Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Mina Wolf, Journalistin und Gelegenheitstexterin, opfert den Sommer, um einen Aufsatz über den Dreißigjährigen Krieg für die Festschrift einer Kleinstadt zu schreiben.
Eine irre Nachbarin, die Tag für Tag von morgens bis abends auf ihrem Balkon lauthals singt, zwingt sie, nur noch nachts zu arbeiten. Die kleine, enge Straße gerät in Aufruhr und in Minas Kopf vermischen sich der Dreißigjährige Krieg, die täglichen Nachrichten über Krieg und Terror mit der anschwellenden Aggression in der Nachbarschaft. Als auch noch eine Krähe in ihre nächtliche Einsamkeit gerät, die sie Munin nennt und mit der sie ein Gespräch über Gott und die Welt beginnt, ist das Chaos in Minas Kopf komplett.
Monika Maron entwirft in diesem turbulenten Roman provokant und mit Humor ein Stimmungsbild unserer Zeit.
Monika Maron ist 1941 in Berlin geboren, wuchs in der DDR auf, übersiedelte 1988 in die Bundesrepublik und lebt seit 1993 wieder in Berlin. Sie veröffentlichte zahlreiche Romane, darunter ›Flugasche‹, ›Animal triste‹, ›Endmoränen‹, ›Ach Glück‹ und ›Zwischenspiel‹, außerdem mehrere Essaybände, darunter ›Krähengekrächz‹, und die Reportage ›Bitterfelder Bogen‹. Zuletzt erschien der Roman ›Munin oder Chaos im Kopf‹. Sie wurde mit mehreren Preisen ausgezeichnet, darunter dem Kleist-Preis (1992), dem Friedrich-Hölderlin-Preis der Stadt Bad Homburg (2003), dem Deutschen Nationalpreis (2009), dem Lessing-Preis des Freistaats Sachsen (2011) und dem Ida-Dehmel-Preis (2017).
Monika Maron
Munin oder Chaos im Kopf
Hardcover
Preis € 20,00
ISBN: 978-3-10-048840-4
224 Seiten
gebunden
Verlag S. Fischer
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Archive M-N
Poetry. Asian & Asian American Studies. Moving through past, present and future, this is a family history that journeys between America, Pakistan, modern Europe and even into space.
Faisal Mohyuddin delves into the past of his parents and their neighbours in Pakistan and India in a self-consciously impossible attempt to find some way of belonging to a place that is lost. Moving from elegant ghazals of lament to stuttering, disjointed phrases of yearning, Mohyuddin portrays with restrained emotion the complexities of what it is to be displaced, geographically, spiritually, psychologically. With moments of sorrow interspersed with unsettling humour, deep familial love and celebrations of beauty, it is a story recognizable to any who have felt displaced in a new world. If the personal is political, then this is truly poetry for our times.
Faisal Mohyuddin, a child of immigrants from Pakistan, is the author of the chapbook The Riddle of Longing (Backbone Press, 2017). He is the recipient of the 2014 Edward Stanley Award from Prairie Schooner and a 2017 Gwendolyn Brooks Poetry Award. A graduate of Carleton College, Northwestern University, and Columbia College Chicago, he is also an alumnus of the U.S. Department of State’s Teachers for Global Classrooms program. He teaches English at Highland Park High School in Illinois, serves as an educator adviser to the global not- for-profit Narrative 4, and lives with his wife and son in Chicago. THE DISPLACED CHILDREN OF DISPLACED CHILDREN is his debut full-length collection.
The Displaced Children Of Displaced Children
by Faisal Mohyuddin (Author)
Paperback
April 2, 2018
88 pages
Publisher: Eyewear Publishing
Language: English
ISBN-10: 1912477068
ISBN-13: 978-1912477067
$14.99
£10.99
new poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, - Book News, Archive M-N, Art & Literature News
Seit vier Jahrzehnten ist dies die erste große Marx-Biographie – geschrieben von einem exzellenten Kenner auf der Grundlage intensiver Forschungen.
Jonathan Sperber zeigt uns Karl Marx genauer als je zuvor im Kontext seines Jahrhunderts und interpretiert ihn nicht, wie die meisten seiner Vorgänger, als eine Art posthumen Zeitgenossen. Dieses Buch macht uns vielmehr bewusst, wie stark Marx sich im Koordinatensystem der eigenen Epoche bewegte – zwischen den Ereignissen der Französischen Revolution und einer kapitalistischen Zukunft.
Kein anderer Denker ist so gründlich in eine permanente Deutungshaftung für die Gegenwart genommen worden wie Karl Marx. Doch über der immensen und mit den aktuellen Krisen des Finanzkapitalismus wieder anschwellenden Wirkungsgeschichte sind die Ursprünge seiner Theorie weitgehend aus dem Blick geraten.
Jonathan Sperber schildert den historischen Marx – er rekonstruiert die Entstehung der Marxschen Theorie im Kontext der damaligen Ideen und Kontroversen, zeichnet seine politischen Aktivitäten vom Redakteur der Rheinischen Zeitung bis zum Gründervater der sozialistischen Bewegungen nach und beschreibt auch sehr eindrucksvoll den Menschen Karl Marx.
Die Biographie folgt den Spuren eines genialen Mannes, der ein Leben lang nach einer neuen und radikaleren Version der Französischen Revolution suchte und schließlich – neben Darwin – zum meistzitierten Denker des 19. Jahrhunderts werden sollte.
Jonathan Sperber ist Professor für Geschichte an der Universität von Missouri. Seine Bücher über das 19. Jahrhundert haben mehrere Preise erhalten, darunter “Rhineland Radicals” über die Revolution von 1848 im Rheinland den “Preis des DAAD” für das beste Buch zur deutschen Geschichte.
Jonathan Sperber:
Karl Marx
Sein Leben und sein Jahrhundert.
Originaltitel: Karl Marx. A Nineteenth-Century Life
Übersetzt von Thomas Atzert, Friedrich Griese, Karl Heinz Siber, Beck C. H.
EAN: 9783406640964
ISBN: 3406640966
Libri: 3841243
Mit 33 Abbildungen
März 2013
634 Seiten
Gebundene Ausgaben
€ 29,95
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive M-N, Art & Literature News, Karl Marx, MONTAIGNE
The Communist Manifesto by Karl Marx and Friedrich Engels. With an introduction by Yanis Varoufakis. ‘Vintage Classics’.
Featuring a new introduction from Yanis Varoufakis, this reissue of “The Communist Manifesto” in pocket portable form marks the 200th anniversary of Karl Marx’s birth.
Karl Marx, Friedrich Engels:
The Communist Manifesto
With an introduction by Yanis Varoufakis.
EAN: 9781784873691
ISBN: 1784873691
Libri: 9401440
‘Vintage Classics’.
English
Paperback
Random House UK Ltd
85 Pages
€ 5,99
April 2018
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive M-N, Art & Literature News, Karl Marx, MONTAIGNE
The 5th of May 2018 marks the bicentennial of the birth of Karl Marx, the eminent 19th-century thinker. This is the first time that a historic-cultural exhibition is dedicated to his life, his important works and multifaceted activities in the context of his time. Sponsored by the Federal State of Rhineland-Palatinate and the City of Trier, the state exhibition KARL MARX 1818-1883. LIFE. WORK. TIME. will be on display in the Rheinisches Landesmuseum Trier and in the City Museum Simeonstift Trier from 5 May to 21 October 2018.
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive M-N, Galerie Deutschland, Karl Marx, MONTAIGNE
Vanaf de dag dat hij de harmonica kocht, gaat Mels elke week een middag naar juffrouw Fijnhout. Hij komt graag bij haar, vooral omdat het in haar huis naar vanille ruikt en omdat het er altijd zo stil is. Een stilte die niet eens wordt verstoord door de winkelbel, maar die er juist door wordt benadrukt.
Eerst doet hij werk waarbij je op een stoel moet staan. Ramen lappen. Lampen afstoffen. Stof afnemen van de bovenranden van de schilderijen en van de foto’s achter glas. Soms een spijker in de muur slaan voor weer een schilderij of voor een foto die bijna verloren was geraakt.
In de winkel legt hij alles goed. Stapelt de rolletjes lint en kant van dik naar dun. Van de pakken turf, die bij elkaar worden gehouden door rood koperdraad, bouwt hij op de stoep een piramide, waarop hij even uitrust. Daarna harkt hij de tuin en veegt hij de bladeren van de stoep.
Als hij klaar is, is het zes uur. Juffrouw Fijnhout sluit de winkel. Terwijl ze haar potje kookt, drinken ze thee. Ondertussen vertelt ze over vroeger. Over haar jeugd. En over haar grootmoeder, die hier al een winkeltje had in knopen en kant, dat niet veel groter was dan een paar laden in haar keukenkast. Met een paar knopen en spelden die ze overhad, was ze ooit het winkeltje begonnen.
`Dat was niet uit weelde, dat snap je’, zegt juffrouw Fijnhout veelbetekenend. `De mensen hadden het niet breed. Ze rekenden nog in halve centen.’
Ze laat de paar halve centen zien die ze in de tafella bewaart. Eentje met een leeuw en op de andere kant de W van Willem “iii”.
Ze vertelt over de dingen waar de mensen in haar jeugd nog in geloofden. Over de heksen die in het bos woonden en meisjes roofden om hun toverkunsten te leren. En over de duivel die in het Zwarte Water woont. Wat echt waar is, want het moeras vriest zelfs in de strengste winter niet dicht. En er dansen vurige lichtjes over het water. Dat zijn de zielen van de kinderen die niet naar hun ouders hebben geluisterd en in de handen van de duivel zijn gevallen. Dat bewijst dat de hel onder het meer ligt. En ze vertelt over de wolven die anderhalve eeuw geleden drie meisjes hebben opgegeten. Mels kent het verhaal ook van grootvader Rudolf, maar die vertelt altijd dat er maar één meisje is opgegeten en dat er twee zijn gebeten. Die hebben het overleefd, maar het zijn kwaaie wijven geworden. Wie door een wolf wordt gebeten, eindigt altijd als een heks.
Ton van Reen: Het diepste blauw (047)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
Krähen
Ich will den Tag verbringen in den Feldern,
Will lächerlich wie jene Scheuche stehn;
Die großen Vögel möchten aus den Wäldern
Auch so auf mein Gewand herniederwehn,
Um Schultern krallen, flüstern in mein Ohr
Aus Mären, die im grünen Buch sie lasen,
Von Hugin und von Munin, Tyr und Thor,
Von Yggrasill dem Weltenbaum der Asen,
Und von der Väter Dienstwerk beim Adepten,
Des Roten Leuen Sud, dem Blumengift,
Der Mauerspalte, drein sie bergend schleppten
Des siechen Herrn geheim erfundne Schrift,
Und anderes Gewinde, blumig kraus,
Altfränkisch duftend wie Levkojenblüten,
Was ihnen nachtrab schrieb und Fledermaus
Und was sie selbst in klugen Häuptlein hüten.
Doch manche würden gleich die Scholle hacken
um meine Füße, die zum Kosten lädt
So wie ein Würzbrot, feucht und frisch vom Backen,
Bereitet mit dem blanken Feldgerät,
An weißen mandeln und dem Zitronat,
An Engerlingen sich und Würmern letzen,
Der Süße endlich satt zu Rast und Rat
Und schweigend sich auf meine Hände setzen.
Und einmal schlügen Schwärme, Riesenwehe,
Den wilden Flug aus Mitternacht mir nah
Mit harten Liedern, die nur ich verstehe,
In ihrem scharfen, ungefügen Krah,
Mit unheilvollem Braus im düstren Kleid
Und mit erzürntem, drohendem Bewegen;
So fielen sie in gotteslose Zeit
Und auf die Länder als ein schwarzer Regen,
Die Welt verstummte. Bis der Weiler stöhnte.
Und weithin klagte heulend eine Stadt
Zerfreßnes Auge, das den Vater höhnte
Und seiner Mutter Herz verstoßen hat.
Gertrud Kolmar
(1894-1943)
gedicht: Krähen
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Archive K-L, Kolmar, Gertrud
In het voorbijgaan van de winkel van Hans Peeters ziet Mels hoe de jonge winkeljuffrouw Christine wat spullen herschikt. In de etalage staat een rij eenvormige tuinkabouters met dikke hoofden en idiote glimlachjes rond hun grote monden.
Witglimmende vijftigkilozakken kunstmest liggen op de stoep te wachten tot ze naar binnen worden gesjouwd.
Hij ziet het plakkaat op de deur. De kastelein heeft het overal laten ophangen. `Vertoning van vier films uit de geschiedenis van de Firma J.J. Hubben en Zonen, in Meel- en Bakwaren. Met deskundig commentaar door M. Gommans, voormalig hoofdboekhouder van de firma.’
Mels voelt zich bekeken door de opgezette vos in de glazen erker boven de deur. Hij is lichter bruin dan vroeger, toen hij op de kast van juffrouw Fijnhout stond.
Ton van Reen: Het diepste blauw (046)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
Renate Maria Dorrestein (Amsterdam, 25 januari 1954 – Aerdenhout, 4 mei 2018) was een Nederlandse schrijfster, journaliste en feministe. Dorrestein, afgelopen vrijdag (4 mei) op 64-jarige leeftijd overleden aan slokdarmkanker, was iemand met zeer uitgesproken meningen.
Tussen 1983 en nu, een periode van vijfendertig jaar, publiceerde Dorrestein vierendertig titels: een gemiddelde van bijna een boek per jaar.
Renate Dorrestein werd in 1954 geboren in Amsterdam. Haar vader was advocaat, haar moeder (tot ze trouwde) lerares. Na het gymnasium schreef ze voor bladen als Libelle, Panorama, Opzij en De Tijd.
Dorrestein debuteerde in 1983 met de roman Buitenstaanders. Tien jaar later ontving ze de Annie Romein Prijs (tegenwoordig de Opzij Literatuurprijs) voor haar hele oeuvre. Ze werd ook genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs 1995 (met Een sterke man), de AKO Literatuurprijs 2003 (met Zonder genade) en driemaal voor de NS Publieksprijs. In totaal verkocht ze 2 miljoen boeken.
Haar laatste boek: Dagelijks werk, is een afwisselende en geanimeerde bundeling van essays, lezingen en brieven waarin ze verslag doet van haar bezoeken aan het ziekenhuis. (Renate Dorrestein: Dagelijks werk. Een schrijversleven. Podium, 300 blz. € 19,99)
Renate Dorrestein zal op Hemelvaartsdag, 10 mei, in besloten kring worden begraven. Condoleanceregisters, voorzien van haar portret, boeken en een gedicht van haar 12-jarige buurmeisje, zijn aanwezig in de volgende boekhandels: Blokker (Heemstede), Broekhuis (Hengelo, Enschede, Almelo en Oldenzaal), Broese (Utrecht), Dekker v/d Vegt (Nijmegen), Dominicanen (Maastricht), De Drukkerij (Middelburg), Gianotten Mutsaers (Tilburg), Van der Meer (Noordwijk), De Omslag (Delft), Paagman (Den Haag, Frederik Hendriklaan), Van Piere (Eindhoven), Praamstra (Deventer), Scheltema (Amsterdam) en Van der Velde (Leeuwarden en Groningen). De deelnemende bibliotheken zijn OBA Amsterdam (vestiging Oosterdokskade), OB Haarlem en OB Almere.
(Mededeling website Uitgeverij Podium)
in memoriam renate dorrestein (1954-2018)
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, - Bookstores, Archive C-D, Art & Literature News, In Memoriam, Renate Dorrestein
Met de handen voor zijn ogen tuurt hij in de etalage. Hij wil een cadeau kopen voor Tijger, omdat die morgen twaalf wordt. Hij heeft twee gulden uit zijn spaarpot gehaald, alles wat erin zat. Hij heeft meer, maar dat heeft hij in bewaring gegeven bij Thija, die het geld verzamelt voor de reis naar China. Elke week een dubbeltje.
Juffrouw Fijnhout verkoopt porseleinen bloemenvazen en dat soort dingen. Met Allerzielen heeft ze potchrysanten voor op het kerkhof. Maar ze heeft ook cadeautjes voor kinderen. Ze halen er hun blokfluiten voor de muziekles. Ze heeft fluiten in alle soorten. Van blikken exemplaren van veertig cent, tot houten en hoornen fluiten voor zeven gulden negentig, maar iedereen koopt die van veertig cent. De dure fluiten staan er alleen maar om je eraan te vergapen.
In de glazen kast achter de toonbank heeft hij al vaker het doosje met de Hohner-mondharmonica gezien, dat openstaat en vanbinnen met rood velours is bekleed. Het is een fraai instrument, met koperen beslag en zwartgelakt hout. Al maanden weet hij dat hij het ding voor Tijger wil kopen. Hij had hem al eerder willen halen, maar er staat een prijskaartje van twee gulden vijfenzeventig bij en zoveel heeft hij niet.
Mels gaat naar binnen en blijft in de deuropening staan, totdat de winkelbel is uit getrild en juffrouw Fijnhout binnenkomt. Haar huid is net zo lichtbruin als de vacht van de opgezette vos die vanaf zijn plek boven op de ladekast kijkt naar iedereen die binnenkomt.
Hij wijst op de harmonica en laat tegelijk de twee gulden in zijn andere hand zien. Ze begrijpt direct dat hij te weinig geld heeft, maar toch pakt ze de harmonica uit de vitrine en legt hem op de toonbank. Hij voelt er even aan met zijn wijsvinger, ziet hoe het koper beslaat alleen al door het aan te raken en weet dan nog zekerder dan zeker dat hij hem aan Tijger wil geven.
`Je hebt maar twee gulden’, zegt juffrouw Fijnhout een beetje lacherig. `Wat nu?’
`Binnenkort is Tijger jarig.’
`Bart?’
`Ja, Bart.’
`Dan moeten we een oplossing bedenken. Ik begrijp dat je hem nu wilt meenemen.’
`Kan ik die drie kwartjes later betalen?’
`Later zul je die kwartjes ergens anders voor nodig hebben.’ Ze lacht zo dat hij de gouden tand in haar gebit ziet. Bij anderen is dat lelijk, maar bij haar is het juist mooi.
`Je kunt die drie kwartjes verdienen.’
`Graag. Wat moet ik doen?’
`Ramen lappen. De karweitjes die ik niet meer goed kan. Ik durf niet meer op een stoel te staan.’
`Zal ik direct beginnen?’
`Als je ze vandaag allemaal lapt, krijg je nog een kwartje extra ook.’
Ton van Reen: Het diepste blauw (045)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
The Tables Turned
(An Evening Scene on the Same Subject)
Up! up! my Friend, and quit your books;
Or surely you’ll grow double:
Up! up! my Friend, and clear your looks;
Why all this toil and trouble?
The sun, above the mountain’s head,
A freshening lustre mellow
Through all the long green fields has spread,
His first sweet evening yellow.
Books! ’tis a dull and endless strife:
Come, hear the woodland linnet,
How sweet his music! on my life,
There’s more of wisdom in it.
And hark! how blithe the throstle sings!
He, too, is no mean preacher:
Come forth into the light of things,
Let Nature be your Teacher.
She has a world of ready wealth,
Our minds and hearts to bless
Spontaneous wisdom breathed by health,
Truth breathed by cheerfulness.
One impulse from a vernal wood
May teach you more of man,
Of moral evil and of good,
Than all the sages can.
Sweet is the lore which Nature brings;
Our meddling intellect
Mis-shapes the beauteous forms of things:
We murder to dissect.
Enough of Science and of Art;
Close up those barren leaves;
Come forth, and bring with you a heart
That watches and receives.
William Wordsworth (1770 – 1850)
Poem: The Tables Turned
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive W-X, Wordsworth, Wordsworth, William
Dada ist eine neue Kunstrichtung. Das kann man daran erkennen, daß bisher niemand etwas davon wußte und morgen ganz Zürich davon reden wird. Dada stammt aus dem Lexicon. Es ist furchtbar einfach. Im Französischen bedeutets Steckenpferd. Im Deutschen: Addio, steigt mir bitte den Rücken runter, auf Wiedersehen ein ander Mal! Im Rumänischen: ‘Ja wahrhaftig, Sie haben Recht, so ist es. Jawohl, wirklich. Machen wir’. Und so weiter.
Ein internationales Wort. Nur ein Wort und das Wort als Bewegung. Es ist einfach furchtbar. Wenn man eine Kunstrichtung daraus macht, muß das bedeuten, man will Komplikationen wegnehmen. Dada Psychologie, Dada Literatur, Dada Bourgeoisie und ihr, verehrteste Dichter, die ihr immer mit Worten, nie aber das Wort selber gedichtet habt. Dada Weltkrieg und kein Ende, Dada Revolution und kein Anfang. Dada ihr Freunde und Auchdichter, allerwerteste Evangelisten. Dada Tzara, Dada Huelsenbeck, Dada m’dada, Dada mhm’ dada, Dada Hue, Dada Tza.
Wie erlangt man die ewige Seligkeit? Indem man Dada sagt. Wie wird man berühmt? Indem man Dada sagt. Mit edlem Gestus und mit feinem Anstand. Bis zum Irrsinn, bis zur Bewußtlosigkeit. Wie kann man alles Aalige und Journalige, alles Nette und Adrette, alles Vermoralisierte, Vertierte, Gezierte abtun? Indem man Dada sagt. Dada ist die Weltseele, Dada ist der Clou, Dada ist die beste Lilienmilchseife der Welt. Dada Herr Rubiner, Dada Herr Korrodi, Dada Herr Anastasius Lilienstein.
Das heißt auf Deutsch: die Gastfreundschaft der Schweiz ist über alles zu schätzen, und im Ästhetischen kommt’s auf die Norm an. Ich lese Verse, die nichts weniger vorhaben als: auf die Sprache zu verzichten. Dada Johann Fuchsgang Goethe. Dada Stendhal. Dada Buddha, Dalai Lama, Dada m’dada, Dada m’dada, Dada mhm’ dada. Auf die Verbindung kommt es an, und daß sie vorher ein bißchen unterbrochen wird. Ich will keine Worte, die andere erfunden haben. Alle Worte haben andere erfunden. Ich will meinen eigenen Unfug, und Vokale und Konsonanten dazu, die ihm entsprechen. Wenn eine Schwingung sieben Ellen lang ist, will ich füglich Worte dazu, die sieben Ellen lang sind. Die Worte des Herrn Schulze haben nur zwei ein halb Zentimeter.
Da kann man nun so recht sehen, wie die artikulierte Sprache entsteht. Ich lasse die Laute ganz einfach fallen. Worte tauchen auf, Schultern von Worten; Beine, Arme, Hände von Worten. Au, oi, u. Man soll nicht zuviel Worte aufkommen lassen. Ein vers ist die Gelegenheit, möglichst ohne Worte und ohne die Sprache auszukommen. Diese vermaledeite Sprache, an der Schmutz klebt wie von Maklerhänden, die die Münzen abgegriffen haben. Das Wort will ich haben, wo es aufhört und wo es anfängt.
Jede Sache hat ihr Wort; da ist das Wort selber zur Sache geworden. Warum kann der Baum nicht Pluplusch heißen, und Pluplubasch, wenn es geregnet hat? Und warum muß er überhaupt etwas heißen? Müssen wir denn überall unseren Mund dran hängen? Das Wort, das Wort, das Weh gerade an diesem Ort, das Wort, meine Herren, ist eine öffentliche Angelegenheit ersten Ranges.
Hugo Ball
(1886-1927)
Eröffnungs-Manifest, 1. Dada-Abend
(Opening-Manifest of the 1st Dada-Evening)
Zürich, 14. Juli 1916
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Archive A-B, Ball, Hugo, DADA, Dada, Dadaïsme
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature