Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Armoede (Verborgen) armoede
Voor de Tilburgse Voedselbank
en hun vraag naar kerstpakketten.
De armen van nu zijn als… de armen van vroeger.
Bespot, belast, beknibbeld.
Niemand kent ze, niemand is ze
Maar iedereen wil vergelijken.
“Het valt wel mee, met mij valt het mee”,
Als een lopende naast de lamme.
We weten alles beter,
Meer doen, minder klagen,
Koken voor vier euro kan toch best?
De rijkdom toont zich:
Naast de lamgeslagen
Zitten wij gepoft te piepen
Rond de tafel met schimmig licht
Sfeervol en hip knagen we
Aan onze knapperige borden.
Haute Cuisine van vroeger is van nu.
Arm en dus dom, denken we,
Verslagen is nooit echt gestreden
Gevallen heeft nooit goed gestaan
Op eigen benen, de eigen broekriem aan.
Schenken uit de dozen op zolder
Met oude broeken en gatensokken
Verfrommelde jurken en blikjes maïs
We zijn het kwijt, gegeven is gegeven
Dankbaarheid komt met een prijs.
Meer? Willen ze meer?
“Hoe durven ze ’t in de bek te kijken?
Ik werk hard hoor, ik werk hard!”
Voor elke cent zo tien andere.
Het kratje, thuis, zorgvuldig gedekt
Met een theedoek over de koekjes.
“Hier gaat iemand van overleven,
Hiervoor verdien ik respect.”
Wij drogen in gedachte hun tranen
Met kaasstengels en zeven bananen,
En, na gretig te hebben gegeven,
Bedenken wij hoe zij gelukkig zijn
Vier kinderen zonder honger
ook de hond dankt zijn baas.
Onze voldaanheid toont zich
in andermans verdriet.
We stellen ons voor hoe ze lachen
Hoe wij hun lichaam verwarmen,
Maar echt kennen doen we ze niet,
Onze, verborgen, armen.
Esther Porcelijn, 2013
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive O-P, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Mijn stad
Nu speelt men hier de
nazomerkoning miauwt
men tegen muren of raast
in een richting door over
de cityring elk mooi oud
gebouw slopen we direct
maakt niet uit over veertig
jaar staat hier de toekomst
de lindeboom een hologram
de stadsheer verpauperd
verpulverd met de grond
gelijk bewoners op straat
Dit lijkt wel mijn stad
we proberen eens wat en
tonen vooral niet teveel
gevoel zo gewend reeds
aan afbraak dat melancholie
is als overrijp fruit in een
stilleven het ziet er nog uit
maar het begint meer en
meer te rotten.
Martin Beversluis
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive A-B, Beversluis, Martin
Serge Gainsbourg, vie héroïque
film met Lucy Gordon
CANVAS TV BE
vrijdag 15 februari 2013 – 22.10
Film, Frankrijk – 2010
Duur: 130 min
Door haar Joods-Russische afkomst heeft de familie van de jonge Lucien Ginsburg het niet gemakkelijk in het bezette Parijs tijdens de oorlogsjaren. Later gaat Lucien aan de kunstschool studeren. Hij komt aan de kost met optredens in bars en cabarets. In de jaren 60 breekt hij door als Serge Gainsbourg, de ster van het cabaret de Swinging Sixties. Hij verlegt de grenzen van het chanson en maakt naam met zijn onconventionele muziek en zijn rebelse gedrag. Hij is bevriend met onder meer Brigitte Bardot en Juliette Gréco. Gainsbourg wordt een icoon van de Franse cultuur, maar maakt ook ophef met zijn turbulente liefdesleven met Jane Birkin en vele anderen
Regisseur Joann SFAR
Acteurs
Eric ELMOSNINO / Serge Gainsbourg
Lucy GORDON / Jane Birkin
Laetitia CASTA / Brigitte Bardot
Anna MOUGLALIS / Juliette Gréco
Sara FORESTIER / France Gall
Kacey MOTTET KLEIN / Lucien Ginsburg
Lucy Gordon
(May 22, 1980 – May 20, 2009)
Lucy Gordon was a British actress and model, born in Oxford, England. She committed suicide on 20 May 2009, in her apartment in Paris, France, two days before her 29th birthday.
Filmography
2001: Perfume (Lucy Gordon as Sarah)
2001: Serendipity (Lucy Gordon as Caroline Mitchell)
2002: The Four Feathers by Shekhar Kapur (Lucy Gordon as Isabelle)
2005: The Russian Dolls by Cédric Klapisch (Lucy Gordon as Celia Shelburn)
2007: Serial de Kevin Arbouet et Larry Strong (Lucy Gordon as Sadie Grady)
2007: Spider-Man 3 by Sam Raimi (Lucy Gordon as Jennifer Dugan)
2008: Frost by Steve Clark (Lucy Gordon as Kate Hardwick)
2009: Brief Interviews with Hideous Men by John Krasinski (Lucy Gordon as Hitchhiker)
2009: Cinéman (Lucy gordon as Fernandel’s friend)
2010: Serge Gainsbourg, vie héroïque (Lucy Gordon as Jane Birkin)
To be published soon Collected Stories by Jef van Kempen:
(with Angel of Paris. Life and death of Lucy Gordon)
fleursdumal.nl magazine
More in: AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, Jef van Kempen, Kempen, Jef van, Lucy Gordon
Esther Porcelijn en Verse Pookoe presenteren: Dichterbij #2 + Kasper C Jansen + Oowtje Ananas + Akim AJ Willems + Maaike Haneveld + Martin Beversluis + Krage + The Black Marble Selection
do 14 feb 13
Poppodium 013 Tilburg
Tijdens deze valentijnsavond organiseren stadsdichter Esther Porcelijn en Verse Pookoe de tweede editie van een nieuwe maandelijkse literaire avond genaamd: ‘Dichterbij’. De eerste editie vond plaats in de Rode Salon van De NWE Vorst. De avond zal een combinatie zijn van proza, poëzie en muziek met dichters en andere woordkunstenaars uit Tilburg en de rest van het land. Zowel beginnend talent als ervaren schrijvers krijgen de kans om het podium te betreden.
Na de sluiting van Ruimte-X (Ernest Potters) en het stoppen van Aardige Jongens (Martijn Neggers), voelde Esther Porcelijn en Verse Pookoe zich geroepen om de literaire wereld van Tilburg in beweging te houden en ook een nieuw publiek aan te spreken met deze nieuwe avonden. Verse Pookoe en Esther Porcelijn nodigen u uit om gezellig langs te komen op deze gratis avond.
Locatie: Stage01 – Poppodium 013 Tilburg
Zaal open: 19:30 uur
Aanvang: 20:00 uur
Tickets: Gratis
fleursdumal.nl magazine
More in: Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Vlezige mensen, wethouders, poppetjes, kastjes
Welkom iedereen! Het thema van vanavond is: ‘Verlichting’.
De stroming in de 17e en 18e eeuw die ons tot het inzicht heeft laten komen dat de Rede het enige instrument is om tot Waarheid te komen. Weg met het bijgeloof, weg met de onderdrukking van de kerk, weg met het feodale systeem, en op naar grondrechten, gelijkheid en vrijheid waarvoor vervolgens gestreden werd in de Franse Revolutie. Dit alles is uiteraard veroorzaakt door historici, filosofen en ontevreden burgers, maar niet enkel door hen. De Pamflettisten hebben zich een slag in de rondte gewerkt om iedereen te laten weten hoe vreselijk de adel was en dat de koning elke dag baadde in kinderbloed. Zij wisten met opruiende teksten, beschuldigingen, beledigingen en verdachtmakingen de burgerij voor zich te winnen. Ongeacht of de boodschap waarheid bevatte of niet.
Herkenbaar?
Wellicht dat we de pamflettisten van nu vanavond op het podium zullen zien.
Dan zullen we hen vast horen over wethouders van vroeger en van nu, en over andere mensen uit de politiek. Over hoe een of andere handeling van een of ander iemand exemplarisch is voor dit ‘dorp’ en haar mentaliteit.
Het kan ook zijn dat iemand in deze zaal hard wordt aangepakt. Maar niet té hard, het moet natuurlijk wel gezellig en grappig blijven. Maar om het grappig te laten zijn, moet het wel gaan over iemand die wij allemaal (persoonlijk) kennen, anders valt er niets te lachen. Als je dan niet lacht ben je de gebeten hond en dus iemand zonder humor.
Harde uitspraken moeten grappig zijn, anders zijn ze alleen maar pijnlijk! Jongens, lach dan, lach dan!
Het lijkt wel een formule. Een pamfletformule!
Eens kijken, wat zou de formule deze avond kunnen bevatten?
Ik gok dat het woord ‘dorp’ toch wel een aantal keer valt.
Wethouder van Cultuur Marjo Frenk is een goede kansmaker op een naamsvermelding denk ik.
Anton Dautzenberg komt vast weer met een sexuele verdachtmaking van iemand, misschien voormalig stadsdichter Cees van Raak die seks heeft gehad met de hond van Daan Taks? (Nachtdichter van Tilburg.) Wellicht betrekt hij er een landelijke bekendheid in, want dat onderscheid moet uiteraard gemaakt worden! Het onderscheid tussen de landelijke bekendheid versus het provincialisme dat noodzakelijk in die zin betrokken is als je een accent legt op lándelijke bekendheid. Hij wel, verdomme. Dan maar een grapje maken: Poep! Ha. Ha. Ha. Enig!
Misschien houdt Anton (zo mag ik ‘m noemen, zegt ook weer wat over mij, ik ken hem. Dat maakt mij iets meer immuun voor zijn harde uitspraken die mij mogelijk te wachten staan. Wauw!) eerder een betoog over iets met bloed en de nachtburgemeester Godelieve Engbersen. Iets over een moord die gepleegd is waarbij wederom de hond van Daan Taks betrokken was.
Luuk Koelman zal hoe dan ook de woede van heel het land op de hals halen met zijn column, dat moet haast wel. Als je de woede van bijna heel het land al op de hals hebt gehaald, met de column over Mariska Orbán-de Haas, dan moet je toch minstens het hele land boos maken wil je nog opvallen. Maar wij in de zaal zijn ‘insiders on the joke’ dus wij kunnen dan met een gerust hart zeggen dat de rest van het land zo kleinburgerlijk is en nooit iets snapt. “Hoe kun je die ironie nou niet inzien? On-be-grijpelijk”, fluistert ene Lidy uit Tilburg dan tegen haar man Hans; “Wij zijn dan nog behoorlijk open-minded, toch Hans?” “Gelukkig maar.”
Wat maakt het toch zo smakelijk, dat pakken op de persoon, de Ad Hominem?
“Polemiek!” Hoor ik Antonnetje en zijn billemaat Erik Hannema roepen in mijn hoofd.
Ja, polemiek jongens, polemiek! Het is een kunst, dat moet gezegd, maar bedrijf het dan ook! Polemiek betekent redetwisten. Daar hebben we het woord ‘rede’ dus weer. Diezelfde rede die ons tot de waarheid zou kunnen brengen. De twee deelnemers zouden het komen tot waarheid hoog in het vaandel hebben staan, waarom zou je anders redetwisten? Om je gelijk te halen misschien? Zou kunnen, maar een gelijk zonder daadwerkelijk gelijk lijkt mij weinig voldoenend. Misschien wordt deze kunst wel veel bedreven op avonden zoals deze uit een gevoel van nostalgie: “Vroeger kon men dit nog, vroeger was er nog iets om voor te strijden, vroeger waren er nog revoluties in het Westen!” Onrust stoken om mensen op te ruien en te motiveren. Maar, waarom zou je dan mensen persoonlijk pakken met fictieve gebeurtenissen of –verdachtmakingen?
Misschien omdat het te lang bespreken van de ware gebeurtenissen, fouten en terechte verdachtmakingen te pijnlijk en ongemakkelijk is. Het moet wel gezellig blijven en dus worden er een paar fictieve gebeurtenissen tussen de regels geplakt zodat de mogelijkheid dat de ware gebeurtenissen ook fictief zijn nog blijft bestaan.
We willen wel de roddels maar niet de confrontatie, niet echt. We willen alleen de smakelijke sappige details mits ze weinig lijken te zeggen over onszelf. Is ook makkelijker natuurlijk! De ander is gek, de ander is grappig.
Is het waar dat men vroeger dan wel eindeloos opzoek was naar de waarheid? Ik denk het niet, althans, niet meer dan nu. Ten tijde van de Franse Revolutie verzon de lage adel er ook op los, wat er maar nodig was om de burgers aan hun kant te krijgen. Dat dit lukte en uiteindelijk meer vrijheid tot stand bracht is een feit. Al waren de donkere tijden van de middeleeuwen iets minder donker dan zij ons tot op de dag van vandaag hebben doen denken. Maar zij deden dit met gevaar voor eigen leven, niet braaf in een zaal in Tilburg. Waarom zouden wij dan een hang hebben naar die revoluties van vroeger en de pamflettaal die daarmee samenhangt? Welke donkere tijden proberen wij te ontvluchten?
Kijk, Jace vd Ven (eerste stadsdichter van Tilburg) komt uit vroeger, dus hij hoeft het vroeger niet naar nu te trekken. Hij weet al hoe het toen was en kan hoogstens oprecht nostalgische gevoelens ervaren. Juist doordat hij uit vroeger komt weet hij ook dat de geschiedenis zich herhaalt. Hij kan zijn nootjes pakken, naar de show kijken en pogen iets universeels te schrijven als dichter. Want dat kan hij. Jace kan, en misschien wel hierdoor, gedichten maken die buiten de tijd staan. Dat is wat een goed gedicht doet.
Misschien dat Tom America ons nog een vieze film toont, met in een soundscape de naam van Burgermeester Noordanus in herhaling. Of iets met een jong Thais meisje, gespeeld door mij, dan kunnen we dat meteen voor het TilT-festival gebruiken, Tom! Theatermaker Peer de Graaf en dichter Martin Beversluis doen dan samen een interpretatieve dans, naakt uiteraard.
Nu, ik hoop dat u precies vaak genoeg genoemd wordt deze avond om belangrijk gevonden te worden, maar net te weinig om uw ziel ontbloot te voelen.
De formule zal het leren: Pastor Harm Schilder + grapje over piemeltjes van jonge jongens = hihi. Tilburg culturele hoofdstad + iets met de VVD + naamsbekendheid want ik ken d’n dieje – lekker gewoon gebleven = haha.
Deze avond gaat ons hopelijk enorm verlichten. Of de rede hier zegeviert kunt u allen zelf bepalen, we houden na afloop een opiniepeiling in het licht van: ‘uw stem is ook belangrijk’, dit past binnen het thema waar de pamflettisten zo voor gepamfletteerd hebben: Gelijkheid. Het bespotten van de poppetjes kan beginnen!
Het lucht vast wel op, dus in die zin wellicht…. Verlichting.
Esther Porcelijn, 19 jan 2013
(Column voorgedragen tijdens ‘Schuimt’, columnistenbijeenkomst met o.a. Anton Dautzenberg, Luuk Koelman, JACE vd Ven, en Tom America, in jazzpodium Paradox in Tilburg)
More in: Archive O-P, Archive O-P, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Wat in het klein niet werkt
I
Toen de machines kwamen
vonden mensen tijd de
planeet in te richten naar
hun evenbeeld het werd een
kale wereld van honger en
armoe want naakt zonder bezit
en op elk niveau hongerig wordt
een mens geboren toen de
machines eenmaal uitgevonden
waren begon god spontaan een
zwanezang te zingen hij stierf na
een lang vreesbed aan de
slopende ziekte ongeloof de
mens wisselde god voor geld
kapitaal productiemiddelen arbeid
vormden de nieuwe drieëenheid
en mensen aanbeden winsten
die groeiden om te groeien om
te bewijzen dat het groeien kan
tot in de hemelen tot in den
eeuwigheid amen.
II
De cellen in je lichaam begonnen
te groeien om het groeien de dokter
vond dat niet goed en had er een
naam voor hij noemde het kanker
ik heb je zien sterven mamma toen
jij kaal werd van die kuren schoor ik
mijn kop ook jij geen haar ik geen
haar ik dacht dat ik solidair kon zijn
en je zo misschien kon redden
maar toen je op een dag vlak voor
kerst thuiskwam je huid geel was
van de zoveelste chemo zag ik
dood in je ogen solidair was
gewoon weer een woord
geworden sterven deed je in
je eentje je vergroeide als
herinnering groeide stilstaand
met mij mee tot wat ik nu met
niemand meer delen kan
mijn oorsprong de vrouw
uit wie ik voortkwam.
Martin Beversluis
Martin Beversluis (Vlaardingen, 1972) debuteerde in 1995 met de bundel ‘De Zeisloper’. Daarna speelde hij als dichter in de band Listening Principles. Ook werkte Martin Beversluis samen met zeefdrukker/ beeldend kunstenaar John Dohmen, met wie hij de bundels ‘Rijpen onder invloed’ (2005) en ‘Blauw van jou’ (2007) in eigen beheer uitgaf. Sinds 2007 is Martin Beversluis succesvol actief als slamdichter in de Nederlandse Poetry Slam. In 2009 stond hij in de Finale van het Nederlands Kampioenschap Poetry Slam en in 2011 stond Beversluis in de Halve Finale. Op 5 november 2011 presenteerde Martin Beversluis zijn zevende bundel: ‘Talisman’. Op 17 maart 2012 nam hij deel aan het TiLT-Festival in De NWE Vorst in Tilburg. Sinds september 2012 maakt Beversluis deel uit van muzikaal dichterscollectief Hongerlief. Komend najaar verschijnt van Martin Beversluis de minibundel ‘Tijdreis’.
Zie ook:
www.beversluis.com
www.facebook.com/martin.beversluis
twitter: @Martin_B013
www.benkleyn.nl
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive A-B, Beversluis, Martin
Zwarte Vleugels presenteert op 13-02-2013 in Paradox Tilburg
De Zwijnsknuppelaars
– live-hoorspel waarin 6 blinden vechten om 1 zwijn
Het Varkenspel
– nieuw gezelschapsspel performance voor volwassen spelers
The BLUNTAXE3
– explosieve combinatie van muziek en poëzie
De Zwijnsknuppelaars
Nick J. Swarth en Niels Duffhuës maakten in opdracht van Bosch 500 een hoorspel waarin het absurdisme hoogtij viert. Zes blinden vechten om één zwijn. Als ze het doodmaken krijgen ze als beloning het gewicht van het zwijn in goud. ‘De Zwijnsknuppelaars’ wordt eenmalig uitgevoerd! Stemmen: Sandra Swinkels, Hans Maas & Nick J. Swarth. Muziek: Niels Duffhuës.
Het Varkenspel
Het Varkenspel is een nieuw gezelschapsspel voor volwassen spelers. Een spel waarin fantasie en werkelijkheid verwisseld lijken te worden. Iedereen is welkom om mee te doen. Wel op eigen risico maar gevaarlijk is het zeker niet. De performance is ontwikkeld door Tineke Schuurmans en Sonja Augart.
The BLUNTAXE3
Is een daverend ‘freefunk’ trio bestaande uit Johan Reijnders, Jan Vanderlest en Edward Capel. De explosieve combinatie van bas, drums & sax worden aangevuld met de klank & woord poëzie van ACG Vianen en het avant-gardistische rockgitaarwerk van Jacq Palinckx. Onlangs verscheen hun nieuwe cd ‘HOEMBWA!’.
Zwarte Vleugels @ Paradox
Datum: woensdag 13 februari 2013
Aanvang: 20:30 (deur: 19:30) – Toegang: gratis
Paradox: Telegraafstraat 62, 5038 BM Tilburg, tel. 013 5432266
fleursdumal.nl magazine
More in: Swarth, Nick J., The talk of the town
Vincent Berquez
Infant illness
Yelling the night down
the voice lilts and moans.
Listening for his cries
out loud, a song of pain
and voiceless shackles
slides out of the void
of illness in the dark game
of night and hot breath.
His mouth rattles and yells
the lights on and demands
the tender strokes of relief
from the heart of a cough.
The hack of a scarlet throat,
a nose full of glue
he yells our attention
sitting to attention
in the complete darkness.
The lament of infant illness
dries up for a while
and waits in the song of tears.
24.12.10
vincent berquez poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Berquez, Vincent, Vincent Berquez
Passanten
Met ingeslikte step door keel zichtbaar raast
kleine jongen op sprinkhaanpoten door omhoog
torenend verkeer dat stairway to heaven ronkend
bedwingt, de jongen niet, vergeefs probeert hij mee
omhoog te springen maar dondert telkens weer terug.
Vanboven zwart pak kijken twee reebruine ogen als
vanuit een onvoorstelbare diepte door azuurblauw van
water, daar snorkelend naar prachtig gekleurde tropische
vissen, in plaats van gehaast boven stoepen te hangen,
bevroren zonder enige diepte, los van die in zijn ogen.
In suikerspin woont het roze meisje, alles roze, haar jurkje,
schortje, ogen, handjes, voetjes, schoentjes, haar moeder,
haar vader, het meisje steeds minder zichtbaar
want suikerspin breidt zich uit, haar volledig omringend
als mist boven wazige velden, dikke watten roerloos en nat.
Freda Kamphuis
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive K-L, Kamphuis, Freda
foto kempis.nl
JACE van de Ven
De rivier
Dorst en honger stilt hij navenant
Kop omlaag drinken de koeien, sloten
Die het akkerland bevloeien, blote
Kinderen spelen op een stukje strand
Dan fabrieken aan een kadewand
Ongerust gaan toeterende boten
Langs centrales die hun gal uitstoten
Gulzig zuigt een zandzuiger naar zand
De rivier verschiet hier als grafiet
Kolkt wanhopig een ontgoocheld lied
Dat er een beloofde land zou komen
Het echoot als menselijk verdriet
Maar gedane zaken keren niet
Voortgaand vervluchtigen de dromen
© 2010 JACE van de Ven: Drie sonnetten over water. De rivier
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive U-V, Ven, Jace van de
Bedrijf
Schaduwloos theater. In kasten onder de planken
vlaggen met verschoten symbolen. Er zouden
kaarsen. En gazen kousen. Beloofd was zindering,
wortel en tak. Maar alles verloopt stroef, en koel
als een lege trombone. Het wachtwoord: onschuld.
Wat buiten herfst met bramen doet. Alles in de gaten.
In de bedding van het zwijgen ligt het wijzen.
Bert Bevers
verschenen in Uit de herinneringen van een souffleur, Uitgeverij Kleinood & Grootzeer, Bergen op Zoom, 2006
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Beaconstructor
Ik herinner me vooral
de chaos in Amsterdam
toen u de troon aannam
krakersrellen rookbommen
spontaan rondvliegende
straatstenen helicopters
die laag over de stad vlogen
je kunt het je nu bijna niet
meer voorstellen het volk
onderbrak zijn staatshoofd
meermaals dat was uw moeder
en u onderging uw lot toen al
met statigheid majesteit
u bouwde verder aan de
erfenis van de generaties
het viel in het begin niet
eens op eerst was er crisis
toen klommen we daar weer
langzaam uit we namen u
slinks nog wat macht af en
het was altijd uw statigheid
majesteit baken van rust
pas in de laatste jaren zagen
we u naast vorstin steeds meer
vrouw worden u bracht uw ouders
naar het graf waar u eerder al uw man
de prins bracht u deed dat met
waardigheid majesteit en na dat ongeluk
met uw zoon was het voor u wel klaar we
begrijpen het u zult de geschiedenis
ingaan zodra we afscheid hebben genomen
statigheid waardigheid majesteit.
Martin Beversluis
29-01-2013
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive A-B, Beversluis, Martin
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature