Fleurs du Mal Magazine
Overvloed
In de naslaap waad ik langzaam water
in. Dat doe ik nooit. Als ik me druipend
afvraag wat ik hier te doen sta verrijs jij.
Met het jonge slanke lichaam dat ik ken
van oude foto’s, gekartelrand en al, maar
met het hoofd dat ik zo zachtjes streelde
toen je bijna aan je laatste adem. Weet je
nog? Je glimlacht. “Wat krijgen we nou?
Jij gaf toch helemaal niets om zwemmen,
jongen?” zeg je. En je drukt me nat tegen
je borst die zo op de mijne lijkt. “Dag pa,”
zeg ik. “Dag papa. Waar ben je al die tijd?”
Bert Bevers
Overflod
I eftersøvnen vader jeg langsomt ud i
vand. Det gør jeg aldrig. Når jeg dyngvåd
spørger mig selv hvad jeg laver her, genopstår du.
Met den unge slanke krop som jeg kender
fra gamle fotoer, takket og det hele, men
med hovedet som jeg så blidt aede,
da du var næsten ved dit sidste åndedrag. Husker
du stadig? Du smiler. “Hvad er det her for noget?
Du var aldrig særlig ivrig efter at svømme, vel,
dreng?” siger du. Og du trykker mig våd mod
dit bryst, som så udpræget ligner mit. “Davs, far,”
siger jeg. “Davs, farmand. Hvor er du hele tiden?”
Gedicht ‘Overvoed’ van Bert Bevers
Vertaald naar het Deens door John Irons
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Overvloed, TRANSLATION ARCHIVE
Sidney Lanier
(1842 – 1881)
Street Cries
Oft seems the Time a market-town
Where many merchant-spirits meet
Who up and down and up and down
Cry out along the street
Their needs, as wares; one THUS, one SO:
Till all the ways are full of sound:
But still come rain, and sun, and snow,
And still the world goes round.
Sidney Lanier poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, CLASSIC POETRY
Joost Zwagerman (Alkmaar, 18 november 1963 – Haarlem, 8 september 2015) was een Nederlands schrijver, dichter, essayist en columnist. Hij heeft op 51-jarige leeftijd een eind aan zijn leven gemaakt.
Joost Zwagerman (Alkmaar, 1963 – Haarlem, 2015) debuteerde in 1986 op tweeëntwintigjarige leeftijd met de roman De houdgreep. Enkele jaren later bereikte Zwagerman met zijn romans Gimmick! (1989) en Vals licht (1991) een groot publiek.
In 1994 volgde De buitenvrouw (1994). Van deze drie romans zijn meer dan 200.000 exemplaren per titel verkocht. Op dit moment behoort Joost Zwagerman tot de meest gelezen schrijvers van zijn generatie. Zijn werk verscheen in vertaling in Duitsland, Frankrijk, Hongarije, Tsjechië en Japan.
Naast romans, verhalen en essays schreef Joost Zwagerman ook poëzie. Er zijn vijf dichtbundels van hem verschenen.
Onlangs verscheen het boek: De stilte van het licht. Schoonheid en onbehagen in de kunst, een mooie ingetogen bundel over beeldende kunst.
In het najaar van 2015 verschijnt nog een herdruk van zijn boek: Door eigen hand. Zelfmoord en de nabestaanden.
Van het werk van Joost Zwagerman zijn ruim 1,2 miljoen gexemplaren verkocht.
...zag jij misschien dat ik naar jou,
dat ik je zag en dat ik zag hoe jij
naar mij te kijken zoals ik naar jou
en dat ik hoe dat heet zo steels,
zo en passant en ook zo zijdelings –
dat ik je net zo lang bekeek tot ik
naar je staarde en dat ik staren bleef.
Ik zag je toen en ik wist in te zien
dat in mijn leven zoveel is gezien
zonder dat ik het ooit eerder zag:
dat kijken zoveel liefs vermag.
Joost Zwagerman
Proza
1986 – De Houdgreep, roman
1987 – Kroondomein, verhalen
1989 – Gimmick!, roman
1991 – Vals Licht, roman
1994 – De buitenvrouw, roman
1996 – Tomaatsj, novelle
1997 – Chaos en rumoer, roman
1998 – Het jongensmeisje, verhalen
2002 – Zes sterren, roman
2010 – Duel, Boekenweekgeschenk
Gedichten
1987 – Langs de doofpot, gedichten
1988 – De ziekte van jij, gedichten
1993 – De mooiste vrouw ter wereld, gedichten
2001 – Bekentenissen van de pseudomaan, gedichten
2005 – Roeshoofd hemelt, gedichten
2005 – Tot hier en zelfs verder. De vroege gedichten
2010 – Beeld verplaatst, gedichten bij kunstwerken van oa Erwin Olaf, Rineke Dijkstra, Marlene Dumas en Rob Scholte
2012 – De wereld is hier, een keuze uit de gedichten
2014 – Voor alles, gedichten
Non-fictie
1993 – Collega’s van God, essays
1993 – De kus van Michael Jackson, jeugdboek
1996 – In het wild, essays en kritieken
2000 – Pornotheek Arcadië, essays
2001 – Walhalla, essays
2001 – Landschap met klein vuil, columns
2003 – Het wilde westen, columns
2003 – Het vijfde seizoen, essays
2004 – Tussen droom en daad in Dubbelstad: Alkmaar in feit en fictie
2005 – Door eigen hand. Zelfmoord en de nabestaanden, essays en interviews
2006 – Perfect Day en andere popverhalen
2006 – Transito, essays
2007 – De schaamte voor links, pamflet
2007 – Hollands welvaren
2009 – Hitler in de polder & Vrij van God, pamflet
2011 – Alles is gekleurd, omzwervingen in de kunst
2012 – Kennis is geluk. Nieuwe omzwervingen in de kunst
2013 – Americana 1 & 2, Omzwervingen in de Amerikaanse cultuur
2015 – De Stilte van het Licht
Overige
2005 – De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 250 verhalen, bloemlezing
2006 – De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 60 lange verhalen, bloemlezing
2007 – De ontdekking van de literatuur. The Paris Review Interviews, bloemlezing
2008 – De Nederlandse en Vlaamse literatuur vanaf 1880 in 200 essays, bloemlezing
2009 – Het volmaakte kleine stukje, een keuze uit het werk van Kees Fens, bloemlezing
(Bron bibliografie: Wikipedia)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive Y-Z, Archive Y-Z, In Memoriam, Joost Zwagerman, Zwagerman, Joost
Don Marquis
(1878 – 1937)
A Rhyme Of The Roads
Pearl-Slashed and purple and crimson and
fringed with gray mist of the hills,
The pennons of morning advance to the music of
rock-fretted rills,
The dumb forest quickens to song, and the little
gusts shout as they fling
A floor-cloth of orchard bloom down for the flash-
ing, quick feet of the Spring.
To the road, gipsy-heart, thou and I! ’Tis the
mad piper, Spring, who is leading;
’Tis the pulse of his piping that throbs through
the brain, irresistibly pleading;
Full-blossomed, deep-bosomed, fain woman, light-
footed, lute-throated and fleet,
We have drunk of the wine of this Wanderer’s song;
let us follow his feet!
Like raveled red girdles flung down by some
hoidenish goddess in mirth
The tangled roads reach from rim unto utter-
most rim of the earth—
We will weave of these strands a strong net, we
will snare the bright wings of delight,—
We will make of these strings a sweet lute that
will shame the low wind-harps of night.
The clamor of tongues and the clangor of trades
in the peevish packed street,
The arrogant, jangling Nothings, with iterant, dis-
sonant beat,
The clattering, senseless endeavor with dross of
mere gold for its goal,
These have sickened the senses and wearied the
brain and straitened the soul.
“Come forth and be cleansed of the folly of strife
for things worthless of strife,
Come forth and gain life and grasp God by fore-
going gains worthless of life”—
It was thus spake the wizard wildwood, low-
voiced to the hearkening heart,
It was thus sang the jovial hills, and the harper
sun bore part.
O woman, whose blood as my blood with the fire
of the Spring is aflame,
We did well, when the red roads called, that we
heeded the call and came—
Came forth to the sweet wise silence where soul
may speak sooth unto soul,
Vine-wreathed and vagabond Love, with the goal
of Nowhere for our goal!
What planet-crowned Dusk that wanders the
steeps of our firmament there
Hath gems that may match with the dew-opals
meshed in thine opulent hair?
What wind-witch that skims the curled billows
with feet they are fain to caress
Hath sandals so wing’d as thine art with a god-
like carelessness?
And dare we not dream this is heaven?—to wan-
der thus on, ever on.
Through the hush-heavy valleys of space, up the
flushing red slopes of the dawn?—
For none that seeks rest shall find rest till he
ceaseth his striving for rest,
And the gain of the quest is the joy of the road
that allures to the quest.
Don Marquis poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, CLASSIC POETRY
Renée Vivien
(1877-1909)
Sommeil
Ô Sommeil, ô Mort tiède, ô musique muette !
Ton visage s’incline éternellement las,
Et le songe fleurit à l’ombre de tes pas,
Ainsi qu’une nocturne et sombre violette.
Les parfums affaiblis et les astres décrus
Revivent dans tes mains aux pâles transparences
Évocateur d’espoirs et vainqueur de souffrances
Qui nous rends la beauté des êtres disparus.
Renée Vivien poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive U-V, Renée Vivien, Vivien, Renée
Charles Cros
(1842 – 1888)
Morale
Sur des chevaux de bois enfiler des anneaux,
Regarder un caniche expert aux dominos.
Essayer de gagner une oie avec des boules,
Respirer la poussière et la sueur des foules.
Boire du coco tiède au gobelet d’étain
De ce marchand miteux qui fait ter lin tin tin,
Rentrer se coucher seul, à la fin de la foire,
Dormir tranquillement en attendant la gloire
Dans un lit frais l’été, mais, l’hiver, bien chauffé,
Tout cela vaut bien mieux que d’aller au café.
Charles Cros poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Cros, Charles
Lucy Maud Montgomery
(1874 – 1942)
The Poet’s Thought
It came to him in rainbow dreams,
Blent with the wisdom of the sages,
Of spirit and of passion born;
In words as lucent as the morn
He prisoned it, and now it gleams
A jewel shining through the ages.
Lucy Maud Montgomery poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, CLASSIC POETRY
Paul Klee
(1879-1940)
Nachtregen
Etwas lügt, ich habe dich verloren,
fast kann ich es glauben.
Es ist trüb und voll Demut.
Das Herz bäumt sich,
das Auge brennt.
Tränenlos.
Nur die Nacht draußen weint.
Einsamkeit.
Paul Klee Gedicht, 1905
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Expressionism, Klee, Paul
Bert Bevers (1954) is dichter en beeldend kunstenaar. Hij werd geboren in Bergen op Zoom maar woont al sedert de vorige eeuw aan de andere kant van de landsgrens, in hartje Antwerpen.
Bij Uitgeverij WEL verschenen twee uitgebreide bloemlezingen uit zijn werk: Afglans (Gedichten 1972-1997) en Eigen terrein (Gedichten 1998-2013). Werk van zijn hand werd opgenomen in diverse bloemlezingen en literaire tijdschriften. Bert Bevers is medewerker aan de Nederlandse Poëzie Encyclopedie, lector van Uitgeverij Kleinood & Grootzeer en lid van de raad van bestuur van de Vereniging van Vlaamse Letterkundigen. Voor meer informatie: www.bertbevers.com
In deze bijdrage een reeks vertalingen van het gedicht ‘Overvloed’ van Bert Bevers.
Overvloed
In de naslaap waad ik langzaam water
in. Dat doe ik nooit. Als ik me druipend
afvraag wat ik hier te doen sta verrijs jij.
Met het jonge slanke lichaam dat ik ken
van oude foto’s, gekartelrand en al, maar
met het hoofd dat ik zo zachtjes streelde
toen je bijna aan je laatste adem. Weet je
nog? Je glimlacht. “Wat krijgen we nou?
Jij gaf toch helemaal niets om zwemmen,
jongen?” zeg je. En je drukt me nat tegen
je borst die zo op de mijne lijkt. “Dag pa,”
zeg ik. “Dag papa. Waar ben je al die tijd?”
Bert Bevers
Oorvloed
In die naslaap waad ek stadig die water
in. Dit doen ek nooit nie. As ek myself druipend
afvra wat ek hier staan en doen, verrys jy.
Met die jong slanke liggaam wat ek ken
uit ou foto’s, met kartelrandjes en al, maar
met die kop wat ek so saggies gestreel
het toe jy byna op jou laaste asem was. Onthou jy
nog? Jy glimlag. “Wat gaan nou hier aan?”
Jý hou tog glad nie van swem nie,
jongman?” sê jy. En jy druk my nat teen
jou bors wat soos my eie bors lyk. “Dag pa,”
sê ek. “Dag pappa. Waar is jy die hele tyd?”
Gedicht Bert Bevers
Vertaald naar het Afrikaans door Carina van der Walt
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Carina van der Walt, Overvloed, TRANSLATION ARCHIVE
Kon je het liefde noemen? Was ook Kaffa, met die hele warboel van emoties en onverklaarbare toestanden in zijn kop, in staat om van een vrouw te houden? De kaarters bleven het vreemd vinden, maar in hun lange leven hadden ze meer dingen meegemaakt die onverklaarbaar leken. En anders dan de kraaien vonden ze het beter de dingen op hun beloop te laten.
In hun leven hadden ze zich al te vaak vergist om nog een oordeel over een ander uit te spreken. Bovendien hadden ze graag met die meid te doen. Ze was altijd vriendelijk, had een ruim hart en trok zich van het geroddel over haar persoon niets aan. Dat kon je toch moedig noemen. En ook Kaffa was wel geschikt. Je kon beter met hem omgaan dan met menig ander van wie het heette dat die ze wel alle zeven op een rijtje had.
Best een aardige jongen voor een malloot. Als je hem maar goed behandelde. Oude mannen waren ze, maar hun leeftijd had hen wijs gemaakt. En wat dacht opoe Ramesz van die twee vrijers op het plein? Zag ze hoe Kaffa met zijn handen de haren van het meisje streelde en haar lijf aftastte? Herinnerde het haar aan vroeger toen ze misschien zelf nog mooi was en door zwoele knapen naar het koren werd gelokt? Kermisklanten met lang zwart haar en een lul die op barsten stond, zodat ze zich niet lang konden beheersen en snel met hun handen onder haar rokken lagen te rotzooien? Had Jacob Ramesz, die als een vod in de deur hing, haar ooit zo gestreeld als Kaffa die cafémeid nu? Zo voorzichtig of ze breekbaar was als porselein en eigenlijk te mooi om aan te raken? God moest het nog weten. Maar Jacob raakte niet meer ondersteboven van een vrijpartijtje op het plein. Hij keek langs die twee heen en ergerde zich alleen aan de kraaien. Hij kon hun venijnige gesis slecht aan zijn oren verdragen. De kastelein, die de gebeurtenissen vanuit de kroeg had gevolgd, was naar buiten gesloft en stond woedend in de caféhof. Zijn dochter zette hem en zijn zaak voor schut door zich zo in te laten met die gek. Ze ging de laatste tijd steeds vaker met hem om. Nu maakte ze het toch meer dan bont.
Hij riep haar terug naar huis en kon de woede in zijn stem nauwelijks onderdrukken. Céleste hoorde haar vader roepen. Ze herkende zijn woede. Het raakte haar niet. Ze had absoluut geen angst voor hem. Hij zou haar toch niks durven doen. Ze had al eerder gedreigd het huis te verlaten als hij het nog ooit zou wagen een grote bek tegen haar op te zetten. Tenslotte zorgde zíj voor geld in het laatje. Toen ze nog jonger was, had hij haar dikwijls geslagen. Nu de hele zaak om háár draaide, had zij hém in haar macht. Maar ze wilde hem niet provoceren en gunde vooral de kraaien de lol van hun leedvermaak niet. Ze stond op, liet Kaffa alleen en liep terug naar de kroeg. Wierp een blik op het bed. De jongen leek te slapen, want hij merkte haar niet op. In een paar lange teugen dronk Kaffa de fles bier leeg. Het bier begon te werken. Het was al zijn tweede fles. In zijn hoofd werd het licht, wat vooral met deze hitte een fijn gevoel was. Het maakte hem vrijer.
Ton van Reen: Landverbeuren (49)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Kellendonkjaar 2015
In 2015 is het vijfentwintig jaar geleden dat Frans Kellendonk stierf, negenendertig jaar oud.
Het belang van zijn schrijverschap is boven alle twijfel verheven; zijn voortijdige dood heeft een blijvende leemte in onze literatuur achtergelaten.
Dat Kellendonk ook een groot epistolair talent en gedreven briefschrijver was, blijkt uit deze ruime keuze uit zijn correspondentie, samengesteld en geannoteerd door Oek de Jong en Jaap Goedegebuure.
Het boek bevat brieven aan tientallen correspondenten, onder wie Marja Brouwers, A.F.Th. van der Heijden, Oek de Jong, Els en Rinie Kellendonk, Ed Spanjaard, Dirk Ayelt Kooiman, Willem Oltmans, Johan Polak en Gerard Reve.
De brieven – een keuze uit de correspondentie van Frans Kellendonk
De brieven ; samengesteld, ingeleid en geannoteerd door Oek de Jong en Jaap Goedegebuure
Uitgeverij Querido, 2015
Hardcover, 376 pagina’s
ISBN 9789021457987, verkoopprijs € 29,99
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, FICTION: SHORT STORIES, Frans Kellendonk, Jaap Goedegebuure
Katharine Tynan
(1859 – 1931)
The Nurse
Such innocent companionship
Is hers, whether she wake or sleep,
‘Tis scarcely strange her face should wear
The young child’s grave and innocent air.
All the night long she hath by her
The quiet breathing, the soft stir,
Nor knows how in that tender place
The children’s angels veil the face.
She wakes at dawn with bird and child
To earth new-washed and reconciled,
The hour of silence and of dew,
When God hath made His world anew.
She sleeps at eve, about the hour
Of bedtime for the bird and flower,
When daisies, evening primroses,
Know that the hour of closing is.
Her daylight thoughts are all on toys
And games for darling girls and boys,
Lest they should fret, lest they should weep,
Strayed from their heavenly fellowship.
She is as pretty and as brown
As the wood’s children far from town,
As bright-eyed, glancing, shy of men,
As any squirrel, any wren.
Tender she is to beast and bird,
As in her breast some memory stirred
Of days when those were kin of hers
Who go in feathers and in furs.
A child, yet is the children’s law,
And rules by love and rules by awe.
And, stern at times, is kind withal
As a girl-baby with her doll.
Outside the nursery door there lies
The world with all its griefs and sighs,
Its needs, its sins, its stains of sense:
Within is only innocence.
Katharine Tynan poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, CLASSIC POETRY
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature