Fleurs du Mal Magazine
Frans Kellendonk overleed in 1990 op negenendertigjarige leeftijd. Hij was schrijver, anglist en vertaler. Daarnaast was hij jarenlang redacteur en medewerker van De Revisor. Voor Bouwval ontving hij de Anton Wachterprijs, voor Mystiek lichaam de Bordewijkprijs. Kellendonks werk wordt alom gerekend tot het beste dat in het moderne Nederlands is geschreven.
Een kwarteeuw na zijn overlijden staat zijn schrijverschap nog altijd volop in de belangstelling, getuige onder meer de publicatie van De brieven, waarin voor het eerst de persoonlijke correspondentie van Kellendonk te lezen is. En met het Verzameld werk, bezorgd door Jaap Goedegebuure en Rick Honings.
Het eerste deel van het Verzameld werk omvat Kellendonks romans, van zijn debuut Bouwval tot aan zijn laatste roman, Mystiek lichaam, en zijn verhalen. In het tweede deel zijn essays, kritieken, reisverhalen en een ruime keuze uit de ongebundelde artikelen, aangevuld met een bibliografie, een biografische schets en enkele interviews.
Auteur: Frans Kellendonk
Verzameld werk – 2 delen in cassette
Romans en verhalen / Essays en artikelen
Uitgeverij Querido
isbn 9789021400327
Hardcover € 59,99
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Frans Kellendonk, Jaap Goedegebuure
Met ontblote bovenlijven liepen de mannen langs het bed en de kraaien. Hadden een paar opmerkingen over voor de vrouwen in het zwart die ze wel of niet konden uitstaan, meestal niet. Want in hun zwarte kleren zagen de kraaien er nauwelijks vrouwelijk uit. Hun doodse rouwjurken maakten hen eerder afschrikwekkend dan aantrekkelijk, voorzover ze nog over een lichaam beschikten dat een vent aansprak. Ze deden er ook niet veel aan om er goed uit te zien. Getrouwd waren ze toch. Daar konden hun kerels niets meer aan veranderen.
Nu het avond werd, kwamen de mannen zoals gewoonlijk uit het hele dorp in de caféhof bij elkaar. In kleine groepjes stonden ze te praten. Of zaten ze op hun hurken en speelden met hun messen. Spelletjes landverbeuren. Over het dorp trok de weeë geur van de vuren op de velden, waar elke avond in de oogsttijd het droge aardappelloof in brand werd gestoken. De rook was hinderlijk, doch beloofde een gezellig einde van de dag. Vooral als het weer wilde meewerken, veroorzaakte de in hun keel brandende lucht veel dorst en die zette het volk tot drinken aan. Dat had vaak een algemene vrolijkheid tot gevolg. De oogsttijd had toch altijd al een feestelijk karakter. De jongen in zijn bed kreeg het moeilijk door de kwalijke dampen. Hij hoestte veel en spuwde klodders bloed over de beddensprei uit. Tot ergernis van de kraaien, wie het gedoe van de jongen begon te vervelen. Meer en meer hing zijn aanwezigheid hen de strot uit. Het zag ernaar uit dat het kind hen voor de gek hield. Veertien dagen niet eten, almaar bloed spuwen en dan nog niet dood. Dat was te gek. Dat hadden ze nooit eerder meegemaakt. En dan al die vuile was en narigheid! Om het uur schone lakens. Welke vrouw zou daar niet knettergek van worden? Plotseling werd de avondrust verstoord door de boskat, die krijsend uit de werkplaats van de timmerman vloog en brandend over het plein buitelde. Het krijsen van de met zichzelf vechtende kat deed de mensen de haren te berge rijzen. Met de dood in het lijf rolde de kermende bal vuur over het plein, maar de vlammen doofden niet en sloegen steeds weer op uit het kleine lijf. Met een vuile grijns op zijn gezicht zat de timmerman achter het dier aan. Met een lat sloeg hij op de brandende kat in, de hemel prijzend dat hij weer een van die verrekte dieren van de jongen te pakken had gekregen. Het dier was zo dom geweest om zich in de werkplaats te verbergen.
Als de kat haar hersens had gebruikt, had ze kunnen weten dat de timmerman haar daar ooit zou vinden, in de olie zou soppen en in de fik zou steken. Ze was niet meer te redden. De jongen in bed hoorde zijn kat huilen. Hij schoot overeind en gilde. Sloeg wild met zijn armen. Zag in een heldere vlaag zijn getemde boskat, door het dodelijke vuur omarmd. Hij riep het beest. De kat herkende zijn stem en zette koers naar het bed, een brandend spoor achterlatend, en vloog met een vaart op dekens en sprei. Bij het zien van dit eigenlijk ontroerende tafereel vielen de kraaien in onmacht. De jongen kwam onder de lakens uit en drukte de kat tegen zich aan. Met het dier in zijn armen viel hij uit bed. De toegesnelde mannen hadden al hun kracht nodig om de kat uit de armen van de jongen los te trekken en het vuur uit zijn pyjama te slaan. De jongen, die al zoveel had geleden, kende de pijn van het vuur niet meer. Alleen de pijn van verlatenheid en ellende, die hem in het krijsen van zijn boskat zo had getroffen. Hij gilde hard en sloeg met een kracht van zich af die men hem niet meer had toebedacht. Kaffa was van zijn plaats opgevlogen. Hij zag de hopeloze strijd van de kat. De tranen sprongen in zijn ogen. Om de kat uit zijn lijden te verlossen dacht hij niet lang na, greep het dier en sloeg het tegen de meidoorn de hersens in. Toen richtte hij zijn aandacht op de timmerman. De bruut moest maken dat hij wegkwam, want Kaffa leek in staat hem af te maken. De man vluchtte zijn werkplaats in en deed voor de zekerheid de deur achter zich op slot.
Ton van Reen: Landverbeuren (58)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Ivo van Leeuwen: De bedenkelijke kijkende grondeekhoorn #11
Geen saus over koude aardappelen!
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, Illustrators, Illustration, Ivo van Leeuwen
Selfie
van Gerrit Achterberg
Hoe zal nu in het huis de stilte zijn?
Val ik tezamen met uw lijn?
Mijn ledematen worden van ivoor.
Ik ben bij u gekomen, binnendoor.
Nooit was ik zo geheel en zo bijeen
terechtgekomen, ogen wijd uiteen.
Ontschorste bomen liggen aan de kant.
God heeft een buiten- en een binnenkant.
Bert Bevers
Hoe zal nu in het huis de stilte zijn? is een sample uit Distantie
Val ik tezamen met uw lijn? is een sample uit 13
Mijn ledematen worden van ivoor. is een sample uit Smaragd
Ik ben bij u gekomen, binnendoor. is een sample uit Oculair
Nooit was ik zo geheel en zo bijeen. is een sample uit Tracé
Terechtgekomen, ogen wijd uiteen is een sample uit Lucifer
Ontschorste bomen liggen aan de kant is een bijna-sample uit Station
God heeft een buiten- en een binnenkant. is een sample uit Reflexie
(verschenen in de bloemlezing Je tikt er tegen en het zingt – Gedichten over Gerrit Achterberg Samenstelling Hannie Rouweler en Gerhard Te Winkel, voorwoord Nicole Van Overstraeten. Demer Uitgeverij, Leusden, oktober 2015)
fleursdumal.nl magazine
More in: Achterberg, Gerrit, Archive A-B, Bevers, Bert
Zelfs opoe Ramesz leek ervan te schrikken en greep met beide handen naar haar oren. De bakker laadde het overgebleven brood uit de wagen en joeg het paard naar de wei. Voor hem zat de dagtaak erop. Ook de slager sloot de deur van zijn winkel en droeg het vlees uit de toonbank naar de kelder.
Daarna deed hij de stal op slot, waarin hij de biggen had ondergebracht die de volgende dag de varkenshemel in zouden gaan. Hij haalde een fles bier uit de keuken en ging op de stoep voor zijn winkel zitten uitblazen, zijn schort nog voor, zijn kleding onder de bloedvlekken. Alleen opoe Ramesz bracht nog wat leven op het plein door zo nu en dan op haar stoofje te stampen. Ze bracht meer vrolijke geluiden voort dan anders. Ze leek plotseling veel plezier in het leven te hebben. Meer dan de vier kaarters die nu te dronken waren om nog te kunnen spelen en die versuft in hun stoelen hingen en op hun kleren kwijlden. De oude mannen wisten van de wereld geen kwaad meer. Voelden zich nauwelijks nog aanwezig op het plein. En hadden er helemaal geen idee van dat dicht bij hen een kind op sterven lag. De jongen was wakker geworden door het rammelen van de bakkerskar. Hij huilde. De kraaien, die hier en daar een praatje stonden te maken, keerden terug naar het bed. Ze zagen dat hij rochelde en bloed spuwde. De witte sprei zat onder de rode vlekken. Dat wekte de ergernis van de vrouwen op. De jongen bezorgde hun veel hoofdbrekens. Hij hoorde er netjes bij te liggen, al lag hij dan op sterven. Ook het oog wilde wat. En daarom verschoonden ze voor de zoveelste keer zijn lakens. In Solde hoorde men proper te sterven, zelfs zo’n bengel van een jongen.
De boeren kwamen thuis van het land. Ze reden hun karren de schuren in en stapelden de zakken aardappels op. Anderen dreven hun koeien naar de pomp. Traag sjokten de dieren naar de drinkgoot, moe en lusteloos alsof ze het leven ook maar moesten uitdienen. Net of ze er weet van hadden dat ze ooit, in moten verdeeld, in de winkel van slager Azurri zouden eindigen. Zelfs het koele water bleek niet bij machte de duistere voorgevoelens uit hun koppen te verdrijven. Ze hieven hun staart op, plaatsten hun achterpoten uit elkaar en zeikten terwijl ze hun pensen vol zopen. Daarna liepen ze uit zichzelf naar de stallen, waar ze werden gemolken en aan kettingen werden gelegd. Plotseling zag Kaffa dat een van de koeien vreemd met haar kop draaide, door de benen zakte en met het schuim op de bek op de grond viel. Kaffa liet zijn mes vallen, rende naar de koe en knielde erbij neer. De tong hing uit de bek. De ogen draaiden. Ook de slager zag dat de koe het te kwaad had. Wat mankeerde dat beest? Mond-en-klauwzeer? Miltvuur? Azurri zag het met welgevallen. De koe was reddeloos verloren, ook al zou de boer al het mogelijke doen om het dier op te lappen. Een koe die erbij ging liggen, had zich al overgegeven aan de dood. Met een kennersblik schatte de slager dat het beest nog enkele dagen te leven had. Wellicht zou hij het al eerder onder het mes krijgen. Voor een koopje. Als boeren hem vee aanboden dat spoedig dood zou gaan, kon hij best een stuk onder de prijs betalen. Ze konden er toch nergens anders mee heen. Met een ziek dier was niet te leuren. De boer, die blijkbaar nog niet wilde weten dat de koe verloren was, knuppelde het dier genadeloos overeind en sloeg het de stal in. Na hun werk wasten de mannen zich bij de pompbak. Ze waren moe. Het koele water friste hen op. Ze praatten opgewekt. Dagelijkse praat over de oogst, de beesten, de prijs van de melk, en vooral de droogte die het maar niet liet afweten. Ze letten niet op het zieke kind dat hun luidruchtige taal goed kon horen maar niet meer de betekenis ervan begreep. Niemand kon het die boeren kwalijk nemen dat ze weinig interesse voor de jongen toonden. Tenslotte lag hij al weken zo. En wie zei dat hij doodging?
Ton van Reen: Landverbeuren (57)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Lucy Maud Montgomery
(1874 – 1942)
Love’s Prayer
Beloved, this the heart I offer thee
Is purified from old idolatry,
From outworn hopes, and from the lingering stain
Of passion’s dregs, by penitential pain.
Take thou it, then, and fill it up for me
With thine unstinted love, and it shall be
An earthy chalice that is made divine
By its red draught of sacramental wine.
Lucy Maud Montgomery poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, CLASSIC POETRY
De wraak van Vondel van Frank van Pamelen is een literair labyrint dat teruggaat naar de tijd van Vondel, naar de rederijkers uit de zeventiende eeuw en hun opvolgers. Op twaalf plaatsen in Amsterdam hebben zij sporen nagelaten, aanwijzingen die leiden naar het best bewaarde geheim uit de vaderlandse geschiedenis. Een geheim met gevolgen voor de troonswisseling. Aan journalist Maaike van Reede de taak om het mysterie op te lossen. Ze belandt in een doolhof van dichtregels en cryptische verwijzingen en heeft nog achttien uur tot de troonswisseling. De wraak van Vondel is voor de lezers van Dan Brown en IV van Arjen Lubach.
Frank van Pamelen werd op 17 juni 1965 geboren in Terneuzen, studeerde Letteren aan de Katholieke Universiteit Brabant en is schrijver, dichter en kleinkunstenaar. Hij woont met vrouw en dochters in Tilburg. Van Pamelen schrijft cabaretpogramma’s, musicals, jeugdboeken, kinderliedjes, columns, gedichten en teksten voor radio en televisie.
Zijn werk was te horen en te lezen bij o.a. De Tweede Ronde, Brabants Dagblad, Trouw, Ook Dat Nog (KRO), VOF de Kunst, Vroege Vogels (VARA), NRC Next, Theater van het Sentiment (KRO), Dit is de Dag (EO) en Cappuccino (NCRV).
Zijn boeken verschijnen bij Ambo|Anthos (literaire thriller), Leopold (jeugdboeken) en Nijgh & Van Ditmar (light verse).
De wraak van Vondel
Een eeuwenoud mysterie, een apotheose in Amsterdam rond de troonswisseling van 2013
€ 19,99
Auteur: Frank van Pamelen
ISBN 9789026329906
Uitgever Ambo/Anthos Uitgevers
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive O-P, Art & Literature News, Frank van Pamelen, LIGHT VERSE, Thrillers
Amy Winehouse: A Family Portrait 29 februari t/m 4 september 2016
De onbekende kant van een wereldster in het Joods Historisch Museum Amsterdam
Het Joods Historisch Museum toont vanaf 29 februari tot en met 4 september 2016 de tentoonstelling ‘Amy Winehouse: A Family Portrait’.
De verwachtingen zijn hoog gespannen, want het museum hoopt een groot en breed publiek te trekken. Amy Winehouse is immers een van de meest succesvolle artiesten van de afgelopen decennia en wordt door alle generaties bewonderd. Haar muziek is onverminderd populair, wordt elke dag op de radio gedraaid en nog steeds veel verkocht. Ook uit de hoge bezoekerscijfers van ‘Amy’, de onlangs verschenen documentaire van regisseur Asif Kapadia, blijkt de grote belangstelling voor deze wereldster.
Amy Winehouse (°1983 – †2011): A Family Portrait’ werd gemaakt door het Jewish Museum London in samenwerking met Amy’s broer Alex Winehouse. Na Londen oogstte de tentoonstelling overweldigend succes in Tel Aviv, Wenen en San Francisco.
De tentoonstelling schetst niet het overheersend tragische beeld van Amy, maar laat juist een minder bekende kant van haar leven zien. De bezoeker krijgt een kijkje in Amy’s privéleven en ziet haar als tiener en jonge vrouw die nog niet is beïnvloed door de enorme media-aandacht en sensatiezucht die haar later fataal werden. Bovendien zal het voor velen een verrassing zijn dat Amy joods was en is opgegroeid in een typisch Londens joods milieu.
Alex Winehouse heeft in de tentoonstelling nadruk willen leggen op Amy’s familiegeschiedenis, op haar schooltijd, op Londen en Camden Town, waar ze aan het begin van haar carrière naar toe verhuisde, op haar muziek- en modevoorkeuren en, tot slot, op haar nalatenschap. De familie Winehouse stelde daartoe Amy’s persoonlijke bezittingen ter beschikking die dankzij de door Alex geschreven teksten tot intieme voorwerpen worden: foto’s van haar jeugd, een videoclip van een schooloptreden, haar tapschoenen en lievelingsgitaar, haar platencollectie en verschillende tijdens concerten gedragen jurken. Op de tentoonstelling hangen ook mooie portretten van Amy en is de Grammy Award te zien, die haar na haar overlijden in 2011 werd toegekend.
‘Amy Winehouse: The Day She Came to Dingle’. Bij de tentoonstelling is een gelijknamige Engelstalige geïllustreerde catalogus verschenen, die verkrijgbaar zal zijn in de Museumshop van het JHM. Het evenementenprogramma bevat onder meer een lezing over de joden van Engeland, een opstelwedstrijd voor scholieren (analoog aan een opstel van Amy dat in de tentoonstelling te zien is), de recreatie van een klein deel van de hippe Londense wijk Camden market en de vertoning van de BBCdocumentaire Amy Winehouse: The Day She Came to Dingle uit 2006. Hierin zien we Amy in topvorm, in een periode waarin haar droom werkelijkheid was geworden.
Amy Winehouse, een van de meest succesvolle artiesten van de afgelopen decennia, staat van 29 februari tot en met 4 september 2016 centraal in het Joods Historisch Museum. Amy Winehouse: A Family Portrait is een persoonlijke en intieme tentoonstelling, samengesteld door Amy’s broer Alex Winehouse en The Jewish Museum in Londen. Eerder trok deze expositie in Londen, Tel Aviv, Wenen en San Francisco veel bezoekers.
In de tentoonstelling ligt de nadruk op Amy’s passie voor muziek en mode, maar ook op haar joodse familiegeschiedenis en haar schooltijd. Verder is er aandacht voor Londen, in het bijzonder Camden Town, waar Amy lange tijd woonde. De bezoeker krijgt een nog onbekende kant van Amy te zien: als tiener en jonge vrouw die nog niet is beïnvloed door de enorme media-aandacht en sensatiezucht die haar later fataal werden.
De familie Winehouse stelde voor de tentoonstelling veel van Amy’s persoonlijke bezittingen ter beschikking die, dankzij de begeleidende teksten van Alex, nog intiemer worden: foto’s van haar jeugd, een videoclip van een schooloptreden, haar tapschoenen en lievelingsgitaar, haar platencollectie en verschillende tijdens concerten gedragen jurken. Op de tentoonstelling hangen ook fotoportretten van Amy en is de Grammy Award te zien, die haar na haar overlijden in 2011 werd toegekend.
Amy Winehouse: A Family Portrait neemt de bezoeker mee voorbij de hype en laat Amy zien zoals ze als privépersoon was. Alex Winehouse zei over zijn zus: ‘Amy was iemand die ongelofelijk trots was op haar Londense joodse roots. We waren niet gelovig, maar wel traditioneel. Ik hoop dat de wereld deze andere kant van Amy leert kennen, die van onze typische joodse familie.’
Het evenementenprogramma bij de tentoonstelling bevat onder meer een opstelwedstrijd voor scholieren (gebaseerd op een opstel van Amy dat in de tentoonstelling te zien is), de recreatie van een klein deel van de hippe Londense wijk Camden market en de vertoning van de BBC-documentaire Amy Winehouse: The Day She Came to Dingle uit 2006.
De gelijknamige Engelstalige geïllustreerde catalogus zal verkrijgbaar zijn in de Museumshop van het Joods Historisch Museum.
De tentoonstelling ‘Amy Winehouse: A Family Portrait is vanaf 29 februari tot en met 4 september 2016 te zien in het Joods Historisch Museum in Amsterdam.
Amy Winehouse: A Family Portrait
Tentoonstelling van 29 februari tot en met 4 september 2016 in Joods Historisch Museum in Amsterdam
# meer info op website joods historisch museum amsterdam
fleursdumal.nl magazine
More in: Amy Winehouse, Amy Winehouse, Art & Literature News
Toneelgroep De Appel presenteert van 18 november tot en met 24 maart Het Heijermans Festival. Een festival met als rode draad Herman Heijermans en de zee. Iedereen kent Herman Heijermans van Op hoop van zegen en Kniertje, maar Heijermans is meer dan ‘de vis wordt duur betaald’. Hij publiceerde ook haarscherpe columns, schetsen onder pseudoniem Samuel Falkland en artikelen waarin hij de maatschappij genadeloos analyseerde.
Al ruim 40 jaar heeft Toneelgroep De Appel haar thuis op een steenworp afstand van de haven en de zee. De thematiek van Op hoop van zegen (1900) zit diep geworteld in de Scheveningse ziel. Daarom brengt De Appel dit prachtige stuk, dat in ons collectief geheugen zit, naar de plek waar het gespeeld hoort te worden.
Regisseur Arie de Mol heeft een grote bewondering voor Heijermans. Hij regisseerde eerder de stukken Ora et labora en De opgaande zon van Heijermans.
Met de spelers werd een twintigtal eenakters (kort toneelstuk) van Heijermans gelezen. Onontgonnen pareltjes die weinig of nooit gespeeld werden, van kluchtige schetsen tot intieme drama’s. Regisseurs David Geysen, Annechien de Vocht en de spelersgroep presenteren zes van deze eenakters, die te zien zijn in het programma 6x Heijermans.
Pieternel Bollmann regisseert Pitten dat gespeeld wordt door amateurspelers uit Scheveningen. En dan volgen er nog kleinere projecten zoals Op weg naar Heijermans een avond met Heijermansbiograaf Hans Goedkoop, Op weg naar de zee met Anna Rottier en Waanzee avond met schrijver Robert Haasnoot.
Vanaf januari volgen er voorstellingen waarin een hoofdrol is weggelegd voor de zee: de onvoorspelbaarheid van de zee, de zee als inspiratiebron en prikkel van de menselijke verbeelding. We verwachten o.a. de gastvoorstelling De dood en de zee van het muziektheatercollectief Volksoperahuis, de familievoorstelling 20.000 mijlen onder zee (8+) geregisseerd door Annechien de Vocht en de collagevoorstelling Voor sommigen het eind van het land voor anderen het begin van de wereld!, regie David Geysen. Maar ook lezingen, tentoonstellingen en activiteiten voor en door Scheveningers.
auteur: Herman Heijermans
regie: Arie de Mol
decor en kostuums: Theo Tienhooven
licht: Gé Wegman
muziek: Ruud van der Pluijm
dramaturgie: Alain Pringels, Mart-Jan Zegers
spel: Isabella Chapel, Abe Dijkman, Lore Dijkman, Bart van den Donker, Beaudil Elzenga, Gitta Fleuren, David Geysen, Geert de Jong, Judith Linssen, Hugo Maerten, Bob Schwarze, Martijn van der Veen, Iwan Walhain, Jessie Wilms
speelperiode woensdag 18 november t/m zondag 20 maart 2016
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Herman Heijermans, THEATRE
Jan Schoonhoven
Auteur:Antoon Melissen
Uitgever:nai010
ISBN: 978-94-6208-248-9
Deze publicatie schetst voor het eerst een compleet beeld van Schoonhovens fascinerende oeuvre
Tentoonstellingen Stedelijk Museum, Schiedam en Het Prinsenhof, Delft, 31 oktober 2015 – 14 Februari 2016
Met veel uniek materiaal, waaronder correspondentie met kunstenaar-vrienden en schetsen
Jan Schoonhoven (1914–1994) is wereldberoemd geworden met zijn sculpturale reliëfs en werken op papier. Bijna veertig jaar lang werkte Schoonhoven aan de ontwikkeling van zijn reliëfs uit papier-maché, papier en karton – naast zijn baan als ambtenaar bij de PTT.
Deze monografie plaatst Jan Schoonhoven voor het eerst in een internationale context, als een actieve en invloedrijke speler in de Europese naoorlogse ontwikkelingen in de kunst. De vroege jaren komen uitgebreid aan bod: de invloed van bijvoorbeeld Paul Klee en Jackson Pollock, en zijn deelname aan de Nederlandse Informele Groep, eind jaren vijftig. Ook Schoonhovens betrokkenheid bij de Nederlandse Nul-groep en de internationale ZERO-beweging wordt belicht. De monografie toont bovendien dat Schoonhovens oeuvre zich bleef ontwikkelen, ook in de jaren na ‘Nul’.
Deze monografie met veel tot nu toe onbekende werken en foto’s werpt nieuw licht op werk en leven van deze twintigste-eeuwse ‘meester van het wit’.Antoon Melissen is kunsthistoricus en auteur van publicaties met een nadruk op Nederlandse kunst van de late jaren vijftig, zestig en zeventig in een Europese context.
ISBN 978-94-6208-248-9 |39,95E | Antoon Melissen | design: Studio Joost Grootens | Nederlands | hardcover | 24 x 28 cm | 192 pag. | geillustreerd (160 kleur) | in samenwerking met: Stichting Jan Schoonhoven | met steun van: Stichting Charema, Fonds 21, De Gijselaar-Hintzenfonds, Stichting Harten Fonds
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Jan Schoonhoven
Foam sluit het jaar 2015 af met een overzicht van het uitzonderlijke en intense oeuvre van de op jonge leeftijd overleden Amerikaanse fotograaf Francesca Woodman (1958 – 1981). Woodman gebruikte fotografie als uiterst persoonlijk expressiemiddel: alsof ze haar huid binnenstebuiten droeg. Zij zelf was dan ook het enige onderwerp van haar fotografie. Na haar vroegtijdige dood is haar werk getoond in een aantal grote internationale tentoonstellingen en heeft het kunstenaars over de hele wereld geïnspireerd.
Tot aan haar zelfgekozen dood op tweeëntwintigjarige leeftijd onderzocht Woodman thema’s als gender, representatie, seksualiteit en lichaam. Haar oeuvre bestaat uit een groot aantal zelfportretten. Woodman fotografeert zichzelf specifiek naakt, of tracht juist haar lichaam te verbergen: samengeperst in een kast, achter het behang, gewikkeld in plastic of doeken of in een wolk van beweging. Ze plaatst zichzelf veelal in vervallen interieurs. Zelfs wanneer andere mensen in het kader verschijnen fungeren zij letterlijk of figuurlijk als stand-in van Woodman. Haar foto’s vertonen een diversiteit aan invloeden uit het symbolisme en surrealisme en roepen in veel gevallen een beklemmend gevoel op.
Francesca Woodman groeide op in een kunstenaarsgezin en begon al gedurende haar tienerjaren te fotograferen. Zij studeerde van 1975 tot 1978 aan de Rhode Island School of Design. Haar oeuvre wordt meestal verdeeld in periodes: de vroege werken, haar werk als student in Providence, het werk uit Italië (1977-1978), de MacDowell Colony en, uiteindelijk, de werken die zij vanaf 1979 in New York maakte tot haar dood in 1981. Na haar overlijden liet Woodman enkele honderden zilvergelatine prints na, hoewel zij ook met andere technieken experimenteerde.
De eerste grote reizende tentoonstelling van Francesca Woodman’s werk werd enkele jaren na haar dood georganiseerd in 1986. Haar eerste Europese tentoonstellingen vonden begin jaren negentig plaats. De Kunsthal in Rotterdam presenteerde Woodmans werk voor het eerst in Nederland, in 1998.
De tentoonstelling Francesca Woodman. On Being an Angel is georganiseerd door het Moderna Museet in Stockholm in samenwerking met het Estate of Francesca Woodman en bestaat uit 102 foto’s, voornamelijk zilvergelatine prints, maar ook groot formaat diazotypieën, en zes korte video’s.
Francesca Woodman. On Being an Angel is van 18 december 2015 t/m 9 maart 2016 te zien in Foam. Open dagelijks van 10.00 -18.00 uur, do/vr van 10.00 – 21.00 uur. Entree: € 10,00
Francesca Woodman. On Being an Angel
18 december 2015 – 9 maart 2016
Foam
Keizersgracht 609
1017 DS Amsterdam
Tel. + 31 (0)20 5516500
www.foam.org
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Francesca Woodman, Francesca Woodman, Photography
Regieaanwijzingen
Bij de extra’s van The Return van Andrjej Zvjagintsev
(de ondertiteling daarvan)
I
Een stukje van de grond,
en dan doen we dezelfde zon.
Vertel me, wat versta je onder nacht?
Wel, wat versta je onder nacht?
Naar mijn mening dit: als de zon ondergaat.
Dat is niet conventioneel.
II
Het licht van het vuur kan niet op hem schijnen.
Ik kan je niet verstaan.
Misschien is de andere kant beter?
Zie je dat?
Ik zie het!
Niet ademen.
Ga asjeblieft naar de boot.
We gaan bewegen.
III
Misschien is dit niet genoeg.
Doe het zo. Zo is het genoeg.
Het water is trouwens warm.
Iedereen op zijn plaats.
Niet omkijken!
Wees voorzichtig, maar niet waterschuw.
(later)
Dat was het jongens. Kom maar terug.
Bert Bevers
(Eerder verschenen op Versindaba, Stellenbosch, januari 2015)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Bevers, Bert
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature