Fleurs du Mal Magazine
Pol Kurucz: Hair Stories
Hair stories is a tale of 12 outlandish hair styles, extensions of 12 eccentric female souls in 12 unconventional scenes.
Pol Kurucz was born with two different names to a French mother in a Hungarian hospital. His childhood hyperactivity was treated with theater, and theater was later treated with finance. By 27 he was a manager by day and a stage director by night. He then went on consecutive journeys to Bahrain and Brazil, to corporate islands and favelas. He has sailed on the shores of the adult industry and of militant feminism and launched a mainstream money making bar loss making in its indie art basement. Then he suddenly died of absurdity. Pol was reborn in 2015 and merged his two names and his contradictory lives into one where absurdity makes sense.
Today he works on eccentric fashion, celebrity and fine art projects in São Paulo and New York. His photos have been featured in over a hundred publications including: Vogue, ELLE, Glamour, Marie Claire, The Guardian, Dazed, Adobe Create, Hunger, Sleek, Nylon, Hi-Fructose, Galore. Pol’s works were exhibited worldwide in 72 galleries and cultural events in 2018 including: Juxtapoz Club House (Art Basel Miami), ArtExpo NYC, Red Dot Miami, Lincoln Center NYC, Shanghai Fashion Week, New York Fashion Week, Superchief Gallery Miami, Lumas Galleries worldwide, Democrart Galleries in Brazil and Pica Photo shows in China.
# more on website pol kurucz
www.polkurucz.com (hair stories: www.polkurucz.com/hairstories)
• fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, FDM Art Gallery, Photography, Pol Kurucz, Surrealisme, THEATRE
Quelle force de vérité accorder à la poésie? Apparemment aucune selon Baudelaire.
C’est pourtant lui qui assure le passage décisif vers une poésie qui remet en question ses fondements, son devenir, sa nécessité, une poésie qui exige d’être sans cesse perception à valeur existentielle.
La réflexivité poétique qui s’exerce entre apparence et tréfonds de l’homme exacerbe le poétique et le menace. Où, quand, comment et vers quoi se joue le vrai du poème ?
Pourquoi cette oeuvre pose-t-elle les enjeux de la modernité ?
Se débattant contre tout Idéal absolu, la poétique baudelairienne désire la liberté incarnée et douloureuse de l’artiste, de l’humain.
Régine Foloppe, est l’auteur de plusieurs recueils poétiques, notamment : Tributaires du vent (Le Castor Astral, prix Max-Pol Fouchet) et Famines (Belin). Elle a publié des articles et des poèmes dans des revues (PO&SIE, Eidôlon, Friches, Diérèse…). Agrégée de lettres modernes, docteure en littérature française, elle enseigne à l’Université de Montpellier.
Baudelaire et la vérité poétique
Auteur: Régine Foloppe
Editeur : Editions L’Harmattan
Collection : La philosophie en commun
19 février 2019
Format : 15,5 x 24 cm
Broché
464 pages
Langue : Français
ISBN-10: 2343157642
ISBN-13: 978-2343157641
EUR 42,00
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Archive A-B, Archive A-B, Archive E-F, Art & Literature News, Baudelaire, Baudelaire, Charles
Tilt
Bij de muziek van Scott Walker
I
Slagschaduw van hand met potlood
over de ontcijfering van wat hier klinkt:
links en rechts brandbaar geheimen rollen
in elkaar tot wat een steekspel wordt.
Hij
daar met die neiging, veraf en zo dichtbij
zoals ik hier nu jou reeds weet,
beweegt zich buigend en verlangend
zinvol tasten in. Op zoek naar evenwicht.
II
Deze kluizenaar vermoedt onder kousen sproetjes.
Bezweert binnensmonds nachtmerries en
helt zoals hij denkt in cirkelend
weerkaatsen – luidop maar ongezien,
liefst.
Cimbalen laat hij klateren als water.
Toch hangt van dit geluid zijn leven amper af.
O the Luzerner Zeitung never sold out,
never sold out
III
Over zinnen laat hij zilvergrijze sluiers vallen.
Niemand vraagt waarom. Zo is het dan ook goed.
Zingen is voor deze stem geen afdoend woord:
plofjes adem blijven hangen tussen microfoon en
oren.
Dan zweeft hij tussen fluisteren en fluiten door
op weg naar waterweegbree, webben en de lippen
van een meisje dat met open mond probeert
een mooie ronde o te neuriën
IV
Wereldvreemde man schept eigen logica.
Wie die niet volgen kan mag heel gewoon
een straatje om. Zie je hem dan de pijn niet lijden
van monsters in de nacht, van schaduwen in
regen?
De monnik wist verhalen uit, tegels almaar donkerder
rond de voeten. Hoofdvol galmen wonderen.
In geval van dij, in geval van dij. Hij kust gaten
voor de kogels in geval van dij.
V
Zie hoe het zeil spant. Onder de verse huif
telt hij de rimpels in zijn handen, met die
van zijn vader vol overeenkomsten, net
als de verse verdragen voor toekomst.
Nat
de lakzegel nog. Krullend van heimwee
naar een tijd van jagers stort hij zich
een aanval binnen. Vurig smeedt hij daarin
gulle plannen. Vurig.
Bert Bevers
Verschenen in Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift, Antwerpen, 1998
In memoriam Scott Walker (born Noel Scott Engel; January 9, 1943 – March 22, 2019)
Photo: Scott Walker – Dutch TV programme Fenklup 1968 – Beeld en Geluid Wiki
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive W-X, Art & Literature News, Bevers, Bert, In Memoriam, Scott Walker
De Nasleep
Als dat schôon menske weer lillek is geworden.
Als oe bed zich niet onder oe kont bevindt.
Als het daglicht die hossende Rotterdammer verraadt,
Dan rest alleen nog maar de kater,
maar is uw Carnaval waarschijnlijk geslaagd.
De Kater…
Zou het licht alsjeblieft wat minder hard willen praten?
Ik kan mijn hoofdpijn niet zo goed meer verstaan..
Onias Landveld
Onias Landveld (Paramaribo, 1985) is een verhalenverteller. Hij schrijft, spreekt, dicht en inspireert. Vanaf aug 2017 is hij voor twee jaar de stadsdichter van Tilburg.
Zijn talent deelt hij graag via concepten, workshops en spreek-cursussen. Maar het podium is waar hij het liefst staat. In 1989 ontvluchtte hij samen met zijn familie de Surinaamse burgeroorlog. Na 3 jaar te hebben gewoond in Utrecht, vertrok het gezin weer naar zijn geboorteland. Sinds 1998 woont hij in Tilburg.
Na jaren te hebben rondgedwaald ontdekte hij zijn liefde voor het gesproken woord. In 2015 mocht hij daarvoor de Van Dale Spoken Award voor storytelling ontvangen.
Het heeft hem nog meer gemotiveerd om naar mensen uit te reiken. Altijd zoekende om iemand te raken met een memorabele boodschap, blijft hij met woorden banden smeden. Hij houdt daarvan. Herkenning creëren door een zaadje te planten, gevoed met passie en identificatie.
• fleursdumal.nl magazine
More in: *Concrete + Visual Poetry K-O, Archive K-L, Archive K-L, City Poets / Stadsdichters, Landveld, Onias
Onias Landveld Stadsdichter van Tilburg organiseert op 30 maart, de tweede editie van The Stage. Die avond zal hij met zijn podium te gast zijn bij het Tilt Festival in Theater De Nieuwe Vorst in Tilburg.
Het thema van de avond is “Zij is”, een knik naar de Boekenweek 2019, die ‘Moeder de vrouw’ als onderwerp heeft.
Met een aantal speciale gasten zal The Stage bezoekers die avond vermaken met poëzie, verhalen en muziek.
De stadsdichter is het podium gestart omdat hij iets wil achterlaten als hij in Augustus dit jaar afzwaait.
Onias Landveld vindt dat woordkunst in een stad als Tilburg een plaats moet blijven hebben. Daarom is hij vorig jaar dit evenement gestart dat zijn vaste plek in de Nwe Vorst heeft.
Op 30 maart staan on Stage: Zeinab El Bouni, Aminata Cairo, LouLou Elisabettie, Lev Avitan, Whitney Muanza Sabina Lukovic en Tessa Gabriëls.
Onias Landveld & The Stage
Tilt Festival in Theater De Nieuwe Vorst
Willem II straat – Tilburg.
Aanvang: 20:45
Einde: 22:45
Kaarten verkrijgbaar via de website van Tilt of de Nieuwe Vorst
# website theater de nieuwe vorst
• fleursdumal.nl magazine
More in: *Concrete + Visual Poetry K-O, - Book Lovers, Archive K-L, Archive K-L, Art & Literature News, City Poets / Stadsdichters, Landveld, Onias, STREET POETRY, THEATRE, Tilt Festival Tilburg
Von Liebe
Am Abend sprach das Meer und flüsterte:
Ihr schönen Mägdelein, erzählt mir leise,
Ich will die Liebe wissen! Redet mir
So von der Liebe, gleich als sollte ich
Dran sterben, so als müsst’ in Ruhe ich
Versinken dran, als könnte sie vorm Sturme
Mich schützen, dass so wütend er nicht mehr
Auf mich sich stürzte! – O! so sprachen da
Die Mägdelein, – Wir wissen wahrlich nicht,
Du armes Meer, ob wir erzählen dürfen;
Denn nimmermehr würdst du in wilder Kraft
Die Schiffe schleudern wollen, und der Felsen
Sorgenumwölbte Stirn mit Schaume peitschen,
Noch wälzen unter jähe, grüne Klippen
Der Sterne Blicken. Glaub’ uns Meer, Du wolltest
So mächtig nimmer sein, so scheu und spröde,
In deinen Schoß und in dein Herz nicht mehr
Die schlafumfangnen Menschenherzen saugen.
Du würdest dann gleich uns den Himmel ansehn,
Und ihn nicht sehen, lächeln, wie der Wind
Vorüberweht, und weinen, weil die Sonne
Aufgeht! Nein! wir werden nichts erzählen!
Carmen Sylva
(1843-1916)
Von Liebe
Gedicht
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Archive S-T, CLASSIC POETRY
`Wat een allemachtig mooie bliksem’, zegt Tijger vol bewondering. Het hele dorp wordt geraakt door vuurpijlen die sissend in de grond slaan.
`Onweer is sprookjesweer’, zegt Thija.
Door het raampje van de zolder is het uitzicht op de wereld altijd sprookjesachtig, maar vooral nu, nu de bliksem het dorp wil afbranden en de donkere bossen aan de bovenloop van de Wijer in een witte gloed zet.
In hun bijna geluiddichte schuilplaats op de zolder van de molen horen ze het onweer nauwelijks, maar zien ze wel de bliksem wanneer die als een drietand boven het dorp staat. Hij vonkt langs de bliksemafleider van de kerk. De vlammen spatten van het beeld van Christoffel dat boven op de toren staat en die het dorp bewaakt, met op zijn schouder het kindje Jezus dat al een paar honderd jaar wacht om over de Wijer te worden gedragen.
Thija leest voor uit een van de bijbelboeken die in een doos op de zolder staan. Ze hebben er pas twee gelezen. De rest moet nog.
`Zodra Izebel, de weduwe van koning Achab van Juda, hoorde dat Jehoe, de nieuwe koning van Juda en moordenaar van haar man, haar kwam bezoeken, liet zij haar huis beschilderen, plantte bloemen in haar tuin en nodigde vrouwen in haar huis.’
`Dat zijn veel komma’s in één zin’, zegt Mels.
`Ik kan niet anders lezen dan dat wat er staat’, zegt Thija. Ze leest verder.
`Deze vrouwen waren in de hogere kringen zeer geliefd. Zij verstonden de kunst van het verleiden en maakten daar gebruik van.’
`Hoeren dus’, zegt Tijger. `Net als in de bunker.’
`Op de dag van Jehoes aankomst, verfde Izebel haar ogen zwart, haar lippen rood en haar nagels paars.’ Thija doet een vinger op haar lippen om te voorkomen dat Tijger daar weer opmerkingen over maakt. `Ze maakte haar kapsel in orde, kleedde zich in een jurk van doorschijnende zijde, sierde zich met paarlen, robijnen en blauw glanzende brokken aquamarijn. Daarna ging ze op het met bloemen gestikte kussen voor het venster zitten en wachtte af. Toen ze Jehoe zag naderen, raakte ze zeer opgewonden. “Hoe gaat het de nieuwe koning van Juda?” vroeg ze. “Hoe gaat het de moordenaar van mijn man? Het zal wel goed met hem zijn. De Heer onze God is met hem, want hij heeft het land een dienst bewezen door mijn man Achab te vermoorden.”‘
`Ze had wel lef’, zegt Tijger.
`Toen Jehoe haar hoorde, riep hij woedend tegen zijn soldaten: “Gooi dat kreng het raam uit!” De soldaten grepen Izebel en gooiden haar op de binnenplaats. Daar liet Jehoe haar door de paarden vertrappen. Haar bloed spoot tegen de muur. Wilde honden vraten haar vlees. Haar hersenen werden verzameld door een bedelaar die ermee aan de haal ging.
In de volgende dagen liet Jehoe alle zonen van Achab vermoorden. Achab had zeventig zonen, verwekt bij Izebel, slavinnen en publieke vrouwen. Hij had geen dochters, omdat Izebel nooit een dochter gebaard had. De dochters die Achab verwekt had bij slavinnen en publieke vrouwen, had hij voor de leeuwen laten werpen. Volgens de wetten van het volk waren ze een doorn in het oog van God. De zonen van Achab woonden verspreid over heel Israël, bij oude leermeesters. Ze werden door Jehoes soldaten neergestoken en ontmand. Hun hoofden werden afgehouwen en verpakt in manden naar Jehoe gezonden. Jehoe voerde de hoofden van Achabs zonen aan de wilde dieren. Zo kwam er een einde aan het geslacht van Achab.’
Verbijsterd kijken ze elkaar aan.
`Waarom staat zoiets in de bijbel?’ vraagt Tijger.
`De bijbel is een geschiedenisboek’, zegt Thija.
`Denk je dat dit echt is gebeurd?’
`Natuurlijk. De mensen leefden als beesten.’
`Net als in China?’
`Net als in China.’
`Lees nog maar een verhaal. Met dit weer kunnen we toch niet weg. Maar wel een verhaal dat minder gruwelijk is.’
Thija slaat het boek weer open, maar stokt in haar beweging als de wind de pannen rijtje voor rijtje oplicht en ze roffelend weer op hun plek laat vallen. Een paar pannen vallen kapot. De regen slaat als een waterval op de ruit. Het is echt noodweer.
De bliksem treft de kerk opnieuw. Het kind op de schouder van Christoffel staat in brand.
`Ik hoor dat Jezus “help” roept’, zegt Tijger
`Hierboven horen we niks’, zegt Mels.
`We horen Hem wel’, zegt Thija. `Hij is nog maar een kind. We horen het als Hij angst heeft. Hij roept naar ons. Jezus kan dat. God kan alles.’
`Hij staat echt in brand’, zegt Mels, nauwelijks gelovend wat hij ziet. `De toren brandt.’
Ze zien dat Christoffel wankelt en naar voren helt. Even houdt hij zich vast aan de antenne op zijn rug en draait een halve slag om zijn as. Dan valt hij samen met het kind naar beneden. Hun val wordt gebroken door uitstekende draden en haken, dan tuimelen ze in de afgrond tussen de daken van het dorp.
`Jezus komt thuis bij Zijn Vader op het altaar’, zegt Thija bleek. Ze glijdt van de stapel meelzakken af, knielt neer, haar hoofd gebogen en bidt.
De jongens houden hun adem in. Mels weet dat dit een moment is waarop de wereld kan blijven stilstaan.
Op zolder is het nog stiller dan het al was. Verbijsterd kijken ze naar de vlammen die uit de toren slaan en over het dak van de kerk dansen. In een paar tellen zetten ze het hele gebouw in lichterlaaie.
Ton van Reen: Het diepste blauw (095)
wordt vervolgd
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
A Day
I’ll tell you how the sun rose, —
A ribbon at a time.
The steeples swam in amethyst,
The news like squirrels ran.
The hills untied their bonnets,
The bobolinks begun.
Then I said softly to myself,
“That must have been the sun!”
But how he set, I know not.
There seemed a purple stile
Which little yellow boys and girls
Were climbing all the while
Till when they reached the other side,
A dominie in gray
Put gently up the evening bars,
And led the flock away.
Emily Dickinson
(1830-1886)
A Day
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Dickinson, Emily
De 84ste editie van de Boekenweek vindt plaats van zaterdag 23 maart tot en met zondag 31 maart en heeft De moeder de vrouw als thema naar het gelijknamige gedicht van Martinus Nijhoff.
Voor de Boekenweek 2019 schreef Jan Siebelink het Boekenweekgeschenk Jas van belofte, dat tijdens de Boekenweek bij besteding van ten minste €12,50 aan Nederlandstalige boeken door de boekhandel cadeau wordt gedaan.
Het Boekenweekessay is geschreven door Murat Isik en heeft de titel Mijn moeders strijd. Tijdens de Boekenweek is het voor € 3,75 verkrijgbaar in de boekwinkel.
Op 31 maart, de laatste zondag van de Boekenweek, kunnen reizigers traditiegetrouw op het vertoon van het Boekenweekgeschenk gratis met de trein reizen.
De moeder de vrouw
Het thema van de Boekenweek 2019 is ontleend aan het beroemde gedicht van Martinus Nijhoff ‘De moeder de vrouw’. Tevens is het Boekenweekthema een verwijzing naar de bundel De moeder de vrouw, met daarin twee romans (Ontaarde moeders en Mijn zoon heeft een seksleven en ik lees mijn moeder Roodkapje voor) over moederschap van de onlangs overleden Renate Dorrestein.
# meer informatie op website boekenweek
Boekweek 2019
van 23 – 31 maart
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, - Book News, - Book Stories, - Bookstores, Art & Literature News, Boekenweek, Jan Siebelink, Nijhoff, Martinus
De schrijvers Jan Leyers, Ilja Leonard Pfeijffer en Jolande Withuis zijn genomineerd voor de E. du Perronprijs 2018. De prijs wordt toegekend aan schrijvers, kunstenaars of instellingen die met een cultuuruiting in brede zin een bijdrage leveren aan een inclusieve samenleving. De uitreiking vindt plaats op dinsdagavond 16 april in de Glazen Zaal in de LocHal in Tilburg. Dan houdt Gloria Wekker de achtste E. du Perronlezing.
Jan Leyers ‒ Allah in Europa. Het reisverslag van een ongelovige (Uitgeverij Das Mag)
Leyers doet in dit boek verslag van een reis door Europa waarin hij op zoek gaat naar ‘een Europese versie van de islam’. Vier maanden lang wordt er gesproken met traditionele gelovigen en nieuwe bekeerlingen. Allah in Europa leest als een spannend verslag van gesprekken waarin verschillende denkbeelden tegen elkaar afgewogen worden. Knap is dat het boek nergens belerend of dwingend wordt, hoewel het overduidelijk een pleidooi is voor een open multicultureel Europa, dat de lezer aanzet tot nadenken.
Ilja Leonard Pfeijffer ‒ Grand Hotel Europa (Uitgeverij De Arbeiderspers)
In deze roman neemt Pfeijffer ons mee naar een hotel ergens in Europa waarin zijn alter ego zich verschanst na een stukgelopen liefde. Het hotel is vergane glorie, oude geschiedenis en een metaforisch beeld voor het continent, waarvan de geschiedenis fenomenaal is, maar het heden op allerlei manier ontspoort: er is te veel consumentisme, geen engagement, er zijn geen nieuwe idealen. Pfeijffer verweeft verschillende verhaallijnen met elkaar, en is op zijn best in de essayistische passages waarin hij kritiek geeft op het hedendaagse Europa en vooral op het massatoerisme.
Jolande Withuis ‒ Raadselvader. Kind in de koude oorlog (Uitgeverij De Bezige Bij)
Withuis schreef een indringende biografie over haar vader Berry Withuis (1920-2009), die tegelijk een autobiografische reflectie biedt. De vader was communist en redacteur van de Waarheid. Haar communistische jeugd en de loyaliteit jegens haar ouders hebben Withuis geleerd dat er verschillende kanten zitten aan een historisch narratief. Noch het ontkennen van de slechte behandeling van communisten in Nederland tijdens de Koude Oorlog, noch het slachtofferisme van de zijde van communisten zelf, is de waarheid. Maar ook leert zij dat via het eigen verhaal de geschiedenis van anderen aanknopingspunten biedt en legt ze uit dat totalitaire overtuigingen mensen verleiden onmenselijke misdaden te begaan en het eigen ethische kompas uit te schakelen.
E. du Perronprijs
De E. du Perronprijs is een initiatief van de gemeente Tilburg, de Tilburg School of Humanities & Digital Sciences en Kunstloc Brabant. De prijs is bedoeld voor personen of instellingen die, net als schrijver Du Perron, grenzen signaleren en doorbreken die wederzijds begrip tussen verschillende bevolkingsgroepen in de weg staan. De prijs bestaat uit een geldbedrag van 2500 euro en een textielobject, ontworpen door studio ‘by aaaa’ (Moyra Besjes en Natasja Lauwers) en vervaardigd bij het TextielMuseum. In 2017 won Margot Vanderstraeten de prijs voor haar boek Mazzel tov. Andere laureaten waren onder meer Stefan Hertmans (2016), Ilja Leonard Pfeijffer (2015), Warna Oosterbaan & Theo Baart (2014), Mohammed Benzakour (2013), Koen Peeters (2012) en Ramsey Nasr (2011).
E. du Perronlezing
Professor dr. Gloria Wekker is emeritus hoogleraar Gender en Etniciteit aan de faculteit Geesteswetenschappen van de Universiteit Utrecht. Ze houdt, op 16 april, na Antjie Krog, Paul Scheffer, Job Cohen, Sheila Sitalsing, Herman van Rompuy, Arnon Grunberg en Marja Pruis de achtste E. du Perronlezing.
Voor het bijwonen van de uitreiking kunnen belangstellenden en genodigden zich aanmelden via www.kunstlocbrabant.nl/eduperron
Meer informatie over de prijs vindt u op: www.tilburguniversity.edu/duperronprijs
# Literaire prijzen
E. du Perronprijs 2018
Jan Leyers
Ilja Leonard Pfeijffer
Jolande Withuis
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, - Book News, - Bookstores, Archive K-L, Archive O-P, Archive W-X, Art & Literature News, Awards & Prizes, Literary Events
In the sequence of poems comprising Annie Guthrie’s first book, the quest for the meaning of human consciousness and its tangled subjectivity is drawn as a slow-building narrative of the mystic experience.
The journey enacted is that of the self as character, who encounters insurmountable mysteries in a breaking selfhood.
A dossier of contemplative exploration, THE GOOD DARK chronicles an immersive search in three acts: Unwitting, Chorus, and Body: stations through which the character must pass, and where she is accumulatively confessed, compounded and erased.
the gossip
I don’t always want what we have, she is saying.
Outside, dark clouds, fish hopping, tilling waves
back from shore. He is silent.
Sometimes more is happening, he says, finally.
The sun’s coming up, she says. Look how the light is kept.
I’d like to keep it up, he says.
Don’t make apart when otherwise the same, he says.
She is silent, tilling shore back from shore.
Don’t give darkness a face, he says, darkening.
Annie Guthrie is a writer and jeweler living in Tucson. She has a metalsmithing studio at Splinter Brothers Warehouse and can be found through her website, www.annieguthrie.net. She teaches at the University of Arizona Poetry Center and also mentors select students wishing to apprentice in poetry or to further their art projects through her courses in “Oracular Writing.”
The Good Dark
by Annie Guthrie
Paperback: 68 pages
Publisher: Tupelo Press, Inc.
2015
Language: English
ISBN-10: 1936797593
ISBN-13: 978-1936797592
Categories: Poetry
$16.95
# more poetry
The Good Dark
by Annie Guthrie
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Bookstores, Archive G-H, Archive G-H, Art & Literature News
Mrs. Whitehead
But you like it.
They can’t any of them be quite as bad because they learned french but I never did.
He doesn’t look dead at all.
The wind might have blown him.
He comes from that direction. That’s the way.
They are not knotted. Have you smelt it. What would you suggest, your advice I have come across three or four.
So they are the others.
Separate them.
It does make one come, he is extraordinarily charming and endearing once of twice only twice I think.
He is not staying out that’s hard beside that what does he do.
That’s long for his mother.
She travelled from this rest. She crocheted from this nest.
She crocheted from this nest. I thought it wasn’t ever.
It’s one of my favorite ones this.
And yet not this.
Isn’t it funny.
It isn’t.
Break or breaking, very fair, break or very wanting.
I tried it this way before.
Very difficult to change extra places and yet I can agree. I can agree by that. I rest this piece of it and it’s nearly the same climate. I will tell you why they want a real door. They choose it.
They do so and very pure water. They are safe when they take a bath. Oh it is very. Oh it is.
In a way a vest.
I do think you get what you want.
Corrections.
It is eleven weeks from the middle of September. I glance in a way.
It is eleven weeks from the middle of September.
Total recollect others.
I glance at and I can recollect others. I make a division neatly, I close.
What is wrong with not blue. That is right with apples. Apples four. For. Fore.
Before that.
Next stretching.
Next for that leaf stretching.
I do not state leaf.
I like to beg very much stream.
Not exactly in state.
Understate.
All in so.
They expect all the blues to take of all the other families, the whites are extra they are beside all that, they make a little house and through and beside that they live in Paris.
Hardly enough for wood.
Not a color even.
By now a change of grass and wedding rings and all but the rest plan. I don’t care I won’t look.
I am not sure that yellow is good. I am tall.
Allow that. I don’t want any more out in conversation.
I can be careful.
Not within wearing it.
I cannot say to stay.
No please don’t get up.
And now that.
Yes I see.
Did you pay him for that whether for a spider and such splendor and indeed quitting. I meant to gather.
I see it I see it.
Please ocean spoke please Helen land please take it away.
I saw a spoken leave leaf and flowers made vegetables and foliage in soil. I saw representative mistakes and glass cups, I saw a whole appearance of respectable refugees, I did not ask actors I asked pearls, I did not choose to ask trains, I was satisfied with celebrated ransoms. I cannot deny Bertie Henschel is coming tomorrow. Saturdays are even. There is a regular principle, if you mention it you mention what happened.
What do you make of it.
You exceed all hope and all praise.
Stein, Gertrude
(1874-1946)
Mrs. Whitehead
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Archive S-T, Gertrude Stein, Stein, Gertrude
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature