Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Terwijl de stoet het plein in de breedte overschreed en door de hoofddeur de kerk binnentrok, bleven de oude mannen in de caféhof achter en stootten kruipend tafel en stoelen om. Telkens als er een glas in scherven viel, hadden ze de grootste lol. De kerk slokte de stoet op. De deur werd gesloten, diegenen buiten latend die daar nog waren en die geen betekenis hechtten aan God. Kaffa onder de meidoorn. De vier kaarters die zo dronken waren dat ze beslist niet voor de Almachtige zouden mogen verschijnen ook al stonden ze met één been in het graf.
Opoe Ramesz, die al sinds jaren niet meer in de kerk was geweest, waar ze toch de godganselijke dag tegen aan zat te kijken, gewoon omdat ze nooit verder kwam dan haar stoel. En Jacob, die zijn hele leven te liederlijk was geweest, nooit een kerk vanbinnen had gezien en nu haast van honger door zijn knieën zakte. En het bed stond er nog. Leeg. De kist werd op het koor geplaatst. Klein stond de jongen daar, tussen kaarsen. Zijn gezicht begon al als was te verkleuren. Pastoor Joachim Andrade bewoog zich in een wolk van wierook die door de hele kerk trok en nog feller geurde dan daarbuiten omdat de ramen en deuren gesloten bleven. De lucht trok zo diep in de neus van de kleine Irma Azurri dat ze moest hoesten en tranen in haar ogen kreeg. Het gebeuren op het koor speelde zich af volgens een vast ritueel, waarvan het opgebaarde lichaam het middelpunt was. De gelovigen volgden de handelingen van de pastoor nauwelijks omdat ze meer oog hadden voor de dode jongen. Want ze waren er nog niet zeker van dat hij echt dood zou blijven. Tot hij werkelijk onder de grond zou liggen, konden ze de gekste dingen van hem verwachten. Dat waren ze van hem gewend. Ook de her en der geplaatste heiligen monsterden de jongen. Ze schatten diens deugdzame kwaliteiten, leken daar niet hoog van op te geven, want er veranderde niets in de harde uitdrukking op hun gezichten.
De pastoor bad luid, knielend voor de kist waarin de jongen rustig leek te slapen. Zonder te beseffen dat hij al in de vergetelheid was. Alsof hij alles over zich heen liet gaan met hetzelfde geduld dat hij bij leven had opgebracht om zijn beesten te temmen. Alle heiligen uit de hemel werden aangeroepen. Hun werd gesmeekt de ziel van de jongen bij te staan op zijn tocht naar de poort van het paradijs, waarvan verteld werd dat die zo moeilijk te openen was. Ook de gelukzalige kluizenaar werd aangeroepen om zijn kleine dorpsgenoot te verwelkomen. Wat was die hemel eigenlijk? vroegen de dorpelingen zich af. Was het een tuin vol lusten? Konden de mensen zich daar eindelijk uitleven? Zouden ze daar de dingen kunnen doen die op aarde verboden waren maar die hen toch in het bloed zaten? Zuipen? Of waren ze daar, zoals de pastoor het in zijn gebeden aanhaalde, gelukkig in het aanschouwen en beminnen van God? Was God een mooie hoer die daar voor iedereen in haar hemel te grijp lag? Een mooie meneer die altijd goed weer speelde?
Ton van Reen: Landverbeuren (63)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Amalgaam is een duobundel van twee dichters, Willy Martin en Carina van der Walt. Martin was in een vorig leven een avontuurlijke hoogleraar lexicologie die zich vooral richtte op nieuwe technologie en systematiek om taal te kunnen voorzien van het juiste frame. Van der Walt begon in het reguliere onderwijs als docente Afrikaans, Nederlands en Setswana en legde zich later toe op het academisch onderzoek naar kinder- en jeugdliteratuur. In het grootste deel van de bundel worden Zuid-Afrikaans en Nederlands afgewisseld, waarbij ieder zijn eigen moedertaal voor zijn rekening neemt: Martin het Nederlands (en Vlaams), Van der Walt het Afrikaans.
De bundel heet Amalgaam, en dat woord wordt – zoals het een uitgave van een lexicograaf betaamt – netjes in een voetnoot toegelicht. In de figuurlijke zin betekent ‘amalgaam’ in zowel het Afrikaans als in het Nederlands hetzelfde: een mengsel, mengelmoes. Die beschrijving is behoorlijk van toepassing op dit gezamenlijke werk: het gaat om twee verschillende dichters uit verschillende generaties die niet alleen duidelijk hun eigen thematiek en stijl hebben, maar die ook nog eens in een aparte taal schrijven. Het probleem daarbij is wel dat die talen ‘valse vrienden’ zijn – ze hebben een gezamenlijk verleden, maar de schijnbare overlap bestaat voor een deel uit goed afgedekte valkuilen. Al in het voorwoord wordt de wordingsgeschiedenis vanuit het Groot Woordenboek Afrikaans en Nederlands (de culminatie van Martin’s werk als hoogleraar) uit de doeken gedaan, en daarmee is al meteen duidelijk dat de lezer het nodige te wachten staat.
De normale lezer moge het op dit moment misschien duizelen, maar het valt wel mee. Amalgaam is een eerste voorzichtig experiment, en blijft volledig in het nette. Het is geen verraderlijke of dubbelzinnige smeltkroes geworden van talen en dichters, die de lezer de hele tijd op het verkeerde been zet – dat hebben de dichters overgelaten voor een volgend deel. De bundel is in zijn huidige vorm een gedegen bloemlezing waarin gedichten op elkaar gestapeld zijn die samen een mooi beeld geven van twee nogal verschillende dichters. Twee voor de prijs van een, zogezegd. Beiden hebben een prettige stijl die de ander niet in de weg zit. Martin is wat serieuzer en plechtstatiger, en Van der Walt wat levendiger en politieker – bijvoorbeeld over de betekenis van Lampedusa voor het zelfbeeld van Europa. Met name de gedichten van Van der Walt geven de indruk dat ze geschreven zijn voor een bezielende voordracht.
De bundel bevat naast oorspronkelijke gedichten ook een aantal vertalingen van gedichten van anderen, van uiteenlopende dichters zoals Paul van Ostaijen, Adam Small, Tsjebbe Hettinga, Hans du Plessis en Peter Snyders. Die buitenboordmotor had de bundel niet nodig: met name in hun eigen woorden is het eigen geluid al duidelijk genoeg te horen.
Vraag is natuurlijk hoe het vervolg van dit experiment eruit zal zien. Het is duidelijk dat er nog veel meer potentiële poëtische energie zit in het grensgebied tussen de twee zustertalen en tussen andere verwante talen. Door hun unieke professionele en persoonlijke achtergrond zijn Van der Walt en Martin ideale mentale experimentele opstellingen om als woordjesversneller tussen deze talen te fungeren. Het samenwerkingsproces zal om de energiedichtheid omhoog te krijgen waarschijnlijk nog intensiever moeten zijn. Door de dichters niet enkel per heel gedicht om en om te laten werken in of de ene taal of de andere, maar per regel aan zet te laten – of zelfs nog vaker, desnoods per woord of zelfs lettergreep, en in een taal naar keuze – kunnen de talen tegen elkaar in gaan draaien en met zeer hoge snelheid tegen elkaar aanbotsen. Het gedroomde resultaat is dan niet meer te duiden als het een of het ander, maar zou in het ideale geval leiden tot een spannende fusie van kernen uit beide talen en culturen. Dat is misschien minder toegankelijk dan Amalgaam – hoe intensiever de opeenstapeling van frames uit beide talen, hoe dieper de benodigde kennis – maar zelfs als dat benodigde dubbele taalgevoel maar voor een zeer klein deel van de mensheid zal zijn weggelegd, is er voor de rest vast al veel plezier te beleven door het spectaculaire uiteenspatten van elementaire talige deeltjes. Amalgaam is de eerste speelse stap op een veelbelovende pad, en hopelijk zetten Van der Walt en Martin aangemoedigd door het succes van hun geslaagde dubbelbundel door met dit experiment – alleen of met hulp van anderen.
Michiel Leenaars
____________________________________
Willy Martin & Carina van der Walt
Amalgaam
Prijs € 15,-
95 pag.
ISBN 978 90 8684 117 2
Uitgeverij IJzer
Postbus 628
3500 AP Utrecht
Tel: 030 – 2521798
http://www.uitgeverij-ijzer.nl/
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive K-L, Art & Literature News, Carina van der Walt, Walt, Carina van der, Willy Martin
Het volk zou woedend op hem zijn omdat hij hen weer eens te grazen had genomen. Daarna zou men zich net zo weinig goeds van hem herinneren als voorheen. Maar de jongen bleef dood. Van moment op moment werd hij kouder en stijver. Vanuit zijn open kist zag hij niet hoe de gevels van de huizen aan hem voorbij gleden. Niet hoe de buizerd onrustig rond de top van de meidoorn vloog. Hoorde niets van het luide voorbidden van pastoor Joachim Andrade, die met het kruis voor de stoet uit liep. Niets van het bidden van de anderen, tussen wier stemmen die van de kraaien duidelijk te herkennen vielen. Niets van het gerochel van opoe Ramesz toen de stoet haar passeerde, terwijl zij al dat volk tegen de meidoorn omhoog zag lopen, op het kerkdak zag balanceren of ondersteboven aan haar voorbij zag gaan. Nee, niets rook de jongen van de geur van wierook die zo scherp was dat hij zelfs de lucht van het loofvuur verdrong.
Hij bleef stil liggen in zijn kist, stijf en kil. Reageerde niet meer op het snikken van Céleste toen de stoet de kroeg passeerde. De cafémeid liet haar tranen de vrije loop en vluchtte naar het achterhuis. Waar de kastelein bij zijn koffiepot zat en haar meewarig aanstaarde, alsof hij wilde weten of ze wel in staat was om de komende avond de kroeg open te houden. De vier oude mannen, die weer in de caféhof zaten te kaarten, liepen niet mee met de stoet omdat ze niet meer al te best ter been waren. Bovendien waren ze te oud en vooral veel te dronken. Maar ze kenden hun christelijke plichten wel, legden hun kaarten aan de kant en zakten op hun knieën voor de processie. Dat werd verwacht van iedereen die niet meeliep. Zo hoorde men te knielen voor een dode die een goddelijke tik had meegekregen voor de korte tijd dat hij nog boven aarde stond, totdat hij aan de pieren zou worden overgeleverd. Alleen goddelijk vanaf het moment dat hij de geest had gegeven tot aan het tijdstip dat de eerste aardkluiten op zijn kist zouden roffelen. Vol verbazing zagen de oudjes tussen de meelopers in de stoet de slager. Met opgelegde vriendelijkheid had Azurri de timmerman bij de kraag, zo de man dwingend mee te lopen. Blijkbaar had de timmerman geprobeerd onder de plichten van zijn vaderschap uit te komen. De rouwdienst voor zijn jongen liet hem koud. Maar de hand van de slager hield hem dicht bij de kist en ver van de jenever. Van het knielen brachten de vier kaarters niet veel terecht. Ze zaten op handen en voeten op de grond, omdat tafel en stoelen wankel waren en te weinig houvast boden. Toen ze elkaar in deze vreemde houding zagen, barstten ze in lachen uit en riepen `boe boe’ naar de stoet. Allen die meeliepen, zagen met afgrijzen dat de vier oude mannen tegen elkaar blaften en als honden rond de tafel kropen.
Ton van Reen: Landverbeuren (62)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Maandag 18 januari overleed de Franse schrijver Michel Tournier in zijn woning te Choisel (F).
Michel Tournier was onder meer bekend van zijn romans ‘Le roi des aulnes‘ (De Elzenkoning), ‘Vendredi, ou les limbes du Pacifique‘, ‘La goutte d’or‘ en ‘Vendredi ou la vie sauvage‘. Voor ‘Le roi des aulnes’ ontving hij in 1970 de Prix Goncourt.
Vanaf 1972 tot aan zijn dood was Michel Tournier lid van de Académie Goncourt.
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, BOOKS. The final chapter?, In Memoriam
De kinderen Azurri hadden nog weinig weet van de dood. Zolang je iemand zag, was hij er immers nog. Toch waren ze bedroefd. Zelfs de kleine heks Josanna leek verslagen en was stil. De meisjes begrepen dat ze iets moesten doen. Ze plukten bloemen in de verwilderde tuin van Chiles Plaats en de weilanden. Hoewel de kraaien de boeketten niet mooi vonden, legden ze de bosjes in de kist, zodat de jongen kwam te rusten in de kleur van wilde bloemen en in kruidengeur. Zo lag hij daar, een kleine dode die veel meer achterliet dan men tijdens zijn leven had kunnen vermoeden.
Pastoor Joachim Andrade, dienaar Gods, die het op één dag nog nooit zo druk had gehad in zijn parochie, kwam naar buiten. In superplie, waarover een zwarte stola, ten teken van rouw. Hij droeg een zwart kruis met daarop een zilveren Christus die hing te trillen omdat zijn spijkers in het door worm aangetaste hout geleidelijk aan loslieten. Met het kruis hoog geheven liep de pastoor naar de kist en begon aan de gebeden voor overledenen. Zo’n kind werd een engel voor Gods troon. Rond het lijk verzamelden zich allen die op het plein waren. En de twee bedelwijfjes waren er weer. Heel bescheiden stonden ze wat achteraf. Na het gebed van de priester hesen mannen de kist op hun schouders en droegen hem rond het plein. Een groot deel van de bevolking van Solde liep er in een stoet achteraan. Mensen die ook niet precies wisten waarom ze achter de kist liepen; het enkel deden uit een vaag besef van traditie. Als de jongen nog geleefd had, zou hij gezien hebben dat er veel belangstelling voor hem was. Zelfs mensen met wie hij tijdens zijn leven nooit contact had gehad of die hem nooit gemogen hadden, liepen nu achter zijn kist. Stel je voor dat de jongen plotseling door een wonder weer levend zou worden! Als hij al dat volk om zich heen zou zien, zou hij in woede ontsteken en vanuit zijn kist tegen hen tekeergaan. En hen bestoken met wat hij grijpen kon, al waren het dan maar bloemen in zijn geval.
Ton van Reen: Landverbeuren (61)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Writers Unlimited brengt schrijvers, dichters, denkers en wetenschappers uit de hele wereld met elkaar in gesprek over literatuur, kunst, wetenschap en samenleving. Jaarlijks in januari in het Winternachten festival en maandelijks in de Centrale Bibliotheek in Den Haag, en in het buitenland tijdens de schrijverstournees.
Tientallen internationale auteurs, grote schrijvers uit eigen land en veelbelovende nieuwkomers komen samen op Winternachten, het mooiste internationale literatuurfestival van Nederland. Bezoekers kunnen zich warmen aan de kosmopolitische sfeer, met auteurs in gesprek gaan over een lievelingsboek of favoriete film en inspiratie vinden in voordracht, debat en gesprek. Onder het motto ‘Hello Darkness’ gaat Winternachten in deze 21e editie op zoek naar het gezicht van het kwaad. Licht en duister, ernst en knipoog, grote thema’s of de menselijke maat. Van Connie Palmen tot Jung Chang (China), van P.F. Thomése tot Neel Mukherjee (India), van Adriaan van Dis tot Adonis (Frankrijk/Syrië) en van Maud Vanhauwaert tot Karl Ove Knausgård (Noorwegen): het woord is aan de schrijvers.
Adonis – Adriaan van Dis – Ahmed Aboutaleb – Alaa al Aswani – Andrej Koerkov – Anna Luyten – Arjan Peters – Connie Palmen – DJ Socrates – Daan Heerma van Voss – Dick van der Harst- Florejan Verschueren – Francis Broekhuijsen – Frank Westerman – Geert Mak – Geert van Istendael – Gerlinda Heywegen – Guy Danel – György Dragomán – Hassnae Bouazza – Helmut Lotti – Herman Koch – Inge Schilperoord – Jamal Ouariachi – Jeroen van Rooij – Joanna Bator – Johan de Boose – José Eduardo Agualusa – Kristien Hemmerechts – Lex Bohlmeijer – Lieselot de Wilde – Maria Vlaar – Marieke de Lange – Marja Pruis – Maud Vanhauwaert – Michael Krüger – Mira Feticu – Neel Mukherjee – P.F. Thomése – Paul van der Gaag – Petina Gappah – Pieter Boskma – Reinier Voet – Rodaan Al Galidi – Runa Svetlikova – Sheila Sitalsing – Slavenka Drakulić – Stine Jensen – Susan Neiman – Tom Dommisse – Wim Brands – Wim Konink
do 14 januari, 20:00
Winternachten 2016
Opening Night: Free the Word!
vr 15 januari, 20:00
Winternachten 2016
Friday Night Unlimited
za 16 januari, 11:00
Winternachten 2016
Theater aan het Spui – foyer
Help, ik debuteer! Literaire brunch met CLEEFT
informatie over Help, ik debuteer! Literaire brunch met CLEEFT
za 16 januari, 14:00
Winternachten 2016
Dakota Theater
Wereldverhalen in Theater Dakota
informatie over Wereldverhalen in Theater Dakota
za 16 januari, 14:00
Winternachten 2016
Institute of Social Studies
World Storytelling in het Institute of Social Studies
informatie over World Storytelling in het Institute of Social Studies
za 16 januari, 14:00
Winternachten 2016
Theater De Vaillant
Een middag met Adonis – Hedendaagse Arabische poëzie in Theater De Vaillant
informatie over Een middag met Adonis – Hedendaagse Arabische poëzie in Theater De Vaillant
donderdag 14 januari 2016
Op de Opening Night staat de vrijheid van meningsuiting centraal. De Brits-Chinese Jung Chang weet wat het betekent om niet vrij te kunnen spreken in je land.
vrijdag 15 januari 2016
De gevarieerde vrijdagavond vormt (met de zaterdagavond) het hart van het festival. In tientallen programma’s op vijf podia komen schrijvers, dichters en bezoekers samen ……..
zaterdag 16 januari 2016
Een informele literaire brunch in het festivalhart: de gezellige foyer van Theater aan het Spui. Programma i.s.m. CLEEFT, de community voor liefhebbers van films, boeken, exposities, concerten, enz ………..
zaterdag 16 januari 2016
Een middag met Adonis – Hedendaagse Arabische poëzie in Theater De Vaillant
De belangrijkste dichter uit het Arabische taalgebied is te gast in de Schilderswijk. Adonis oefende grote invloed uit op de hedendaagse Arabische cultuur en hij wordt bewonderd om zijn klassieke stijl, gebaseerd op de traditionele Arabische dichters, zijn moderne ideeën en zijn kritische geluid over de Arabische samenleving. De grote dichter draagt voor uit zijn werk en Hassnae Bouazza gaat met hem in gesprek. Met muziek van het ensemble van Dick van der Harst. Arabischtalig
zaterdag 16 januari 2016
Niets mooiers dan elkaar verhalen vertellen. Vanmiddag verhalen van de dichters Runa Svetlikova en Rodaan al Galidi, van studenten van de Haagse Hogeschool, van de winnaars van de verhalenwedstrijd van Theater Dakota en van het publiek. Dramadocente Martine Zeeman begeleidde de studenten van de Haagse Hogeschool. Het thema is ‘Met de Beste Bedoelingen’. Heeft u zelf een verhaal van vijf minuten dat past in het thema? Presentator Francis Broekhuijsen nodigt u van harte uit om mee te doen!
zaterdag 16 januari 2016
NRC Leesclub live: ‘Lucifer’ van Connie Palmen
Een traditie op het festival, de NRC Leesclub live. Het panel, met daarin NRC-medewerkers Margot Dijkgraaf, Arjen Fortuin en Toef Jaeger, bespreekt onder leiding van chef boeken Michel Krielaars Lucifer (2007) van Connie Palmen. In deze filosofische whodunit valt de vrouw van componist Lucas Loos in de zomer van 1981 op een Grieks eiland in een diepe afgrond. Vijfentwintig jaar later gaat de ik-figuur op onderzoek uit. Via de kleurrijke personages die het Amsterdam van de jaren tachtig bevolkten, stuit ze op onverwachte bronnen. Was deze dood al jarenlang aangekondigd in een muzikaal oeuvre of was haar val een verschrikkelijk ongeluk? Niet voor niets draagt de roman een citaat uit ‘Sympathy for the Devil’ van de Rolling Stones als motto: ‘But what’s confusing you / is just the nature of my game’.
Iedereen is welkom bij deze bijeenkomst en uiteraard kunt u, de lezer van het boek, uw steentje bijdragen in de discussie. Aansluitend kunt u het programma bezoeken waarin Connie Palmen wordt geïnterviewd door Anna Luyten.
zaterdag 16 januari 2016
Wim Brands in gesprek met Karl Ove Knausgård
Karl Ove Knausgård (Noorwegen, 1968) is een literaire ‘rockster’. Zijn romancyclus Min kamp ( Mijn strijd ) uit 2009-2011 is wereldwijd een hit.
http://www.writersunlimited.nl/
zaterdag 16 januari 2016
Anna Luyten in gesprek met Connie Palmen
“Alle grote literatuur gaat over de strijd tegen het kwaad.” Het zijn woorden die Connie Palmen in haar meest recente roman, Jij zegt het, in de mond legt van de dichter Ted Hughes, een fictieve autobiografie van de dichter die 35 jaar lang zweeg nadat zijn vrouw, dichteres Sylvia Plath, in 1963 zelfmoord pleegde. Maar hoe kan Palmens personage de strijd tegen het kwade voeren terwijl hij zich ervan bewust is dat in het hart van de liefde geweld en vernietiging schuilen? Als in een liefdesrelatie destructie en creatie afwisselend de boventoon voeren? Als in hem zelf het rationele telkens met het dierlijke strijdt? Heeft strijden überhaupt wel zin als alles in de sterren ligt besloten? In een vraaggesprek met Anna Luyten gaat Connie Palmen in op deze dilemma’s. Hoe ziet zij zelf de verhouding tot de werkelijkheid van een verhaal als dat van Hughes?
Voorafgaand aan dit programma kunt u de NRC Leesclub live bijwonen, die zich buigt over Lucifer, de roman van Connie Palmen uit 2007.
Leesclub Wim Brands: ‘Vrouw’ van Karl Ove Knausgård
Wim Brands (VPRO Boeken) gaat met het publiek in gesprek over Vrouw, het laatste deel uit de serie Mijn strijd van de Noorse schrijver Karl Ove Knausgård. Maar eerst geven filosofe Stine Jensen en schrijver Jamal Ouariachi hun ongezouten mening in een gesproken recensie. In Mijn strijd gaat Karl Ove Knausgård (1968) het dagelijks gevecht aan met zijn leven als vader, zoon en echtgenoot. In het eerste deel, Vader, voert de hoofdpersoon strijd met zijn overleden alcoholische vader, in deel 2, Liefde, wordt Knausgård zelf vader en moet hij strijd leveren met zijn vrouw Linda en hun kinderen. In de delen 3 en 4, Zoon en Nacht, beschrijft hij hoe hij opgroeide en leraar werd, in deel 5, Schrijver, worstelt hij met schrijven, liefde, ontrouw en jaloezie. Nu is deel 6 verschenen: Vrouw, waarin hij terugkijkt op zijn literaire project, zich afvraagt of hij wel zo open over zichzelf en zijn familie had mogen schrijven, essayeert over literatuur, geschiedenis en Het Kwaad, en schrijft over zijn manisch-depressieve vrouw.
Voorafgaand kunt u het Engelstalige programma bezoeken, waarin Karl Ove Knausgård wordt geïnterviewd door Wim Brands. Er is ook een signeersessie met de schrijver, om 13:45 uur.
De gevarieerde zaterdagavond vormt (met de vrijdagavond) het hart van het festival. In tientallen programma’s op vijf podia komen schrijvers, dichters en bezoekers samen in een feestelijke, informele sfeer. De auteurs dragen voor uit werk dat zij in opdracht van het festival schreven, lezen voor uit hun boeken of gaan met elkaar in gesprek over actuele thema’s. Er zijn zowel Engelstalige- als Nederlandstalige programma’s, waardoor een ‘Language No Problem’ route door de avond mogelijk is. Op zaterdagavond houdt de Amerikaanse filosofe Susan Neiman de Winternachtenlezing, over de omgang met zwarte bladzijden in het verleden. De Vlaamse zanger Helmut Lotti treedt op met op muziek gezette poëzie. Voorts te gast Alaa al Aswani (Egypte), José Eduardo Agualusa (Angola/Portugal), Joanna Bator (Polen), Adriaan van Dis, György Dragomán (Hongarije), Slavenka Drakulić (Kroatië/Zweden), Rodaan Al Galidi, Petina Gappah (Zimbabwe), Daan Heerma van Voss, Andrej Koerkov (Rusland/Oekraïne), Geert Mak, Neel Mukherjee (GB/India), Connie Palmen, Frank Westerman en vele anderen. Een ticket geeft toegang tot alle programmaonderdelen.
zondag 17 januari 2016
Een van de best beluisterde programma’s van Radio 1 is VPRO’s OVT. Elke zondagmorgen staat de actualiteit van de geschiedenis centraal. Inmiddels is het een traditie dat de programmamakers ten tijde van het festival verhuizen naar Den Haag, dit keer om live uit te zenden vanuit de gezellige foyer van Theater aan het Spui. Reken op bijdragen van festivalgasten Adriaan van Dis en Rodaan Al Galidi. De Vlaamse zanger Helmut Lotti treedt op en natuurlijk is er de gesproken column van Nelleke Noordervliet. Zij maakt – als lid van de jury – ook de winnaar bekend van de Erasmusprijs 2016, de prestigieuze Europese oeuvreprijs die dit jaar aan een een schrijver wordt toegekend. De presentatie is in handen van Paul van der Gaag en Jos Palm. Publiek is van harte welkom, de toegang is vrij – wel even reserveren via www.writersunlimited.nl
Een feestelijk programma rond de uitreiking van de Jan Campert-prijzen, de literatuurprijzen van de gemeente Den Haag. We vieren de Nederlandse literatuur met diverse optredens van schrijvers, dichters en musici. Rodaan Al Galidi opent het programma met een gedicht. Michael Krüger, dichter en voormalig uitgever van vele Nederlandse auteurs bij Hanser Verlag in Berlijn, geeft zijn visie op ‘De Staat van de Nederlandse letteren’. Vervolgens reikt Joris Wijsmuller, wethouder voor cultuur van de gemeente Den Haag, de prijzen uit. Ilja Leonard Pfeijffer ontvangt de Jan Campert-prijs voor zijn poëziebundel Idyllen. Femke Halsema houdt een lofrede voor hem. Annelies Verbeke krijgt de F. Bordewijk-prijs voor haar roman Dertig Dagen. Kora-speler Lamin Kuyateh vertolkt een ‘praise song’ voor haar. De prijs voor jeugdliteratuur – de Nynke van Hichtum-prijs – gaat naar Anna Woltz voor de roman Honderd uur nacht. Edward van de Vendel zwaait haar lof toe. De middag culmineert in de uitreiking van de Constantijn Huygens-prijs voor een geheel oeuvre, die dit jaar wordt uitgereikt aan Adriaan van Dis, geliefd schrijver en festivalvriend van het eerste uur. Hij wordt toegesproken door een groot bewonderaar, Job Cohen, en toegezongen door Typhoon. Een programma in samenwerking met de Jan Campert-stichting / Letterkundig Museum en het Nederlands Letterenfonds.
WINTERNACHTEN 2016 DEN HAAG
do 14 – zo 17 januari 2016
# meer informatie op website writers unlimited
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Art & Literature News, Literary Events, Margot Dijkgraaf, MODERN POETRY, MUSIC, STREET POETRY, Sylvia Plath, The talk of the town, THEATRE, TRANSLATION ARCHIVE, Winternachten
Ivo van Leeuwen: Nietzsche
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, Friedrich Nietzsche, Illustrators, Illustration, Ivo van Leeuwen
Céleste liet haar hoofd op zijn borst zakken, zodat haar haren als een gordijn over zijn gezicht lagen. Zijn hart hoorde ze niet meer, maar zijn lijf was nog warm. Ze sloot zijn ogen. Zo leek de jongen enkel te slapen. Blind van tranen liep ze terug naar de kroeg. Ontmoette Kaffa, die de kat al had begraven en die zijn plaats onder de meidoorn weer opzocht. Hij zag hoe ze huilde en begreep dat het afgelopen was met de jongen. Wilde naar haar toe gaan om haar te troosten, maar hij voelde een vlammende pijn in zijn lijf. Wankelend liep hij naar de meidoorn en greep zich met beide handen aan de boomstam vast. Hij drukte zijn gezicht tegen de schors en huilde.
De tamme buizerd leek te begrijpen wat er gebeurde. Hij vloog laag over het bed en sloeg zenuwachtig met zijn vleugels. De kraaien, die zagen dat de jongen nu echt dood was, vielen rond het bed neer en hieven een hartverscheurend huilen aan dat door merg en been ging. Toch liepen er geen tranen langs hun gezichten. Op het plein leek alles verstard. Er viel een algemene verslagenheid over de dood van de jongen waar te nemen. Terwijl men hem in leven toch nauwelijks had opgemerkt. Het grootste deel van zijn tijd had de jongen buiten het dorp doorgebracht. En nadat hij ziek was geworden, had men hem ook niet meer gezien, omdat hij al die gruwelijke weken alléén in zijn kamertje had doorgebracht. De meeste mensen hadden hem altijd een rotjongen gevonden, maar nu hij gestorven was, kon iedereen zich toch wel iets aardigs van hem herinneren. Nooit had hij beter geleken en was hij zo dicht bij de mensen van Solde als in de eerste uren na zijn dood. Toch zou hij vlug worden vergeten; hij nam geen plaats meer in. De eerste die weer helder dacht, was de timmerman. Hij voelde niets van rouw. Alle gevoelens om een ander waren hem vreemd. Dat hij zijn kind nooit meer zou zien, deerde hem niet. Hij had altijd last van de jongen gehad. Het was een hele opluchting voor hem dat de knaap nu eindelijk dood was. Bijna triomfantelijk kwam hij naar buiten met de lijkkist die hij op voorhand had gemaakt en zette die naast het bed. Keek naar Kaffa omdat hij nog bang voor hem was, maar zag dat hij van de gek niets te duchten had. Kaffa huilde. Ook de kraaien konden niet wachten tot de warmte, die toch leven betekende, uit het lichaam van de jongen was verdwenen. Ze sloegen sprei en lakens terug, kleedden het ontzielde lichaam uit en wasten het. Ze staken het lijk in een mooi gesteven doodshemd dat aan de randen met goudstiksels was afgezet. Mooi als hij was had de jongen in zijn nieuwe jurk wel iets weg van Angela Azurri. De kist werd vanbinnen met een laken bekleed. Daarna werd het lichaam erin gelegd. De handen gevouwen. Het hoofd wat deemoedig opzij. Nu was de jongen pas echt dood.
Ton van Reen: Landverbeuren (60)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Nieuw boek van Ton Kors geeft een uitstekend gedocumenteerd en levendig beeld van de jonge verzetsstrijder Hannie Schaft.
Verzetsstrijdster Hannie Schaft werd op 17 april 1945 – drie weken voor de bevrijding – doodgeschoten in de duinen bij Bloemendaal. Hierbij zou ze, na een schampschot, koelbloedig hebben gezegd: ‘Ik schiet beter’, waarna een SD’er zijn machinepistool op haar leegschoot.
Hannie Schaft groeide uit tot een legendarische figuur in het Nederlandse verzet tegen de Duitse bezetter. De net als Schaft uit Haarlem afkomstige journalist Ton Kors raakte in toenemende mate door haar geïntrigeerd. Nadat hij een reeks artikelen aan Schaft had gewijd besloot hij tot het schrijven van haar levensverhaal.
Een groot aantal mensen die haar gekend hebben, vertellen in dit boek over haar. Hun getuigenissen geven gestalte aan deze jonge vrouw, die ook het liquideren van tegenstanders en verraders niet uit de weg ging. In zijn boek brengt Kors ook de controverse na haar dood, of zij al dan niet behoord had tot de illegale CPN, ter sprake.
Ton Kors’ Hannie Schaft geeft een uitstekend gedocumenteerd en levendig beeld van een van de belangrijkste figuren van het Nederlandse verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog. Aan deze uitgave wordt een uitgebreid nawoord toegevoegd.
Ton Kors (1946-1993) was correspondent in Zuid-Afrika, werkte voor het Haarlems Dagblad en was chef reportage bij Nieuwe Revu.
Auteur: Ton Kors
Hannie Schaft
Het levensverhaal van een vrouw in verzet tegen de nazi’s
Uitgever: Just Publishers
ISBN 9789089759405
Paperback, 225 p.
fleursdumal.nl digital magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Hannie Schaft, In Memoriam, The Ideal Woman
In de tentoonstelling ’Inside/outside’ wordt het werk getoond van 29 geslaagde deelnemers aan de expert classes ‘Book design’ en ‘Type Design’ uit de periode 2011-2015 van het Plantin Instituut voor Typografie dat gevestigd is in het gerenommeerde Museum Plantin Moretus te Antwerpen.
In de expert class ‘Book design’ krijgen de cursisten de opdracht verschillende boeken te ontwerpen: een dichtbundel, een toneeltekst, een essaybundel of een wetenschappelijke verhandeling. In de expositie wordt aan de hand van schetsen, dummy’s en natuurlijk de verschillende eindresultaten getoond hoe de keuzes voor opmaak, papier, lettertype en bandontwerp tot stand kwamen. De diversiteit en originaliteit aan oplossingen laat zien hoe breed het vak van ontwerper is. In de expert class ‘Type design’ worden twee letterontwerpen gemaakt. Het eerste is het ontwerp van een zogenaamde ‘revival letterontwerp’, een digitale versie van een reeds bestaande letter uit het loden tijdperk. In de tweede module heeft de cursist alle vrijheid een eigen letter te ontwerpen. Het gehele ontwerpproces, van inspiratiebron en eerste schets tot digitaal font is in de tentoonstelling te zien. Het eindresultaat is een waar letterfeest, met klassieke boekletters, elegante cursieven en zwierige schrijfletters.
In Museum Meermanno | Huis van het boek staat de geschiedenis en de vormgeving van boeken centraal. Daarmee biedt het museum een inspirerend platform voor jonge grafische vormgevers, illustratoren en kunstenaars die zich met boeken bezighouden. Het is een onderdeel van het nieuwe beleid van het museum om een doorlopend podium te bieden aan studenten en pas afgestudeerden talenten van kunstacademies en grafische opleidingen.
De tentoonstelling is mede mogelijk gemaakt door Agfa Graphics en de Stichting Cox-De Ronde. Naar aanleiding van deze tentoonstelling zal in de winkel van Museum Meermanno de uitgave Rosart : making a revival from material of the Museum Plantin-Moretus te koop zijn. Prijs € 10,-.
De ontwerpers
BOOK DESIGN: Diane Aerts, Marian Akkermans, Sarah van Apeldoorn, Sander Belmans, Jasmijn de Boer, Anke Broeren, Omar Chafai, Philippe Debroey, Johan Duyk, Dylan Van Elewyck, Johan Jacobs, Kees Kanters, Sofie Moons, Sarah Schrauwen, Nina Serebrenick en Walter Vanhees.
TYPE DESIGN: Ianthe Bato, Ann Bessemans, Joost Dekker, Artur Frankowski, Jeroen Koning, Henrik Kubel, Johan Van Looveren, Fernando Mello, Ray O’Meara, Michel Paré, Nicolas Portnoï, Lukas Schneider,Francesco Storer en Walda Verbaenen.
Inside/outside
Van t/m 31 januari 2016
Museum Meermanno
Huis van het boek
Prinsessegracht 30
2514 AP Den Haag
T 070 34 62 700
info@meermanno.nl
www.meermanno.nl
fleursdumal.nl digital magazine
More in: - Book Lovers, - Book Stories, Art & Literature News, Design, PRESS & PUBLISHING
De woedende kraaien verschoonden het bed. Alwéér schone lakens en dekens. De jongen was er erg aan toe. Handen en borst zaten onder de brandblaren. De vrouwen smeerden de wonden in om de pijn te verzachten. Het leek of hij daar helemaal geen last van had. Pijn bestond voor hem niet meer. Hij was al van een andere wereld. De cafémeid, die verlamd en sprakeloos stond in de korte tijd dat dit alles gebeurde, wist zich uit haar verstarring los te maken. Ze holde naar het bed en knielde bij de jongen neer.
Hij kwam niet meer tot rust. Voor zijn ogen zag hij onophoudelijk de beelden van zijn brandende kat. Zijn kat, die men hem nu ook had afgenomen. Hij dacht aan zijn andere dieren. Wilde weten waar ze waren. Riep hun namen. Niemand begreep er iets van. Alleen Céleste, maar die kon het niet over haar hart verkrijgen hem te vertellen dat de adder was vermoord. Dat eigenlijk alleen de buizerd nog leefde. Ze fluisterde in zijn oren dat zij voor zijn dieren zorgde. Dat ze niets te kort waren gekomen, al de tijd dat hij ziek was. En dat ze hem goed zou blijven verzorgen tot hij weer beter zou zijn. Ze zei ook dat de kat er wel bovenop zou komen, al kon ze de woorden nauwelijks over haar lippen krijgen. Gelukkig zag de jongen niet dat Kaffa het verminkte lijk van de kat van het plein droeg. Het kind geloofde Céleste en leek te kalmeren. Hij weerde de kraaien af, die dichterbij wilden komen en die meenden recht op hem te hebben.
Ze wilden niet dat de cafémeid zo intiem met hem was. Omdat de vrouwen niet wilden weggaan, voer de jongen woedend tegen hen uit. Hij spoog naar hen. Met moeite wisten omstanders de kraaien te overreden. Gedwongen hielden ze zich koest en lieten ze de jongen en de cafémeid met rust. Ze voelden zich in hun waardigheid van doodbidsters aangetast en lieten dat duidelijk merken door met de omstanders te ruziën. Céleste greep de handen van de jongen en drukte die tegen haar borst. De kraaien kregen het te kwaad. Alle handelingen van die meid wekten hun woede op. Weer wilden ze naderbij komen, maar de mannen, die hun bemoeizucht kenden, plaatsten zich tussen hen en het bed in en maanden hen tot rust. Veel meer dan de vrouwen voelden de kerels aan dat er tussen die twee iets bestond wat voor het kind van veel groter belang was dan alle zorgen van de kraaien. De jongen klemde Célestes hand als een bankschroef vast en draaide zijn gezicht naar haar toe. Ze zag dat zijn huid blauw wegtrok. Hij bleef haar aankijken. Zijn blik werd wijder en wijder, of hij door alles heen keek. Zijn adem kwam niet meer terug. Hij was dood.
Ton van Reen: Landverbeuren (59)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Het laatste testament van Frans Kellendonk is het verslag van de terugkeer op aarde van de schrijver in het jaar 2015, nadat hij in 1990 gestorven was. Wat is er in die vijfentwintig jaar veranderd? Wat is er geworden van zijn voormalige literaire vrienden en vijanden?
Kellendonk vertelt zélf het verhaal dat hij tijdens zijn leven niet kon opschrijven. Hij vergelijkt het heden met het verleden, en vertelt over zijn jeugd, zijn tijd als redacteur van een literair tijdschrift, het schandaal dat ontstond toen zijn roman Mystiek lichaam verscheen, zijn band met zijn vader én zijn grootste liefde.
Arie Storm schreef een authentieke roman over de schrijver Frans Kellendonk en diens biograaf.
Auteur: Arie Storm
Het laatste testament van Frans Kellendonk
Uitgeverij Athenaeum
isbn 9789025301002
Paperback € 17,50
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Frans Kellendonk
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature