Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Theo van Doesburg (1883 – 1931)
was behalve beeldend kunstenaar ook criticus, tijdschriftredacteur, architect, dichter en wat al niet. en wat al niet.
Alles in zijn leven deed hij met een enorme gedrevenheid en doorzettingsvermogen. Steeds verkondigde hij luidruchtig zijn visie, en hij was niet gediend van tegenspraak.
Voortdurend was hij bezig zijn leven en dat van anderen richting te geven.
Als redacteur van De Stijl, het tijdschrift dat hij in 1917 met Piet Mondriaan en andere geestverwanten had opgericht, kwam hij in contact met iedereen die er in het modernistische Europa toe deed.
Over Van Doesburg zijn duizenden publicaties verschenen, maar deze monumentale biografie, waarvoor de auteurs talloze archieven in Europa en Amerika raadpleegden, is de eerste die alle facetten van dit veelkantige leven belicht.
Hans Renders (1957), verbonden aan de Rijksuniversiteit Groningen, schreef de geruchtmakende biografie van Jan Hanlo en is als criticus werkzaam voor Het Parool en Vrij Nederland. In 2000 publiceerde hij bij De Bezige Bij het boek Braak, over het vermaarde tijdschrijft van de Vijftigers waarin onder meer Remco Campert en Lucebert publiceerden. In 2004 verscheen zijn biografie van Jan Campert, Wie weet slaag ik in de dood en een bloemlezing uit het dichterlijke oeuvre van Jan Campert. Datzelfde jaar verscheen de door hem samengestelde uitgave Gevaarlijk Drukwerk. Een vrije uitgeverij in oorlogstijd. Renders is mede-oprichter van de Jan Hanlo-Essayprijs, redacteur van ZL (Literair-Historisch Tijdschrift) en medewerker van Histoire des Médias; Revue d’histoire en American Journalism History.
Sjoerd van Faassen is geassocieerd onderzoeker bij rkd- Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis en werkte mee aan Van Doesburgs Oeuvrecatalogus. Hij bezorgde twee uitgaven met Van Doesburgs correspondentie, en publiceerde onder meer een monografie over Nederlands-Belgische modernistische netwerken in het interbellum. Hij is redacteur van het cultuurhistorische tijdschrift Rode Haring. Onder zijn redactie verscheen onder meer Roomse ruzie, over het literaire tijdschrift De Gemeenschap (1925-1941).
Ik sta helemaal alleen
Biografie Theo van Doesburg
Auteur(s): Hans Renders, Sjoerd van Faassen
ISBN: 9789403134314
NUR: 641
Type: Gebonden
Aantal pagina’s: 784
Uitgever: De Bezige Bij
Verschijningsdatum: 29-09-2022
Prijs: 49,99
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Biography Archives, - Book News, Agnita Feis, Antony Kok, Antony Kok, Archive E-F, Archive Q-R, Constuctivisme, Dadaïsme, De Stijl, Doesburg, Theo van, Essays about Van Doesburg, Kok, Mondriaan, Schwitters, Milius & Van Moorsel, Evert en Thijs Rinsema, Kok, Antony, Kurt Schwitters, Piet Mondriaan, Theo van Doesburg, Theo van Doesburg, Theo van Doesburg (I.K. Bonset)
De eer.
t Is een
kanon.
‘t Is een
geweer….
Men schiet.
Men moordt:
Maar ‘t is
voor d’eer!
Men steekt
elkaar
een mes
in ‘t hart,
En zie
zoo’n daad
is wit,
niet zwart.
Want ‘t is
voor d’eer!
Men steelt.
Men brandt.
En zie
‘t is goed,
want ‘t is
voor ‘t land!
Vervloekt
die eer!
Vervloekt
dat land!
Vervloekt
de mensch!
Vervloekt
de hand,
die grijpt
naar ‘t zwaard,
die grijpt
naar d’eer,
die grijpt
in bloed.
Steeds meer.
Steeds weer.
Weg met
die eer!
Z’is voos!
Z’is rot!
Wat maakt
zij van
den mensch?
Een zot!
Agnita Feis
(1881 – 1944)
Uit: Oorlog. Verzen in Staccato (1916).
De eer
• fleursdumal.nl magazine
More in: *War Poetry Archive, Agnita Feis, Antony Kok, Archive E-F, De Stijl, Doesburg, Theo van, Feis, Agnita, Theo van Doesburg, Theo van Doesburg (I.K. Bonset), WAR & PEACE
De pijl uit de aero.
Daar gaat
er een.
Pas op
span goed.
Straks zien
we weer
dat rood,
dat bloed.
Hoera!
Mik goed.
Het hart
doorboord.
Of neen
hem niet
direct
vermoord!
‘k Heb spijt
dat staal
niet brandt
niet pijnt.
Eén steek:
‘t Is uit:
De dood
verschijnt.
Alweer
een dood!
Geen kik,
geen kreet.
Dat is
niet schoon!
Geen pijn!
Geen leed!
Daal neer!
Ik doe
‘t niet meer:
‘t Is flauw!
Bloed, bloed!
‘k Verkies
het zwaard!
De houw!
Agnita Feis
(1881 – 1944)
Uit: Oorlog. Verzen in Staccato (1916).
De pijl uit de aero
Portret: Theo van Doesburg
• fleursdumal.nl magazine
More in: *War Poetry Archive, Agnita Feis, Antony Kok, Archive E-F, De Stijl, Doesburg, Theo van, Feis, Agnita, Kok, Antony, Theo van Doesburg, WAR & PEACE
De verminkte.
De borst
verscheurd.
Het been
in gruis.
Hoera!
Lang leev’
het krijgs-
gedruisch!
Dat hinkt.
Dat kermt.
Dat stuipt.
Dat bloedt.
Hoera!
Hoera!
Die moord
is goed!
Agnita Feis
(1881 – 1944)
Uit: Oorlog. Verzen in Staccato (1916).
De verminkte
• fleursdumal.nl magazine
More in: *War Poetry Archive, Agnita Feis, Antony Kok, Archive E-F, De Stijl, Feis, Agnita, Theo van Doesburg, WAR & PEACE
Het land is stom
Geen kleur.
Geen klank.
Het land
is stom.
Slechts oog
en oor
voor zwaard
en trom.
O mensch
verhef
uw stem
dan toch!
Gil, krijsch,
huil, brul!
‘t Is tijd,
nu nog.
Maar straks
niet meer……….
Het vuur
brandt voort.
‘t Verteert.
‘t Verkoolt……….
‘t Blijft stil.
Geen woord.
Geen kleur.
Geen klank:
Het land
is stom.
Slechts oog
en oor
voor zwaard
en trom.
Agnita Feis
(1881 – 1944)
Uit: Oorlog. Verzen in Staccato (1916).
Het land is stom
•fleursdumal.nl magazine
More in: *War Poetry Archive, Antony Kok, Archive E-F, De Stijl, Doesburg, Theo van, Feis, Agnita, Kok, Antony, Theo van Doesburg, WAR & PEACE
Antony Kok
schrijver en experimenteel dichter
door Jef van Kempen
Antony Kok werd op 18 april 1882 in Rotterdam geboren, als zoon van Pieter Kok en Sophia Hagen. Zijn vader was adjunct-commies bij de Staatsspoorwegen. Antony Kok overleed op 29 oktober 1969 te Haarlem.
Het grootste deel van zijn jeugd woonde Antony Kok in het Limburgse Maasbree. Na zijn middelbare schooltijd trad hij in het voetspoor van zijn vader door in 1899 ook bij de Staatsspoorwegen te gaan werken. Na eerst in ‘s-Hertogenbosch en Oisterwijk als klerk-telegrafist te hebben gewerkt kwam hij in 1908 naar Tilburg, waar hij het na verloop van tijd tot chef-commies zou brengen.
De eerste tien jaar woonde Kok, die zijn hele leven ongehuwd bleef, op kamers boven slagerij De Brouwer in de Tuinstraat. Hij zou in Tilburg later nog vier maal verhuizen.
In 1914 raakte Antony Kok bevriend met de Amsterdamse schrijver en schilder Theo van Doesburg, die tijdens de mobilisatie in de omgeving van Tilburg was gelegerd. Samen organiseerden zij in 1915 tweemaal een Soiree Intime, waarbij Van Doesburg gedichten voordroeg en Kok piano speelde. Onder invloed van Van Doesburg experimenteerde Kok dat jaar, als een van de eersten in Nederland, met het schrijven van klankpoëzie.
In die tijd ontstonden ook plannen voor het oprichten van een eigen tijdschrift, waarin zij hun opvattingen over de moderne beeldende kunst en literatuur zouden kunnen ventileren. Dat tijdschrift werd De Stijl, dat van 1917 tot 1932 verscheen en ook internationaal gezien een van de belangrijkste organen zou blijken voor de vernieuwing van met name beeldende kunst en architectuur. Behalve Van Doesburg en Kok behoorden tot de oprichters ook de schilders Huszàr, Van der Leck en Mondriaan, en de architecten Oud en Wils. Zij wilden de beeldende kunst ontdoen van alle overbodige versieringen en zich beperken tot het gebruik van de rechte lijn en de primaire kleuren.
Antony Kok debuteerde in 1917 met zijn gedicht Excelsior in het tijdschrift Eenheid. In hetzelfde tijdschrift publiceerde hij later nog de gedichten De Rozelaar (1917) en Gods Licht (1918). Verder werd in 1917 Koks experimentele gedicht De Wisselwachter in het tijdschrift Holland Express afgedrukt.
In het eerste nummer van De Stijl van oktober 1917 nam Van Doesburg een beschouwing van zijn Tilburgse vriend op met de titel: De moderne schilderij in het interieur.
Antony Kok zou in de loop van de tijd meer beschouwend proza in De Stijl publiceren, zoals Scheppen (1918), Denkextracten. Over organische schoonheid en Kunst en ontroering. Synthetische analyse (1919).
Hij was ook een van de ondertekenaars van de door Stijl-medewerkers gepubliceerde manifesten over beeldende kunst (1918) en literatuur (1920). Van Kok werden in het tijdschrift De Stijl maar twee gedichten opgenomen: in 1921 Stilte + stem (Vers in W) en in 1923 het acht jaar eerder geschreven Nachtkroeg. De beide gedichten, die voor het grootste deel bestonden uit klanknabootsende woorden, werden niet alleen door Theo van Doesburg, maar ook door Piet Mondriaan en Kurt Schwitters beschouwd als een belangrijke bijdrage tot de vernieuwing van de dichtkunst.
Schwitters nam het gedicht Stilte + stem (Vers in W) ook op in zijn eigen tijdschrift Merz. Geïnspireerd door Schwitters schreef Kok in 1923 een aantal dadaïstische gedichten, die echter pas na zijn dood werden gepubliceerd. Het overlijden van Theo van Doesburg in 1931 betekende het einde van het tijdschrift De Stijl.
In 1932 zou er nog een laatste aflevering verschijnen met daarin een In memoriam van de hand van Kok; dat zou tevens zijn laatste publicatie zijn. De omvangrijke briefwisseling tussen Van Doesburg en Kok is een van de belangrijkste bronnen met betrekking tot de geschiedenis van de beweging rond het tijdschrift De Stijl.
Antony Kok stond bekend als een bedachtzaam en vrijgevig man. Hij was een groot kunstminnaar en een mecenas, niet alleen voor bijvoorbeeld Piet Mondriaan maar ook voor regionale kunstenaars. In de jaren na het overlijden van zijn vriend Theo van Doesburg schreef hij nog zelden gedichten, maar legde zich geheel toe op het schrijven van aforismen.Tot aan zijn dood zou hij er vele duizenden schrijven, die hijzelf echter nooit heeft gepubliceerd.
In 1942 ging Antony Kok met pensioen bij de spoorwegen. De jaren daarna zou hij zijn belangstelling voor het spiritisme en de filosofie verder cultiveren en zich in 1946 aansluiten bij de beweging van De Rozenkruisers. Ter wille van die beweging verhuisde hij in 1952 naar Haarlem. In deze stad maakte Kok kennis met de schilder Kees Verweij, die ruim veertig portretten van hem maakte. De tekeningen, die door Kok van een titel waren voorzien, werden tentoongesteld, onder andere in het Stedelijk Museum Amsterdam en het Van Abbemuseum in Eindhoven (1954-1955).
Op 29 oktober 1969 overleed Antony Kok op 87-jarige leeftijd. De meeste publicaties van en over zijn werk kwamen na zijn dood tot stand. Als gevolg van de toegenomen belangstelling voor zijn werk en zijn persoon, werd begin 1985 in de Stadsschouwburg/Kultureel Sentrum van Tilburg nog een grote tentoonstelling aan de ‘Dichter bij De Stijl‘ gewijd.
Meer informatie over Antony Kok op website: www.antonykok.nl
Dit artikel verscheen eerder in: J. van Oudheusden, e.a. (red.), Brabantse biografieën. Levensbeschrijvingen van bekende en onbekende Noordbrabanders. Deel 1, Amsterdam/Meppel, 1992.
Verder gepubliceerd op 14 september 2017 op de website Brabants Erfgoed: https://www.brabantserfgoed.nl/
Op 29 oktober 2019 is het precies 50 jaar geleden dat Antony Kok, schrijver en experimenteel dichter, overleed in een Haarlems ziekenhuisbed.
Tot en met 5 januari 2020 is er een expositie te zien in het Dordrechts Museum over de Haarlemse kunstschilder Kees Verwey, onder de titel: Kees Verwey en zijn idolen. Hier zijn ook 30 portretten te zien van Antony Kok (gemaakt door Verwey) uit de collectie van het Rijksmuseum.
Bij deze expositie in Museum Dordrecht, verscheen de publicatie: Kees Verwey en zijn idolen.
Één van de hoofdstukken heeft als titel: ‘Antony Kok had me te pakken’ en is geschreven door de Antony Kok biografen Hanneke van Kempen en Jef van Kempen.
Kees Verwey en zijn idolen
Dordrechts Museum
2019
ISBN 978-90-71722-30-1
Redactie: Laura van den Hout, Judith Spijksma, Linda Janssen
‘Antony Kok had me te pakken’ door Hanneke van Kempen en Jef van Kempen geeft een beeld van de gang van zaken rond de vriendschap van Antony Kok en de Haarlemse schilder Kees Verwey en is geïllustreerd.
https://www.dordrechtsmuseum.nl/
antonykok.nl magazine
fleursdumal.nl magazine
29 oktober 2019
More in: Agnita Feis, Antony Kok, Archive K-L, DADA, De Stijl, Essays about Van Doesburg, Kok, Mondriaan, Schwitters, Milius & Van Moorsel, Evert en Thijs Rinsema, Hanneke van Kempen, Jef van Kempen, Kurt Schwitters, Kurt Schwitters, Literaire sporen, Piet Mondriaan, Theo van Doesburg, Theo van Doesburg
Menschenmateriaal.
Het is
maar bloed.
Het is
maar been.
Is ‘t heusch
maar stof?
Is ‘t stof
alleen?
Men schendt
natuur.
Men schendt
den geest.
Men is
geen mensch.
Men is
geen beest!
Werp maar
den mensch
in ‘t vuur!
Ga voort!
Maar ‘t is
ùw ziel,
die wordt
vermoord!
Agnita Feis
(1881 – 1944)
Uit: Oorlog. Verzen in Staccato (1916).
Menschenmateriaal
• fleursdumal.nl magazine
More in: *War Poetry Archive, Agnita Feis, Antony Kok, Archive E-F, De Stijl, Doesburg, Theo van, Feis, Agnita, Kok, Antony, Theo van Doesburg, Theo van Doesburg (I.K. Bonset), WAR & PEACE
Antony Kok (1882 – 1969)
Antony Kok, was met Theo van Doesburg en Piet Mondriaan oprichter en medewerker van het avant-gardistische kunsttijdschrift De Stijl (1917 – 1932). Hij was vooral actief als dichter en schrijver van aforismen.
Kees Verwey (1900 -1995)
Tijdens zijn leven, dat bijna een eeuw beslaat, maakte de kunstenaar verschillende ontwikkelingen in de schilderkunst mee. Al op jonge leeftijd kwam hij in aanraking met het werk van George Breitner en Floris Verster. Ook werd hij beïnvloed door Franse (post-)impressionisten en later door de moderne kunst van o.a. Karel Appel en Pablo Picasso. Omringd door de kunst van zijn idolen wordt in deze nieuwe tentoonstelling de enorme vaardigheid en veelzijdigheid van de schilder Verwey duidelijk.
Na hun ontmoeting (in Haarlem in 1953) verklaarde Kees Verwey:
‘Antony Kok had me te pakken. Ruim een jaar ben ik met die ene man bezig geweest. Je zou zeggen dat zoiets ondenkbaar is, maar ik kon niet buiten de visie op die man. Het was een proces dat niet meer kon worden tegengehouden. Ik heb hem er wel eens over ondervraagd, toen zei hij: maar jij hebt die tekeningen niet gemaakt, ik heb ze gemaakt.’
In het eerste jaren van hun kennismaking maakte Verwey meer dan 30 portretten van Kok. De eerste serie zou begin jaren vijftig worden tentoongesteld in Amsterdam, Rotterdam en Haarlem. In 1955 was de serie uitgegroeid tot 40×1 en in Eindhoven te zien.
Lees meer over Kees Verwey, zijn vrienden en favoriete kunstenaars, zoals Karel Appel, Pablo Picasso, Edouard Vuillard, Floris Verster en Antony Kok in de bij de tentoonstelling verschenen publicatie:
Kees Verwey
en zijn idolen
Dordrechts Museum
2019
ISBN 978-90-71722-30-1
Redactie: Laura van den Hout, Judith Spijksma, Linda Janssen
Publicatie ter gelegenheid van de tentoonstelling ‘Kees Verwey en zijn idolen’, die van 14 juli 2019 tot en met 5 januari 2020 plaatsvindt in het Dordrechts Museum. De tentoonstelling kwam tot stand in samenwerking met Stichting Kees Verwey.
I N H O U D
6
Max van Rooy
Portretten als stillevens en het atelier als goudmijn
12
Karlijn de Jong
De moeder van de moderne kunst
Kees Verwey en De Onafhankelijken
22
Tijdlijn
26
Barbara Collé
Kijk ik naar de een, dan vlamt de ander
Over kleurenparen in Moeders theetafel en Het gele jakje van Kees Verwey, en Stilleven met boeken van Henri Frédéric Boot
34
Iduna Paalman
Sigaretje
36
Ester Naomi Perquin
Bes
38
Maartje Smits
Door je kind getekend
40
Maarten Buser
Pirouettes draaien op een idee
Kees Verwey en de literatuur
46
Jorne Vriens
Gekoesterde intimiteit
50
Max van Rooy
De onderzoekende kracht van het kijken
54
Sascha Broeders
De kunstenaar en de museumdirecteur
Kees Verwey volgens Jup de Groot, voormalig directeur van het Dordrechts Museum
56
Hanneke van Kempen en Jef van Kempen
‘Antony Kok had me te pakken’
66
Sandra Kisters
Het atelier van Kees Verwey – een kristal met vele facetten
75
Biografieën
76
Colofon
Tentoonstelling van 6 juli 2019 t/m 5 januari 2020
Kees Verwey en zijn idolen
Over Karel Appel, Pablo Picasso, Edouard Vuillard, Floris Verster, Antony Kok e.a.
Dordrechts Museum
Museumstraat 40, Dordrecht
3311 XP Dordrecht
www.dordrechtsmuseum.nl
‘Antony Kok had me te pakken’ sprak Kees Verwey
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Book Stories, Antony Kok, Archive K-L, Archive W-X, Art & Literature News, DADA, Dada, De Stijl, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Hanneke van Kempen, Jef van Kempen, Kees Verwey, Kok, Antony, Piet Mondriaan, Theo van Doesburg
More on www.antonykok.nl
More in: Antony Kok, Archive K-L, De Stijl, Essays about Van Doesburg, Kok, Mondriaan, Schwitters, Milius & Van Moorsel, Kok, Antony, Piet Mondriaan, Theo van Doesburg
De slag.
De zon.
Een woud.
Een veld.
Een vliet:
‘t Is geel,
groen, blauw,
maar rood
is ‘t niet.
Gerij.
Gedraaf.
Geschut.
Gedreun:
Gegil!
Gekerm!
Gezucht!
Gekreun!
Geen zon.
Geen woud.
Geen mensch!
Geen hart!
‘t Is bloed!
‘t Is rood!
‘t Is grijs!
‘t Is zwart!
Agnita Feis
(1881 – 1944)
Uit: Oorlog. Verzen in Staccato (1916).
De Slag
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, Agnita Feis, Archive E-F, Archive E-F, De Stijl, Feis, Agnita, Theo van Doesburg
Op zaterdag 6 oktober organiseert Museum Dr8888 (Drachten) het Dada Poëziebal in Schouwburg De Lawei.
Vanaf 19.30 uur presenteert het museum in de Kleine Zaal een verrassend en onvoorspelbaar programma met poëzie, performances, muziek, beeld en dans.
Optredens worden verzorgd door o.a. K. Schippers, Astrid Lampe, Nyk de Vries, Jan Ketelaar, Meindert Talma en Andries de Jong. Het Poëziebal is onderdeel van het buitenprogramma van Museum Dr8888 en vindt plaats in het kader van Leeuwarden-Friesland 2018.
De avond wordt een beleving op zich en laat zich het best omschrijven als extravagant, intiem, verrassend en een tikkeltje rebels. Het Dada Poëziebal begint om 19.30 uur en vindt plaats in de Kleine Zaal van De Lawei. Het wordt een avondvullend programma met een divers palet aan multidisciplinaire performances waarin tegelijkertijd en op meerdere plekken tegelijk wordt geprogrammeerd. Optredens worden verzorgd door K. Schippers, Astrid Lampe, Jan Ketelaar, Alison Isadora, Jaap Blonk, Tim Schouten, Felicity Provan en Laura Polence, studenten Beeld en Taal van de Gerrit Rietveld Academie, Meindert Talma, Tijdelijke Toon, Bram Zielman, Andries de Jong, Leendert Vooijce, Nyk de Vries, Redactielokaal met Jamila Faber en Arjan Hut, Natasja Hoekstra en dansers en Willie Darktrousers.
Presentator van de avond: Karel Hermans. Regie van de avond is in handen van Janneke de Haan i.s.m. Sanne van Balen.
# Kaarten zijn verkrijgbaar via: www.lawei.nl
Dada Poëziebal met o.a. Jan Ketelaar, K. Schippers en Astrid Lampe in Schouwburg De Lawei in Drachten op zaterdag 6 oktober 2018
more dada
fleursdumal.nl magazine
More in: Antony Kok, Art & Literature News, DADA, Dada, Dadaïsme, De Stijl, Doesburg, Theo van, Evert en Thijs Rinsema, K. Schippers, Kok, Antony, Kurt Schwitters, Kurt Schwitters, Performing arts, Schippers, K., Schwitters, Kurt, THEATRE, Theo van Doesburg, Tzara, Tristan, Visual & Concrete Poetry, Werkman, Hendrik Nicolaas
Amper dertig jaar was Jean Leering (1934-2005) toen hij benoemd werd tot directeur van het Van Abbemuseum. De opvolger van Edy de Wilde maakte van het Van Abbe een spraakmakend museum, waar de erfenis van Theo van Doesburg, László Moholy-Nagy en El Lissitzky werd verknoopt met de nieuwste kunst van de jaren zestig en zeventig.
Als eerste haalde Leering kunstenaars als Robert Morris, Donald Judd, Christo, Bruce Nauman en Joseph Beuys naar Nederland. Hij organiseerde exposities over minimal art, seriële kunst en lichtkunst die internationaal de aandacht trokken.
De bewonderde tentoonstellingmaker – opgeleid als bouwkundig ingenieur – schrok niet terug voor ferme uitspraken. Het museum? Dat was onderdeel van de preventieve geestelijke gezondheidszorg, een instrument voor emancipatie, een kritisch beeldinstituut dat kon bijdragen aan de vorming van de publieke opinie. Met geëngageerde tentoonstellingen als ‘De Straat’, ‘Cityplan Eindhoven’ en ‘Bouwen ’20-’40’ zou het van Abbe de toon zetten voor een generatie jonge curatoren in de eenentwintigste eeuw.
Leering was een activist van de geest wiens ideeën soms op felle tegenstand stuitten. Met zijn vaste vormgever Jan van Toorn zette hij vraagtekens bij de status van het museum als onbetwiste autoriteit. De vraagtekens werden uitroeptekens toen Leering ontslag nam om leiding te geven aan de nieuwe koers van het Tropenmuseum (1973-1975) in Amsterdam.
Tentoonstellingen, vond Leering, dienden inzicht te geven in hoe de wereld in elkaar stak. Hoe de wereld verkeerd in elkaar stak, soms. En wat daar aan gedaan kon worden. Want een museum dat zijn werkzaamheid alleen tot het netvlies wilde beperken, was een half museum.
Over hoe dat museum eruit had kunnen zien, gaat dit boek. Over de kijker tegenover het kunstwerk en de band tussen kunst en samenleving. Met Heidegger, Merleau-Ponty en Foucault waakzaam in de coulissen.
Biografie Jean Leering
‘Het gaat om heel eenvoudige dingen’:
Jean Leering en de kunst
Auteur: Paul Kempers
Ontwerp: Sam de Groot
Serie: vis-à-vis
2018, Valiz
paperback
336 blz.
23,5 x 16,5 cm (staand)
Nederlands
ISBN 978-94-92095-07-7
new books
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Antony Kok, Archive K-L, Art & Literature News, Art Criticism, César Domela, De Stijl, Exhibition Archive, Gerrit Rietveld, Piet Mondriaan, Theo van Doesburg
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature