Fleurs du Mal Magazine
Francisca Stoecklin
(1894-1931)
An den unsterblich Geliebten
Meere sind zwischen uns und Länder und Tage.
Aber ich weiß,
Du wartest auf mich
Jetzt und immer.
Wissend und gut.
Meere sind zwischen uns und Länder und Tage.
Ich sehne mich nach dir,
Nach deinen sanften Händen,
Nach deiner frommen Schönheit,
Nach deiner klugen Güte.
O ich sehne mich nach dir.
Alles, was ich habe, will ich dir schenken,
Alles was ich denke, will ich dir denken,
Ich will dich lieben in allen Dingen,
Meine schönsten Worte will ich dir singen,
All meine Schmerzen und Sünden will ich dir weinen.
Meiner Seligkeit Sonnen werden dir scheinen.
Was ich bin, will ich dir sein.
Meine Träume sind voll deiner Zärtlichkeit.
Mein Blut singt süß deine Unendlichkeit.
Weiße Seele
Unsterblich Geliebter.
Du blühst sehr wunderbar
Im Gestirn meiner Liebe,
Im Schauer meiner Ängste,
Im Lachen meines Glücks.
Du blühst sehr wunderbar
Im Gestirn meiner Liebe.
Francisca Stoecklin Lyrik
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Stoecklin, Francisca
Anne Bradstreet
(1612-1672)
The Flesh And The Spirit
In secret place where once I stood
Close by the Banks of Lacrim flood,
I heard two sisters reason on
Things that are past and things to come.
One Flesh was call’d, who had her eye
On worldly wealth and vanity;
The other Spirit, who did rear
Her thoughts unto a higher sphere.
“Sister,” quoth Flesh, “what liv’st thou on
Nothing but Meditation?
Doth Contemplation feed thee so
Regardlessly to let earth go?
Can Speculation satisfy
Notion without Reality?
Dost dream of things beyond the Moon
And dost thou hope to dwell there soon?
Hast treasures there laid up in store
That all in th’ world thou count’st but poor?
Art fancy-sick or turn’d a Sot
To catch at shadows which are not?
Come, come. I’ll show unto thy sense,
Industry hath its recompence.
What canst desire, but thou maist see
True substance in variety?
Dost honour like? Acquire the same,
As some to their immortal fame;
And trophies to thy name erect
Which wearing time shall ne’er deject.
For riches dost thou long full sore?
Behold enough of precious store.
Earth hath more silver, pearls, and gold
Than eyes can see or hands can hold.
Affects thou pleasure? Take thy fill.
Earth hath enough of what you will.
Then let not go what thou maist find
For things unknown only in mind.”
Anne Bradstreet poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bradstreet, Anne
Vachel Lindsay
(1879 – 1931)
An Indian Summer Day On The Prairie
(In the Beginning)
The sun is a huntress young,
The sun is a red, red joy,
The sun is an Indian girl,
Of the tribe of the Illinois.
(Mid-morning)
The sun is a smouldering fire,
That creeps through the high gray plain,
And leaves not a bush of cloud
To blossom with flowers of rain.
(Noon)
The sun is a wounded deer,
That treads pale grass in the skies,
Shaking his golden horns,
Flashing his baleful eyes.
(Sunset)
The sun is an eagle old,
There in the windless west.
Atop of the spirit-cliffs
He builds him a crimson nest.
Vachel Lindsay poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: 4SEASONS#Summer, Archive K-L, CLASSIC POETRY, Lindsay, Vachel
Katharine Lee Bates
(1859-1929)
Blood Road
The Old Year groaned as he trudged away,
His guilty shadow black on the snow,
And the heart of the glad New Year turned grey
At the road Time bade him go.
“O Gaffer Time, is it blood-road still?
Is the noontide dark as the stormy morn?
Is man’s will yet as a wild beast’s will?
When shall the Christ be born?”
He laughed as he answered, grim Gaffer Time,
Whose laugh is sadder than all men’s moan.
“That name rides high on our wrath and crime,
For the Light in darkness shone.
“And thou, fair youngling, wilt mend the tale?”
The New Year stared on the misty word,
Where at foot of a cross all lustrous pale
Men raged for their gods of gold.
“Come back, Old Year, with thy burden bent.
Come back and settle thine own dark debt.”
“Nay, let me haste where the years repent,
For I’ve seen what I would forget.”
“And I, the first of a stately train,
The tramp of a century heard behind,
Must I be fouled with thy murder-stain?
Is there no pure path to find?”
The Old Year sneered as he limped away
To the place of his penance dim and far.
The New Year stood in the gates of day,
Crowned with the morning star.
Katharine Lee Bates poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, CLASSIC POETRY
Ellis Parker Butler
(1869-1937)
Circumstantial Evidence
She does not mind a good cigar
(The kind, that is, I smoke);
She thinks all men quite stupid are,
(But laughs whene’er I joke).
She says she does not care for verse
(But praises all I write);
She says that punning is a curse,
(But then mine are so bright!)
She does not like a big moustache
(You see that mine is small);
She hates a man with too much “dash,”
(I scarcely dash at all!)
She simply dotes on hazel eyes
(And mine, you note, are that);
She likes a man of portly size;
(Gad! I am getting fat!)
She says champagne is made to drink;
(In this we quite agree!)
And all these symptoms make me think
Sweet Kate’s in love with me.
Ellis Parker Butler poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, CLASSIC POETRY
Tweespraak aan rivier
Weet je nog? De droom van de stroom door het huis?
Wat?
Van de openende deuren, en de daarachter weer
openende deuren? Van het licht op het water?
Zijn er nog grenzen?
Meer dan ooit. Iedere stroom heeft zijn eigen grens.
Alleen juiste wachtwoorden helpen.
Weet je nog toen we hier voor het eerst waren?
Ja, de geschiedenis was nog niet begonnen.
Het duurde lang voor de rivier haar bedding vond.
Een boom dreef langs. Nog groen, met een vogelnest.
Alleen de oudste sporen leiden overal heen.
Droom.
Kijk me niet zo aan.
Droom.
Maar hoe gaat dat dan?
Zoals as valt op asfalt.
Bert Bevers
Verschenen in Gierik & Nieuw Vlaams Tijdschrift, Antwerpen, maart 2016
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Joep van Lieshout
SlaveCity
11 juni – 2 okt 2016
Joep van Lieshout (Ravestein 1963) opereert bij voorkeur op een grensgebied. Is hij nu kunstenaar of een slimme ondernemer? Ook met de sinistere installatie SlaveCity zoekt hij grenzen op – tussen goed en kwaad, leven en dood, mens en machine. De tentoonstelling vindt plaats in het kader van Jheronimus Bosch 500. Deze visionaire schilder hield zijn publiek vijfhonderd jaar geleden al een spiegel voor. In dit ondermaanse tussen hemel en hel streven mensen misschien wel het goede na, maar de duivelse verleiding van hebzucht en wellust kunnen zij zelden weerstaan.
De laatste tijd is de discussie over kunst en engagement opnieuw in volle hevigheid losgebarsten. Kan hedendaagse kunst bijdragen aan de oplossing van maatschappelijke problemen? Of is dit in strijd met de autonomie van kunst en kunstenaar, een idee dat stamt uit de tijd van de romantiek? Deze complexe vraag heeft Joep van Lieshout vanaf het begin van zijn carrière beziggehouden. Zijn antwoorden zijn even eigengereid als dubbelzinnig.
Voor de uitvoering van zijn utopische projecten richtte hij in 1995 Atelier Van Lieshout op, een combinatie van werkplaats en kunstenaarsatelier. Bij Atelier Van Lieshout, gevestigd op een bedrijventerrein aan de Maas in Rotterdam, werken tegenwoordig zo’n vijftien mensen aan de productie van de meest uiteenlopende beelden en installaties. Promotie en verscheping van werk voor tentoonstellingen over de hele wereld gebeuren ook vanuit Atelier Van Lieshout. Voor Nederland is de schaal van dit kunstbedrijf uniek, alleen vergelijkbaar met de werkwijze van succesvolle buitenlandse kunstenaars als Andy Warhol, Olafur Eliasson en Jeff Koons.
Het ideaal van een hedonistische, autarkische commune werd gedurende de zomermaanden van 2001 op het terrein van Atelier Van Lieshout in praktijk gebracht. Voor de infrastructuur van AVL-Ville werden ingenieuze installaties ontworpen – niet alleen voor de productie van voedsel, energie en, niet onbelangrijk, alcohol, maar ook voor het zuiveren van water. Gratis vervoer vanuit het centrum van Rotterdam naar de ‘vrijstaat’ moest voldoende publiek trekken naar het restaurant om inkomsten te genereren. Een conflict met de gemeente over de alcoholvergunning leidde uiteindelijk mede tot sluiting.
Joep van Lieshout is ‘gefascineerd door macht’, zoals hij in een interview vertelde en ‘door organisaties en systemen’. In zijn werk maakt hij de tegenstellingen zichtbaar die hiermee onvermijdelijk gepaard gaan: vrijheid-onvrijheid, rationaliteit-irrationaliteit, individu-groep. Elke utopie heeft een duistere keerzijde. Na de sluiting van AVL-Ville ontwikkelde Van Lieshout The Disciplinator (2003), een met mathematische precisie ontworpen werkkamp met houten barakken waar 72 gevangenen in ploegendienst boomstammen zagen.
The Technocrat (2003) gaat nog een stap verder in de onderdrukking en het fysiek maximaal uitbuiten van mensen. Centraal in dit gesloten systeem staat een biogasinstallatie die menselijke uitwerpselen verwerkt tot methaangas. Via trechters en slangen krijgen duizend onderdanen dagelijks voedsel en alcohol toegediend, die met behulp van dit gas zijn bereid. De tien meter lange rode Funnelman (2004) die uitgestrekt langs de A27 bij Breda ligt, lijkt wel op de onderdanen van The Technocrat. Het beeld wekt in eerste instantie misschien associaties met het gedwongen voeren van ganzen voor de bereiding van de foie gras. Maar misschien vertolkt de man meer het gevoel in een dwangbuis te zitten dat veel werknemers bekruipt wanneer ze in hun auto dagelijks stilstaan in de file.
Rationeel en efficiënt organiseren, veel geld verdienen en dat alles liefst zo duurzaam mogelijk. Tegenwoordig onderschrijven vrijwel alle bedrijven en organisaties dit credo, ook SlaveCity, waaraan Van Lieshout sinds 2005 werkt. Hij heeft nauwkeurig berekend dat met de inzet van 200.000 slaven die zeven uur per dag in een call center werken, de jaarlijkse winst kan oplopen tot 7,8 miljard euro. Loon verdienen de slaven niet, maar kost, inwoning, vertier en bordeelbezoek zijn perfect geregeld. Van alle gebouwen en installaties bestaan inmiddels maquettes, tekeningen of schilderijen en de stad is – hoe kan het anders – energieneutraal. Alles is recyclebaar, inclusief de slaven zelf. Als ze niet meer functioneren, worden hun lichamen verwerkt en komen vitale organen beschikbaar voor transplantatie. In het stadsplan is ook een centraal georganiseerd ziekenhuis met goed geoutilleerde operatiekamers opgenomen.
Wie het ongemakkelijke gevoel bekruipt dat SlaveCity verdacht veel overeenkomsten vertoont met een concentratiekamp, heeft geen ongelijk. Deze macabere oorden van massavernietiging vormden wel degelijk een inspiratiebron, maar SlaveCity is volgens Van Lieshout helemaal up-to-date. In zijn Gesamtkunstwerk is de mens gereduceerd tot een radertje in een goed geoliede machine, die geheel is ingesteld op duurzaamheid en winstgevendheid. Helemaal onbekend komen deze uitgangspunten ons niet voor, maar de situatie in SlaveCity lijkt veel op satire of op een tamelijk lugubere grap.
SlaveCity is onderdeel van de Bosch Grand Tour. In 2016 staat niet alleen de geboortestad van Jheronimus Bosch (ca. 1450-1516), maar heel Noord-Brabant in het teken van Nederlands’ beroemdste schilder uit de middeleeuwen. Onder de naam Bosch Grand Tour presenteren zeven vooraanstaande Brabantse musea een reeks bijzondere tentoonstellingen. Laat u inspireren en verrassen tijdens een ontdekkingstocht langs actuele kunst, design en cultuur in ‘s-Hertogenbosch, Breda, Eindhoven en Tilburg.
Bosch Grand Tour is een project van het Van Abbemuseum, De Pont museum, MOTI Museum of the Image, Natuurmuseum Brabant, Het Noordbrabants Museum, Stedelijk Museum ’s-Hertogenbosch en het TextielMuseum in het kader van de manifestatie Jheronimus Bosch 500. De tentoonstelling SlaveCity is mede mogelijk gemaakt met steun van Fonds 21.
Museum De Pont Tilburg
Wilhelminapark 1
5041 EA Tilburg
T 013 – 543 8300
E info(at)depont.nl
Openingstijden:
dinsdag – zondag van 11.00 – 17.00 uur.
# meer info website Museum De Pont
fleursdumal.nl magazine
More in: Andy Warhol, Art & Literature News, Design, FDM Art Gallery, Jheronimus Bosch, MUSEUM OF LOST CONCEPTS - invisible poetry, conceptual writing, spurensicherung
Museum De Fundatie Zwolle t/m 18 september 2016
In 1955 ontmoette Karel Appel zijn muze. Machteld was een jonge vrouw met stijl, een mannequin die van boeken hield, een anker in zijn turbulente leven. In 1970 overleed ze, slechts 35 jaar oud.
Focuspunt in de kabinettentoonstelling ‘Machteld – De muze van Karel Appel’ is het monumentale portret dat Appel in 1962 van zijn grote liefde schilderde. Daarnaast is L’Oiseau Barbare uit 1961 te zien, een beschilderde olijfstronk in de vorm van een vogel. Beide werken komen uit de collectie van de architect Karel Sijmons en zijn vrouw Tony. Aan de hand van brieven en foto’s krijgt de bezoeker een uniek inzicht in de bijzondere relatie van het echtpaar met Karel en Machteld Appel. Dochter Babette Cremer-Sijmons bracht de documenten samen in een boek en haalde herinneringen op aan de vrouw die ook haar inspireerde.
Over Karel en Machteld Appel verscheen een publicatie van de hand van Babette Sijmons: “In de turbulente sfeer [rond Karel Appel], met woest paletmes en kwast was altijd de stille aanwezigheid te vinden in de vorm van Machteld, die – als zij niet hoefde te werken als vaste mannequin van Cristobal Balanciaga – een eiland van kalmte uitstraalde. Onverstoorbaar op de achtergrond las zij haar boeken en gaf af en toe de schilder zacht commentaar.”
De Muze van Karel Appel
door Babette Sijmons
64 pagina’s, 17 x 24 cm,
35 illustraties in kleur en 22 in zwart-wit,
Nederlands/Engels
ISBN 978 94 6262 073 5
€ 17,50
Museum de Fundatie
Blijmarkt 20
8011 NE Zwolle
Telefoon: 0572 388188
info@museumdefundatie.nl
# Meer informatie via website Museum de Fundatie
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Exhibition Archive, Karel Appel, The Ideal Woman
Henk Hofland (1927 – 2016) was een Nederlandse journalist, columnist, essayist, romancier en schrijver.
Hofland ontving in 2011 de P.C. Hooft-prijs 2011 en werd in 1999 door zijn collega’s uitgeroepen tot de Nederlandse journalist van de twintigste eeuw. Henk Hofland schreef onder de naam H.J.A. Hofland, evenals onder de pseudoniemen S. (Samuel) Montag, K. van Hippel, H.W.S. Wuster en (eenmalig) Gronk.
Het bekendste journalistieke boek van Hofland was Tegels lichten (1972). Daarin behandelde hij zaken die de Nederlandse autoriteiten in de doofpot hadden proberen te stoppen, zoals de Greet Hofmansaffaire.
In 2011 ontving Henk Hofland de P.C. Hooftprijs voor zijn gehele oeuvre.
Op 21 juni 2016 overleed Henk Hofland thuis in zijn slaap.
Bibliografie Henk Hofland
Geen tijd (op zoek naar oorzaken en gevolgen van het moderne tijdgebrek), essay, 1955, Uitgeverij Scheltema en Holkema
Vakantie (over zakelijke en onzakelijke kanten van de moderne volksverhuizing), essay, 1957, Uitgeverij Amsterdam
Opmerkingen over de chaos, essay, 1964, Uitgeverij De Bezige Bij
Waarom verdedigen wij ons, essay, 1964, Uitgeverij Nijgh & van Ditmar
Tegels lichten. of Ware verhalen over de autoriteiten in het land van de voldongen feiten, beschouwing, 1972, Uitgeverij Bert Bakker[12]
Prolegomena tot een nieuwe mens- en dierkunde, beschouwing, 1974, Uitgeverij Contact
Betrekkelijke kleinigheden (waarin opgenomen Mens en dier), 1976, Uitgeverij Contact
Boven en onder de grond op Schiermonnikoog, overdenking, 1979, Uitgeverij Rap
Twee helden uit de jaren zeventig, essay, 1979, Uitgeverij Bert Bakker
Een teken aan de wand, beschouwing, 1983, Uitgeverij Bert Bakker
De weg naar Jalta en terug (aan de Zwarte Zee werd 40 jaar geleden Europa verdeeld), beschouwing, 1984, Uitgeverij NRC
Orde bestaat niet (en is verderfelijk), essays, 1985, Uitgeverij De Bezige Bij
Het kruiend wereldbeeld, reisverslagen, 1987, Uitgeverij De Bezige Bij
Persvrijheid in Nederland (nederigheid is erger dan censuur), Coornhertrede, 1988, Uitgeverij Coornhertstichting
We passeerden het vrijheidsbeeld, 1989, Uitgeverij Amsterdam
Over en weer, schrijversbrieven, 1989, Uitgeverij Contact
De alibicentrale, roman, 1990, Uitgeverij De Bezige Bij
De Jupiter, roman, 1991, Uitgeverij De Bezige Bij
De wording van het Wilde Oosten, columns, Uitgeverij Amsterdam
Nacht over Alicante, roman, 1991, Uitgeverij De Bezige Bij
Man van zijn eeuw, roman, 1993, Uitgeverij De Bezige Bij
Het diepste punt van Nederland, 1993, Uitgeverij De Bezige Bij
De draagbare Hofland, verzameld werk, 1993, Prometheus
De elite verongelukt, essays, 1995, Uitgeverij De Bezige Bij
De tijden van Sem Presser (The times of Sem Presser), voetnoot, 2000, Uitgeverij Amsterdam
Het voorgekookt bestaan, essay over techniek, Vermeerlezing 2002 – Uitgeverij Bèta Imaginations
De Hollandse metamorfose, essay/fotoboek, 2002, Uitgeverij De Verbeelding
Op zoek naar de pool (het beste van H.J.A. Hofland), verzameld werk, 2002, Uitgeverij De Bezige Bij
Cicero Consultants (een scenario), politieke roman, 2007, Uitgeverij De Bezige Bij
De grote stilte, overdenkingen, 2007, Uitgeverij Damon
Jean Tinguely, Beeldende kunst, 2007, Uitgeverij Waanders
Rederij Hofland (bootjes, karretjes en machines om zelf te maken), 2008, Uitgeverij De Bezige Bij
Dikker en platter (met foto’s van Roel Visser), 2011, Uitgeverij Bas Lubberhuizen
Onder pseudoniem S. Montag:
Het gevoel van Columbus en andere overpeinzingen, 1982, Uitgeverij De Bezige Bij
Overpeinzingen, 1983, Uitgeverij Querido
De alibicentrale (een sprookje voor bedriegers), 1990
De Zippo van ’14-’18, verhalenbundel, 1991, Uitgeverij De Bezige Bij
De kronieken van S. Montag, 2010, Uitgeverij De Bezige Bij
Onder pseudoniem K. van Hippel:
Nederland een eigen bom, pamflet, 1965, Uitgeverij De Bezige Bij
21 juni 2016
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive G-H, Art & Literature News, BOOKS. The final chapter?, DICTIONARY OF IDEAS, In Memoriam, MONTAIGNE
De kunstenaar en zijn muze: liefde, begeerte, desillusie en onontkoombare verbondenheid
Een onconventionele relatie tussen twee bijzondere mensen leidt hen naar de toppen van de roem, maar ook naar afgronden van ellende en vertwijfeling: van drank, opium en vooral wederzijdse afhankelijkheid. Het is de symbiotische relatie van een gedreven kunstenaar die alles – ook zijn eigen geluk en dat van anderen – opoffert voor de kunst, en een vrouw die haar bestaansrecht ontleent aan haar uitzonderlijke schoonheid, terwijl ze faalt in haar eigen artistieke ambities.
Lizzie geeft een levendig en panoramisch beeld van het bruisende Londen van de 19de eeuw, met zijn culturele elite, zijn bohémiens en zijn zelfkant. Hij biedt zowel kostuumdrama en ‘Gothic horror’ als erotische en indringende psychologische scènes. Het is een groots opgezet drama, van de allereerste ontmoeting in 1849 tussen het onbekende naaistertje en het aanstormende genie, tot aan diens dood als beroemde, maar eenzame weduwnaar in 1882.
Lizzie is een boeiende roman, die alle facetten van een man-vrouwrelatie toont, van prille liefde en begeerte, via wederzijdse ontrouw, vervreemding en desillusie tot aan het besef van absolute lotsverbondenheid.
Eva Wanjek is het pseudoniem waaronder twee auteurs van Uitgeverij Wereldbibliotheek hun krachten hebben gebundeld: de romanschrijver Martin Michael Driessen en de dichteres Liesbeth Lagemaat.
De pers over Lizzie:
‘Een samenwerkingsverband tussen Martin Michael Driessen en Liesbeth Lagemaat leidt tot een historische roman waarin kunstzinnige verhevenheid en de liefde het pijnlijk afleggen tegen de zelfdestructie. ****’ NRC Handelsblad
‘De auteurs hebben dit tranentrekkende, vuistdikke verhaal schittering opgebouwd. beelden trekken als een film aan je voorbij en laten je niet los. En al ben je broodnuchter, raak je door hun liefdesgeschiedenis die gedoemd is te mislukken, bedwelmd, en leest die in één gelukzalige roes uit.’ Baarnsche Courant
Een fragment uit: ‘Lizzie’
En als Miss Siddall maar lang genoeg in dit water ligt terwijl ik schilder, en vergeet waar ze is, dan krijg ik misschien juist de uitdrukking die ik zoek. Die van vergetelheid, van opgave, alsof ze op de wateren van de Lethe drijft. Misschien helpt een beetje laudanum. En ze is mooi genoeg om ook dan nog begeerlijk te zijn. Want dat is waarom het gaat. Ophelia moet in haar dood begeerlijk zijn. Want alleen dan is het tragisch dat niemand haar ooit zal beminnen.
Hij vroeg zich af wie van hen Miss Siddall als eerste bezitten zou. Ik niet, dacht hij, ze is zo kwetsbaar, daar zit je voor de rest van je leven aan vast. Hunt was te rechtschapen, die zou alleen met zijn wettige echtgenote naar bed gaan. En Deverell ook niet. Walter was idolaat van haar, maar hij was een ziek man. Het zou Dante wel zijn. Lizzie was Dante’s meisje.
Nog een fragment uit: ‘Lizzie’
Ik ben Rossetti,’ zegt hij en ik hoor zijn stem vertraagd, alsof hij weerkaatst wordt door een gewelf. ‘Mijn naam is Dante Gabriel Rossetti, u zult wel nooit van mij gehoord hebben. Ik ben dichter en schilder.
Er is een beweging, de Prerafaëlitische Broederschap… zo noemen we ons… waarvan ik de leider ben. En nu ik u heb gezien, wil ik u vragen…’
Als een mens ooit werd opgetild van de aarde, dan werd ik het, nu. Ik wist niet wat me overkwam. Maar ik wist wel wat ik nu wilde zeggen…
Ze glimlachte en reciteerde – bevangen, als iemand die onwennig op een bruiloft of uitvaart spreekt en bang is iets verkeerds te zeggen – twee van zijn eigen verzen, uit ‘The Blessed Damozel’:
I’ll take his hand and go with him
To the deep wells of light…
Hij knielde voor haar en kuste haar hand. Het was voor het eerst in haar leven dat een man voor haar knielde. Nu mocht en kon er niets meer gezegd worden.
In de deuropening draaide hij zich om. Ze zat nog steeds op haar stoel, haar ene hand op het tafelblad, blank en haast doorschijnend, als door een Hollandse meester geschilderd. Ze keek over haar schouder naar het beroete raam, dat nauwelijks licht doorliet, en scheen weer onbereikbaar, in haar eigen gedachten verzonken. Was ze zo, of poseerde ze? Wat het ook was, ze deed het goed.
Voordat Dante de deur weer sloot, maakte hij met zachte stem de strofe af:
As unto a stream we will step down,
And bathe there in God’s sight
Eva Wanjek:
Lizzie
paperback met flappen
15×23 cm.
464 pagina’s
ISBN 9789028426160
prijs € 24,95
Uitgeverij Wereldbibliotheek
Johannes Vermeerstraat 63, 1071 DN Amsterdam
Tel: 020 570 61 00
Fax: 020 570 61 99
E-mail: info@wereldbibliotheek.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: *The Pre-Raphaelites Archive, - Book News, Archive W-X, Lizzy Siddal, Rossetti, Dante Gabriel, Siddal, Lizzy
Literair tijdschrift De Gids bestaat 179 jaar. In die vele jaren heeft De Gids een cruciale bijdrage geleverd aan de Nederlandse letteren. Dat heeft De Gids alleen maar kunnen realiseren door met de tijd mee te bewegen. Elke tijd vraagt immers om een andere aanpak, een andere vorm.
Enkele jaren geleden is de subsidie aan literaire tijdschriften stopgezet. Om die reden is De Gids een alliantie aangegaan met De Groene Amsterdammer. Behalve aan de eigen abonnees wordt De Gids toegestuurd aan abonnees van De Groene. Daardoor is de oplage van De Gids tot boven de 20.000 gestegen, voor een literair tijdschrift ongekend. Zo weet De Gids een hoge kwaliteit te combineren met een groot publieksbereik. Dat is het antwoord van De Gids op wat deze tijd vraagt.
De Gids geniet ruimhartige ondersteuning van De Groene Amsterdammer. Maar ook de middelen van De Groene Amsterdammer zijn niet onbeperkt. Het is daarom zaak dat De Gids zijn positie verstevigt. Verhoging van het aantal eigen abonnees is cruciaal. Alleen met voldoende Gids-abonnees is zijn toekomst gegarandeerd.
Misschien heeft u nog geen abonnement op De Gids. In dat geval zijn er goede redenen er wel een te nemen. Dan krijgt u zes keer per jaar de beste verhalen, gedichten en literaire essays van de Lage Landen toegestuurd en draagt u tegelijk bij aan de vitaliteit van het oudste, spannendste en meest gezaghebbende literaire tijdschrift van Nederland. Dit is geen grootspraak. Zoals in de voorafgaande 179 jaar publiceren de beste Nederlandstalige schrijvers en dichters in De Gids. In de afgelopen paar nummers waren dat onder andere Maarten Asscher, Maria Barnas, Hans Maarten van den Brink, Adriaan van Dis, Rob van Essen, Piet Gerbrandy, Micha Hamel, Kees ’t Hart, Mensje van Keulen, Yves Petry, Nina Polak, Annelies Verbeke, Dirk van Weelden en Niña Weijers.
# meer informatie over literair tijdschrift De Gids
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, Art & Literature News, LITERARY MAGAZINES, PRESS & PUBLISHING
Prominente schrijvers en illustratoren onder aanvoering van Adriaan van Dis roepen in een brandbrief de minister van OCW, Jet Bussemaker, op haar verantwoordelijkheid voor het Letterkundig Museum te nemen.
Zij wijzen erop dat de collectie van het Letterkundig Museum tot stand komt doordat schrijvers en illustratoren hun archieven, respectievelijk illustraties ruimhartig aan het museum schenken. Dat schept verplichtingen, aldus onder andere Abdelkader Benali, Remco Campert, Anna Enquist, A.F.Th. van der Heijden, Guus Kuijer, Astrid H. Roemer, Jan Terlouw, Thé Tjong-Khing en de Erven Harry Mulisch en Nescio.
Ook 40 hoogleraren, biografen, literatuuronderzoekers en critici hebben, op initiatief van Marita Mathijsen, zich in een alarmerende brief gericht tot de minister om aandacht te vragen voor de penibele situatie van het Letterkundig Museum.
Minister Bussemaker moet het Letterkundig Museum in staat stellen zijn taak verantwoord uit te oefenen. De huidige financiële middelen van het gerenommeerde instituut zijn nu ontoereikend, ondanks het hoge eigen inkomstenpercentage. Gedreven door het maatschappelijk belang van literatuur, ontplooit het Letterkundig Museum uiteenlopende activiteiten om zijn schatten toegankelijk te maken voor de wetenschap, het onderwijs en het algemene publiek. Zo lanceerde het eerder dit jaar het succesvolle en prijswinnende Literatuurmuseum.nl, maar dit door fondsen gefinancierde initiatief dreigt nu door geldgebrek te verdwijnen.
Na de buitensporige korting van 25%, waardoor noodgedwongen 30% van het personeel ontslagen werd, kan het Letterkundig Museum zijn taak als hoeder van het nationaal literair erfgoed niet waarmaken. Het ‘Rijksmuseum voor Literatuur’ ontbeert zelfs een hoofd Collecties. Waardevolle onderzoeksprojecten met universiteiten komen niet van de grond, belangwekkende handschriften kunnen niet worden verworven en voor digitalisering is geen cent beschikbaar. Ook het Kinderboekenmuseum, dat deel uitmaakt van het Letterkundig Museum en een belangrijke educatieve missie heeft, is in de knel gekomen.
Eerder al luidde directeur Aad Meinderts in o.a. De Telegraaf, NRC Handelsblad en de Volkskrant de noodklok, en deze week betoogde Vrij Nederland: ‘Handen af van Letterkundig Museum!’
Letterkundig Museum
Prins Willem-Alexanderhof 5
2595 BE Den Haag
telefoon: 070-333 96 66
fax: 070-3477941
e-mail: info@letterkundigmuseum.nl
Postadres
Postbus 90515
2509 LM Den Haag
Schrijvers op de bres
16-6-2016
# website Letterkundig Museum
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, Art & Literature News, Literaire sporen, Museum of Literary Treasures
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature