Fleurs du Mal Magazine
Avondklok
Strooptrage winter. Zangen verwaaien over vermolmd
hout. Er zijn letters genoeg, vertrouwd als postbestellers.
Mensen willen helemaal niet weten waar alles eigenlijk
over gaat. Ze fluiten zachtjes achter reeds gevallen doek,
om ter snelst de lichten dovend. Daar zitten ze dan achter
hun luiken, de legioenen van verdwaalden. Wanneer we niet
uitkijken zullen farizeeërs de wereld erven. Wachtwoorden
kraken. Demontage. Vreemdelingen vermijden frontlijnen,
buiten. Morgen zullen ze in hun opschrijfboekjes plaats
en uur noteren. Er gaan heldere gebeden vuurwaarts, en
het is alsof wat wij doen niet echt is. Men fluistert dat
ondank van een kind nog feller bijt dan addertanden.
Bert Bevers
Zie: https://www.youtube.com/watch?v=u1a3XTWu-gQ
(uit Eigen terrein – Gedichten 1998-2013, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2013)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
In de tentoonstelling ’Inside/outside’ wordt het werk getoond van 29 geslaagde deelnemers aan de expert classes ‘Book design’ en ‘Type Design’ uit de periode 2011-2015 van het Plantin Instituut voor Typografie dat gevestigd is in het gerenommeerde Museum Plantin Moretus te Antwerpen.
In de expert class ‘Book design’ krijgen de cursisten de opdracht verschillende boeken te ontwerpen: een dichtbundel, een toneeltekst, een essaybundel of een wetenschappelijke verhandeling. In de expositie wordt aan de hand van schetsen, dummy’s en natuurlijk de verschillende eindresultaten getoond hoe de keuzes voor opmaak, papier, lettertype en bandontwerp tot stand kwamen. De diversiteit en originaliteit aan oplossingen laat zien hoe breed het vak van ontwerper is. In de expert class ‘Type design’ worden twee letterontwerpen gemaakt. Het eerste is het ontwerp van een zogenaamde ‘revival letterontwerp’, een digitale versie van een reeds bestaande letter uit het loden tijdperk. In de tweede module heeft de cursist alle vrijheid een eigen letter te ontwerpen. Het gehele ontwerpproces, van inspiratiebron en eerste schets tot digitaal font is in de tentoonstelling te zien. Het eindresultaat is een waar letterfeest, met klassieke boekletters, elegante cursieven en zwierige schrijfletters.
In Museum Meermanno | Huis van het boek staat de geschiedenis en de vormgeving van boeken centraal. Daarmee biedt het museum een inspirerend platform voor jonge grafische vormgevers, illustratoren en kunstenaars die zich met boeken bezighouden. Het is een onderdeel van het nieuwe beleid van het museum om een doorlopend podium te bieden aan studenten en pas afgestudeerden talenten van kunstacademies en grafische opleidingen.
De tentoonstelling is mede mogelijk gemaakt door Agfa Graphics en de Stichting Cox-De Ronde. Naar aanleiding van deze tentoonstelling zal in de winkel van Museum Meermanno de uitgave Rosart : making a revival from material of the Museum Plantin-Moretus te koop zijn. Prijs € 10,-.
De ontwerpers
BOOK DESIGN: Diane Aerts, Marian Akkermans, Sarah van Apeldoorn, Sander Belmans, Jasmijn de Boer, Anke Broeren, Omar Chafai, Philippe Debroey, Johan Duyk, Dylan Van Elewyck, Johan Jacobs, Kees Kanters, Sofie Moons, Sarah Schrauwen, Nina Serebrenick en Walter Vanhees.
TYPE DESIGN: Ianthe Bato, Ann Bessemans, Joost Dekker, Artur Frankowski, Jeroen Koning, Henrik Kubel, Johan Van Looveren, Fernando Mello, Ray O’Meara, Michel Paré, Nicolas Portnoï, Lukas Schneider,Francesco Storer en Walda Verbaenen.
Inside/outside
Van t/m 31 januari 2016
Museum Meermanno
Huis van het boek
Prinsessegracht 30
2514 AP Den Haag
T 070 34 62 700
info@meermanno.nl
www.meermanno.nl
fleursdumal.nl digital magazine
More in: - Book Lovers, - Book Stories, Art & Literature News, Design, PRESS & PUBLISHING
Met de tentoonstelling My Life in the Bush of Ghosts toont Foam het werk van Paul Bogaers (Tilburg, 1961) van de afgelopen vijf jaar.
Paul Bogaers heeft in deze periode in zijn werk een ontwikkeling doorgemaakt van tweedimensionaal werk naar het driedimensionaal werk met assemblages, sculptuur en installaties waarbij fotografie een belangrijke rol speelt. Hij gebruikt daarvoor een materiaal dat nauwelijks door beeldend kunstenaars wordt gebruikt n.l. papier-maché.
Met zijn combinaties van foto’s, waarin hij o.a. regelmatig gebruik maakt van amateurkiekjes, plaatjes uit boeken en andere bestaande beelden, nodigt Bogaers de kijker uit om onverwachte verbanden te ontdekken. Door het combineren van verschillende media streeft Paul Bogaers ernaar de grenzen van het medium fotografie zo ver mogelijk op te rekken.
De titel My Life in the Bush of Ghosts (naar het fameuze album van Brian Eno en David Byrne, die op hun beurt de titel weer ontleenden aan een roman van de Nigeriaanse schrijver Amos Tutuola) refereert Bogaers aan het ‘Geestenbos’ dat hij naar eigen zeggen zelf dagelijks bezoekt in zijn atelier. In zijn meest recente werk komt de fascinatie van Bogaers voor het onzichtbare, het bovennatuurlijke en de Afrikaanse voodooculturen naar voren.
Paul Bogaers – My Life in the Bush of Ghosts
6 november 2015 – 17 januari 2016
Foam fotografiemuseum Amsterdam
Keizersgracht 609
1017 DS Amsterdam
020 551 6500
Paul Bogaers (Tilburg, 1961) studeerde aan de Academie voor Beeldende Vorming in Tilburg. Hij had eerder solotentoonstellingen in het Nederlands Fotomuseum (Rotterdam), Museum De Pont (Tilburg) en groepstentoonstellingen bij Foam, W139 (Amsterdam), De Beyerd (Breda) en FoMu (Antwerpen). Paul Bogaers publiceerde diverse boeken waaronder het fotoboek Upset Down (2010) en het literaire boek Onderlangs (2007).
# Meer informatie op website Paul Bogaers
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, Paul Bogaers
De woedende kraaien verschoonden het bed. Alwéér schone lakens en dekens. De jongen was er erg aan toe. Handen en borst zaten onder de brandblaren. De vrouwen smeerden de wonden in om de pijn te verzachten. Het leek of hij daar helemaal geen last van had. Pijn bestond voor hem niet meer. Hij was al van een andere wereld. De cafémeid, die verlamd en sprakeloos stond in de korte tijd dat dit alles gebeurde, wist zich uit haar verstarring los te maken. Ze holde naar het bed en knielde bij de jongen neer.
Hij kwam niet meer tot rust. Voor zijn ogen zag hij onophoudelijk de beelden van zijn brandende kat. Zijn kat, die men hem nu ook had afgenomen. Hij dacht aan zijn andere dieren. Wilde weten waar ze waren. Riep hun namen. Niemand begreep er iets van. Alleen Céleste, maar die kon het niet over haar hart verkrijgen hem te vertellen dat de adder was vermoord. Dat eigenlijk alleen de buizerd nog leefde. Ze fluisterde in zijn oren dat zij voor zijn dieren zorgde. Dat ze niets te kort waren gekomen, al de tijd dat hij ziek was. En dat ze hem goed zou blijven verzorgen tot hij weer beter zou zijn. Ze zei ook dat de kat er wel bovenop zou komen, al kon ze de woorden nauwelijks over haar lippen krijgen. Gelukkig zag de jongen niet dat Kaffa het verminkte lijk van de kat van het plein droeg. Het kind geloofde Céleste en leek te kalmeren. Hij weerde de kraaien af, die dichterbij wilden komen en die meenden recht op hem te hebben.
Ze wilden niet dat de cafémeid zo intiem met hem was. Omdat de vrouwen niet wilden weggaan, voer de jongen woedend tegen hen uit. Hij spoog naar hen. Met moeite wisten omstanders de kraaien te overreden. Gedwongen hielden ze zich koest en lieten ze de jongen en de cafémeid met rust. Ze voelden zich in hun waardigheid van doodbidsters aangetast en lieten dat duidelijk merken door met de omstanders te ruziën. Céleste greep de handen van de jongen en drukte die tegen haar borst. De kraaien kregen het te kwaad. Alle handelingen van die meid wekten hun woede op. Weer wilden ze naderbij komen, maar de mannen, die hun bemoeizucht kenden, plaatsten zich tussen hen en het bed in en maanden hen tot rust. Veel meer dan de vrouwen voelden de kerels aan dat er tussen die twee iets bestond wat voor het kind van veel groter belang was dan alle zorgen van de kraaien. De jongen klemde Célestes hand als een bankschroef vast en draaide zijn gezicht naar haar toe. Ze zag dat zijn huid blauw wegtrok. Hij bleef haar aankijken. Zijn blik werd wijder en wijder, of hij door alles heen keek. Zijn adem kwam niet meer terug. Hij was dood.
Ton van Reen: Landverbeuren (59)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Op 23 december 2015 overleed Georgine Marina Sanders (1921 – 2015), ook bekend als Tineke Vroman-Sanders, in haar woonplaats Fort Worth (Texas, USA). Ze werd 94 jaar.
Tineke Vroman-Sanders was medisch antropologe en schrijfster. Tot aan diens dood in 2014 was ze getrouwd met de bioloog en dichter Leo Vroman. Ze publiceerde zelf ook enkele boeken (ook enkele samen met Leo Vroman).
Tineke Vroman debuteerde als dichter onder haar meisjesnaam, Georgine Sanders, met de bundel Het onvoltooid bestaan (Querido 1990). Haar laatste publicatie is de dichtbundel Een huis om in te slapen (Querido 2007).
Enkele publicaties van Georgine Sanders:
De vorming van lumisterol en van overbestralingsproducten, 1967
Het onvoltooid bestaan, 1990
Autogeografie, 1995
Alles aan elkaar, 2002
Een huis om in te slapen, 2007
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Archive U-V, Art & Literature News, In Memoriam, Vroman, Leo
Het laatste testament van Frans Kellendonk is het verslag van de terugkeer op aarde van de schrijver in het jaar 2015, nadat hij in 1990 gestorven was. Wat is er in die vijfentwintig jaar veranderd? Wat is er geworden van zijn voormalige literaire vrienden en vijanden?
Kellendonk vertelt zélf het verhaal dat hij tijdens zijn leven niet kon opschrijven. Hij vergelijkt het heden met het verleden, en vertelt over zijn jeugd, zijn tijd als redacteur van een literair tijdschrift, het schandaal dat ontstond toen zijn roman Mystiek lichaam verscheen, zijn band met zijn vader én zijn grootste liefde.
Arie Storm schreef een authentieke roman over de schrijver Frans Kellendonk en diens biograaf.
Auteur: Arie Storm
Het laatste testament van Frans Kellendonk
Uitgeverij Athenaeum
isbn 9789025301002
Paperback € 17,50
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Frans Kellendonk
Rodin – Claudel
He carves a stone body; each chip removes,
reduces until the whole begins to succumb.
The split in the marble is a slit deep in the grain,
it bleeds crystals for his folly, fighting against him.
His chisel is not a weapon; it does not maim or kill,
it is a tool to improve what can be understood,
it yields to the force of his delicate hand gently.
The female figure becomes a thing of love
justifying its long term existence as art,
beyond our stupid waste, beyond selfishness.
He penetrates as they communion together.
Vincent Berquez poetry
14.11.13
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Auguste Rodin, Berquez, Vincent, Camille Claudel, Vincent Berquez
Charles d’Orléans
(1394-1465)
Ma seule amour que tant désire
Ma seule amour que tant désire,
Mon réconfort, mon doux penser,
Belle nonpareille, sans per,
Il me déplaît de vous écrire.
Car j’aimasse mieux à le dire
De bouche, sans le vous mander,
Ma seule amour que tant désire,
Mon réconfort, mon doux penser !
Las ! or n’y puis-je contredire ;
Mais Espoir me fait endurer,
Qui m’a promis de retourner
En liesse, mon grief martyre,
Ma seule amour que tant désire !
Charles d’Orléans póesie
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, d'Orléans Charles
De beste Nederlandstalige dichtbundels van het afgelopen jaar zijn die van Pieter Boskma, Geert van Istendael, Ilja Leonard Pfeijffer, Toon Tellegen en Maud Vanhauwaert.
Zij maken daarmee kans op de VSB Poëzieprijs 2016. Juryvoorzitter Kees ’t Hart maakte zojuist de namen van de vijf genomineerden bekend in VPRO ’s Nooit meer slapen op NPO Radio 1. De VSB Poëzieprijs is de belangrijkste prijs voor Nederlandstalige poëzie en bekroont jaarlijks de beste bundel van het afgelopen jaar met een bedrag van 25.000 euro. De uitreiking van de VSB Poëzieprijs 2016 vindt op 27 januari a.s. in Groningen plaats en is daarmee het eerste hoogtepunt in de Poëzieweek 2016.
De dichters ontvangen hun nominatie voor de volgende bundels:
Pieter Boskma, voor de bundel ‘Zelf’
Uitgeverij De Bezige Bij, 2014
Geert van Istendael, voor de bundel ‘Het was wat was’
Uitgeverij Atlas Contact, 2015
Ilja Leonard Pfeijffer, voor de bundel ‘Idyllen’
Uitgeverij De Arbeiderspers, 2015
Toon Tellegen, voor de bundel ‘De werkelijkheid’
Uitgeverij Querido, 2014
Maud Vanhauwaert, voor de bundel ‘Wij zijn evenwijdig’
Uitgeverij Querido, 2014
Totaal van 114 inzendingen illustreert vitaliteit van de poëzie: De jury van de VSB Poëzieprijs 2016 boog zich dit jaar over 114 dichtbundels, zeven bundels meer dan vorig jaar. Uit de zeer diverse en kwalitatief hoogstaande inzendingen spreekt ontegenzeggelijk de vitaliteit van de poëzie. Vertrouwde thema’s als de zoektocht naar de eigen identiteit, het spel met werkelijkheid en verbeelding en het verlangen naar taalkunst ontbraken niet. Daarnaast viel de jury een tendens op van expliciet politiek engagement in de vorm van kritische reflectie op de economische en ecologische crises. Ook werd opvallend veel gebruik gemaakt van het werk van voorgangers: veel dichters putten dankbaar uit het enorme reservoir aan vormen, beelden en stijlen om op toch weer verrassende wijze betekenis te geven aan de wereld van vandaag. De jury heeft met genoegen de vijf bundels die binnen dit bonte gezelschap uitblinken door originaliteit, kracht en poëtische schoonheid met een nominatie beloond.
VSB Poëzieprijs op tournee: Voorafgaand aan de uitreiking van de VSB Poëzieprijs 2016 presenteren de vijf kans hebbende dichters hun genomineerde bundels op verschillende Vlaamse en Nederlandse podia, o.a. in Rotterdam, Gent, Den Haag, Antwerpen, Arnhem, Utrecht en Amsterdam. Kijk voor alle data en locaties op www.vsbpoëzieprijs.nl.
Over de Poëzieweek / 28 januari – 3 februari 2016: Sinds 2013 bundelen bekende poëzie-evenementen als Gedichtendag, de VSB Poëzieprijs, de Dichter des Vaderlands en de Turing Gedichtenwedstrijd hun krachten in de Poëzieweek. Met de bundeling van activiteiten willen de partners een groter bereik creëren voor poëzie. De Poëzieweek is een Nederlands-Vlaamse samenwerking van Poetry International, Poëziecentrum, Stichting Lezen Vlaanderen, Stichting Lezen Nederland, Nederlands Letterenfonds, Poëzieclub, Stichting CPNB en Boek.be, met steun van de Nederlandse Taalunie.
# MEER INFO WEBSITE VSB POËZIEPRIJS
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, POETRY ARCHIVE, Toon Tellegen
Literaire heldenverering heeft in Nederland een bescheiden traditie. Als we op zoek gaan naar de waardering voor schrijvers dan zien we vooral aandacht voor het werk zelf maar minder voor de persoon van de schrijver. Bescheidenheid, belangrijk onderdeel van de mentalité collective, heeft geleid tot een geringe heldenverering in de vorm van literaire gedenktekens. ‘Niets is dwazer dan in koper op een plein te staan’ is in dit verband een veelzeggend citaat van niemand minder dan de grote schrijver en humanist uit de vijftiende eeuw Erasmus. We komen uit de traditie van ‘het gaat niet om de schrijver maar om zijn werk, niet de zanger maar zijn lied is van belang’.
Schrijversbeelden.nl probeert hierin verandering te brengen. Auteurs moeten vooral gelezen worden, maar er mag daarnaast wel meer aandacht komen voor de drie-dimensionale gedenktekens van onze literatuur. Beelden van schrijvers als uiting van oprechte verering en waardering voor oorspronkelijkheid en talent. Met schrijvers in brons of steen plaatsen we hen op het voetstuk dat zij verdienen. Bovendien zijn de sculpturen in de vorm van borstbeelden en portretbustes decoratief en verfraaien zij bibliotheek en boekenkast.
Schrijversbeelden.nl heeft een ruime en unieke selectie beelden van beroemde auteurs; dit betreft zowel Nederlandse schrijvers als schrijvers uit het buitenland. Schrijversbeelden.nl produceert replica’s van bestaande beelden maar brengt ook nieuw werk op de markt. In samenwerking met kunstenaars wordt gewerkt aan beelden en gedenktekens waarmee waardering voor schrijvers en literatuur tot uiting wordt gebracht.
# Meer informatie op website schrijversbeelden.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, Art & Literature News, Museum of Literary Treasures, Sculpture
Verlaine. Cellule 252
Turbulences poétiques
History of Paul Verlaine and Belgium
Verlaine’s time in prison in Mons marks a turning point in the artist’s work as well as in his moral life. In July 1873, at a hotel in Brussels, Verlaine shot Rimbaud twice with a revolver. After spending some time in prison in Brussels, he spent most of his sentence in Mons, where he wrote some of his most wonderful masterpieces.
On 25 October 1873, Verlaine arrived in Mons in his prison wagon. The poet was torn between his family and his passionate love for the young Rimbaud, and he had crossed the line. He shot his lover with a revolver, and spent the rest of his sentence in prison in Mons. In cell 252, Verlaine mulled things over. He thought about his life of debauchery and reflected. How had he arrived at this point? Why could he not draw a line under this destructive passion? In Mons, Verlaine did some soul-searching and turned to religion to heal his wounds. He fell in love with Jesus as he had become infatuated with Rimbaud just a few months earlier. He wanted to re-establish a healthier lifestyle and win back his wife’s trust. To transform intoxication into wisdom. Verlaine’s time in prison in Mons marked a turning point in the artist’s work as well as in his moral life.
In his cell, the writer got bored. He spent a lot of time writing. He was granted access to books, and he was not forced to work. In Mons, he wrote some of his most stirring work. He would go on to think of bringing his texts together into a collection called “Cellulairement” (literally, cellularly), but he gave up the idea and these poems were mainly divided between three anthologies: “Sagesse” (wisdom), “Jadis et naguère” (yesteryear and yesterday) and “Parallèlement” (in parallel). The experts are unanimous. From both a human and a literary point of view, his time in prison in Mons transformed Verlaine. He left Hainaut’s capital on 16 January 1875 after being granted an early release, and did not return until twenty years later to give a series of talks. His demons had resurfaced and he was a mere shadow of his former self.
Une coproduction de la Fondation Mons 2015, du Pôle muséal de la Ville de Mons et de la Bibliothèque royale de Belgique.
Until 24/01/2016
BAM – Rue Neuve, 8 – 7000 Mons – Belgium
# Website BAM Mons
fleursdumal.nl magazine
More in: *Archive Les Poètes Maudits, Archive Q-R, Archive U-V, Rimbaud, Arthur, Verlaine, Paul
Ashraf Fayadh, a 35-year-old poet and artist, is sentenced to be executed by Saudi Arabian authorities for his art. On 17 November, the General Court in Abha, southwest Saudi Arabia, found Ashraf guilty of ‘apostasy’ – renouncing Islam – for his poetry and sentenced him to death.
Arrested for poetry and pictures on his phone: Ashraf was initially arrested on 6 August 2013 following a complaint registered against him by another Saudi citizen, who said that the poet was promoting atheism and spreading blasphemous ideas among young people. Ashraf was released the following day, but then rearrested on 1 January 2014, when he was charged with apostasy – he had supposedly questioned religion and spread atheist thought with his poetry. He was at the same time charged with violating the country’s Anti-Cyber Crime Law for allegedly taking and storing photos of women on his phone.
On 30 April 2014, Ashraf was sentenced to four years in prison and 800 lashes for the charges relating to images of women on his phone. The General Court accepted Ashraf’s apology for the charges of apostasy and found the punishment to be satisfactory. However, the court of appeal recommended that Ashraf should still be sentenced for apostasy, and his case was sent back to the General Court, which in turn sentenced him to death for apostasy. Throughout this whole process, Ashraf was denied access to a lawyer – a clear violation of international human rights law, as well as Saudi Arabia’s national laws.
A death sentence for ‘apostasy’: Apostasy (Riddah, in Arabic) is the renouncing of Islam. Saudi Arabia follows Sharia (Islamic) law, and ‘apostasy’ can be punishable by death. Yet ‘apostasy’ is not a crime – it is a violation of someone’s right to belief or choose our own religion. It should never incur punishment. In addition to that, the death penalty, according to international law, may only be used for the ‘most serious crimes’ (recently interpreted by UN experts to refer to ‘intentional killing’). Apostasy is not a crime at all, let alone a serious one.
The death penalty is a cruel, inhuman and degrading punishment – it violates our right to life and our right to be free from torture. At Amnesty, we believe the death penalty should never be used.
Quite simply, we’re calling for Ashraf to be freed. He has committed no crime, and as such should not be imprisoned, let alone face execution.
We’re asking the Saudi Arabian authorities to drop Ashraf’s conviction and all charges against him. We’re also asking for them to stop executing anyone for ‘apostasy’.
# Source: Amnesty International website (sign petition!)
fleursdumal.nl digital magazine
More in: Archive E-F, Art & Literature News, POETRY ARCHIVE, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature