Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
John Keats
(1795-1821)
“When I have fears”
(sonnet)
When I have fears that I may cease to be
Before my pen has gleaned my teeming brain,
Before high-piled books, in charactery,
Hold like rich garners the full ripened grain;
When I behold, upon the night’s starred face,
Huge cloudy symbols of a high romance,
And think that I may never live to trace
Their shadows, with the magic hand of chance;
And when I feel, fair creature of an hour,
That I shall never look upon thee more,
Never have relish in the fairy power
Of unreflecting love; – then on the shore
Of the wide world I stand alone, and think
Till love and fame to nothingness do sink.
“Als vrees mij treft”
Als vrees mij treft dat ’k aan mijn einde ben
Voordat met letters uit mijn vloeiend brein
Een boekenberg gevuld is door mijn pen,
Zoals schuren vol met rijpe granen zijn;
Als ik, bij sterrennacht, in ’t wolkenbeeld
Verheven stof voor een Romance zie,
En denk dat mij geen tijd is toebedeeld
Voor ’n schets daarvan, met de hand van de magie.
En als ik voel, schoon schepsel van een uur,
Dat ik met jou nooit nog een weerzien vier,
Nooit meer genoegen schep in ’t tovervuur
Van onbezonnen min; – dan sta ik hier
Alleen op ’s werelds strand, en overweeg –
Tot roem en liefde voos geworden zijn en leeg.
Vertaling: Cornelis W. Schoneveld
(in Bestorm mijn hart, de beste Engelse gedichten uit de 16e-19e eeuw, Rainbow Essentials no 55, pp. 230-31)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, John Keats, Keats, Keats, John
William Shakespeare
(1564-1616)
THE SONNETS
Sonnet 141
In faith I do not love thee with mine eyes,
For they in thee a thousand errors note,
But ’tis my heart that loves what they despise,
Who in despite of view is pleased to dote.
Nor are mine cars with thy tongue’s tune delighted,
Nor tender feeling to base touches prone,
Nor taste, nor smell, desire to be invited
To any sensual feast with thee alone:
But my five wits, nor my five senses can
Dissuade one foolish heart from serving thee,
Who leaves unswayed the likeness of a man,
Thy proud heart’s slave and vassal wretch to be:
Only my plague thus far I count my gain,
That she that makes me sin, awards me pain.
kempis.nl poetry magazine
More in: -Shakespeare Sonnets
DICTIONNAIRE DES IDÉES REÇUES (A)
Gustave Flaubert (1821-1880)
A
ABELARD: Inutile d’avoir la moindre idée de sa philosophie, ni même de connaître le titre de ses ouvrages. Faire une allusion discrète à la mutilation opérée sur lui par Fulbert. Tombeau d’Eloïse et d’Abélard: si l’on vous prouve qu’il est faux, s’écrier: «Vous m’ôtez mes illusions. «
ABRICOTS: Nous n’en aurons pas encore cette année.
ABSALON: S’il eût porté perruque, Joab n’aurait pu le tuer. Nom facétieux à donner à un ami chauve.
ABSINTHE: Poison extra-violent: un verre et vous êtes mort. Les journalistes en boivent pendant qu’ils écrivent leurs articles. A tué plus de soldats que les Bédouins.
ACADÉMIE FRANCAISE: La dénigrer, mais tâcher d’en faire partie si on peut.
ACCIDENT: Toujours déplorable ou fâcheux (comme si on devait jamais trouver un malheur une chose réjouissante…).
ACCOUCHEMENT: Mot à éviter; le remplacer par événement. «Pour quelle époque attendez-vous l’événement?»
ACHILLE: Ajouter «aux pieds légers»; cela donne à croire qu’on a lu Homère.
ACTRICES: La perte des fils de famille. Sont d’une lubricité effrayante, se livrent à des orgies, avalent des millions, finissent à l’hôpital. Pardon! il y en a qui sont bonnes mères de famille!
ADIEUX: Mettre des larmes dans sa voix en parlant des adieux de Fontainebleau.
ADOLESCENT: Ne jamais commencer un discours de distribution des prix autrement que par «Jeunes adolescents» (ce qui est un pléonasme).
AFFAIRES (Les): Passent avant tout. Une femme doit éviter de parler des siennes. Sont dans la vie ce qu’il y a de plus important. Tout est là.
AGENT: Terme lubrique.
AGRICULTURE: Une des mamelles de l’Etat (l’Etat est du genre masculin, mais ça ne fait rien). On devrait l’encourager. Manque de bras.
AIL: Tue les vers intestinaux et dispose aux combats de l’amour. On en frotta les lèvres de Henri IV au moment où il vient au monde.
AIR: Toujours se méfier des courants d’air. Invariablement le fond de l’air est en contradiction avec la température; si elle est chaude, il est froid, et l’inverse.
AIRAIN: Métal de l’antiquité.
ALBÂTRE: Sert à décrire les plus belles parties du corps de la femme.
ALBION: Toujours précédé de blanche, perfide, positive. Il s’en est fallu de bien peu que Napoléon en fît la conquête. En faire l’éloge: la libre Angleterre.
ALCIBIADE: Célèbre par la queue de son chien. Type de débauché. Fréquentait Aspasie.
ALCOOLISME: Cause de toute les maladies modernes (v. absinthe et tabac).
ALLEMAGNE: Toujours précédé de blonde, rêveuse. Mais quelle organisation militaire.
ALLEMANDS: Peuple de rêveurs (vieux). Ce n’est pas étonnant qu’ils nous aient battus, nous n’étions pas prêts!
AMBITIEUX: En province, tout homme qui fait parler de lui. «Je ne suis pas ambitieux, moi! « veut dire égoïste ou incapable.
AMBITION: Toujours précédé de folle quand elle n’est pas noble.
AMÉRIQUE: Bel exemple d’injustice: C’est Colomb qui la découvrit et elle tire son nom d’Améric Vespuce. Sans la découverte de l’Amérique, nous n’aurions pas la syphilis et le phylloxéra. L’exalter quand même, surtout quand on n’y a pas été. Faire une tirade sur le self-government.
AMIRAL: Toujours brave. Ne jure que par «mille sabords!»
ANDROCLÈS: Citer le lion d’Androclès à propos de dompteurs.
ANGE: Fait bien en amour et en littérature.
ANGLAIS: Tous riches.
ANGLAISES: S’étonner de ce qu’elles ont de jolis enfants.
ANTÉCHRIST: Voltaire, Renan…
ANTIQUITÉ (et tout ce qui s’y rapporte): Poncif, embêtant.
ANTIQUITÉS (les): Sont toujours de fabrication moderne.
APLOMB: Toujours suivi de infernal ou précédé de rude.
APPARTEMENT de garçon: Toujours en désordre, avec des colifichets de femme traînant ça et là. Odeur de cigarettes. On doit y trouver des choses extraordinaires.
ARBALÈTE: Belle occasion pour raconter l’histoire de Guillaume Tell.
ARCHIMÈDE: Dire à son nom: «Euréka! Donnez-moi un point d’appui et je soulèverai le monde.» Il y a encore la vis d’Archimède, mais on n’est pas tenu de savoir en quoi elle consiste.
ARCHITECTES: Tous imbéciles. Oublient toujours l’escalier des maisons.
ARCHITECTURE: Il n’y a que quatre ordre d’architecture. Bien entendu qu’on ne compte pas l’égyptien, le cyclopéen, l’assyrien, l’indien, le chinois, le gothique, le roman, etc.
ARGENT: Cause de tout le mal. Auri sacra fames. Le dieu du jour (ne pas confondre avec Apollon). Les ministres le nomment traitement, les notaires émoluments, les médecins honoraires, les employés appointements, les ouvriers salaires, les domestiques gages. L’argent ne fait pas le bonheur.
ARMÉE: Le rempart de la Société.
ARSENIC: Se trouve partout (rappeler Mme Lafarge). Cependant, il y a des peuples qui en mangent.
ART: Ca mène à l’hôpital. A quoi ça sert, puisqu’on le remplace par la mécanique qui fait mieux et plus vite.
ARTISTES: Tous farceurs. Vanter leur désintéressement (vieux). S’étonner de ce qu’ils sont habillés comme tout le monde (vieux). Gagnent des sommes folles, mais les jettent par les fenêtres. Souvent invités à dîner en ville. Femme artiste ne peut être qu’une catin. Ce qu’ils font ne peut s’appeler travailler.
ASPIC: Animal connu par le panier de figues de Cléopâtre.
ASSASSIN: Toujours lâche, même quand il a été intrépide et audacieux. Moins coupable qu’un incendiaire.
ASTRONOMIE: Belle science. N’est utile que pour la marine. A ce propos, rire de l’astrologie.
ATHÉE: Un peuple d’athée ne saurait subsister.
AUTEUR: On doit «connaître des auteurs«; inutile de savoir leur nom.
AUTRUCHE: Digère les pierres.
AVOCATS: Trop d’avocats à la Chambre. Ont le jugement faussé. Dire d’un avocat qui parle mal:»Oui, mais il est fort en droit.»
Gustave Flaubert:
DICTIONNAIRE DES IDÉES REÇUES (A)
(Oeuvre posthume: publication en 1913)
kempis.nl poetry magazine
More in: - Dictionnaire des idées reçues, Archive E-F, DICTIONARY OF IDEAS
ZONDAG 9 SEPTEMBER 2012 ANTWERPEN
(9 SEPTEMBER – 6 OKTOBER 2012)
Galerie Baudelaire,Vlaamsekaai 28
(eerste verdieping) Antwerpen, 13 – 15.30 uur
Tentoonstelling Hommage à Baudelaire
Modern antiquariaat Demian
Hendrik Conscienceplein 16-18, Antwerpen
16 – 18 uur
Boekpresentatie Hommage à Baudelaire en Voetnoot-expo
Restaurant A La Ville, Zirkstraat 37, Antwerpen, vanaf 18 uur
Groepstentoonstelling: •Patricia Beysens • Diana Blok•Rommert Boonstra • Marlo Broekmans • Denis Brun •Julien Coulommier•Peter Day • Martijn Doolaard•Winfred Evers•Jan Eyskens•Paul Fleming • Lionel Fourneaux • d’Hanis & Lachaert • Hardeman & Schilstra • Jos Houweling • Evelyn Jansen•Freda Kamphuis • Winnifred Limburg • Cornelia Nauta•Paul & Menno de Nooijer • Laurent Olivès • Paul Overdijk • Jef Paepen • Ruudt Peters • Nora De Rudder • Rudo Prekop • Wouter van Riessen•William Ropp •Schilte & Portielje • Carolein Smit•Michel Szulc Krzyzanowski • Vasil Stanko • Tono Stano • Rob Steenhorst • Miro Svolik • Henk Tas•Nadine Tasseel • Rob Versluys • Oscar Voch • Barbara de Vries • Jacquie Maria Wessels • Lam de Wolf • Vladimir Zidlicky • Peter Zupnik •
De tentoonstelling Hommage à Baudelaire zal worden geopend door Willem van Zadelhoff.
Auteurs: •Anne van Amstel •Pierre Bergounioux •Wineke de Boer •Bart Brey •Maarten van Buuren •Kiki Coumans• •Drs.P •Just Enschedé •René Franken •Philip Freriks •Martin de Haan •Rokus Hofstede •Paul Ilegems• •Hilde Keteleer •Herman Koch •Bart Koubaa •Arthur Lava •Ingeborg Leijerzapf •Dirk Leyman •Bart Van Loo• •Guus Luijters •Silvia Marijnissen •Eddie Marsman •Lotte Menkman •Kees Mercks •Pierre Michon •Eric Min• •Susanne Piët •Hans van Pinxteren •Tineke de Ruiter •K.Schippers •Désirée Schyns •F. Starik •Jan Pieter van der Sterre •Jan Vissers •Andrea Voigt •Ivo de Wijs •John Wood •Willem van Zadelhoff •Aart van Zoest•
Presentatie: Arthur Lava. Enkele auteurs zullen voordragen. We hopen je/jullie zondag 9 september 2012 te mogen verwelkomen! Anneke Pijnappel, Henrik Barends, René Franken
OPEN: DINSDAG T/M ZATERDAG 11-18 UUR
OPEN: ZATERDAG 14-18 UUR EN OP AFSPRAAK
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive A-B, Archive A-B, Baudelaire, Charles, Freda Kamphuis
FRANSJE:
HET IS MIJ BIJNA GELUKT
HET IS MIJ BIJNA GELUKT is een voorstelling over de mythen en scepsis rondom het leven na de dood gespeeld in de kelder van het oude Trouw gebouw.
Kunnen wij ons iets voorstellen bij het leven na de dood?
Twee mensen worstelen met zichzelf en met elkaar om grip te krijgen op het hiernamaals.
Genoeg voer voor de geest om de absurditeit en de geestigheid van het leven zelf in te zien.
De Rotterdamse filosoof Eugène Büskens kruipt vooraf in het hoofd van de toeschouwer om het onderwerp vanuit een filosofisch perspectief te belichten.
REGIE: FRANSJE CHRISTIAANS// SPEL: ESTHER PORCELIJN & JASPER HUPKENS
TEKST: FRANSJE, ESTHER, JASPER// DRAMATURGIE: ANOEK NUYENS
SOUNDDESIGN & TECHNIEK: GERBEN KOKMEIJER// LICHTONTWERP: ANDREA DROES
TRAILER: MICHIEL COTTERINK// FOTOGRAFIE: JASPER HUPKENS
3, 4 en 5 september om 20.30 uur
Club Trouw Amsterdam
www.trouwamsterdam.nl
Reserveren via: www.amsterdamfringefestival.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Porcelijn, Esther, THEATRE
Foto Beáta Számel
Niels Landstra presenteert dichtbundel: Waterval
Donderdag 20 september zal Niels Landstra zijn nieuwe dichtbundel Waterval presenteren bij Selexyz Gianotten in Breda, de Barones 63. De aanvang is 19.00 uur.
Na het verschijnen van het kort verhaal ‘Het portret’ in e-zine Meander in 2004, volgde een lange reeks publicaties (korte verhalen, poëzie en interviews) in diverse literaire tijdschriften in zowel Nederland als Vlaanderen. Het oeuvre van Niels Landstra is dan ook rijk, bevat elementen als liefde en dood, geloof en noodlot, en het nemen van afscheid, zoals in zijn gedicht Mijn liefste meisje: ‘Ik ben jou, je vlieger, je zonlicht; vrees de dagen zonder zandsculpturen en sprookjesfiguren die gespeend van jou en mij zullen zijn’.
Naast zijn gedichten en verhalen, schreef hij drie romans en een novelle, waar deze elementen sterk in verweven zijn en die een melancholische sfeer oproepen, maar ook een wrange vorm van humor kennen; deze vertelwijze maakt zijn werk dan ook boeiend tot de laatst gelezen letter.
Zijn dichtbundel ‘Waterval’ bij uitgeverij Oorsprong is zijn debuut als dichter.
Volgend jaar zal Niels Landstra’s eerste roman ‘De vereerder’ verschijnen bij uitgeverij Beefcake Publishing in Gent, België.
fleursdumal.nl magazine
More in: Landstra, Niels
Ernst Stadler
(1883-1914)
Was waren Frauen anders dir als Spiel . . .
Was waren Frauen anders dir als Spiel,
Der du dich bettetest in soviel Liebesstunden:
Du hast nie andres als ein Stück von dir gefunden,
Und niemals fand dein Suchen sich das Ziel.
Du strebtest, dich im Hellen zu befreien,
Und wolltest untergeh’n in wolkig trüber Flut –
Und lagst nur hilflos angeschmiedet in den Reihen
Der Schmachtenden, gekettet an dein Blut.
Du stiegst, dein Leben höher aufzutürmen,
In fremde Seelen, wenn dich eigne Kraft verließ,
Und sahst erschauernd deinen Dämon dich umstürmen,
Wenn deinen dünnen Traum der Tag durchstieß.
Ernst Stadler poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: *War Poetry Archive, - Archive Tombeau de la jeunesse, Archive S-T, Archive S-T, Stadler, Ernst
Eelke van Es
Eelke van Es gedicht 2012
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive E-F, Es, Eelke van
Willem G. van Maanen is afgelopen vrijdag 17 augustus 2012 op 91-jarige leeftijd is overleden
Willem G. van Maanen (1920 – 2012) is de auteur van een gevarieerd oeuvre waarin muziek, toneel, beeldende kunst en architectuur en de oorlog een belangrijke rol spelen. Van Maanen zat tijdens de Tweede Wereldoorlog in het verzet waarover hij spaarzaam schreef en sprak. In 1955 ontving hij de Van der Hoogtprijs voor zijn roman De onrustzaaier, in 1961 de Romanprijs van de Gemeente Amsterdam voor De dierenhater, in 1983 de F. Bordewijkprijs voor Het nichtje van Mozart. In 2004 werd hem voor zijn gehele oeuvre de Constantijn Huygensprijs toegekend. In 2007 verscheen bij De Bezige Bij zijn roman Heb lief en zie niet om, die zich afspeelt in de Tweede Wereldoorlog. Het boek werd zeer lovend ontvangen en haalde de Longlist Libris Literatuur Prijs 2007 en de Toplijst AKO Literatuur Prijs 2007. In 2008 werden zijn drie mooiste novellen gebundeld onder de titel Een onderscheiding en andere novellen en in 2010 verscheen Bagatellen, waarmee Willem G. van Maanen terugkeerde naar zijn favoriete vorm: het korte verhaal.
(Bron: De Bezige Bij)
Willem G. van Maanen (30 september 1920 – 17 augustus 2012)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, In Memoriam
Winterlandschap met kauwtjes
Bij het werk van Valerius De Saedeleer
Ziet: alles vangt aan. Hoe schaduw knaagt aan
de leegte der velden, stilte gaten in de flank weigert.
In dit kader hebben heuvels recht op stilstand,
bomen en avondval niet. O, deze afwezigheid van nabij.
Winter kent geen verdriet maar strak als een zwangere buik
is het hart vol kreupelhout. Veel moet hier niet gebeuren.
Bert Bevers
(Eerder verschenen in Revolver, 28ste jaargang, nummer 111, Antwerpen, 2001)
kempis.nl poetry magazine
More in: 4SEASONS#Winter, Archive A-B, Bevers, Bert
Norbert de Vries
Kemp natuurlijk (II)
Er is in Maastricht dus een stadspark dat de naam Kempland kreeg. In dat park staat een beeldje van de dichter. Van de hand van Rob Stultjens. Het is een mooi beeldje (en dat is op zich al bijna een wonder, want godallemachtig, wat staan er een hoop beroerde beelden in deze stad! Zo veel lelijkheid, je gelooft je ogen niet.), zij het van bescheiden afmetingen. Nu is het bij een beeld niet een kwestie van formaat: hoe groter, hoe mooier. Toch hindert het me, dat het een bijna onooglijk klein beeld is. Je loopt er zó aan voorbij, als je niet oplet.
De geringe grootte van het beeld wordt, wat mij betreft, echter voldoende gecompenseerd door het feit dat er op de achterzijde van de stenen sokkel een gedichtje van Kemp is gegraveerd. Kijk, dàt vind ik nou weer grote klasse! Op deze wijze eer je een dichter! (waarbij moet worden aangetekend, dat het in het geval van Kemp toch weer opmerkelijk te noemen is, dat het gedicht op de àchterzijde is aangebracht)
Even terzijde. Het is goed ’s lands schrijvers en dichters te eren, ook al ben ik het graag eens met eenieder die zegt dat we zulks op de beste manier doen door hun werk te lezen en te genieten. En door ze tijdens hun leven, waar nodig, te ondersteunen.
Heine schrijft in 1831 aan zijn vriend Varnhagen, dat hij in Parijs het Pantheon heeft bezocht. “Aux grands hommes, la patrie reconnaissante”, staat er in gouden letters op de gevel. Heine schampert dan over de kleine mensen die een heuse tempel oprichten voor de grote doden. Dat opschrift -zo schrijft hij- was beter op z’n plaats geweest op de gevel van een groot restaurant om de helden van het vaderland goed te voeden tijdens hun leven, in plaats van ze te vereren met een hongerdood, of een andere kwelling die tot hun voortijdig verscheiden heeft geleid.
Ik citeer uit zijn brief van 27 juni 1831: “Der arme Lafontaine hat in Château-Thierry, seiner Vaterstadt, eine Marmorsäule, die 40.000 Francs gekostet. Ich lachte herzlich, als ich sie im Vorbeifahren sah. Der arme Schelm verlangte bei Lebzeiten ein Stück Brot, und nach dem Tode gibt man ihm für fr. 40.000 Marmor. Jean-Jacques Rousseau und ähnliche Menschen, die in ihrem Leben kaum ein Dachstübchen erlangen konnten, denen dediziert man jetzt ganze Strassen.”
We zien dat het eerbetoon in de loop der tijd veranderd is.
Neem bijvoorbeeld de beelden van Tollens en Leopold in Rotterdam (“Helden op sokkels”, Literaire standbeelden in Nederland, door drs. C.J. Kuik, 1980, Bosch & Keuning, pagina’s 202 en 203).
Op de linker pagina zien we de heer Tollens, 3 meter hoog, in marmer, op een stenen voetstuk van 3,5 meter. Hij staat daar vlakbij de Euromast. Het is een typisch negentiende-eeuwse beeld (J.T. Stracké, 1860): protserig, kolossaal, en lelijk bovendien. En nergens enige aanwijzing voor het feit dat dit een beroemde dichter verbeeldt, de schepper van, onder meer, het prijswinnende “Tafereel van de overwintering der Hollanders op Nova Zembla in de jaren 1596 en 1597”. Ach, een paar regels, of eventueel enkel de slotregel: “En rekent d’uitslag niet, maar telt het doel alleen”. Daar was op die reusachtige sokkel toch ampel ruimte voor geweest?
Op de rechter pagina staat een portretreliëf van Leopold, in brons, 69 x 48 cm, op een stenen muur in het rosarium van het museum Boymans-Van Beuningen. Een heel fijnzinnig portret van een echte kunstenares: Charlotte van Pallandt. Op de muur, onder het portret, is een gedicht van Leopold weergegeven (“Ik scheidde: onverstand was allerwegen”).
Dat nu is een mooie, passende hommage voor een groot dichter.
Terug naar Kempland en de achterzijde van de sokkel.
Daarop staat een prachtig gedichtje:
De la musique avant toute chose
Toen ik die boog daar had geürineerd
en ik het zonlicht er in ving, prees ik intens,
ver van wijsheid, die mij was geleerd:
Wat schoon kristal is er toch in de mens!
En in extase voor het lieflijke geluid:
Welk een muziek gaat van de mens toch uit!
Een gedicht over urineren, wildplassen meer bepaald. Kom er eens om in onze literatuur. Bovenstaand gedichtje schreef Kemp in 1952. Drie jaar later schreef hij nòg een plasgedichtje:
Cartografie
Een jongetje plast op een blauwe steen
En ik ontdek in kaart een continent.
Hij bergt zijn buisje naast zijn linkerbeen.
Ik glimlach om de schepping van de kleine vent.
De cartograaf in mij heeft hij bekoord.
‘k Heb zelfs zijn Stille Zuidzee aangehoord.
Opgemerkt zij, dat de titel aanvankelijk ‘Cartophilie’ luidde. Het bewuste ventje was Ronald, het zoontje van zijn vriend Karel Reijnders. Mooi, trouwens, dat ‘continent’, dat voor vasteland staat, maar als adjectief de aanduiding is voor het vermogen om de uitscheiding te beheersen.
Wat mij nu intrigeert, is de vraag: waarom werd dat plasgedicht op de sokkel gegraveerd? Het is een heel mooi gedicht, zeker. En het is bescheiden van omvang, en dat is geen onbelangrijke omstandigheid (kleine sokkel, hoge graveerkosten). Maar waarom daar niet het gedicht -ik noem maar iets- ‘Verlangen’ geplaatst?
Verlangen
’t Is een verlangen van de avond,
gelijk de dag er geen kent.
Ergens te staan dralen op een drempel
in een grijze mantel met de stempel
van een pseudoniem als ornament.
Naar een natuurlijke mond te luisteren,
verwacht te zijn in het duisteren
van het lichten en te zijn herkend.
Ik ga voor u en mij op zoek naar een antwoord.
Reacties zijn welkom bij de redactie via emailadres: magazine (at)fleursdumal.nl (at = @ )
Norbert de Vries: Kemp natuurlijk (II)
Mijmeringen over Pierre Kemp uit mijn Maastrichtse tijd
fleursdumal.nl magazine
More in: Kemp, Pierre, Norbert de Vries
William Shakespeare
(1564-1616)
THE SONNETS
Sonnet 140
Be wise as thou art cruel, do not press
My tongue-tied patience with too much disdain:
Lest sorrow lend me words and words express,
The manner of my pity-wanting pain.
If I might teach thee wit better it were,
Though not to love, yet love to tell me so,
As testy sick men when their deaths be near,
No news but health from their physicians know.
For if I should despair I should grow mad,
And in my madness might speak ill of thee,
Now this ill-wresting world is grown so bad,
Mad slanderers by mad ears believed be.
That I may not be so, nor thou belied,
Bear thine eyes straight, though thy proud heart go wide.
kempis.nl poetry magazine
More in: -Shakespeare Sonnets
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature