Richard Steegmans: Taal aan weerszijden van het instrument

 

Taal aan weerszijden van het instrument

 

1.

De koffer, bewapend, riffbestendig,

klapt open om de gitaar af te stemmen

op aanstaande feestwarmte. Langoureus

als verhalen die de wijnstokkenplanter inzet

met aarde.

 

De handen, nog eens uitvallend

in een moment van plankenkoorts,

nagelen zich aan het noten vangend meidenkoor.

 

Geen beter braakpoeder voor zangers

dan een strak halssnoer van klinkers.

 

Hengelen naar genera van de gitaar:

aan de plastiek rond haar waagt zich

in zijn smidse van ritmes een stamelaar,

pooier van de kortste stilte.

 

2.

Harmonieuze katten, donker als dennenbomen,

slopen door het gras zonder enig geluid.

Ze wisten niet dat het gras ronddraaide.

De katten kregen katten, grijs sloeg het gras uit.

 

3.

De gitaren, ontladen van blauwe toonaarden,

rusten elk in een hoek van de kamer.

 

Daarstraks werden ze dicht bijeen alsmaar slechter horend gezelschap

nog opgeroepen als een waarachtig ding,

maar niet zo behandeld.

 

Ze willen nu

het rockmotief regelvast binnenrollen,

gezamenlijk drie octaven afleggen,

zonder later aan de spelers te moeten trekken of van hen terug te veren,

op eigen houtje snaren doen afspringen,

huiverend voor het open akkoord in nadat lang aangehouden hen ombuigen zal

tot gladde ratelslangen de wurging nabij.

 

4.

De straatmuzikant neemt een magere kat onder handen. Zoveel pels vernikkelt zijn eelt.

Hij luistert naar de resonanties achter haar gejank

en een vervalsing die daarin sluipt.

 

Haar darmen hangen te drogen boven de krater,

die zijn instrument aanzien geeft en opspaart wat nog

negen levens lang moet doorklinken.

 

Hij speelt goedgunstig, zoals de kat

uit het bedelzingen is geboren opnieuw in Nashville.

 

Met verwijzingen naar songs van Lovin’ Spoonful en naar

“The Man with the Blue Guitar” van Wallace Stevens.

 

Richard Steegmans

(Uit: Richard Steegmans: Ringelorend zelfportret op haar leeuwenhuid, uitgeverij Holland, Haarlem, 2005)

Richard Steegmans (Hasselt, 1952) is dichter en muzikant met een grote voorliefde voor rock, pop, soul, blues, country uit de jaren 60. Hij publiceerde de dichtbundels Uitgeslagen zomers, uitgeverij Perdu, Amsterdam, 2002, en Ringelorend zelfportret op haar leeuwenhuid, uitgeverij Holland, Haarlem, 2005. Gedichten van zijn hand verschenen in de literaire tijdschriften De Gids, Poëziekrant, Parmentier, DWB, Deus ex Machina, De Brakke Hond, Tortuca, Krakatau, Tzum en in talrijke bloemlezingen.

kempis.nl poetry magazine

More in: Archive S-T, Steegmans, Richard