Fleurs du Mal Magazine
.jpg)
Daniil Kharms
(1905-1942)
Sommergarten
Michajlov ging durch den Sommergarten,
eine Hängematte unter seinem Arm.
Er suchte ganz lange,
wo er die Hängematte aufhängen könnte.
Doch überall störten die lästigen Wärter.
Michajlov überlegte es sich anders
und setzte sich auf eine Bank.
Auf der Bank lag eine hinter gelassen Zeitung.
Eine hinter gelassen Zeitung.
Michajlov setzte sich auf die Zeitung
Und überlegte schnell weiter.
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Archive K-L, Kharms (Charms), Daniil
Over het water
Hoor aan de overkant de holle ernst van ouderlingen
in hun kamergrote gemeenten. Zij putten geloof uit
het spieden in vergeten spraken. Door hun ruiten zien
zij eenvoudige lieden passeren, en geschoren schapen
tegen dijken lopen. Ginder beginnen, van nabijheid
verstoken, golven traag te kolken. Krabben kruipen hoog
het strand op: er is zwaar weer op komst, zwaar weer.
Bert Bevers
(uit Eigen terrein – Gedichten 1998-2013, Uitgeverij WEL, Bergen op Zoom, 2013)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Hendrik Nicolaas Werkman
(1882-1945)
Sabbath der eenvoudigen
Zij dansen de bestemmingen van de mens
dat hij niet in het leven is geroepen
om te jachten en te jagen
dat het goed is van ophouden te weten
en te rusten en te lachen
die oeroude, maar vandaag op grote schaal
vergeten wijsheid dansen zij
H.N. Werkman
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive W-X, De Ploeg, Hendrik Nicolaas Werkman, Werkman, Hendrik Nicolaas
Writers Unlimited brengt schrijvers, dichters, denkers en wetenschappers uit de hele wereld met elkaar in gesprek over literatuur, kunst, wetenschap en samenleving. Jaarlijks in januari in het Winternachten festival en maandelijks in de Centrale Bibliotheek in Den Haag, en in het buitenland tijdens de schrijverstournees.
Tientallen internationale auteurs, grote schrijvers uit eigen land en veelbelovende nieuwkomers komen samen op Winternachten, het mooiste internationale literatuurfestival van Nederland. Bezoekers kunnen zich warmen aan de kosmopolitische sfeer, met auteurs in gesprek gaan over een lievelingsboek of favoriete film en inspiratie vinden in voordracht, debat en gesprek. Onder het motto ‘Hello Darkness’ gaat Winternachten in deze 21e editie op zoek naar het gezicht van het kwaad. Licht en duister, ernst en knipoog, grote thema’s of de menselijke maat. Van Connie Palmen tot Jung Chang (China), van P.F. Thomése tot Neel Mukherjee (India), van Adriaan van Dis tot Adonis (Frankrijk/Syrië) en van Maud Vanhauwaert tot Karl Ove Knausgård (Noorwegen): het woord is aan de schrijvers.
Adonis – Adriaan van Dis – Ahmed Aboutaleb – Alaa al Aswani – Andrej Koerkov – Anna Luyten – Arjan Peters – Connie Palmen – DJ Socrates – Daan Heerma van Voss – Dick van der Harst- Florejan Verschueren – Francis Broekhuijsen – Frank Westerman – Geert Mak – Geert van Istendael – Gerlinda Heywegen – Guy Danel – György Dragomán – Hassnae Bouazza – Helmut Lotti – Herman Koch – Inge Schilperoord – Jamal Ouariachi – Jeroen van Rooij – Joanna Bator – Johan de Boose – José Eduardo Agualusa – Kristien Hemmerechts – Lex Bohlmeijer – Lieselot de Wilde – Maria Vlaar – Marieke de Lange – Marja Pruis – Maud Vanhauwaert – Michael Krüger – Mira Feticu – Neel Mukherjee – P.F. Thomése – Paul van der Gaag – Petina Gappah – Pieter Boskma – Reinier Voet – Rodaan Al Galidi – Runa Svetlikova – Sheila Sitalsing – Slavenka Drakulić – Stine Jensen – Susan Neiman – Tom Dommisse – Wim Brands – Wim Konink
do 14 januari, 20:00
Winternachten 2016
Opening Night: Free the Word!
vr 15 januari, 20:00
Winternachten 2016
Friday Night Unlimited
za 16 januari, 11:00
Winternachten 2016
Theater aan het Spui – foyer
Help, ik debuteer! Literaire brunch met CLEEFT
informatie over Help, ik debuteer! Literaire brunch met CLEEFT
za 16 januari, 14:00
Winternachten 2016
Dakota Theater
Wereldverhalen in Theater Dakota
informatie over Wereldverhalen in Theater Dakota
za 16 januari, 14:00
Winternachten 2016
Institute of Social Studies
World Storytelling in het Institute of Social Studies
informatie over World Storytelling in het Institute of Social Studies
za 16 januari, 14:00
Winternachten 2016
Theater De Vaillant
Een middag met Adonis – Hedendaagse Arabische poëzie in Theater De Vaillant
informatie over Een middag met Adonis – Hedendaagse Arabische poëzie in Theater De Vaillant
donderdag 14 januari 2016
Op de Opening Night staat de vrijheid van meningsuiting centraal. De Brits-Chinese Jung Chang weet wat het betekent om niet vrij te kunnen spreken in je land.
vrijdag 15 januari 2016
De gevarieerde vrijdagavond vormt (met de zaterdagavond) het hart van het festival. In tientallen programma’s op vijf podia komen schrijvers, dichters en bezoekers samen ……..
zaterdag 16 januari 2016
Een informele literaire brunch in het festivalhart: de gezellige foyer van Theater aan het Spui. Programma i.s.m. CLEEFT, de community voor liefhebbers van films, boeken, exposities, concerten, enz ………..
zaterdag 16 januari 2016
Een middag met Adonis – Hedendaagse Arabische poëzie in Theater De Vaillant
De belangrijkste dichter uit het Arabische taalgebied is te gast in de Schilderswijk. Adonis oefende grote invloed uit op de hedendaagse Arabische cultuur en hij wordt bewonderd om zijn klassieke stijl, gebaseerd op de traditionele Arabische dichters, zijn moderne ideeën en zijn kritische geluid over de Arabische samenleving. De grote dichter draagt voor uit zijn werk en Hassnae Bouazza gaat met hem in gesprek. Met muziek van het ensemble van Dick van der Harst. Arabischtalig
zaterdag 16 januari 2016
Niets mooiers dan elkaar verhalen vertellen. Vanmiddag verhalen van de dichters Runa Svetlikova en Rodaan al Galidi, van studenten van de Haagse Hogeschool, van de winnaars van de verhalenwedstrijd van Theater Dakota en van het publiek. Dramadocente Martine Zeeman begeleidde de studenten van de Haagse Hogeschool. Het thema is ‘Met de Beste Bedoelingen’. Heeft u zelf een verhaal van vijf minuten dat past in het thema? Presentator Francis Broekhuijsen nodigt u van harte uit om mee te doen!
zaterdag 16 januari 2016
NRC Leesclub live: ‘Lucifer’ van Connie Palmen
Een traditie op het festival, de NRC Leesclub live. Het panel, met daarin NRC-medewerkers Margot Dijkgraaf, Arjen Fortuin en Toef Jaeger, bespreekt onder leiding van chef boeken Michel Krielaars Lucifer (2007) van Connie Palmen. In deze filosofische whodunit valt de vrouw van componist Lucas Loos in de zomer van 1981 op een Grieks eiland in een diepe afgrond. Vijfentwintig jaar later gaat de ik-figuur op onderzoek uit. Via de kleurrijke personages die het Amsterdam van de jaren tachtig bevolkten, stuit ze op onverwachte bronnen. Was deze dood al jarenlang aangekondigd in een muzikaal oeuvre of was haar val een verschrikkelijk ongeluk? Niet voor niets draagt de roman een citaat uit ‘Sympathy for the Devil’ van de Rolling Stones als motto: ‘But what’s confusing you / is just the nature of my game’.
Iedereen is welkom bij deze bijeenkomst en uiteraard kunt u, de lezer van het boek, uw steentje bijdragen in de discussie. Aansluitend kunt u het programma bezoeken waarin Connie Palmen wordt geïnterviewd door Anna Luyten.
zaterdag 16 januari 2016
Wim Brands in gesprek met Karl Ove Knausgård
Karl Ove Knausgård (Noorwegen, 1968) is een literaire ‘rockster’. Zijn romancyclus Min kamp ( Mijn strijd ) uit 2009-2011 is wereldwijd een hit.
http://www.writersunlimited.nl/
zaterdag 16 januari 2016
Anna Luyten in gesprek met Connie Palmen
“Alle grote literatuur gaat over de strijd tegen het kwaad.” Het zijn woorden die Connie Palmen in haar meest recente roman, Jij zegt het, in de mond legt van de dichter Ted Hughes, een fictieve autobiografie van de dichter die 35 jaar lang zweeg nadat zijn vrouw, dichteres Sylvia Plath, in 1963 zelfmoord pleegde. Maar hoe kan Palmens personage de strijd tegen het kwade voeren terwijl hij zich ervan bewust is dat in het hart van de liefde geweld en vernietiging schuilen? Als in een liefdesrelatie destructie en creatie afwisselend de boventoon voeren? Als in hem zelf het rationele telkens met het dierlijke strijdt? Heeft strijden überhaupt wel zin als alles in de sterren ligt besloten? In een vraaggesprek met Anna Luyten gaat Connie Palmen in op deze dilemma’s. Hoe ziet zij zelf de verhouding tot de werkelijkheid van een verhaal als dat van Hughes?
Voorafgaand aan dit programma kunt u de NRC Leesclub live bijwonen, die zich buigt over Lucifer, de roman van Connie Palmen uit 2007.
Leesclub Wim Brands: ‘Vrouw’ van Karl Ove Knausgård
Wim Brands (VPRO Boeken) gaat met het publiek in gesprek over Vrouw, het laatste deel uit de serie Mijn strijd van de Noorse schrijver Karl Ove Knausgård. Maar eerst geven filosofe Stine Jensen en schrijver Jamal Ouariachi hun ongezouten mening in een gesproken recensie. In Mijn strijd gaat Karl Ove Knausgård (1968) het dagelijks gevecht aan met zijn leven als vader, zoon en echtgenoot. In het eerste deel, Vader, voert de hoofdpersoon strijd met zijn overleden alcoholische vader, in deel 2, Liefde, wordt Knausgård zelf vader en moet hij strijd leveren met zijn vrouw Linda en hun kinderen. In de delen 3 en 4, Zoon en Nacht, beschrijft hij hoe hij opgroeide en leraar werd, in deel 5, Schrijver, worstelt hij met schrijven, liefde, ontrouw en jaloezie. Nu is deel 6 verschenen: Vrouw, waarin hij terugkijkt op zijn literaire project, zich afvraagt of hij wel zo open over zichzelf en zijn familie had mogen schrijven, essayeert over literatuur, geschiedenis en Het Kwaad, en schrijft over zijn manisch-depressieve vrouw.
Voorafgaand kunt u het Engelstalige programma bezoeken, waarin Karl Ove Knausgård wordt geïnterviewd door Wim Brands. Er is ook een signeersessie met de schrijver, om 13:45 uur.
De gevarieerde zaterdagavond vormt (met de vrijdagavond) het hart van het festival. In tientallen programma’s op vijf podia komen schrijvers, dichters en bezoekers samen in een feestelijke, informele sfeer. De auteurs dragen voor uit werk dat zij in opdracht van het festival schreven, lezen voor uit hun boeken of gaan met elkaar in gesprek over actuele thema’s. Er zijn zowel Engelstalige- als Nederlandstalige programma’s, waardoor een ‘Language No Problem’ route door de avond mogelijk is. Op zaterdagavond houdt de Amerikaanse filosofe Susan Neiman de Winternachtenlezing, over de omgang met zwarte bladzijden in het verleden. De Vlaamse zanger Helmut Lotti treedt op met op muziek gezette poëzie. Voorts te gast Alaa al Aswani (Egypte), José Eduardo Agualusa (Angola/Portugal), Joanna Bator (Polen), Adriaan van Dis, György Dragomán (Hongarije), Slavenka Drakulić (Kroatië/Zweden), Rodaan Al Galidi, Petina Gappah (Zimbabwe), Daan Heerma van Voss, Andrej Koerkov (Rusland/Oekraïne), Geert Mak, Neel Mukherjee (GB/India), Connie Palmen, Frank Westerman en vele anderen. Een ticket geeft toegang tot alle programmaonderdelen.
zondag 17 januari 2016
Een van de best beluisterde programma’s van Radio 1 is VPRO’s OVT. Elke zondagmorgen staat de actualiteit van de geschiedenis centraal. Inmiddels is het een traditie dat de programmamakers ten tijde van het festival verhuizen naar Den Haag, dit keer om live uit te zenden vanuit de gezellige foyer van Theater aan het Spui. Reken op bijdragen van festivalgasten Adriaan van Dis en Rodaan Al Galidi. De Vlaamse zanger Helmut Lotti treedt op en natuurlijk is er de gesproken column van Nelleke Noordervliet. Zij maakt – als lid van de jury – ook de winnaar bekend van de Erasmusprijs 2016, de prestigieuze Europese oeuvreprijs die dit jaar aan een een schrijver wordt toegekend. De presentatie is in handen van Paul van der Gaag en Jos Palm. Publiek is van harte welkom, de toegang is vrij – wel even reserveren via www.writersunlimited.nl
Een feestelijk programma rond de uitreiking van de Jan Campert-prijzen, de literatuurprijzen van de gemeente Den Haag. We vieren de Nederlandse literatuur met diverse optredens van schrijvers, dichters en musici. Rodaan Al Galidi opent het programma met een gedicht. Michael Krüger, dichter en voormalig uitgever van vele Nederlandse auteurs bij Hanser Verlag in Berlijn, geeft zijn visie op ‘De Staat van de Nederlandse letteren’. Vervolgens reikt Joris Wijsmuller, wethouder voor cultuur van de gemeente Den Haag, de prijzen uit. Ilja Leonard Pfeijffer ontvangt de Jan Campert-prijs voor zijn poëziebundel Idyllen. Femke Halsema houdt een lofrede voor hem. Annelies Verbeke krijgt de F. Bordewijk-prijs voor haar roman Dertig Dagen. Kora-speler Lamin Kuyateh vertolkt een ‘praise song’ voor haar. De prijs voor jeugdliteratuur – de Nynke van Hichtum-prijs – gaat naar Anna Woltz voor de roman Honderd uur nacht. Edward van de Vendel zwaait haar lof toe. De middag culmineert in de uitreiking van de Constantijn Huygens-prijs voor een geheel oeuvre, die dit jaar wordt uitgereikt aan Adriaan van Dis, geliefd schrijver en festivalvriend van het eerste uur. Hij wordt toegesproken door een groot bewonderaar, Job Cohen, en toegezongen door Typhoon. Een programma in samenwerking met de Jan Campert-stichting / Letterkundig Museum en het Nederlands Letterenfonds.
WINTERNACHTEN 2016 DEN HAAG
do 14 – zo 17 januari 2016
# meer informatie op website writers unlimited
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Art & Literature News, Literary Events, Margot Dijkgraaf, MODERN POETRY, MUSIC, STREET POETRY, Sylvia Plath, The talk of the town, THEATRE, TRANSLATION ARCHIVE, Winternachten
Paul Valéry
(1871-1945)
Le cimetière marin
Ce toit tranquille, où marchent des colombes,
Entre les pins palpite, entre les tombes;
Midi le juste y compose de feux
La mer, la mer, toujours recommencée
O récompense après une pensée
Qu’un long regard sur le calme des dieux!
Quel pur travail de fins éclairs consume
Maint diamant d’imperceptible écume,
Et quelle paix semble se concevoir!
Quand sur l’abîme un soleil se repose,
Ouvrages purs d’une éternelle cause,
Le temps scintille et le songe est savoir.
Stable trésor, temple simple à Minerve,
Masse de calme, et visible réserve,
Eau sourcilleuse, Oeil qui gardes en toi
Tant de sommeil sous une voile de flamme,
O mon silence! . . . Édifice dans l’âme,
Mais comble d’or aux mille tuiles, Toit!
Temple du Temps, qu’un seul soupir résume,
À ce point pur je monte et m’accoutume,
Tout entouré de mon regard marin;
Et comme aux dieux mon offrande suprême,
La scintillation sereine sème
Sur l’altitude un dédain souverain.
Comme le fruit se fond en jouissance,
Comme en délice il change son absence
Dans une bouche où sa forme se meurt,
Je hume ici ma future fumée,
Et le ciel chante à l’âme consumée
Le changement des rives en rumeur.
Beau ciel, vrai ciel, regarde-moi qui change!
Après tant d’orgueil, après tant d’étrange
Oisiveté, mais pleine de pouvoir,
Je m’abandonne à ce brillant espace,
Sur les maisons des morts mon ombre passe
Qui m’apprivoise à son frêle mouvoir.
L’âme exposée aux torches du solstice,
Je te soutiens, admirable justice
De la lumière aux armes sans pitié!
Je te tends pure à ta place première,
Regarde-toi! . . . Mais rendre la lumière
Suppose d’ombre une morne moitié.
O pour moi seul, à moi seul, en moi-même,
Auprès d’un coeur, aux sources du poème,
Entre le vide et l’événement pur,
J’attends l’écho de ma grandeur interne,
Amère, sombre, et sonore citerne,
Sonnant dans l’âme un creux toujours futur!
Sais-tu, fausse captive des feuillages,
Golfe mangeur de ces maigres grillages,
Sur mes yeux clos, secrets éblouissants,
Quel corps me traîne à sa fin paresseuse,
Quel front l’attire à cette terre osseuse?
Une étincelle y pense à mes absents.
Fermé, sacré, plein d’un feu sans matière,
Fragment terrestre offert à la lumière,
Ce lieu me plaît, dominé de flambeaux,
Composé d’or, de pierre et d’arbres sombres,
Où tant de marbre est tremblant sur tant d’ombres;
La mer fidèle y dort sur mes tombeaux!
Chienne splendide, écarte l’idolâtre!
Quand solitaire au sourire de pâtre,
Je pais longtemps, moutons mystérieux,
Le blanc troupeau de mes tranquilles tombes,
Éloignes-en les prudentes colombes,
Les songes vains, les anges curieux!
Ici venu, l’avenir est paresse.
L’insecte net gratte la sécheresse;
Tout est brûlé, défait, reçu dans l’air
A je ne sais quelle sévère essence . . .
La vie est vaste, étant ivre d’absence,
Et l’amertume est douce, et l’esprit clair.
Les morts cachés sont bien dans cette terre
Qui les réchauffe et sèche leur mystère.
Midi là-haut, Midi sans mouvement
En soi se pense et convient à soi-même
Tête complète et parfait diadème,
Je suis en toi le secret changement.
Tu n’as que moi pour contenir tes craintes!
Mes repentirs, mes doutes, mes contraintes
Sont le défaut de ton grand diamant! . . .
Mais dans leur nuit toute lourde de marbres,
Un peuple vague aux racines des arbres
A pris déjà ton parti lentement.
Ils ont fondu dans une absence épaisse,
L’argile rouge a bu la blanche espèce,
Le don de vivre a passé dans les fleurs!
Où sont des morts les phrases familières,
L’art personnel, les âmes singulières?
La larve file où se formaient les pleurs.
Les cris aigus des filles chatouillées,
Les yeux, les dents, les paupières mouillées,
Le sein charmant qui joue avec le feu,
Le sang qui brille aux lèvres qui se rendent,
Les derniers dons, les doigts qui les défendent,
Tout va sous terre et rentre dans le jeu!
Et vous, grande âme, espérez-vous un songe
Qui n’aura plus ces couleurs de mensonge
Qu’aux yeux de chair l’onde et l’or font ici?
Chanterez-vous quand serez vaporeuse?
Allez! Tout fuit! Ma présence est poreuse,
La sainte impatience meurt aussi!
Maigre immortalité noire et dorée,
Consolatrice affreusement laurée,
Qui de la mort fais un sein maternel,
Le beau mensonge et la pieuse ruse!
Qui ne connaît, et qui ne les refuse,
Ce crâne vide et ce rire éternel!
Pères profonds, têtes inhabitées,
Qui sous le poids de tant de pelletées,
Êtes la terre et confondez nos pas,
Le vrai rongeur, le ver irréfutable
N’est point pour vous qui dormez sous la table,
Il vit de vie, il ne me quitte pas!
Amour, peut-être, ou de moi-même haine?
Sa dent secrète est de moi si prochaine
Que tous les noms lui peuvent convenir!
Qu’importe! Il voit, il veut, il songe, il touche!
Ma chair lui plaît, et jusque sur ma couche,
À ce vivant je vis d’appartenir!
Zénon! Cruel Zénon! Zénon d’Êlée!
M’as-tu percé de cette flèche ailée
Qui vibre, vole, et qui ne vole pas!
Le son m’enfante et la flèche me tue!
Ah! le soleil . . . Quelle ombre de tortue
Pour l’âme, Achille immobile à grands pas!
Non, non! . . . Debout! Dans l’ère successive!
Brisez, mon corps, cette forme pensive!
Buvez, mon sein, la naissance du vent!
Une fraîcheur, de la mer exhalée,
Me rend mon âme . . . O puissance salée!
Courons à l’onde en rejaillir vivant.
Oui! grande mer de délires douée,
Peau de panthère et chlamyde trouée,
De mille et mille idoles du soleil,
Hydre absolue, ivre de ta chair bleue,
Qui te remords l’étincelante queue
Dans un tumulte au silence pareil
Le vent se lève! . . . il faut tenter de vivre!
L’air immense ouvre et referme mon livre,
La vague en poudre ose jaillir des rocs!
Envolez-vous, pages tout éblouies!
Rompez, vagues! Rompez d’eaux réjouies
Ce toit tranquille où picoraient des focs!
Paul Valéry poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive U-V, Valéry, Paul
Ivo van Leeuwen: Nietzsche
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, Friedrich Nietzsche, Illustrators, Illustration, Ivo van Leeuwen
Céleste liet haar hoofd op zijn borst zakken, zodat haar haren als een gordijn over zijn gezicht lagen. Zijn hart hoorde ze niet meer, maar zijn lijf was nog warm. Ze sloot zijn ogen. Zo leek de jongen enkel te slapen. Blind van tranen liep ze terug naar de kroeg. Ontmoette Kaffa, die de kat al had begraven en die zijn plaats onder de meidoorn weer opzocht. Hij zag hoe ze huilde en begreep dat het afgelopen was met de jongen. Wilde naar haar toe gaan om haar te troosten, maar hij voelde een vlammende pijn in zijn lijf. Wankelend liep hij naar de meidoorn en greep zich met beide handen aan de boomstam vast. Hij drukte zijn gezicht tegen de schors en huilde.
De tamme buizerd leek te begrijpen wat er gebeurde. Hij vloog laag over het bed en sloeg zenuwachtig met zijn vleugels. De kraaien, die zagen dat de jongen nu echt dood was, vielen rond het bed neer en hieven een hartverscheurend huilen aan dat door merg en been ging. Toch liepen er geen tranen langs hun gezichten. Op het plein leek alles verstard. Er viel een algemene verslagenheid over de dood van de jongen waar te nemen. Terwijl men hem in leven toch nauwelijks had opgemerkt. Het grootste deel van zijn tijd had de jongen buiten het dorp doorgebracht. En nadat hij ziek was geworden, had men hem ook niet meer gezien, omdat hij al die gruwelijke weken alléén in zijn kamertje had doorgebracht. De meeste mensen hadden hem altijd een rotjongen gevonden, maar nu hij gestorven was, kon iedereen zich toch wel iets aardigs van hem herinneren. Nooit had hij beter geleken en was hij zo dicht bij de mensen van Solde als in de eerste uren na zijn dood. Toch zou hij vlug worden vergeten; hij nam geen plaats meer in. De eerste die weer helder dacht, was de timmerman. Hij voelde niets van rouw. Alle gevoelens om een ander waren hem vreemd. Dat hij zijn kind nooit meer zou zien, deerde hem niet. Hij had altijd last van de jongen gehad. Het was een hele opluchting voor hem dat de knaap nu eindelijk dood was. Bijna triomfantelijk kwam hij naar buiten met de lijkkist die hij op voorhand had gemaakt en zette die naast het bed. Keek naar Kaffa omdat hij nog bang voor hem was, maar zag dat hij van de gek niets te duchten had. Kaffa huilde. Ook de kraaien konden niet wachten tot de warmte, die toch leven betekende, uit het lichaam van de jongen was verdwenen. Ze sloegen sprei en lakens terug, kleedden het ontzielde lichaam uit en wasten het. Ze staken het lijk in een mooi gesteven doodshemd dat aan de randen met goudstiksels was afgezet. Mooi als hij was had de jongen in zijn nieuwe jurk wel iets weg van Angela Azurri. De kist werd vanbinnen met een laken bekleed. Daarna werd het lichaam erin gelegd. De handen gevouwen. Het hoofd wat deemoedig opzij. Nu was de jongen pas echt dood.
Ton van Reen: Landverbeuren (60)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Nieuw boek van Ton Kors geeft een uitstekend gedocumenteerd en levendig beeld van de jonge verzetsstrijder Hannie Schaft.
Verzetsstrijdster Hannie Schaft werd op 17 april 1945 – drie weken voor de bevrijding – doodgeschoten in de duinen bij Bloemendaal. Hierbij zou ze, na een schampschot, koelbloedig hebben gezegd: ‘Ik schiet beter’, waarna een SD’er zijn machinepistool op haar leegschoot.
Hannie Schaft groeide uit tot een legendarische figuur in het Nederlandse verzet tegen de Duitse bezetter. De net als Schaft uit Haarlem afkomstige journalist Ton Kors raakte in toenemende mate door haar geïntrigeerd. Nadat hij een reeks artikelen aan Schaft had gewijd besloot hij tot het schrijven van haar levensverhaal.
Een groot aantal mensen die haar gekend hebben, vertellen in dit boek over haar. Hun getuigenissen geven gestalte aan deze jonge vrouw, die ook het liquideren van tegenstanders en verraders niet uit de weg ging. In zijn boek brengt Kors ook de controverse na haar dood, of zij al dan niet behoord had tot de illegale CPN, ter sprake.
Ton Kors’ Hannie Schaft geeft een uitstekend gedocumenteerd en levendig beeld van een van de belangrijkste figuren van het Nederlandse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Aan deze uitgave wordt een uitgebreid nawoord toegevoegd.
Ton Kors (1946-1993) was correspondent in Zuid-Afrika, werkte voor het Haarlems Dagblad en was chef reportage bij Nieuwe Revu.
Auteur: Ton Kors
Hannie Schaft
Het levensverhaal van een vrouw in verzet tegen de nazi’s
Uitgever: Just Publishers
ISBN 9789089759405
Paperback, 225 p.
fleursdumal.nl digital magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Hannie Schaft, In Memoriam, The Ideal Woman
14.01.2016 – Worldwide Reading of selected poems and other texts in support of Ashraf Fayadh.
The international literature festival Berlin (ilb) calls on all individuals, institutions, schools and media outlets that care about justice and freedom to participate in a worldwide reading of selected poems and other texts in support of Ashraf Fayadh, on 14 January 2016.
Ashraf Fayadh, a 35 year-old Palestinian poet and art curator, who lives in Saudi Arabia, has been sentenced to death by a Saudi court on 17 November 2015 for the “crime” of apostasy. He was denied access to a lawyer throughout his detention and trial.
Frida Kahlo’s Moustache
I will ignore the smell of clay, the reproach of rain, and the choke that has long settled in my chest
and I will search for an appropriate condolence of my situation that doesn’t permit me
to explain your lips in the manner I’d hoped for
or to shake dew drops off your reddish petals
or to lessen the intensity of the obsession that overwhelms me whenever I realize
you’re not next to me now and won’t be…I’m forced to justify my position
to the silence that night punishes me with
Pretend that the earth is silent, just as we see it from afar,
and that all what happened between us was no more
than a poor prank that shouldn’t have gone this far
What’s your idea about the days I usually spend without you?
about my words that used to rapidly evaporate
about my heavy pain
and the knots that had sedimented inside my thorax like dried up algae
I forgot to tell you…that in the practical sense of the word
I’ve grown used to your absence
and that my wishes have lost their way to your desires
and my memory has begun to corrode
And that I still chase light, not because I want to see…the dark always frightens
even when we’re used to it
Is my apology for everything that happened while I was trying
to make up excuses for you enough?
Is it enough for the times jealousy raged in some place inside me
or when disappointment ruined yet another of my dark days
And for my repetition that justice will always suffer the disturbances of menstruation
and that love is a backward impotent man at the end of his days
I will be forced to trick my memory
and pretend that I have no problem sleeping
and rip all the remaining questions
the questions that now search for persuasive answers
after all punctuation has been dropped
for purely personal reasons
Let the mirror explain to you how beautiful you are
Remove my pile of dust, my words
Breathe deeply, remember how much I loved you and how
the whole thing turned into a brief electrocution
that almost caused a great fire in an empty warehouse
The sun is extremely polite when it comes to covering her mouth while yawning
The sun doesn’t know how to impose its total control over the earth
the same fate the sun has with darkness, the sun
has no choice but to resist the dark, even if Pluto
has lost its qualifications to remain among the vertiginous planets
The moon has a different take on imposing its will over the sea
And the sea can swallow whatever creatures it desires and lay claim to more land
on account of global warming, the punctured ozone, a woman’s right
to wear a bikini, and the temptation of birds with the riches of fish
I will no longer be pain pills for your monthly period
and won’t enjoy your exceptional conversation while you prepare for a long nap
or when you want to offload your anger
or while you spend some lovely time in a bar packed with lovers of Jazz
I won’t be able to sleep enough or explain Nietzsche’s moustache
or persuade you that Imad’s work is a unique experiment in art
I will busy myself with normalizing relations between earth and water
in order to obstruct fire on its way to becoming an ambassador of good will
Only then will the air cease to appear presentable
as it dries out your underwear on your laundry line
I walk in the street of the inexpressible and question the indifferent rain drops
I try to remove the rust that’s stuck in my throat
How many times should I refer to the wind’s guidebook to decipher your moods?
How many words have I silenced to spare you the smell of disappointment that my American cigarette blows?
I won’t be the piggybank you break whenever you run out of funds
and I won’t include as poetic chore an amorous description of your eyes
because your eyes, in the final analysis, are more fatal than those
that ruined Jareer’s mind, or more poetic than Sayyab’s palm tree groves
Your eyes are precisely the way angels prostrated to Adam,
and I exclude Satan, naturally, for rhetorical reasons
The world this morning resembles my stomach with its ulcers, resembles
the ache that spends its weekends in my head, resembles
the heaps of broken glass that fill my memory
The world is no longer alright since I’ve stopped worrying about glass
or the reply letter to my letter or Mrs. Clinton’s failure to lead the Democratic Party
Don’t look for me, I will be there
with every sip of coffee
and when you relax at a spa, or want to laugh or cry, or if you desire
to toss yourself into someone’s arms, or when you can’t
resist your insomnia or your mobile phone
that didn’t ring during your sleep
or when in the unconsciousness of writing, or when you want to talk
Ashraf Fayadh
Ashraf Fayadh: Frida Kahlo’s Moustache
Translated from the Arabic by Fady Joudah
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive E-F, Art & Literature News, Frida Kahlo, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS
Vincent Berquez: Drawing
Vincent Berquez contributes regularly to our art-magazine fleursdumal.nl
________________________________________________________________________
Vincent Berquez is a London–based artist and poet. He has published in Britain, Europe, America and New Zealand. His work is in many anthologies, collections and magazine worldwide. Vincent Berquez was requested to write a Tribute as part of ‘Poems to the American People’ for the Hastings International Poetry Festival for 9/11, read by the mayor of New York at the podium. He has also been commissioned to write a eulogy by the son of Chief Albert Nwanzi Okoluko, the Ogimma Obi of Ogwashi-Uku to commemorate the death of his father. Berquez has been a judge many times, including for Manifold Magazine and had work read as part of Manifold Voices at Waltham Abbey. He has recited many times, including at The Troubadour and the Pitshanger Poets, in London. In 2006 his name was put forward with the Forward Prize for Literature. He recently was awarded a prize with Decanto Magazine. Berquez is now a member of London Voices who meet monthly in London, United Kingdom.
Vincent Berquez has also been collaborating in 07/08 with a Scottish composer and US film maker to produce a song-cycle of seven of his poems for mezzo-soprano and solo piano. These are being recorded at the Royal College of Music under the directorship of the concert pianist, Julian Jacobson. In 2009 he will be contributing 5 poems for the latest edition of A Generation Defining Itself, as well as 3 poems for Eleftheria Lialios’s forthcoming book on wax dolls published in Chicago. He also made poetry films that have been shown at various venues, including a Polish/British festival in London, Jan 07.
As an artist Vincent Berquez has exhibited world wide, winning prizes, such as at the Novum Comum 88’ Competition in Como, Italy. He has worked with an art’s group, called Eins von Hundert, from Cologne, Germany for over 16 years. He has shown his work at the Institute of Art in Chicago, US, as well as many galleries and institutions worldwide. Berquez recently showed his paintings at the Lambs Conduit Festival, took part in a group show called Gazing on Salvation, reciting his poetry for Lent and exhibiting paintings/collages. In October he had a one-man show at Sacred Spaces Gallery with his Christian collages in 2007. In 2008 Vincent Berquez had a solo show of paintings at The Foundlings Museum and in 2011 an exposition with new work in Langham Gallery London.
fleursdumal.nl magazine
More in: Berquez, Vincent, Exhibition Archive, Vincent Berquez
Foto’s gemaakt van overledenen roepen al ruim anderhalve eeuw afgrijzen en ontroering op. Uitvaartmuseum Tot Zover heeft vanaf 2 november een expositie over deze opmerkelijke traditie. ‘Post Mortem – foto’s vol liefde en verdriet’ bevat 185 historische post-mortemfoto’s uit de grootste Europese collectie met dit onderwerp, die van de Britse verzamelaar Paul Frecker. Het is de eerste keer dat zijn collectie wordt getoond. ‘Post Mortem’ toont ook moderne post-mortemfoto’s. Bovendien roept het museum iedereen op zelfgemaakte foto’s op te sturen.
Foto’s van na het overlijden zijn meestal bestemd voor privégebruik en je ziet ze zelden in musea. Freckers collectie doodsportretten is de grootste van Europa en een van de grootste ter wereld. Museum Tot Zover slaagde er in het belangrijkste deel van zijn collectie naar Nederland te halen. De meeste foto’s uit deze unieke collectie stammen uit de periode 1860-1920. Twee derde bestaat uit foto’s van kinderen. De kindersterfte was hoog en vaak was dit de enige foto die men van het kind had. Het zijn bijzondere foto’s die een inkijkje geven in het gevoelsleven van onze voorouders.
‘Post Mortem’ laat ook foto’s zijn die de laatste jaren door uitvaartfotografen zijn gemaakt. Zij zetten een oude traditie voort met prachtige, ontroerende foto’s. Van kunstenaar Margriet Luyten zijn bovendien twee foto’s uit haar serie ‘Insomnia’ te zien; een daarvan is een bewerking van een foto uit de Frecker-collectie. Post-mortemfoto’s tonen een intiem soort verdriet en soms is het ook schrikken, een dode op de foto. Maar de foto’s zijn gemaakt uit liefde voor iemand, ze zijn een warme herinnering en een vastlegging van een moment dat niet vergeten mag worden.
Dankzij de smartphone hebben we dagelijks een camera op zak en zijn we gewend alles wat we doen vast te leggen. Tijdens opbaringen en uitvaarten wordt er druk gefotografeerd. Zo belandt ook de post-mortemfotografie in een nieuwe fase. Museum Tot Zover roept op om foto’s naar het museum te sturen. Ze worden dan geprint en opgehangen. Zelf een foto meenemen en ophangen mag ook.
‘Post Mortem – foto’s vol liefde en verdriet’ wordt financieel mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds, het VSBfonds en het Prins Bernhard Cultuurfonds. De audiotour is ingesproken door fotodetective Hans Aarsman, Frits Gierstberg (Nederlands Fotomuseum) en Hripsimé Visser (Stedelijk Museum). De expositie is te zien van 2 november 2015 t/m 10 april 2016.
Post Mortem
Foto's vol liefde en verdriet
Museum Tot Zover is gevestigd op begraafplaats, crematorium en gedenkpark De Nieuwe Ooster.
Kruislaan 124 – 1097 GA Amsterdam – tel. 020-6940482
Openingstijden: Dinsdag t/m zondag 11.00 – 17.00 uur. Het museum is gesloten op 1 januari, 27 april en 25 december. Op 26 en 31 december is het museum geopend van 11.00 – 15.00 uur. Café Roosenburgh is iedere dag open van 10.00 tot 17.00 uur, met uitzondering van 27 april. Op 25 en 26 december en op 1 januari is het café open van 11.00 – 15.00 uur. Op 31 december is het café geopend van 10.00 tot 15.30 uur.
# meer info website museum tot zover
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, Galerie des Morts, In Memoriam, Photography, TOMBEAU DE LA JEUNESSE - early death: writers, poets & artists who died young
14.01.2016 – Worldwide Reading of selected poems and other texts in support of Ashraf Fayadh.
The international literature festival Berlin (ilb) calls on all individuals, institutions, schools and media outlets that care about justice and freedom to participate in a worldwide reading of selected poems and other texts in support of Ashraf Fayadh, on 14 January 2016.
Ashraf Fayadh, a 35 year-old Palestinian poet and art curator, who lives in Saudi Arabia, has been sentenced to death by a Saudi court on 17 November 2015 for the “crime” of apostasy. He was denied access to a lawyer throughout his detention and trial.
Fayadh has been a key figure in taking Saudi contemporary art to a global audience. Chris Dercon, the director of Tate Modern, and a friend of the poet, described him as “someone who is outspoken and daring.”
Besides renouncing Islam, Fayadh also stands accused of blaspheming and promoting atheism through his collection of poetry, Instructions Within, published in 2008. Fayadh has asserted that the poems are “just about me being [a] Palestinian refugee … about cultural and philosophical issues. But the religious extremists explained it as destructive ideas against God.”
The charges, coupled with the lack of due legal process, show that it is not Fayadh who is guilty but rather Saudi Arabia that is once again guilty of disregarding human rights and the rule of law. In various surveys the kingdom continually ranks as one of the least free countries in the world. According to Human Rights Watch, Saudi Arabia’s ever more repressive laws now criminalize free expression and give the authorities excessive police powers that are not subject to judicial oversight.
Ashraf Fayadh’s case is not the story of one man, but a symbol for all the victims of a deeply repressive regime that is supported by Western governments who claim to value freedom and democracy above all. Right now Saudi Arabia sits on the UN Human Rights Council, a body whose members are supposedly those who uphold the highest standards of civil liberties. Saudi Arabia is there since 2013 thanks to secret vote-trading deals conducted with the UK, as revealed by Wikileaks. Other Western countries keep weapons and legitimacy streaming towards Saudi Arabia in order to keep oil flowing towards themselves. Caught in the current are ordinary people like Ashraf Fayadh, whose rights go unheeded in the kingdom and abroad.
Amidst all the recent outrage expressed by Western leaders against IS, in the rhetoric of war and threats of retribution, there has not been a word about Saudi Arabia’s role in helping to promulgate the virulent form of Islam practiced by IS. There is no doubt about the overlaps in their ideology: both certainly endorse lashing or beheading (on the latter front Saudi Arabia actually outdid IS in the last year) anyone who does not share their views.
With this worldwide reading, we demand that the UK and US governments intervene on behalf of Ashraf Fayadh as a first step towards pressuring Saudi Arabia to raise its human rights standards.
We further demand that the United Nations suspend Saudi Arabia from the Human Rights Council until its abysmal record on upholding civil liberties improves.
We also call on Western governments, especially in the UK and the US, to acknowledge the problems inherent in maintaining cozy, unquestioning relations with a country renowned for systematic human rights abuses.
# Website International Literature Festival Berlin 2016
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive E-F, Art & Literature News, FDM in Berlin, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature