Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
A Funeral Thought
I
When the stern Genius, to whose hollow tramp
Echo the startled chambers of the soul.
Waves his inverted torch o’er that pale camp
Where the archangel’s final trumpets roll,
I would not meet him in the chamber dim,
Hushed, and pervaded with a name-less fear,
When the breath flutters and the senses swim,
And the dread hour is near.
II
Though Love’s dear arms might clasp me fondly then
As if to keep the Summoner at bay,
And woman’s woe and the calm grief of men
Hallow at last the chill, unbreathing clay —
These are Earth’s fetters, and the soul would shrink,
Thus bound, from Darkness and the dread Unknown,
Stretching its arms from Death’s eternal brink,
Which it must dare alone.
III
But in the awful silence of the sky,
Upon some mountain summit, yet untrod,
Through the blue ether would I climb, to die
Afar from mortals and alone with God!
To the pure keeping of the stainless air
Would I resign my faint and fluttering breath,
And with the rapture of an answered prayer
Receive the kiss of Death.
IV
Then to the elements my frame would turn;
No worms should riot on my coffined clay,
But the cold limbs, from that sepulchral urn,
In the slow storms of ages waste away.
Loud winds and thunder’s diapason high
Should be my requiem through the coming time,
And the white summit, fading in the sky,
My monument sublime.
Bayard Taylor
(1825 – 1878)
A Funeral Thought
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive S-T, Archive S-T, Het graf van de lezer, Tales of Mystery & Imagination, Western Fiction
HET GRAF VAN
DE LEZER
Door Jef van Kempen
Lezen maakt gelukkig. Aan het begin van de Vijftiende Eeuw schreef Thomas á Kempis: “Ik heb overal naar geluk gezocht, maar ik heb het nergens anders gevonden dan in een hoekje met een boekje”.
Lezen maakt eenzaam. Ida Gerhardt: “Dit wordt ons niet ontnomen: lezen, / en ademloos het blad omslaan, / ver van de dagelijksheid vandaan. / Die lezen mogen eenzaam wezen.”
Een leven lang lezen. Jean Pierre Rawie dichtte: “Je leest. Slechts hierin bleef je heel je leven, / wat er ook is geweest, jezelf trouw.”
Maar lezen kan ook tot wanhoop drijven: “Mijn God, gelukkig waren we toch ook als we geen boeken hadden”, schreef Frans Kafka aan een vriend. En Luigi Pirandello schreef in zijn verhaal: Wereld van papier over een gepassioneerd lezer, die een eenzaam bestaan leed in zijn prachtige bibliotheek. Hem overkwam het ergste wat een lezer maar kan overkomen. Hij werd langzaam maar zeker blind. Zijn oogarts had hem opgedragen te stoppen met lezen. “Maar voor hem betekende lezen, leven! Als hij niet meer mocht lezen ging hij net zo lief dood.”
Aan het eind van het leven kan de lezer volgens J.C. Bloem het boek net zo goed ongelezen laten: “Laat het boek ongelezen. Wie die ‘t deert? / Er is maar één ding dat wij zeker weten: / Dat eens de lente ons nimmer wederkeert.”
En het lezen na de dood? Met uitzondering van de Bijbel, het boek der boeken, lijkt op onze begraafplaatsen het boek taboe. De lezer is onzichtbaar. Alberto Manguel trof in een Frans klooster het graf aan van de in 1204 overleden koningin Eleonora van Aquitanië. Ze werd in steen gebeeldhouwd op het deksel van haar doodskist, lezend, een boek in haar handen.
Maar dat is een uitzondering. Een van de mooiste graven voor een lezer bevindt zich in Brabant, op de Sint-Jansbegraafplaats in Goirle. Het is het graf van een jonge vrouw, een moeder van vier kinderen. Ze overleed in 1999, een maand voor haar veertigste verjaardag. Op haar graf drie reusachtige stenen boeken. Hier leest ze verder tot aan het eind der tijden.
(gepubliceerd in: Brabants Dagblad, 28 september 2004)
Jef van Kempen: Het graf van de lezer
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, Archive K-L, Het graf van de lezer, Jef van Kempen, Reading Room
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature