Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Amado Nervo
(1870-1919)
“En Paz”
(Artifex vitae artifex sui)
Muy cerca de mi ocaso, yo te bendigo, Vida,
porque nunca me diste ni esperanza fallida,
ni trabajos injustos, ni pena inmerecida;
Porque veo al final de mi rudo camino
que yo fui el arquitecto de mi propio destino;
que si extraje la mieles o la hiel de las cosas,
fue porque en ellas puse hiel o mieles sabrosas:
cuando planté rosales coseché siempre rosas.
…Cierto, a mis lozanías va a seguir el invierno:
¡mas tú no me dijiste que mayo fuese eterno!
Hallé sin duda largas las noches de mis penas;
mas no me prometiste tan sólo noches buenas;
y en cambio tuve algunas santamente serenas…
Amé, fui amado, el sol acarició mi faz.
¡Vida, nada me debes! ¡Vida, estamos en paz!
Amado Nervo
“At Peace”
(Creator of himself, of his destiny)
Very near my sunset, I bless you, Life
because you never gave me neither unfilled hope
nor unfair work, nor undeserved sorrow.
Because I see at the end of my rough way
that I was the architect of my own destiny
and if I extracted the sweetness or the bitterness of things
it was because I put the sweetness or the bitterness in them
when I planted rose bushes I always harvested roses
Certainly, winter is going to follow my youth
But you didn’t tell me that May was eternal
I found without a doubt long my nights of pain
But you didn’t promise me only good nights
And in exchange I had some peaceful ones
I loved, I was loved, the sun caressed my face
Life, you owe me nothing, Life, we are at peace!
Amado Nervo poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive M-N
max liebermann
Theodor Fontane
(1819–1898)
O trübe diese Tage nicht
O trübe diese Tage nicht,
Sie sind der letzte Sonnenschein,
Wie lange, und es lischt das Licht,
Und unser Winter bricht herein.
Dies ist die Zeit, wo jeder Tag
Viel Tage gilt in seinem Wert,
Weil man’s nicht mehr erhoffen mag,
Daß so die Stunde wiederkehrt.
Die Flut des Lebens ist dahin,
Es ebbt in seinem Stolz und Reiz,
Und sieh, es schleicht in unsern Sinn
Ein banger, nie gekannter Geiz;
Ein süßer Geiz, der Stunden zählt
Und jede prüft auf ihren Glanz,
O sorge, daß uns keine fehlt,
Und gönn uns jede Stunde ganz
Theodor Fontane poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive E-F, Theodor Fontane
Nick J. Swarth
Twee november op een koude kermis
Niemand gunde hij zijn zuurverdiende geld.
Dus nadat hij het nog eens had bepoteld, had
geteld,
met peper en zout bereid en tot pap gekookt,
verteerde hij het tot de laatste spat.
Wederhelft en telg vonden de pitbull in de pot.
Hij versteende, zij weende
en snotterde: ‘Als ik ergens van baal, dan is het
dood kapitaal.’
*/
WIE NOEM JIJ DOOD?
riep de hoofdletter bot.
Dit is het boek waarin ALLES staat geschreven.
Er staat op dit boek geen enkele maat.
Er zal omstandig uit worden voorgedragen.
Die-En-Die ziet zich genoodzaakt
daarvoor een riante vergoeding te vragen.
NOEM DAT MAAR DOOD!
*/
Ik kan het je volstrekt niet uitleggen.
Ik ben zo blij dat ik nog leef.
Maar als ik eenmaal crepeer (…) wil ik (…)
in besloten kring begraven worden. Daaraan
hecht ik waarde.
En dan wil ik daar naakt liggen, ook nog.
En alle anderen moeten ook naakt zijn.
In hun handen moeten ze, stel je voor,
dorsvlegels houden,
(…)
En dan moeten ze uit mij GOOR ZWIJN
de duivel drijven. Laat niets van me heel,
lieve vrienden.
Sla me finaal tot pulp. Breek alle knoken.
Trek het vel van mijn smoel. Stomp mijn
snufferd verrot, stel moordlustige hoeren.
Trap me als een pad zo plat. Castreer me.
Voer mijn kloten aan de kat. En dan…
*/
GRAFWAARTS!
Sibe Selinay alpu
FATMA MINE
NAKAKI NAKAKI
ALLES WURSCHT
allons travailler zegt de slimmerik
en zuipt bourgogne
¿Daarnet had hij die fles
toch nog in zijn handen
voordat de zwaartekracht hem overmande
en het biertranen bruiste op het trottoir.
De Turkse uitdrager stormt naar buiten,
het gerstenat schuimt op zijn ruiten.
Hij veegt de scherven
bij elkaar IDIOOT, DOE NIET ZO RAAR
knarsend met zijn tanden.
Daarnet had hij die fles
toch nog in zijn handen.
Wir tranken uns zu
Und tranken aufs ‘Du’!
Mein Freund – der Plan!
Sibe Selinay
alpu FATMA MINE NAKAKI NAKAKI
(uit: Nick J. Swarth: MIJN ONSTERFELIJKE LEVER. Gedichten & tekeningen. Uitgeverij IJzer, Utrecht | 2012. ISBN 978 90 8684 086 1 – NUR 305 – Paperback, 64 blz. Prijs: € 10 – Zie voor meer informatie: www.swarth.nl )
Nick J. Swarth poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Swarth, Nick J.
Hans Lodeizen
(1924-1950)
Voor vader
fragment
o vader wij zijn samen geweest
in de langzame trein zonder bloemen
die de nacht als een handschoen aan-
en uittrekt wij zijn samen geweest
vader terwijl het donker ons dichtsloeg.
16 Juli 1950
Uit: Het innerlijk behang, Amsterdam, Van Oorschot 1950
Hans Lodeizen poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L
William Shakespeare
Sonnet 129
The expense of spirit in a waste of shame
Is lust in action; and till action, lust
Is perjured, murderous, bloody, full of blame,
Savage, extreme, rude, cruel, not to trust;
Enjoyed no sooner, but despisèd straight;
Past reason hunted; and no sooner had,
Past reason hated, as a swallowed bait,
On purpose laid to make the taker mad;
Mad in pursuit, and in possession so;
Had, having, and in quest to have, extreme;
A bliss in proof and proved, a very woe;
Before, a joy proposed; behind, a dream.
All this the world well knows; yet none knows well
To shun the heaven that leads men to this hell.
Sonnet 129
Verzieking der ziel in schandelijk verval,
Dat is de daad der lust; lust tot de daad
Is meineed, bloeddorst, moord, bitterste gal,
Extreem, verwilderd, ruw, wreed, vol verraad;
Amper gesmaakt, of prompt al weer veracht;
Zinloos begeerd, de buik nog amper vol,
Of zinloos weer gehaat, want aangebracht
Als lokaas, maakt het hem die toehapt dol;
Dol in de jacht, en in verovering;
Hebbend, gehad, en hebberig: zonder toom;
Zalig de daad; gedaan, een zielig ding;
Ervoor, verwacht genot; erna, een droom.
Wel weet de wereld dit, maar weet niet wel
D’ hemel te mijden leidend naar die hel.
Vertaald door Cornelis W. Schoneveld, Bestorm mijn hart, (2008, pp. 53-55); herziening feb. 2012
kempis.nl poetry magazine
More in: -Shakespeare Sonnets, Shakespeare
Vinko Kalinić
Ne znam odgovor
pitaš me: zašto te volim? baš tebe? meni sasvim nepoznato biće? a ne pitaš me koliko su duboke tvoje oči? i kako može živ čovjek ne osjetiti ono što u njima gori? tako svečano. i toplo.
ne znam odgovor. tek osjećam da bi se nas dvoje jako dobro razumijeli. čak i onda kada ni riječ jednu ne bi izrekli. samo da nasloniš glavu na moje grudi. netalo bi svijeta. i svega onog što grčevito skupljaju isprazni ljudi. oko čega se tuku. i za sobom vuku, ko ukleti svoje prokletstvo.
bez ičega. i sasvim goli. stajali bi nijemo. zadivljeni. u spoznanju. koliko je malo potrebno za biti sretan. i to malo, koliko je ljepše dati, no uzeti. i tako bi nestajali. ležeći jedno drugom u sjeni. šuteći. sva bi pitanja bila besmislena. i svi odgovori uzaludni. ono između nas progutalo bi sve što smo ikad bili. i što ćemo ikada biti. što je itko ikada utjelovio u riječi. dok ne bi nestali. sasvim. jedno drugom darujući, i posljednji komadić sebe.
Komiža, 18. 04. 2011
Don’t know the answer
you ask me: why I love you? yes, you? to me absolutely unknown being? but you don’t ask me how deep are those eyes of yours? and how can a living man not feel what burns inside those eyes? so festive. and warm.
I don’t know the answer. I just feel that you and I would understand each other very well. Even when we wouldn’t say one single word. just so you lean your head on my chest. the world would disappear. and all that what futile people collect frantically. things they fight for. and drag around, like damned drag their own curse.
without anything. and totally naked. we would be standing silent. amazed. in the cognition. how little is needed to be happy. and that little, how nicer is to give than to take. and that’s how we would disappear. lying in one another’s shadow. being silent. all questions would be senseless. and all answers useless. that between us would swallow everything that we’ve ever been. and what we would ever be. what has anyone ever embodied into words. until we would disappear. totally. giving each other the last particle of himself.
Translation by Darko Kotevski, Melbourne
Vinko Kalinić poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive K-L, Kalinić, Vinko
Heinrich von Kleist
(1777-1811)
Für Adolfine Henriette Vogel
Mein Jettchen, mein Herzchen, mein Liebes, mein
Täubchen, mein Leben, mein liebes süßes Leben,
mein Lebenslicht, mein Alles, mein Hab und Gut,
meine Schlösser, Äcker, Wiesen und Weinberge, o
Sonne meines Lebens, Sonne, Mond und Sterne, Him-
mel und Erde, meine Vergangenheit und Zukunft,
meine Braut, mein Mädchen, meine liebe Freundin,
mein Innerstes, mein Herzblut, meine Eingeweide,
mein Augenstern, o, Liebste, wie nenn ich Dich?
Mein Goldkind, meine Perle, mein Edelstein, meine
Krone, meine Königin und Kaiserin. Du lieber Lieb-
ling, meines Herzens, mein Höchstes und Teuerstes,
mein Alles und Jedes, mein Weib, meine Hochzeit,
die Taufe meiner Kinder, mein Trauerspiel, mein
Nachruhm. Ach Du bist mein zweites besseres Ich,
meine Tugenden, meine Verdienste, meine Hoffnung,
die Vergebung meiner Sünden, meine Zukunft und
Seligkeit, o, Himmelstöchterchen, mein Gotteskind,
meine Fürsprecherin und Fürbitterin, mein Schutzen-
gel, mein Cherubim und Seraph, wie lieb ich Dich! –
[Berlin, November 1811]
Heinrich von Kleist poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Kleist, Heinrich von
Sonja Prins
(1912-2009)
Geen stem
geen stem in de wolkbreuk de plotselinge waterval
van de daken glijdend
druipende steen met hun zoute tongen
verwoest o geen stem
onder het afdak
geen oog en geen beeld en geen godheid
buiten het raam
wuivende takken en de echo van een licht
over de grond kruipend
nee een stroom wild
rode robijn
een wilde stroom
en het daglicht dat opstijgt
in de kuil van de zee
die het land omvademt
geen stem maar hij komt
hij komt kruipend
(uit ‘Nieuwe proeve in strategie’ van Sonja Prins, 1912)
Sonja Prins poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive O-P
Theodor Fontane
(1819–1898)
Der echte Dichter
(Wie man sich früher ihn dachte)
Ein Dichter, ein echter, der Lyrik betreibt,
Mit einer Köchin ist er beweibt,
Seine Kinder sind schmuddlig und unerzogen,
Kommt der Mietszettelmann, so wird tüchtig gelogen,
Gelogen, gemogelt wird überhaupt viel,
»Fabulieren« ist ja Zweck und Ziel.
Und ist er gekämmt und gewaschen zuzeiten,
So schafft das nur Verlegenheiten,
Und ist er gar ohne Wechsel und Schulden
Und empfängt er pro Zeile ‘nen halben Gulden
Oder pendeln ihm Orden am Frack hin und her,
So ist er gar kein Dichter mehr,
Eines echten Dichters eigenste Welt
Ist der Himmel und – ein Zigeunerzelt.
Theodor Fontane poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive E-F, Theodor Fontane
William Shakespeare
(1564-1616)
THE SONNETS
128
How oft when thou, my music, music play’st,
Upon that blessed wood whose motion sounds
With thy sweet fingers when thou gently sway’st
The wiry concord that mine ear confounds,
Do I envy those jacks that nimble leap,
To kiss the tender inward of thy hand,
Whilst my poor lips which should that harvest reap,
At the wood’s boldness by thee blushing stand.
To be so tickled they would change their state
And situation with those dancing chips,
O’er whom thy fingers walk with gentle gait,
Making dead wood more blest than living lips,
Since saucy jacks so happy are in this,
Give them thy fingers, me thy lips to kiss.
kempis.nl poetry magazine
More in: -Shakespeare Sonnets
Musici en dichters aan huis in Maastricht
zondag 13 mei 2012 – aanvang 12:30
Muziek en poëzie
Op zondagmiddag 13 mei verzorgen zeven musici (waaronder een duo) van het Conservatorium Maastricht én zes dichters een intieme voordracht met muziek en poëzie in zes Maastrichtse huiskamers in de nabije omgeving van Conservatorium Maastricht.
Benno Barnard, Frans Budé, Emma Crebolder, Quirien van Haelen, Paul Hermans en Hagar Peeters komen uit alle windstreken om zondagmiddag 13 mei voor te dragen uit eigen werk. Iedere dichter zorgt met samen met een student of alumnus van het Conservatorium Maastricht voor een muzikale poëtische voorstelling in intieme setting.
Het openingsconcert vindt plaats om 12.30 uur in de Willem Hijstekzaal van het Conservatorium. Masterstudent Jesse Passenier combineert samen met zijn Broad Music Orchestra op een prachtige manier poëzie, klassieke muziek en jazz/pop muziek in hun voorstelling ‘Nos Pères’. Het orkest bestaat veelal uit alumni en studenten van het Conservatorium.
Na de opening in het Conservatorium, beginnen de voordrachten om 14.00 uur en 15.30 uur in zes Maastrichtse huiskamers nabij het Conservatorium. U kiest twee van de zes voorstellingen uit en stelt daarmee uw eigen route samen. Tijdens elke voordracht luistert u ongeveer 15 minuten naar muziek en 15 minuten naar poëzie. Daarna is er nog gelegenheid tot een kort gesprek met de dichter en de musicus, waarna u een andere locatie kunt bezoeken.
Toegang en reserveren: Kaarten (die tevens het programma en een plattegrond bevatten) zijn op de dag zelf te koop aan de balie van Conservatorium Maastricht, Bonnefantenstraat 15, Maastricht. Ook kunt u vooraf per e-mail reserveren: reservering.conservatorium@zuyd.nl. Een passe-partout kost €15; voor studenten op vertoon van studentenkaart €5. Het passe-partout geeft toegang tot het openingsconcert én twee optredens van een dichter/ musicus op locatie. Een los ticket voor het openingsconcert kost €7,50.
Dichter Leo Herberghs schreef speciaal voor het jubilerend Conservatorium Maastricht een gedicht. Het is tot eind 2012 te bewonderen: het prijkt levensgroot op de zijgevel van het hoofdgebouw aan de Bonnefantenstraat 15. Ook vanaf het Academieplein is het goed zichtbaar.
Musici en dichters aan huis in Maastricht zondag 13 mei 2012
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Literary Events, Peeters, Hagar, The talk of the town
Nick J. Swarth
Mijn onsterfelijke lever (een winterverhaal)
1. Het is geen broodje aap, boef.
Het is een straat die op de kaart staat, gewoon,
die je nooit neemt
(omdat je het niet waard bent
genomen te worden > BLING = KING
& YOU’RE A QUEEN!
Kom, til gerust de deken op, ik heb niets op mijn
onsterfelijke lever. De lucht is bruin, het denken
dief. Schrompel, Schram & Schrot.
Krostovič, heb je hier telefoon?
Nee, maar d’r is een cel om de hoek.
Ik ga even bellen. Als ie grappen uithaalt, schieten.
O.K. Nick.
You must be 18+ to read this poem.
If you are not 18+ please close your eyes.
2. Koppen freest de kou,
een heer van sneeuw, sneeuwsoldaatjes, verstoken
van buit.
Schrompel, Schram & Schrot, Ave, Ade (van
de opmerkelijkste mummies zijn er enkele bij toeval
toeval geconserveerd
Niemand bewaakte de maag
Niemand hield de darmen vast
Niemand hield een oogje op de longen
Niemand woog het hart, de onsterfelijke lever
Geen barst, geen biet, geen zier
snars noch sikkepit, moer noch fluit.
Verse maden
haalt de visser
uit de muur 24/7 om de hoek bij de dierenspeciaalzaak
O GEKKIE
JE BEKKIE
EEN STEKKIE VAN STEEN!
3. Zum Korken, overgeleverd aan koffie & brein. Helen
clandestien. Op het scherm een gier, geluidloos een buik
vlies doordringend.
O, die, ja, die. Die, die lag een dag voor pampus,
kop in de kattenbak, benen wijd
(op z’n Mexicaans, meneer, uit de hand, meneer
knalden de knapen een kapitaal aan pijlen de lucht in &
bestookten elkaar met rotjes, daarna), ‘s anderendaags
het beesten
een kreng
dat nekloos ploegde door de vorstkorst
& in de Obstquelle
kleumend foerageerde
tussen voor het doordraaien
behoed fruit DRIE mango’s voor EEN enkele euro!
Productinformatie uit den boze
in het buisverlichte kot. Alle appels heten er ‘appel’
alle peren ‘peer’
alle aardappelen ‘aardappel’
en als ze pijn zouden verkopen heette het simpelweg
‘pijn’, alle pijn, ook de lekkere. Met een beetje geluk
heb je er een koopje aan, in het andere geval keil je
de zak in de container
& ga je morgen weer. Schrompel, Schram & Schrot.
(uit: Nick J. Swarth: MIJN ONSTERFELIJKE LEVER. Gedichten & tekeningen. Uitgeverij IJzer, Utrecht | 2012. ISBN 978 90 8684 086 1 – NUR 305 – Paperback, 64 blz. Prijs: € 10)
Nick J. Swarth’s nieuwe bundel heet Mijn onsterflijke lever (Uitgeverij IJzer, mei 2012). Eerder verscheen in druk: ¡Mondo Manga’ (gedichten); Horror Vacui | een docudrama in 14 staties, verslag van een schandaalverwekkend kunstproject; Naked City Poems (stadsgedichten); Vier zure zultsculpturen (grafiekmap); De napalmsessies (bundel-dvd). Voorganger van het guerrilla rock trio Betonfraktion. Swarth is voorts actief in Zwarte Vleugels, dat voorstellingen maakt op basis van een rock-’n-roll-dramaturgie. Zie voor meer informatie: www.swarth.nl.
nick j. swarth poetry
fleursdumal.nl poetry magazine
More in: 4SEASONS#Winter, Archive S-T, Swarth, Nick J.
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature