Fleurs du Mal Magazine
Intrede
As van kerstdromen
dwarrelt door de lucht
naast spokend karkas van
te jong gestorven boom.
Afvallige dozen, groot
fladderen over de weg
als losgebroken vogels
een paard zonder toom.
Aan slierten rouw klampt
oude jaar zich nog vast
gelijk geest die vergaat
het aanzien niet waard.
Rode ogen hoog boven
zwarte regenjassen staren
ins graue hinein tot de
eerste schok is bedaard.
Freda Kamphuis
Intrede
Gedicht uit poëziebundel :
TITEL, Uitgeverij Voetnoot, Antwerpen, 2014
•fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Archive K-L, Kamphuis, Freda
Hoe het kan gaan
Ik hoor een man zeggen hoe hij vernomen had
dat zijn moeder begraven gaat worden en dat
hij in een stoffig album wel foto’s van haar zou
gaan bekijken. Erheen? Neen. Want zij. Toen
hij. Te lang. En daarna. Zijn smoesjes buitelen
over elkaar heen als lottoballetjes in de trommel.
Bert Bevers
Hoe het kan gaan
Gedicht
•fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Bevers, Bert
Winter
Cold, moist, young phlegmy winter now doth lie
In swaddling clouts, like new-born infancy;
Bound up with frosts, and fur’d with hail & snows,
And, like an infant, still it taller grows.
December is my first, and now the sun
To the southward Tropick his swift race doth run.
This month he’s hous’d in horned Capricorn,
From thence he ’gins to length the shortened morn,
Through Christendom with great festivity,
Now’s held (but guessed) for blest Nativity.
Cold, frozen January next comes in,
Chilling the blood, and shrinking up the skin.
In Aquarius now keeps the long-wish’d sun,
And northward his unwearied course doth run.
The day much longer than it was before,
The cold not lessened, but augmented more.
Now toes and ears, and fingers often freeze,
And travelers their noses sometimes leese.
Moist snowy February is my last,
I care not how the winter-time doth haste.
In Pisces now the golden sun doth shine,
And northward still approaches to the line.
The rivers ’gin to ope, the snows to melt,
And some warm glances from his face are felt;
Which is increased by the lengthen’d day,
Until by’s heat, he drive all cold away.
And thus the year in circle runneth round;
Where first it did begin, in th’ end its found.
Anne Bradstreet
(1612 – 1672)
Winter
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, 4SEASONS#Winter, Archive A-B, Archive A-B, Bradstreet, Anne
Milton
(Alcaics)
O mighty-mouth’d inventor of harmonies,
O skill’d to sing of Time or Eternity,
God-gifted organ-voice of England,
Milton, a name to resound for ages;
Whose Titan angels, Gabriel, Abdiel,
Starr’d from Jehovah’s gorgeous armouries,
Tower, as the deep-domed empyrean
Rings to the roar of an angel onset—
Me rather all that bowery loneliness,
The brooks of Eden mazily murmuring,
And bloom profuse and cedar arches
Charm, as a wanderer out in ocean,
Where some refulgent sunset of India
Streams o’er a rich ambrosial ocean isle,
And crimson-hued the stately palm-woods
Whisper in odorous heights of even.
Alfred Lord Tennyson
(1809-1892)
Milton
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Archive S-T, Milton, John, Tennyson, Alfred Lord
Den Geist?
Den Geist?
Als ob es Weiber gäbe,
die ihn liebten.
Schöne Gestalt gefällt ihnen
und Reichtum.
Ulrich von Hutten
Ritter und Dichter
(* 21.04.1488, † 29.08.1523)
Den Geist?
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, - Archive Tombeau de la jeunesse, Archive G-H, Archive G-H, Hutten, Ulrich von
Do not weep, maiden, for war is kind
Do not weep, maiden, for war is kind.
Because your lover threw wild hands toward the sky
And the affrighted steed ran on alone,
Do not weep.
War is kind.
Hoarse, booming drums of the regiment,
Little souls who thirst for fight,
These men were born to drill and die.
The unexplained glory flies above them,
Great is the battle-god, great, and his kingdom—
A field where a thousand corpses lie.
Do not weep, babe, for war is kind.
Because your father tumbled in the yellow trenches,
Raged at his breast, gulped and died,
Do not weep.
War is kind.
Swift, blazing flag of the regiment,
Eagle with crest of red and gold,
These men were born to drill and die.
Point for them the virtue of slaughter,
Make plain to them the excellence of killing
And a field where a thousand corpses lie.
Mother whose heart hung humble as a button
On the bright splendid shroud of your son,
Do not weep.
War is kind.
Stephen Crane
(1871 – 1900)
Do not weep, maiden, for war is kind
from: War is Kind
•fleursdumal.nl magazine
More in: *War Poetry Archive, Archive C-D, Archive C-D, Stephen Crane
Oxford
At home as in no other city, here
summer holds her breath in a dark street
the trees nocturnally scented, lovers like moths
go by silently on the footpaths
and spirits of the young wait,
cannot be expelled, multiply each year.
In the meadows, walks, over the walls
the sunlight, far-travelled, tired and content,
warms the recollections of old men, touching
the hand of the scholar on his book, marching
through quadrangles and arches, at last spent
it leans through the stained windows and falls.
This then is the city of young men, of beginning,
ideas, trials, pardonable follies,
the lightness, seriousness and sorrow of youth.
And the city of the old, looking for truth,
browsing for years, the mind’s seven bellies
filled, become legendary figures, seeming
stones of the city, her venerable towers;
dignified, clothed by erudition and time.
For them it is not a city but an existence;
outside which everything is a pretence:
within, the leisurely immortals dream,
venerated and spared by the ominous hours.
Keith Douglas
(1920 – 1944)
Oxford
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, Archive C-D, Archive C-D, Douglas, Keith, WAR & PEACE
Het Schrijverken
(Gyrinus Natans)
O Krinklende winklende waterding
met ‘t zwarte kabotseken aan,
wat zien ik toch geren uw kopke flink
al schrijven op ‘t waterke gaan!
Gij leeft en gij roert en gij loopt zo snel,
al zie ‘k u noch arrem noch been;
gij wendt en gij weet uwen weg zo wel,
al zie ‘k u geen ooge, geen één.
Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?
Verklaar het en zeg het mij, toe!
Wat zijt gij toch, blinkende knopke fijn,
dat nimmer van schrijven zijt moe?
Gij loopt over ‘t spegelend water klaar,
en ‘t water niet meer en verroert
dan of het een gladdige windtje waar,
dat stille over ‘t waterke voert.
o Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, –
met twintigen zijt gij en meer,
en is er geen een die ‘t mij zeggen kan: –
Wat schrijft en wat schrijft gij zo zeer?
Gij schrijft, en ‘t en staat in het water niet,
gij schrijft, en ‘t is uit en ‘t is weg;
geen christen en weet er wat dat bediedt:
och, schrijverke, zeg het mij, zeg!
Zijn ‘t visselkes daar ge van schrijven moet?
Zijn ‘t kruidekes daar ge van schrijft?
Zijn ‘t keikes of bladtjes of blomkes zoet,
of ‘t water, waarop dat ge drijft?
Zijn ‘t vogelkes, kwietlende klachtgepiep,
of is ‘et het blauwe gewelf,
dat onder en boven u blinkt, zoo diep,
of is het u, schrijverken zelf?
En t krinklende winklende waterding,
met ‘t zwarte kapoteken aan,
het stelde en het rechtte zijne oorkes flink,
en ‘t bleef daar een stondeke staan:
“Wij schrijven,” zoo sprak het, “al krinklen af
het gene onze Meester, weleer,
ons makend en leerend, te schrijven gaf,
één lesse, niet min nochte meer;
wij schrijven, en kunt gij die lesse toch
niet lezen, en zijt gij zo bot?
Wij schrijven, herschrijven en schrijven nog,
den heiligen Name van God!”
Guido Gezelle
(1830 – 1899)
Het Schrijverken
Uit: Vlaemsche dichtoefeningen
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive G-H, Archive G-H, Gezelle, Guido, Guido Gezelle
freda kamphuis
mens met witte pet
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Archive K-L, Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda, Photography
An Opium Fantasy
Soft hangs the opiate in the brain,
And lulling soothes the edge of pain,
Till harshest sound, far off or near,
Sings floating in its mellow sphere.
What wakes me from my heavy dream?
Or am I still asleep?
Those long and soft vibrations seem
A slumberous charm to keep.
The graceful play, a moment stopt,
Distance again unrolls,
Like silver balls, that, softly dropt,
Ring into golden bowls.
I question of the poppies red,
The fairy flaunting band,
While I, a weed with drooping head,
Within their phalanx stand:
‘’Some airy one, with scarlet cap,
The name unfold to me
Of this new minstrel who can lap
Sleep in his melody!”
Bright grew their scarlet-kerchief’d heads.
As freshening winds had blown,
And from their gently-swaying beds
They sang in undertone:
“Oh he is but a little owl,
The smallest of his kin,
Who sits beneath the midnight’s cowl
And makes this airy din.”
“Deceitful tongues of fiery tints!
Far more than this ye know,
That he is your enchanted prince
Doom’d as an owl to go;–
“Nor his fond play for years hath stopt.
But nightly he unrolls
His silver balls, that, softly dropt,
Ring into golden bowls.’
Maria White Lowell
(1821 – 1853)
An Opium Fantasy
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, Archive K-L, Archive K-L, DRUGS & MEDICINE & LITERATURE, Maria White Lowell, Opium-Eaters
In 1980 – Ik, de zelfzuchtige aap worden de levens van Ratel, Dr. Pink, Klein Yani, Chloë, Louise-Michelle, Schmaus en Emiel de B. verder opgepakt. Anno 1980 maken zij deel uit van de no-future generatie.
De maatschappij biedt werkeloosheid, armoe en woningnood, dus zoeken ze hun heil en toekomst buiten de kleinburgerlijke paden, in de kraakscene, het activisme, new wave muziek en seksuele escapades.
Het ontredderde X-Burg, beroofd van haar textielnijverheid, biedt het stratenplan voor brutale bondige scènes, al doolt Emiel de B. liever door Berlijn. Je hoeft maar een hoek om te slaan om je vast te lopen in het verleden en te beseffen dat de onontkoombare psychogeografie van de stad in iedere steen is verankerd.
1980 – Ik, de zelfzuchtige aap
Swart, Nick J.
Uitgeverij IJzer, Utrecht
ISBN 9789086842865
Formaat: 15 x 23 cm
Omvang: 400 pagina’s
€25,00
Uitgeverij IJzer
Lessinglaan 97
3533 AV Utrecht
Telefoon: 030 – 2521798
e-mail: info@uitgeverij-ijzer.nl
Nick J. Swarth is geboren en getogen in Tilburg, waar hij woont en werkt. Hij is een artistieke vijfpoot, actief als schrijver, dichter, performer, muzikant en beeldend kunstenaar. Eind 2020 verscheen zijn debuutroman, ‘1980 – De plasserparadox’, het eerste deel uit een trilogie over een failliete stad in het activistische jaar 1980.
Swarth was de tweede stadsdichter van Tilburg (2005-2007), hetgeen resulteerde in de bundel ‘Naked City Poems’. Andere publicaties zijn de catalogus ‘Horror Vacui | een docudrama in 14 staties’ (verslag van een schandaal verwekkend kunstproject, i.s.m. Jeroen de Leijer) en poëzie in de bundels ‘Mijn onsterfelijke lever’ en ‘¡Mondo Manga!’
Swarth is de voice ‘n’ noise van het guerrilla rock trio Betonfraktion, dat drie platen uitbracht. Het duo Swagemakers Swarth biedt improvisaties voor viool en stem. Janine Ensslin is de ideale gastvrouw voor alle denkbare gelegenheden. Ze draait evenmin haar hand om voor een fijne, eigenzinnige verhandeling op bestelling.
(www.swarth.nl)
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Archive S-T, Archive S-T, Art & Literature News, Nick J. Swarth, Swarth, Nick J.
Aimer est un destin charmant
Aimer est un destin charmant ;
C’est un bonheur qui nous enivre,
Et qui produit l’enchantement.
Avoir aimé, c’est ne plus vivre,
Hélas ! c’est avoir acheté
Cette accablante vérité,
Que les serments sont un mensonge,
Que l’amour trompe tôt ou tard,
Que l’innocence n’est qu’un art,
Et que le bonheur n’est qu’un songe.
Évariste de Parny
(1753-1814)
Aimer est un destin charmant
Élégies (1784)
• fleursdumal.nl magazine
More in: # Classic Poetry Archive, Archive O-P, Archive O-P
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature