Kamphuis, Freda

· Freda kamphuis: ontrecht · freda kamphuis: gekantelde horizon · Freda Kamphuis: Intrede (Gedicht) · freda kamphuis: mens met witte pet · freda kamphuis: kanteling · freda kamphuis: ijsbloemen · freda kamphuis: friends · Freda Kamphuis: closest-up · freda kamphuis: the bearable lightness of being · Freda Kamphuis: Wroeging · Freda Kamphuis: Tegemoet · FREDA KAMPHUIS: THE GHOST OF ROMEO AND JULIET

»» there is more...

Freda kamphuis: ontrecht

ontrecht

uitgescheurde

horizon

hangt

scheef

boven

bloeddoorlopen

bloemen

roodzon

zonloos

doodzon

zonlood

dwingt

ons

achteruit

onder

wortels door

terug

tot

koude zee

klauw

gras

huilt grijs

rauwe hemel

blues

freda kamphuis
ontrecht
# https://fredaxblog.blogspot.com

• fleursdumal.nl magazine

More in: Archive K-L, Archive K-L, Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda

freda kamphuis: gekantelde horizon

gekantelde horizon

akkers
ver na tijd van oogst
vol zware, zwarte klei
liggen
volledig opengereten
van onder naar boven
tot aan horizon doorkliefd
ruw ontbloot, groots
in winterkaal
aan elementen
overgeleverd landschap
waar nu zelfs vogels
hard
en grimmig ogen, ons beloeren
solitaire bomen
grommen tegen harde wind
boeren, koeien
uit het beeld zijn weggekropen

dapper, onverstoorbaar
rijdt ons treintje
verder langs de open wond
immuun voor taferelen buiten
hangen bijna alle hoofden
richting lichtend, lokkend
landschap beneden,
smartphones

freda kamphuis
gekantelde horizon
wintergedicht

https://fredaxblog.blogspot.com

• fleursdumal.nl magazine

More in: 4SEASONS#Winter, Archive K-L, Archive K-L, Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda

Freda Kamphuis: Intrede (Gedicht)

Intrede

As van kerstdromen
dwarrelt door de lucht
naast spokend karkas van
te jong gestorven boom.

Afvallige dozen, groot
fladderen over de weg
als losgebroken vogels
een paard zonder toom.

Aan slierten rouw klampt
oude jaar zich nog vast
gelijk geest die vergaat
het aanzien niet waard.

Rode ogen hoog boven
zwarte regenjassen staren
ins graue hinein tot de
eerste schok is bedaard.

Freda Kamphuis
Intrede

Gedicht uit poëziebundel :
TITEL, Uitgeverij Voetnoot, Antwerpen, 2014

•fleursdumal.nl magazine

More in: Archive K-L, Archive K-L, Kamphuis, Freda

freda kamphuis: mens met witte pet

freda kamphuis

mens met witte pet

• fleursdumal.nl magazine

More in: Archive K-L, Archive K-L, Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda, Photography

freda kamphuis: kanteling

freda kamphuis

kanteling

• fleursdumal.nl magazine

More in: *Concrete + Visual Poetry P-T, Archive K-L, Archive K-L, Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda

freda kamphuis: ijsbloemen

freda kamphuis

ijsbloemen

• fleursdumal.nl magazine

More in: Archive K-L, Archive K-L, Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda, Photography

freda kamphuis: friends

freda kamphuis

friends

• fleursdumal.nl magazine

More in: Archive K-L, Archive K-L, Freda Kamphuis, Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda, Natural history, Photography

Freda Kamphuis: closest-up

freda kamphuis

closest-up

• fleursdumal.nl magazine

More in: Archive K-L, Freda Kamphuis, Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda, Natural history, Surrealisme

freda kamphuis: the bearable lightness of being

freda kamphuis

the bearable lightness of being

• fleursdumal.nl magazine

More in: Archive K-L, Freda Kamphuis, Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda, Natural history, Photography, Surrealisme

Freda Kamphuis: Wroeging

Wroeging

Hij verzamelde geld. Oud geld, nieuw geld, geld. Zijn huis was van geld, zijn tafel, zijn stoel, zijn tv, zijn vrouw, zijn zoon, zijn baby, zijn 06, zijn laptop, zijn auto, zijn tuin, zijn muren, zijn ramen, zijn huidige geld, zijn toekomstige geld, zijn wereld, alles van geld. In een droom zag hij zichzelf, zijn armen griezelig veranderd in briefjes van tien, zijn ogen zich harden tot munten van twee, zijn hart tot toren van munten verhard, zijn beide handen uit munten gesmeed. Zijn vrouw die op de achtergrond zijn portemonnaie kust. Hij begon te huilen als een kind dat wakker schrikt in het geloof dat zijn pasgedroomde nachtmerrie werkelijkheid is, tot hopelijk een lieve mama deze ontkent en hem geruststelt. Hij huilde steeds harder en harder en harder tot en met de volwassene die ineens voelt, weet dat zijn nachtmerrie zijn ware nachtmerrie blijkt.

Freda Kamphuis
Wroeging
Gedicht

• fleursdumal.nl magazine

More in: #Editors Choice Archiv, Archive K-L, Archive K-L, Kamphuis, Freda

Freda Kamphuis: Tegemoet

Tegemoet

Als lange neus naar zware, logge
aangemeerden langs de kade
zoeft lichtgewicht ze vliegensvlug voorbij
te recht en strak om dobberend dier te zijn
niet in harmonie met kwetterende eenden
ook niet met de tetterende fietser vlak daarnaast.

Acht peddels links, acht peddels rechts
daartussenin bewegen acht gesmeerde mannen
ritmisch met hun sterke armen mee tot één geheel.

Vlak voor brug worden zij rietstengels, die buigen,
niet door wind maar laagste ijzer van de brug is hard
van bovenaf kijk ik één tel op rij gezichten neer
als stille, stoere streep gaan zij in al hun pracht ten onder.

Freda Kamphuis
Tegemoet
Gedicht

• fleursdumal.nl magazine

More in: Archive K-L, Archive K-L, Kamphuis, Freda