Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Biografie Patricia de Martelaere
Marja Pruis: Als je weg bent
De Vlaamse schrijfster en filosofe Patricia de Martelaere overleed in 2009 op 51-jarige leeftijd, als een van de belangrijkste schrijvers in het Nederlandse taalgebied, en een van de minst begrepene. Een geladen schrijfster van koele essays en hartstochtelijke romans, zoals het succesvolle Het onverwachte antwoord. Een zeer terughoudende figuur als het ging om belangstelling voor haar persoon en privéleven.
Om in het mysterieuze werk en leven van Patricia de Martelaere door te dringen, neemt Marja Pruis drie rollen op zich: die van biograaf, literair criticus en journalist. Haar diepgravende analyses van de romans en de essays van De Martelaere zijn omlijst met de verhalen van de mensen die haar gekend hebben. Pruis schrijft over de opkomst en het succes van De Martelaere als schrijfster, de verdwijning van haar echtgenoot en haar omarming van het taoïsme – daarbij altijd de link leggend met de thema’s en de verhalen uit haar werk.
Marja Pruis schreef onder meer de veelgeprezen romans De vertrouweling en Atoomgeheimen en is criticus voor De Groene Amsterdammer. Met De Nijhoffs of de gevolgen van een huwelijk toonde zij zich al eerder een onorthodox schrijversbiograaf. Haar meest recente werk, Kus me, straf me. Over lezen en schrijven, liefde en verraad, haalde de shortlist van de ako Literatuurprijs.
Marja Pruis: Als je weg bent – paperback – 192 p. – € 19,95
ISBN 9789044618211 – Uitgeverij Prometheus
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Martelaere, Patricia de
Hugues C. Pernathprijs 2013
Om de twee jaar wordt de Hugues C. Pernathprijs voor poëzie uitgereikt. Tot en met 3 juni 2013 kunnen kandidaten een dichtbundel inzenden om mee te dingen naar de prijs. De Hugues C. Pernathprijs zal dit jaar voor de vijftiende keer worden toegekend aan een Nederlandstalige dichter. Aan de prijs is een geldbedrag van 4000 euro verbonden.
In aanmerking komen uitgegeven dichtbundels, gepubliceerd na 16 februari 2011 van Nederlandstalige dichters die op 15 augustus 2013 de leeftijd van 44 jaar niet hebben bereikt. Hugues C. Pernath (1931-1975) overleed zelf net voor zijn 44ste verjaardag, vandaar deze leeftijdsgrens.
Dichtbundels die nog niet zijn uitgegeven, maar waarvan wel een uitgeverscontract bestaat, mogen ook ingezonden worden. Eerdere winnaars van de H.C. Pernathprijs komen niet in aanmerking.
De uitreiking vindt plaats op 5 oktober 2013 in het Letterenhuis in Antwerpen.
Een dichtbundel (origineel of fotokopie) kan worden ingezonden onder eigen naam (in vijfvoud) en per gewone post naar:
H.C. Pernathfonds – Minderbroedersstraat 22 – B-2000-Antwerpen
met vermelding van plaats en datum van geboorte.
Inzenden kan tot en met 3 juni 2013 (De inzendingen worden niet geretourneerd)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Pernath, Hughues C.
Renée Vivien
(1877–1909)
My brunette with the golden eyes
My brunette with the golden eyes, your ivory body, your amber
Has left bright reflections in the room
Above the garden.
The clear midnight sky, under my closed lids,
Still shines….I am drunk from so many roses
Redder than wine.
Leaving their garden, the roses have followed me….
I drink their brief breath, I breathe their life.
All of them are here.
It’s a miracle….The stars have risen,
Hastily, across the wide windows
Where the melted gold pours.
Now, among the roses and the stars,
You, here in my room, loosening your robe,
And your nakedness glistens
Your unspeakable gaze rests on my eyes….
Without stars and without flowers, I dream the impossible
In the cold night.
Renée Vivien poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive U-V, Renée Vivien, Vivien, Renée
Wat in het klein niet werkt
I
Toen de machines kwamen
vonden mensen tijd de
planeet in te richten naar
hun evenbeeld het werd een
kale wereld van honger en
armoe want naakt zonder bezit
en op elk niveau hongerig wordt
een mens geboren toen de
machines eenmaal uitgevonden
waren begon god spontaan een
zwanezang te zingen hij stierf na
een lang vreesbed aan de
slopende ziekte ongeloof de
mens wisselde god voor geld
kapitaal productiemiddelen arbeid
vormden de nieuwe drieëenheid
en mensen aanbeden winsten
die groeiden om te groeien om
te bewijzen dat het groeien kan
tot in de hemelen tot in den
eeuwigheid amen.
II
De cellen in je lichaam begonnen
te groeien om het groeien de dokter
vond dat niet goed en had er een
naam voor hij noemde het kanker
ik heb je zien sterven mamma toen
jij kaal werd van die kuren schoor ik
mijn kop ook jij geen haar ik geen
haar ik dacht dat ik solidair kon zijn
en je zo misschien kon redden
maar toen je op een dag vlak voor
kerst thuiskwam je huid geel was
van de zoveelste chemo zag ik
dood in je ogen solidair was
gewoon weer een woord
geworden sterven deed je in
je eentje je vergroeide als
herinnering groeide stilstaand
met mij mee tot wat ik nu met
niemand meer delen kan
mijn oorsprong de vrouw
uit wie ik voortkwam.
Martin Beversluis
Martin Beversluis (Vlaardingen, 1972) debuteerde in 1995 met de bundel ‘De Zeisloper’. Daarna speelde hij als dichter in de band Listening Principles. Ook werkte Martin Beversluis samen met zeefdrukker/ beeldend kunstenaar John Dohmen, met wie hij de bundels ‘Rijpen onder invloed’ (2005) en ‘Blauw van jou’ (2007) in eigen beheer uitgaf. Sinds 2007 is Martin Beversluis succesvol actief als slamdichter in de Nederlandse Poetry Slam. In 2009 stond hij in de Finale van het Nederlands Kampioenschap Poetry Slam en in 2011 stond Beversluis in de Halve Finale. Op 5 november 2011 presenteerde Martin Beversluis zijn zevende bundel: ‘Talisman’. Op 17 maart 2012 nam hij deel aan het TiLT-Festival in De NWE Vorst in Tilburg. Sinds september 2012 maakt Beversluis deel uit van muzikaal dichterscollectief Hongerlief. Komend najaar verschijnt van Martin Beversluis de minibundel ‘Tijdreis’.
Zie ook:
www.beversluis.com
www.facebook.com/martin.beversluis
twitter: @Martin_B013
www.benkleyn.nl
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive A-B, Beversluis, Martin
Mireille Havet
(1898-1932)
C’est ce désir du monde
À Mlle Lilie de Lanux
C’est ce désir du monde
qui m’hallucine !
La hantise de ce qui reste à créer
dans les contrées
neuves comme mon ardeur.
L’aube monte,
éclate aux vitres et joue un instant
avec les rainures du volet.
C’est avant l’aube qu’il faut partir..!
La douceur du jour vous rattache aux choses
qui ont bercé l’enfance.
Avec rudesse : il faut partir !
Ceindre ses reins de la ceinture d’acier
dont les clous mordent la chair
à la moindre défaillance.
Traverser le jardin, sans cueillir de fleurs,
ne pas s’attarder à la barrière qui grince !
Partir… avant l’heure.
C’est la rudesse qui dirige.
C’est la ligne droite et la route poudreuse,
dans l’aurore malléable,
qui attirent.
Et la poussière se fait légère et douce
aux talon nus
qui s’y enfoncent avec volupté !
Les horizons ne sont pas des mythes
Ils sont là pour être traversés ! vaincus ! Livrés !
Tous les secrets des montagnes,
toute la langueur des rivières,
toute la force mystique de l’océan indomptable
et le désert, qui noie, mieux que l’onde
sont pour nous.
Pour Toi : Voyageur désirable !
Que rien n’harasse et que rien ne déçoit :
avec ta besace grise sur ta hanche
ton dur bâton !
Sans arme ! Et sans fortune !
Livré au ciel, comme Jésus-Christ
Le fut aux hommes,
Livré avec le seul vêtement
de ta chair : à la source
qui coule en chantant
sur tes reins.
Les cimes ! Les cimes !
Nous appellent, se dressant
multiples et farouches
comme un désir qui s’amplifie.
Elle s’exhaussent
les unes sur les autres,
harcelant nos yeux
qui ne peuvent tout posséder !
Ô courses folles
dans la nuit,
avec les constellations jusqu’aux épaules
et la tentation de les prendre à pleine main.
Usure exquise de tout ce qui dort en nous
et s’éveille, au contact des ouragans
et des soleils,
absorptions entière de la Terre
par tous les pores de la peau
cuivrée, durcie !
Possession enfin palpable
de ce que Dieu donna à l’homme
pour l’aider à conquérir le ciel.
Possession unique !
Dure comme un arc bandé,
dont la flèche serait,
un désir insatiable
d’une portée illimitée.
Voici la nuit sur la ville.
En haut de la grande Tour,
un paon s’éploie
comme un drapeau d’azur.
Et c’est le signe !
Et c’est le flambeau !
Ah ! Partons sans détour,
pendant que la soif dure encore
et avant d’être résignés.
Pendant que sur ce mur, l’oiseau sonore
clame la détresse des prisonniers.
Dans mes libres membres bouillonne,
La folle promesse de l’univers
qui s’abandonne
à mon désir.
Revue La Presqu’île n°4 (octobre 1916)
Mireille Havet poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive G-H, Havet, Mireille, Mireille Havet
Zwarte Vleugels presenteert op 13-02-2013 in Paradox Tilburg
De Zwijnsknuppelaars
– live-hoorspel waarin 6 blinden vechten om 1 zwijn
Het Varkenspel
– nieuw gezelschapsspel performance voor volwassen spelers
The BLUNTAXE3
– explosieve combinatie van muziek en poëzie
De Zwijnsknuppelaars
Nick J. Swarth en Niels Duffhuës maakten in opdracht van Bosch 500 een hoorspel waarin het absurdisme hoogtij viert. Zes blinden vechten om één zwijn. Als ze het doodmaken krijgen ze als beloning het gewicht van het zwijn in goud. ‘De Zwijnsknuppelaars’ wordt eenmalig uitgevoerd! Stemmen: Sandra Swinkels, Hans Maas & Nick J. Swarth. Muziek: Niels Duffhuës.
Het Varkenspel
Het Varkenspel is een nieuw gezelschapsspel voor volwassen spelers. Een spel waarin fantasie en werkelijkheid verwisseld lijken te worden. Iedereen is welkom om mee te doen. Wel op eigen risico maar gevaarlijk is het zeker niet. De performance is ontwikkeld door Tineke Schuurmans en Sonja Augart.
The BLUNTAXE3
Is een daverend ‘freefunk’ trio bestaande uit Johan Reijnders, Jan Vanderlest en Edward Capel. De explosieve combinatie van bas, drums & sax worden aangevuld met de klank & woord poëzie van ACG Vianen en het avant-gardistische rockgitaarwerk van Jacq Palinckx. Onlangs verscheen hun nieuwe cd ‘HOEMBWA!’.
Zwarte Vleugels @ Paradox
Datum: woensdag 13 februari 2013
Aanvang: 20:30 (deur: 19:30) – Toegang: gratis
Paradox: Telegraafstraat 62, 5038 BM Tilburg, tel. 013 5432266
fleursdumal.nl magazine
More in: Swarth, Nick J., The talk of the town
Vincent Berquez
Infant illness
Yelling the night down
the voice lilts and moans.
Listening for his cries
out loud, a song of pain
and voiceless shackles
slides out of the void
of illness in the dark game
of night and hot breath.
His mouth rattles and yells
the lights on and demands
the tender strokes of relief
from the heart of a cough.
The hack of a scarlet throat,
a nose full of glue
he yells our attention
sitting to attention
in the complete darkness.
The lament of infant illness
dries up for a while
and waits in the song of tears.
24.12.10
vincent berquez poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Berquez, Vincent, Vincent Berquez
Frank Wedekind
(1864-1918)
Das arme Mädchen
Böt mir einer, was er wollte,
Weil ich arm und elend bin,
Nie, und wenn ich sterben sollte,
Gäb ich meine Ehre hin!
Schaudernd eilt das Mädchen weiter,
Ohne Obdach, ohne Brot,
Das Entsetzen ihr Begleiter,
Ihre Zuversicht der Tod.
Es klappert in den Laternen
Des Winters eisig Wehn,
Am Himmel ist von den Sternen
Kein einziger zu sehn.
Wie sie nun noch eine Strecke
Weiter irrt, sieht sie von fern
An der nächsten Straßenecke
Einen ernsten, jungen Herrn.
Ihm zu Füßen auf die Steine
Bricht sie ohne einen Laut,
Hält umklammert seine Beine,
Und der Herr verwundert schaut:
»Wenn dich die Menschen verlassen,
Komm auf mein Zimmer mit mir;
Jetzt tobt in allen Gassen
Nur wilde Begier.«
Und sie folgte seinen Schritten,
Hielt sich schüchtern hinter ihm;
Jener hat es auch gelitten,
Wurde weiter nicht intim.
Angelangt auf seinem Zimmer
Zündet er die Lampe an,
Bei des Lichtes mildem Schimmer
Bald sich ein Gespräch entspann:
»Es boten mir wohl viele
Ein Obdach für die Nacht,
Doch hatten sie zum Ziele,
Was mich erschaudern macht.«
»Ferne sei mir das Verlangen«,
Sprach der ernste, junge Mann,
»Dir zu färben deine Wangen,
Wenn ich’s nicht durch Güte kann.«
Bat sie, länger nicht zu weinen,
Holte Wurst und kochte Tee,
Und am Morgen zog er einen
Taler aus dem Portemonnaie.
Sie hat ihn bescheiden genommen
Und fand, eh der Tag vorbei,
Als Plätterin Unterkommen
In einer Wäscherei.
Aber ach, die Tage gingen
Und die Nächte freudlos hin,
Bluteswallungen umfingen
Ihren frommen Kindersinn.
Immer mußt sie sein gedenken,
Der so freundlich zu ihr war,
Immer mußt den Kopf sie senken
In der muntern Mädchenschar.
Und eines Abends um neune
Hielt sie’s nicht aus,
Lief ganz alleine
Nach seinem Haus.
Er war noch nicht heimgekommen,
Sie verkroch sich unters Bett,
Bis sie seinen Schritt vernommen,
Wo sie gern gejubelt hätt.
Doch sie hielt sich still da unten,
Bis er sich zu Bett gelegt
Und den süßen Schlaf gefunden,
Dann erst hat sie sich geregt.
Leise wie eine Elfe
Schlupft sie zu ihm hinein:
»Daß Gott mir helfe –
Ich bin dein!«
Doch da hat er sich erhoben,
Wußte erst nicht, was geschah,
Hat die Kissen vorgeschoben,
Als das Kind er nackend sah:
»Nein, jetzt will ich dich nicht haben;
Wohl dir, daß du mir vertraut!
Aber spare deine Gaben,
Denn schon morgen bist du Braut!«
Er führte binnen acht Tagen
Sie wirklich zum Altar.
Es läßt sich gar nicht sagen,
Wie glücklich sie war.
Frank Wedekind poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive W-X, Frank Wedekind
Robert Graves
(1895-1985)
She Tells Her Love While Half Asleep
She tells her love while half asleep,
In the dark hours,
With half-words whispered low:
As Earth stirs in her winter sleep
And puts out grass and flowers
Despite the snow,
Despite the falling snow.
Robert Graves poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: *War Poetry Archive, Archive G-H
Passanten
Met ingeslikte step door keel zichtbaar raast
kleine jongen op sprinkhaanpoten door omhoog
torenend verkeer dat stairway to heaven ronkend
bedwingt, de jongen niet, vergeefs probeert hij mee
omhoog te springen maar dondert telkens weer terug.
Vanboven zwart pak kijken twee reebruine ogen als
vanuit een onvoorstelbare diepte door azuurblauw van
water, daar snorkelend naar prachtig gekleurde tropische
vissen, in plaats van gehaast boven stoepen te hangen,
bevroren zonder enige diepte, los van die in zijn ogen.
In suikerspin woont het roze meisje, alles roze, haar jurkje,
schortje, ogen, handjes, voetjes, schoentjes, haar moeder,
haar vader, het meisje steeds minder zichtbaar
want suikerspin breidt zich uit, haar volledig omringend
als mist boven wazige velden, dikke watten roerloos en nat.
Freda Kamphuis
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive K-L, Kamphuis, Freda
D. H. Lawrence
(1885-1930)
The Enkindled Spring
This spring as it comes bursts up in bonfires green,
Wild puffing of emerald trees, and flame-filled bushes,
Thorn-blossom lifting in wreaths of smoke between
Where the wood fumes up and the watery, flickering rushes.
I am amazed at this spring, this conflagration
Of green fires lit on the soil of the earth, this blaze
Of growing, and sparks that puff in wild gyration,
Faces of people streaming across my gaze.
And I, what fountain of fire am I among
This leaping combustion of spring? My spirit is tossed
About like a shadow buffeted in the throng
Of flames, a shadow that’s gone astray, and is lost.
D.H. Lawrence poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: 4SEASONS#Spring, Archive K-L, D.H. Lawrence, Lawrence, D.H.
foto kempis.nl
JACE van de Ven
De rivier
Dorst en honger stilt hij navenant
Kop omlaag drinken de koeien, sloten
Die het akkerland bevloeien, blote
Kinderen spelen op een stukje strand
Dan fabrieken aan een kadewand
Ongerust gaan toeterende boten
Langs centrales die hun gal uitstoten
Gulzig zuigt een zandzuiger naar zand
De rivier verschiet hier als grafiet
Kolkt wanhopig een ontgoocheld lied
Dat er een beloofde land zou komen
Het echoot als menselijk verdriet
Maar gedane zaken keren niet
Voortgaand vervluchtigen de dromen
© 2010 JACE van de Ven: Drie sonnetten over water. De rivier
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive U-V, Ven, Jace van de
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature