Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Eva Rovers: Boud
Het verzameld leven van Boudewijn Büch
Eva Rovers schreef eerder de veelgeprezen biografie van kunstverzamelaar Helene Kröller-Müller, De eeuwigheid verzameld. Hiervoor ontving zij onder meer de Erik Hazelhoff Roelfzema Biografieprijs.
Goethe, Mick Jagger, eilanden, dodo’s en eeuwenoude boeken: Boudewijn Büch liet Nederland kennismaken met de meest uiteenlopende onderwerpen en wist met zijn aanstekelijke enthousiasme literatuur en geschiedenis even toegankelijk te maken als popmuziek. Als kind had hij al ontdekt dat hij met verhalen in staat was het leven naar zijn hand te zetten. Uit atlassen, poëzie en rock & roll bouwde hij een eigen wereld op en sleurde daarin iedereen mee met wie hij sprak. Dat bezorgde hem invloedrijke vrienden, toegang tot de literaire wereld en heel veel aandacht. Maar zijn betoverende verhalen brachten hem ook talrijke demonen, die hij zijn leven lang moest bevechten.
Eva Rovers kreeg exclusief inzage in Boudewijn Büchs persoonlijke archief, met dozen vol brieven, foto’s en dagboeken. Daarmee begon een reis door een leven dat even onwaarschijnlijk als fantastisch was; een leven dat Büch transformeerde tot een literair spel met feit en fictie, dat hij tot de uiterste consequentie doorvoerde en dat jaren na zijn dood culmineerde in een grande finale.
Na het overlijden van Boudewijn Büch in 2002 is in talloze boeken, krantenartikelen, opiniestukken, interviews en televisieprogramma’s geprobeerd het leven van dit fenomeen te vangen. Verreweg de meeste aandacht ging uit naar Boudewijn Büch de mystificateur, de man die aan de werkelijkheid niet genoeg had en daarom een parallel universum schiep.
Na zijn dood was er nauwelijks aandacht voor de rol die Büch de voorgaande twee decennia had gespeeld binnen de culturele wereld. Door het literaire establishment werd hij weggezet als straatschoffie dat ook eens een boek had gelezen. Deze biografie laat zien dat Büch meer was dan een fantast. Hij was iemand die een breed en jong publiek wist te interesseren voor onderwerpen die op het eerste gezicht weinig sexy lijken. Op aanstekelijke wijze liet hij zien dat een mens geen stoffige professor hoeft te zijn om van geschiedenis of poëzie te houden. Hij was een culturele alleseter, die zijn loopbaan als dichter begon en als televisiepersoonlijkheid eindigde. In de tussenliggende jaren werkte hij met evenveel plezier aan columns voor Penthouse en Nieuwe Revu als voor NRC Handelsblad. Hij beschreef de wereldliteratuur in het literaire tijdschrift Maatstaf om vervolgens in het VARA-programma Büch de nieuwste publicaties door de studio te smijten als deze hem niet bevielen. Dankzij deze veelzijdigheid en het scala aan podia waarmee Büch zijn voorkeuren wereldkundig maakte, wist hij bij een breed publiek de interesse voor literatuur, geschiedenis en poëzie nieuw leven in te blazen.
‘Voor Büch waren leven en literatuur onderdeel van dezelfde caleidoscopische verzameling, waar hij naar hartenlust facetten aan toevoegde zodat er telkens nieuwe verbindingen ontstonden. Zijn brieven en dagboeken waren onlosmakelijk verbonden met de interviews die hij gaf, de boeken die hij schreef en de programma’s die hij maakte. Met ieder boek, ieder gedicht, ieder interview en met iedere column, brief en dagboekpassage lijkt hij gewerkt te hebben aan zijn eigen totaaltheater: de Comédie Büchienne.’
Eva Rovers
Boud
Het verzameld leven van Boudewijn Büch
Omvang 608 p.
Gebonden
Druk 1 verschenen op 11-11-16
Uitgeverij Prometheus
isbn 9789035137424
€ 29,90
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive A-B, Art & Literature News, AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, Boudewijn Büch
Eva Rovers schrijft biografie Boudewijn Büch
De Werkgroep Biografie Boudewijn Büch is trots dat zij Eva Rovers bereid heeft gevonden om de biografie van Boudewijn Büch te schrijven.
Rovers (1978) schreef eerder de veelgeprezen biografie De eeuwigheid verzameld. Helene Kröller-Müller (1869-1939), waarop zij onlangs promoveerde aan het Biografie Instituut van de Rijksuniversiteit Groningen en waarvan inmiddels de derde druk is verschenen. Rovers was gastredacteur van het Oxford Journal of the History of Collections en is redacteur van het Biografie Bulletin. Momenteel is zij als docent verbonden aan de universiteiten van Utrecht en Groningen.
De gezamenlijke erven staan achter de keus en geven haar exclusief toegang tot de archieven. Het bestuur van de werkgroep bestaat uit Frits Barend, Klaas Koppe en Hans Renders. Voorzitter Frits Barend: “Boudewijn Büch liet ons weten dat hij zeer verguld is met de keuze van zijn biografe.”
Boudewijn Büch (foto jef van kempen)
√ Website Biografie-instituut Universiteit Groningen
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Boudewijn Büch
© Photo Jef van Kempen
“De dood dient te blijven zoals hij is en vooral ongelooflijk stil.”
Planetoïde vernoemd naar Boudewijn Büch
Nadat eerder deze maand Godfried Bomans de zeldzame eer ten deel viel, heeft ook Boudewijn Büch postuum een planetoïde naar zich vernoemd gekregen. Dat werd vandaag tijdens de 8e Internationale Boudewijn Büch Dag in Amsterdam bekendgemaakt
De vernoeming geschiedde door de Amerikaanse astronoom van Nederlandse afkomst Tom Gehrels, op voordracht van de Haarlemse wetenschapsjournalist en hoofdredacteur van Kennislink Carl Koppeschaar. De vernoeming werd door de Internationale Astronomische Unie (IAU) bekrachtigd.
O f f i c i ë l e b e s c h r i j v i n g
(23403) Boudewijnbuch = 1971 FB
Discovered 1971 Mar. 24 by T. Gehrels at Palomar.
Boudewijn Maria Ignatius Büch (1948-2002) was a Dutch writer, poet and television presenter. He is well known for his successful novel De kleine blonde dood (“Little blond death”, 1985), on which a film was based in 1993. The name was suggested by C. E. Koppeschaar.
Planetoïde (23403 Boudewijnbuch beweegt zich op een afstand van 274 miljoen tot 446 miljoen kilometer van de zon in de ruimte tussen de planeten Mars en Jupiter. Een planetoïde bestaat meestal uit rotsachtig materiaal en kan verschillen in omvang van een kleine kei tot een heuse miniplaneet met een diameter van 1000 kilometer. De diameter van planetoïde Boudewijnbuch bedraagt naar schatting 4 kilometer. De naar de schrijver vernoemde ruimterots draait in 3,73 jaar om de zon.
B i o g r a f i e
Boudewijn Maria Ignatius Büch (Den Haag, 14 december 1948 – Amsterdam, 23 november 2002) was een veelzijdig man. Als schrijver en dichter had hij een aantal grote literaire successen op zijn naam staan. Daaronder zijn bekendste roman De kleine blonde dood uit 1985. Ook schreef hij columns voor VARA TV Magazine en Nieuwe Revu. Büch was een groot verzamelaar. Zijn verzamelwoede was vaak mateloos en liep uiteen van de dodo en pinguïns tot de Rolling Stones, en van bijzondere boeken tot alles wat maar enigszins met Johann Wolfgang von Goethe gelieerd kon worden.
De grootste roem verwierf Büch met de programma’s die hij voor de VARA maakte. In De wereld van Boudewijn Büch nam hij de kijker mee naar de meest onverwachte uithoeken van de aarde. Wie nooit aandacht had besteed aan kleine onbekende eilanden of aan de reizen van Columbus of van James Cook, kon na zijn programma’s moeilijk anders dan concluderen dat dit gebrek aan belangstelling zeer onterecht was geweest.
Achter het tomeloze enthousiasme van Boudewijn Büch ging een moeizaam leven schuil. Pas na zijn dood bleek hoezeer hij zijn bestaan had gemystificeerd.
13 december 2009
Oorspronkelijk persbericht : www.astronet.nl/boudewijnbuch.html
fleursdumal.nl magazine
More in: Boudewijn Büch
boudewijn büch (foto jef van kempen)
DICHTER ZONDER NOODREM
In memoriam
Boudewijn Maria Ignatius Büch
(1948-2002)
Door Jef van Kempen
Beste Boudewijn,
Jammer dat je er vandaag niet bij kon zijn in de bibliotheek aan de Prinsengracht in Amsterdam. Daarom even een brief. Op de dag van je 54ste verjaardag werd de oprichtingsbijeenkomst gehouden van het Boudewijn Büch Gezelschap Büchmania, voorheen The Blue Poet Society. Een half uur na de uitnodiging kwam jouw overlijdensbericht. Wat een vrolijke bijeenkomst had moeten worden, werd een dag van rouw. Louis Schouten, oprichter van Büchmania, schreef: “Er is een stukje van mijzelf afgestorven”.
Ornitholoog Peter Koomen sprak vandaag over jouw geliefde Dodo. Theodor Holman en Martin Ros waren er. Voorzitter Henk Spraakman presenteerde een nieuwe bibliofiele uitgave: Het verzamelparadijs geschreven door Louis Schouten en gedrukt in een oplage van 200. Het is een vermakelijk verhaal geworden over de belevenissen van een echte Büchverzamelaar.
Schouten, die waarschijnlijk de grootste verzameling van jouw werk in Nederland bezit, prees in een emotionele toespraak jouw schrijverschap. Je beheerste alle categorieën van de letteren. Al werd je niet door iedereen tot de grootste schrijvers gerekend, je was een fenomeen dat zijn lezers veel plezier heeft bezorgd. Je hebt hen met jouw jongensachtige enthousiasme naar alle uithoeken van de aarde gebracht. Je was populair onder alle lagen van de bevolking. Ook jouw tv-programma’s zijn inmiddels legendarisch. Ik hoorde dat er een levendige handel in gecopieerde videobanden van de uitzendingen van De wereld van Boudewijn Büch bestaat. Het zou de Vara tot eer strekken als men die programma’s op DVD zou zetten.
Menno Voskuil vertelde vandaag over zijn doctoraalscriptie “Genummerd en gesigneerd”. Hij heeft daarvoor 22500 catalogusnummers van antiquaren bekeken over de periode van 1980 tot 1999. Jij staat in de top tien van meest verzamelde auteurs op de 7de plaats. Maar als het gaat om het aantal bibliofiele uitgaven dan kom je met 45,5% aan titels van je totale oeuvre absoluut op de eerste plaats. De rest volgt op grote afstand.
Dat zal je misschien goed doen en veel van je verzamelaars waarderen ook wel de exclusiviteit van veel van die uitgaven. Maar er is ook het gevoel dat er rond jouw bibliofiele uitgaven veel windhandel wordt bedreven. De prijzen van jouw werk zijn volgens mij nu 2 weken na jouw dood verdubbeld. Een mapje met een paar vroege handschriften en typoscripten kost op het ogenblik 2 maandsalarissen.
Je was zelf een maniakaal verzamelaar. Jouw Bibliotheca Didina Et Pinguina is waarschijnlijk de allermooiste particuliere boekenverzameling van de lage landen. Vorige zomer heb je een tipje van de sluier opgelicht met de tentoonstelling Een heel huis vol in het Natuurmuseum in Rotterdam. Darwin, Von Humboldt, Linnaeus, Leeuwenhoek, Buffon, Bontekoe, jouw dodo-botje. We hadden er tot dan alleen maar over kunnen lezen. Wij zijn er allemaal heel bescheiden van geworden en hopen dat je verzameling intact blijft, ook al dacht je daar zelf anders over.
Boudewijn Büch in Tilburg (foto jef van kempen)
De laatste weken werd soms op een schaamteloze manier gespeculeerd over de vraag of jouw romans op ware feiten zijn gebaseerd. De dood van jouw zoontje, de zelfmoord van jouw vader? Je kon daar nogal verongelijkt op reageren, tenslotte waren het romans. Volgens Theodor Holman schreef je steeds hetzelfde boek. Ik lees je Verzamelde gedichten als jouw, soms hartverscheurende, autobiografie. Een toekomstige biograaf zal het er nog druk mee krijgen.
Een mooie zomerdag enkele jaren geleden. “Jouw mooiste gedicht” zei ik. Je keek me meewarig aan. Toch wilde je “Railway deep-south” uit de bundel Dood kind wel voordragen. Je vertelde dat je het gedicht geschreven had in het meest zuidelijke treinstation van de wereld, in Nieuw-Zeeland.
Wij spoorden samen met de trein.
Jij werd gedicht en hartstocht later,
woonde jaren in mijn doodstheater
totdat wij doolden over dor domein.
Uit weemoed kon ik niet ontsporen.
(Ik wachtte op een somber kopstation
vanwaar jouw zonnereis begon.)
De railverbinding was verloren.
Dit is een spoorboek zonder tijdtabel.
Over vastgevroren wissels raast pijlsnel
de dichter zonder noodrem met die ene reisgezel:
een vaal valies waarin een treurig wagenspel.
Na afloop zei je nog: “Je hebt gelijk. Ik ben een groot dichter.”
Vorige week stelde een van de leden van Büchmania voor om een eilandje te kopen ergens in de Stille Oceaan en het naar jou te noemen. Ik ben daar voor. Dat zal de kop niet kosten. We herbegraven jou daar dan met dat dodo-botje uit jouw eigen verzameling. Dat is wel het minste wat we kunnen doen voor een groot dichter als jij.
Zaterdag, 14 december 2002.
(Gepubliceerd in: Brabants Dagblad, 16 december 2002)
© photos jef van kempen
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Boudewijn Büch, In Memoriam, Jef van Kempen
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature