Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Overvloed
In de naslaap waad ik langzaam water
in. Dat doe ik nooit. Als ik me druipend
afvraag wat ik hier te doen sta verrijs jij.
Met het jonge slanke lichaam dat ik ken
van oude foto’s, gekartelrand en al, maar
met het hoofd dat ik zo zachtjes streelde
toen je bijna aan je laatste adem. Weet je
nog? Je glimlacht. “Wat krijgen we nou?
Jij gaf toch helemaal niets om zwemmen,
jongen?” zeg je. En je drukt me nat tegen
je borst die zo op de mijne lijkt. “Dag pa,”
zeg ik. “Dag papa. Waar ben je al die tijd?”
Bert Bevers
Overflow
In the after sleep I slowly wade into
the water. I never do. When dripping I
wonder what I am doing here, you resurrect.
With the young slender body which I know
from old pictures, serrated border and all,
yet with the head I so gently stroked
when you almost were on your last breath.
Remember? You smile. “What’s all this then?
You didn’t care about swimming at all,
boy?” you say. And you clasp me wet against
your chest so like mine. “Hey dad,” I say.
“Hi daddy. Where are you all the time?”
Gedicht Bert Bevers
Vertaald naar het Engels door Annmarie Sauer
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Overvloed, TRANSLATION ARCHIVE
Vachel Lindsay
(1879-1931)
Blanche Sweet
Moving-picture Actress
(After seeing the reel called “Oil and Water”.)
Beauty has a throne-room
In our humorous town,
Spoiling its hob-goblins,
Laughing shadows down.
Rank musicians torture
Ragtime ballads vile,
But we walk serenely
Down the odorous aisle.
We forgive the squalor
And the boom and squeal
For the Great Queen flashes
From the moving reel.
Just a prim blonde stranger
In her early day,
Hiding brilliant weapons,
Too averse to play,
Then she burst upon us
Dancing through the night.
Oh, her maiden radiance,
Veils and roses white.
With new powers, yet cautious,
Not too smart or skilled,
That first flash of dancing
Wrought the thing she willed:—
Mobs of us made noble
By her strong desire,
By her white, uplifting,
Royal romance-fire.
Though the tin piano
Snarls its tango rude,
Though the chairs are shaky
And the dramas crude,
Solemn are her motions,
Stately are her wiles,
Filling oafs with wisdom,
Saving souls with smiles;
’Mid the restless actors
She is rich and slow.
She will stand like marble,
She will pause and glow,
Though the film is twitching,
Keep a peaceful reign,
Ruler of her passion,
Ruler of our pain!
Vachel Lindsay poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, CLASSIC POETRY, Lindsay, Vachel
Andrew Barton ‘Banjo’ Paterson
(1864 – 1941)
A Ballad of Ducks
The railway rattled and roared and swung
With jolting and bumping trucks.
The sun, like a billiard red ball, hung
In the Western sky: and the tireless tongue
Of the wild-eyed man in the corner told
This terrible tale of the days of old,
And the party that ought to have kept the ducks.
“Well, it ain’t all joy bein’ on the land
With an overdraft that’d knock you flat;
And the rabbits have pretty well took command;
But the hardest thing for a man to stand
Is the feller who says ‘Well I told you so!
You should ha’ done this way, don’t you know!’ —
I could lay a bait for a man like that.
“The grasshoppers struck us in ninety-one
And what they leave — well, it ain’t de luxe.
But a growlin’ fault-findin’ son of a gun
Who’d lent some money to stock our run —
I said they’d eaten what grass we had —
Says he, ‘Your management’s very bad;
You had a right to have kept some ducks!’
“To have kept some ducks! And the place was white!
Wherever you went you had to tread
On grasshoppers guzzlin’ day and night;
And then with a swoosh they rose in flight,
If you didn’t look out for yourself they’d fly
Like bullets into your open eye
And knock it out of the back of your head.
“There isn’t a turkey or goose or swan,
Or a duck that quacks, or a hen that clucks,
Can make a difference on a run
When a grasshopper plague has once begun;
‘If you’d finance us,’ I says, ‘I’d buy
Ten thousand emus and have a try;
The job,’ I says, ‘is too big for ducks!
“‘You must fetch a duck when you come to stay;
A great big duck — a Muscovy toff —
Ready and fit,’ I says, ‘for the fray;
And if the grasshoppers come our way
You turn your duck into the lucerne patch,
And I’d be ready to make a match
That the grasshoppers eat his feathers off!”
“He came to visit us by and by,
And it just so happened one day in spring
A kind of cloud came over the sky —
A wall of grasshoppers nine miles high,
And nine miles thick, and nine hundred wide,
Flyin’ in regiments, side by side,
And eatin’ up every living thing.
“All day long, like a shower of rain,
You’d hear ’em smackin’ against the wall,
Tap, tap, tap, on the window pane,
And they’d rise and jump at the house again
Till their crippled carcasses piled outside.
But what did it matter if thousands died —
A million wouldn’t be missed at all.
“We were drinkin’ grasshoppers — so to speak —
Till we skimmed their carcasses off the spring;
And they fell so thick in the station creek
They choked the waterholes all the week.
There was scarcely room for a trout to rise,
And they’d only take artificial flies —
They got so sick of the real thing.
“An Arctic snowstorm was beat to rags
When the hoppers rose for their morning flight
With the flapping noise like a million flags:
And the kitchen chimney was stuffed with bags
For they’d fall right into the fire, and fry
Till the cook sat down and began to cry —
And never a duck or fowl in sight.
“We strolled across to the railroad track —
Under a cover beneath some trucks,
I sees a feather and hears a quack;
I stoops and I pulls the tarpaulin back —
Every duck in the place was there,
No good to them was the open air.
‘Mister,’ I says, ‘There’s your blanky ducks!'”
Andrew Barton Paterson poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, CLASSIC POETRY
Ernest Dowson
(1867-1900)
A Requiem
Neobule, being tired,
Far too tired to laugh or weep,
From the hours, rosy and gray,
Hid her golden face away.
Neobule, fain of sleep,
Slept at last as she desired!
Neobule! is it well,
That you haunt the hollow lands,
Where the poor, dead people stray,
Ghostly, pitiful and gray,
Plucking, with their spectral hands,
Scentless blooms of asphodel?
Neobule, tired to death
Of the flowers that I threw
On her flower-like, fair feet,
Sighed for blossoms not so sweet,
Lunar roses pale and blue,
Lilies of the world beneath.
Neobule! ah, too tired
Of the dreams and days above!
Where the poor, dead people stray,
Ghostly, pitiful and gray,
Out of life and out of love,
Sleeps the sleep which she desired.
Ernest Dowson poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Dowson, Ernest
Mark Akenside
(1721 – 1770)
The Nightingale
To-night retired, the queen of heaven
With young Endymion stays;
And now to Hesper it is given
Awhile to rule the vacant sky,
Till she shall to her lamp supply
A stream of brighter rays.
Propitious send thy golden ray,
Thou purest light above!
Let no false flame seduce to stray
Where gulf or steep lie hid for harm;
But lead where music’s healing charm
May soothe afflicted love.
To them, by many a grateful song
In happier seasons vow’d,
These lawns, Olympia’s haunts, belong:
Oft by yon silver stream we walk’d,
Or fix’d, while Philomela talk’d,
Beneath yon copses stood.
Nor seldom, where the beechen boughs
That roofless tower invade,
We came, while her enchanting Muse
The radiant moon above us held:
Till, by a clamorous owl compell’d,
She fled the solemn shade.
But hark! I hear her liquid tone!
Now Hesper guide my feet!
Down the red marl with moss o’ergrown,
Through yon wild thicket next the plain,
Whose hawthorns choke the winding lane
Which leads to her retreat.
See the green space: on either hand
Enlarged it spreads around:
See, in the midst she takes her stand,
Where one old oak his awful shade
Extends o’er half the level mead,
Enclosed in woods profound.
Hark! how through many a melting note
She now prolongs her lays:
How sweetly down the void they float!
The breeze their magic path attends;
The stars shine out; the forest bends;
The wakeful heifers graze.
Whoe’er thou art whom chance may bring
To this sequester’d spot,
If then the plaintive Siren sing,
O softly tread beneath her bower
And think of Heaven’s disposing power,
Of man’s uncertain lot.
O think, o’er all this mortal stage
What mournful scenes arise:
What ruin waits on kingly rage;
How often virtue dwells with woe;
How many griefs from knowledge flow;
How swiftly pleasure flies!
O sacred bird! let me at eve,
Thus wandering all alone,
Thy tender counsel oft receive,
Bear witness to thy pensive airs,
And pity Nature’s common cares,
Till I forget my own.
Mark Akenside poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, CLASSIC POETRY
Marie Freifrau von Ebner-Eschenbach
(1830-1916)
Ein kleines Lied
Ein kleines Lied, wie geht’s nur an,
daß man so lieb es haben kann?
Was liegt darin? Erzähle!
Es liegt darin ein wenig Klang,
ein wenig Wohllaut und Gesang
und eine ganze Seele.
Marie Freifrau von Ebner-Eschenbach Gedicht
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive E-F, CLASSIC POETRY
Overvloed
In de naslaap waad ik langzaam water
in. Dat doe ik nooit. Als ik me druipend
afvraag wat ik hier te doen sta verrijs jij.
Met het jonge slanke lichaam dat ik ken
van oude foto’s, gekartelrand en al, maar
met het hoofd dat ik zo zachtjes streelde
toen je bijna aan je laatste adem. Weet je
nog? Je glimlacht. “Wat krijgen we nou?
Jij gaf toch helemaal niets om zwemmen,
jongen?” zeg je. En je drukt me nat tegen
je borst die zo op de mijne lijkt. “Dag pa,”
zeg ik. “Dag papa. Waar ben je al die tijd?”
Bert Bevers
Überfluß
Im Nachschlaf wate ich langsam ins Wasser
rein. Das tue ich nie. Wenn ich mich tropfend
wundere was ich hier zu tun stehe da tauchst du auf.
Mit dem jungen schlanken Körper den ich kenn’
von alten Fotos, zackengerandet und alles, aber
mit dem Haupt das ich so sanft streichelte
bis du beinahe bei deinem letzten Atem. Weißt du
noch? Du lächelst. “Was machst du jetzt?
Du magst Schwimmen doch überhaupt nicht
Junge?” sagst du. Du drückst mich naß an
deine Brust die so der meinen ähnelt. “Hallo Vater,”
sag’ ich. “Guten Tag Vati. Wo bist du all die Zeit?”
Gedicht Bert Bevers
Vertaald naar het Duits door Fred Schywek
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Overvloed, TRANSLATION ARCHIVE
Emanuel Geibel
(1815-1884)
Entschwunden
Einstmals hab ich ein Lied gewußt,
Einst, in goldenen Stunden,
Sang ich’s, da ich ein Kind noch war,
Aber mir ist’s entschwunden.
Lieblich schwebte die Weise hin,
weich wie Schwanengefieder;
Ach, wohl such’ ich durch Feld und Wald,
Finde nimmer sie wieder.
Manchmal mein ich, es wogt ihr Laut
Über der Flur in den Winden;
Aber es ist verhallt im Nu,
Will ich ihn greifen und binden.
Oft auch, wenn ich bei Nacht entschlief,
Streift urplötzlich und leise
Über mein Herz mit Traumeshand
Die verlorene Weise.
Aber fahr’ ich vom Kissen auf,
Kann ich mich nimmer besinnen;
Nur vom Auge noch fühl ich sacht
Brennende Tränen rinnen.
Und doch mein ich: fänd ich den Klang,
All die heimlichen Schmerzen
Könnt, ich wieder, wie einst als Kind,
Mir wegsingen vom Herzen.
Emanuel Geibel Gedicht
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive G-H, CLASSIC POETRY
Die leeg in jou wegwees
Die
verslaenheid in die leë vertrek
Die
ongeloof en seer skok
om te ontdek, jy’s weg
Sak
en pak, soos in nooit terugkeer.
Om
skielik te besef jy’s alleen
so hulpeloos, alleen
met
‘n tiktak van ‘n muurhorlosie
wat
die skokstilte verbreek,
is daar só baie vrae
‘n
warboel gedagtes wat deur
my
brein flits oor ons laaste konflikwoord
My
hartstog geprop, in ‘n goiingsak
Geen
Lipstifspieëlboodskap of ‘n laaste wegloopstorie,
teen my vrieskas geplak.
Floris Brown
fleursdumal.nl magazine for art & literature
More in: Archive A-B, Brown, Floris, Floris Brown
Juliette Gréco, Benjamin Clementine & Lavinia Meijer op 33ste Nacht van de Poëzie – Eerste entr’actes poëziefestival bekend – 19 september 2015 – Tivoli Vredenburg, Utrecht
De legendarische chansonzangeres Juliette Gréco, de Britse singer-songwriter Benjamin Clementine en harpiste Lavinia Meijer zijn drie van de muzikanten die 19 september optreden tijdens de 33ste Nacht van de Poëzie. Daarnaast brengt cabaretier Mike Boddé een ode aan de onlangs overleden Drs. P en kent het festival een bijzonder gastoptreden van de Haïtiaanse voodoopriester Erol Josué. Hanneke van Eijken en Jeroen Theunissen maken de line up van 21 dichters compleet.
Het is onderdeel van de decennialange Nacht-traditie dat verrassende muziek- en theateracts de dichters tijdens de poëziemarathon afwisselen. De volgorde waarin de dichters en entr’actes tijdens De Nacht het toneel betreden, blijft als vanouds geheim.
“Het is een ongelofelijke eer om JULIETTE GRÉCO dit jaar op De Nacht te mogen ontvangen,” laat festivaldirecteur Michaël Stoker weten. “De vrouw is een levende legende; het Franse chanson is ooit in haar keel geboren.” Gréco werd wereldberoemd met klassiekers als ‘Déshabillez-moi’ en ‘Je suis comme je suis’, ze was de minnares van Miles Davis, ze werd een filmster door de films van Orson Welles en ze was bevriend met Brel, Prévert en Gainsbourg die allemaal liedjes voor haar schreven. Sartre zei ooit: “Juliette Gréco heeft een miljoen gedichten in haar stem.” Momenteel is de inmiddels 88-jarige zangeres bezig met haar wereldwijde afscheidstournee. Op zondag 20 september treedt ze op in Carré en de avond ervoor nog één keer in de Grote Zaal van TivoliVredenburg tijdens de Nacht van de Poëzie.
BENJAMIN CLEMENTINE brak dit jaar internationaal door met het album At Least For Now en maakte deze zomer furore op alle grote festivals. De zanger en multi-intrumentalist werd enkele jaren geleden ontdekt in de Parijse metro en sindsdien is zijn ster almaar rijzende met hits als ‘Cornerstone’ en ‘Condolence’. ‘Clementine is theatraal op een ingetogen manier, en het effect is groots.’ oordeelde 3voor12 over zijn betoverende optreden op Lowlands 2015.
Harpiste LAVINIA MEIJER slaat al jaren een brug tussen haar klassieke instrument en de eigentijdse muziek. Een bijzondere samenwerking met Philip Glass leidde tot het bestseller album Metamorphosis/The Hours waarop Meijer de minimalistische muziek van Glass vertaalt naar de harp. Dit jaar verscheen Voyage: Meijer bewandelt op dit album de weg van Debussy tot de muziek van Yann Tiersen (o.a. Amélie).
MIKE BODDÉ brengt een eerbetoon aan de recent overleden tekstdichter DRS. P (1919-2015), de meest lichtvoetige dichter van ons taalgebied die ooit, in 1980, op de allereerste Nacht van de Poëzie optrad. Cabaretier Boddé kreeg bekendheid door zijn theaterprogramma’s met Thomas van Luyn en optredens in het programma Kopspijkers. Momenteel werkt hij als pianist mee aan het programma Podium Witteman. Wie kan er nu beter een puntgave ‘Maagdenburger halve bollen’ ten beste geven dan Mike Boddé?
EROL JOSUÉ brengt als Haïtiaanse voodoopriester spirituele muziek van de 21ste eeuw. Zijn album Réglément is een muzikale spiegel van de voodoo rituelen die hij als priester uitvoert, maar verwacht geen poppetjes en naalden: Josué en zijn band brengen een gelaagde mix van elektrische kalimba-muziek uit de Congo tot Amerikaanse R&B en Haïtiaanse folk.
HANNEKE VAN EIJKEN debuteerde in 2013 met een van de best ontvangen bundels van het jaar. Papieren veulens (Prometheus) kreeg een ongekend aantal lovende recensies, werd genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs 2014 en bekroond met de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs 2015. Na zo’n groots papieren debuut, kon een ‘Nacht’-debuut natuurlijk niet uitblijven: dit jaar treedt Van Eijken voor het eerst op tijdens de Nacht van de Poëzie.
JEROEN THEUNISSEN publiceerde romans als Onschuld (2014) en de dichtbundels Thuisverlangen (2005) en Het zit zo (2009). Recent verscheen zijn derde bundel Hier woon je (De Bezige Bij) over het taalprobleem www.nachtvandepoezie.nldat ontstaat als er een kind wordt geboren. 19 september verlaat Theunissen voor even de Vlaamse Ardennen voor zijn debuut op de Nacht van de Poëzie.
Zie voor meer informatie & kaartverkoop: www.nachtvandepoezie.nl
33ste Nacht van de Poëzie
zaterdag 19 september 2015
20.00 – ±03.00 uur
TivoliVredenburg, Utrecht
toegang: €10 – €29 (incl. Nachtbundel 2015)
(naast reguliere kaarten zijn er ook Nacht de Luxe arrangementen beschikbaar met o.a. een vaste plaats)
www.nachtvandepoezie.nl
Expositie Leo Vroman
Naast het programma in de Grote Zaal vullen de rondgangen zich wederom met de poëziemarkt. Ook verhuist in samenwerking met de Vroman Foundation de expositie rond dichter Leo Vroman (1915-2014) gedeeltelijk naar TivoliVredenburg. Foto’s, tekeningen en andere persoonlijke objecten geven een prachtig beeld van het werk van Vroman die ooit over de ‘Nacht’ en de Grote Zaal dichtte: ‘Nooit zal ik de achthoekigheid bereiken / waar jullie mij vanavond mee bekijken.’
Volledige dichterslijst:
Pieter Boskma, Anneke Brassinga, Charlotte Van den Broeck, Jules Deelder, Hanneke van Eijken, Dennis Gaens, Johanna Geels, Maarten van der Graaff, Luuk Gruwez, Stefan Hertmans, Sasja Janssen, Hester Knibbe, Ilja Leonard Pfeijffer, K. Schippers, Jeroen Theunissen, Vrouwkje Tuinman, Peter Verhelst, Stijn Vranken, Lévi Weemoedt, Rogi Wieg (✝), Ivo de Wijs
Entr’actes:
Juliette Gréco, Benjamin Clementine, Lavinia Meijer, Mike Boddé zingt Drs. P, Haïtiaanse voodoo-priester Erol Josué, Typhoon
De Nacht van de Poëzie is een productie van Het Literatuurhuis i.s.m. TivoliVredenburg.
De Nachtbundel 2015 wordt mogelijk gemaakt door ECI en geproduceerd door uitgeverij Nieuw Amsterdam | Wereldbibliotheek.
fleursdumal.nl magazine for art & literature
More in: Art & Literature News, MODERN POETRY, Nacht van de Poëzie
Martin Beversluis
Draag mij
Draag mij als loszittende huid
als jeuk of als schilfer ik heb
zonden die je niet kunt ruiken
er zijn zeden die ik niet kan zien
er is een dans waaraan ik niet
deelnemen kan er gebeurt de
hele dag van alles draag mij
als verzonken rood als een
geschrokken tuinier of een
geschikte geisha er is nog zoveel
te doen draag mij terloops en
opzichtig pronk met mij
Draag mij als een virus sta
met mij op slaap met mij in
vervloek me en ik zal niet
weggaan er zijn zeden die
ik niet zie ik bezit een
waarmerk met als kenmerk
dat ik niet te sterk opval
dat je me vertrouwt
Draag mij want ik ben triest en oud
ik heb een kop als een bonuskluis
schaapjes op het droge grootste
gemene deler u bent precies als
ik een geweten als een hooischuur
de teevendeals gesloten
en verzekerd tegen uitval
begrijp ik uw commotie
de decadentie wordt betaald
met sterven aan een aanval
en dan van god horen dat ik heb gefaald.
Martin Beversluis poetry
Martin Beversluis is City Poet of Tilburg NL in 2015-2017
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Beversluis, Martin, City Poets / Stadsdichters
C. (Kees) Buddingh’ (1918-1985) mag gerekend worden tot de populairste schrijvers van zijn generatie.
Met zijn Gorgelrijmen verwierf hij al in de jaren veertig en vijftig zijn eerste bekendheid: ‘De blauwbilgorgel’ is zelfs klassiek geworden.
Dankzij zijn droge humor en karakteristieke stemgeluid was hij een opvallende verschijning tijdens Nederlands eerste grote dichtersmanifestatie Poëzie in Carré (1966).
Naast zijn dichterschap beoefende Buddingh’ alle denkbare literaire genres, van detectiveroman tot literaire essayistiek. Voor de bundel ‘Het houdt op met zachtjes regenen’ kreeg hij in 1976 de Jan Campertprijs.
Wim Huijser
Dichter bij Dordt
biografie van C. Buddingh’
Uitgeverij Nijgh & Van Ditmar 2015
gebonden, 410 pagina’s
ISBN 9789038899930, verkoopprijs € 34,99
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, BIOGRAPHY, Buddingh', Cees
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature