Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Taal aan weerszijden van het instrument
1.
De koffer, bewapend, riffbestendig,
klapt open om de gitaar af te stemmen
op aanstaande feestwarmte. Langoureus
als verhalen die de wijnstokkenplanter inzet
met aarde.
De handen, nog eens uitvallend
in een moment van plankenkoorts,
nagelen zich aan het noten vangend meidenkoor.
Geen beter braakpoeder voor zangers
dan een strak halssnoer van klinkers.
Hengelen naar genera van de gitaar:
aan de plastiek rond haar waagt zich
in zijn smidse van ritmes een stamelaar,
pooier van de kortste stilte.
2.
Harmonieuze katten, donker als dennenbomen,
slopen door het gras zonder enig geluid.
Ze wisten niet dat het gras ronddraaide.
De katten kregen katten, grijs sloeg het gras uit.
3.
De gitaren, ontladen van blauwe toonaarden,
rusten elk in een hoek van de kamer.
Daarstraks werden ze dicht bijeen alsmaar slechter horend gezelschap
nog opgeroepen als een waarachtig ding,
maar niet zo behandeld.
Ze willen nu
het rockmotief regelvast binnenrollen,
gezamenlijk drie octaven afleggen,
zonder later aan de spelers te moeten trekken of van hen terug te veren,
op eigen houtje snaren doen afspringen,
huiverend voor het open akkoord in nadat lang aangehouden hen ombuigen zal
tot gladde ratelslangen de wurging nabij.
4.
De straatmuzikant neemt een magere kat onder handen. Zoveel pels vernikkelt zijn eelt.
Hij luistert naar de resonanties achter haar gejank
en een vervalsing die daarin sluipt.
Haar darmen hangen te drogen boven de krater,
die zijn instrument aanzien geeft en opspaart wat nog
negen levens lang moet doorklinken.
Hij speelt goedgunstig, zoals de kat
uit het bedelzingen is geboren opnieuw in Nashville.
Met verwijzingen naar songs van Lovin’ Spoonful en naar
“The Man with the Blue Guitar” van Wallace Stevens.
Richard Steegmans
(Uit: Richard Steegmans: Ringelorend zelfportret op haar leeuwenhuid, uitgeverij Holland, Haarlem, 2005)
Richard Steegmans (Hasselt, 1952) is dichter en muzikant met een grote voorliefde voor rock, pop, soul, blues, country uit de jaren 60. Hij publiceerde de dichtbundels Uitgeslagen zomers, uitgeverij Perdu, Amsterdam, 2002, en Ringelorend zelfportret op haar leeuwenhuid, uitgeverij Holland, Haarlem, 2005. Gedichten van zijn hand verschenen in de literaire tijdschriften De Gids, Poëziekrant, Parmentier, DWB, Deus ex Machina, De Brakke Hond, Tortuca, Krakatau, Tzum en in talrijke bloemlezingen.
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive S-T, Steegmans, Richard
Levenslus
Voor Ton de Witte 29 maart 1966 – 6 maart 2012
Het absoluut omgekeerde van leven
Alles in negatief zien, want kleuren zijn niet mooi
Alles is niet.
Niet hier maar daar kent niemand het.
Niet eens verveling, gewoon, nee niet gewoon.
Altijd de buitenstaander.
Lachen, maar waarom. De vragen voorbij.
Zo ver van erbij zijn, bij de anderen.
Mensen zijn zo vluchtig.
Wie kan het iets schelen hoe je bent,
Of je echt lacht of niet.
En wel zo gewoon.
Gewoon bestek, gewoon boodschappen, gewoon ansjovis
Gewoon mensen.
Maar altijd weten dat vragen ook maar vragen is.
Gewoon de afwas, gewoon een biertje, gewoon je buurman, gewoon de wc, gewoon de deurklink.
Gewoon de bank, gewoon de naden in je schoen, gewoon haren.
Gewoon waaien, gewoon slapen, gewoon knikken en je wapenen.
Gewoon ideeën.
Gewoon de oude doos, gewoon de rode huisjes van Monopoly.
Gewoon mee.
Gewoon je sperziebonen laten liggen.
Gewoon de blaadjes bezinken in je thee.
Was er geen klaagzang zoals in de films? Was het maar als in de films, dan komt er altijd een wijze man uit een oud dorp die bijtend op een graantje net die ene zin zegt die wegpinkt voor ‘t traantje.
Zou er licht zijn? Licht zo licht als een eindeloze zucht.
‘t Is geen vlucht, het is een sprong.
Een groot “waarom?” staat te kloppen maar het huis is te vol. Het staat te bonken maar is niet thuis.
Een vraag is al teveel. Als een vraag er is dan kun je nog door.
Het past niet, het hoofd te vol.
Het is niet laf, wie is er laf?
Beleefd voor het leven.
Het leven serieus nemen.
Juist dan zijn vragen maar vragen.
Alles in negatief zien, lachen en knikken.
Altijd beleefd voor het leven geweest.
Alles is niet. Nu niet.
Esther Porcelijn
Stadsdichter Tilburg
Ton de Witte (45) is dinsdag (6 maart 2012) plotseling overleden. Hij laat zijn collega’s bij De NWE Vorst in Tilburg in diepe rouw achter. Ton de Witte was de stuwende kracht achter de culturele stadswandelingen van L’Avventura en maakte naam als gedreven steunpilaar, vormgever en theatermaker van veel jonge acteurs en dansers.
fleursdumal.nl magazine
More in: Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Niemandsland
De honden renden op wolken van woorden
Over de ruïnes van een vergaan seizoen
Staken herfstige beken over, de zon gloorde
In kronen van roodkoper en najaarsgroen
Het wazige licht verstilde aan de overkant
Raakte aan de adem van de oude dieren
En de vallende schaduw in het niemandsland
Van bos en hei waar wij liepen, bij de grienden
Hield je mij vast, alsof je onze teleurgang
Vergeten was, en neigde naar een verzoening
Terwijl je wist dat uit mij geen troost meer voortkwam
De hondenas heb ik alleen uitgestrooid, lang-
zaam verdort hun grond in mijn lege niemandsland
Waar ik jou vergeefs nog aanklamp, bij de grienden
Niels Landstra
Niels Landstra gedichten
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive K-L, Landstra, Niels
Presentatie dichtbundel Tilburgs eerste kinderstadsdichter Sara Bidaoui
De Boekenweek gaat dit jaar bijzonder van start in Tilburg. Op woensdag 14 maart verschijnt namelijk een dichtbundel met werk van Tilburgs eerste Kinderstadsdichter: Sara Bidaoui. De bundel wordt op die dag feestelijk gepresenteerd in het bijzijn van leerlingen van Sara’s school, het Theresialyceum. Burgemeester Peter Noordanus, die ook een voorwoord bij de gedichten schreef, zal daar het eerste exemplaar aan de talentvolle jonge schrijfster overhandigen.
Verder zal Sara worden toegesproken door rector Tomas Oudejans en door bestuursvoorzitter Henriëtte de Kok van Bibliotheek Midden-Brabant. Ook verzorgen stadsdichter Esther Porcelijn en kinderstadsdichter Pleun Andriessen een optreden. De bundelpresentatie loopt van 10:15 uur tot 11:00 uur en is voor belangstellenden gratis toegankelijk.
Sara werd op Gedichtendag 2010 gekozen tot eerste kinderstadsdichter van Tilburg met haar gedicht ‘Tilburg: mijn stad, mijn thuis’. Dit is ook de titel van de bundel geworden, die verschijnt bij Uitgeverij Art Brut. Hierin zijn alle gedichten opgenomen die Sara schreef tijdens haar kinderstadsdichterschap, aangevuld met ander veelbelovend materiaal van haar hand. De bundel kon mede tot stand komen door een subsidie van de gemeente Tilburg. Om jong en oud in de gelegenheid te stellen om kennis te maken met het werk van Sara, kost de bundel slechts € 5.
Sara leest in de Boekenweek ook voor uit haar bundel op literair festival TiLT. Zij opent het programma op zaterdag 17 maart rond 20:15 uur in de Rode Salon van Theater De NWE Vorst.
De organisatoren van het project Kinderstadsdichter zijn Cultuurconcepten.nl, Bibliotheek Midden-Brabant en Stichting P.J. Cools. Zij willen met dit project kinderen laten kennismaken met het lezen en schrijven van poëzie, waardoor onder meer hun taalvaardigheid vergroot wordt.
Leerlingen van het Theresialyceum gaan ook nog aan de slag met thema stadsdichten: zij volgen in april een speciale workshop van Esther Porcelijn en voormalig stadsdichter Frank van Pamelen.
Informatie: Sara Bidaoui, Mijn stad, mijn thuis – Gedichten van Tilburgs eerste kinderstadsdichter, Uitgeverij Art Brut 2012. Prijs € 5, ISBN: 978-90-76326-00-9. Van af 14 maart verkrijgbaar in de boekhandel en via de website www.kinderstadsdichter.nl
Presentatie bundel: woensdag 14 maart, 10:15 uur -11:00 uur
Locatie: Theresialyceum – Prof. Cobbenhagenlaan 5 – 5037 DA Tilburg
Voordracht Sara Bidaoui: zaterdag 17 maart, 20:00 uur
Locatie: Theater De NWE Vorst – Willem II straat 49 – 5038 BD Tilburg
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Art & Literature News, Bidaoui, Sara, Kinderstadsdichters / Children City Poets
foto joep eijkens
Esther Porcelijn
Trots op Tilburg?!
Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg!?
“Doe maar gewoon!” Zegt de man tegen de vrouw.
“Dan doe je al gek genoeg.”
“Spaar jezelf of je piekt te vroeg
En dan geeft niemand om jou.”
De vrouw, hevig verontwaardigd,
Wilde hem enkel bekoren:
“Mijn borsten gelift tot aan mijn oren,
ze raken al jaren mijn gezicht.”
“Het onkruid tussen de tegels geplukt,
de oude details gerenoveerd.
“Elke andere man zou vereerd
zijn en intens verrukt!”
“Al jaren klaagde je over mijn vormen
Je vond ze niet bij de tijd!”
“Ik moest zelfs, tot mijn spijt,
mijn oude beelden bestormen”
“Nee nee,” zei de man, “je vergist je schat!”
“Mijn liefde voor jou is geen prijs.”
“Ik hoef geen hemels paradijs,
Voor mij volstaat de grauwe stad.”
“Bij mij valt niets te winnen.
Ik heb frietsaus, geen mayonaise
En zeker geen bearnaise!
Juist daarom wil ik je beminnen!”
“Je buitenkant neem ik voor lief
Het gaat mij om van binnen!”
“Ik hou van al je twintig kinnen
En van je vlekkenmotief!”
“Je kent mij toch, ik ben niet van ingewikkeld.”
“Van hoge kunst en woorden,
en muziek met zware akkoorden!”
“Van theater met een grote T, ’t is niet wat mij prikkelt!”
“Ik hoef geen importevangelie
Van die boven-rivierse mensen,
met hun grote wereldse wensen.”
“Eenvoud is de schoonste harmonie!
“Ach hypocriet!”, zei de vrouw tot haar man,
“wat nou, doe maar gewoon?”
“Je spreekt zelf als de hoogste boom,
Ja, jij kan er wat van!”
“Geen opsmuk, zeg je, wat een gezwam!”
“Eerst zeuren dat het minder moet,
dat uiterlijk er niet toe doet
En geen theater uit Amsterdam..”
“..En dan morgen met een stoet
Van 25 mensen naar Madurodam!”
Stadsdichter Esther Porcelijn schreef het gedicht “trots op tilburg?!” t.b.v. de wedstrijd voor beste binnenstad van Nederland. Voor elke genomineerde stad ging een delegatie van 25 man naar Madurodam voor de bekendmaking van de winnaar.
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive O-P, City Poets / Stadsdichters, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Ondergangsters
Haag van achterlampen
toeters die toeteren tot
vervelends toe, licht dat
desondanks hardnekkig rood
blijft, de wereld vergaat precies
hier en op dit moment.
Jehovah Getuige zet leren schoen
tussen portier van auto, die niet
tijdig dichtknalt, begint zalverig
praatje over Zijn God en de
Zijnen, te laat voor ons
de wereld vergaat
hier en nu
halleluja, ja de wereld vergaat.
Man in file voor stoplicht
pakt zijn pistool, schiet licht
kapot, stapt in auto, rijdt door
alleen hij blijft de ondergang voor.
Freda Kamphuis
(c)2011 Freda Kamphuis
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive K-L, Kamphuis, Freda
Royal de Luxe
Het bezoek dat de sultan der Indiën op zijn
olifant die door de tijd kan reizen in juli 2006
aan Antwerpen bracht indachtig
Niet uit het oosten weggebleven
passeert mij langzaam dreunend
een olifant van rubber, staal en tover.
Wat mij betreft blijft deze langskomst
immer duren maar daar gaat hij al.
Hoe je deel van sprookjes uit kunt
maken. Het benoemen van de onderdelen
waaruit dit monter wonder bestaat
is hoogverraad. Door merg en been
zijn twaalf meter hoge vreugdeschal.
En dan, dan krijg ik tranen in de ogen
omdat ik wil geloven in de wimpers
van het meisje dat gemaakt van kostbaar
hout is, dat slechts bestaat bij gratie
van een reuzenfantasie. Het ziet mij aan
met quasi echte sympathie en schrijdt
vervolgens zonderlinge uren tegemoet.
Wie haar aanschouwden wensen zich
aan deze aanblik vast te klampen.
Eeuwig delen wij gekwetste liefde.
O lieve dode schone, keer behouden
weer, behouden
Bert Bevers
Verschenen in Stroom, Antwerpen, nummer 22, herfst 2006
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Ton van Reen
vanaf de toren
Vanaf de toren
is de Maas een worm
met schubben
op het lijf
en de paarden
in de wei
zijn op hol geslagen mieren
uit dikke korrels zand
die de houten deuren
uit huizen vreten
Uit: Ton van Reen, Blijvend vers, Verzamelde gedichten (1965-2007). Uitgeverij De Contrabas, 2011, ISBN 9789079432462, 144 pagina’s, paperback
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive Q-R, Reen, Ton van
foto joep eijkens
Esther Porcelijn
In Breda en in Tilburg
Ik woonde in een ansichtkaart
Breda is één groot vroeger
Een raam op zolder starend naar
De kerk en alle kroegen;
Waar mensen feestend zweterig
Zich door de biertjes zwoegen.
Omlijst is elk klein detail
De hofjes en de muren
Van baksteen staat elk huis zo lang
Dat al eeuwenoude uren
Mensen turend hun gedachten
Op de stad afvuren.
Toch lijken de inwoners
De schoonheid niet te delen
Ze ogen rijk en carnaval
Religie gaat vervelen;
Het boordje is geruild voor polo
‘t Verstikt nog steeds hun kelen.
Hen lijkt de vreemdheid ongehoord
Ze houden niet van anders
Geen polo: is te stumperig
En de rest, de omstanders?
Zij drinken er lustig op los
En dansen hun polonaise om de bijstanders.
Nu ik verhuis naar een andere stad
Waar oude muren zeldzaam
En hofjes onbestaand
Kijk ik door mijn nieuwe raam:
Een plein met auto’s en bomen
Vroeger heeft hier een andere naam.
De mensen, echter, zijn zélf anders
Sferen van raarheid, hun gelaat
Is minder strak hooghartig
Rokerige dronkenmanspraat,
Tijdens lange cafénachten,
Dragen ze als een sieraad.
Ik woonde in een ansichtkaart
Waar ik de schoonheid had
De nieuwe plaats is anders, ja,
Maar vrolijk en minder glad
Bij dat besef verscheur ik mijn post
Een ansichtkaart is toch maar plat.
Esther Porcelijn is stadsdichter van Tilburg
Kempis.nl poetry magazine
More in: City Poets / Stadsdichters, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Schrijver Ton van Reen
opent Bibliotheek Maasbree
Op zondag 26 februari a.s. opent de geheel vernieuwde Bibliotheek Maasbree haar deuren. De opening vindt plaats om 13.00 uur en wordt verricht door de auteur Ton van Reen. Speciaal voor deze gelegenheid heeft de Bibliotheek Maasbree een boekje van Ton van Reen uitgegeven met de titel “Een nog schonere schijn van witheid; Een winterverhaal”. Delen van deze tekst zijn straks in het interieur van de bibliotheek terug te vinden.
De Bibliotheek Maasbree maakt momenteel een ingrijpende ontwikkeling door. In juli 2011 al werden de openingstijden uitgebreid met een extra avondopenstelling op de maandag. Tevens werd toen een inloopspreekuur voor Poolse arbeidsmigranten ingesteld. Dat de bibliotheek hiermee in een grote behoefte voorziet is wel gebleken op een willekeurige maandagavond in augustus toen de bibliotheek tussen 18.00 uur en 20.00 uur door 240 mensen bezocht werd.
Daarna werd gestart met cursussen Nederlands voor Poolse migranten. Inmiddels worden er drie parallelle cursussen gegeven op dinsdag, woensdag en donderdag. Een vierde cursus start binnenkort op de zaterdagmiddagen. Daarnaast is een cursus Pools voor Nederlandse ondernemers in voorbereiding. Inmiddels is de bibliotheek ook van WiFi voorzien en verder is er een PC met Pools toetsenbord en de Poolse versie van het Office-pakket beschikbaar. De Poolse afdeling is in december officieel met een groots feest geopend.
Vanaf 1 januari is de Bibliotheek Maasbree nu ook op zondagen geopend. De bibliotheek gaat open om 10.30 uur en sluit om 14.00 uur. Deze uitbreiding is mogelijk geworden door de ingebruikname van zelfservice-apparatuur en de inzet van een Poolstalige medewerker. Hierdoor kunnen ook op zondagen extra diensten aan de Poolse migranten verleend worden. De Bibliotheek Maasbree is, buiten de bibliotheken van Maastricht, Heerlen en Roermond, overigens de enige Limburgse bibliotheek die op zondagen is geopend.
De inventaris van de bibliotheek was inmiddels al zo’n vijftig jaar oud en voldeed niet meer aan de eisen die aan de inrichting van een eigentijdse bibliotheek mogen worden gesteld. De nieuwe inrichting biedt veel mogelijkheden om de boeken frontaal te presenteren. Hierbij wordt gebruik gemaakt van principes uit de retail. De nieuwe opstelling nodigt uit tot snuffelen, tot ontdekken en tot verrast worden door de vele rijkdommen die de bibliotheek te bieden heeft.
Iedereen is van harte uitgenodigd om op zondag 26 februari om 13.00 uur aanwezig te zijn. Het boekje van Ton van Reen is door alle inwoners van Maasbree gratis af te halen bij de bibliotheek.
Volwassenen die nog geen lid van de bibliotheek zijn, maar dat willen worden, ontvangen ook nog eens het boek “Over geluk” van Twan Huys.
Speciaal voor de jeugd wordt er op zondag 11 maart om 13.30 uur in de bibliotheek een voorstelling geven door de Boxmeerse jeugdboekenauteur Gerard Sonnemans. Tijdens deze voorstelling staan de Middeleeuwse ridders en monniken centraal. De toegang is gratis.
fotojefvankempen
fleursdumal.nl magazine
More in: Reen, Ton van, Ton van Reen
Waterval
Je stille lippen, met een strootje
streel ik ze, loom
vaart je lazuren blik
mee op de bloesemrijke hemel
een lentecaleidoscoop
die ons verstart in climax
schepping, symbiose en ook
bezonkenheid, wij zijn
watervallen barend maanlicht
Het strootje in je witte mond
trilt in de schaduwvlekken
van illusoire wolken, de water-
val van toen is een kale rots
zinnen missen de woorden
het zwijgen stille deelneming.
Niels Landstra
Niels Landstra gedichten
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive K-L, Landstra, Niels
Ton van Reen
de eieren man
Soms
kwam de man naar hier
met een geknoopte handdoek
vol eieren
hij was van riet
een stuk licht riet uit de polder
doch zijn hart was zwaar
als lood
en zijn ziel was geronnen
tot een uitroepteken
zoiets van pijn
tussen zijn ogen
hij had bevende handen
en ogen
die de nacht verrieden
in zijn denken
maar om zijn lippen
lag iets van kristal
een beetje breekbare
zuivere liefde
wat eigenlijk vreemd was
aan zo’n man
zijn lange passen
maakten dat het Pasen werd
daarom heette hij ook
de Eieren Man
daarom ook lag er
een glimlach in het kristal
om zijn lippen
en achter zijn nachtogen
blonk dan iets
waar ik erg veel van hield
Uit: Ton van Reen, Blijvend vers, Verzamelde gedichten (1965-2007). Uitgeverij De Contrabas, 2011, ISBN 9789079432462, 144 pagina’s, paperback
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive Q-R, Reen, Ton van
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature