FLEURSDUMAL POETRY LIBRARY – classic, modern, experimental & visual & sound poetry, poetry in translation, city poets, poetry archive, pre-raphaelites, editor’s choice, etc.

«« Previous page · Carina van der Walt: Volledig volmaakte oneetbare kersies · Delmira Agustini: Al Claro De Luna · Arthur Conan Doyle: By the North Sea · Martin Beversluis: T · Elizabeth Siddal: The Lust of the Eyes · Willem de Mérode: De Dichter · Alfonsina Storni: Voy a Dormir · Henry Lawson: Knocked Up · William Butler Yeats: He Mourns For The Change That Has Come Upon Him And His Beloved, And Longs For The End Of The World · Giacomo Leopardi: Ultimo canto di Saffo · Nieuwe vertalingen Oscar Wilde door Cornelis W. Schoneveld · Museum of Public Protest: Stuttgart 21

»» there is more...

Carina van der Walt: Volledig volmaakte oneetbare kersies

fdm poetry04

Carina van der Walt

Volledig volmaakte oneetbare kersies

(vir Gerrit Kouwenaar)

hand aan hand dwaal ons

deur galery na galery

langs die Hartbeespoortdam

buite stuifreën dit grys

en silwer oumansbaard

nes destyds in Parys

’n local se gedempte kersies

kitscherig onder sand en skulp

vasgeskilder ontlok opeens

skerpsuur die geur van

’n knalrooi kersietert

in die Champs-Élysées

donkersoet die likeur van

’n kersenbonbon

gevoer met die mond

Mon Cheri

Uit: Nuwe Stemme 5, p.80

Carina van der Walt poetry

fleursdumal.nl magazine

More in: Archive W-X, Carina van der Walt, Walt, Carina van der

Delmira Agustini: Al Claro De Luna

Delmira Agustini

(1886-1914)

Al Claro De Luna

La luna es pálida y triste, la luna es exangüe y yerta.
La media luna figúraseme un suave perfil de muerta…
Yo que prefiero a la insigne palidez encarecida
De todas las perlas árabes, la rosa recién abierta,

En un rincón del terruño con el color de la vida,
Adoro esa luna pálida, adoro esa faz de muerta!
Y en el altar de las noches, como una flor encendida
Y ebria de extraños perfumes, mi alma la inciensa rendida.

Yo sé de labios marchitos en la blasfemia y el vino,
Que besan tras de la orgia sus huellas en el camino;
Locos que mueren besando su imagen en lagos yertos…
Porque ella es luz de inocencia, porque a esa luz misteriosa
Alumbran las cosas blancas, se ponen blancas las cosas,
Y hasta las almas más negras toman clarores inciertos!

Delmira Augustini poetry

fleursdumal.nl magazine

Arthur Conan Doyle: By the North Sea

doyleconan 04

Arthur Conan Doyle

(1859-1930)

By the North Sea

Her cheek was wet with North Sea spray,

We walked where tide and shingle

meet;

The long waves rolled from far away

To purr in ripples at our feet.

And as we walked it seemed to me

That three old friends had met that

day,

The old, old sky, the old, old sea,

And love, which is as old as they.

Out seaward hung the brooding mist

We saw it rolling, fold on fold,

And marked the great Sun alchemist

Turn all its leaden edge to gold,

Look well, look well, oh lady mine,

The gray below, the gold above,

For so the grayest life may shine

All golden in the light of love.

Arthur Conan Doyle poetry

fleursdumal.nl magazine

More in: Archive C-D, Arthur Conan Doyle, Doyle, Arthur Conan

Martin Beversluis: T

fdm ged02

MARTIN BEVERSLUIS

Twee torenspitsen tanken twaalf

tellen tegenlicht tevens treitert

toeval talent telkens tegenslagen

tenenkrommend toen totems

tempels tanend talmend toezagen

trots toestonden tof tekortschoten

tekens tegenwoordig tampeloeres

tetanus teef toverstafjes trainden

tafels tegen tranen tegenstrevers

toonden taken tuitten totnogtoe

toeten toverden tepels troon

toekenning tomaten tijd totaal

tenietgedaan toekomsten toch

toegestaan tilburg tilt tot top.

Martin Beversluis poetry

fleursdumal.nl magazine

More in: Archive A-B, Beversluis, Martin

Elizabeth Siddal: The Lust of the Eyes

Elizabeth (Lizzie) Siddal

(1829-1862)

The Lust of the Eyes

I care not for my Lady’s soul

Though I worship before her smile;

I care not where be my Lady’s goal

When her beauty shall lose its wile.

Low sit I down at my Lady’s feet

Gazing through her wild eyes

Smiling to think how my love will fleet

When their starlike beauty dies.

I care not if my Lady pray

To our Father which is in Heaven

But for joy my heart’s quick pulses play

For to me her love is given.

Then who shall close my Lady’s eyes

And who shall fold her hands?

Will any hearken if she cries

Up to the unknown lands?

Elizabeth (Lizzie) Siddal poems

fleursdumal.nl magazine for art & literature

More in: Archive S-T, Lizzy Siddal, Siddal, Lizzy

Willem de Mérode: De Dichter

Willem de Mérode

(1887-1939)

De Dichter

Er leven velen in hem, maar zij sluimren.
Hij mag hen niet ontwekken, en hij wacht
Of geen zich wakker woelen zal, en zacht,
Een duif, tot ’t leven kringlen zal en tuimlen.

Als hij hun schaduw in de grijze nacht
Bewegen ziet, en waagt in de gezichten
Een licht te wekken en met hen te richten,
Bespeurt hij dat hun masker hem veracht.

Zij moeten zelf uit zware slaap zich breken,
Dan zullen zij door zijne lippen spreken
Met woorden ademwarm van liefde en nood.

Hij was zeer moedeloos en zeide bitter:
Bleek wordt hun slaap en ’t leven maakt mij witter.
En toen ontwaakte een in hem en werd groot.

fleursdumal.nl magazine

More in: Archive M-N, Mérode, Willem de

Alfonsina Storni: Voy a Dormir

Alfonsina Storni

(1892-1938)

Voy a Dormir

Dientes de flores, cofia de rocío,
manos de hierbas, tú, nodriza fina,
tenme prestas las sábanas terrosas
y el edredón de musgos escardados.

Voy a dormir, nodriza mía, acuéstame.
Ponme una lámpara a la cabecera;
una constelación; la que te guste;
todas son buenas; bájala un poquito.

Déjame sola: oyes romper los brotes…
te acuna un pie celeste desde arriba
y un pájaro te traza unos compases

para que olvides… Gracias. Ah, un encargo:
si él llama nuevamente por teléfono
le dices que no insista, que he salido…

Alfonsina Storni poetry

fleursdumal.nl magazine

Henry Lawson: Knocked Up

Henry Lawson

(1867-1922)

Knocked Up

I’m lyin’ on the barren ground that’s baked and cracked with drought,

And dunno if my legs or back or heart is most wore out;

I’ve got no spirits left to rise and smooth me achin’ brow —

I’m too knocked up to light a fire and bile the billy now.

Oh it’s trampin’, trampin’, tra-a-mpin’, in flies an’ dust an’ heat,

Or it’s trampin’ trampin’ tra-a-a-mpin’

through mud and slush ‘n sleet;

It’s tramp an’ tramp for tucker — one everlastin’ strife,

An’ wearin’ out yer boots an’ heart in the wastin’ of yer life.

They whine o’ lost an’ wasted lives in idleness and crime —

I’ve wasted mine for twenty years, and grafted all the time

And never drunk the stuff I earned, nor gambled when I shore —

But somehow when yer on the track yer life seems wasted more.

A long dry stretch of thirty miles I’ve tramped this broilin’ day,

All for the off-chance of a job a hundred miles away;

There’s twenty hungry beggars wild for any job this year,

An’ fifty might be at the shed while I am lyin’ here.

The sinews in my legs seem drawn, red-hot — ‘n that’s the truth;

I seem to weigh a ton, and ache like one tremendous tooth;

I’m stung between my shoulder-blades — my blessed back seems broke;

I’m too knocked out to eat a bite — I’m too knocked up to smoke.

The blessed rain is comin’ too — there’s oceans in the sky,

An’ I suppose I must get up and rig the blessed fly;

The heat is bad, the water’s bad, the flies a crimson curse,

The grub is bad, mosquitoes damned — but rheumatism’s worse.

I wonder why poor blokes like me will stick so fast ter breath,

Though Shakespeare says it is the fear of somethin’ after death;

But though Eternity be cursed with God’s almighty curse —

What ever that same somethin’ is I swear it can’t be worse.

For it’s trampin’, trampin’, tra-a-mpin’ thro’ hell across the plain,

And it’s trampin’ trampin’ tra-a-mpin’ thro’ slush ‘n mud ‘n rain —

A livin’ worse than any dog — without a home ‘n wife,

A-wearin’ out yer heart ‘n soul in the wastin’ of yer life.

Henry Lawson poetry

fleursdumal.nl magazine

William Butler Yeats: He Mourns For The Change That Has Come Upon Him And His Beloved, And Longs For The End Of The World

poetry04

William Butler Yeats

(1865-1939)

He Mourns For The Change That Has Come

Upon Him And His Beloved,

And Longs For The End Of The World

Do you not hear me calling, white deer with no horns?
I have been changed to a hound with one red ear;
I have been in the Path of Stones and the Wood of Thorns,
For somebody hid hatred and hope and desire and fear
Under my feet that they follow you night and day.
A man with a hazel wand came without sound;
He changed me suddenly; I was looking another way;
And now my calling is but the calling of a hound;
And Time and Birth and Change are hurrying by.
I would that the Boar without bristles had come from the West
And had rooted the sun and moon and stars out of the sky
And lay in the darkness, grunting, and turning to his rest.

W.B. Yeats poetry

fleursdumal.nl magazine

More in: Archive Y-Z, Yeats, William Butler

Giacomo Leopardi: Ultimo canto di Saffo

Giacomo Leopardi

(1798-1837)

Ultimo canto di Saffo

Placida notte, e verecondo raggio

Della cadente luna; e tu che spunti

Fra la tacita selva in su la rupe,

Nunzio del giorno; oh dilettose e care

Mentre ignote mi fur l’erinni e il fato,

Sembianze agli occhi miei; già non arride

Spettacol molle ai disperati affetti.

Noi l’insueto allor gaudio ravviva

Quando per l’etra liquido si volve

E per li campi trepidanti il flutto

Polveroso de’ Noti, e quando il carro,

Grave carro di Giove a noi sul capo,

Tonando, il tenebroso aere divide.

Noi per le balze e le profonde valli

Natar giova tra’ nembi, e noi la vasta

Fuga de’ greggi sbigottiti, o d’alto

Fiume alla dubbia sponda

Il suono e la vittrice ira dell’onda.

Bello il tuo manto, o divo cielo, e bella

Sei tu, rorida terra. Ahi di cotesta

Infinita beltà parte nessuna

Alla misera Saffo i numi e l’empia

Sorte non fenno. A’ tuoi superbi regni

Vile, o natura, e grave ospite addetta,

E dispregiata amante, alle vezzose

Tue forme il core e le pupille invano

Supplichevole intendo. A me non ride

L’aprico margo, e dall’eterea porta

Il mattutino albor; me non il canto

De’ colorati augelli, e non de’ faggi

Il murmure saluta: e dove all’ombra

Degl’inchinati salici dispiega

Candido rivo il puro seno, al mio

Lubrico piè le flessuose linfe

Disdegnando sottragge,

E preme in fuga l’odorate spiagge.

Qual fallo mai, qual sì nefando eccesso

Macchiommi anzi il natale, onde sì torvo

Il ciel mi fosse e di fortuna il volto?

In che peccai bambina, allor che ignara

Di misfatto è la vita, onde poi scemo

Di giovanezza, e disfiorato, al fuso

Dell’indomita Parca si volvesse

Il ferrigno mio stame? Incaute voci

Spande il tuo labbro: i destinati eventi

Move arcano consiglio. Arcano è tutto,

Fuor che il nostro dolor. Negletta prole

Nascemmo al pianto, e la ragione in grembo

De’ celesti si posa. Oh cure, oh speme

De’ più verd’anni! Alle sembianze il Padre,

Alle amene sembianze eterno regno

Diè nelle genti; e per virili imprese,

Per dotta lira o canto,

Virtù non luce in disadorno ammanto.

Morremo. Il velo indegno a terra sparto,

Rifuggirà l’ignudo animo a Dite,

E il crudo fallo emenderà del cieco

Dispensator de’ casi. E tu cui lungo

Amore indarno, e lunga fede, e vano

D’implacato desio furor mi strinse,

Vivi felice, se felice in terra

Visse nato mortal. Me non asperse

Del soave licor del doglio avaro

Giove, poi che perìr gl’inganni e il sogno

Della mia fanciullezza. Ogni più lieto

Giorno di nostra età primo s’invola.

Sottentra il morbo, e la vecchiezza, e l’ombra

Della gelida morte. Ecco di tante

Sperate palme e dilettosi errori,

Il Tartaro m’avanza; e il prode ingegno

Han la tenaria Diva

E l’atra notte, e la silente riva.

Giacomo Leopardi poetry

fleursdumal.nl magazine

Nieuwe vertalingen Oscar Wilde door Cornelis W. Schoneveld

poetry04

Nieuwe vertalingen Oscar Wilde door Cornelis W. Schoneveld

Bij uitgeverij Liverse te Dordrecht is vorige week een vertaling van alle 90 korte gedichten van Oscar Wilde uitgekomen, van de hand van Cornelis W. Schoneveld. Wilde schreef ze voordat hij grote bekendheid kreeg als toneelschrijver. Hij gebruikte een grote verscheidenheid aan versvormen, welluidend toegepast, gepaard gaande aan een scala van onderwerpen. Zo worden zijn ongelukkige liefdeservaringen, met de beroemde schoonheid Lillie Langtree aandoenlijk verwoord in vele toonaarden. Hetzelfde geldt voor Wilde’s verwerking van de dood van zijn vader en zijn kleine zusje. Groot pleitbezorger van het “L’art pour l’art ” idee, en zeer goed thuis in het nieuwe Franse Impressionisme, laat hij zich door beide vaak inspireren in zijn kijk op het leven, zijn emoties, en de natuur. Ook Wilde’s grote kennis van de antieke wereld en mythologie opgedaan als briljant student Klassieke Talen in Oxford en tijdens zijn reizen naar Italië en Griekenland leveren hem veel dichtstof op.

schoneveld wilde

Vallend bloemblad – Oscar Wilde

ISBN 978-90-976982-97-7 € 17,95

De verzamelde korte gedichten (tweetalige uitgave), vertaald door Cornelis W. Schoneveld

In zijn gedichten slaat Oscar Wilde een geheel andere toon aan dan de personages in zijn hilarische blijspelen doen. Humor maakt plaats voor gevoel, snedigheid voor subtiele beschrijving, luchthartigheid voor persoonlijke betrokkenheid. Nooit eerder werden al zijn 90 korte gedichten in het Nederlands vertaald. Cornelis W. Schoneveld, die twee eerdere bloemlezingen op zijn naam heeft staan, volgt ook hier rijm en ritme steeds nauwkeurig. De vertalingen van deze oud-docent Engelse letterkunde aan de Leidse Universiteit ‘geven blijk van een groot gevoel voor beide talen en voor poëzie’ (Heinz Wallisch).

≡ website uitgeverij liverse

fleursdumal.nl magazine