Fleurs du Mal Magazine
A Cry from an Indian Wife
My Forest Brave, my Red-skin love, farewell;
We may not meet to-morrow; who can tell
What mighty ills befall our little band,
Or what you’ll suffer from the white man’s hand?
Here is your knife! I thought ’twas sheathed for aye.
No roaming bison calls for it to-day;
No hide of prairie cattle will it maim;
The plains are bare, it seeks a nobler game:
’Twill drink the life-blood of a soldier host.
Go; rise and strike, no matter what the cost.
Yet stay. Revolt not at the Union Jack,
Nor raise Thy hand against this stripling pack
Of white-faced warriors, marching West to quell
Our fallen tribe that rises to rebel.
They all are young and beautiful and good;
Curse to the war that drinks their harmless blood.
Curse to the fate that brought them from the East
To be our chiefs—to make our nation least
That breathes the air of this vast continent.
Still their new rule and council is well meant.
They but forget we Indians owned the land
From ocean unto ocean; that they stand
Upon a soil that centuries agone
Was our sole kingdom and our right alone.
They never think how they would feel to-day,
If some great nation came from far away,
Wresting their country from their hapless braves,
Giving what they gave us—but wars and graves.
Then go and strike for liberty and life,
And bring back honour to your Indian wife.
Your wife? Ah, what of that, who cares for me?
Who pities my poor love and agony?
What white-robed priest prays for your safety here,
As prayer is said for every volunteer
That swells the ranks that Canada sends out?
Who prays for vict’ry for the Indian scout?
Who prays for our poor nation lying low?
None—therefore take your tomahawk and go.
My heart may break and burn into its core,
But I am strong to bid you go to war.
Yet stay, my heart is not the only one
That grieves the loss of husband and of son;
Think of the mothers o’er the inland seas;
Think of the pale-faced maiden on her knees;
One pleads her God to guard some sweet-faced child
That marches on toward the North-West wild.
The other prays to shield her love from harm,
To strengthen his young, proud uplifted arm.
Ah, how her white face quivers thus to think,
Your tomahawk his life’s best blood will drink.
She never thinks of my wild aching breast,
Nor prays for your dark face and eagle crest
Endangered by a thousand rifle balls,
My heart the target if my warrior falls.
O! coward self I hesitate no more;
Go forth, and win the glories of the war.
Go forth, nor bend to greed of white men’s hands,
By right, by birth we Indians own these lands,
Though starved, crushed, plundered, lies our nation low . . .
Perhaps the white man’s God has willed it so.
Emily Pauline Johnson
(1861 – 1913)
A Cry from an Indian Wife
Poem
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, *Archive Native American Literature, Archive I-J, Archive I-J, Emily Pauline Johnson, Racism
Bluebird
there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I’m too tough for him,
I say, stay in there, I’m not going
to let anybody see
you.
there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I pour whiskey on him and inhale
cigarette smoke
and the whores and the bartenders
and the grocery clerks
never know that
he’s
in there.
there’s a bluebird in my heart that
wants to get out
but I’m too tough for him,
Lesbia Harford
(1891-1927)
Bluebird
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive G-H, Archive G-H, Feminism, Harford, Lesbia, Workers of the World
Pauline Peyrade: “L’Âge de détruire”, une tragédie en prose
Pauline Peyrade est née en 1986. Elle est l’auteure de sept pièces de théâtre aux Solitaires intempestifs – jouées et traduites en sept langues. Elle a reçu le prix Bernard-Marie Koltès pour Poings en 2019 et le Grand Prix de Littérature dramatique Artcena pour À la carabine en 2021. L’Âge de détruire est son premier roman pour lequel elle obtient le Goncourt du premier roman en 2023.
Bibliographie (extrait) :
* Ctrl-X suivi de Bois impériaux, théâtre (Les Solitaires intempestifs, 2016).
* Poings, théâtre (Les Solitaires intempestifs, 2017).
* Portrait d’une sirène suivi de Princesse de pierre – Rouge dents – Carosse (Les Solitaires intempestifs, 2019).
* A la carabine suivi de Cheveux d’été, théâtre (Les Solitaires intempestifs, 2020).
* L’Age de détruire, roman (Minuit, 2023).
Pauline Peyrade
L’Âge de détruire
2023
160 pages
ISBN: 9782707348197
Editions de Minuit
€ 16.00
Pauline Peyrade
The age of destroying
2023
Vertaling: Kiki Coumans
120 pagina’s
ISBN: 978 94 93186 90 3
Uitgeverij Vleugels
€ 24,50
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Archive O-P, Awards & Prizes
‘Easter 1916’.
Too long a sacrifice
Can make a stone of the heart.
O when may it suffice?
That is Heaven’s part, our part
To murmur name upon name,
As a mother names her child
When sleep at last has come
On limbs that had run wild.
What is it but nightfall?
No, no, not night but death;
Was it needless death after all?
W.B. Yeats
(1865—1939)
‘Easter 1916’
• fleursdumal.nl magazine
More in: *War Poetry Archive, Archive Y-Z, Archive Y-Z, Yeats, William Butler
Nostalgie
Jouw zwijgen vult mijn leegte niet.
Er komt geen eind aan het verdriet.
Hoe vaak je Heideggèr of Héraclite
deconstrueren kan, ik weet het niet.
Er komt geen eind aan het verdriet.
Jouw zwijgen vult mijn leegte niet.
Paul Bezembinder
Nostalgie
Gedicht
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Bezembinder, Paul
Een jongeman meent zich alles nog te herinneren: hij stapte in een bootje op zoek naar een land met een tandarts, zijn vrouw bleef in het water achter en werd door vissers begraven, en er was ook nog ergens een kind.
Door de shock verliest hij het zicht op de gebeurtenissen, maar zijn verblijfsvergunning hangt af van hoe geloofwaardig zijn rouw klinkt.
In een reeks ongelegenheidsgedichten veegt hij zijn ondervragers met cynische precisie de mantel uit.
Decem
Ongelegenheidsgedichten voor asielverstrekkers
Auteur: Anne Provoost
Poëzie
Bindwijze: Paperback
80 pagina’s
Druk 1e
Taal: Nederlands
Uitgeverij: Querido
NUR: 306
Paperback
ISBN: 9789025317836
Publicatiedatum: 26-09-2024
Prijs: € 20,00
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Modern Poetry Archive, - Book News, - Bookstores, Archive O-P, Archive O-P
O, als ik dood zal zijn
“O, als ik dood zal, dood zal zijn
kom dan en fluister, fluister iets liefs,
mijn bleeke ogen zal ik opslaan
en ik zal niet verwonderd zijn.
En ik zal niet verwonderd zijn ;
in deze liefde zal de dood
alleen een slapen, slapen gerust
een wachten op u, een wachten zijn.”
En schokkende het grote zwichten
en armen die in vertwijfeling slaan,
een wringen omhoog, een biddend reiken,
een klemmen en jammerend laten gaan.
En een hoofd verwordende en bedolven
in der snikken en in der haren nacht,
wond over ondoorgrondlijke stroomen
vervreemd en doodswit opgebracht.
En een stem verwezen en ingezonken
en die nog stervende aanbad:
ik heb zoo zielsveel van je gehouden,
ik heb je zoo lief, zoo lief gehad.
J.H. Leopold
(1865-1925)
O, als ik dood zal zijn
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Archive K-L, Leopold, J.H.
Na de dag
Het licht heeft je gezicht verweerd
en de marok wil met je aan de haal,
barok wordt rococo, de wijn creëert
de tralies voor de panter van de taal.
De wind steekt op, sirocco of simoem,
rhizomen worden schaars, de gentiaan
verdorst, de iris wordt een zonnebloem
en aan de hemel dient de maan zich aan.
Paul Bezembinder
Na de dag
Gedicht
Paul Bezembinder studeerde theoretische natuurkunde in Nijmegen. In zijn poëzie zoekt hij vooral in klassieke versvormen en thema’s naar de balans tussen serieuze poëzie, pastiche en smartlap. Bij uitgeverij Leeuwenhof (Oostburg) verschenen de bundels Gedichten (2020), Parkzicht (2020) en Duizelingen (2022). Website: www.paulbezembinder.nl.
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Bezembinder, Paul
Il y a
Il y a des petits ponts épatants
Il y a mon cœur qui bat pour toi
Il y a une femme triste sur la route
Il y a un beau petit cottage dans un jardin
Il y a six soldats qui s’amusent comme des fous
Il y a mes yeux qui cherchent ton image
Il y a un petit bois charmant sur la colline
Et un vieux territorial pisse quand nous passons
Il y a un poète qui rêve au ptit Lou
Il y a un ptit Lou exquis dans ce grand Paris
Il y a une batterie dans une forêt
Il y a un berger qui paît ses moutons
Il y a ma vie qui t’appartient
Il y a mon porte-plume réservoir qui court, qui court
Il y a un rideau de peupliers délicat, délicat
Il y a toute ma vie passée qui est bien passée
Il y a des rues étroites à Menton où nous nous sommes aimés
Il y a une petite fille de Sospel qui fouette ses camarades
Il y a mon fouet de conducteur dans mon sac à avoine
Il y a des wagons belges sur la voie
Il y a mon amour
Il y a toute la vie
Je t’adore
Entre Bar-sur Aube et Troyes,
le 5 avril 1915
Guillaume Apollinaire
(1880 – 1918)
Il y a
Poèmes à Lou
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, Apollinaire, Guillaume, Archive A-B, Archive A-B, Guillaume Apollinaire, Surrealism, Surrealisme
At the Door
I thought myself indeed secure,
So fast the door, so firm the lock;
But, lo! he toddling comes to lure
My parent ear with timorous knock.
My heart were stone could it withstand
The sweetness of my baby’s plea,—
That timorous, baby knocking and
“Please let me in,—it’s only me.”
I threw aside the unfinished book,
Regardless of its tempting charms,
And opening wide the door, I took
My laughing darling in my arms.
Who knows but in Eternity,
I, like a truant child, shall wait
The glories of a life to be,
Beyond the Heavenly Father’s gate?
And will that Heavenly Father heed
The truant’s supplicating cry,
As at the outer door I plead,
“‘T is I, O Father! only I”?
Eugene Field
(1850 – 1895)
At the Door
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive E-F, Archive E-F, Field, Eugene
Ik ben een zwerver overal
Ik ben een zwerver overal,
een doler en een vagebond
en een, die uit zich zelf geen pad,
geen ommekeer en geen uitweg vond.
Ik ben een napraatpapegaai,
ik ben een open spiegelrond,
des Eeuwigen gesproken woord,
het hapert in mijn stamelmond.
J.H. Leopold
(1865-1925)
Ik ben een zwerver overal
Oostersch IV
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Archive K-L, Leopold, J.H.
My window pane is broken
My window pane is broken
Just a bit
Where the small curtain doesn’t
Cover it.
And in the afternoon
I like to lie
And watch the pepper tree
Against the sky.
Pink berries and blue sky
And leaves and sun
Are very fair to rest
One’s eyes upon.
And my tired feet are resting
On the bed
And there’s a pillow under
My tired head.
Parties and balls and books
I know are best
But when I’ve finished work
I like to rest.
Lesbia Harford
(1891-1927)
My window pane is broken
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive G-H, Archive G-H, Feminism, Harford, Lesbia, Workers of the World
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature