Fleurs du Mal Magazine
On a Ruined Farm near
the His Master’s Voice
Gramophone Factory
As I stand at the lichened gate
With warring worlds on either hand –
To left the black and budless trees,
The empty sties, the barns that stand
Like tumbling skeletons – and to right
The factory-towers, white and clear
Like distant, glittering cities seen
From a ship’s rail – as I stand here,
I feel, and with a sharper pang,
My mortal sickness; how I give
My heart to weak and stuffless ghosts,
And with the living cannot live.
The acid smoke has soured the fields,
And browned the few and windworn flowers;
But there, where steel and concrete soar
In dizzy, geometric towers –
There, where the tapering cranes sweep round,
And great wheels turn, and trains roar by
Like strong, low-headed brutes of steel –
There is my world, my home; yet why
So alien still? For I can neither
Dwell in that world, nor turn again
To scythe and spade, but only loiter
Among the trees the smoke has slain.
Yet when the trees were young, men still
Could choose their path – the winged soul,
Not cursed with double doubts, could fly,
Arrow-like to a foreseen goal;
And they who planned those soaring towers,
They too have set their spirit free;
To them their glittering world can bring
Faith, and accepted destiny;
But none to me as I stand here
Between two countries, both-ways torn,
And moveless still, like Buridan’s donkey
Between the water and the corn.
George Orwell
(1903 – 1950)
The Adelphi Magazine, April 1934.
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Archive O-P, George Orwell, Orwell, George
Gladness
Unto my Gladness then I cried:
‘I will not be denied!
Answer me now; and tell me why
Thou dost not fall, as a broken star
Out of the Dark where such things are,
And where such bright things die.
How canst thou, with thy fountain dance
Shatter clear sight with radiance?–
How canst thou reach and soar, and fling,
Over my heart’s dark shuddering,
Unearthly lights on everything?
What dost thou see? What dost thou know?’
My Gladness said to me, bowed below,
‘Gladness I am: created so.’
‘And dare’st thou, in my mortal veins
Sing, with the Spring’s descending rains?
While in this hour, and momently,
Forth of myself I look, and see
Torn treasure of my heart’s Desire;
And human glories in the mire,
That should make glad some paradise!–
The childhood strewn in foulest place,
The girlhood, plundered of its grace;
The eyelids shut upon spent eyes
That never looked upon thy face!
Answer me, thou, if answer be!’
My Gladness said to me:
‘Weep if thou wilt; yea, weep, and doubt.
I may not let the Sun go out.’
Then to my Gladness still I cried:
‘And how canst thou abide?–‘
Here, where my listening heart must hark
These sorrows rising from the Dark
Where still they starve, and strive and die,
Who bear each heaviest penalty
Of humanhood;–nor grasp, nor guess,
The garment’s hem of happiness!–
The spear-wound throbbing in my song,
It throbs more bitterly than wrong,–
It burns more wildly than despair,–
The will to share,
The will to share!
Little I knew,–the blind-fold I,–
Joy would become like agony,–
Like arrows of the Sun in me!
* * * * *
I hold thee here. I have thee, now,–
And I am human. But what art thou!’
My Gladness answered me:
‘Wayfarer, wilt thou understand?–
Follow me on. And keep my hand.’
Josephine Preston Peabody
(1874 – 1922)
Gladness
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, Archive O-P, Archive O-P
Ook als niemand
Geen blijf weten zij met zichzelf, maar zeker
kennen ze murw als getuigen hun plaats.
De hemelstreken zijn hun wanden want geen
vensters zijn er om uitzicht te kaderen. Het
zuiden is hun raam. Ook als niemand hem
uitspreekt dragen zij volhardend hun naam.
Bert Bevers
Ook als niemand
Gedicht
Geschreven bij potloodportretten van daklozen
door Kees Franken uit Bergen op Zoom
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Bevers, Bert
Sérgio Monteiro de Almeida
Poema visual: Pair of vases #1
Sérgio Monteiro de Almeida, Curitiba, Brazil (1964).
Intermedia visual poet and conceptual artist
Sérgio Monteiro de Almeida cv:
Curitiba, Brazil (1964). Intermedia visual poet and conceptual artist. – He has published in numerous anthologies and specialized magazines in Brazil and outside; participated in exhibitions of visual poetry as International Biennial of Visual and Alternative Poetry in Mexico (editions from 1987 to 2010); Post-Art International Exhibition of Visual / Experimental Poetry, San Diego State University-USA (1988); 51 and 53 Venice Biennial (2005 and 2009). – He published in 2007 the book Sérgio Monteiro de Almeida with a global vision about his work as a visual artist and poet. – This book was incorporated into the “Artist Books” collection of the New York City Library (USA). – Author of the CD of kinetic visual poems (EU) NI/IN VERSO (still unpublished). – He presented urban interventions in Curitiba, San Diego, Seattle, New York, Paris, Rome. – In 2014 and 2015 visual poems published in the Rampike experimental literature magazine of the University of Windsor, Canada. – He recently had his poems published in Jornal Candido (n. 64) and Relevo (2015 and 2016), and in 2017 in: fleursdumal.nl magazine for art & literature (www.fleursdumal.nl).
More about his work:
Livro eletrônico http://issuu.com/boek861/docs/sergio_monteiro_libro;
Enciclopédia Itaú Cultural de artes visuais www.itaucultural.com.br;
Videos no Youtube: http://www.youtube.com/user/SergioMAlmeida
Sérgio Monteiro de Almeida
Curitiba – PR – Brazil
email: sergio.ma@ufpr.br
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, *Concrete + Visual Poetry P-T, Archive M-N, Archive M-N, Sérgio Monteiro de Almeida
Het moment dat een kind opeens weet: ik besta. Weinigen weten de taal te vinden om die ervaring op te schrijven; Tjitske Jansen kan dat.
Kraakhelder: ‘Als elfjarige kwam ik op een middag de trap af en wist ik dat ik er was en er niet meer zomaar niet kon zijn. Ik bestond. Daar had ik zelf niet zoveel over te zeggen.’ Zoals uit de titel zowel vervreemding als aanvaarding spreekt, zo is de ‘ik’ even ontredderd als wijs, even verward als begripvol.
Die ‘ik’ is een kind dat zich vragen stelt. Over opgroeien, over haar lichaam, over God, over pleegouders, over de fietsenmaker, over zekerheden van anderen, over de tijd. ‘Ik was bijna tien. Dat was snel gegaan. Ik was dus eigenlijk al bijna twintig, dertig, veertig, vijftig, zestig, zeventig, tachtig.’ Zo dreigend kan het besef van de eindigheid zijn. Zo onontkoombaar kun je dat opschrijven.
Tjitske Jansen (1971) combineert in wat ze schrijft als vanzelf poëzie, proza en theater. Al vanaf haar vroegste bundels, de bestsellers Het moest maar eens gaan sneeuwen en Koerikoeloem, treedt ze veel op en geeft ze met grote inzet les over schrijven, poëzie en performance aan middelbare scholieren. Haar werk werd genomineerd voor De Bronzen Uil en bekroond met de Anna Bijns Prijs
Tjitske Jansen
Iedereen moet ergens zijn
Hardcover
ISBN: 9789021425825
09-03-2021
Prijs: € 18,99
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, - Book News, Archive I-J, Archive I-J, Art & Literature News, Jansen, Tjitske
Sérgio Monteiro de Almeida
Poema visual: Pair of vases #1
Sérgio Monteiro de Almeida, Curitiba, Brazil (1964).
Intermedia visual poet and conceptual artist
Sérgio Monteiro de Almeida cv:
Curitiba, Brazil (1964). Intermedia visual poet and conceptual artist. – He has published in numerous anthologies and specialized magazines in Brazil and outside; participated in exhibitions of visual poetry as International Biennial of Visual and Alternative Poetry in Mexico (editions from 1987 to 2010); Post-Art International Exhibition of Visual / Experimental Poetry, San Diego State University-USA (1988); 51 and 53 Venice Biennial (2005 and 2009). – He published in 2007 the book Sérgio Monteiro de Almeida with a global vision about his work as a visual artist and poet. – This book was incorporated into the “Artist Books” collection of the New York City Library (USA). – Author of the CD of kinetic visual poems (EU) NI/IN VERSO (still unpublished). – He presented urban interventions in Curitiba, San Diego, Seattle, New York, Paris, Rome. – In 2014 and 2015 visual poems published in the Rampike experimental literature magazine of the University of Windsor, Canada. – He recently had his poems published in Jornal Candido (n. 64) and Relevo (2015 and 2016), and in 2017 in: fleursdumal.nl magazine for art & literature (www.fleursdumal.nl).
More about his work:
Livro eletrônico http://issuu.com/boek861/docs/sergio_monteiro_libro;
Enciclopédia Itaú Cultural de artes visuais www.itaucultural.com.br;
Videos no Youtube: http://www.youtube.com/user/SergioMAlmeida
Sérgio Monteiro de Almeida
Curitiba – PR – Brazil
email: sergio.ma@ufpr.br
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Archive Concrete & Visual Poetry, *Concrete + Visual Poetry P-T, Archive M-N, EXPERIMENTAL POETRY, Sérgio Monteiro de Almeida
Poetry International heeft 11 juni tijdens het Poetry International Festival de C. Buddingh’-prijs 2021 toegekend aan de Nederlandse dichter Wout Waanders, voor zijn poëziedebuut Parkplan, een uitgave van De Harmonie. In toegankelijke verzen komt het leven van alledag aan bod: soms grappig, dan weer keihard.
Per gedicht weet je niet wat je kan verwachten: of het start absurd, en dan gaat het over iets wezenlijks zoals ziek zijn en verdwijnen, of het begint heel serieus over hoe een relatie in de slop zit en wordt uiteindelijk weer licht.
Dit jaar vond de ontknoping van de C. Buddingh’-prijs zowel in de zaal in LantarenVenster in Rotterdam als online plaats.
Ook de dichters Schiavone, René Smeets en Dorien de Wit maakten met hun debuut kans op de prijs.
De jury bestond uit Ellen Deckwitz (voorzitter), Mylo Freeman en Ilke Froyen.
De jury: “Parkplan is een zeer consistente bundel die handelt over de worsteling die het bestaan is, en hoe we daar met onze dagelijkse kleine onderhandelingen toch een kloppend geheel van proberen te maken.” Wout Waanders draait de realiteit een kwartslag, maar net genoeg om er helemaal in mee te gaan. Je stapt naar binnen en alles lijkt volkomen vanzelfsprekend:
Op een onbewaakt ogenblik
was er een meisje in mijn
rabarberlimonade gesprongen.
34e C. Buddingh’-prijs 2021
Voor de 34ste editie van de C. Buddingh’-prijs werden 25 poëziedebuten ingezonden. De jury prees het gemiddeld hoge niveau van de poëzie-eerstelingen. “Er werd intelligent geënjambeerd, de slimme intertekstualiteiten vlogen je om de ogen en aan ieder detail, van titel tot vormgeving, van pagina-opmaak tot kleurstelling, was aandacht besteed”, aldus de jury. “Er was een aantal waaruit niet alleen technisch, maar ook empathisch vernuft sprak. De bereidwilligheid om alleen te willen plezieren, maar ook om een statement in te nemen van wat poëzie vermag. Deze overtuigden door de eigen stem, doordat ze het risico durfden te nemen de lezer voor het hoofd te stoten, buiten de gebaande paden van de dichtkunst te willen gaan.”
Met de jaarlijkse uitreiking van de C. Buddingh’-prijs beoogt Poetry International sinds 1988 meer aandacht te genereren voor de meest talentvolle nieuwe stemmen in de Nederlandstalige poëzie. Voor menig dichter van naam was de C. Buddingh’-prijs de eerste belangrijke trofee die in de wacht werd gesleept. Joke van Leeuwen, Ilja Leonard Pfeijffer en Anna Enquist, of recenter Lieke Marsman, Ellen Deckwitz, Marieke Lucas Rijneveld en Radna Fabias en Roberta Petzoldt wonnen de prijs. In 2020 ging de prijs naar de Vlaamse dichter Jens Meijen.
• Wout Waanders wint 34e C. Buddingh’-prijs 2021
• Parkplan beste poëziedebuut van het jaar
• 25 ingezonden debuutbundels
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Modern Poetry Archive, - Book News, Archive A-B, Archive W-X, Awards & Prizes, Buddingh', Cees, Conceptual writing, Marsman, Lieke, Poetry International, Rijneveld, Marieke Lucas
Fièvre des îles
Le soleil s’est-il brisé sur ta tête
pour que tu sentes ses éclats s’enfoncer
dans l’arbre qui soutient ton dos,
puis vriller à sec dans les branches de ton corps ?
Ton crâne est un énorme fruit vert que mûrit
la canicule de tous les Tropiques –
de tous les Tropiques, mais sans la fraîcheur
de leurs palmiers ni de leur brise marine!
Ta gorge est sèche, tes yeux s’enflamment ;
et voici que tu vois, au-delà de ce que voient les hommes,
tous les Tropiques:
voici des makis parés comme des mariés;
leurs quatre mains sont chargées de régimes de bananes,
et chargées de fleurs jamais vues par ceux qui ne sont pas
des gens de forêts;
et, parmi leur voix heureuse de se baigner au soleil,
voici tout le tumulte des cascades.
Mais, simultanément,
est-ce la glace de la terre qui t’appelle
qui déjà t’enveloppe tout entier,
pour que tu sentes ce frisson à travers tout ton être,
et pour que tu sembles vouloir te cacher sous
les nuages du ciel,
et sous toutes les feuilles des sylves insulaires,
et sous toutes leurs lourdes brumes,
et sous les dernières pluies au parfum de lait brûlé.
Scelle fortement tes lèvres afin que n’en sorte
aucune des choses que tu vois,
mais que ne voient pas les autres !
Que te berce cet écho qui s’amplifie
dans tes oreilles,
lesquelles sont devenues deux coquillages jumeaux
où palpite la mer qui t’entoure,
ô jeune enfant des îles!
Jean-Joseph Rabearivelo
(1901? 1903? – 1937)
Fièvre des îles (poème)
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive Q-R, Archive Q-R, Jean-Joseph Rabearivelo
Bert Schierbeek (1918-1996), schrijver en dichter, was in de Tweede Wereldoorlog actief in het verzet, waarover hij schreef in zijn debuutroman Terreur tegen terreur (1945).
Hij was niet alleen redacteur en bestuurslid van De Bezige Bij maar ook medeoprichter en bestuurslid van het Fonds voor de Letteren, dat financiële ondersteuning geeft aan schrijvers. Ook maakte Schierbeek zich sterk voor experimentele dichters als Kouwenaar, Campert, Andreus en Vinkenoog. Hij onderhield nauwe contacten met kunstenaars uit andere disciplines: Lucebert, Karel Appel, Johan van der Keuken, Peter Schat en Jef Diederen.
Zijn roman Het boek Ik (1951) is een hoogtepunt in Schierbeeks proza. In een associatief geheel van autobiografie en essay wordt de betekenis van het woord ‘ik’ bespeeld en gezocht. Vanaf de bundel De deur (1972) werd Schierbeek ook als dichter bij een groter publiek bekend. Na die tijd bleef hij voornamelijk poëzie schrijven, steeds op zoek naar naar nieuwe vormen. Een toegenomen soberheid, ook in de typografie, valt in de laatste bundels op. Bijvoorbeeld in De tuinen van Suzhou (1986), waar het rustige tempo van de haiku in doorklinkt.
Schierbeek kreeg belangrijke literaire prijzen zoals de Lucy B. en C.W. van der Hoogt-prijs (1961), de Vijverberg-prijs (1971), de Herman Gorter-prijs (1978) en de Constantijn Huygens-prijs (1991). Najaar 2004 verschenen bij De Bezige Bij zijn Verzamelde gedichten, bezorgd en ingeleid door Karin Evers.
In 2021, 25 jaar na zijn overlijden, verschijnt zijn biografie Niemand is waterdicht door Graa Boomsma, geflankeerd door een nieuw editie van Het boek Ik. Niemand is waterdicht is de bewogen biografie van een verzetsman, een Vijftiger en een levenslange reiziger.
Net als voor zijn vrienden Remco Campert en Lucebert was de Tweede Wereldoorlog beslissend in het schrijversbestaan van Bert Schierbeek, zoals blijkt uit zijn openhartige oorlogsdagboeken. Na de bevrijding tekende hij met het genre-doorbrekende Het boek Ik protest aan tegen de naoorlogse artistieke behoudzucht en het politiek conservatisme.
Schierbeek werd niet alleen woordvoerder van de Vijftigers maar bezorgde zijn literaire vrienden ook een platform: De Bezige Bij. Voor die uitgeverij is Schierbeek gezichtsbepalend geweest als adviseur en bestuurslid
Zijn veelzijdigheid als schrijver is legendarisch: hij schreef traditioneel proza, essays, toneel, poëzie én veel vernieuwend proza. Schierbeek groeide op bij zijn grootmoeder in het Groningse Beerta en bij zijn vader in het Twentse Boekelo. Begin jaren vijftig ontwikkelde zich een moeizame ménage à trois met zijn vrouw Frieda Koch en de inwonende Lucebert. Het jaar 1970 werd een rampjaar: zijn tweede vrouw Margreetje kwam bij een auto-ongeluk om het leven.
Graa Boomsma (1953) is schrijver en essayist en sinds 1988 literair medewerker van De Groene Amsterdammer. Zijn romans De laatste tyfoon (1992) en Laagland (1999) werden genomineerd voor de AKO Literatuurprijs en de Libris Literatuur Prijs. In 2017 verscheen bij Van Oorschot zijn veelgeprezen biografie van A. Alberts: Leven op de rand.
In het voorjaar van 2021 kwam vaarwel. achtergelaten gedichten uit, een door Graa Boomsma samengestelde en ingeleide bundel met teruggevonden gedichten en tekeningen van Lucebert. Op 9 juni 2021 verschijnt van de hand van Boomsma Niemand is waterdicht, de biografie van Bert Schierbeek.
Auteur: Graa Boomsma
Niemand is waterdicht
De biografie van Bert Schierbeek
Uitgever: De Bezige Bij
juni 2021
ISBN: 9789403121611
NUR: 320
Gebonden
640 pagina’s
Prijs: € 39,99
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Biography Archives, - Book News, - Book Stories, Archive A-B, Archive S-T, Archive S-T, Art & Literature News, Bert Schierbeek
Sérénade
S’il vous fallait un coeur, mignonne,
Un coeur pour vous aimer beaucoup,
Le mien n’appartient à personne,
Il vous aime par dessus tout.
S’il vous fallait un coeur, mignonne,
Un coeur à vous, tout entier
Le mien n’appartient à personne
Un mot de vous peut le lier.
S’il vous fallait un coeur, mignonne,
Un coeur pour vous en amuser
Le mien n’appartient à personne
Il est à vous pour un baiser.
S’il vous fallait un coeur, mignonne,
Un coeur pour après l’oublier
Le mien n’appartient à personne
Vous pouvez le mystifier.
Mais pourtant, sachez-le, mignonne,
Si ce coeur était méprisé
Il ne croirait plus en personne
Car du coup vous l’auriez brisé.
Alice De Chambrier
(1861-1882)
J’aurai vingt ans demain. . .
• fleursdumal.nl magazine
More in: Alice De Chambrier, Archive C-D, Archive C-D, Chambrier, Alice De
Im roten Laubwerk voll Gitarren
Im roten Laubwerk voll Guitarren
Der Mädchen gelbe Haare wehen
Am Zaun, wo Sonnenblumen stehen.
Durch Wolken fährt ein goldner Karren.
In brauner Schatten Ruh verstummen
Die Alten, die sich blöd umschlingen.
Die Waisen süß zur Vesper singen.
In gelben Dünsten Fliegen summen.
Am Bache waschen noch die Frauen.
Die aufgehängten Linnen wallen.
Die Kleine, die mir lang gefallen,
Kommt wieder durch das Abendgrauen.
Vom lauen Himmel Spatzen stürzen
In grüne Löcher voll Verwesung.
Dem Hungrigen täuscht vor Genesung
Ein Duft von Brot und herben Würzen.
Georg Trakl
(1887 – 1914)
Im roten Laubwerk voll Gitarren
Gedichte
(1909-1913)
Max von Esterle Georg Trakl Exlibris 1913
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Archive S-T, Trakl, Georg, Trakl, Georg
My Baby
He lay on my breast so sweet and fair,
I fondly fancied his home was there,
Nor thought that the eyes of merry blue,
With baby love for me laughing through,
Were pining to go from whence he came,
Leaving my arm empty and heart in pain,
Longing to spread out his wings and fly
To his native home far beyond the sky
They took him out of my arms and said
My baby so sweet and fair was dead,
My baby that was my heart’s delight
The fair little body they robed in white
Flowers they placed at the head and feet
Like my baby fair, like my baby sweet,
They laid him down in a certain place,
And round him they draped soft folds of lace
Till I’d look my last at my baby white,
Before they carried him from my sight,
By the sweet dead babe, so fair to see,
They tried in kindness to comfort me
They said, he is safe from care and pain,
Safe and unspotted by sin or stain;
Before the mystery of the years
Brings heart ache or pang, or sorrow’s tears.
He’s safe, sweet lamb, in the Shepherd’s care,
Sorrow nor suffering enters there;
But with brow of gladness, clothed in light,
He is fair as the angels in His sight.
I know what they said to me was true,
And should have fallen on my heart like dew;
For, although my grief was very sore,
My baby was safe for evermore.
I know that they spoke with kindly care,
My grief to comfort and soothe, or share;
But I gave my baby the last, last kiss,
Saying, God alone comforts grief like this.
Nora Pembroke
(Margaret Moran Dixon McDougall)
1826 – 1898
My Baby
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Archive Tombeau de la jeunesse, Archive O-P, Archive O-P, CLASSIC POETRY
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature