Fleurs du Mal Magazine
Maandag 18 januari overleed de Franse schrijver Michel Tournier in zijn woning te Choisel (F).
Michel Tournier was onder meer bekend van zijn romans ‘Le roi des aulnes‘ (De Elzenkoning), ‘Vendredi, ou les limbes du Pacifique‘, ‘La goutte d’or‘ en ‘Vendredi ou la vie sauvage‘. Voor ‘Le roi des aulnes’ ontving hij in 1970 de Prix Goncourt.
Vanaf 1972 tot aan zijn dood was Michel Tournier lid van de Académie Goncourt.
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, BOOKS. The final chapter?, In Memoriam
Paul Valéry
(1871-1945)
Anne
Anne qui se mélange au drap pâle et délaisse
Des cheveux endormis sur ses yeux mal ouverts
Mire ses bras lointains tournés avec molesse
Sur la peau sans couleur du ventre découvert.
Elle vide, elle enfle d’ombre sa gorge lente,
Et comme un souvenir pressant ses propres chairs,
Une bouche brisée et pleine d’eau brûlante
Roule le goût immense et le reflet des mers.
Enfin désemparée et libre d’être fraîche,
La dormeuse déserte aux touffes de couleur
Flotte sur son lit blême, et d’une lèvre sèche,
Tette dans la ténebre un souffle amer de fleur.
Et sur le linge où l’aube insensible se plisse,
Tombe, d’un bras de glace effleuré de carmin,
Toute une main défaite et perdant le délice
À travers ses doigts nus denoués de l’humain.
Au hasard! À jamais, dans le sommeil sans hommes
Pur des tristes éclairs de leurs embrassements,
Elle laisse rouler les grappes et les pommes
Puissantes, qui pendaient aux treilles d’ossements,
Qui riaient, dans leur ambre appelant les vendanges,
Et dont le nombre d’or de riches mouvements
Invoquait la vigueur et les gestes étranges
Que pour tuer l’amour inventent les amants…
*
Sur toi, quand le regard de leurs âmes s’égare,
Leur coeur bouleversé change comme leurs voix,
Car les tendres apprêts de leur festin barbare
Hâtent les chiens ardents qui tremblent dans ces rois…
À peine effleurent-ils de doigts errants ta vie,
Tout leur sang les accable aussi lourd que la mer,
Et quelque violence aux abîmes ravie
Jette ces blancs nageurs sur tes roches de chair…
Récifs délicieux, Île toute prochaine,
Terre tendre, promise aux démons apaisés,
L’amour t’aborde, armé des regards de la haine,
Pour combattre dans l’ombre une hydre de baisers!
*
Ah, plus nue et qu’imprègne une prochaine aurore,
Si l’or triste interroge un tiède contour,
Rentre au plus pur de l’ombre où le Même s’ignore,
Et te fais un vain marbre ébauché par le jour!
Laisse au pâle rayon ta lèvre violée
Mordre dans un sourire un long germe de pleur,
Masque d’âme au sommeil à jamais immolée
Sur qui la paix soudaine a surpris la douleur!
Plus jamais redorant tes ombres satinées,
La vieille aux doigts de feu qui fendent les volets
Ne viendra t’arracher aux grasses matinées
Et rendre au doux soleil tes joyeux bracelets…
Mais suave, de l’arbre extérieur, la palme
Vaporeuse remue au delà du remords,
Et dans le feu, parmi trois feuilles, l’oiseau calme
Commence le chant seul qui réprime les morts.
Paul Valéry poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive U-V, Valéry, Paul
Joep Eijkens: Leven en dood van een jonggestorven Engel (N.a.v. tentoonstelling Kunsthal Rotterdam 1998)
Vele jaren na haar zelfgekozen dood rijst de ster van Francesca Woodman (1958-1981). Na Parijs is het fascinerende oeuvre van deze jonggestorven fotografe nu te zien in de Rotterdamse Kunsthal.
Francesca Woodman was nog geen 23 toen ze een eind aan haar leven maakte. De manier waarop – ze sprong uit een raam – doet onmiddellijk denken aan de serie foto’s waarin zij zich afbeeldde als engel. En je ontkomt er niet aan om haar hele oeuvre te zien in het licht van deze vroege dood. Het grote talent van Woodman, dochter van een in Italië levend Amerikaans kunstenaarsechtpaar, openbaarde zich al vroeg. De overzichtstentoonstelling opent met twee zelfportretten. Het eerste – een naakt met lelies – doet aan een 19e eeuwse atelierstudie denken. Het tweede – Zelfportret op 13-jarige leeftijd – is eerder experimenteel van aard en heeft iets akelig verontrustends als in een thriller. Zoals zo vaak blijft het gezicht onzichtbaar.
Zoektocht
De eigen persoon is steeds het belangrijkste vertrekpunt geweest van Woodmans met raadsels omgeven fotografische zoektocht. Dat heeft absoluut niet geleid tot navelstaarderij. En evenmin blijft haar blik op het eigen lichaam beperkt tot de esthetiek. Bijna alle foto’s ademen dezelfde sfeer van vergankelijkheid. En soms zeer letterlijk. Bijvoorbeeld waar de fotografe zich – met opzet bewegend en daardoor als het ware vervluchtigend – afbeeldt als een soort geest die door een grafsteen wegkruipt. Of daar waar haar lichaam op lijkt te gaan in een verweerde muur van een afbraakhuis. Het zijn beelden die buiten onze tijd lijken te staan.
Eigen wereld
Ook als zij andere modellen gebruikt, is Woodman bezig met het scheppen van een eigen wereld. Zo is er een serie waarin zij een oude naakte man een absurd toneelstuk laat opvoeren met spiegels en glas. Uit diezelfde periode (1976/1977) dateert ook een van de foto’s van zichzelf als engel. Geen lieflijke engel, de open mond lijkt eerder naar adem te happen of te schreeuwen. Een van de laatste foto’s toont een badkuip waar nog net een stukje gezicht van een vrouw bovenuitsteekt. Je denkt aan zelfmoord. En na al die andere beelden weet je dat dat echt niet alleen maar komt door de wetenschap dat Francesca Woodman zich op 19 januari 1981, kort na de publicatie van haar eerste boek, van het leven beroofde. Het is op de eerste plaats aan haar ouders te danken dat dit bijzondere, ongrijpbare oeuvre nu door Europa mag reizen.
(Joep Eijkens: Retrospectief van fotografe Francesca Woodman, Kunsthal Rotterdam, Leven en dood van een jong gestorven ’engel’, in Brabants Dagblad 17 september 1998)
Joep Eijkens over Francesca Woodman
Leven en dood van een jonggestorven Engel
____________________________________________________
A C T U E E L
Expositie in FOAM Amsterdam
Francesca Woodman. On Being an Angel
18 december 2015 – 9 maart 2016
Foam
Keizersgracht 609
1017 DS Amsterdam
Tel. + 31 (0)20 5516500
www.foam.org
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Francesca Woodman, Joep Eijkens, Joep Eijkens Photos, Photography
Tijdens de KNVB bekerfinale wisten de meegereisde supporters van Vlijmense Boys zich op inventieve wijze te weren tegen de op voorhand huizenhoog favoriete aanhang van het veel grotere Ajax.
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, Illustrators, Illustration, Ivo van Leeuwen
De kinderen Azurri hadden nog weinig weet van de dood. Zolang je iemand zag, was hij er immers nog. Toch waren ze bedroefd. Zelfs de kleine heks Josanna leek verslagen en was stil. De meisjes begrepen dat ze iets moesten doen. Ze plukten bloemen in de verwilderde tuin van Chiles Plaats en de weilanden. Hoewel de kraaien de boeketten niet mooi vonden, legden ze de bosjes in de kist, zodat de jongen kwam te rusten in de kleur van wilde bloemen en in kruidengeur. Zo lag hij daar, een kleine dode die veel meer achterliet dan men tijdens zijn leven had kunnen vermoeden.
Pastoor Joachim Andrade, dienaar Gods, die het op één dag nog nooit zo druk had gehad in zijn parochie, kwam naar buiten. In superplie, waarover een zwarte stola, ten teken van rouw. Hij droeg een zwart kruis met daarop een zilveren Christus die hing te trillen omdat zijn spijkers in het door worm aangetaste hout geleidelijk aan loslieten. Met het kruis hoog geheven liep de pastoor naar de kist en begon aan de gebeden voor overledenen. Zo’n kind werd een engel voor Gods troon. Rond het lijk verzamelden zich allen die op het plein waren. En de twee bedelwijfjes waren er weer. Heel bescheiden stonden ze wat achteraf. Na het gebed van de priester hesen mannen de kist op hun schouders en droegen hem rond het plein. Een groot deel van de bevolking van Solde liep er in een stoet achteraan. Mensen die ook niet precies wisten waarom ze achter de kist liepen; het enkel deden uit een vaag besef van traditie. Als de jongen nog geleefd had, zou hij gezien hebben dat er veel belangstelling voor hem was. Zelfs mensen met wie hij tijdens zijn leven nooit contact had gehad of die hem nooit gemogen hadden, liepen nu achter zijn kist. Stel je voor dat de jongen plotseling door een wonder weer levend zou worden! Als hij al dat volk om zich heen zou zien, zou hij in woede ontsteken en vanuit zijn kist tegen hen tekeergaan. En hen bestoken met wat hij grijpen kon, al waren het dan maar bloemen in zijn geval.
Ton van Reen: Landverbeuren (61)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Vanaf 11 januari 2016 is de inschrijving gestart voor de derde editie van de Theodora Niemeijer prijs speciaal voor beginnende, vrouwelijke beeldende kunstenaars. Zij kunnen een projectvoorstel indienen voor Het Oog, een ovale patio in het Van Abbemuseum. De winnaar ontvangt een cheque van €10.000 en krijgt daarnaast de gelegenheid om haar project vanaf september dit jaar daadwerkelijk te realiseren.
De Theodora Niemeijer prijs is in 2012 gelanceerd door Stichting Niemeijer Fonds en het Van Abbemuseum omdat vrouwen nog steeds sterk ondervertegenwoordigd zijn in tentoonstellingen en museale collecties. De prijs wordt eens per twee jaar uitgereikt aan een vrouwelijke beeldend kunstenaar die woont en werkt in Nederland en maximaal vijf jaar geleden is afgestudeerd. Het is de enige Nederlandse beeldende kunstprijs speciaal voor vrouwelijke kunstenaars.
De inzendtermijn voor de projectvoorstellen start op 11 januari en loopt tot en met 1 mei 2016. Een deskundige jury bekijkt de voorstellen en maakt eind juni / begin juli de winnaar bekend die vanaf eind september een half jaar Het Oog gebruikt als podium voor het project. Het publiek kan in deze periode het kunstwerk zien ontstaan en kennismaken met de kunstenaar.
Deelnemers kunnen hun projectvoorstel, inclusief schetsen en/of foto’s, een begroting en een CV indienen via theodoraniemeijerprijs@vanabbemuseum.nl.
Kijk voor meer informatie op de website van het Van Abbemuseum.
Eerdere winnaars: De Theodora Niemeijer prijs wordt in 2016 voor de derde keer uitgereikt. Eerder winnaars waren Sachi Myachi in 2014 en Sarah van Sonsbeeck in 2012.
Voorwaarden voor inzending: Inzenders voor de Theodora Niemeijer prijs moeten voldoen aan de volgende criteria:
– Vrouwelijke beeldende kunstenaar; http://vanabbemuseum.nl/
– Wonend en werkend in Nederland;
– Maximaal 5 jaar geleden afgestudeerd;
– Beschikbaar tussen eind september 2016 en eind maart 2017 voor de realisatie van het project.
Daarnaast gelden de volgende selectierichtlijnen:
– Het project houdt rekening met de speciale eigenschappen van Het Oog: een buitenruimte die zichtbaar is vanuit het museum maar ook (deels) vanuit de openbare ruimte. De plek is toegankelijk voor bezoekers;
– Projecten met een performatief karakter of waarvan het ontstaansproces in de ruimte zichtbaar is voor bezoekers hebben de voorkeur.
Theodora Niemeijer prijs: De prijs is een eerbetoon aan Theodora Niemeijer (1912 – 2004), een telg uit de bekende tabaksfabrikantenfamilie uit Groningen. Zij was een bijzondere persoonlijkheid met een grote passie voor beeldende kunst en riep in 1996 een eigen stichting in het leven om jonge kunstenaars te stimuleren. In 2004 is zij overleden maar de Stichting Niemeijer Fonds is blijven bestaan.
Stichting Niemeijer Fonds heeft in 2012 Het Oog voor langere periode geadopteerd waardoor het museum jaarlijks twee projecten kan realiseren in deze ruimte.
Daarnaast is de Theodora Niemeijer prijs in het leven geroepen.
Open call voor beginnende, vrouwelijke beeldend kunstenaars Theodora Niemeijer prijs 2016
# voor meer informatie kijk op de website van het Van Abbemuseum
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, The talk of the town
Paul Valéry
(1871-1945)
Poésie
Par la surprise saisie,
Une bouche qui buvait
Au sein de la Poésie
En sépare son duvet:
-Ô ma mère Intelligence,
De qui la douceur coulait
Quelle est cette négligence
Qui laisse tarir son lait?
À peine sur ta poitrine,
Accablé de blancs liens,
Me berçait l’onde marine
De ton coeur chargé de biens;
À peine, dans ton ciel sombre,
Abattu sur ta beauté,
Je sentais, à boire l’ombre,
M’envahir une clarté!
Dieu perdu dans son essence,
Et délicieusement
Docile à la connaissance
Du suprême apaisement,
Je touchais à la nuit pure,
Je ne savais plus mourir,
Car un fleuve sans coupure
Me semblait me parcourir…
Dis, par quelle crainte vaine,
Par quelle ombre de dépit,
Cette merveilleuse veine
À mes lèvres se rompit?
Ô rigueur, tu m’es un signe
Qu’à mon âme je déplus!
Le silence au vol de cygne
Entre nous ne règne plus!
Immortelle, ta paupière
Me refuse mes trésors,
Et la chair s’est faite pierre
Qui fut tendre sous mon corps!
Des cieux même tu me sèvres,
Par quel injuste retour?
Que seras-tu sans mes lèvres?
Que serai-je sans amour?
Mais la Source suspendue
Lui répond sans dureté:
-Si fort vous m’avez mordue
Que mon coeur s’est arrêté!
Paul Valéry poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive U-V, Valéry, Paul
.jpg)
Daniil Kharms
(1905-1942)
Sommergarten
Michajlov ging durch den Sommergarten,
eine Hängematte unter seinem Arm.
Er suchte ganz lange,
wo er die Hängematte aufhängen könnte.
Doch überall störten die lästigen Wärter.
Michajlov überlegte es sich anders
und setzte sich auf eine Bank.
Auf der Bank lag eine hinter gelassen Zeitung.
Eine hinter gelassen Zeitung.
Michajlov setzte sich auf die Zeitung
Und überlegte schnell weiter.
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Archive K-L, Kharms (Charms), Daniil
Over het water
Hoor aan de overkant de holle ernst van ouderlingen
in hun kamergrote gemeenten. Zij putten geloof uit
het spieden in vergeten spraken. Door hun ruiten zien
zij eenvoudige lieden passeren, en geschoren schapen
tegen dijken lopen. Ginder beginnen, van nabijheid
verstoken, golven traag te kolken. Krabben kruipen hoog
het strand op: er is zwaar weer op komst, zwaar weer.
Bert Bevers
(uit Eigen terrein – Gedichten 1998-2013, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2013)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Hendrik Nicolaas Werkman
(1882-1945)
Sabbath der eenvoudigen
Zij dansen de bestemmingen van de mens
dat hij niet in het leven is geroepen
om te jachten en te jagen
dat het goed is van ophouden te weten
en te rusten en te lachen
die oeroude, maar vandaag op grote schaal
vergeten wijsheid dansen zij
H.N. Werkman
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive W-X, De Ploeg, Hendrik Nicolaas Werkman, Werkman, Hendrik Nicolaas
Writers Unlimited brengt schrijvers, dichters, denkers en wetenschappers uit de hele wereld met elkaar in gesprek over literatuur, kunst, wetenschap en samenleving. Jaarlijks in januari in het Winternachten festival en maandelijks in de Centrale Bibliotheek in Den Haag, en in het buitenland tijdens de schrijverstournees.
Tientallen internationale auteurs, grote schrijvers uit eigen land en veelbelovende nieuwkomers komen samen op Winternachten, het mooiste internationale literatuurfestival van Nederland. Bezoekers kunnen zich warmen aan de kosmopolitische sfeer, met auteurs in gesprek gaan over een lievelingsboek of favoriete film en inspiratie vinden in voordracht, debat en gesprek. Onder het motto ‘Hello Darkness’ gaat Winternachten in deze 21e editie op zoek naar het gezicht van het kwaad. Licht en duister, ernst en knipoog, grote thema’s of de menselijke maat. Van Connie Palmen tot Jung Chang (China), van P.F. Thomése tot Neel Mukherjee (India), van Adriaan van Dis tot Adonis (Frankrijk/Syrië) en van Maud Vanhauwaert tot Karl Ove Knausgård (Noorwegen): het woord is aan de schrijvers.
Adonis – Adriaan van Dis – Ahmed Aboutaleb – Alaa al Aswani – Andrej Koerkov – Anna Luyten – Arjan Peters – Connie Palmen – DJ Socrates – Daan Heerma van Voss – Dick van der Harst- Florejan Verschueren – Francis Broekhuijsen – Frank Westerman – Geert Mak – Geert van Istendael – Gerlinda Heywegen – Guy Danel – György Dragomán – Hassnae Bouazza – Helmut Lotti – Herman Koch – Inge Schilperoord – Jamal Ouariachi – Jeroen van Rooij – Joanna Bator – Johan de Boose – José Eduardo Agualusa – Kristien Hemmerechts – Lex Bohlmeijer – Lieselot de Wilde – Maria Vlaar – Marieke de Lange – Marja Pruis – Maud Vanhauwaert – Michael Krüger – Mira Feticu – Neel Mukherjee – P.F. Thomése – Paul van der Gaag – Petina Gappah – Pieter Boskma – Reinier Voet – Rodaan Al Galidi – Runa Svetlikova – Sheila Sitalsing – Slavenka Drakulić – Stine Jensen – Susan Neiman – Tom Dommisse – Wim Brands – Wim Konink
do 14 januari, 20:00
Winternachten 2016
Opening Night: Free the Word!
vr 15 januari, 20:00
Winternachten 2016
Friday Night Unlimited
za 16 januari, 11:00
Winternachten 2016
Theater aan het Spui – foyer
Help, ik debuteer! Literaire brunch met CLEEFT
informatie over Help, ik debuteer! Literaire brunch met CLEEFT
za 16 januari, 14:00
Winternachten 2016
Dakota Theater
Wereldverhalen in Theater Dakota
informatie over Wereldverhalen in Theater Dakota
za 16 januari, 14:00
Winternachten 2016
Institute of Social Studies
World Storytelling in het Institute of Social Studies
informatie over World Storytelling in het Institute of Social Studies
za 16 januari, 14:00
Winternachten 2016
Theater De Vaillant
Een middag met Adonis – Hedendaagse Arabische poëzie in Theater De Vaillant
informatie over Een middag met Adonis – Hedendaagse Arabische poëzie in Theater De Vaillant
donderdag 14 januari 2016
Op de Opening Night staat de vrijheid van meningsuiting centraal. De Brits-Chinese Jung Chang weet wat het betekent om niet vrij te kunnen spreken in je land.
vrijdag 15 januari 2016
De gevarieerde vrijdagavond vormt (met de zaterdagavond) het hart van het festival. In tientallen programma’s op vijf podia komen schrijvers, dichters en bezoekers samen ……..
zaterdag 16 januari 2016
Een informele literaire brunch in het festivalhart: de gezellige foyer van Theater aan het Spui. Programma i.s.m. CLEEFT, de community voor liefhebbers van films, boeken, exposities, concerten, enz ………..
zaterdag 16 januari 2016
Een middag met Adonis – Hedendaagse Arabische poëzie in Theater De Vaillant
De belangrijkste dichter uit het Arabische taalgebied is te gast in de Schilderswijk. Adonis oefende grote invloed uit op de hedendaagse Arabische cultuur en hij wordt bewonderd om zijn klassieke stijl, gebaseerd op de traditionele Arabische dichters, zijn moderne ideeën en zijn kritische geluid over de Arabische samenleving. De grote dichter draagt voor uit zijn werk en Hassnae Bouazza gaat met hem in gesprek. Met muziek van het ensemble van Dick van der Harst. Arabischtalig
zaterdag 16 januari 2016
Niets mooiers dan elkaar verhalen vertellen. Vanmiddag verhalen van de dichters Runa Svetlikova en Rodaan al Galidi, van studenten van de Haagse Hogeschool, van de winnaars van de verhalenwedstrijd van Theater Dakota en van het publiek. Dramadocente Martine Zeeman begeleidde de studenten van de Haagse Hogeschool. Het thema is ‘Met de Beste Bedoelingen’. Heeft u zelf een verhaal van vijf minuten dat past in het thema? Presentator Francis Broekhuijsen nodigt u van harte uit om mee te doen!
zaterdag 16 januari 2016
NRC Leesclub live: ‘Lucifer’ van Connie Palmen
Een traditie op het festival, de NRC Leesclub live. Het panel, met daarin NRC-medewerkers Margot Dijkgraaf, Arjen Fortuin en Toef Jaeger, bespreekt onder leiding van chef boeken Michel Krielaars Lucifer (2007) van Connie Palmen. In deze filosofische whodunit valt de vrouw van componist Lucas Loos in de zomer van 1981 op een Grieks eiland in een diepe afgrond. Vijfentwintig jaar later gaat de ik-figuur op onderzoek uit. Via de kleurrijke personages die het Amsterdam van de jaren tachtig bevolkten, stuit ze op onverwachte bronnen. Was deze dood al jarenlang aangekondigd in een muzikaal oeuvre of was haar val een verschrikkelijk ongeluk? Niet voor niets draagt de roman een citaat uit ‘Sympathy for the Devil’ van de Rolling Stones als motto: ‘But what’s confusing you / is just the nature of my game’.
Iedereen is welkom bij deze bijeenkomst en uiteraard kunt u, de lezer van het boek, uw steentje bijdragen in de discussie. Aansluitend kunt u het programma bezoeken waarin Connie Palmen wordt geïnterviewd door Anna Luyten.
zaterdag 16 januari 2016
Wim Brands in gesprek met Karl Ove Knausgård
Karl Ove Knausgård (Noorwegen, 1968) is een literaire ‘rockster’. Zijn romancyclus Min kamp ( Mijn strijd ) uit 2009-2011 is wereldwijd een hit.
http://www.writersunlimited.nl/
zaterdag 16 januari 2016
Anna Luyten in gesprek met Connie Palmen
“Alle grote literatuur gaat over de strijd tegen het kwaad.” Het zijn woorden die Connie Palmen in haar meest recente roman, Jij zegt het, in de mond legt van de dichter Ted Hughes, een fictieve autobiografie van de dichter die 35 jaar lang zweeg nadat zijn vrouw, dichteres Sylvia Plath, in 1963 zelfmoord pleegde. Maar hoe kan Palmens personage de strijd tegen het kwade voeren terwijl hij zich ervan bewust is dat in het hart van de liefde geweld en vernietiging schuilen? Als in een liefdesrelatie destructie en creatie afwisselend de boventoon voeren? Als in hem zelf het rationele telkens met het dierlijke strijdt? Heeft strijden überhaupt wel zin als alles in de sterren ligt besloten? In een vraaggesprek met Anna Luyten gaat Connie Palmen in op deze dilemma’s. Hoe ziet zij zelf de verhouding tot de werkelijkheid van een verhaal als dat van Hughes?
Voorafgaand aan dit programma kunt u de NRC Leesclub live bijwonen, die zich buigt over Lucifer, de roman van Connie Palmen uit 2007.
Leesclub Wim Brands: ‘Vrouw’ van Karl Ove Knausgård
Wim Brands (VPRO Boeken) gaat met het publiek in gesprek over Vrouw, het laatste deel uit de serie Mijn strijd van de Noorse schrijver Karl Ove Knausgård. Maar eerst geven filosofe Stine Jensen en schrijver Jamal Ouariachi hun ongezouten mening in een gesproken recensie. In Mijn strijd gaat Karl Ove Knausgård (1968) het dagelijks gevecht aan met zijn leven als vader, zoon en echtgenoot. In het eerste deel, Vader, voert de hoofdpersoon strijd met zijn overleden alcoholische vader, in deel 2, Liefde, wordt Knausgård zelf vader en moet hij strijd leveren met zijn vrouw Linda en hun kinderen. In de delen 3 en 4, Zoon en Nacht, beschrijft hij hoe hij opgroeide en leraar werd, in deel 5, Schrijver, worstelt hij met schrijven, liefde, ontrouw en jaloezie. Nu is deel 6 verschenen: Vrouw, waarin hij terugkijkt op zijn literaire project, zich afvraagt of hij wel zo open over zichzelf en zijn familie had mogen schrijven, essayeert over literatuur, geschiedenis en Het Kwaad, en schrijft over zijn manisch-depressieve vrouw.
Voorafgaand kunt u het Engelstalige programma bezoeken, waarin Karl Ove Knausgård wordt geïnterviewd door Wim Brands. Er is ook een signeersessie met de schrijver, om 13:45 uur.
De gevarieerde zaterdagavond vormt (met de vrijdagavond) het hart van het festival. In tientallen programma’s op vijf podia komen schrijvers, dichters en bezoekers samen in een feestelijke, informele sfeer. De auteurs dragen voor uit werk dat zij in opdracht van het festival schreven, lezen voor uit hun boeken of gaan met elkaar in gesprek over actuele thema’s. Er zijn zowel Engelstalige- als Nederlandstalige programma’s, waardoor een ‘Language No Problem’ route door de avond mogelijk is. Op zaterdagavond houdt de Amerikaanse filosofe Susan Neiman de Winternachtenlezing, over de omgang met zwarte bladzijden in het verleden. De Vlaamse zanger Helmut Lotti treedt op met op muziek gezette poëzie. Voorts te gast Alaa al Aswani (Egypte), José Eduardo Agualusa (Angola/Portugal), Joanna Bator (Polen), Adriaan van Dis, György Dragomán (Hongarije), Slavenka Drakulić (Kroatië/Zweden), Rodaan Al Galidi, Petina Gappah (Zimbabwe), Daan Heerma van Voss, Andrej Koerkov (Rusland/Oekraïne), Geert Mak, Neel Mukherjee (GB/India), Connie Palmen, Frank Westerman en vele anderen. Een ticket geeft toegang tot alle programmaonderdelen.
zondag 17 januari 2016
Een van de best beluisterde programma’s van Radio 1 is VPRO’s OVT. Elke zondagmorgen staat de actualiteit van de geschiedenis centraal. Inmiddels is het een traditie dat de programmamakers ten tijde van het festival verhuizen naar Den Haag, dit keer om live uit te zenden vanuit de gezellige foyer van Theater aan het Spui. Reken op bijdragen van festivalgasten Adriaan van Dis en Rodaan Al Galidi. De Vlaamse zanger Helmut Lotti treedt op en natuurlijk is er de gesproken column van Nelleke Noordervliet. Zij maakt – als lid van de jury – ook de winnaar bekend van de Erasmusprijs 2016, de prestigieuze Europese oeuvreprijs die dit jaar aan een een schrijver wordt toegekend. De presentatie is in handen van Paul van der Gaag en Jos Palm. Publiek is van harte welkom, de toegang is vrij – wel even reserveren via www.writersunlimited.nl
Een feestelijk programma rond de uitreiking van de Jan Campert-prijzen, de literatuurprijzen van de gemeente Den Haag. We vieren de Nederlandse literatuur met diverse optredens van schrijvers, dichters en musici. Rodaan Al Galidi opent het programma met een gedicht. Michael Krüger, dichter en voormalig uitgever van vele Nederlandse auteurs bij Hanser Verlag in Berlijn, geeft zijn visie op ‘De Staat van de Nederlandse letteren’. Vervolgens reikt Joris Wijsmuller, wethouder voor cultuur van de gemeente Den Haag, de prijzen uit. Ilja Leonard Pfeijffer ontvangt de Jan Campert-prijs voor zijn poëziebundel Idyllen. Femke Halsema houdt een lofrede voor hem. Annelies Verbeke krijgt de F. Bordewijk-prijs voor haar roman Dertig Dagen. Kora-speler Lamin Kuyateh vertolkt een ‘praise song’ voor haar. De prijs voor jeugdliteratuur – de Nynke van Hichtum-prijs – gaat naar Anna Woltz voor de roman Honderd uur nacht. Edward van de Vendel zwaait haar lof toe. De middag culmineert in de uitreiking van de Constantijn Huygens-prijs voor een geheel oeuvre, die dit jaar wordt uitgereikt aan Adriaan van Dis, geliefd schrijver en festivalvriend van het eerste uur. Hij wordt toegesproken door een groot bewonderaar, Job Cohen, en toegezongen door Typhoon. Een programma in samenwerking met de Jan Campert-stichting / Letterkundig Museum en het Nederlands Letterenfonds.
WINTERNACHTEN 2016 DEN HAAG
do 14 – zo 17 januari 2016
# meer informatie op website writers unlimited
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Art & Literature News, Literary Events, Margot Dijkgraaf, MODERN POETRY, MUSIC, STREET POETRY, Sylvia Plath, The talk of the town, THEATRE, TRANSLATION ARCHIVE, Winternachten
Paul Valéry
(1871-1945)
Le cimetière marin
Ce toit tranquille, où marchent des colombes,
Entre les pins palpite, entre les tombes;
Midi le juste y compose de feux
La mer, la mer, toujours recommencée
O récompense après une pensée
Qu’un long regard sur le calme des dieux!
Quel pur travail de fins éclairs consume
Maint diamant d’imperceptible écume,
Et quelle paix semble se concevoir!
Quand sur l’abîme un soleil se repose,
Ouvrages purs d’une éternelle cause,
Le temps scintille et le songe est savoir.
Stable trésor, temple simple à Minerve,
Masse de calme, et visible réserve,
Eau sourcilleuse, Oeil qui gardes en toi
Tant de sommeil sous une voile de flamme,
O mon silence! . . . Édifice dans l’âme,
Mais comble d’or aux mille tuiles, Toit!
Temple du Temps, qu’un seul soupir résume,
À ce point pur je monte et m’accoutume,
Tout entouré de mon regard marin;
Et comme aux dieux mon offrande suprême,
La scintillation sereine sème
Sur l’altitude un dédain souverain.
Comme le fruit se fond en jouissance,
Comme en délice il change son absence
Dans une bouche où sa forme se meurt,
Je hume ici ma future fumée,
Et le ciel chante à l’âme consumée
Le changement des rives en rumeur.
Beau ciel, vrai ciel, regarde-moi qui change!
Après tant d’orgueil, après tant d’étrange
Oisiveté, mais pleine de pouvoir,
Je m’abandonne à ce brillant espace,
Sur les maisons des morts mon ombre passe
Qui m’apprivoise à son frêle mouvoir.
L’âme exposée aux torches du solstice,
Je te soutiens, admirable justice
De la lumière aux armes sans pitié!
Je te tends pure à ta place première,
Regarde-toi! . . . Mais rendre la lumière
Suppose d’ombre une morne moitié.
O pour moi seul, à moi seul, en moi-même,
Auprès d’un coeur, aux sources du poème,
Entre le vide et l’événement pur,
J’attends l’écho de ma grandeur interne,
Amère, sombre, et sonore citerne,
Sonnant dans l’âme un creux toujours futur!
Sais-tu, fausse captive des feuillages,
Golfe mangeur de ces maigres grillages,
Sur mes yeux clos, secrets éblouissants,
Quel corps me traîne à sa fin paresseuse,
Quel front l’attire à cette terre osseuse?
Une étincelle y pense à mes absents.
Fermé, sacré, plein d’un feu sans matière,
Fragment terrestre offert à la lumière,
Ce lieu me plaît, dominé de flambeaux,
Composé d’or, de pierre et d’arbres sombres,
Où tant de marbre est tremblant sur tant d’ombres;
La mer fidèle y dort sur mes tombeaux!
Chienne splendide, écarte l’idolâtre!
Quand solitaire au sourire de pâtre,
Je pais longtemps, moutons mystérieux,
Le blanc troupeau de mes tranquilles tombes,
Éloignes-en les prudentes colombes,
Les songes vains, les anges curieux!
Ici venu, l’avenir est paresse.
L’insecte net gratte la sécheresse;
Tout est brûlé, défait, reçu dans l’air
A je ne sais quelle sévère essence . . .
La vie est vaste, étant ivre d’absence,
Et l’amertume est douce, et l’esprit clair.
Les morts cachés sont bien dans cette terre
Qui les réchauffe et sèche leur mystère.
Midi là-haut, Midi sans mouvement
En soi se pense et convient à soi-même
Tête complète et parfait diadème,
Je suis en toi le secret changement.
Tu n’as que moi pour contenir tes craintes!
Mes repentirs, mes doutes, mes contraintes
Sont le défaut de ton grand diamant! . . .
Mais dans leur nuit toute lourde de marbres,
Un peuple vague aux racines des arbres
A pris déjà ton parti lentement.
Ils ont fondu dans une absence épaisse,
L’argile rouge a bu la blanche espèce,
Le don de vivre a passé dans les fleurs!
Où sont des morts les phrases familières,
L’art personnel, les âmes singulières?
La larve file où se formaient les pleurs.
Les cris aigus des filles chatouillées,
Les yeux, les dents, les paupières mouillées,
Le sein charmant qui joue avec le feu,
Le sang qui brille aux lèvres qui se rendent,
Les derniers dons, les doigts qui les défendent,
Tout va sous terre et rentre dans le jeu!
Et vous, grande âme, espérez-vous un songe
Qui n’aura plus ces couleurs de mensonge
Qu’aux yeux de chair l’onde et l’or font ici?
Chanterez-vous quand serez vaporeuse?
Allez! Tout fuit! Ma présence est poreuse,
La sainte impatience meurt aussi!
Maigre immortalité noire et dorée,
Consolatrice affreusement laurée,
Qui de la mort fais un sein maternel,
Le beau mensonge et la pieuse ruse!
Qui ne connaît, et qui ne les refuse,
Ce crâne vide et ce rire éternel!
Pères profonds, têtes inhabitées,
Qui sous le poids de tant de pelletées,
Êtes la terre et confondez nos pas,
Le vrai rongeur, le ver irréfutable
N’est point pour vous qui dormez sous la table,
Il vit de vie, il ne me quitte pas!
Amour, peut-être, ou de moi-même haine?
Sa dent secrète est de moi si prochaine
Que tous les noms lui peuvent convenir!
Qu’importe! Il voit, il veut, il songe, il touche!
Ma chair lui plaît, et jusque sur ma couche,
À ce vivant je vis d’appartenir!
Zénon! Cruel Zénon! Zénon d’Êlée!
M’as-tu percé de cette flèche ailée
Qui vibre, vole, et qui ne vole pas!
Le son m’enfante et la flèche me tue!
Ah! le soleil . . . Quelle ombre de tortue
Pour l’âme, Achille immobile à grands pas!
Non, non! . . . Debout! Dans l’ère successive!
Brisez, mon corps, cette forme pensive!
Buvez, mon sein, la naissance du vent!
Une fraîcheur, de la mer exhalée,
Me rend mon âme . . . O puissance salée!
Courons à l’onde en rejaillir vivant.
Oui! grande mer de délires douée,
Peau de panthère et chlamyde trouée,
De mille et mille idoles du soleil,
Hydre absolue, ivre de ta chair bleue,
Qui te remords l’étincelante queue
Dans un tumulte au silence pareil
Le vent se lève! . . . il faut tenter de vivre!
L’air immense ouvre et referme mon livre,
La vague en poudre ose jaillir des rocs!
Envolez-vous, pages tout éblouies!
Rompez, vagues! Rompez d’eaux réjouies
Ce toit tranquille où picoraient des focs!
Paul Valéry poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive U-V, Valéry, Paul
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature