Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Allure noch schijngestalte / Randjes
Ik ben zielig, zo zielig.
Ik haat de deuren die te hard dichtvallen.
Ik haat de randjes rond mijn nagels.
Ik haat de tegeltjes in mijn badkamer omdat ze niet naar boven of onder gaan.
Ik haat al mijn beslissingen, maar de beslissing om mijzelf te gaan vinden in Cambodja nog het meest.
Ik ben een mislukkeling en ik kan niks.
Ik heb nog altijd randjes rond mijn nagels
Ik haat de regen die niet doorzet en de mislukte kit in de zijkant van mijn ijskast.
Alles mislukt. Misluk!
Ik haat de herinnering aan het nergens bij horen.
Ik haat dat ik zelfs in de mooiste verfabeling van mijn herinnering toch geen stukje ontbijtkoek krijg en word uitgelachen.
Ik ben zielig.
Ik kan niet eens ritmisch haten, zoals de harmonie van de maquette voor een rijk van een dictator.
Ik kan niet eens de vetkwabben van de hoerige caissière, met blonde pluk in ’t haar, haten.
Hoe zij aan haar blonde pluk sabbelt en mijn pak mergpijpjes piept.
Ik bijt de velletjes rond mijn nagels en ik zwabber op mijn stoel.
Alles zou kunnen en ik doe niets.
Ik haat want ik weet alles beter, dat zei mijn net niet echt labiele tante tegen mij.
De tante waarbij ik schaamhaar voor het eerst goed zag. Ze had een donkere bos die ik later ook zou krijgen. Zij las mij voor en ik wist het beter.
Beter dan de meneren op het nieuws die altijd alles weten.
Zij kunnen tenminste niets vinden. Ik vind alles.
Ik pulk en scheur de vellen rond mijn nagels en ik haat de ademloze race van ik tegen ik.
Mama, je spijt me.
Ik ben zielig.
Esther Porcelijn, 2014
fleursdumal.nl magazine
More in: Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther
Luise Büchner
(1821-1877)
Warum o armes Herz
Warum, o armes Herz,
Willst du so tief versenken
Dich in Erinnerungsschmerz,
Und weinend nur gedenken
An Alles, was du je
Geliebet und besessen,
Kannst der Enttäuschung Weh
Denn niemals du vergessen?
O, sieh auf’s Leben frei,
Als wär’ es eine Bühne:
Am bunten Mancherlei
Zu freuen dich erkühne;
Warum willst du allein
Die Treue stets bewahren?
Mach’ es wie Andre fein,
Lass’ hin, lass’ hin sie fahren!
Pflück’ heute dieses Blatt,
Und jene Blume morgen,
Und bist du ihrer satt,
Dann wirf’ sie ohne Sorgen
Hinweg, so hat man dich
Ja weise auch belehret –
Ein Thor nur fraget sich,
Ob er ein Herz verheeret!
Genieße, spricht die Welt,
Genieße rasch das Neue,
Wenn’s nicht mehr dir gefällt,
Geh’ von ihm ohne Reue!
Und wahrlich, sie hat Recht,
Drum werde klug mein Herze –
Sei wen’ger warm und ächt,
Verlache und verschmerze!
Luise Büchner poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, CLASSIC POETRY
Buiten in maart
Ook dit jaar opnieuw een maandlang maart, veel buiten
nu. Herinner me hoe ik, de voeten vast in zegelaarde,
in de polder naar de vroege eerste kwikstaart staarde
onder prille lentezon en dat wat later die dag de ruiten
haast bezweken onder plotselinge storm. Een buur alleen
hield zich voor dat ook gebroken harten blijven kloppen,
maar bouwde zich een kooi rond de ziel. De stoppen
sloegen door, winter sloeg wild weer om zich heen.
Vandaag kiemt in alle tuinen schrikbarend groen de bladsla.
Lente, net van stal, laat blauwe wolkjes uit de neusgaten stromen.
Ze hangen boven deze vette akkers als pas ontwaakte dromen.
Wind brengt uit een verre radio meerstemmig vlagen Abba.
Bert Bevers
(Verschenen in 12 gedichten omarmend rijm, Het Noord-Brabants Genootschap, Den Bosch, 2002)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Charles Kingsley
(1819-1875)
Young And Old
When all the world is young, lad,
And all the trees are green;
And every goose a swan, lad,
And every lass a queen;
Then hey for boot and horse, lad,
And round the world away;
Young blood must have its course, lad,
And every dog his day.
When all the world is old, lad,
And all the trees are brown;
And all the sport is stale, lad,
And all the wheels run down;
Creep home, and take your place there,
The spent and maimed among:
God grant you find one face there,
You loved when all was young.
Charles Kingsley poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, CLASSIC POETRY
Hendrik Marsman
(1899-1940)
Herinnering aan Holland
Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hoge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een groots verband;
de lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.
Hendrik Marsman poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Marsman, Hendrik
Ernest Dowson
(1867-1900)
Amor Umbratilis
A gift of Silence, sweet!
Who may not ever hear;
To lay down at your unobservant feet,
Is all the gift I bear.
I have no songs to sing,
That you should heed or know:
I have no lilies, in full hands, to fling
Across the path you go.
I cast my flowers away,
Blossoms unmeet for you!
The garland I have gathered in my day;
My rosemary and rue.
I watch you pass and pass,
Serene and cold: I lay
My lips upon your trodden, daisied grass,
And turn my life away.
Yea, for I cast you, sweet!
This one gift, you shall take:
Like ointment, on your unobservant feet,
My silence, for your sake.
Ernest Dowson poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Dowson, Ernest
Freda Kamphuis: Ave Maria Vice Versa – typografische collage – 2015
fleursdumal.nl magazine
More in: Freda Kamphuis, Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda
Edward Lear
(1812-1888)
The Owl and The Pussy-Cat
I
The Owl and the Pussy-cat went to sea
In a beautiful pea-green boat,
They took some honey, and plenty of money,
Wrapped up in a five-pound note.
The Owl looked up to the stars above,
And sang to a small guitar
‘O lovely Pussy! O Pussy, my love,
What a beautiful Pussy you are,
You are,
You are!
What a beautiful Pussy you are!
II
Pussy said to the Owl, ‘You elegant fowl!
How charmingly sweet you sing!
O let us be married! too long have we tarried;
But what shall we do for a ring?’
They sailed away, for a year and a day,
To the land where the Bong-tree grows
And there in the wood a Piggy-wig stood
With a ring at the end of his nose,
His nose,
His nose,
With a ring at the end of his nose.
III
‘Dear Pig, are you willing to sell for one shilling
Your ring?’ Said the Piggy, ‘I will.’
So they took it away, and were married next day
By the Turkey who lives on the hill.
They dined on mince, and slices of quince,
Which they ate with a runcible spoon;
And hand in hand, on the edge of the sand,
They danced by the light of the moon,
The moon,
The moon,
They danced by the light of the moon.
Edward Lear poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Edward Lear, LIGHT VERSE
Rainer Maria Rilke
(1875-1926)
Auf einmal
I
Auf einmal faßt die Rosenpflückerin
die volle Knospe seines Lebensgliedes,
und an dem Schreck des Unterschiedes
schwinden die [linden] Gärten in ihr hin
II
Du hast mir, Sommer, der du plötzlich bist,
zum jähen Baum den Samen aufgezogen.
(innen Geräumige, fühl in dir den Bogen
der Nacht, in der er mündig ist.)
Nun hob er sich und wächst zum Firmament,
ein Spiegelbild das neben Bäumen steht.
O stürz ihn, daß er, umgedreht
in deinen Schoß, den Gegen-Himmel kennt,
in den er wirklich bäumt und ragt.
Gewagte Landschaft, wie sie Seherinnen
in Kugeln schauen. Jenes Innen
in das das Draußensein der Sterne jagt.
[Dort tagt der Tod, der draußen nächtig scheint.
Und dort sind alle, welche waren,
mit allen Künftigen vereint
Und Scharen scharen sich um Scharen
wie es der Engel meint.]
III
Mit unsern Blicken schließen wir den Kreis,
daß weiß in ihm wirre Spannung schmölze.
Schon richtet dein unwissendes Geheiß
die Säule auf in meinem Schamgehölze.
Von dir gestiftet steht des Gottes Bild
am leisen Kreuzweg unter meinem Kleide;
mein ganzer Körper heißt nach ihm. Wir beide
sind wie ein Gau darin der Zauber gilt.
Doch Hain zu sein und Himmel um die Herme
das ist an dir. Gieb nach. Damit
der freie Gott inmitten seiner Schwärme
aus der entzückt zerstörten Säule tritt.
IV
Schwindende, du kennst die Türme nicht.
Doch nun sollst du einen Turm gewahren
mit dem wunderbaren
Raum in dir. Verschließ dein Angesicht.
Aufgerichtet hast du ihn
ahnungslos mit Blick und Wink und Wendung.
Plötzlich starrt er von Vollendung,
und ich, Seliger, darf ihn beziehn.
Ach wie bin ich eng darin.
Schmeichle mir, zur Kuppel auszutreten:
um in deine weichen Nächte hin
mit dem Schwung schoßblendender Raketen
mehr Gefühl zu schleudern, als ich bin.
V
Wie hat uns der zu weite Raum verdünnt.
Plötzlich besinnen sich die Überflüsse.
Nun sickert durch das stille Sieb der Küsse
des bittren Wesens Alsem und Absynth.
Was sind wir viel, aus meinem Körper hebt
ein neuer Baum die überfüllte Krone
und ragt nach dir: denn sieh, was ist er ohne
den Sommer, der in deinem Schoße schwebt.
Bist du’s bin ich’s, den wir so sehr beglücken?
Wer sagt es, da wir schwinden. Vielleicht steht
im Zimmer eine Säule aus Entzücken,
die Wölbung trägt und langsamer vergeht.
VI
Wem sind wir nah? Dem Tode oder dem,
was noch nicht ist? Was wäre Lehm an Lehm,
formte der Gott nicht fühlend die Figur,
die zwischen uns erwächst. Begreife nur:
das ist mein Körper, welcher aufersteht.
Nun hilf ihm leise aus dem heißen Grabe
in jenen Himmel, den ich in dir habe:
daß kühn aus ihm das Überleben geht.
Du junger Ort, der tiefen Himmelfahrt.
Du dunkle Luft voll sommerlicher Pollen.
Wenn ihre tausend Geister in dir tollen,
wird meine steife Leiche wieder zart.
VII
Wie rief ich dich. Das sind die stummen Rufe,
die in mir süß geworden sind.
Nun stoß ich dich Stufe ein um Stufe
und heiter steigt mein Samen wie ein Kind.
Du Urgebirg der Lust: auf einmal springt
er atemlos zu deinem innern Grate.
O gieb dich hin, zu fühlen wie er nahte;
denn du wirst stürzen, wenn er oben winkt.
Rainer Maria Rilke: [Sieben Gedichte], aus: R. M. Rilke: Werke. Kommentierte Ausgabe in vier Bänden. Bd. 2, Frankfurt/Main; Leipzig 1996
Rainer Maria Rilke poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive Q-R, Rilke, Rainer Maria
Isabella Valancy Crawford
(1846–1887)
His Wife And Baby
In the lone place of the leaves,
Where they touch the hanging eaves,
There sprang a spray of joyous song that sounded sweet and sturdy;
And the baby in the bed
Raised the shining of his head,
And pulled the mother’s lids apart to wake and watch the birdie.
She kissed lip-dimples sweet,
The red soles of his feet,
The waving palms that patted hers as wind-blown blossoms wander;
He twined her tresses silk
Round his neck as white as milk
‘Now, baby, say what birdie sings upon his green spray yonder.’
‘He sings a plenty things
Just watch him wash his wings!
He says Papa will march to-day with drums home through the city.
Here, birdie, here’s my cup.
You drink the milk all up;
I’ll kiss you, birdie, now you’re washed like baby clean and pretty.’
She rose, she sought the skies
With the twin joys of her eyes;
She sent the strong dove of her soul up through the dawning’s glory;
She kissed upon her hand
The glowing golden band
That bound the fine scroll of her life and clasped her simple story.
Isabella Valancy Crawford poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, CLASSIC POETRY
Waartoe zijn wij?
De deur dichtdoen en weer open,
verliefd zijn en verliezen leren,
de schaamte uit de kleren helpen,
af en toe een paperclip verbuigen,
het kind dat later weg zal lopen
wassen, de planeet ontluisteren,
slapen gaan en soms ontwaken,
zo nu en dan een ui verplanten,
hier en daar een oorlog beginnen,
of nog een, een droom begraven,
van huid veranderen, de kraan
openzetten en niet meer sluiten –
Sjon Brands
“De Tilburgse kunstenaar Sjon Brands maakt dadaïstische paradijsvogels. Absurde wezens samengesteld uit metalen gebruiksvoorwerpen, radiobuizen, struisvogelveren, pollepels, enz. Vogels die regelrecht uit het surrealistisch rariteitenreservaat van Jeroen Bosch fladderen.”
Het is een bos bonte karikaturen van ons bestaan, een vrolijke verzameling menselijke eigenaardigheden en ondeugden, die het leven soms hard, maar alleszins de moeite waard maken. Zie: www.sjonbrands.nl/vogels
‘Odd|Birds|on|the|Move’ is een project groteske ‘luchtschepen’, grote dynamische vogels met wonderlijke bouwsels en zonderlinge vogeltjes. Zie: www.sjonbrands.nl/airships
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Brands, Sjon, Theater van de Verloren Tijd
Elke twee jaar draagt de stadsdichterscommissie een kandidaat voor het stadsdichterschap van Tilburg voor. De zevende Stadsdichter van Tilburg wordt in augustus 2015 geïnstalleerd tijdens Boeken rond het Paleis.
Het college benoemde eerder tot Stadsdichter van Tilburg:
JACE van de Ven (2003-2005), Nick J. Swarth (2005-2007), Frank van Pamelen 2007-2009), Cees van Raak (2009-2011), Esther Porcelijn (2011-2013) en de huidige stadsdichter Jasper Mikkers (2013-2015).
De procedure is als volgt:
Eind april en begin mei beraadslaagt de stadsdichterscommissie over de kandidatuur.
De potentiële stadsdichter hoeft niet zelf te solliciteren. Van de stadsdichterscommissie wordt verwacht dat ze een goed beeld heeft van de dichters in de stad.
Aan de andere kant wordt de commissie graag geholpen bij haar taak. Het kan immers zo zijn dat aanstormend talent nog niet voldoende in beeld is, dat gevestigde dichters na een periode van radiostilte de pen weer opgepakt hebben of dat kandidaten die (een tijdje) buiten de stad gewoond hebben, zich weer in de gemeente Tilburg hebben gevestigd.
De commissie wil daarom Tilburgers de gelegenheid geven de commissie te attenderen op mogelijke kandidaten. Iedereen die dat wil kan dat doen door vóór 15 april 2013 een mail te sturen aan het e-mail adres van de ambtelijk secretaris van de commissie: marijn.gevers@tilburg.nl
Alle namen die op deze wijze binnenkomen, worden doorgeleid naar de stadsdichterscommissie en zullen in de beraadslagingen worden betrokken.
De criteria waar de Stadsdichter aan moet voldoen zijn:
◊ Woonachtig zijn in Tilburg;
◊ Reeds hebben gepubliceerd van werk (poëzie) of reeds hebben opgetreden met zijn/ haar werk;
◊ Aantoonbare brede kennis hebben van en/ of liefde voelen voor Tilburg en zijn geschiedenis;
◊ Ook een dichterscollectief kan zich aanmelden, mits dit reeds als zodanig gepubliceerd heeft of op het punt staat te publiceren.
De commissie kan in de loop van de procedure bij meerdere kandidaten informeren naar de laatste ontwikkelingen in hun dichterschap en naar de ideeën en projecten die de aankomend stadsdichter zou willen verwezenlijken. De commissie bestaat uit: Ingrid Luycks, Ingrid Ramaan, Jef van Kempen en Wilbert van Herwijnen (voorzitter).
Eind juni of begin juli neemt het college een besluit over de benoeming van de nieuwe stadsdichter, waarna de naam van de Stadsdichter van Tilburg 2015 – 2017 bekend wordt gemaakt.
Alle portretten van de Tilburgse stadsdichters van 2003 tot en met 2015 zijn van Ivo van Leeuwen. Ze worden, samen met de portretten van de kinderstadsdichters, permanent geëxposeerd in de hal van het gebouw Bibliotheek Centrum Tilburg, Koningsplein 10.
Start selectieprocedure zevende Stadsdichter van Tilburg (2015 – 2017)
# Meer informatie op website tilburg.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, City Poets / Stadsdichters, Ivo van Leeuwen, MODERN POETRY
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature