Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Freda Kamphuis:
Compositie met bomen en vissen
kempis.nl poetry magazine
More in: Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda
.jpg)
P.C. Boutens
(1870-1943)
Goede dood
Goede Dood wiens zuiver pijpen
Door ‘t verstilde leven boort,
Die tot glimlach van begrijpen
Alle jong en schoon bekoort,
Voor wien kinderen en wijzen
Lachend laten boek en spel,
Voor wien maar verkleumde grijzen
Huivren in hun kille cel, –
Mij is elke dag verloren,
Die uw lokstem niet verneemt;
Want dit land van most en koren
Is mij immer schoon en vreemd;
Want nooit beurde ik hier te drinken
‘t Water dat de ziel verjongt,
Of van dichtbij hief te klinken
‘t Verre wijsje dat gij zongt:
Alle schoon dat de aard kan geven,
Blijkt een pad dat tot u voert,
En alleen is leven leven
Als het tot den dood ontroert.
P.C. Boutens poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Boutens, P.C.
Frans Babylon
(Frans Obers 1924-1968)
Mijn muze
Nog altijd draagt mijn muze haar korsetje
van tucht en rijmdwang, ook al knelt het strak
en heeft zij aan de strenge normen lak,
gewend aan menig bandeloos verzetje.
Zo bloot en dartel in ’t gespreide bedje
heeft zij voor kapriolen zeer een zwak,
maar pleegt toch volgens de regels van het vak
ons minnespel op maten van ’t sonnetje.
Door haar kan ik de tucht en ontucht rijmen
in zwakke strofen zonder veel geheimen;
de vrijheid triomfeert dank zij de dwang.
Mijn speelse muze prikkelt om te vlijmen
en laat zich dan –per slot- door sperma lijmen,
al duurt genot slechts veertien regels lang.
(Distels en doornen. Humor- en hekelsonnetten, 1959)
Frans Babylon poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive A-B, Babylon, Frans
Poëthement Eindhoven
Herdenking Frans Babylon
21 augustus 2011 is het 43 jaar geleden dat dichter en kunstpromotor Frans Babylon op tragische wijze stierf. Ter ere van hem organiseert Poëthement de eerste van een jaarlijks terugkerend memoriam-podium onder de naam BOEKENKAST. Een literair podium met de kans familie en vrienden van de overleden dichter te ontmoeten.
Frans Babylon is geboren in Deurne als F.G.J. Obers. Hij schreef een twintigtal dichtbundels in de periode 1944 – 1967. Er zijn bij de toenmalige schrijversassociatie ‘Opwenteling’ en de ‘Vrienden van Babylon’ na zijn overlijden in 1968 nog diverse bundels verschenen met gedichten van Babylon. Naast zijn vele activiteiten redigeerde hij onder meer teksten voor bundels van aankomende Zuid-Nederlandse dichters.
Frans Babylon was eveneens actief met beeldende kunst. Niet alleen als criticus maar tevens als promotor. Heel wat later bekende kunstenaars zijn via Babylon’s toedoen bekend geworden.
Hij was voor veel Eindhovense dichters en beeldende kunstenaars een inspiratiebron. Zowel tijdens zijn leven als daarna. Veel mensen uit Eindhoven en omgeving hebben hem gekend.
‘BOEKENKAST – Frans Babylon’ is een gelegenheid om de dichter te gedenken, je te laten inspireren door zijn gedichten of gedichten voor hem geschreven en ervaringen tijdens zijn leven met anderen te delen. En in de stijl van Babylon hedendaagse dichters aan het woord te laten op een locatie waar Frans zelf regelmatig te vinden was: De Gouden Bal.
Onder andere met voordrachten van: Erik Vink, Léon Obers, Lou Vleugelhof, Lau Kanen, Jan Smeets, Pierre Maréchal, Willem Adelaar, Frya Obers, Theo van der Put, Ad. J. van Vegchel, Jan van der Pol, Angela Polderman, Nicole Loeven, Derrel Niemeijer en Robert Tau.
In de pauze zal dichter en muzikant Jacob Bisschops zijn baritonsax bespelen.
Bert van der Leeuw zal met ruime documentatie over Frans Babylon aanwezig zijn.
Podium: Poëthement’s Boekenkast
Waar: Café De Gouden Bal, Hoogstraat 112
Wanneer: zondag 21 augustus 2011
Tijd: 14.30u
Toegang: GRATIS
Contact: info@poeziepodium.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Babylon, Frans
Emily Dickinson
(1830-1886)
A Train Went Through a Burial Gate
A train went through a burial gate,
A bird broke forth and sang,
And trilled, and quivered, and shook his throat
Till all the churchyard rang;
And then adjusted his little notes,
And bowed and sang again.
Doubtless, he thought it meet of him
To say good-by to men.
Emily Dickinson poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Dickinson, Emily
Lola Ridge
(1871-1941)
Jaguar
Nasal intonations of light
and clicking tongues …
publicity of windows
stoning me with pent-up cries …
smells of abattoirs …
smells of long-dead meat.
Some day-end–
while the sand is yet cozy as a blanket
off the warm body of a squaw,
and the jaguars are out to kill …
with a blue-black night coming on
and a painted cloud
stalking the first star–
I shall go alone into the Silence …
the coiled Silence …
where a cry can run only a little way
and waver and dwindle
and be lost.
And there …
where tiny antlers clinch and strain
as life grapples in a million avid points,
and threshing things,
strike and die,
letting their hate live on
in the spreading purple of a wound …
I too
will make covert of a crevice in the night,
and turn and watch …
nose at the cleft’s edge.
Lola Ridge poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive Q-R, Ridge, Lola
Catherine Pozzi
(1884-1934)
Vale
La grande amour que vous m’aviez donnée
Le vent des jours a rompu ses rayons —
Où fut la flamme, où fut la destinée
Où nous étions, où par la main serrée
Nous nous tenions
Notre soleil, dont l’ardeur fut pensée
L’orbe pour nous de l’être sans second
Le second ciel d’une âme divisée
Le double exil où le double se fond
Son lieu pour vous apparaît cendre et crainte,
Vos yeux vers lui ne l’ont pas reconnu
L’astre enchanté qui portait hors d’atteinte
L’extrême instant de notre seule étreinte
Vers l’inconnu.
Mais le futur dont vous attendez vivre
Est moins présent que le bien disparu.
Toute vendange à la fin qu’il vous livre
Vous la boirez sans pouvoir être qu’ivre
Du vin perdu.
J’ai retrouvé le céleste et sauvage
Le paradis où l’angoisse est désir.
Le haut passé qui grandi d’âge en âge
Il est mon corps et sera mon partage
Après mourir.
Quand dans un corps ma délice oubliée
Où fut ton nom, prendra forme de cœur
Je revivrai notre grande journée,
Et cette amour que je t’avais donnée
Pour la douleur.
Catherine Pozzi poésie
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Pozzi, Catherine
William Shakespeare
(1564-1616)
THE SONNETS
92
But do thy worst to steal thy self away,
For term of life thou art assured mine,
And life no longer than thy love will stay,
For it depends upon that love of thine.
Then need I not to fear the worst of wrongs,
When in the least of them my life hath end,
I see, a better state to me belongs
Than that, which on thy humour doth depend.
Thou canst not vex me with inconstant mind,
Since that my life on thy revolt doth lie,
O what a happy title do I find,
Happy to have thy love, happy to die!
But what’s so blessed-fair that fears no blot?
Thou mayst be false, and yet I know it not.
kempis.nl poetry magazine
More in: -Shakespeare Sonnets
.jpg)
DE LASTEN VAN ELKE DAG
De vrouwen breken hun hutten af
ze vouwen de huiden op
binden de stokken bij elkaar
en laden de vracht op de lastdieren
ze nemen de waterkruiken op hun hoofd
en vertrekken
zonder te wachten op de mannen
Stoffig is de weg die ze gaan
beladen met de lasten van elke dag
wacht hen op zoek naar water vooral zand
Jaar in jaar uit gaan ze dezelfde weg
steeds weer terug naar de plekken
die ze eerder verlaten hebben
voor altijd gebonden aan oude grond
die hun trouw met karigheid loont
Ton van Reen
Ton van Reen: De naam van het mes. Afrikaanse gedichten In 2007 verschenen onder de titel: De straat is van de mannen bij BnM Uitgevers in De Contrabas reeks. ISBN 9789077907993 – 56 pagina’s – paperback
kempis.nl poetry magazine
More in: -De naam van het mes
‘Uitgebeende gedichten’ van Theo Verhaar
en het Handboek der Jeugd
Wat hebben De Jeugd van Tegenwoordig en Theo Verhaar gemeen? Ze hebben een link met de negentiende eeuwse dichter Robert Browning: less is more. De Jeugd van Tegenwoordig, de coverstars van de nieuwe Passionate Magazine, vertellen over hun rapteksten die ontstaan door woorden te stelen, woorden aan elkaar te plakken en dialecten te vergroten. Aanleiding is het verschijnen van het Handboek der Jeugd met hun verzamelde teksten.
Theo Verhaars poëzie kenmerkt zich door ‘uitgebeende gedichten’ met een filosofische inslag. Erik Brus schrijft over Theo Verhaar naar aanleiding van het onlangs verschenen Alle gedichten. Astrid Lampe wijdt een persoonlijk essay aan haar in 1999 overleden dichtersvriend.
Herman Brusselmans schrijft over de Vlaming, gezien door andermans ogen. Dit beeld blijkt niet al te vleiend te zijn, maar ook de niet-Vlaming heeft zo zijn gebreken. Merijn de Boer, Jasper van Buren en Hassan Bahara dragen bij met verhalen, Myrte Leffring met gedurfde poëzie. Op de vooravond van zijn nieuwe roman Alles kan kapot schrijft Martijn Knol over zijn favoriete songtekst: ‘Schijt aan regels’ van Mooi Wark.
Literariteiten en online recensies: Voor de liefhebbers van Literariteiten is het vernieuwde Passionatemagazine.nl een uitkomst. Elke woensdag brengt schrijfster Hanneke Hendrix actuele, grappige of originele wetenswaardigheden over de hedendaagse literatuur. Bovendien is de redactie gestart met het plaatsen van online boekrecensies voor eenieder die op de hoogte wil blijven van de trends in de literatuur en nieuwe boeken voorgeschoteld wil krijgen die het lezen écht waard zijn.
Passionate Magazine is een eigentijds magazine dat je op een journalistieke en niet-elitaire manier op de hoogte houdt van proza, poëzie, columns, strips, recensies, events en meer. Vind ons ook op Facebook en Twitter!
Passionate Magazine
Juli/Augustus 2011
Jaargang 18, nummer 4
Abonnement: € 35 (6 edities) Losse verkoop: € 6,95
Passionatemagazine.nl
Facebook: Passionate Magazine
Twitter: #Passionatemag
Losse verkoop: verkrijgbaar bij de betere boekhandel en online op passionatemagazine.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Lampe, Astrid, Magazines
Nieuwe Tilburgse Stadsdichter Esther Porcelijn
speelt in de voorstelling De Ingebeelde Zieke van Molière
Molières De Ingebeelde Zieke, het grote publiekssucces uit 2009, komt voor de periode van 18 augustus t/m 25 september terug in de schouwburgen van Utrecht, Rotterdam en Amsterdam. De kaartverkoop is gestart. Jos Thie, artistiek directeur van De Utrechtse Spelen, regisseert dit stuk met hoofdrollen voor Paul R. Kooij, Loes Luca en Georgina Verbaan. Pers en publiek prezen de fraaie kostuums, het ingenieuze decor en het aanstekelijke spel. De voorstelling trok een record aantal van 22000 bezoekers in 5 weken. Alle reden om deze succesvolle productie met zijn grote cast, uitbundige aankleding en live muziek, uitgevoerd door barokorkest Musica Poetica onder leiding van Jörn Boysen, opnieuw in de theaters te brengen.
De Ingebeelde Zieke speelt zich af in Parijs. De rijke, gezonde, maar angstige ingebeelde zieke Argan slijt zijn dagen met het roepen om doktoren en het klagen over hun rekeningen die steevast op de consulten volgen. In de hoop op gratis medische verzorging wil hij zijn dochter Angélique uithuwelijken aan een onaantrekkelijke jonge arts. Zijn liefhebbende verzorgster Toinette en zijn tweede echtgenote Béline hebben echter heel andere plannen. Verwarringen en hilarische verwikkelingen zijn het gevolg in deze komedie.
Jos Thie maakt van De Ingebeelde Zieke een uitbundige, muzikale theateravond. Uitgangspunt vormt de originele barokmuziek, die Marc-Antoine Charpentier op verzoek van Molière componeerde. 350 Jaar lang waren deze partituren zoek, totdat John Powell ze in de jaren ‘80 terugvond in de archieven van de Comédie Française. Opvallend genoeg zijn de muziek van Charpentier en de daarop gebaseerde tussenspelen sinds hun ontdekking nauwelijks gebruikt als basis voor een hedendaagse theaterproductie. Eigen onderzoek van Thie en zijn artistieke team wijst uit dat de muziek en de ensceneringen van de entr’actes aan de basis lagen van de originele voorstelling uit 1673.
Cast:
Paul R. Kooij
Loes Luca
Georgina Verbaan
Martijn Fischer
Peter Blok
Vincent Croiset
Peter de Jong en Karel de Rooy (Mini & Maxi)
Hans Leendertse
Lidewij Mahler
Esther Porcelijn
Thomas Cammaert
En vijftien musici van barokorkest Musica Poetica onder leiding van Jörn Boysen
Vierde van rechts: Esther Porcelijn
Stadsschouwburg Utrecht – do 18 augustus t/m za 3 september 2011
De Rotterdamse Schouwburg – di 6 september t/m zo 11 september 2011
Stadsschouwburg Amsterdam– di 20 september t/m zo 25 september 2011
fleursdumal.nl magazine
More in: Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther, THEATRE
Het jongetje
‘Zachte dromen’ heet de beddenzaak waar hij langs fietst, een grauw jaren ’50 pand zonder fleur of kleur weerspiegelt allesbehalve zachte dromen maar een soort weemoedigheid die hij ook inwendig in tijden niet zo sterk gevoeld heeft als nu. In een poging de ramen het gewenste droomachtige uiterlijk te geven zijn er boven de naam van de winkel blauwe schilderingen op het glas gemaakt die ongetwijfeld als wolken bedoeld zijn maar hem nog het meest aan reuzenboemerangs doen denken. ‘Om iedere dromer de illusie te geven zich lichtjaren ver weg van alles te kunnen dromen om vervolgens toch iedere ochtend genadeloos terug te keren naar de droomloze realiteit’, denkt hij. ‘Hoe zien zulke bedden eruit?’. Hij stopt, zet zijn fiets tegen de muur, tuurt door het glas naar binnen. Onzichtbaar vanaf de straat, maar vanaf hier goed te zien, kijkt hij recht in het vervormde gezichtje van een klein jongetje, dat zijn hoofdje aan de andere kant tegen het glas perst, het neusje helemaal plat gedrukt. Ook zijn handjes heeft het zo hard mogelijk tegen het glas gedrukt zodat het lijkt of het kind tegen het glas is geplakt. Hij tikt vanaf de buitenkant zacht (om het jongetje niet te laten schrikken) tegen het glas om te testen of het daarop reageert. Het jongetje reageert totaal niet en lijkt verstijfd in zijn geplakte houding. Dan ziet hij het glas vlak voor zich en hij kan zijn ogen niet geloven; het glas is door zijn tikjes, als ware het zacht als klei, ingedeukt en vertoont de vormen van zijn vingerknokkels. ‘Dit is raar, aan de kant van het jongetje is het glas snoeihard en buiten is het soepel’ denkt hij in opperste verwarring gebracht hardop na. Hij bukt instinctief, pakt een heel klein steentje, gooit dat tegen het glas en ziet tot zijn verbazing dat het steentje zeker een meter met glas en al naar binnen buigt en daar als vorm blijft staan. Vlakbij ziet hij nu dat een vogeltje ook iets dergelijks is overkomen, zeker twee meter met glas en al naar binnen is gevlogen en daar is blijven hangen. Het kleine jongetje staat nog steeds als verstijfd met zijn neusje en vingertoppen tegen het glas gedrukt. ‘Dit kan niet waar zijn’ denkt hij ‘ik moet dromen’ en hij besluit bewust verder te fietsen en te gaan geloven dat dit niet is gebeurd, omdat het niet kan. Als hij vanaf de fiets nog even opzij kijkt valt het hem op dat er vanaf de straat niets vreemds meer is te zien behalve die weemoed in hem.
Freda Kamphuis
kempis.nl poetry magazine
© freda kamphuis 2011
More in: Kamphuis, Freda
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature