Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
beckett in de stadsschouwburg amsterdam
17 t/m 22 april 2013
TRY. FAIL. TRY HARDER. FAIL BETTER.
Van woensdag 17 tot en met maandag 22 april organiseert de Stadsschouwburg Amsterdam de Beckettweek! Een buitenkans voor Beckettfans maar ook de gelegenheid om het werk van Beckett (een van de belangrijkste toneelschrijvers van de 20ste eeuw) beter te leren kennen.
Twee voorstellingen die u niet had mogen missen! En niet alleen omdat het stukken van Beckett zijn. Toneelgroep Oostpool keert terug met het grote succes uit 2009, Wachten op Godot. En NT Gent komt speciaal voor de Stadsschouwburg Amsterdam terug met Krapps laatste band, een weergaloze solo van Steven van Watermeulen. Acteurscollectief Maatschappij Discordia maakt haar debuut in de Stadsschouwburg met About Beckett. Al meer dan dertig jaar maken zij toneel waarbij u uitgedaagd wordt om mee te denken over het ‘waarom’ van een voorstelling.
Docent Theaterwetenschap Lucia van Heteren geeft inleidingen bij alle voorstellingen. Op donderdag 18 april verzorgt Arthur Sonnen de inleiding bij Wachten op Godot.
Wo 17 en do 18 april – Wachten op Godot | Toneelgroep Oostpool – 20.30uur
Vrij 19 april – About Beckett | Maatschappij Discordia – 20.30uur
Zat 20 april – Beckett: director’s cut | een avond, vijf regisseurs, vijf interpretaties! – 20.30uur
Zon 21 april – Beckett extended | 25 jaar na de Beckett-rel! Theater, muziek, interviews – 16.00
Ma 22 april – Krapp’s laatste band | NTGent / Johan Simons – 20.30uur
Toen de Toneelschuur 25 jaar geleden Wachten op Godot wilde opvoeren met enkel vrouwelijke acteurs, probeerde Beckett dat te verbieden. Op zondagmiddag wordt door de betrokkenen teruggekeken op deze veelbesproken uitvoering en de daaropvolgende rechtszaak. Met een optreden van de Kift, muziek waarvan u de tranen in de ogen schieten, en liedteksten vrij vertaald naar Beckett. De bar is geopend!
Beckett kreeg in 1969 de Nobelprijs voor Literatuur en geldt als één van de grootste namen van het literaire modernisme. Wachten op Godot is zijn bekendste toneelstuk. Meer nog, ‘Wachten op Godot’ is een soort begrip op zichzelf geworden. Generaties theatermakers en literatuurwetenschappers gingen onvermoeibaar op zoek naar de vraag: wie (of wat) is toch die Godot, naar wie het stuk vernoemd is, maar die nooit op het toneel verschijnt?
≡ website stadsschouwburg amsterdam
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Samuel Beckett
VPRO BOEKEN
Jamal Ouariachi & Herman Brusselmans
a.s. zondag 31 maart om 11.20 uur op TV-Nederland 1
In Vertedering, de tweede roman van schrijver Jamal Ouariachi, worstelt de naamloze hoofdpersoon met zijn emoties. Hij heeft ‘losse handjes’, die hij tegenover vrouwen moeilijk in bedwang kan houden. Maar hij heeft ook zo zijn kwetsbare kanten. In hoeverre zijn deze eigenschappen met elkaar te verenigen?
Jamal Ouariachi studeerde psychologie, maar verkoos het schrijverschap boven een loopbaan als (online) therapeut. Twee processen die volgens hem veel met elkaar gemeen hebben: ‘Als je therapie geeft, dan moet je met zoveel mogelijk inlevingsvermogen proberen te kijken naar wat iemand beleefd heeft, welke emoties dat oproept, welk gedrag daarbij naar buiten komt en wat de gedachten zijn. Als schrijver doe je dat ook.’
Herman Brusselmans is een oeuvrebouwer, die al meer dan dertig jaar zijn eigen gang gaat. Een oeuvre dat met dat van geen andere schrijver te vergelijken is. In zijn nieuwe roman Mogelijke memoires haalt hij herinneringen op aan zijn jeugd, in de tweede helft van het boek geeft hij toe dat deze verhandelingen grotendeels verzonnen zijn.
Een vader die trambestuurder in Brussel was, een grootvader die blind en Joods was; in zijn nieuwe roman Mogelijke memoires fabuleert hij er weer driftig op los. In de eerste twaalf hoofdstukken beschrijft Brusselmans zijn jeugd in het Vlaamse dorp Hamme, als zogenaamde memoires, om vervolgens bijna alles – in de tweede helft van de roman – weer te corrigeren.
≡ Meer informatie website VPRO BOEKEN
fleursdumal.nl magazine
More in: Herman Brusselmans, The talk of the town
Koen Peeters wint E. du Perronprijs
met roman over Rwanda
Koen Peeters krijgt op 28 maart in Tilburg de E. du Perronprijs 2012 uitgereikt voor zijn roman over Rwanda Duizend heuvels (Uitgeverij De Bezige Bij). De E. du Perronprijs is een initiatief van de gemeente Tilburg, de School of Humanities van Tilburg University en brabants kenniscentrum kunst en cultuur (bkkc). De prijs is bedoeld voor personen of instellingen die met een cultuuruiting in brede zin een bijdrage leveren aan de multiculturele samenleving. De jury koos Peeters uit drie genomineerden: ‘Met een veelstemmige roman grijpt hij de lezer aan en verleidt hem tegen wil en dank tot betrokkenheid.’
De andere genomineerden waren Tommy Wieringa met Dit zijn de namen en Ed van Thijn met Blessuretijd. De jury verkoos Peeters’ Duizend heuvels, omdat hij ‘in staat is om menselijke proporties aan te brengen in de waanzin van grote getallen die de media ons voorschotelen’. ‘Geleidelijk aan maakt Peeters van etnische bevolkingsgroepen weer mensen.’ De jury roemt ook de rijke stijl van Peeters.
De jury bestond uit prof. dr. Sjaak Kroon (voorzitter), drs. Geno Spoormans (secretaris), dr. Sander Bax, prof. dr. Herman Beck, dr. Tineke Nugteren, drs. Wilbert van Herwijnen en dr. Manu van der Aa. Eerder werd de E. du Perronprijs uitgereikt aan onder anderen Ramsey Nasr, het schrijversduo Alice Boots en Rob Woortman, Abdelkader Benali en Adriaan van Dis.
De bekendmaking van de winnaar vond plaats op 23 maart door Studententheatervereniging De Koffer tijdens het Tilburgse festival TiLT (Tilburg Literatuur & Theater) in het kader van de Boekenweek. De E. du Perronprijs wordt op donderdagavond 28 maart uitgereikt bij brabants kenniscentrum voor kunst en cultuur (bkkc) in Tilburg door de Tilburgse wethouder Cultuur, Marjo Frenk. Aan de prijs is een geldbedrag verbonden van 2500 euro. Bovendien ontvangt de winnaar een speciaal voor deze gelegenheid door het TextielMuseum Tilburg vervaardigde sjaal van wollen loden gecombineerd met zacht satijn met geborduurd opschrift, ontworpen door Miriam van der Lubbe. Job Cohen, voormalig burgemeester van Amsterdam en oud politiek leider van de PvdA, zal voorafgaande aan de prijsuitreiking de derde E. du Perronlezing houden over de vraag of diversiteit nog wel een maatschappelijk thema is.
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Eddy du Perron
Tilt 2013
Bijna alle mensen die iets kunnen gaan dood
Een zaal vol typemachines afkomstig uit de Scryption-collectie, met erachter bezoekers die voor het grootste deel opgegroeid zijn met tekstverwerkers en tablets. Terwijl de hamerkoppen van de machines op de papierrol slaan, draagt voorin de zaal de zwaar getatooeerde schrijver Mark Verver met verve een dictee voor. Een van de vervreemdende beelden die bijbleven van de derde editie van het festival TILT.
Op 23 maart 2013 was het Tilburgse poppodium 013 gevuld met een bont publiek aan cultuurliefhebbers. Naast publiekstrekkers zoals Kees van Kooten, Guus Kuijer en Nelleke Noordervliet was er genoeg ruimte voor minder bekende schrijvers en voor het experiment. Dichters Anneke Claus en Jaap Robben openden samen met een compleet harmonie-orkest de avond krachtig met het ambitieuze project Harmonie en Poëzie. Studenten van de Rockacademie lieten met hun muzikale bewerkingen van schrijversteksten zien dat hun talent ook richting kleinkunst uitstrekt. P.F. Thomese gaf samen met Martijn Neggers en Mathijs Leeuwis een eenmalige muziektheaterversie van zijn werk “Het Bamischandaal”.
Schrijver J.A. Dautzenberg wierp zijn pamflet over de rehabilitatie van Roothaert terzijde om plaats vrij te maken voor een door hem noodzakelijk geacht ingelast optreden. Het betrof de Antilliaanse schrijver Eardly van der Geld, die daarmee de boekenweek in Tilburg zowel hielp openen (met een lezing in de Tilburgse Bibliotheek) als hielp afsluiten. Jasper Henderson en Elfie Tromp praatten het geheel vlot aan elkaar.
Voor de liefhebber was het hard werken: rondlopen tussen de verschillende zalen, ondertussen genieten van de visuele kunstwerkjes van het project LetterLust XML – en vooral veel bijpraten en handen schudden. Vermaak met een grote V en af en toe pareltjes – zoals een half uur durende muzikale dialoog tussen een zwijgende Tom America, een pratend toetsenbord dat zijn stem had overgenomen en de flemende, twijfelende en verleidende dichteres Esther Porcelijn. “Laat maar, alles is toch al een keer gedacht”. Volgend jaar hopelijk weer.
Esther Porcelijn en Tom America
photos: fleursdumal.nl magazine
FLEURSDUMAL.NL magazine
More in: A.H.J. Dautzenberg, City Poets / Stadsdichters, Frank van Pamelen, Porcelijn, Esther, Porcelijn, Esther, THEATRE, Tilt Festival Tilburg, Tom America
Cees Nooteboom en Wende op 31ste Nacht van de Poëzie
Cees Nooteboom en Wende maken de line-up van de 31ste Nacht van de Poëzie compleet. Het zeven uur durende evenement toont op 23 maart 2013 traditiegetrouw de stand van zaken in de Nederlandse poëzie. Twintig dichters, onder wie Tom Lanoye, Leonard Nolens en de nieuwe Dichter des Vaderlands Anne Vegter zullen het podium betreden. Tussen de voordrachten door zijn er entr’actes van o.a. topcellist Ernst Reijseger en illusionist Ramana. Wende geeft een exclusief voorproefje van haar nieuwe cd Last Resistance die later dit voorjaar verschijnt. Cees Nooteboom draagt onder andere voor uit zijn nieuwste bundel Licht Overal.
Wende unplugged: Een week voordat Wende haar nieuwe en in meerdere steden al uitverkochte clubtour Last Resistance – The Naked Sessions begint, geeft ze op de 31ste Nacht van de Poëzie in Utrecht vast een voorproefje met een unplugged versie van haar optreden. De clubtour is een prelude op de release van het langverwachte nieuwe album Last Resistance die op 10 mei 2013 plaatsvindt.
De dichter Cees Nooteboom: Het grote publiek kent Cees Nooteboom (1933) van zijn romans en reisverhalen, maar hij beschouwt zichzelf in de eerste plaats als dichter. ‘Zonder poëzie is mijn leven voor mij ondenkbaar,’ zegt hij in de documentaire Hotel Nooteboom (2009). Tijdens de 31ste Nacht van de Poëzie draagt de dichter Nooteboom voor uit de recent verschenen bundel Licht Overal (2012) die ontstond in samenwerking met goede vriend Hugo Claus (1929 – 2008).
De dichters: Maria Barnas, Ellen Deckwitz, Miguel Declercq, Lies van Gasse, Ruben van Gogh, Lucas Hirsch, Tjitske Jansen, Sjoerd Kuyper, Tom Lanoye, Tomas Lieske, Charlotte Mutsaers, Leonard Nolens, Cees Nooteboom, Tonnus Oosterhoff, René Puthaar, Allard Schröder, Anne Vegter, Leo Vroman (via straalverbinding), Elly de Waard, Bernard Wesseling, Kira Wuck
De entr’actes: Wende, Reijseger Fraanje Sylla, Dez Mona, Ramana, Jaap Kroneman, Toon Tellegen en Corrie van Binsbergen
De specials: Joop Visser & Jessica van Noord, Spilt Milk, Bernhard Christiansen & Ariadne Verstegen, Tjitske Jansen & Jasper le Clercq en diverse zalen met poëziecolleges van o.a. hoogleraren Geert Buelens en Maarten Steenmeijer, een collectie digitale poëzie gecureerd door Yra van Dijk en verschillende exposities van beeldende kunst gecureerd door Jan van der Veer.
De presentatoren: De 31ste Nacht van de Poëzie wordt gepresenteerd door de dichters Ingmar Heytze en Ester Naomi Perquin.
De Nachtbundel (gratis voor elke bezoeker!): Dankzij de medewerking van uitgeverij De Arbeiderspers is het mogelijk alle nachtwakers een poëziebundel aan te bieden met daarin een (in de meeste gevallen) niet eerder gepubliceerde bijdrage van de dichters die tijdens de 31ste Nacht van de Poëzie optreden.
De locatie: Media Plaza: De imposante spierwitte grote zaal van Media Plaza in De Jaarbeurs Utrecht, voor deze gelegenheid omgedoopt tot ‘Totaal Witte Kamer’ (naar een gedicht van Kouwenaar), vormt het hoofdpodium van deze editie van De Nacht van de Poëzie. Media Plaza vormt, op steenworp afstand van Utrecht Centraal Station, een avontuurlijk onderkomen voor De Nacht totdat de oorspronkelijke locatie Vredenburg na verbouwing wordt heropend.
Website: Nacht van de poëzie Utrecht
kempis.nl poetry magazine
More in: Cees Nooteboom, Jansen, Tjitske, Literary Events, Nacht van de Poëzie, POETRY ARCHIVE
3e editie literaire festival TiLT op 23 maart 2013
Literair Variété Spektakel + Henk van Straten + Fresku + Kees van Kooten + Nelleke Noordervliet + Guus Kuijer + Jasper Henderson + Ellen Deckwitz + Delphine Lecompte + Christiaan Weijts + Jan van Mersbergen + Mark Verver + A.H.J. Dautzenberg + Thomas Möhlmann + Elfie Tromp + Goudzwartdebat + Esther Porcelijn en Tom America + VJ’s Studio M + DJ St. Paul + Thomése vs. Leeuwis vs. Neggers
Op zaterdag 23 maart 2013 vindt het literaire festival TiLT voor de derde keer plaats in Tilburg. TiLT staat voor Tilburg Literatuur & Theater. Maar ook voor deining, beweging, opschudding. En dat is precies wat het festival wil bewerkstelligen. Literatuur tot leven wekken. Boeken wakker schudden. Letteren koppelen aan andere disciplines. Muziek, film, beeldende kunst, theater. En dat allemaal in één prachtige avond. Een feest voor wie leest!
esther porcelijn & tom america
Het programma wordt dit jaar bruisender dan ooit! TiLT presenteert namelijk, in samenwerking met de CPNB, hét nationale slotfeest voor lezers in het laatste weekend van de Boekenweek. Op het programma pronken de schrijver van het Boekenweekgeschenk Kees van Kooten en Nelleke Noordervliet, schrijver van het Boekenweekessay. Ook bevestigd zijn; Guus Kuijer, Christiaan Weijts, Ellen Deckwitz, Mark Verver, Esther Porcelijn (Stadsdichter Tilburg) & Tom America, Anton Dautzenberg, P.F. Thomése, Leeuwis & Neggers, Delphine Lecompte en Thomas Möhlmann.
En een spetterende finale! Daarvoor zorgen Ivo Victoria en Rob Waumans met hun Groot Internationaal Literair Variété Spektakel. Een luchtig maar prikkelend programma vol snelinterviews (met o.a. Henk van Straten), kutrecensies, publieksparticipatie, een quiz, muziek en een mystery guest. En Fresku, de rappende revelatie van afgelopen jaar. Zij sluiten het festival af. Eén ding is zeker: het wordt een finale om niet licht te vergeten. Allemaal naar de Dommelsch Zaal!
fleursdumal.nl magazine
More in: A.H.J. Dautzenberg, Archive O-P, Art & Literature News, Elfie Tromp, Lecompte, Delphine, Porcelijn, Esther, The talk of the town, THEATRE, Tilt Festival Tilburg, Tom America
Arthur Conan Doyle
(1859-1930)
A Woman’s Love
I am not blind I understand;
I see him loyal, good, and wise,
I feel decision in his hand,
I read his honour in his eyes.
Manliest among men is he
With every gift and grace to clothe
him;
He never loved a girl but me —
And I I loathe him! loathe him!
The other! Ah! I value him
Precisely at his proper rate,
A creature of caprice and whim,
Unstable, weak, importunate.
His thoughts are set on paltry gain —
You only tell me what I see —
I know him selfish, cold and vain;
But, oh! he’s all the world to me!
Arthur Conan Doyle poetry
kempis.nl poetry magazine
More in: Archive C-D, Arthur Conan Doyle, Doyle, Arthur Conan
Joep Eijkens
Orpheus leeft nog
Hoe vaak is het de laatste jaren al niet gebeurd dat je aan een definitief gesloten deur kwam waar je een antiquariaat verwachtte? Steeds meer tweedehandsboekhandelaren leggen het loodje of gaan uitsluitend nog op internet verder. Maar er zijn volhouders en één van hen heet Adrie Krijgsman. Hij runt al jaren een bescheiden antiquariaat in Assen. Het zaakje, gelegen aan een nogal verlopen winkelsteegje, is genoemd naar Orpheus, de beroemde zanger en dichter uit de Griekse mythologie die zo gruwelijk aan zijn eind kwam.
Ik kom er niet vaak, hooguit vier keer per jaar. Afgelopen weekend was ik er weer. “Hoe gaat het?”vroeg ik Adrie. “Met mij gaat het goed”, antwoordde hij, “Maar met de zaken…” Goed, hij was nog niet gestopt zoals zijn collega’s aan de Roldestraat.” Maar ik heb ook een lagere huur.” Het was het bekende verhaal: teveel concurrentie van een toenemend aantal aanbieders, van particulieren tot kringloopbedrijven. “Wist je dat in Assen alleen al een stuk of zeven kringloopbedrijven zitten?”
Niettemin hield hij hoop: misschien zou hij wat meer aanloop krijgen als het nabijgelegen nieuwe winkelcentrum openging.
Toen ik aanstalten maakte om te vertrekken – ik had helaas niets van mijn gading gevonden – bood hij me opeens een boekje aan. Een boekje van eigen hand. Zijn zesde gedichtenbundel, schraal grondgebied getiteld. In het Nieuwsblad van het Noorden kreeg de bundel een goede recensie, vertelde hij. “Drie sterren.” Of ik er ook aandacht aan zou kunnen besteden?
Thuis door het hoekje bladerend valt mijn oog op het gedicht bij lege winkel. Dat gaat zo:
bij lege winkel
staat
vanaf de stille straat
in een verscholen hoek
nog steeds haar damesfiets
met loshangend slot
donkergroen frame
een weggeworpen blikje
tegen de voorband
herfstbladeren
koude mist
zuigt in de middag
novemberlicht weg
langs kusten van roze graniet
vliegen onverstoorbare meeuwen
valt al de eerste sneeuw
Het zou me niet verbazen dat de dichter zijn inspiratie in zijn eigen steegje heeft gevonden, wie weet kijkend naar de grauwe hemel boven Assen even wegdromend naar een vakantie in Bretagne…
Het mooi sober vormgegeven boekje kwam uit in een oplage van 50 exemplaren en is verkrijgbaar via www.adriekrijgsman.nl
Photos & text© Joep Eijkens
fleursdumal.nl magazine
More in: - Bookstores, Joep Eijkens, Joep Eijkens Photos
Nieuwe cd en tour Toon Tellegen & het Wisselend Toonkwintet
Op 13 maart wordt het nieuwe luisterboek Het geluk van de sprinkhaan van Toon Tellegen & het Wisselend Toonkwintet gepresenteerd op het BrokkenBal in het Bimhuis, en tevens het startschot gegeven voor de tournee door Nederland en België. Op 14 maart is de première van Het geluk van de sprinkhaan in De Lindenberg Nijmegen.
Gitariste/componiste Corrie van Binsbergen organiseert sinds 2003 literaire concerten met schrijvers als Remco Campert, Kees van Kooten, Ramsey Nasr, Josse De Pauw en Toon Tellegen. Met Tellegen is een vaste groep ontstaan: Het Wisselend Toonkwintet. Sinds 2006 touren zij met groot succes langs de Nederlandse en Vlaamse theaters. De verhalen van Toon Tellegen vormen een onuitputtelijke bron van muzikale inspiratie voor Corrie van Binsbergen en het Wisselend Toonkwintet. Samen brengen zij een unieke mix van muziek en literatuur.
Het kwintet bestaat uit Albert van Veenendaal op piano, Alan Purves op percussie, Hein Offermans op contrabas, Joost Buis op trombone en lapsteel en Corrie van Binsbergen op gitaar.
De sprinkhaan, die aan de rand van het bos een winkel heeft, wil niets liever dan dat zijn klanten tevreden naar huis gaan. Daarom is hij altijd geopend en zorgt hij ervoor dat álles in voorraad is: van schubben en stekels tot wanhoop of zelfs een ander leven. Zijn dienstbaarheid wordt alleen op de proef gesteld als de duizendpoot nieuwe schoenen komt kopen. Maar ’s nachts, als zijn winkel dicht is en hij niet kan slapen, denkt hij na over zijn werk en zijn streven naar perfectie. Want er is nog zoveel meer dat hij wil verkopen: heeft hij huiselijkheid, eenvoud of gerede twijfel wel in huis?
Speellijst voorjaar 2013
13-03 20:30 Bimhuis Amsterdam BrokkenBal*
14-03 20:00 De Lindenberg Nijmegen (première)
16-03 19:00 Wilminktheater Enschede
17-03 16:00 Schouwburg Leuven (BE)
21-03 20:30 Dok Delft
22-03 20:15 De Warande Turnhout (BE)
23-03 20:15 Nacht van de Poëzie Utrecht**
27-03 20:30 Theater Bouwkunde Deventer
28-03 20:30 Toneelschuur Haarlem
29-03 20:30 De Toonzaal Den Bosch
01-04 15:00 De Tuin Leusden
03-04 20:00 Cultuurcentrum Hasselt (BE)
07-04 15:30 Rosa Spier Huis Laren
11-04 20:30 De Harmonie Leeuwarden
23-06 15:00 Zonnemaire Festival
*Voorproefje van het programma, tevens optredens van Kees van Kooten, Remco Campert en A.L. Snijders
** Aangepast programma
Meer informatie: www.corrievanbinsbergen.com
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, The talk of the town, Toon Tellegen
photo fleursdumal magazine
TON VAN REEN
NIEUWE ROMAN DE LICHTVERKOPER
Op donderdag 14 maart wordt de roman DE LICHTVERKOPER van Ton van Reen ten doop gehouden bij Boekhandel Dominicanen/Selexyz in Maastricht.
Maastricht in het jaar 1873. De twaalfjarige Casper Marres woont in de Cité Ouvrière, het mensenpakhuis dat grootindustrieel Petrus Regout voor arbeiders van zijn fabrieken heeft laten bouwen, dicht bij hun werk. Hoewel iedereen in het gezin Marres werkt, komen ze toch nauwelijks rond. De schatrijke Regout en de andere fabrieksdirecteuren worden in hun liberale overtuigingen gesteund door behoudende geestelijken die de arbeiders leren dat de macht wordt geschonken door God en dat de armen de rijken moeten accepteren.
Ton van Reen schreef dit boek om stem te geven aan de mensen die het slachtoffer waren van de hebzucht van de kleine groep industriëlen die kapitalen verdienden over de ruggen van hun arbeiders en hun gezinnen.
DE LICHTVERKOPER verscheen vanaf 1 december tot 16 maart als dagelijks feuilleton in Dagblad De Limburger/Limburgs Dagblad.
Programma:
-Welkomstwoord door locatiemanager Ton Harmes van Dominicanen/Selexyz
-Vraaggesprek over het boek met Ton van Reen door de Maastrichtse schrijfster Emma Crebolder
-Gesprek met Louis Sohl, nazaat van de fotografenfamilie Sohl
-Woord Huub Paulissen, hoofdredacteur van Dagblad De Limburger/Limburgs Dagblad
-Aanbieding eerste boeken door Huub aan Louis Sohl en Ton van Reen
-Ton beantwoordt eventuele vragen uit het publiek en signeert de boeken.
Aanvang: 19.30 uur
Adres: Boekhandel Dominicanen/Selexyz
Dominikanerkerkstraat 1, 6211 CZ Maastricht
Tel: 043-3040130 e: klantenservice.dominicanen@selexyz.nl
Voor vragen aan de uitgever: Pieter Jan Engelen, Manager Oplage Media Groep Limburg: p.engelen@mgl.nl Uitgever: Mooi Limburgs Boekenfonds, onderdeel van Media Groep Limburg
DE LICHTVERKOPER: ISBN 978-90-8596-090-4
In de boekenweek signeert Ton van Reen ook bij Boekhandel Bruna Helden-Panningen (vrijdag 15 maart, van 19.30 tot 21.00 uur), Boekhandel Leeskunst Kerkrade (donderdag 21 maart, van 19.00 tot 21.00 uur) en bij Boekhandel Koops Venlo (zaterdag 23 maart, van 14.00 tot 16.00 uur)
fleursdumal.nl magazine
More in: Reen, Ton van, Ton van Reen
Ton van Reen
DE MOORD XXXIV
DE MARMOT IS DOOD. LEVE DE MARMOT
DE FAMILIE GAAT KAPOT. LEVE DE FAMILIE
Rumoer. Een steen plofte op het dak. Ik keek naar buiten. Schrok. Voor het huis stond een menigte. De mensen riepen: ‘We willen geen schooiers in de Lichtstad Kork,’ en: ‘Houd onze goede stad rein.’
Er leefde haat in de menigte.
De marmot, die nooit bang was geweest voor mensen, liep naar buiten om naar het rumoer te kijken. Een vent gooide een muursteen. Raakte. De marmot gaf een schreeuw. Een gierende uithaal, als van een kind dat begon te huilen. Ik had de marmot nooit gehoord. Hij maakte nooit geluid. Dit was het eerste en laatste geluid dat ik van hem hoorde. Ik holde naar hem toe, nam hem in de armen en huilde met mijn gezicht tegen zijn vacht. Even was de menigte stil. Toen lachte de vent die de steen had gegooid. Het gejoel zwol weer aan.
Ik legde de marmot in de mand. Hij trok van pijn. Nu was hij gestenigd, juist zoals ik had verwacht. Hij had van het bloed van Alice gedronken. Dat was bloedschande. Als de marmot dood was, waren we nog maar met zijn tweeën. Cherubijn en ik. Ik dekte de marmot toe met een deken en bleef bij hem zitten. Hij stierf en werd direct stijf. Hij stierf bescheiden, zoals een marmot hoort te doen. Onze marmot hoefde niet bescheiden te zijn. Tenslotte was hij een volwaardig lid van de familie. Ik maakte een kuil achter het huis, draaide de marmot in een doek en begroef hem.
Met zijn tweeën waren we over. Met een enorme kou in ons hart. Cherubijn bleef naar buiten kijken. Hij dacht na. Wist ik maar wat hij dacht!
Ik liep naar buiten. De menigte was vertrokken. Er liepen militairen door de straat. Ze omsingelden het huis. Ze grepen me.
‘Jou zoeken we,’ zei een officier. ‘Er is een aanklacht tegen je ingediend. Je bent een sadist. We hebben de bewijzen.’
Ze bonden mijn handen op de rug en leidden me naar het huis van de burgemeester. De burgemeester zat in zijn zetel. Uit een papiertje haalde hij de doorgestoken lijkjes van tweeëntwintig mieren.
Het waren de lijkjes van de mieren waarmee ik mijn record verbeterd had in het Woud van Tubbs. Tweeëntwintig mieren had ik laten lopen over een afstand van dertig centimeter elk, in twintig minuten. De burgemeester was er getuige van geweest.
‘Dit is een bewijs van je sadisme,’ zei de burgemeester. Hij stalde de lijkjes uit. Iedereen keek er vol afgrijzen naar.
‘We geven je terug aan Kaïn en Kana,’ zei de burgemeester. ‘Je mag niet meer van hen weglopen en met een houtenpoot op stap gaan. Je mag niet bij schooiers leven.’
Mocht hij Cherubijn houtenpoot noemen omdat hij een houten poot had? Mocht hij Cherubijn schooier noemen?
Kaïn en de Gore Kana kwamen me halen. Blijkbaar waren ze uit de cel ontslagen. Ze namen me ieder bij een hand. Ik voelde me vuil worden. Ik kon niet terug naar Cherubijn. Ik zou bij Kaïn moeten wonen en bij de Gore Kana.
We reden met de bus de Lichtstad Kork uit. Ik schrok toen we over de brug van Kork reden. We passeerden de wagen van Cherubijn.
Cherubijn liep in de burries van het paard. Zijn gezicht was blauw. Aan zijn armen zat bloed. Met elke stap die hij maakte sloeg hij over naar rechts. Hij kon de wagen maar net in beweging houden.
Achter hem liepen lachende militairen die hem in het oog hielden en hem voortdreven.
EINDE
kempis.nl poetry magazine
More in: - De moord
Ton van Reen
DE MOORD XXXIII
Zou ik nog ooit kunnen mierrijden? Kon ik nog beestjes in tweeën delen? Kon ik nog mieren berijden over een afstand van dertig centimeter of zou ik ze te vroeg kapotmaken? Godverdomme! Ik haatte mieren. Ik zou ze allemaal kapot willen trappen.
De melker stond op. Hij wreef over zijn gekneusde gezicht en liep naar buiten. Het paard stond vastgebonden aan een boom. De melker streelde het dier. Had het paard weet van wat er hier gebeurde? Had een paard weet van dingen en gebeurtenissen?
Ik probeerde op te staan. Het ging moeilijk. De soldaten hadden tegen mijn benen geschopt. Vellen hingen langs het vlees. Ik strompelde naar buiten.
‘Je moet hier blijven,’ riep ik tegen de melker.
Hij begon hard te lachen.
‘Waarom, waarom,’ riep hij. ‘Ik blijf hier niet. Ik breng het paard terug. Ik hoor niet bij het gezin. Ik hoor bij de beesten.’ Hij schreeuwde het uit. Het was angst, dat was duidelijk. Hij hoorde bij de beesten en hun ademhaling. De koeien, het gras en het prikkeldraad. Hij had gelijk. Hij hoorde niet bij de familie. Het liefst zou hij eeuwigdurend paarden tellen, zoals in Oeroe op de kermis. Hij telde de paarden op de draaimolen. De dolle paarden. Hij telde er meer dan driehonderd. Hij sprong op het paard. Het beest liep langzaam naar de weg. Wat ging er in zo’n beest om? En wat in de melker? Hij hoorde wel bij de familie!
‘Je moet terugkomen!’ schreeuwde ik.
De hoeven van het paard ketsten op de keien van de straat. Het laatste dat ik van de melker zag, was zijn rug. Hij zat met de armen omhoog, alsof iemand hem dat had bevolen. Misschien was hij bang dat er op hem geschoten werd. Dat was dan ook goed mogelijk.
Cherubijn staarde me aan toen ik binnenkwam. Hij had het schreeuwen gehoord. Hij vroeg niets maar leek alles te begrijpen. Jonas Uit De Walvis begreep alles. Voor Jonas Uit De Walvis bestond geen geluk. Ik kon me voorstellen hoe ze Jonas uit de tank schoten, hoe hij in een boog door de lucht vloog, te pletter viel en toch bleef leven. Ik kon het me best voorstellen. Nu schroefde Jonas zijn houten poot los en sloeg hard op de vloer zodat de splinters eraf vlogen en er fraaie wolken van stof door de kamer dwarrelden.
(wordt vervolgd)
kempis.nl poetry magazine
More in: - De moord
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature