Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
.jpg)
DE LAATSTE WOORDEN
Hij is de laatste man
die de taal van zijn ouders spreekt
de laatste die de taal van het overleven kent
en het woord voor het zoemen van de bijen weet
hij is de laatste die weet
hoe de schaar van de schaapscheerder heet
en hoe de naam luidt van de geest
die de wind kan laten zingen
Als hij spreekt
luistert alleen zijn huis nog naar hem
de wanden zijn het laatste klankbord van zijn bestaan
een leven lang hebben ze zijn woorden aanhoord
Soms, als hij roept, roepen de muren terug
met de kalk van het brokkelend dak
vallen de woorden onbegrepen rond hem neer
kapot, bijna geluidloos als stof
ongrijpbaar, niet zwaarder dan zijn adem
maar te zwaar om ze op te rapen
en opnieuw uit te spreken
Ook al leeft zijn taal nog in hem
de woorden raken verloren
ze zijn al dood voordat ze zijn mond verlaten
zonder betekenis verstillen ze achter zijn tanden
er blijft slechts gemurmel van klanken
die verstommen tot korsten van woorden
die stom op zijn lippen blijven liggen
Ton van Reen
Ton van Reen: De naam van het mes. Afrikaanse gedichten In 2007 verschenen onder de titel: De straat is van de mannen bij BnM Uitgevers in De Contrabas reeks. ISBN 9789077907993 – 56 pagina’s – paperback
fleursdumal.nl magazine
More in: -De naam van het mes
foto flerusdumal.nl
Blijvend Vers
presentatie verzamelde gedichten Ton van Reen
Centre Céramique Maastricht
opening van de expositie
BLIJVEND VERS
over leven en werk van schrijver Ton van Reen, bij gelegenheid van zijn zeventigste verjaardag en zijn vijftigjarig schrijverschap. Op de expositie is zijn hele omvangrijke werk te zien. Alle prozawerken, dichtbundels, kinderboeken en reisboeken zijn in eerste druk aanwezig.
Zondag 4 september 2011
14.30 – 15.30 uur
Centre Céramique Maastricht
Tevens worden zijn Verzamelde Gedichten 1965 – 2007 onder de titel
BLIJVEND VERS
gepresenteerd door poëzie-uitgever De Contrabas.
Het eerste exemplaar van BLIJVEND VERS zal worden uitgereikt aan Huub Graus, met wie Ton al een mensenleven lang bevriend is en met wie hij samen zijn projecten in Afrika heeft opgezet.
Dichter en uitgever Chrétien Breukers is gastheer van de presentatie en zal een gesprek voeren met Ton van Reen. Ton van Reens oudste dichtervriend Leo Herberghs en zijn jongste dichtervriend Daan Doesborgh, beiden stalgenoten van poëzie-uitgever De Contrabas, lezen uit eigen werk.
De bundel BLIJVEND VERS is ter plekke te koop en kan door de auteur worden gesigneerd.
De muzikale omlijsting wordt verzorgd door Ivo Rosbeek en Paul van Loo, die gedichten van Ton van Reen op muziek hebben gezet en hebben uitgebracht op de cd THUIS.
Centre Céramique – Avenue Céramique 50 – 6221 KV Maastricht
fleursdumal.nl magazine
More in: Reen, Ton van, Reen, Ton van
foto jef van kempen 2005
Ton van Reen 70 jaar jong en 50 jaar schrijver
Vandaag verschijnt de bundel Verzamelde gedichten 1965 – 2007
onder de titel BLIJVEND VERS bij poëzie-uitgever De Contrabas.
4 september 2011
fleursdumal.nl magazine
More in: Poets' Portraits, Reen, Ton van, Reen, Ton van
.jpg)
EEN MAN IS ZAND, HIJ IS ZEE
Een man loopt het water in
de zee speelt rond zijn voeten
de man fluit
in zijn keel woont een vogel
de man bruist
in zijn huid huist een vis
Man, vogel en vis is hij
hij is een man van de zee
hij is de hand
die naar het water reikt
Hij is land
hij is wat hij ziet, zee
hij is vogel
hij is vis
Ton van Reen
Ton van Reen: De naam van het mes. Afrikaanse gedichten In 2007 verschenen onder de titel: De straat is van de mannen bij BnM Uitgevers in De Contrabas reeks. ISBN 9789077907993 – 56 pagina’s – paperback
fleursdumal.nl magazine
More in: -De naam van het mes
.jpg)
P.C. Boutens
(1870-1943)
Liefdes uur
Hoe laat is ‘t aan den tijd?
Het is de blanke dageraad:
De diepe weî waar nog geen maaier gaat,
Staat van bedauwde bloemen wit en geel;
De zilvren stroom leidt als een zuivre straat
Weg in het nevellicht azuur;
En morgens zingend hart, de leeuwrik, slaat
Uit zijn verdwaasde keel
Wijsheid die geen betracht en elk verstaat,
Vreugd zonder maat,
Vreugd zonder duur…
Hoe laat is ‘t aan den tijd?
‘t Is liefdes uur.
Hoe laat is ‘t aan den tijd?
De zon genaakt de middagsteê:
In diepte van doorgloede luchtezee
Smoort de akker onder ‘t bare goud;
De vonken sikkel snerpt door ‘t droge graan;
De schaduw krimpt terug in ‘t hout;
In hemel- en in waterbaan
Geen wolken gaan;
Alleen de wit-doorzichte maan
Blijft louter in het blauwe hemelvuur…
Hoe laat is ‘t aan den tijd?
‘t Is liefdes uur.
Hoe laat is ‘t aan den tijd?
‘t Is de avond: in zijn rosse goud
Wordt schoon en oud
Der wereld dagehel gezicht;
Snel aan den hemel valt het water van het licht;
En al de windestemmen komen vrij;
De laatste wagen wankelt naar de schuur;
De dooden wenken aan den duistren Oostermuur;
En boven glansbeloopen
Westersche schans in groene hemelweî
Straalt Venus’ gouden aster open
Zoo plotseling en puur…
Hoe laat is ‘t aan den tijd?
‘t Is liefdes uur.
P.C. Boutens poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Boutens, P.C.
Afscheidsgedicht Sara Bidaoui
Op zondag 28 september, tijdens de opening van ‘Boeken rond Het Paleis, droeg Sara Bidaoui (15) haar laatste gedicht voor als Kinderstadsdichter van Tilburg. Ze schreef dit afscheidsgedicht speciaal voor haar opvolgster, Pleun Andriessen, die op 29 augustus het stokje heeft overgenomen. We wensen Sara alle goeds in haar verdere schrijfloopbaan. Want ze belooft te blijven dichten, en we hopen in de toekomst nog veel meer gedichten van haar te lezen.
Afscheid
Heb, althans dat geloof ik,
geprobeerd de straten
ieder hun eigen naam te geven
ik las de talen, verstond deels
wat de stad me te vertellen had
haar op papier zetten bleek achteraf
moeilijker dan verwacht
want ze dijde uit
gonsde en bruiste
speelde en tartte
zwierde en stond niet
stil
.
.
.
.
Ach, nu is het tijd dat ik
mijn pen en kroon overdraag
het vangen van de stad
aan iemand anders overlaat
na seizoenen vol met
dwarrelende woorden
Pleun nu laat stoeien
met het ABC
want lieve mensen
ik kap ermee
Sara Bidaoui
Tilburg, 28 augustus 2011
Meer op de website: ≡ www.kinderstadsdichter.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bidaoui, Sara, Kinderstadsdichters / Children City Poets
D. H. Lawrence
(1885-1930)
A Baby Asleep After Pain
As a drenched, drowned bee
Hangs numb and heavy from a bending flower,
So clings to me
My baby, her brown hair brushed with wet tears
And laid against her cheek;
Her soft white legs hanging heavily over my arm
Swinging heavily to my movement as I walk.
My sleeping baby hangs upon my life,
Like a burden she hangs on me.
She has always seemed so light,
But now she is wet with tears and numb with pain
Even her floating hair sinks heavily,
Reaching downwards;
As the wings of a drenched, drowned bee
Are a heaviness, and a weariness.
D. H. Lawrence poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive K-L, Lawrence, D.H.
Bert Bevers maakt zich los van deze wereld!
De Antwerpse dichter (van Noordbrabantse origine) Bert Bevers, vaste medewerker aan dit Magazine, weet de weg naar boven te vinden. Wie daaraan twijfelt, moet bijgaande filmpje maar eens bekijken.
kempis.nl poetry magazine
More in: Bevers, Bert
Van Heflin maait het gras
I’m just a patsy, hield Oswald zelfverzekerd vol, het
blauwe oog voor altijd dichtgeslagen. Vlak voor hij de
historie binnentuimelt is de teruggetrokken schutter
– zo willen reconstructies – bezoeker van een cinema
waar Cry of Battle met Van Heflin fletsjes draait.
Lee Harvey’s laatste film. Ziet hij iets? Officer J.D. Tippit
dood op straat, Jackie’s roze mantelpakje onder de
presidentenhersenen, en ergens in een zonbeschenen
tuin maait Heflin, bijna 53, helgroen gras. Uit radio galmt
moord. Ook C.S. Lewis sterft vandaag. En Aldous Huxley.
Knarsende deuren, schaduwpatronen, weesgegroetjes
van beton.
Bert Bevers
(uit Revolver, Antwerpen, 28ste jaargang, nummer 111, september 2001)
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
.jpg)
BRUID
Een vrouw rust uit op het strand
zittend op een bundel drijfhout
kwallen van koud getint glas
liggen als edelstenen om haar heen
Haar handen liggen in haar schoot
spelend met een broze schelp
geopend naar de wind
een mond waarin de zee rondraast
Roerloos kijkt ze uit over het water
haar hoofddoek waait mee
als een windvaan naar zee
een groet aan de visser
in zijn boot, klein onder de kust
De vloed wiegt naar haar toe
met handen vol kant
tooit de zee haar tot bruid
een waaier van schuim
rolt over haar voet
Ton van Reen
Ton van Reen: De naam van het mes. Afrikaanse gedichten In 2007 verschenen onder de titel: De straat is van de mannen bij BnM Uitgevers in De Contrabas reeks. ISBN 9789077907993 – 56 pagina’s – paperback
fleursdumal.nl magazine
More in: -De naam van het mes
foto jef van kempen (k=m)
Esther Porcelijn
Moeders, naar Allen Ginsbergs’: “America”
Mijn moedertje
Mijn kleine fijne moedertje.
Mijn “2 euro 99 ammehoela” moedertje.
Mijn “afgeprijsd is ook niet duur” moedertje.
Mijn kleine grote moeder, mijn terracotta tegels, crèmekleurig, Perzisch tapijt, kwaliteit verraadt zich áltijd moedertje.
Mijn hippie vondelpark blowtje doen blote voeten zeven vriendjes vroeger moedertje.
Mijn moeder die de beste vrouwengeluiden maakt moeder: ” whooeaa. . .och. . .ho. . .ts. . .nt. . .ho. . .ach. . .whooeaa!!”
Mijn alles behalve breien, en alles behalve braaf, en álles behalve burgerlijk moeder.
Mijn eigenlijk Italiaans moedertje!
Mijn Jiddische memme!
Mijn: “‘t prikt maar een klein beetje” en ” túúrlijk past dit nog in de koffer”
en mijn ” maar hij heeft een heel goed karákter” moedertje.
Olijfbruin en auberginekleurig en geurig en altijd de lippen binnen de lijntjes gestift en nooit pretentieus en nooit strooien met kennis en onvermijdelijk smaakvol en grappen en grollen zonder te pochen en zonder weemoed denken aan vroeger.
En zo vaak gelijk, moeders, bijna toch altijd gelijk, moeders, en nu waarschijnlijk ook, moeders, ja, moeders, nee, moeders, altijd gelijk, moeders, ja goed gedaan, moeders, en goed gepoetst, moeders, ja wel gelijk, moeders.
Ik weet het, moeders, ja, moeders, ja, moeders,
moeders,
moeders,
MOEDERS,
MOEDERRRSSS!!
Ja, moeders? ”
‘t Lijkt wel een grafrede zeg!”
Ja moeders . . . .
Esther Porcelijn gedicht
kempis.nl poetry magazine
Esther Porcelijn is met ingang van 28 augustus 2011 stadsdichter van Tilburg.
Meer gedichten en verhalen van Esther Porcelijn op deze website, zie: Ξ esther porcelijn
More in: Archive O-P, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Alfred de Musset
(1810-1857)
Jamais
Jamais, avez-vous dit, tandis qu’autour de nous
Résonnait de Schubert la plaintive musique ;
Jamais, avez-vous dit, tandis que, malgré vous,
Brillait de vos grands yeux l’azur mélancolique.
Jamais, répétiez-vous, pâle et d’un air si doux
Qu’on eût cru voir sourire une médaille antique.
Mais des trésors secrets l’instinct fier et pudique
Vous couvrit de rougeur, comme un voile jaloux.
Quel mot vous prononcez, marquise, et quel dommage !
Hélas ! je ne voyais ni ce charmant visage,
Ni ce divin sourire, en vous parlant d’aimer.
Vos yeux bleus sont moins doux que votre âme n’est belle.
Même en les regardant, je ne regrettais qu’elle,
Et de voir dans sa fleur un tel coeur se fermer.
Alfred de Musset poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive M-N, Musset, Alfred de
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature