Fleurs du Mal Magazine
Italiaanse roman over een schooljuf en de zelfmoord van een leerlinge.
1970, een stadje aan de voet van de Alpen in Piëmont. Een juf op een basisschool vertrekt van huis, maar in plaats van naar school gaat ze het bos in. In de krant leest ze dat een van haar leerlingen uit een raam in de beek is gesprongen en is overleden. De juf verdwijnt en dagenlang volgt men de zoektocht met ingehouden adem.
Degene die haar vindt is een eenzaam kind, Martino: de vrouw hallucineert, heeft honger en wordt overmand door schuldgevoelens. Martino voelt aan dat ze nog niet klaar is om terug te keren naar de wereld en bezoekt haar in het geheim, brengt haar eten en praat met haar. En toch is hij verscheurd, omdat hij weet dat de familie van de lerares wanhopig naar haar op zoek is…
Ballade van het bos is gebaseerd op een waargebeurd verhaal, gedocumenteerd door krantenartikelen en familieherinneringen. De roman stond op de longlist voor de Premio Strega 2023, een eer die slechts zeer weinig debuutromans ten deel valt.
Maddalena Vaglio Tanet studeerde literatuurwetenschap aan de Universiteit van Pisa en verhuisde daarna naar New York voor een PhD aan Columbia University. Ze werkt als literair scout. Ballade van het bos is haar debuutroman, de vertaalrechten zijn nog vóór publicatie in Italië verkocht aan het Verenigd Koninkrijk, de Verenigde Staten, Duitsland, Griekenland en Portugal. Ze woont met haar gezin in Maastricht.
Ballade van het bos
Door: Maddalena Vaglio Tanet
Paperback met flappen
Formaat: 12,5 x 20,5 cm
280 pagina’s
Meridiaan Uitgevers
Verschijningsdatum:25 april 2024
Vertaler(s): Manon Smits
EAN: 9789493305090
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Archive S-T, Suicide, Tales of Mystery & Imagination
Petrarca
If far from turbid thoughts and gloomy mood
Some smiling day should see my wish fulfilled
Where breathe the vales with gentle brooks enrilled
The soft air of my Tuscan neighbourhood,
There, where is heard no more the garrulous brood
Of thoughtless minds, in deep oblivion stilled,
Would I to thee my heart’s pure altar build
In the green blackness of the tangled wood.
There with the dying splendours of the sun
Thy song should glow amid the flowers springing
On breezy banks where whispering streams do run;
As if, still sweeter sounds and odours flinging
Upward to heaven when the day is done,
A nightingale from bough to bough were singing.
Giosuè Carducci
(1835 – 1907)
Petrarca
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, Archive C-D, Archive C-D, Archive O-P, Petrarca, Francesco
Märchen
Ich hab vor deinem Hause still gestanden
In einer Nacht.
Und hatte ganz dich lieb und ohne Maßen;
Ich wies zu dir den Sternen goldne Straßen
Und habe selig stumm gelacht.
Ob meinem losen Haar hob ich die Arme
Wie Zweige, schlank und rund.
Da stürzte Regen in das Mainachtschweigen
Und rief sich zage Blüten aus den Zweigen,
Und jede war ein blasser Mund.
Du aber kamst nicht.
So streute ich mit lächelndem Verschwenden
Dem Mond die Blumen her.
Und spürte Treiben herber, dunkler Kräfte,
Mir ward die Frucht voll süßer, süßer Säfte;
Schon fiel sie, duftend, weich und schwer.
Du aber kamst nicht.
Eishagel tanzte höhnend auf den Steinen.
Da klaffte schwarz ein Schacht.
Drein ließ ich die zerbrochnen Arme hangen. –
Geblüht und Frucht getragen – und vergangen
In einer Nacht.
Gertrud Kolmar
(1894 – 1943)
Märchen
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, Archive K-L, Archive K-L, Grimm, Andersen e.o.: Fables, Fairy Tales & Stories, Holocaust, Kolmar, Gertrud
Thaw
Blow through me wind
As you blow through apple blossoms…
Scatter me in shining petals over the passers-by…
Joyously I reunite… sway and gather to myself…
Sedately I walk by the dancing feet of children—
Not knowing I too dance over the cobbled spring.
O, but they laugh back at me,
(Eyes like daisies smiling wide open),
And we both look askance at the snowed-in people
Thinking me one of them.
Lola Ridge
(1873-1941)
Thaw
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive Q-R, Archive Q-R, Ridge, Lola
Model
Ik merk dat wat dieper in de tram een meisje mij
bekijkt en tekent. Ze schrikt wanneer ik knipoog,
alsof onder haar potlood het papier beweegt.
Ik laat haar en denk wanneer ik uitstap ‘Dag
schetsboek met mijn anonieme kop erin! Dag
lijnenzetster die niet weet dat ik dit schrijven zal.’
Bert Bevers
Model
Uit Bedekte termen, Stabilitas loci, Antwerpen, 2023
https://www.amazon.co.uk/Bedekte-termen-gedichten-Bert-Bevers/dp/B0C8QW1G9N
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, Archive A-B, Archive A-B, Bedekte Termen, Bevers, Bert
Tristram en Isolde
Tristram moest Isolde minnen,
de blauwe pil dwong hem ertoe.
Koning Mark wilde haar winnen,
op eigen kracht. Hij wist niet hoe.
De nevel drong de huizen binnen.
Haar lichaam deed de deuren toe.
Ze was klaar, zei ze, met minnen.
Ze hees haar rode zeil. Was moe.
Paul Bezembinder
Tristram en Isolde
Gedicht
Paul Bezembinder studeerde theoretische natuurkunde in Nijmegen. In zijn poëzie zoekt hij vooral in klassieke versvormen en thema’s naar de balans tussen serieuze poëzie, pastiche en smartlap. Bij uitgeverij Leeuwenhof (Oostburg) verschenen de bundels Gedichten (2020), Parkzicht (2020) en Duizelingen (2022). Website: www.paulbezembinder.nl.
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Bezembinder, Paul, Tristan & Isolde
All Alone
Alas! they have left me all alone
By the receding tide;
But oh! the countless multitudes
Upon the other side!
The loved, the lost, the cherished ones,
Who dwelt with us awhile,
To scatter sunbeams on our path,
And make the desert smile.
The other side! how fair it is!
Its loveliness untold,
Its “every several gate a pearl,”
Its streets are paved with gold.
Its sun shall never more go down,
For there is no night there!
And oh! what heavenly melodies
Are floating through the air!
How sweet to join the ransomed ones
On the other side the flood,
And sing a song of praise to Him
Who washed us in His blood.
Ten thousand times ten thousand
Are hymning the new song!
O Father, join Thy weary child
To that triumphant throng!
But oh! I would be patient,
“My times are in Thy hand,”
“And glory, glory dwelleth
In Immanuel’s land.”
Eliza Paul Kirkbride Gurney
(1801 – 1888)
All Alone
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, Archive G-H, Archive G-H
Madrigal
Breaking his way through the white clouds in the azure,
The sun laughs out and cries:
“O Springtime, come!”
Across the greening hills with placid murmurs
The streams sing back to the breeze:
“O Springtime, come!”
“O Springtime, come!” to his heart the poet is saying,
While gazing, O pure Lalage, in thine eyes!
Giosuè Carducci
(1835 – 1907)
Madrigal
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, 4SEASONS#Spring, Archive C-D, Archive C-D
Spring Rain
I thought I had forgotten,
But it all came back again
To-night with the first spring thunder
In a rush of rain.
I remembered a darkened doorway
Where we stood while the storm swept by,
Thunder gripping the earth
And lightning scrawled on the sky.
The passing motor busses swayed,
For the street was a river of rain,
Lashed into little golden waves
In the lamp light’s stain.
With the wild spring rain and thunder
My heart was wild and gay;
Your eyes said more to me that night
Than your lips would ever say….
I thought I had forgotten,
But it all came back again
To-night with the first spring thunder
In a rush of rain.
Sara Teasdale
(1884-1933)
Spring Rain
• fleursdumal.nl magazine
More in: 4SEASONS#Spring, Archive Q-R, Archive S-T, Archive S-T, Teasdale, Sara
Si tu veux nous nous aimerons
Si tu veux nous nous aimerons
Avec tes lèvres sans le dire
Cette rose ne l’interromps
Qu’à verser un silence pire
Jamais de chants ne lancent prompts
Le scintillement du sourire
Si tu veux nous nous aimerons
Avec tes lèvres sans le dire
Muet muet entre les ronds
Sylphe dans la pourpre d’empire
Un baiser flambant se déchire
Jusqu’aux pointes des ailerons
Si tu veux nous nous aimerons.
Stéphane Mallarmé
(1842 – 1898)
Si tu veux nous nous aimerons
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Archive M-N, Mallarmé, Stéphane, Mallarmé, Stéphane
The child is father to the man
‘The child is father to the man.’
How can he be? The words are wild.
Suck any sense from that who can:
‘The child is father to the man.’
No; what the poet did write ran,
‘The man is father to the child.’
‘The child is father to the man!’
How can he be? The words are wild!
Gerard Manley Hopkins
(1844-1889)
‘The child is father to the man.’
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive G-H, Archive G-H, Hopkins, Gerard Manley
The Evening Star
Hail, pensile gem, that thus can softly gild
The starry coronal of quiet eve!
What frost-work fabrics man shall vainly build
Ere thou art doomed thy heavenly post to leave!
Bright star! thou seem’st to me a blest retreat,
The wearied pilgrim’s paradise of rest;
I love to think long-parted friends shall meet,
Blissful reunion! in thy tranquil breast.
I saw thee shine when life with me was young,
And fresh as fleet-winged time’s infantile hour,
When Hope her treacherous chaplet ’round me flung,
And daily twined a new-created flower.
I saw thee shine while yet the sacred smile
Of home and kindred round my path would play,
But Time, who loves our fairest joys to spoil,
Destined this hour of bloom to swift decay.
The buds, that then were wreathed around my heart,
Now breathe their hallowed sweetness there no more;
‘Twas thine to see them one by one depart,
And yet thou shinest brightly as before.
So, when this bosom, that ‘mid all its woes
Has longed thy little port of rest to win,
In the calm grave shall find at last repose,
Thou’lt beam as fair as though I ne’er had been.
Eliza Paul Kirkbride Gurney
(1801 – 1888)
The Evening Star
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, Archive G-H, Archive G-H
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature