Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
The Sorrows of Young Werther (24) by J.W. von Goethe ♦ JULY 30. 
Albert is arrived, and I must take my departure. Were he the best and noblest of men, and I in every respect his inferior, I could not endure to see him in possession of such a perfect being. Possession!–enough, Wilhelm: her betrothed is here,–a fine, worthy fellow, whom one cannot help liking. Fortunately I was not present at their meeting. It would have broken my heart! And he is so considerate: he has not given Charlotte one kiss in my presence. Heaven reward him for it! I must love him for the respect with which he treats her. He shows a regard for me, but for this I suspect I am more indebted to Charlotte than to his own fancy for me. Women have a delicate tact in such matters, and it should be so. They cannot always succeed in keeping two rivals on terms with each other; but, when they do, they are the only gainers.
I cannot help esteeming Albert. The coolness of his temper contrasts strongly with the impetuosity of mine, which I cannot conceal. He has a great deal of feeling, and is fully sensible of the treasure he possesses in Charlotte. He is free from ill-humour, which you know is the fault I detest most.
He regards me as a man of sense; and my attachment to Charlotte, and the interest I take in all that concerns her, augment his triumph and his love. I shall not inquire whether he may not at times tease her with some little jealousies; as I know, that, were I in his place, I should not be entirely free from such sensations.
But, be that as it may, my pleasure with Charlotte is over. 
Call it folly or infatuation, what signifies a name? The thing speaks for itself. Before Albert came, I knew all that I know now. I knew I could make no pretensions to her, nor did I offer any, that is, as far as it was possible, in the presence of so much loveliness, not to pant for its enjoyment. And now, behold me like a silly fellow, staring with astonishment when another comes in, and deprives me of my love.
I bite my lips, and feel infinite scorn for those who tell me to be resigned, because there is no help for it. Let me escape from the yoke of such silly subterfuges! I ramble through the woods; and when I return to Charlotte, and find Albert sitting by her side in the summer-house in the garden, I am unable to bear it, behave like a fool, and commit a thousand extravagances. “For Heaven’s sake,” said Charlotte today, “let us have no more scenes like those of last night! You terrify me when you are so violent.” Between ourselves, I am always away now when he visits her: and I feel delighted when I find her alone.
The Sorrows of Young Werther (Die Leiden des jungen Werther) by J.W. von Goethe. Translated by R.D. Boylan.
To be continued
fleursdumal.nl magazine for art & literature
More in: -Die Leiden des jungen Werther, Goethe, Johann Wolfgang von
Schrijver en dichter Erik Menkveld (1959 – 2014) overleden
Op zondag 30 maart is dichter en romancier Erik Menkveld overleden. De in 1959 in Eindhoven geboren Menkveld studeerde Nederlands in Amsterdam en werkte na zijn studie tot 1998 voor De Bezige Bij en aansluitend voor Poetry International.
Sinds 2002 besteedde hij zijn tijd voornamelijk aan het schrijven van poëzie en proza, de laatste jaren combineerde hij dat met literatuurlessen op een lyceum. Ook was hij poëziecriticus voor de Volkskrant.
Erik Menkveld wordt vrijdag aanstaande om 13.00 uur begraven op Zorgvlied. Hij laat een vrouw en drie kinderen na.
Beknopte bibliografie:
Gedichten
Koebeest en vrouwdier, 1995 [Bibliofiele uitgave]
Lente, 1997 [Bibliofiele uitgave]
De Karpersimulator, Amsterdam: De Bezige Bij, 1997.
Schapen nu!: gedichten, Amsterdam: De Bezige Bij, 2001.
Prime time, Amsterdam: Van Oorschot, 2005.
Een prachtige dag, Terhorst: Ser J.L. Prop. 2006 [Bibliofiele uitgave.]
Andere publicaties
Briefwisseling met R. N. Roland Holst en H. Roland Holst-van der Schalk / A. Roland Holst ; uitg. met inl. en aant. door Erik Menkveld en Margaretha H. Schenkeveld, Amsterdam: De Arbeiderspers, 1990.
Honderd jaar Nobelprijspoëzie / samenst. en inl. Erik Menkveld, Amsterdam: Meulenhoff, 2000 [Bloemlezing.]
De beste Nobelprijspoëzie / samenst. en inl. Erik Menkveld, Amsterdam: Pockethuis, 2002. [Bloemlezing.]
Met de meeste hoogachting / Erik Menkveld, Amsterdam: Van Oorschot, 2006 (Brieven)
Het grote zwijgen / Erik Menkveld, Amsterdam: Van Oorschot, 2011 (Roman)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, In Memoriam, Menkveld, Erik
The Sorrows of Young Werther (23) by J.W. von Goethe ♦ JULY 25. Yes, dear Charlotte! I will order and arrange everything. Only give me more commissions, the more the better. One thing, however, I must request: use no more writing-sand with the dear notes you send me. Today I raised your letter hastily to my lips, and it set my teeth on edge.
JULY 26. I have often determined not to see her so frequently. But who could keep such a resolution? Every day I am exposed to the temptation, and promise faithfully that to-morrow I will really stay away: but, when tomorrow comes, I find some irresistible reason for seeing her; and, before I can account for it, I am with her again. Either she has said on the previous evening “You will be sure to call to-morrow,”–and who could stay away then?–or she gives me some commission, and I find it essential to take her the answer in person; or the day is fine, and I walk to Walheim; and, when I am there, it is only half a league farther to her. I am within the charmed atmosphere, and soon find myself at her side. My grandmother used to tell us a story of a mountain of loadstone. When any vessels came near it, they were instantly deprived of their ironwork: the nails flew to the mountain, and the unhappy crew perished amidst the disjointed planks.
The Sorrows of Young Werther (Die Leiden des jungen Werther) by J.W. von Goethe. Translated by R.D. Boylan.
To be continued
fleursdumal.nl
More in: -Die Leiden des jungen Werther, Goethe, Johann Wolfgang von
Erik Satie
(1866 – 1925)
La Comédie italienne
À la napolitaine
Scaramouche explique les beautés de l’état militaire.
On y est fortement malin, dit-il.
On fait peur aux civils.
Et les galantes aventures !
Et le reste !
Quel beau métier !
29 avril 1914
Erik Satie La Comédie italienne
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Erik Satie, Satie, Erik
Jules Renard
(1864-1910)
Ne réservez pas à ma vieillesse un château
… Ne réservez pas à ma vieillesse un château, mais faites-
moi la grâce de me garder, comme dernier refuge, cette cuisine
avec sa marmite toujours en l’air,
avec la crémaillère aux dents diaboliques,
la lanterne d’écurie et le moulin à café,
le litre de pétrole, la boîte de chicorée extra et les allumettes
de contrebande,
avec la lune en papier jaune qui bouche le trou du tuyau de poêle,
et les coquilles d’oeufs dans la cendre,
et les chenets au front luisant, au nez aplati,
et le soufflet qui écarte ses jambes raides et dont le ventre fait
de gros plis,
avec ce chien à droite et ce chat à gauche de la cheminée,
tous deux vivants peut-être,
et le fourneau d’où filent des étoiles de braise,
et la porte au coin rongé par les souris,
et la passoire grêlée, la bouillotte bavarde et le grill haut sur
pattes comme un basset,
et le carreau cassé de l’unique fenêtre dont la vue se paierait cher
à Paris,
et ces pavés de savon,
et cette chaise de paille honnêtement percée,
et ce balai inusable d’un côté,
et cette demi-douzaine de fers à repasser, à genoux sur leur planche,
par rang de taille, comme des religieuses qui prient, voilées de noir
et les mains jointes.
jules renard poésie
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive Q-R, CLASSIC POETRY
The Sorrows of Young Werther (22) by J.W. von Goethe ♦ JULY 20. I cannot assent to your proposal that I should accompany the ambassador to ——. I do not love subordination; and we all know that he is a rough, disagreeable person to be connected with. You say my mother wishes me to be employed. I could not help laughing at that. Am I not sufficiently employed? And is it not in reality the same, whether I shell peas or count lentils? The world runs on from one folly to another; and the man who, solely from regard to the opinion of others, and without any wish or necessity of his own, toils after gold, honour, or any other phantom, is no better than a fool.
JULY 24. You insist so much on my not neglecting my drawing, that it would be as well for me to say nothing as to confess how little I have lately done.
I never felt happier, I never understood nature better, even down to the veriest stem or smallest blade of grass; and yet I am unable to express myself: my powers of execution are so weak, everything seems to swim and float before me, so that I cannot make a clear, bold outline. But I fancy I should succeed better if I had some clay or wax to model. I shall try, if this state of mind continues much longer, and will take to modelling, if I only knead dough.
I have commenced Charlotte’s portrait three times, and have as often disgraced myself. This is the more annoying, as I was formerly very happy in taking likenesses. I have since sketched her profile, and must content myself with that.
The Sorrows of Young Werther (Die Leiden des jungen Werther) by J.W. von Goethe. Translated by R.D. Boylan.
To be continued
fleursdumal.nl magazine for art & literature
More in: -Die Leiden des jungen Werther, Goethe, Johann Wolfgang von
Emma Lazarus
(1849 – 1887)
Youth
Sweet empty sky of June without a stain,
Faint, gray-blue dewy mists on far-off hills,
Warm, yellow sunlight flooding mead and plain,
That each dark copse and hollow overfills;
The rippling laugh of unseen, rain-fed rills,
Weeds delicate-flowered, white and pink and gold,
A murmur and a singing manifold.
The gray, austere old earth renews her youth
With dew-lines, sunshine, gossamer, and haze.
How still she lies and dreams, and veils the truth,
While all is fresh as in the early days!
What simple things be these the soul to raise
To bounding joy, and make young pulses beat,
With nameless pleasure finding life so sweet.
On such a golden morning forth there floats,
Between the soft earth and the softer sky,
In the warm air adust with glistening motes,
The mystic winged and flickering butterfly,
A human soul, that hovers giddily
Among the gardens of earth’s paradise,
Nor dreams of fairer fields or loftier skies.
Emma Lazarus poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Lazarus, Emma
Erik Satie
(1866 – 1925)
Le Tango
Le tango est la danse du diable.
C’est celle qu’il préfère.
Il la danse pour se refroidir.
Sa femme, ses filles et ses domestiques se refroidissent.
5 mai 1914
Erik Satie Le Tango
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, DANCE & PERFORMANCE, Erik Satie, Satie, Erik
Van Gogh / Artaud. The Man Suicided by Society ♦ A few days before the opening of a van Gogh exhibition in Paris in 1947, gallery owner Pierre Loeb suggested that Antonin Artaud (1896-1948) write about the painter. Challenging the thesis of alienation, Artaud was determined to show how van Gogh’s exceptional lucidity made lesser minds uncomfortable.
Wishing to prevent him from uttering certain “intolerable truths”, those who were disturbed by his painting drove him to suicide.
Based on the categories and the unusual designations put forward by Artaud in Van Gogh, the Man Suicided by Society, the exhibition will comprise some forty paintings, a selection of van Gogh’s drawings and letters, together with graphic works by the poet-illustrator.
The title of the exhibition is based on the title of Antonin Artaud’s book, Van Gogh the Man Suicided by Society Editions Gallimard, 1974
Musée d’Orsay Paris – until 6 july 2014
Publication:
Vincent Van Gogh-Antonin Artaud :
le suicidé de la société
Number of pages 192 , €39.00
EAN 9782370740038
Dimensions 34 x 25 cm
Publisher Skira Flammarion
Museum Musée d’Orsay
Language French
fleursdumal.nl magazine for art & literature
More in: Antonin Artaud, Art & Literature News, Artaud, Antonin, Suicide, Vincent van Gogh, Vincent van Gogh
The Sorrows of Young Werther (21) by J.W. von Goethe
JULY 18. Wilhelm, what is the world to our hearts without love? What is a magic-lantern without light? You have but to kindle the flame within, and the brightest figures shine on the white wall; and, if love only show us fleeting shadows, we are yet happy, when, like mere children, we behold them, and are transported with the splendid phantoms. I have not been able to see Charlotte to-day. I was prevented by company from which I could not disengage myself. What was to be done? I sent my servant to her house, that I might at least see somebody to-day who had been near her. Oh, the impatience with which I waited for his return! the joy with which I welcomed him! I should certainly have caught him in my arms, and kissed him, if I had not been ashamed.
It is said that the Bonona stone, when placed in the sun, attracts the rays, and for a time appears luminous in the dark. So was it with me and this servant. The idea that Charlotte’s eyes had dwelt on his countenance, his cheek, his very apparel, endeared them all inestimably to me, so that at the moment I would not have parted from him for a thousand crowns. His presence made me so happy! Beware of laughing at me, Wilhelm. Can that be a delusion which makes us happy?
JULY 19. “I shall see her today!” I exclaim with delight, when I rise in the morning, and look out with gladness of heart at the bright, beautiful sun. “I shall see her today!” And then I have no further wish to form: all, all is included in that one thought.
The Sorrows of Young Werther (Die Leiden des jungen Werther) by J.W. von Goethe. Translated by R.D. Boylan.
To be continued
fleursdumal.nl magazine for art & literature
More in: -Die Leiden des jungen Werther, Goethe, Johann Wolfgang von
Tom Lanoye en het stuk der stukken: Shakespeares Hamlet ♦ Guy Cassiers, Tom Lanoye en het stuk der stukken: Shakespeares Hamlet. Cassiers regisseert deze bewerking met een grote cast, samengesteld uit de ensembles van Toneelhuis en Toneelgroep Amsterdam. 
Het is de eerste coproductie in een reeks van vier, gepland tussen 2014 en 2016.
De oude koning is vermoord door zijn broer, Claudius. De geest van de dode koning roept zijn zoon, Hamlet, op tot wraak. Hamlet wordt verscheurd tussen zijn verlangen om de moordenaar te straffen en zijn liefde voor zijn overspelige moeder, die kort na de moord met Claudius hertrouwde. Zo begint de bekendste tragedie ter wereld.
Shakespeare schreef zijn Hamlet in tijden van grote politieke en sociale verwarring. Tom Lanoye schrijft een Hamlet voor de eenentwintigste eeuw, een tijd van niet minder grote politieke en sociale verwarring. Voor zijn bewerking duikt hij in de psychologie van de adolescentie. De ‘halfwas’ Hamlet, gespeeld door Abke Haring, voelt zich verpletterd door de wereld van de volwassenen. Zo ontstaat een personage dat weifelt tussen zelfhaat en zelfoverschatting, tussen minachting voor zichzelf en minachting voor de ‘onzuivere’ wereld die door oorlog verscheurd wordt.
De getormenteerde monologen van Hamlet zijn hartenkreet en uitdrijving, aanklacht en bezwering tegelijk. Hamlet raakt niet alleen verstrikt in de netten van de waanzin op zich, maar ook in de theatraliteit waarmee hij zichzelf ensceneert. Hij is een mens zoals wij allemaal: inconsequent, meerlagig, dubbelslachtig, ambigu. In het nastreven van zijn ambities en in het bestrijden van zijn angsten komt hij oog in oog te staan met zichzelf: Hamlet vs Hamlet.
Uit Hamlet vs Hamlet
‘Wat is het toch dat wat u van mij verlangt?
Waarom bezoekt u mij, op elk moment,
Op ieder uur, zo dag zo nacht, zo fel?
U maakt mijn leven zo tot gruwel dat
Ik, speelbal der natuur, verwrongen raak
Door hersenspinsels en begeertes die
Mij dreigen te vervreemden van elk mens.
Ik smeek u: spreek! Wat wilt u dat ik doe?
Wanneer, waartoe, met welk geweld — en hoe?’
CAST
Abke Haring: Hamlet
Chris Nietvelt: Gertrude
Eelco Smits: Laërtes
Gaite Jansen: Ophelia
Johan van Assche: Claudius, de geest van Hamlets vader
Katelijne Damen: de geest van Yorick
Kevin Janssens: Guildenstern, grafdelver, toneelspeler
Marc van Eeghem: Rozenkrantz, grafdelver, toneelspeler
Roeland Fernhout: Polonius
Guy Cassiers: ‘In de bewerking die Tom Lanoye van Hamlet maakt staat de groei naar de volwassenwording centraal. 
In dat proces speelt de verbeelding een belangrijke rol. Hamlet wordt door zijn eigen verbeelding tegelijk gestimuleerd en geïsoleerd. Uiteindelijk raakt hij verstrikt in zichzelf. Hij bevindt zich in het centrum van de macht, maar gedraagt zich toch als een buitenstaander. Dat is de kern van zijn identiteitscrisis: hij valt niet met zichzelf samen. Hij verbrokkelt in fragmenten. Voor Tom en voor mij is dat ook een metafoor voor de politieke crisis die Europa op dit ogenblik doormaakt: enerzijds is er de ambitie om deel uit te maken van een geglobaliseerde wereld, anderzijds groeit de angst om het overzicht te verliezen en wordt er opnieuw gezocht naar lokale identiteit en zekerheid. Hamlet blijft een Europees stuk bij uitstek.’
# Meer over de voorstellingen op de website van tga
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Shakespeare, William, The talk of the town, THEATRE
ZUIDELIJK TONEEL
JULIUS CAESAR
kunnen woorden doden?
Regisseur Mirjam Koen ensceneert Julius Caesar van William Shakespeare, de eerste van zijn vijf grote tragedies. In een wereld vol list en bedrog navigeren Shakespeare’s personages tussen eigenbelang en landsbelang. Naast de acteurs speelt in iedere stad een lokale drumband mee. Met ritmische en opzwepende muziek zijn ze een medespeler in dit politieke drama over een continu gevoel van persoonlijke onveiligheid en oorlogsdreiging.
Julius Caesar dreigt van Rome een monarchie te maken, om zo de absolute macht in handen te krijgen. Een aantal senatoren vreest dat ze totaal worden buitengesloten van het dagelijks bestuur. Afgunst en jaloezie voeren de boventoon. Ze stellen elkaar en zichzelf gewetensvragen: kan ik doorleven zonder in te grijpen? Maar ieder woord, al is het gefluisterd, kan dodelijk zijn. Een complot wordt gesmeed om Caesar te doden en zo de republiek te redden. Brutus, de meest gerespecteerde en gewetensvolle politicus, zal echter aan hun kant moeten staan, zodat het volk niet in opstand komt. Want een onrustig volk is een gevaarlijk volk.
Shakespeare portretteert tijdloos en meeslepend een groep mensen die niet langer kan toekijken. Hij laat hun handelen zien en de consequenties hiervan. De taal is het wapen van degene die spreekt en retoriek viert hoogtij. Julius Caesar handelt over een tijdperk op drift. De angst regeert en dat maakt het volk rijp voor manipulatie en demagogie.
première 10 maart 2014, Theaters Tilburg
tournee 8 maart t/m 30 april 2014
tekst William Shakespeare
vertaling Tom Kleijn
bewerking Matthijs Rümke, Martine Manten
regie Mirjam Koen
spel Guy Clemens, Justus van Dillen, Cas Enklaar, Han Kerckhoffs, José Kuijpers, Saar Vandenberghe, Mattias Van de Vijver, Xander van Vledder, Abel de Vries (stage)
slagwerk Fiona Digney, Robin Eggers, Mei-Yi Lee, Julien Moussiegt, Marcel van Wensen, Che-sheng Wu
lokale drumbands: Tilburg, Turnhout – Koninklijke Harmonie Oefening en Uitspanning Goirle – Brugge – Koninklijke Harmonie De Verbroedering Beveren-Roeselare – Nijmegen – Drumfanfare Michaël, Slagwerkgroep Neerbosch-Oost, Jeugddrumfanfare De Stefaantjes – Leiden, Den Haag, Zoetermeer – Chr. Drum- en Showfanfare Door Vriendschap Sterk Katwijk – Eindhoven – Fanfare en Drumband St. Willibrordus Wintelre – Utrecht – Drumfanfare Jonathan Zeist Zwolle – Nooit Gedacht Windesheim – Meppel – Muziekvereniging Euphonia Nijeveen Haarlem, Amsterdam – Damiate Band Haarlem – ‘s-Hertogenbosch – Drumfanfare Amantius – Stadskanaal, Groningen – Muziekvereniging Crescendo Stadskanaal, leerlingen Muziekschool Zuid-Groningen – Almere – Drumfanfare Almere – Leeuwarden, Drachten – Pasveer Leeuwarden – Capelle aan den IJssel – Drumfanfare DKV – Heerlen – Drumband Marijke Hoensbroek Weert – Gouda – Muziekvereniging Kunst na de Arbeid Moordrecht – Arnhem – Harmonie St. Caecilia Doornenburg Hengelo – Drumfanfare Hengelo – Wageningen – Muziekvereniging OBK Bennekom Alkmaar – Slagwerkgroep Da Capo – Roosendaal, Tilburg, Breda – Harmonie en Tamboerkorps St. Cecilia Zegge – Rotterdam – Drumfanfare Excelsior Rotterdam
componist / muzikaal begeleider Rob Verdurmen
dramaturgie Martine Manten
decorontwerp Marc Warning
kostuumontwerp Arien de Vries
lichtontwerp Gé Wegman
kostuums Jolanda van de Ven, Jeanette van Vliet
regie-assistentie Koen van Hensbergen (stage),Tim Verbeek
kleedsters Jolanda van de Ven, Jeanette van Vliet, Kyra Wessel
techniek Stan Bannier, Leon Bartels, Paul Francot, Emile van Gils, Wilfried van der Grinten, Dick Huetink, Guido Langendoen, Peer van Sprang, Aron Zeijlmans (stage)
decorbouw Douwe Hibma
foto Cas Enklaar Milan Gies
fleursdumal.nl magazine for art & literature
More in: Shakespeare, William, THEATRE
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature