Fleurs du Mal Magazine
.jpg)
Fish: An aquatic animal: any of numerous cold-blooded strictly aquatic craniate vertebrates that include the bony fishes and usually the cartilaginous and jawless fishes and that have typically an elongated somewhat spindle-shaped body terminating in a broad caudal fin, limbs in the form of fins when present at all, and a 2-chambered heart by which blood is sent through thoracic gills to be oxygenated. The flesh of fish used as food. Any of more than 30,000 species of predominantly cold-blooded vertebrates found worldwide in fresh and salt water. Living species range from the primitive lampreys and hagfishes through the cartilaginous sharks, skates, and rays to the abundant and diverse bony fishes. Species range in length from 0.4 in. (10 mm) to more than 60 ft (20 m). The body is generally tapered at both ends. Most species that inhabit surface or midwater regions are streamlined or are flattened side to side; most bottom dwellers are flattened top to bottom. Tropical species are often brightly coloured. Most species have paired fins and skin covered with either bony or toothlike scales. Fishes generally respire through gills. Most bony fishes have a swim bladder, a gas-filled organ used to adjust swimming depth. Most species lay eggs, which may be fertilized externally or internally. Fishes first appeared more than 450 million years ago.
Joep Eijkens photos
fleursdumal.nl magazine
More in: Galerie des Morts, Joep Eijkens Photos
monica richter: the final moment – allen g. 1969
monica richter: birdlife from roots 1968
monica richter: das einfache mädchen – franz k. 1963
Monica Richter poetry – kempis poetry magazine
More in: *Concrete + Visual Poetry P-T, FLUXUS LEGACY, Monica Richter, Richter, Monica, Visual & Concrete Poetry
.jpg)
Emily Dickinson
(1830-1886)
T h e W i n d
Of all the sounds despatched abroad,
There’s not a charge to me
Like that old measure in the boughs,
That phraseless melody
The wind does, working like a hand
Whose fingers brush the sky,
Then quiver down, with tufts of tune
Permitted gods and me.
When winds go round and round in bands,
And thrum upon the door,
And birds take places overhead,
To bear them orchestra,
I crave him grace, of summer boughs,
If such an outcast be,
He never heard that fleshless chant
Rise solemn in the tree,
As if some caravan of sound
On deserts, in the sky,
Had broken rank,
Then knit, and passed
In seamless company.
.jpg)
Emily Dickinson poetry
k e m p i s p o e t r y m a g a z i n e
More in: Dickinson, Emily
Kröller-Müller Museum Otterlo
Alles of niets –
Robert van ’t Hoff
architect van een nieuwe samenleving
2 april – 29 augustus 2010
De tentoonstelling Alles of niets – Robert van ’t Hoff, architect van een nieuwe samenleving toont het oeuvre van architect en architectuurtheoreticus Robert van ’t Hoff (1887-1979) en schetst een beeld van zijn persoonlijkheid. Het werk van de avant-garde architect die lid was van De Stijl wordt gekenmerkt door een sociaal-maatschappelijke betrokkenheid. De tentoonstelling is te zien van 2 april tot en met 29 augustus.
Bijzonder aan het overzicht van zijn oeuvre is het complete interieur van een studieruimte die Robert van ’t Hoff voor zijn woning in New Milton ontwierp en recent door zijn dochter, Megan van ’t Hoff (1922-2009), aan het museum is geschonken. Dit interieur en diverse andere ontwerpen op de tentoonstelling die tot nu toe onbekend zijn gebleven, geven nieuw inzicht in Van ’t Hoff’s worsteling met de vernieuwing van architectuur en de realisering van een sociaal-utopisch gedachtegoed.
Op deze overzichtstentoonstelling worden ook andere projecten voor het eerst geëxposeerd zoals een driezitsbank (1920) en een eikenhouten boekenkastje (circa 1933) dat hij voor eigen gebruik laat uitvoeren. De afdeling Bouwkunde van de TU Delft reconstrueerde een stoel van Van ’t Hoff, waarvan het oorspronkelijke, door Rietveld gemaakte exemplaar uit 1918, verloren is gegaan. Het museum toont ook de originele ontwerptekeningen en foto’s van zijn gebouwde oeuvre, waarvan Zomerhuis Verloop (1914-1915) en Villa Henny (de Betonvilla, 1914-1919) de bekendste zijn en meubelen, schetsen voor wooncommunes en zeldzame sociaal-utopische geschriften uit het bezit Robert van ‘t Hoff. Door ook werk van bevriende kunstenaars als de schilders Mondriaan en Bomberg, en de architecten Elling en Rietveld te tonen, wordt zijn specifieke rol en revolutionaire inborst binnen de progressieve kunstbeweging uit het begin van de twintigste eeuw zichtbaar.
Bij de tentoonstelling verschijnt de monografie Robert Van ’t Hoff, architect van een nieuwe samenleving, uitgegeven door NAi publishers, verkrijgbaar in de museumwinkel en in de reguliere boekhandel, ISBN 978-90-5662-749-2. De tentoonstelling is in samenwerking met het Nederlands Architectuurinstituut in Rotterdam tot stand gekomen.
Gastconservator Dolf Broekhuizen geeft op zondag 9 mei (14.00-15.00 uur) een lezing in het kader van de tentoonstelling. Aanmelden is niet nodig. De lezing is gratis voor bezoekers met een geldig entreebewijs voor het museum en het Park.
fleursdumal.nl magazine
More in: De Stijl
William Henry Drummond
(1854 – 1907)
Madeleine Vercheres
I’ve told you many a tale, my child, of the old heroic days
Of Indian wars and massacre, of villages ablaze
With savage torch, from Ville Marie to the Mission of Trois Rivieres
But never have I told you yet, of Madeleine Vercheres.
Summer had come with its blossoms, and gaily the robin sang
And deep in the forest arches the axe of the woodman rang
Again in the waving meadows, the sun-browned farmers met
And out on the green St. Lawrence, the fisherman spread his net.
And so through the pleasant season, till the days of October came
When children wrought their parents, and even the old and lame
With tottering frames and footsteps, their feeble labors lent
At the gathering of the harvest le bon Dieu himself had sent.
For news there was none of battle, from the forts on the Richelieu
To the gates of the ancient city, where the flag of King Louis flew
All peaceful the skies hung over the seignerie of Vercheres,
Like the calm that so often cometh, ere the hurricanes rends the air.
And never a thought of danger had the Seigneur sailing away,
To join the soldiers of Carignan, where down at Quebec they lay,
But smiled on his little daughter, the maiden Madeleine,
And a necklet of jewels promised her, when home he should come again.
And ever the days passed swiftly, and careless the workmen grew
For the months they seemed a hundred, since the last war-bugle blew.
Ah! little they dreamt on their pillows, the farmers of Vercheres,
That the wolves of the southern forest had scented the harvest fair.
Like ravens they quickly gather, like tigers they watch their prey
Poor people! with hearts so happy, they sang as they toiled away.
Till the murderous eyeballs glistened, and the tomahawk leaped out
And the banks on the green St. Lawrence echoed the savage shout.
“Oh mother of Christ have pity,” shrieked the women in despair
“This is no time for praying,” cried the young Madeleine Vercheres,
“Aux armes! aux armes! les Iroquois! quick to your arms and guns
Fight for your God and country and the lives of the inocent ones.”
And she sped like a deer of the mountain, when beagles press close behind
And the feet that would follow after, must be swift as the prairie wind.
Alas! for the men and women, and litle ones that day
For the road it was long and weary, and the fort it was far away.
But the fawn had outstripped the hunters, and the palisades drew near,
And soon from the inner gateway the war, bugle rang out clear;
Gallant and clear it sounded, with never a note of despair
‘T was a soldier of France’s challenge, from the young Madeleine Vercheres.
“And this is my little garrison, my brothers Louis and Paul?
With soldiers two, and a cripple? may the Virgin pray for us all.
But we’ve powder and guns in plenty, and we ‘ll fight to the latest breath
And if need be for God and country, die a brave soldier’s death.
“Load all the carabines quickly, and whenever you sight the foe
Fire from the upper turret, and the loopholes down below.
Keep up the fire, brave soldiers, though the fight may be fierce and long
And they ‘ll think out little garrison is more than a hundred strong.”
So spake the maiden Madeleine, and she roused the Norman blood
That seemed for a moment sleeping, and sent it like a flood
Though every heart around her, and they fought the red Iroquois
As fought in the old time battles, the soldiers of Carignan.
And they say the black clouds gathered, and a tempest swept the sky
And the roar of the thunder mingled with the forest tiger’s cry
But still the garrison fought on, while the lightning’s jagged spear
Tore a hole in the night’s dark curtain, and showed them a foeman near.
And the sun rose up in the morning, and the color of blood was he
Gazing down from the heavens on the little company.
“Behold! my friend!” cried the maiden,” ‘t is a warning lest we forget
Though the night saw us do our duty, our work is not finished yet.”
And six days followed each other, and feeble her limbs became
Yet the maid never sought her pillow, and the flash of the carabines’ flames
Illuminated the powder-smoked face, aye, even when hope seemed gone
And she only smiled on her comrades, and told them to fight, fight on.
And she blew a blast on the bugle, and lo! from the forest black
Merrily, merrily ringing, an answer came pealing back
Oh! pleasant and sweet it sounded, borne on the morning air,
For it heralded fifty soldiers, with gallant De la Monniere.
And when he beheld the maiden, the soldier of Carignan,
And looked on the little garrison that fought the red Iroquois
And held their own in the battle, for six long weary days,
He stood for a moment speechless, and marvelled at woman’s ways.
Then he beckoned the men behind him and steadily they advance
And with carabines uplifted, the veterans of France
Saluted the brave young captain so timidly standing there
And they fired a volley in honor of Madeleine Vercheres.
And this, my dear, is the story of the maiden Madeleine
God grant that we in Canada may never see again
Such cruel wars and massacres, in waking or in dream
As our fathers and mothers saw, my child, in the days of the old regime.
William Henry Drummond poetry
kempis poetry magazine
More in: Archive C-D
.jpg)
P. A. d e G é n e s t e t
(1829 – 1861)
M o e d e r s G r a f
Wel hem, wien God in ’t vluchtig leven
Een vrome moeder heeft gegeven,
Want wie kan twijflen op haar graf?
v. d. HOEVEN Jr. naar LAMARTINE
Waar rijst, uit twijfel, zonde en smart,
Altijd, met diep gelooven,
Een ongeloovig menschenhart
Weer stille en rein, naar boven?
’t Is bij het graf der vrome vrouw,
Die ’t eerst ons hart bewaarde!
Begraaft gij uwer moeder trouw
Toch met geen handvol aarde.
Daar kan geen twijfel, die verleidt,
Des harten drang verhinderen
Het kinderoog ziet de eeuwigheid
En mannen worden kinderen.
1857
.jpg)
+
P. A. de Génestet gedichten
k e m p i s p o e t r y m a g a z i n e
More in: Génestet, P.A. de
jef van kempen: landscape 52
fleursdumal.nl magazine
.jpg)
More in: Jef van Kempen, Jef van Kempen Photos & Drawings, Kempen, Jef van, Spurensicherung
Festival van het gesproken woord:
DE GEEST MOET WAAIEN
Arnhem 27- 30 mei 2010
Nieuw festival voor het gesproken woord met late night shows, literaire lunches, kersverse popsongs, symposium creative writing, expositie, film en theater. Showroom G.A.N.G. is het Arnhemse festivalhart, maar het festival verspreidt zich door de stad en is ook te vinden in Huis Oostpool, KAB-Posttheater, Theater aan de Rijn, Museum voor Moderne Kunst Arnhem, Schouwburg Arnhem en Park Oosterbeek. Powered by Literair Productiehuis Wintertuin.
De eerste editie pakt meteen uit met klinkende namen als Ingmar Heytze, K. Schippers, Spinvis, Jan Siebelink, Tommy Wieringa, Ramsey Nasr, Herman Brusselmans, Abdelkader Benali, Wilfried de Jong, Franca Treur, Christiaan Weijts, Annelies Verbeke, Bunny Bonanza’s, Luc de Vos, Tsead Bruinja en vele anderen.
Meer informatie: www.wintertuin.nl.
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, - Book Stories, Art & Literature News, Franca Treur, Herman Brusselmans
.jpg)
William Shakespeare
(1564-1616)
THE SONNETS
34
Why didst thou promise such a beauteous day,
And make me travel forth without my cloak,
To let base clouds o’ertake me in my way,
Hiding thy brav’ry in their rotten smoke?
‘Tis not enough that through the cloud thou break,
To dry the rain on my storm-beaten face,
For no man well of such a salve can speak,
That heals the wound, and cures not the disgrace:
Nor can thy shame give physic to my grief,
Though thou repent, yet I have still the loss,
Th’ offender’s sorrow lends but weak relief
To him that bears the strong offence’s cross.
Ah but those tears are pearl which thy love sheds,
And they are rich, and ransom all ill deeds.
.jpg){kind=small}
kempis poetry magazine
More in: -Shakespeare Sonnets
De Parelduiker 2010/1-2
Jeroen Brouwers 70 jaar
‘Ik word hevig bemind in Vlaanderen, maar in Nederland heb ik het idee dat ik al tien jaar dood en vergeten ben.’ Om deze uitspraak van Jeroen Brouwers te logenstraffen is een dubbele editie van De Parelduiker gewijd aan een van de meest gewaardeerde schrijvers van deze tijd. Het werk van Jeroen Brouwers is sterk autobiografisch, en is erop gericht zijn leven in de literatuur te verankeren. Belangrijke thema’s zijn: literatuur, liefde en dood. Inmiddels heeft de veel gelauwerde Brouwers meer dan zestig boeken op zijn naam staan. Hoog tijd voor een eerbetoon dat recht doet aan de veelzijdigheid van zijn schrijverschap. Behalve een lang interview bevat dit rijk geïllustreerde themanummer onder meer artikelen over de briefwisseling met uitgever Geert van Oorschot, de betekenis van muziek in zijn werk, de Vlaamse koppen die hij portretteerde en natuurlijk zijn verhouding tot Vlaanderen.
Op 30 april 2010 werd Jeroen Brouwers 70 jaar. Er verschijnt een nieuwe roman bij Atlas en zijn hele oeuvre zal in de maanden april en mei sterk in de belangstelling staan.
Met bijdragen van onder anderen Benno Barnard, Bart Vervaeck, Johan Vandenbroucke, Arjen Fortuin, Dirk Leyman en Jeroen Brouwers zelf.
Johan Vandenbroucke interviewt Jeroen Brouwers: ‘Dat dwarse zit in mijn aard’
Christophe Vekeman over zijn essayistiek: ‘Bespiegelingen in het vensterglas’
Arjen Fortuin over de vriendschap tussen Brouwers en Geert van Oorschot: ‘Dat ik je een lel heb gegeven is mij niet bekend’
Stefan Brijs: ‘De meester en de jongeling’
Bart Vervaeck over de romans: ‘Moeilijke bevallingen en doodgeboren kinderen’
Paul Gellings over Brouwers’ tijd in Exel
Dirk Leyman met een vrijwel volledige kroniek van Brouwers en de literaire prijzen: ‘Als een sierduif op je vensterbank’
Jeroen Brouwers zelf met een venijnig stuk over de net afgetreden minister van Cultuur: ‘Plasterk in plakjes’
Katherina Lindekens bespreekt de muziek in het werk van Jeroen Brouwers: ‘Klanken uit een anderwerelds elders’
Benno Barnard ten slotte over de brieven van Brouwers aan hem: ‘Een bedroefde emigrant’
De Parelduiker 2010/1-2
Jeroen Brouwers 70 jaar
Uitgeverij Bas Lubberhuizen
ISBN 9789059372450, € 17,50
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, Art & Literature News, Jeroen Brouwers
.jpg)
.jpg)
Adriaan en de anderen
Een toekomstroman waarin de literatuur wordt gered
en het Huis van Oranje tot bloei komt
door Merel van der Gracht
veertig
Zijne Heiligheid houdt van oud papier
Fijnstrijker Bas Fijne Was van Fijnstrijkerij Erven R.K. Fens en Meerman, tevens atelier voor boekrestauratie, arriveerde bij Kras, beloonde de chauffeur rijkelijk met de in jassen, broeken en overhemden gevonden munten en zilveren broeksknopen, en stapte naar binnen.
Bij Kras was het net zo druk als voorheen op het boekenbal.
De hulpbisschop van Rome Monseigneur Everardus de Jong, de rechterhand van de paus, zag hem binnenkomen.
‘Fijn dat u er direct werk van heeft gemaakt,’ zei Everardus.
‘Kan ik Zijne Heiligheid nog ontmoeten?’ vroeg de heer Fijne Was.
‘Zeker. De receptie is weliswaar afgelopen, maar Zijne Heiligheid onderhoudt zich nu met zijn beste vrienden.’
‘Adriaan laat zijn wasjes ook bij mij strijken,’ zei de heer Fijne Was die de grijze schrijver al had ontwaard, samen met Bodarius. ‘U kunt mij bij Zijne Heiligheid aankondigen als een oude vriend.’
‘Is dat zo?’
‘Ik heb hem het vak van boekrestaurateur geleerd. Toen wij nog jong waren en hij Antoine heette, heb ik hem geleerd oude bijbels te restaureren. Zijne Heiligheid houdt van oud papier.’
Ze liepen naar het groepje met de paus als middelpunt.
‘Ah, meneer Fijne!’ riep Bodarius uit.
‘Fijne Was,’ verbeterde Everardus.
‘Wat leuk dat u er ook bent.’
‘Ik heb uw hemden gestreken,’ zei de heer Fijne Was. ‘En alle superplies. Ze geuren fris en vers.’ Hij kuste de ring aan de hem toegestoken hand. ‘Mag ik u vertellen dat enkele superplies aan vervanging toe zijn? Er zitten gele vlekken op.’
‘Lichte brandvlekken van het wierookvat,’ bevestigde Bodarius. Hij greep in zijn zak en haalde er een medaille aan een lintje uit. ‘Meneer Fijne, ik bedoel Fijne Was, ik was er bij toen de stichter van uw zaak, de heer R.K. Fens, in 2007 op het boekenbal een hoge koninklijke onderscheiding kreeg uitgereikt.’
‘Dat u dat nog weet,’ stamelde de heer Fijne Was. ‘Kees werd toen benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw, vanwege zijn verdienste voor het Nederlandse boek.’
‘En omdat u, zijn waardige opvolger, nog geen lintje heeft ontvangen, krijgt u de pauselijke onderscheiding Pro Eclesia et Pontifice. Dat heeft u verdiend. De Kerk weet uw werk hogelijk te waarderen.’ Hij speldde de heer Fijne Was de hoge onderscheiding op. ‘En bij dezen benoem ik u tevens tot Geheim Kamerheer. U hebt vanaf nu altijd vrije toegang tot mijn linnenkasten. En als u weer in Rome bent, mag u logeren in het huis van de Maagdelijke Zusters van de Pauselijke Huishouding.’
‘Ik voel me zeer vereerd,’ zei de heer Fijne Was en kuste de gouden medaille, met aan de ene kant een portret van de paus en aan de andere kant een afbeelding van een mager Afrikaans kind dat wordt gedoopt.
‘Mag ik u iets aanbieden?’ vroeg de heer Fijne Was aan de paus en overhandigde hem De Geschriften van Thomas à Kempis op handgeschept papier in band met linnenpersing, zijnde de eerste druk, door hem zelf gerestaureerd, in 1572 op de eigen handpers vervaardigd door Laurens Janszoon Coster te Haarlem.
De paus was verguld met het bijzondere boek, alle bladzijden fraai verlucht met kleurige ingeplakte tekeningen. Een juweel van vakmanschap.
Adriaan keek jaloers toe. Hij zelf was nog steeds geen ridder. En voor de Kerk was hij niet meer dan een novice. Hij keek op tegen mensen als de heer Fijne Was, een man die, ondanks zijn nederige baan, al zoveel meer bereikt had in zijn dienstbare leven.
Hoofdstuk 40 – Vrijdag 7 mei 2010 (slot)
E-mail: merelvandergracht X kempis.nl ( X = @ )
.jpg)
Vanaf vandaag ligt het boek ADRIAAN EN DE ANDEREN in de boekhandel.
Een mooi moment voor Kempis.nl om met de voorpublicatie van deze uitzonderlijke toekomstroman over de redding van de literatuur, de bloei van het Huis van Oranje en het succes van het Nederlandse voetbal te stoppen.
Vanaf nu kunt u het boek in één ruk uitlezen.
Test uw literaire kennis. U kunt meedoen aan de wedstrijd: raad de namen van de personen die verborgen zijn achter pseudoniemen. Wie zijn Adriaan, Barrie, Tjeepie, Giet, Movo, Deesje en 94 andere schrijvers en bekende Nederlanders?
En wie is Merel van der Gracht, de auteur van het boek? Ontdek het zelf. Het wedstrijdformulier is verkrijgbaar bij de boekhandel en is ook te downloaden bij: www.compaanuitgevers.nl
ADRIAAN EN DE ANDEREN telt 287 bladzijden, kost € 17.90 en is verkrijgbaar bij alle boekhandels in Nederland en België (ISBN: 978-94-903740-6-8).
Kempis.nl wenst u veel leesplezier
.jpg)
kempis poetry magazine
More in: -Adriaan en de Anderen, Merel van der Gracht
.jpg)
R o b e r t B r o w n i n g
(1812-1889)
A F a c e
If one could have that little head of hers
Painted upon a background of pale gold,
Such as the Tuscan’s early art prefers!
No shade encroaching on the matchless mold
Of those two lips, which should be opening soft
In the pure profile; not as when she laughs,
For that spoils all; but rather as if aloft
Yon hyacinth, she loves so, leaned its staff’s
Burthen of honey-colored buds to kiss
And capture ‘twixt the lips apart for this.
Then her lithe neck, three fingers might surround,
How it should waver on the pale gold ground
Up to the fruit-shaped, perfect chin it lifts!
I know, Correggio loves to mass, in rifts
Of heaven, his angel faces, orb on orb
Breaking its outline, burning shades absorb;
But these are only massed there, I should think,
Waiting to see some wonder momently
Grow out, stand full, fade slow against the sky
(That’s the pale ground you’d see this sweet face by),
All heaven, meanwhile, condensed into one eye
Which fears to lose the wonder, should it wink.
.jpg)
Robert Browning poetry
k e m p i s p o e t r y m a g a z i n e
More in: Browning, Robert
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature