Fleurs du Mal Magazine
Ivo van Leeuwen: Nietzsche
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, Friedrich Nietzsche, Illustrators, Illustration, Ivo van Leeuwen
Céleste liet haar hoofd op zijn borst zakken, zodat haar haren als een gordijn over zijn gezicht lagen. Zijn hart hoorde ze niet meer, maar zijn lijf was nog warm. Ze sloot zijn ogen. Zo leek de jongen enkel te slapen. Blind van tranen liep ze terug naar de kroeg. Ontmoette Kaffa, die de kat al had begraven en die zijn plaats onder de meidoorn weer opzocht. Hij zag hoe ze huilde en begreep dat het afgelopen was met de jongen. Wilde naar haar toe gaan om haar te troosten, maar hij voelde een vlammende pijn in zijn lijf. Wankelend liep hij naar de meidoorn en greep zich met beide handen aan de boomstam vast. Hij drukte zijn gezicht tegen de schors en huilde.
De tamme buizerd leek te begrijpen wat er gebeurde. Hij vloog laag over het bed en sloeg zenuwachtig met zijn vleugels. De kraaien, die zagen dat de jongen nu echt dood was, vielen rond het bed neer en hieven een hartverscheurend huilen aan dat door merg en been ging. Toch liepen er geen tranen langs hun gezichten. Op het plein leek alles verstard. Er viel een algemene verslagenheid over de dood van de jongen waar te nemen. Terwijl men hem in leven toch nauwelijks had opgemerkt. Het grootste deel van zijn tijd had de jongen buiten het dorp doorgebracht. En nadat hij ziek was geworden, had men hem ook niet meer gezien, omdat hij al die gruwelijke weken alléén in zijn kamertje had doorgebracht. De meeste mensen hadden hem altijd een rotjongen gevonden, maar nu hij gestorven was, kon iedereen zich toch wel iets aardigs van hem herinneren. Nooit had hij beter geleken en was hij zo dicht bij de mensen van Solde als in de eerste uren na zijn dood. Toch zou hij vlug worden vergeten; hij nam geen plaats meer in. De eerste die weer helder dacht, was de timmerman. Hij voelde niets van rouw. Alle gevoelens om een ander waren hem vreemd. Dat hij zijn kind nooit meer zou zien, deerde hem niet. Hij had altijd last van de jongen gehad. Het was een hele opluchting voor hem dat de knaap nu eindelijk dood was. Bijna triomfantelijk kwam hij naar buiten met de lijkkist die hij op voorhand had gemaakt en zette die naast het bed. Keek naar Kaffa omdat hij nog bang voor hem was, maar zag dat hij van de gek niets te duchten had. Kaffa huilde. Ook de kraaien konden niet wachten tot de warmte, die toch leven betekende, uit het lichaam van de jongen was verdwenen. Ze sloegen sprei en lakens terug, kleedden het ontzielde lichaam uit en wasten het. Ze staken het lijk in een mooi gesteven doodshemd dat aan de randen met goudstiksels was afgezet. Mooi als hij was had de jongen in zijn nieuwe jurk wel iets weg van Angela Azurri. De kist werd vanbinnen met een laken bekleed. Daarna werd het lichaam erin gelegd. De handen gevouwen. Het hoofd wat deemoedig opzij. Nu was de jongen pas echt dood.
Ton van Reen: Landverbeuren (60)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Nieuw boek van Ton Kors geeft een uitstekend gedocumenteerd en levendig beeld van de jonge verzetsstrijder Hannie Schaft.
Verzetsstrijdster Hannie Schaft werd op 17 april 1945 – drie weken voor de bevrijding – doodgeschoten in de duinen bij Bloemendaal. Hierbij zou ze, na een schampschot, koelbloedig hebben gezegd: ‘Ik schiet beter’, waarna een SD’er zijn machinepistool op haar leegschoot.
Hannie Schaft groeide uit tot een legendarische figuur in het Nederlandse verzet tegen de Duitse bezetter. De net als Schaft uit Haarlem afkomstige journalist Ton Kors raakte in toenemende mate door haar geïntrigeerd. Nadat hij een reeks artikelen aan Schaft had gewijd besloot hij tot het schrijven van haar levensverhaal.
Een groot aantal mensen die haar gekend hebben, vertellen in dit boek over haar. Hun getuigenissen geven gestalte aan deze jonge vrouw, die ook het liquideren van tegenstanders en verraders niet uit de weg ging. In zijn boek brengt Kors ook de controverse na haar dood, of zij al dan niet behoord had tot de illegale CPN, ter sprake.
Ton Kors’ Hannie Schaft geeft een uitstekend gedocumenteerd en levendig beeld van een van de belangrijkste figuren van het Nederlandse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Aan deze uitgave wordt een uitgebreid nawoord toegevoegd.
Ton Kors (1946-1993) was correspondent in Zuid-Afrika, werkte voor het Haarlems Dagblad en was chef reportage bij Nieuwe Revu.
Auteur: Ton Kors
Hannie Schaft
Het levensverhaal van een vrouw in verzet tegen de nazi’s
Uitgever: Just Publishers
ISBN 9789089759405
Paperback, 225 p.
fleursdumal.nl digital magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Hannie Schaft, In Memoriam, The Ideal Woman
14.01.2016 – Worldwide Reading of selected poems and other texts in support of Ashraf Fayadh.
The international literature festival Berlin (ilb) calls on all individuals, institutions, schools and media outlets that care about justice and freedom to participate in a worldwide reading of selected poems and other texts in support of Ashraf Fayadh, on 14 January 2016.
Ashraf Fayadh, a 35 year-old Palestinian poet and art curator, who lives in Saudi Arabia, has been sentenced to death by a Saudi court on 17 November 2015 for the “crime” of apostasy. He was denied access to a lawyer throughout his detention and trial.
Frida Kahlo’s Moustache
I will ignore the smell of clay, the reproach of rain, and the choke that has long settled in my chest
and I will search for an appropriate condolence of my situation that doesn’t permit me
to explain your lips in the manner I’d hoped for
or to shake dew drops off your reddish petals
or to lessen the intensity of the obsession that overwhelms me whenever I realize
you’re not next to me now and won’t be…I’m forced to justify my position
to the silence that night punishes me with
Pretend that the earth is silent, just as we see it from afar,
and that all what happened between us was no more
than a poor prank that shouldn’t have gone this far
What’s your idea about the days I usually spend without you?
about my words that used to rapidly evaporate
about my heavy pain
and the knots that had sedimented inside my thorax like dried up algae
I forgot to tell you…that in the practical sense of the word
I’ve grown used to your absence
and that my wishes have lost their way to your desires
and my memory has begun to corrode
And that I still chase light, not because I want to see…the dark always frightens
even when we’re used to it
Is my apology for everything that happened while I was trying
to make up excuses for you enough?
Is it enough for the times jealousy raged in some place inside me
or when disappointment ruined yet another of my dark days
And for my repetition that justice will always suffer the disturbances of menstruation
and that love is a backward impotent man at the end of his days
I will be forced to trick my memory
and pretend that I have no problem sleeping
and rip all the remaining questions
the questions that now search for persuasive answers
after all punctuation has been dropped
for purely personal reasons
Let the mirror explain to you how beautiful you are
Remove my pile of dust, my words
Breathe deeply, remember how much I loved you and how
the whole thing turned into a brief electrocution
that almost caused a great fire in an empty warehouse
The sun is extremely polite when it comes to covering her mouth while yawning
The sun doesn’t know how to impose its total control over the earth
the same fate the sun has with darkness, the sun
has no choice but to resist the dark, even if Pluto
has lost its qualifications to remain among the vertiginous planets
The moon has a different take on imposing its will over the sea
And the sea can swallow whatever creatures it desires and lay claim to more land
on account of global warming, the punctured ozone, a woman’s right
to wear a bikini, and the temptation of birds with the riches of fish
I will no longer be pain pills for your monthly period
and won’t enjoy your exceptional conversation while you prepare for a long nap
or when you want to offload your anger
or while you spend some lovely time in a bar packed with lovers of Jazz
I won’t be able to sleep enough or explain Nietzsche’s moustache
or persuade you that Imad’s work is a unique experiment in art
I will busy myself with normalizing relations between earth and water
in order to obstruct fire on its way to becoming an ambassador of good will
Only then will the air cease to appear presentable
as it dries out your underwear on your laundry line
I walk in the street of the inexpressible and question the indifferent rain drops
I try to remove the rust that’s stuck in my throat
How many times should I refer to the wind’s guidebook to decipher your moods?
How many words have I silenced to spare you the smell of disappointment that my American cigarette blows?
I won’t be the piggybank you break whenever you run out of funds
and I won’t include as poetic chore an amorous description of your eyes
because your eyes, in the final analysis, are more fatal than those
that ruined Jareer’s mind, or more poetic than Sayyab’s palm tree groves
Your eyes are precisely the way angels prostrated to Adam,
and I exclude Satan, naturally, for rhetorical reasons
The world this morning resembles my stomach with its ulcers, resembles
the ache that spends its weekends in my head, resembles
the heaps of broken glass that fill my memory
The world is no longer alright since I’ve stopped worrying about glass
or the reply letter to my letter or Mrs. Clinton’s failure to lead the Democratic Party
Don’t look for me, I will be there
with every sip of coffee
and when you relax at a spa, or want to laugh or cry, or if you desire
to toss yourself into someone’s arms, or when you can’t
resist your insomnia or your mobile phone
that didn’t ring during your sleep
or when in the unconsciousness of writing, or when you want to talk
Ashraf Fayadh
Ashraf Fayadh: Frida Kahlo’s Moustache
Translated from the Arabic by Fady Joudah
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive E-F, Art & Literature News, Frida Kahlo, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS
Vincent Berquez: Drawing
Vincent Berquez contributes regularly to our art-magazine fleursdumal.nl
________________________________________________________________________
Vincent Berquez is a London–based artist and poet. He has published in Britain, Europe, America and New Zealand. His work is in many anthologies, collections and magazine worldwide. Vincent Berquez was requested to write a Tribute as part of ‘Poems to the American People’ for the Hastings International Poetry Festival for 9/11, read by the mayor of New York at the podium. He has also been commissioned to write a eulogy by the son of Chief Albert Nwanzi Okoluko, the Ogimma Obi of Ogwashi-Uku to commemorate the death of his father. Berquez has been a judge many times, including for Manifold Magazine and had work read as part of Manifold Voices at Waltham Abbey. He has recited many times, including at The Troubadour and the Pitshanger Poets, in London. In 2006 his name was put forward with the Forward Prize for Literature. He recently was awarded a prize with Decanto Magazine. Berquez is now a member of London Voices who meet monthly in London, United Kingdom.
Vincent Berquez has also been collaborating in 07/08 with a Scottish composer and US film maker to produce a song-cycle of seven of his poems for mezzo-soprano and solo piano. These are being recorded at the Royal College of Music under the directorship of the concert pianist, Julian Jacobson. In 2009 he will be contributing 5 poems for the latest edition of A Generation Defining Itself, as well as 3 poems for Eleftheria Lialios’s forthcoming book on wax dolls published in Chicago. He also made poetry films that have been shown at various venues, including a Polish/British festival in London, Jan 07.
As an artist Vincent Berquez has exhibited world wide, winning prizes, such as at the Novum Comum 88’ Competition in Como, Italy. He has worked with an art’s group, called Eins von Hundert, from Cologne, Germany for over 16 years. He has shown his work at the Institute of Art in Chicago, US, as well as many galleries and institutions worldwide. Berquez recently showed his paintings at the Lambs Conduit Festival, took part in a group show called Gazing on Salvation, reciting his poetry for Lent and exhibiting paintings/collages. In October he had a one-man show at Sacred Spaces Gallery with his Christian collages in 2007. In 2008 Vincent Berquez had a solo show of paintings at The Foundlings Museum and in 2011 an exposition with new work in Langham Gallery London.
fleursdumal.nl magazine
More in: Berquez, Vincent, Exhibition Archive, Vincent Berquez
Foto’s gemaakt van overledenen roepen al ruim anderhalve eeuw afgrijzen en ontroering op. Uitvaartmuseum Tot Zover heeft vanaf 2 november een expositie over deze opmerkelijke traditie. ‘Post Mortem – foto’s vol liefde en verdriet’ bevat 185 historische post-mortemfoto’s uit de grootste Europese collectie met dit onderwerp, die van de Britse verzamelaar Paul Frecker. Het is de eerste keer dat zijn collectie wordt getoond. ‘Post Mortem’ toont ook moderne post-mortemfoto’s. Bovendien roept het museum iedereen op zelfgemaakte foto’s op te sturen.
Foto’s van na het overlijden zijn meestal bestemd voor privégebruik en je ziet ze zelden in musea. Freckers collectie doodsportretten is de grootste van Europa en een van de grootste ter wereld. Museum Tot Zover slaagde er in het belangrijkste deel van zijn collectie naar Nederland te halen. De meeste foto’s uit deze unieke collectie stammen uit de periode 1860-1920. Twee derde bestaat uit foto’s van kinderen. De kindersterfte was hoog en vaak was dit de enige foto die men van het kind had. Het zijn bijzondere foto’s die een inkijkje geven in het gevoelsleven van onze voorouders.
‘Post Mortem’ laat ook foto’s zijn die de laatste jaren door uitvaartfotografen zijn gemaakt. Zij zetten een oude traditie voort met prachtige, ontroerende foto’s. Van kunstenaar Margriet Luyten zijn bovendien twee foto’s uit haar serie ‘Insomnia’ te zien; een daarvan is een bewerking van een foto uit de Frecker-collectie. Post-mortemfoto’s tonen een intiem soort verdriet en soms is het ook schrikken, een dode op de foto. Maar de foto’s zijn gemaakt uit liefde voor iemand, ze zijn een warme herinnering en een vastlegging van een moment dat niet vergeten mag worden.
Dankzij de smartphone hebben we dagelijks een camera op zak en zijn we gewend alles wat we doen vast te leggen. Tijdens opbaringen en uitvaarten wordt er druk gefotografeerd. Zo belandt ook de post-mortemfotografie in een nieuwe fase. Museum Tot Zover roept op om foto’s naar het museum te sturen. Ze worden dan geprint en opgehangen. Zelf een foto meenemen en ophangen mag ook.
‘Post Mortem – foto’s vol liefde en verdriet’ wordt financieel mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds, het VSBfonds en het Prins Bernhard Cultuurfonds. De audiotour is ingesproken door fotodetective Hans Aarsman, Frits Gierstberg (Nederlands Fotomuseum) en Hripsimé Visser (Stedelijk Museum). De expositie is te zien van 2 november 2015 t/m 10 april 2016.
Post Mortem
Foto's vol liefde en verdriet
Museum Tot Zover is gevestigd op begraafplaats, crematorium en gedenkpark De Nieuwe Ooster.
Kruislaan 124 – 1097 GA Amsterdam – tel. 020-6940482
Openingstijden: Dinsdag t/m zondag 11.00 – 17.00 uur. Het museum is gesloten op 1 januari, 27 april en 25 december. Op 26 en 31 december is het museum geopend van 11.00 – 15.00 uur. Café Roosenburgh is iedere dag open van 10.00 tot 17.00 uur, met uitzondering van 27 april. Op 25 en 26 december en op 1 januari is het café open van 11.00 – 15.00 uur. Op 31 december is het café geopend van 10.00 tot 15.30 uur.
# meer info website museum tot zover
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, Galerie des Morts, In Memoriam, Photography, TOMBEAU DE LA JEUNESSE - early death: writers, poets & artists who died young
14.01.2016 – Worldwide Reading of selected poems and other texts in support of Ashraf Fayadh.
The international literature festival Berlin (ilb) calls on all individuals, institutions, schools and media outlets that care about justice and freedom to participate in a worldwide reading of selected poems and other texts in support of Ashraf Fayadh, on 14 January 2016.
Ashraf Fayadh, a 35 year-old Palestinian poet and art curator, who lives in Saudi Arabia, has been sentenced to death by a Saudi court on 17 November 2015 for the “crime” of apostasy. He was denied access to a lawyer throughout his detention and trial.
Fayadh has been a key figure in taking Saudi contemporary art to a global audience. Chris Dercon, the director of Tate Modern, and a friend of the poet, described him as “someone who is outspoken and daring.”
Besides renouncing Islam, Fayadh also stands accused of blaspheming and promoting atheism through his collection of poetry, Instructions Within, published in 2008. Fayadh has asserted that the poems are “just about me being [a] Palestinian refugee … about cultural and philosophical issues. But the religious extremists explained it as destructive ideas against God.”
The charges, coupled with the lack of due legal process, show that it is not Fayadh who is guilty but rather Saudi Arabia that is once again guilty of disregarding human rights and the rule of law. In various surveys the kingdom continually ranks as one of the least free countries in the world. According to Human Rights Watch, Saudi Arabia’s ever more repressive laws now criminalize free expression and give the authorities excessive police powers that are not subject to judicial oversight.
Ashraf Fayadh’s case is not the story of one man, but a symbol for all the victims of a deeply repressive regime that is supported by Western governments who claim to value freedom and democracy above all. Right now Saudi Arabia sits on the UN Human Rights Council, a body whose members are supposedly those who uphold the highest standards of civil liberties. Saudi Arabia is there since 2013 thanks to secret vote-trading deals conducted with the UK, as revealed by Wikileaks. Other Western countries keep weapons and legitimacy streaming towards Saudi Arabia in order to keep oil flowing towards themselves. Caught in the current are ordinary people like Ashraf Fayadh, whose rights go unheeded in the kingdom and abroad.
Amidst all the recent outrage expressed by Western leaders against IS, in the rhetoric of war and threats of retribution, there has not been a word about Saudi Arabia’s role in helping to promulgate the virulent form of Islam practiced by IS. There is no doubt about the overlaps in their ideology: both certainly endorse lashing or beheading (on the latter front Saudi Arabia actually outdid IS in the last year) anyone who does not share their views.
With this worldwide reading, we demand that the UK and US governments intervene on behalf of Ashraf Fayadh as a first step towards pressuring Saudi Arabia to raise its human rights standards.
We further demand that the United Nations suspend Saudi Arabia from the Human Rights Council until its abysmal record on upholding civil liberties improves.
We also call on Western governments, especially in the UK and the US, to acknowledge the problems inherent in maintaining cozy, unquestioning relations with a country renowned for systematic human rights abuses.
# Website International Literature Festival Berlin 2016
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive E-F, Art & Literature News, FDM in Berlin, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature