw uit in de filmtheaters in heel het land. Voor meer informatie: https://www.eyefilm.nl/themas/gerestaureerde-david-lynch-klassiekers
De philharmonie zuidnederland werkte met de Poolse componist Marek Zebrowski aan een compositie en uitvoering van Music for David, een strijkkwartet dat Zebrowski in 2015 componeerde als een hommage aan Lynch, die op zijn beurt de korte animatie film Pożar (Fire) maakte bij Zebrowski’s compositie. Het muziekstuk zal een aantal keren live (op zaal) bij de film ten gehore worden gebracht.
# meer informatie op website Bonnefantenmuseum
# Expositie & publicatie
David Lynch: Someone is in my House
30.11.2018 – 28.04.2019
• photos: jef van kempen
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Archive A-Z Sound Poetry, *Concrete + Visual Poetry K-O, - Book News, - Bookstores, Archive K-L, Art & Literature News, AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, David Lynch, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Jef van Kempen Photos & Drawings, Museum of Literary Treasures, Photography, Tales of Mystery & Imagination, THEATRE
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature