Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Isaac Rosenberg
(1890 – 1918)
Break of Day in the Trenches
The darkness crumbles away.
It is the same old druid Time as ever,
Only a live thing leaps my hand,
A queer sardonic rat,
As I pull the parapet’s poppy
To stick behind my ear.
Droll rat, they would shoot you if they knew
Your cosmopolitan sympathies.
Now you have touched this English hand
You will do the same to a German
Soon, no doubt, if it be your pleasure
To cross the sleeping green between.
It seems you inwardly grin as you pass
Strong eyes, fine limbs, haughty athletes,
Less chanced than you for life,
Bonds to the whims of murder,
Sprawled in the bowels of the earth,
The torn fields of France.
What do you see in our eyes
At the shrieking iron and flame
Hurled through still heavens?
What quaver—what heart aghast?
Poppies whose roots are in man’s veins
Drop, and are ever dropping;
But mine in my ear is safe—
Just a little white with the dust.
Isaac Rosenberg poetry of The Geat War
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive Q-R, Rosenberg, Isaac, WAR & PEACE
Francisca Stoecklin
(1894-1931)
An den unsterblich Geliebten
Meere sind zwischen uns und Länder und Tage.
Aber ich weiß,
Du wartest auf mich
Jetzt und immer.
Wissend und gut.
Meere sind zwischen uns und Länder und Tage.
Ich sehne mich nach dir,
Nach deinen sanften Händen,
Nach deiner frommen Schönheit,
Nach deiner klugen Güte.
O ich sehne mich nach dir.
Alles, was ich habe, will ich dir schenken,
Alles was ich denke, will ich dir denken,
Ich will dich lieben in allen Dingen,
Meine schönsten Worte will ich dir singen,
All meine Schmerzen und Sünden will ich dir weinen.
Meiner Seligkeit Sonnen werden dir scheinen.
Was ich bin, will ich dir sein.
Meine Träume sind voll deiner Zärtlichkeit.
Mein Blut singt süß deine Unendlichkeit.
Weiße Seele
Unsterblich Geliebter.
Du blühst sehr wunderbar
Im Gestirn meiner Liebe,
Im Schauer meiner Ängste,
Im Lachen meines Glücks.
Du blühst sehr wunderbar
Im Gestirn meiner Liebe.
Francisca Stoecklin Lyrik
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Stoecklin, Francisca
Anne Bradstreet
(1612-1672)
The Flesh And The Spirit
In secret place where once I stood
Close by the Banks of Lacrim flood,
I heard two sisters reason on
Things that are past and things to come.
One Flesh was call’d, who had her eye
On worldly wealth and vanity;
The other Spirit, who did rear
Her thoughts unto a higher sphere.
“Sister,” quoth Flesh, “what liv’st thou on
Nothing but Meditation?
Doth Contemplation feed thee so
Regardlessly to let earth go?
Can Speculation satisfy
Notion without Reality?
Dost dream of things beyond the Moon
And dost thou hope to dwell there soon?
Hast treasures there laid up in store
That all in th’ world thou count’st but poor?
Art fancy-sick or turn’d a Sot
To catch at shadows which are not?
Come, come. I’ll show unto thy sense,
Industry hath its recompence.
What canst desire, but thou maist see
True substance in variety?
Dost honour like? Acquire the same,
As some to their immortal fame;
And trophies to thy name erect
Which wearing time shall ne’er deject.
For riches dost thou long full sore?
Behold enough of precious store.
Earth hath more silver, pearls, and gold
Than eyes can see or hands can hold.
Affects thou pleasure? Take thy fill.
Earth hath enough of what you will.
Then let not go what thou maist find
For things unknown only in mind.”
Anne Bradstreet poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bradstreet, Anne
Vachel Lindsay
(1879 – 1931)
An Indian Summer Day On The Prairie
(In the Beginning)
The sun is a huntress young,
The sun is a red, red joy,
The sun is an Indian girl,
Of the tribe of the Illinois.
(Mid-morning)
The sun is a smouldering fire,
That creeps through the high gray plain,
And leaves not a bush of cloud
To blossom with flowers of rain.
(Noon)
The sun is a wounded deer,
That treads pale grass in the skies,
Shaking his golden horns,
Flashing his baleful eyes.
(Sunset)
The sun is an eagle old,
There in the windless west.
Atop of the spirit-cliffs
He builds him a crimson nest.
Vachel Lindsay poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: 4SEASONS#Summer, Archive K-L, CLASSIC POETRY, Lindsay, Vachel
Katharine Lee Bates
(1859-1929)
Blood Road
The Old Year groaned as he trudged away,
His guilty shadow black on the snow,
And the heart of the glad New Year turned grey
At the road Time bade him go.
“O Gaffer Time, is it blood-road still?
Is the noontide dark as the stormy morn?
Is man’s will yet as a wild beast’s will?
When shall the Christ be born?”
He laughed as he answered, grim Gaffer Time,
Whose laugh is sadder than all men’s moan.
“That name rides high on our wrath and crime,
For the Light in darkness shone.
“And thou, fair youngling, wilt mend the tale?”
The New Year stared on the misty word,
Where at foot of a cross all lustrous pale
Men raged for their gods of gold.
“Come back, Old Year, with thy burden bent.
Come back and settle thine own dark debt.”
“Nay, let me haste where the years repent,
For I’ve seen what I would forget.”
“And I, the first of a stately train,
The tramp of a century heard behind,
Must I be fouled with thy murder-stain?
Is there no pure path to find?”
The Old Year sneered as he limped away
To the place of his penance dim and far.
The New Year stood in the gates of day,
Crowned with the morning star.
Katharine Lee Bates poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, CLASSIC POETRY
Ellis Parker Butler
(1869-1937)
Circumstantial Evidence
She does not mind a good cigar
(The kind, that is, I smoke);
She thinks all men quite stupid are,
(But laughs whene’er I joke).
She says she does not care for verse
(But praises all I write);
She says that punning is a curse,
(But then mine are so bright!)
She does not like a big moustache
(You see that mine is small);
She hates a man with too much “dash,”
(I scarcely dash at all!)
She simply dotes on hazel eyes
(And mine, you note, are that);
She likes a man of portly size;
(Gad! I am getting fat!)
She says champagne is made to drink;
(In this we quite agree!)
And all these symptoms make me think
Sweet Kate’s in love with me.
Ellis Parker Butler poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, CLASSIC POETRY
Tweespraak aan rivier
Weet je nog? De droom van de stroom door het huis?
Wat?
Van de openende deuren, en de daarachter weer
openende deuren? Van het licht op het water?
Zijn er nog grenzen?
Meer dan ooit. Iedere stroom heeft zijn eigen grens.
Alleen juiste wachtwoorden helpen.
Weet je nog toen we hier voor het eerst waren?
Ja, de geschiedenis was nog niet begonnen.
Het duurde lang voor de rivier haar bedding vond.
Een boom dreef langs. Nog groen, met een vogelnest.
Alleen de oudste sporen leiden overal heen.
Droom.
Kijk me niet zo aan.
Droom.
Maar hoe gaat dat dan?
Zoals as valt op asfalt.
Bert Bevers
Verschenen in Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift, Antwerpen, maart 2016
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
De kunstenaar en zijn muze: liefde, begeerte, desillusie en onontkoombare verbondenheid
Een onconventionele relatie tussen twee bijzondere mensen leidt hen naar de toppen van de roem, maar ook naar afgronden van ellende en vertwijfeling: van drank, opium en vooral wederzijdse afhankelijkheid. Het is de symbiotische relatie van een gedreven kunstenaar die alles – ook zijn eigen geluk en dat van anderen – opoffert voor de kunst, en een vrouw die haar bestaansrecht ontleent aan haar uitzonderlijke schoonheid, terwijl ze faalt in haar eigen artistieke ambities.
Lizzie geeft een levendig en panoramisch beeld van het bruisende Londen van de 19de eeuw, met zijn culturele elite, zijn bohémiens en zijn zelfkant. Hij biedt zowel kostuumdrama en ‘Gothic horror’ als erotische en indringende psychologische scènes. Het is een groots opgezet drama, van de allereerste ontmoeting in 1849 tussen het onbekende naaistertje en het aanstormende genie, tot aan diens dood als beroemde, maar eenzame weduwnaar in 1882.
Lizzie is een boeiende roman, die alle facetten van een man-vrouwrelatie toont, van prille liefde en begeerte, via wederzijdse ontrouw, vervreemding en desillusie tot aan het besef van absolute lotsverbondenheid.
Eva Wanjek is het pseudoniem waaronder twee auteurs van Uitgeverij Wereldbibliotheek hun krachten hebben gebundeld: de romanschrijver Martin Michael Driessen en de dichteres Liesbeth Lagemaat.
De pers over Lizzie:
‘Een samenwerkingsverband tussen Martin Michael Driessen en Liesbeth Lagemaat leidt tot een historische roman waarin kunstzinnige verhevenheid en de liefde het pijnlijk afleggen tegen de zelfdestructie. ****’ NRC Handelsblad
‘De auteurs hebben dit tranentrekkende, vuistdikke verhaal schittering opgebouwd. beelden trekken als een film aan je voorbij en laten je niet los. En al ben je broodnuchter, raak je door hun liefdesgeschiedenis die gedoemd is te mislukken, bedwelmd, en leest die in één gelukzalige roes uit.’ Baarnsche Courant
Een fragment uit: ‘Lizzie’
En als Miss Siddall maar lang genoeg in dit water ligt terwijl ik schilder, en vergeet waar ze is, dan krijg ik misschien juist de uitdrukking die ik zoek. Die van vergetelheid, van opgave, alsof ze op de wateren van de Lethe drijft. Misschien helpt een beetje laudanum. En ze is mooi genoeg om ook dan nog begeerlijk te zijn. Want dat is waarom het gaat. Ophelia moet in haar dood begeerlijk zijn. Want alleen dan is het tragisch dat niemand haar ooit zal beminnen.
Hij vroeg zich af wie van hen Miss Siddall als eerste bezitten zou. Ik niet, dacht hij, ze is zo kwetsbaar, daar zit je voor de rest van je leven aan vast. Hunt was te rechtschapen, die zou alleen met zijn wettige echtgenote naar bed gaan. En Deverell ook niet. Walter was idolaat van haar, maar hij was een ziek man. Het zou Dante wel zijn. Lizzie was Dante’s meisje.
Nog een fragment uit: ‘Lizzie’
Ik ben Rossetti,’ zegt hij en ik hoor zijn stem vertraagd, alsof hij weerkaatst wordt door een gewelf. ‘Mijn naam is Dante Gabriel Rossetti, u zult wel nooit van mij gehoord hebben. Ik ben dichter en schilder.
Er is een beweging, de Prerafaëlitische Broederschap… zo noemen we ons… waarvan ik de leider ben. En nu ik u heb gezien, wil ik u vragen…’
Als een mens ooit werd opgetild van de aarde, dan werd ik het, nu. Ik wist niet wat me overkwam. Maar ik wist wel wat ik nu wilde zeggen…
Ze glimlachte en reciteerde – bevangen, als iemand die onwennig op een bruiloft of uitvaart spreekt en bang is iets verkeerds te zeggen – twee van zijn eigen verzen, uit ‘The Blessed Damozel’:
I’ll take his hand and go with him
To the deep wells of light…
Hij knielde voor haar en kuste haar hand. Het was voor het eerst in haar leven dat een man voor haar knielde. Nu mocht en kon er niets meer gezegd worden.
In de deuropening draaide hij zich om. Ze zat nog steeds op haar stoel, haar ene hand op het tafelblad, blank en haast doorschijnend, als door een Hollandse meester geschilderd. Ze keek over haar schouder naar het beroete raam, dat nauwelijks licht doorliet, en scheen weer onbereikbaar, in haar eigen gedachten verzonken. Was ze zo, of poseerde ze? Wat het ook was, ze deed het goed.
Voordat Dante de deur weer sloot, maakte hij met zachte stem de strofe af:
As unto a stream we will step down,
And bathe there in God’s sight
Eva Wanjek:
Lizzie
paperback met flappen
15×23 cm.
464 pagina’s
ISBN 9789028426160
prijs € 24,95
Uitgeverij Wereldbibliotheek
Johannes Vermeerstraat 63, 1071 DN Amsterdam
Tel: 020 570 61 00
Fax: 020 570 61 99
E-mail: info@wereldbibliotheek.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: *The Pre-Raphaelites Archive, - Book News, Archive W-X, Lizzy Siddal, Rossetti, Dante Gabriel, Siddal, Lizzy
Onder de titels Wilden en Nieuwe Wilden presenteren Museum de Fundatie en het Groninger Museum tot en met 18 september 2016 een dubbeltentoonstelling gewijd aan het 20ste-eeuwse expressionisme in Duitsland. In Museum de Fundatie staat het expressionisme uit het begin van de eeuw centraal, het Groninger Museum toont het neo-expressionisme uit de jaren ’80. Meer dan een halve eeuw scheidt de beide bewegingen, toch is er bij alle verschillen een duidelijke gemene deler: artistieke vrijheid zonder compromis.
Artistieke conventies en academische regels werden ingeruild voor subjectieve ervaringen. In Duitsland manifesteerde het expressionisme zich aan het begin van de twintigste eeuw in het werk van leden van de kunstenaarsgroeperingen ‘Brücke’ en ‘Der Blaue Reiter’. Met hun compromisloze visie veranderden kunstenaars als Alexej von Jawlensky, Wassily Kandinsky, Emil Nolde, Ernst Ludwig Kirchner, August Macke, Franz Marc en Max Pechstein voorgoed het gezicht van de moderne kunst. De expositie WILDEN – Expressionisme van ‘Brücke’ & ‘Der Blaue Reiter’, toont met zo’n 100 werken het eerste grote museale overzicht in Nederland van Duitse expressionistische schilderkunst.
Niet de buitenwereld maar de binnenwereld, daar ging het de expressionisten om. Kunst als uitdrukking van emotie en innerlijke beleving.
De baanbrekende kunst van het expressionisme was de weerslag van sociale en wetenschappelijke veranderingen in de jaren vóór en vlak na de Eerste Wereldoorlog in Duitsland. De oprukkende industrialisering, de explosief groeiende steden, de ‘ontgoddelijking’ van de samenleving – “God is dood”, zei Nietzsche –, de ontdekking van het onderbewuste en de opkomst van de psychoanalyse, alsook de ontwikkeling van de kwantummechanica en relativiteitstheorie zetten het vertrouwde mens- en wereldbeeld op zijn kop. Oude zekerheden vielen weg en een nieuwe, grotendeels (nog) onbekende realiteit diende zich aan. De unieke positie van de mens in de schepping werd betwijfeld. De expressionistische kunstenaars keerden zich tegen het materialistische vooruitgangsdenken, dat vooral zakelijk en rationeel was. Zij richtten zich voortaan op de geestelijke wereld die achter de materie schuilging en wilden de band tussen mens en natuur herstellen.
De expressionisten stonden kritisch tegenover het onpersoonlijke stadsleven en verheerlijkten de eenvoud van het platteland. Zogenaamd primitieve volkeren werden als de ware erfgenamen van het verloren paradijs tot voorbeeld genomen, zowel in leven als in kunst. Geen materialisme en burgerlijkheid, maar originaliteit en echt contact. In artistieke zin was het expressionisme een reactie op het inmiddels als gezapig betitelde impressionisme, dat – letterlijk – oppervlakkig werd bevonden door zijn focus op de buitenkant van de wereld. Kunstenaars van ‘Brücke’ en ‘Der Blaue Reiter’, opgericht in respectievelijk in 1905 in Dresden en in 1911 in München, hielden zich juist bezig met het innerlijk en met de oorspronkelijke, geestelijke eenheid van mensen, dieren en planten. Zij wilden niet de optische realiteit weergeven, maar de subjectieve ervaring van de mens in zijn natuurlijke omgeving. Bevrijd van de noodzaak zich te houden aan de werkelijkheid zochten de Duitse expressionisten naar alternatieve methoden om hun visie uit te dragen. Ongekend felle kleuren en krachtige vormen werden de dragers van ideeën en emoties. Nolde, Kirchner, Pechstein en andere leden van ‘Brücke’ bleven bij alle stilering vasthouden aan de herkenbaarheid van hun onderwerpen. Leden van ‘Der Blaue Reiter’, met name Jawlensky en Kandinsky, voerden hun streven naar vergeestelijking daarentegen zo hoog op dat zij de materiële wereld oplosten in een volledig voorstellingsloos beeld. Zodoende stonden zij mede aan de basis van de abstracte kunst.
Wilden – Expressionisme
van ‘Brücke’ en ‘Der Blaue Reiter’
t/m 18 september 2016
Museum de Fundatie
Blijmarkt 20
8011 NE Zwolle
Telefoon: 0572 388188
info@museumdefundatie.nl
# meer info website museum de fundatie
fleursdumal.nl magazine
More in: *War Poetry Archive, Art & Literature News, Exhibition Archive, EXPERIMENTAL POETRY, Expressionism, Expressionisme, Galerie Deutschland, PRESS & PUBLISHING
Katherine Philips
(1631-1664)
L’amitie: To Mrs. M. Awbrey
Soule of my soule! my Joy, my crown, my friend!
A name which all the rest doth comprehend;
How happy are we now, whose sols are grown,
By an incomparable mixture, One:
Whose well acquainted minds are not as neare
As Love, or vows, or secrets can endeare.
I have no thought but what’s to thee reveal’d,
Nor thou desire that is from me conceal’d.
Thy heart locks up my secrets richly set,
And my breast is thy private cabinet.
Thou shedst no teare but what but what my moisture lent,
And if I sigh, it is thy breath is spent.
United thus, what horrour can appeare
Worthy our sorrow, anger, or our feare?
Let the dull world alone to talk and fight
And with their vast ambitions nature fright;
Let them despise so innocent a flame,
While Envy, pride, and faction play their game:
But we by Love sublim’d so high shall rise,
To pitty Kings, and Conquerours despise,
Since we that sacred union have engrost,
Which they and all the sullen world have lost.
Katherine Philips poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, CLASSIC POETRY
Love and Friendship is a juvenile story by Jane Austen, dated 1790. From the age of eleven until she was eighteen, Jane Austen wrote her tales in three notebooks. The notebooks still exist – one in the Bodleian Library; the other two in the British Museum. They include among others Love and Freindship, written when Jane was fourteen, and The History of England, when she was fifteen.
The movie: Love & Friendship is an adaptation of young Jane Austen’s novella Lady Susan, believed to have been written in the mid 1790s but revised up to a fair copy prepared in 1805 and finally published by her nephew, James Edward Austen-Leigh, in 1871.
Set in the 1790s, earlier than most Austen tales, LOVE & FRIENDSHIP concerns beautiful young widow Lady Susan Vernon (Kate Beckinsale) who has come to Churchill, the estate of her in-laws, to wait out colourful rumours about her dalliances circulating through polite society.
Whilst ensconced there, she decides to secure a husband for herself and for her daughter, Frederica, played by Morfydd Clark.
Chloë Sevigny, who starred with Beckinsale in Stillman’s The Last Days of Disco (1998), plays Lady Susan’s friend and confidante Alicia Johnson, with Stephen Fry as her husband, the “very Respectable” Mr. Johnson.
The waters are troubled by the arrival at Churchill of the handsome, eligible Reginald DeCourcy (Xavier Samuel) and silly but cheerful — and very rich — Sir James Martin (Tom Bennett).
Lady Susan’s designs are vehemently opposed by the http://loveandfriendshipmovie.com/ DeCourcy clan: Reginald’s sister, Catherine DeCourcy Vernon (Emma Greenwell); his mother, Lady DeCourcy (Jemma Redgrave) and father, Sir Reginald DeCourcy (James Fleet). But Susan’s brother-in-law, magnanimous Charles Vernon (Justin Edwards), prefers to see her, and everyone, with a benevolent regard.
After a series of dramatic turns at Churchill, Lady Susan finally risks destruction when her jealous rival, Lady Lucy Manwaring (Jenn Murray), arrives in London to make a shocking revelation, leading to the denouement of denouements.
Director: Whit Stillman
Writers: Jane Austen (based on her novella “Lady Susan”), Whit Stillman
Kate Beckinsale – Lady Susan Vernon
Chloë Sevigny – Alicia Johnson
Xavier Samuel – Reginald DeCourcy
Emma Greenwell – Catherine Vernon
Tom Bennett – Sir James Martin
Stephen Fry – Mr. Johnson
“One of the best films of the year.”
– Peter Travers, Rolling Stone
“A devious delight! The material is a perfect fit for Whit Stillman.”
– Nigel M. Smith, The Guardian
“Flat-out-hilarious. Jane Austen has never been funnier.”
– Tim Robey, The Telegraph
# more info on website Love & Friendship
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, Austen, Jane, THEATRE
Tilburgse luchtschepen naar Madrid
Vijf gevederde luchtschepen en acht vreemde vogels zijn deze maand naar het warme zuiden getrokken.
Deze dertien droomwerken van de Tilburgse kunstenaar Sjon Brands vormen ruim drie maanden lang de gevleugelde tentoonstelling Artilugios Bosquianos: Sjon Brands in het prachtige Museo Lázaro Galdiano in het centrum van Madrid. De expositie loopt parallel met de grote Jheronimus Bosch tentoonstelling (El Bosco. Exposición del V Centenario) in het even verderop gelegen Museo del Prado tot en met 11 september 2016.
Dus mocht u deze zomer nog Madrid aandoen dan kunt mooi een dubbelslag maken!
De Tilburger is erg in zijn nopjes met deze tentoonstelling: “Er is warme belangstelling voor mijn werk in Spanje. Dat had ik nooit verwacht, maar het is natuurlijk een feest als zoiets gebeurt. Ze zijn nogal gecharmeerd van de humor en de gekte die in mijn werk zit. Ze moeten er erg om lachen.”
Zijn werk komt te staan tussen beroemde Spaanse schilders als El Greco, Goya en Velázquez. In de centrale hal van het museum komen twee van zijn luchtschepen te hangen. “In Spanje zijn ze ervan overtuigd dat mijn werk past in de traditie van ‘hun’ El Bosco. Vandaar ook de naam, die Bosschiaanse constructies betekent.”
De tentoonstelling werd op donderdag 2 juni 2016 om 12.00 uur feestelijk geopend door de Nederlandse ambassadeur in Spanje en opgeluisterd door een concert van de New Royal Flaminga Band (Martin Fondse, Jan Wirken, Eric van de Westen en Peter Kalb).
De expositie duurt tot en met zondag 11 september 2016 en is van dinsdag tot en met zaterdag geopend van 10.00 tot 16.30 uur, op zondag van 10.00 tot 15.00 uur. Museo Lázaro Galdiano, Serrano 122, Madrid. Meer info: www.flg.es of www.sjonbrands.nl.
‘Artilugios bosquianos: Sjon Brands’
Conservator: Amparo López
Organisatie: Stichting Jheronimus Bosch 500, stichting Bosch y Bosco en de Fundación Museo Lázaro Galdiano
In samenwerking met: de Nederlandse Ambassade in Madrid / la Embajada del Reino de los Paises Bajos
Van 2 juni tot en met 11 september 2016 (opening 2 juni 2016)
Museo Lázaro Galdiano,
Calle de Serrano 122,
Madrid
Bezoek bij de toegang van het museum inbegrepen (toegang 6€).
Metro: lijn 5 Rubén Dario / lijn 9 Nuñez de Balboa / lijn 7 en 10 Gregorio Marañón
Twitter #ArtilugiosBosquianos
Openingstijden: Dinsdag tot zaterdag van 10 tot 16.30 uur, zondag tot 15.00 uur, maandag gesloten.
# Meer informatie: www.flg.es / www.sjonbrands.nl / www.boschybosco.org
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Brands, Sjon, Department of Birds of Prey, Jheronimus Bosch, Sjon Brands, Theater van de Verloren Tijd
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature