Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Vloed
Ze kruipt graag voor, de branding. Spoelt zich het kader
uit de blik in, een kamer waarin nog nooit gewoond werd
tegemoet. Door druppels heen voeren winden landzieke
beloftes aan. Zonder wat voor twijfels dan ook zwijgt
schamel het strand van de ontrouw, en bilzacht de bank.
Bert Bevers
Bert Bevers schreef dit gedicht bij de foto van Joep Eijkens
© gedicht Bert Bevers 2020
© foto Joep Eijkens 2020
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Archive E-F, Bevers & Eijkens, Bevers, Bert, Joep Eijkens Photos, Photography
Geheim
Verbazingwekkend scherp gelijke tred
met de herinnering. Halsstarrig bedenken
van ballades omtrent niets. Opgestaan
zijn wij uit een lege slaap, en we eten nu
brood aan langzame, langzame tafels.
Prevel maar voor een gesloten gordijn.
Traagheid is immers van geluk het geheim.
Bert Bevers
Joep Eijkens maakte de foto bij dit gedicht
© gedicht Bert Bevers 2020
© foto Joep Eijkens 2020
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive E-F, Bevers & Eijkens, Bevers, Bert, Joep Eijkens Photos, Photography
Haventijding
Ze laten water nimmer alleen en nemen ook kaarten
die niemand lezen kan mee. Geen schrik van weertij
hebben ze, en voor wroeging geen geduld. Schippers
hechten aan hun roer. Bedenken dat Maria Rome
nooit zag, nimmer voer. Hun schepen haten blijven.
© gedicht Bert Bevers 2019
© foto Joep Eijkens 2019
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Archive E-F, Bevers & Eijkens, Bevers, Bert, Joep Eijkens Photos, Natural history, Photography
Kolonie
Kauwval in de avond: vrije val naar nesten. Ontrouw
wordt hier niet gedoogd. Ze schijnen op de plattegrond
van het slapen te dolen maar weten feilloos hun weg
boven die dubbele bodems van diepte. Craquelures
in de lucht lijken takken. Nacht weet zich een grens.
© gedicht Bert Bevers 2019
© foto Joep Eijkens 2019
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive E-F, Bevers & Eijkens, Bevers, Bert, Joep Eijkens Photos
Collected & edited
by Erik Kessels
and Joep Eijkens
Thanks to Ria van Dijk
For 80 years Ria has been bang on target. To mark this impressive milestone ‘in almost every picture #7’ is being re-released this year in the form of a special anniversary edition with eight new shots and an exhibition in Tilburg.
Ria van Dijk shot her first photo at the Tilburg fair in 1936 when she was 16 years old. It started at in Ria’s hometown of Tilburg, but throughout the years she followed the fair from town to town. It became a tradition and Ria continued shooting (guns and photos) year after year. And the bullseye is that Ria kept every single photo as if they were her trophies.
In 2008 Erik Kessels and Joep Eijkens collected Ria’s photographs in the book ‘in almost every picture #7’. In 2016 Ria returns to the fair, she will shoot on July 22nd her 80th photo at the opening of the Tilburgse Kermis. For the occasion, KesselsKramer and City Marketing Tilburg publish this celebratory updated edition of In almost every picture #7.
Colour / black & white,
155 x 200 mm, 136 pages,
soft cover.
ISBN 978-90-704784-5-2
KesselsKramer Publishing, 24,95 Euro
# Website KesselsKramer Publishing
# Website Brabants Licht met foto’s en artikel van Joep Eijkens
fleursdumal.nl magazine
More in: - Objets Trouvés (Ready-Mades), Art & Literature News, Joep Eijkens, Joep Eijkens Photos, Photography, PRESS & PUBLISHING, Spurensicherung
GENOTEN
zondag 1–8–15–16–22 mei 2016
Janneke van Gorp, Hester Rutten, Ineke Mandos, Hans Zegveld, Paul Schouten, Maarten Mandos, Theo Schouten en Joep Eijkens
Zij zijn als ware genoten voor deze expositie bij elkaar gekomen. Wat hen bindt? Liefde voor schoonheid. En ook een familieband. Want kouwe kant of warme kant, alle acht zijn familie van elkaar. En de gebroeders Kees en Frans Mandos – bekende Brabantse kunstenaars – mogen gerust hun stamvaders genoemd worden.
Janneke van Gorp
Hester Rutten
Ineke Mandos
Hans Zegveld
Paul Schouten
Maarten Mandos
Theo Schouten
Joep Eijkens
gemengde technieken
olieverf
aquarel
gombatik
fotografie
brons
keramiek
OPENINGSTIJDEN
zondag 14.00 – 17.00 uur
de kunstenaars zijn dan aanwezig
Eerste en Tweede Pinksterdag geopend
De Wandelgangen
Gemeentehuis Hilvarenbeek
Vrijthof 9
5081 CA Hilvarenbeek
www.wandelgangenhilvarenbeek.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, Joep Eijkens Photos
Joep Eijkens: Leven en dood van een jonggestorven Engel (N.a.v. tentoonstelling Kunsthal Rotterdam 1998)
Vele jaren na haar zelfgekozen dood rijst de ster van Francesca Woodman (1958-1981). Na Parijs is het fascinerende oeuvre van deze jonggestorven fotografe nu te zien in de Rotterdamse Kunsthal.
Francesca Woodman was nog geen 23 toen ze een eind aan haar leven maakte. De manier waarop – ze sprong uit een raam – doet onmiddellijk denken aan de serie foto’s waarin zij zich afbeeldde als engel. En je ontkomt er niet aan om haar hele oeuvre te zien in het licht van deze vroege dood. Het grote talent van Woodman, dochter van een in Italië levend Amerikaans kunstenaarsechtpaar, openbaarde zich al vroeg. De overzichtstentoonstelling opent met twee zelfportretten. Het eerste – een naakt met lelies – doet aan een 19e eeuwse atelierstudie denken. Het tweede – Zelfportret op 13-jarige leeftijd – is eerder experimenteel van aard en heeft iets akelig verontrustends als in een thriller. Zoals zo vaak blijft het gezicht onzichtbaar.
Zoektocht
De eigen persoon is steeds het belangrijkste vertrekpunt geweest van Woodmans met raadsels omgeven fotografische zoektocht. Dat heeft absoluut niet geleid tot navelstaarderij. En evenmin blijft haar blik op het eigen lichaam beperkt tot de esthetiek. Bijna alle foto’s ademen dezelfde sfeer van vergankelijkheid. En soms zeer letterlijk. Bijvoorbeeld waar de fotografe zich – met opzet bewegend en daardoor als het ware vervluchtigend – afbeeldt als een soort geest die door een grafsteen wegkruipt. Of daar waar haar lichaam op lijkt te gaan in een verweerde muur van een afbraakhuis. Het zijn beelden die buiten onze tijd lijken te staan.
Eigen wereld
Ook als zij andere modellen gebruikt, is Woodman bezig met het scheppen van een eigen wereld. Zo is er een serie waarin zij een oude naakte man een absurd toneelstuk laat opvoeren met spiegels en glas. Uit diezelfde periode (1976/1977) dateert ook een van de foto’s van zichzelf als engel. Geen lieflijke engel, de open mond lijkt eerder naar adem te happen of te schreeuwen. Een van de laatste foto’s toont een badkuip waar nog net een stukje gezicht van een vrouw bovenuitsteekt. Je denkt aan zelfmoord. En na al die andere beelden weet je dat dat echt niet alleen maar komt door de wetenschap dat Francesca Woodman zich op 19 januari 1981, kort na de publicatie van haar eerste boek, van het leven beroofde. Het is op de eerste plaats aan haar ouders te danken dat dit bijzondere, ongrijpbare oeuvre nu door Europa mag reizen.
(Joep Eijkens: Retrospectief van fotografe Francesca Woodman, Kunsthal Rotterdam, Leven en dood van een jong gestorven ’engel’, in Brabants Dagblad 17 september 1998)
Joep Eijkens over Francesca Woodman
Leven en dood van een jonggestorven Engel
____________________________________________________
A C T U E E L
Expositie in FOAM Amsterdam
Francesca Woodman. On Being an Angel
18 december 2015 – 9 maart 2016
Foam
Keizersgracht 609
1017 DS Amsterdam
Tel. + 31 (0)20 5516500
www.foam.org
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Francesca Woodman, Joep Eijkens, Joep Eijkens Photos, Photography
Vrouwentongen even aan de kant
Je kunt er donder op zeggen dat deze foto in België gemaakt is. Kijk maar eens naar de rechterkant, naar de spitse bladeren van de Sanseveria, beter bekend als Vrouwentongen. Vraag me niet waarom zoveel Vrouwentongen onderdak krijgen bij onze zuiderburen. De tamelijk naargeestige planten zullen op zeker moment wel in de mode zijn geraakt en zijn nog altijd in tel.
Maar hier op de foto zijn ze kennelijk tijdelijk opzij gezet om plaats te maken voor een toneelstukje. Het gordijn boven de verwarming mocht blijven hangen, het paste eigenlijk heel mooi, zo’n effen achtergrond. En je sloot meteen nieuwsgierige blikken buiten. Dit stukje was alleen maar voor de gasten van het feest, op de eerste plaats natuurlijk de jarige. En je zou het zo niet zeggen, maar er werd veel gelachen, ome Jef en tante Clémentine hadden succes. “Maar allee, het zijn ook schoon kleedjes die ge gemaakt hebt”, vond Peetje. “En waar hedde dan die hoge hoed vandaan?”
Die hoge hoed deed later op de avond nog dienst tijdens een goochelact. Maar tegen die tijd was de fotograaf van het gezelschap allang door zijn filmrolletjes heen, helaas. En trouwens ook niet meer zo bekwaam om z’n toestel recht te houden.
Joep Eijkens
fleursdumal.nl digital magazine
More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades), Photography
Aardappelnood
Tilburger Kees Koster – ondermeer bekend van zijn pentekeningen van historische gebouwen en schilderachtige plekjes in Brabant en Zeeland. – zag in 1920 het eerste levenslicht in Rotterdam. Zijn vader verdiende de kost als koetsier van rijkelui in Wassenaar en werd de eerste chauffeur van de Rotterdamse reder Philippus van Ommeren. In die hoedanigheid was vader Koster soms dagen, zo niet weken lang van huis als zijn werkgever op reis ging.
Kees heeft nog diverse ansichtkaarten uit de jaren twintig bewaard die zijn vader dan naar zijn moeder schreef. Eén van die kaarten zien we hierboven. Hoe het met die twee hier gefotografeerde lieden zit, blijft vooralsnog de vraag. Of zou het komische tafereeltje – gezien de tekst – iets te maken hebben met minder vrolijk stemmende problemen van voedselgebrek en inflatie? Daar zal de heer Van Ommeren geen last van gehad hebben. En ook zijn chauffeur kreeg op tijd zijn natje en droogje. Die gebruikte de kaart enkel om zijn vrouw te melden dat ze weer gewisseld waren van hotel…
Joep Eijkens
PS Voor wie de tekst niet kan lezen, die luidt als volgt:
Zeg man, indien je nog hecht aan je leven,
Dan moet je me gauw je aardappeltjes geven.
In deez’ tijden heeft geld voor ons geen waarde
Wij vragen nog slechts naar de vruchten der aarde.
(eerder gepubliceerd op www.cubra.nl)
fleursdumal.nl magazine
More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades), Photography
Mitzy
Opeens keken me twee heldere ogen aan. Vanaf de bodem van een kartonnen doos.
Mitzy heette ze. En ze was in het gezelschap van een oude opa, een stuurs kijkend echtpaar en een communicantje. Allemaal ingelijste portretten. Alleen Mitzy moest het zonder lijst en glas stellen. Misschien dat ze daarom een wat vuilige vlek bij haar linkeroog had gekregen. Ze keek er niet minder vrolijk om. ‘Voor Riet en Christ’ had ze op haar foto geschreven. En daaronder even vlot haar naam.
Maar wie was Mitzy? Zeker, een artieste. Maar verder? Zou het Mitzy Tieland kunnen zijn? Die naam kom ik tegen in de levensloop van de uit Tilburg afkomstige Louis Dusée (1930-1999). Met ene Mitzy Tieland vormde Dusée ooit een duo voordat hij in 1962 bij Sleeswijk’s Snip en Snap Revue terecht kwam.
Maar was deze Mitzy niet al actief toen Louis nog in een korte broek rondliep? Haar haren en getekende wenkbrauwen doen in elk geval aan de jaren dertig denken. Of werd dat na de oorlog nog steeds mooi gevonden? In elk geval staat op de achterkant van de foto: Groningen October 1948.
Kunt u zich voorstellen dat ik Mitzy niet kon laten liggen in die kartonnen doos op de Tilburgse Meimarkt?
Joep Eijkens
PS De heer Mari Kant (www.theaterarchief.nl) meldde me nog dat Mitzy, in elk geval niet Mitzy Tieland is. ‘Mitzy Tieland is toevallig een vriendin van mij en ook komt ze veel voor in de archieven van ons Theaterarchief’, zo schreef hij. ‘Ik denk dat het Mitzy Smeenks is, maar pin me er niet op vast’.
(eerder gepubliceerd op www.cubra.nl)
fleursdumal.nl magazine
More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades), Photography
Verloren onschuld
Sommige foto’s hebben voor mij hun onschuld verloren, misschien wel voorgoed. En meestal ten onrechte. Zo kan ik foto’s van een misdienaar of een jongenskoor uit de jaren vijftig niet meer los zien van krantenartikelen over kindermisbruik in de katholieke kerk. En zo moest ik bij bijgaande, vooroorlogse foto al op het eerste gezicht denken aan Marietje Kessels, het Tilburgse meisje dat in 1900, elf jaar oud, verkracht en vermoord werd in de kerk van de Noordhoek.
Ik vond de foto onlangs op een boekenmarkt in Berlijn. Preciezer gezegd: het betrof een soort souvenirboekje met op de voorkant een met namaakzilver omlijst fotootje. Herzlichste Segenswünsche zur Konfirmation staat er onder, in eveneens zilverkleurige letters.
Aanvankelijk dacht ik dat ‘Konfirmation’ bij Duitse protestanten zoiets is als het Vormsel bij Nederlandse katholieken. Ik ben zelf ook gevormd, misschien nog wel door mgr. Bekkers. Een jaar of acht zal ik geweest zijn, maar ik kan me er niets meer van herinneren. Wel ken ik foto’s uit familiealbums waarop te zien is hoe een bisschop het voorhoofd van een kind zalft. Van Dale omschrijft ‘vormsel’ (zonder hoofdletter) als volgt: ‘(r.k.) sacrament waarin de gedoopte door de oplegging van de handen van de bisschop, de zalving en de heilige woorden de kracht ontvangt om het geloof standvastig te belijden, zowel inwendig als in uiterlijke levenswandel’.
Maar ‘Konfirmation’ is bij nader inzien toch iets anders. Duitslandweb.nl heeft het over ‘een bevestiging van het volwassen worden binnen de protestantse kerk’ rond het veertiende levensjaar. En duitslandforum.nl spreekt van een ‘Segnung’ die ‘den Übertritt ins kirchliche Erwachsenenalter (markiert)’.
Goed, terug naar onze foto. Waarschijnlijk ben ik bevooroordeeld maar Vormsel-foto’s komen bij mij gemoedelijker over, het lijkt eerder op een onderonsje tussen bisschop en kind. Hier echter krijgen de handen van de predikant iets bezwerends. Als iemand me gezegd had dat het om duiveluitdrijving ging, had ik het misschien wel geloofd al zou ik het wel vreemd hebben gevonden dat het meisje er zo rustig bijzat. Misschien wordt die akelige associatie ook gevoed door de brede, omlaaghangende mouwen van de pastor – ze doen me aan vleermuizen denken.
Ik pak een vergrootglas. Nu zie ik dat het meisje een boekje vasthoudt, een gebedenboekje wellicht. En vlak voor haar ligt een boeket bloemen, vermoedelijk witte rozen.
Binnenin het souvenirboekje waarop de foto bevestigd is, staat het volgende gedicht:
Gott segne Dich, der Dich bisher geleitet,
Des Guten Hüll’ und Füll’ um Dich gebreitet,
So gnadenvoll, so mild, so väterlich,
Gott segne Dich!
Dan kijk ik weer naar de foto en richt mijn vergrootglas op het gezichtje van het meisje. En echt, ik kan niet anders denken dan aan Marietje Kessels.
Joep Eijkens
(eerder gepubliceerd op www.cubra.nl)
fleursdumal.nl magazine
More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades)
Lentedansje
Op een prachtige voorjaarsochtend na een strenge winter die ver achter ons ligt, ging in een sanatorium te D. de deur open van de afdeling waar TBC-patiënten hun dagen sleten. Het eerste wat men zag waren de bleke botjes van een hand die naar buiten werd gestoken en begon te zwaaien. En het eerste wat men hoorde was het geluid van lachende vrouwen. De deur ging verder open en nu kwamen twee verpleegsters te voorschijn die tussen hen in een menselijk skelet droegen. Ze liepen ermee de tuin in en bij de lichtpaars bloeiende tulpenboom gekomen begonnen de drie zowaar te dansen. “Eindelijk lente”, zei dokter V. die vanaf zijn balkon mooi zicht had op het tafereeltje.
De afstand was te groot om een foto te nemen. Hij zou toch eens serieus werk moeten maken van een lens waarmee je stukken dichterbij je onderwerp kon komen. Maar kijk, ze liepen al weer terug en zuster P. zag hem nu ook op zijn balkon staan. “Leuk!”, riep hij nu. “Als jullie even wachten kom ik zo een foto van jullie maken.”
En hoewel de twee aanvankelijk licht protesteerden, stonden ze even later bereidwillig te poseren. “Alleen jammer van die uniformen”, dacht dokter V. voor hij afdrukte.
Joep Eijkens
(eerder gepubliceerd op www.cubra.nl)
fleursdumal.nl magazine
More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades)
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature