Fleurs du Mal Magazine
De boot nadert de brug. Mels ziet zijn moeder, de moeder van Tijger en zelfs Thija’s moeder op de brug staan, klaar om hen uit te wuiven. Ook grootvader Rudolf en grootvader Bernhard staan op de brug, de armen over elkaars schouders. Die twee hebben al vijftig jaar niets tegen elkaar gezegd en nu staan ze als gezworen vrienden bij elkaar.
Kemp staat ook op de brug. Zo onnozel als een schaap kijkt hij langs hen heen, net of hij niet in de gaten heeft dat er een wonder gaat gebeuren. Naast hem staat Lizet, de dochter van de kastelein. Ze zit bij hen in de klas en heeft vaak ruzie met Thija. Ze heeft altijd die vreemde glimlach rond haar mond waarvan Mels niet weet of het minachting voor hen is of onnozelheid.
Allemaal wuiven ze naar hen, behalve Kemp en Lizet, die blij is dat Thija weggaat uit het dorp.
Moeder huilt een beetje.
`Je hoeft niet te huilen’, roept Mels. `Als ik terugkom, breng ik een zijden jurk voor je mee. Met groene vogels en gouden bloemen.’
`Ik heb genoeg jurken!’ roept zijn moeder. Nu huilt ze echt. `Ik wil alleen jou. Kom terug!’ Maar dan schuift de boot onder de brug.
Net op het moment dat de boot de halfdonkere tunnel binnenglijdt, zet Lizet haar been op een sport van het hekwerk, zodat Mels onder haar uitstaande rok de kanten band ziet die ze rond haar dij draagt. Ze doet het erom. Denkt ze hem zo in te palmen en hem van de reis af te houden? Hij weet dat ze zich ergert aan Thija, die geen kousenband nodig heeft. Die kan toveren met een gebaar, een vingerknip, een waaiende haarlok.
In het halve donker onder de bruggenboog verdrinkt het licht in de bemoste stenen die glinsteren als smaragd. De tunnel is een sprookjesgrot, zomaar midden in het dorp. Alles wordt er anders. Een grot waarin alles aan zijn einde komt bij het binnenvaren en waarin alles opnieuw begint bij het naar buiten komen.
Als Mels aanzet om de boot naar buiten te laten schieten, gebeurt het wonder. De riemen in zijn handen worden vleugels. De boot verandert in een vliegtuig, precies zoals het altijd weer opnieuw gebeurt in zijn dromen. Een vliegtuig met de weidse vleugels van een arend en de ronkende motor van de Berini-bromfiets van grootvader Rudolf. Tijger zit achter de stuurknuppel. Thija en Mels zijn de passagiers. In een boog vliegt het kleine toestel onder de brug uit en draait een rondje boven het kerkplein.
Mels wuift naar zijn moeder die met haar zakdoek naar hem zwaait. Ze roept als een zoenvis die tegen het glas van het aquarium hapt. Woorden zonder klank. Blinde letters. Vraagtekens.
`Ik versta je niet’, roept hij, de handen als een trompet aan de mond. `Je weet het toch! Een jurk van zijde met geborduurde vogels! Rode en blauwe arenden boven bergen vol sneeuw! Sneeuw, hoor je! Net als op de Chinese lamp van grootvader Rudolf!’ Zijn moeder houdt haar handen als schelpen achter haar oren. `Net als op de zijden lamp in de studeerkamer van grootvader!’
Dan worden zijn ogen groot van ontzetting. De torenhoge silo komt op hen af. Zo snel. Opeens is daar de witgekalkte muur.
Mels schreeuwt. Te laat. De toren breekt open. Meel wolkt rond. Alles wordt wit. Een dikke laag meel begraaft het dorp.
Ton van Reen: Het diepste blauw (023)
Een roman als feuilleton
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
Früh, eh der Tag
Früh, eh der Tag seine Schwingen noch regt,
Alles noch schlummert und träumet und ruht,
Blümchen noch nickt in der Winde Hut,
Eh noch im Forste ein Vogel anschlägt,
Schreitet ein Engel
Durchs tauweiße Land
Streut ans den Segen
Mit schimmernder Hand.
Und es erwachet die Au und der Wald.
Blumen bunt reiben die Äuglein sich klar,
Staunen und flüstern in seliger Schar.
Aufstrahlt die Sonne, ein Amselruf schallt.
Aber der Engel
Zog längst schon landaus.
Flog wieder heim
In sein Vaterhaus.
Hugo Ball
(1886-1927)
Gedicht: Früh, eh der Tag
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Ball, Hugo, Dada, DADA, Dadaïsme
Across the Fields to Anne
How often in the summer-tide,
His graver business set aside,
Has stripling Will, the thoughtful-eyed,
As to the pipe of Pan,
Stepped blithesomely with lover’s pride
Across the fields to Anne.
It must have been a merry mile,
This summer stroll by hedge and stile,
With sweet foreknowledge all the while
How sure the pathway ran
To dear delights of kiss and smile,
Across the fields to Anne.
The silly sheep that graze to-day,
I wot, they let him go his way,
Nor once looked up, as who should say:
“It is a seemly man.”
For many lads went wooing aye
Across the fields to Anne.
The oaks, they have a wiser look;
Mayhap they whispered to the brook:
“The world by him shall yet be shook,
It is in nature’s plan;
Though now he fleets like any rook
Across the fields to Anne.”
And I am sure, that on some hour
Coquetting soft ‘twixt sun and shower,
He stooped and broke a daisy-flower
With heart of tiny span,
And bore it as a lover’s dower
Across the fields to Anne.
While from her cottage garden-bed
She plucked a jasmine’s goodlihede,
To scent his jerkin’s brown instead;
Now since that love began,
What luckier swain than he who sped
Across the fields to Anne?
The winding path whereon I pace,
The hedgerow’s green, the summer’s grace,
Are still before me face to face;
Methinks I almost can
Turn poet and join the singing race
Across the fields to Anne!
Richard Burton
(1861-1940)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, CLASSIC POETRY
From The Fourth Booke of Ayres -VII-
There is a Garden in her face,
Where Roses and white Lillies grow;
A heav’nly paradice is that place,
Wherein all pleasant fruits doe flow.
There Cherries grow, which none may buy
Till Cherry ripe themselves doe cry.
Those Cherries fayrely doe enclose
Of Orient Pearle a double row,
Which when her lovely laughter showes,
They look like Rose-buds fill’d with snow.
Yet them nor Peere nor Prince can buy,
Till Cherry ripe themselves doe cry.
Her Eyes like Angels watch them still;
Her Browes like bended bowes doe stand,
Threatning with piercing frownes to kill
All that attempt with eye or hand
Those sacred Cherries to come nigh,
Till Cherry ripe themselves doe cry.
Thomas Campion
(1567-1620)
From The Fourth Booke of Ayres
VII
fleursdumal.nl magazine
More in: # Music Archive, Archive C-D, Archive C-D, CLASSIC POETRY
Old Angel Midnight is a treasure trove of Kerouac’s experiments with automatic writing, a method he practiced constantly to sharpen his imaginative reflexes.
Recorded in a series of notebooks between 1956-1959, what Kerouac called his “endless automatic writing piece” began while he shared a cabin with poet Gary Snyder.
Kerouac tried to emulate Snyder’s daily Buddhist meditation discipline, using the technique of “letting go” to free his mind for pure spontaneous writing, annotating the stream of words flowing through his consciousness in response to auditory stimuli and his own mental images.
Kerouac continued his exercise in spontaneous composition over the next three years, including a period spent with William Burroughs in Tangiers. He made no revisions to the automatic writing entries in his notebooks, which were collected and transcribed for publication as originally written.
Old Angel Midnight attests to the success of Kerouac’s experiment and bears witness to his commitment to his craft, and to the pleasure he takes in writing: “I like the bliss of mind.”
“Kerouac’s ambition to capture the living moment (crucially for him, recapitulating memory) developed poetic form in 1954 with his collection San Francisco Blues, and it reached greater fulfilment with the sixty-seven free-association passages of Old Angel Midnight. This new edition from City Light Books adds one more, found among Kerouac’s papers by John Sampas, concluding ‘Eyes of Ray Charles see Me here realize O Holy.’ Mostly written during April 1956 when Kerouac shared a shack with Gary Snyder in rural Mill Valley, outside San Francisco, Old Angel Midnight was likely facilitated by the ‘letting go’ technique he observed from Snyder’s Buddhist meditation.” – Jules Smith – The Times Literary Supplement
“Tried to warn all of you, essence of stuff wont do
— God why did you make the world?
Answer: –Because I gwt pokla renamash ta va in
ming the atss are you forever with it?
I like the bliss of mind.
Awright I’ll call up all the fuckin Gods, right now!
Parya! Arrive! Ya damn hogfuckin lick lip twillerin
fishmonger! Kiss my purple royal ass baboon! Poota!
Whore! You and yr retinues of chariots & fucks! Devadatta!
Angel of Mercy! Prick! Lover! Mush! Run on
ya dog eared kiss willying nilly Dexter Michigan ass—
warlerin ratpole! The rat in my cellar’s an old canuck who
wasnt fooled by rebirth but b God gotta admit I was born for
the same reason I bring this glass to my lip — ?
Rut! Old God whore, the key to ecstasy is forevermore
furthermore blind! Potanyaka! God of Mercy!”
Excerpt from ‘Old Angel Midnight’ by Jack Kerouac
Old Angel Midnight
Jack Kerouac
Preface by Ann Charters, Michael McClure
Collection City Lights/Grey Fox
Publisher City Lights Publishers
Paperback, $13.95
Pages 94
Publication 2016
ISBN-10 087286703X
ISBN-13 9780872867031
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, - Book Stories, Archive K-L, Art & Literature News, Automatic writing, Kerouac, Jack, Opium-Eaters
The New England Boy’s Song
About Thanksgiving Day
Over the river, and through the wood,
To grandfather’s house we go;
The horse knows the way,
To carry the sleigh,
Through the white and drifted snow .
Over the river, and through the wood,
To grandfather’s house away !
We would not stop
For doll or top,
For ‘t is Thaksgiving day .
Over the river, and through the wood,
Oh, how the wind does blow !
It stings the toes,
And bites the nose,
As over the ground we go .
Over the river, and through the wood,
With a clear blue winter sky,
The dogs do bark,
And children hark,
As we go jingling by .
Over the river, and through the wood,
To have a first-rate play—
Hear the bells ring
Ting a ling ding,
Hurra for Thanksgiving day !
Over the river, and through the wood—
No matter for winds that blow;
Or if we get
The sleigh upset,
Into a bank of snow .
Over the river, and through the wood,
To see little John and Ann;
We will kiss them all,
And play snow-ball
And stay as long as we can .
Over the river, and through the wood,
Trot fast, my dapple grey !
Spring over the ground,
Like a hunting hound,
For ‘t is Thanksgiving day !
Over the river, and through the wood,
And straight through the barn-yard gate;
We seem to go
Extremely slow,
It is so hard to wait .
Over the river, and through the wood—
Old Jowler hears our bells;
He shakes his pow,
With a loud bow wow,
And thus the news he tells .
Over the river, and through the wood—
When grandmother sees us come,
She will say, Oh dear,
The children are here,
Bring a pie for every one .
Over the river, and through the wood—
Now grandmother’s cap I spy !
Hurra for the fun !
Is the pudding done ?
Hurra for the pumpkin pie !
Lydia Maria Child
(1802-1880)
The New England Boy’s Song About Thanksgiving Day
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Archive C-D, CLASSIC POETRY
Het Joods Historisch Museum markeert het honderdste geboortejaar van kunstenares Charlotte Salomon (1917-1943) met een bijzondere tentoonstelling gewijd aan haar artistieke nalatenschap: het kunstwerk Leven? of Theater?
Charlotte Salomon was 22 jaar toen ze in december 1938 vanuit Berlijn als vluchteling bij haar grootouders in Zuid-Frankrijk aankwam. Toen bij het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog haar grootmoeder zelfmoord pleegde, begon Charlotte aan een ‘totaal waanzinnig project’ om mentaal te overleven. In vele honderden gouaches herschiep ze haar leven als een geschilderd theaterstuk. Charlotte Salomon werd in 1943 in Auschwitz vermoord.
Na de Tweede Wereldoorlog vonden haar vader en zijn vrouw Leven? of Theater? in Zuid-Frankrijk. Zij schonken het in 1971 aan het Joods Historisch Museum. De afgelopen decennia reisden delen van het werk langs musea wereldwijd. Salomons levenswerk heeft altijd intense reacties opgeroepen bij het publiek en inspireerde kunstenaars, filmers, schrijvers en choreografen tot eigen creaties. Het Joods Historisch Museum toont nu voor het eerst het werk in zijn totaal – ruim 800 gouaches.
Charlotte Salomon;
Leven? of theater?
Nog t/m 25 maart 2018
Joods Historisch Museum en JHM Kindermuseum
Nieuwe Amstelstraat 1
1011 PL Amsterdam
# meer info op website joods historisch museum
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, Art & Literature News, Charlotte Salomon, FDM Art Gallery, Galerie des Morts, Holocaust, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS
De eeuwige twijfel heeft hem verlamd. Daardoor is hij nooit uit het dorp weggekomen. Hij had weg moeten gaan toen het nog kon.
Zou hij ergens anders gelukkiger zijn geworden? Of zou hij hebben terugverlangd naar het dorp met de Wijer en de meelfabriek? Waarschijnlijk wel.
Zijn ontevredenheid is ongegrond. Het dorp gaf hem zijn bestaansrecht. En ook zijn onvrede over thuis moet hij van zich afzetten. Hij moet er juist blij om zijn dat hij verzorgd wordt door zijn vrouw en zijn dochter en dat ze hem niet in zijn eigen vuil laten stikken. Of is dat wat ze voor hem doen alleen maar plicht? Je kunt je man en je vader niet laten verkommeren, dat hoort niet in een dorp als dit.
Hier helpen de kinderen hun ouders tot aan het graf. `Zo men doet, zo men ontmoet’, is een spreuk die in alle huizen hangt. Kinderen zijn de verzekering voor de oude dag. De garantie dat je iemand hebt die je uit bed hijst, je rolstoel duwt en je graf verzorgt.
Ton van Reen: Het diepste blauw (022)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
“Stellt euch vor, ich bin fort” wurde in der englischsprachigen Presse «atemraubend» genannt, «überwältigend und herzzerreißend», wurde als «Literatur höchsten Ranges» gefeiert und für den Pulitzer Preis, den National Book Award und den National Book Critics Circle Award nominiert. Ein moderner Familienroman in der Tradition einer welthaltigen und weltläufigen US-Literatur.
Alles beginnt mit einem Unglück auf einer Landpartie in Maine. Nein, früher: Es beginnt in den 1960er Jahren in London, als die junge Amerikanerin Margaret erfährt, dass John, ihr Verlobter, nicht einfach verschwunden, sondern manisch-depressiv in eine psychiatrische Klinik eingewiesen worden ist. Vor die Wahl gestellt, entscheidet sie sich für ein Leben an seiner Seite, ein Leben mit seiner Krankheit. Was daraus folgt, ist die Geschichte einer Familie über zwei Generationen, die Geschichte einer erblichen bipolaren Störung, einer mal glanzvollen und häufiger noch prekären Existenz, durchzogen von den Spuren eines großen Verlusts.
Adam Haslett erzählt von Mutterliebe und Geschwisterbanden mit derselben Glaubwürdigkeit und Präzision wie vom Hummerfischen, von Clonazepam oder Funk, Techno und House. “Stellt euch vor, ich bin fort” ist ein Meisterwerk des psychologischen Realismus, genauso einfühlsam wie einfallsreich, ein Roman, der unseren Blick auf die Menschen, die uns am wichtigsten sind, dauerhaft verändern kann.
Adam Haslett, geboren 1970, studierte Literatur und Jura in Yale, Swarthmore und an der University of Iowa. Seine Bücher wurden in achtzehn Sprachen übersetzt und unter anderem mit dem PEN/Malamud-Award ausgezeichnet. Der Erzählungsband “Hingabe” gelangte nicht nur auf die Shortlist des Pulitzer Preises, sondern auch auf die des National Book Award. Für den Roman “Union Atlantic” erhielt Adam Haslett den Lambda Literary Award. “Stellt euch vor, ich bin fort”, sein zweiter Roman, wurde für den Pulitzer Preis, den National Book Award und den National Book Critics Circle Award nomininiert. Adam Haslett lebt in New York City.
Autor: Adam Haslett
Titel: Stellt euch vor, ich bin fort
Roman.
Originaltitel: Imagine Me Gone.
Übersetzt von Dirk van Gunsteren
Rowohlt Verlag GmbH
12. Januar 2018
gebunden
460 Seiten
€ 22,95
ISBN: 3498030280
EAN: 9783498030285
new books
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Book Stories, Archive G-H, Art & Literature News
The Bat
I
Thou dread, uncanny thing,
With fuzzy breast and leathern wing,
In mad, zigzagging flight,
Notching the dusk, and buffeting
The black cheeks of the night,
With grim delight!
II
What witch’s hand unhasps
Thy keen claw-cornered wings
From under the barn roof, and flings
Thee forth, with chattering gasps,
To scud the air,
And nip the ladybug, and tear
Her children’s hearts out unaware?
III
The glowworm’s glimmer, and the bright,
Sad pulsings of the firefly’s light,
Are banquet lights to thee.
O less than bird, and worse than beast,
Thou Devil’s self, or brat, at least,
Grate not thy teeth at me!
James Whitcomb Riley
(1849-1916)
The Bat
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive Q-R, Archive Q-R, CLASSIC POETRY, Natural history
*Walt Whitman Award Winner 2016
*One of The New Yorker’s Poetry I Was Grateful For in 2017, selected by Dan Chiasson
*One of The Brooklyn Rail’s Best Books of 2017
“[Afterland] reminds us what a distinctive instrument the human imagination is, no matter what tune it plays. There is a story in this book, and an important one. . . . Vang writes strikingly, often chillingly visual poems, their images projected one at a time, like slides in a lecture, or perhaps in a trial. . . . Afterland works its wonders with an intentionally rationed vocabulary, its counters combined and recombined in poem after poem: stars, water, hair, bones, fire. . . . The style creates an atmosphere of impending marvels, and many of Vang’s poems perform, in words, the transformations that they describe . . . . [Afterland] is among the most satisfying débuts by an American poet in some time.” — The New Yorker
“When I make the crossing, you must not be taken no matter what the current gives. When we reach the camp,
there will be thousands like us.?
If I make it onto the plane, you must follow me to the roads and waiting pastures of America.
We will not ride the water today on the shoulders of buffalo as we used to many years ago, nor will we forage? for the sweetest mangoes.
I am refugee. You are too. Cry, but do not weep.” — from “Transmigration”
“Afterland has haunted me. I keep returning to read these poems aloud, hearing in them a language at once atavistic, contemporary, and profoundly spiritual. Mai Der Vang confronts the Secret War in Laos, the flight of the Hmong people, and their survival as refugees. That a poet could absorb and transform these experiences in a single generation—incising the page with the personal and collective utterances of both the living and the dead, in luminous imagery and a surprising diction that turns both cathedral and widow into verbs, offering both land and body as swidden (slashed and burned)—is nothing short of astonishing.Here is deep attention, prismatic intelligence, and fearless truth.” — Carolyn Forché, judge’s statement for the Walt Whitman Award
Mai Der Vang
Afterland. Poems
Pages: 104
Pub Date: April 4, 2017
Poetry
Paperback, $16.00
ISBN: 978-1-55597-770-2
2016 Walt Whitman Award winner
new books
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Book Stories, Archive U-V, Archive U-V, Art & Literature News, EDITOR'S CHOICE
Passionate and irreverent, Mortal Trash transports the readers into a world of wit, lament, and desire.
In a section called “Over the Bright and Darkened Lands,” canonical poems are torqued into new shapes. “Except Thou Ravish Me,” reimagines John Donne’s famous “Batter my heart, Three-person’d God” as told from the perspective of a victim of domestic violence.
Like Pablo Neruda, Addonizio hears “a swarm of objects that call without being answered”: hospital crash carts, lawn gnomes, Evian bottles, wind-up Christmas creches, edible panties, cracked mirrors.
Whether comic, elegiac, or ironic, the poems in Mortal Trash remind us of the beauty and absurdity of our time on earth.
From “Scrapbook”:
We believe in the one-ton rose
and the displaced toilet equally. Our blues
assume you understand
not much, and try to be alive, just as we do,
and that it may be helpful to hold the hand
of someone as lost as you.
Title: Mortal Trash
Subtitle: Poems
Author: Kim Addonizio
Publisher: W. W. Norton
Published 28 June 2017
ISBN-10 0393354342
ISBN-13 9780393354348
112 pages
Paperback – $15.95
More from Kim Addonizio
Bukowski in a Sundress
Confessions from a Writing Life
by Kim Addonizio
Behold the memoir of sex-positive rebel Kim Addonizio! This book moves from gritty/funny/sexy, to emotionally raw, in swift seamless strokes.
By the end, you will feel that Kim is an old friend whom you know far too well, but who you think the world of because she’s way cooler than you are.
Bukowski in a Sundress:
Confessions from a Writing Life
by Kim Addonizio (Author)
Paperback, 2016
Biography & Memoir
Publisher: Penguin Group USA
ISBN: 9780143128465
224 pages
$26.99
new books
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Book Stories, Archive A-B, Archive A-B, Art & Literature News, Bukowski, Charles
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature