Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
In Memory of Bonnie Elizabeth Parker (1910 – 1934)
Today, on 23 May 2014, it is exactly 80 years ago that outlaw Bonnie Parker was killed by the police (together with her friend Clyde Barrow). Bonnie Parker wrote poems since her schooldays.
A man can break every commandment
And the world will still lend him a hand,
Yet a girl that has loved, but un-wisely
Is an outcast all over the land.
Bonnie Parker
(fragment from the poem The Street Girl)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Archive O-P, Bonnie and Clyde, Bonnie Parker, CRIME & PUNISHMENT, In Memoriam
Bonnie Elizabeth Parker
(1910 – 1934)
The story of “Suicide Sal”
We each of us have a good “alibi”
For being down here in the “joint”
But few of them really are justified
If you get right down to the point.
You’ve heard of a woman’s glory
Being spent on a “downright cur”
Still you can’t always judge the story
As true, being told by her.
As long as I’ve stayed on this “island”
And heard “confidence tales” from each “gal”
Only one seemed interesting and truthful-
The story of “Suicide Sal”.
Now “Sal” was a gal of rare beauty,
Though her features were coarse and tough;
She never once faltered from duty
To play on the “up and up”.
“Sal” told me this tale on the evening
Before she was turned out “free”
And I’ll do my best to relate it
Just as she told it to me:
I was born on a ranch in Wyoming;
Not treated like Helen of Troy,
I was taught that “rods were rulers”
And “ranked” as a greasy cowboy.
Then I left my old home for the city
To play in its mad dizzy whirl,
Not knowing how little of pity
It holds for a country girl.
There I fell for “the line” of a “henchman”
A “professional killer” from “Chi”
I couldn’t help loving him madly,
For him even I would die.
One year we were desperately happy
Our “ill gotten gains” we spent free,
I was taught the ways of the “underworld”
Jack was just like a “god” to me.
I got on the “F.B.A.” payroll
To get the “inside lay” of the “job”
The bank was “turning big money”!
It looked like a “cinch for the mob”.
Eighty grand without even a “rumble”-
Jack was last with the “loot” in the door,
When the “teller” dead-aimed a revolver
From where they forced him to lie on the floor.
I knew I had only a moment-
He would surely get Jack as he ran,
So I “staged” a “big fade out” beside him
And knocked the forty-five out of his hand.
They “rapped me down big” at the station,
And informed me that I’d get the blame
For the “dramatic stunt” pulled on the “teller”
Looked to them, too much like a “game”.
The “police” called it a “frame-up”
Said it was an “inside job”
But I steadily denied any knowledge
Or dealings with “underworld mobs”.
The “gang” hired a couple of lawyers,
The best “fixers” in any mans town,
But it takes more than lawyers and money
When Uncle Sam starts “shaking you down”.
I was charged as a “scion of gangland”
And tried for my wages of sin,
The “dirty dozen” found me guilty-
From five to fifty years in the pen.
I took the “rap” like good people,
And never one “squawk” did I make
Jack “dropped himself” on the promise
That we make a “sensational break”.
Well, to shorten a sad lengthy story,
Five years have gone over my head
Without even so much as a letter-
At first I thought he was dead.
But not long ago I discovered;
From a gal in the joint named Lyle,
That Jack and his “moll” had “got over”
And were living in true “gangster style”.
If he had returned to me sometime,
Though he hadn’t a cent to give
I’d forget all the hell that he’s caused me,
And love him as long as I lived.
But there’s no chance of his ever coming,
For he and his moll have no fears
But that I will die in this prison,
Or “flatten” this fifty years.
Tommorow I’ll be on the “outside”
And I’ll “drop myself” on it today,
I’ll “bump ’em if they give me the “hotsquat”
On this island out here in the bay…
The iron doors swung wide next morning
For a gruesome woman of waste,
Who at last had a chance to “fix it”
Murder showed in her cynical face.
Not long ago I read in the paper
That a gal on the East Side got “hot”
And when the smoke finally retreated,
Two of gangdom were found “on the spot”.
It related the colorful story
Of a “jilted gangster gal”
Two days later, a “sub-gun” ended
The story of “Suicide Sal”.
Bonnie Elizabeth Parker (October 1, 1910 – May 23, 1934) and Clyde Chestnut Barrow (March 24, 1909 – May 23, 1934) were well-known (as Bonnie & Clyde) American outlaws and bankrobbers. They were both killed in a police ambush on May 23, 1934. Bonnie Parker wrote most of her poems, while in jail, in a little notebook she had obtained from The First National Bank of Burkburnett, Texas.
Bonnie Parker poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Archive O-P, Bonnie and Clyde, Bonnie Parker, CRIME & PUNISHMENT, Suicide, Western Fiction
Bonnie Elizabeth Parker
(1910 – 1934)
The trail’s end
You’ve read the story of Jesse James
of how he lived and died.
If you’re still in need;
of something to read,
here’s the story of Bonnie and Clyde.
Now Bonnie and Clyde are the Barrow gang
I’m sure you all have read.
how they rob and steal;
and those who squeal,
are usually found dying or dead.
There’s lots of untruths to these write-ups;
they’re not as ruthless as that.
their nature is raw;
they hate all the law,
the stool pigeons, spotters and rats.
They call them cold-blooded killers
they say they are heartless and mean.
But I say this with pride
that I once knew Clyde,
when he was honest and upright and clean.
But the law fooled around;
kept taking him down,
and locking him up in a cell.
Till he said to me;
“I’ll never be free,
so I’ll meet a few of them in hell”
The road was so dimly lighted
there were no highway signs to guide.
But they made up their minds;
if all roads were blind,
they wouldn’t give up till they died.
The road gets dimmer and dimmer
sometimes you can hardly see.
But it’s fight man to man
and do all you can,
for they know they can never be free.
From heart-break some people have suffered
from weariness some people have died.
But take it all in all;
our troubles are small,
till we get like Bonnie and Clyde.
If a policeman is killed in Dallas
and they have no clue or guide.
If they can’t find a fiend,
they just wipe their slate clean
and hang it on Bonnie and Clyde.
There’s two crimes committed in America
not accredited to the Barrow mob.
They had no hand;
in the kidnap demand,
nor the Kansas City Depot job.
A newsboy once said to his buddy;
“I wish old Clyde would get jumped.
In these awfull hard times;
we’d make a few dimes,
if five or six cops would get bumped”
The police haven’t got the report yet
but Clyde called me up today.
He said,”Don’t start any fights;
we aren’t working nights,
we’re joining the NRA.”
From Irving to West Dallas viaduct
is known as the Great Divide.
Where the women are kin;
and the men are men,
and they won’t “stool” on Bonnie and Clyde.
If they try to act like citizens
and rent them a nice little flat.
About the third night;
they’re invited to fight,
by a sub-gun’s rat-tat-tat.
They don’t think they’re too smart or desperate
they know that the law always wins.
They’ve been shot at before;
but they do not ignore,
that death is the wages of sin.
Some day they’ll go down together
they’ll bury them side by side.
To few it’ll be grief,
to the law a relief
but it’s death for Bonnie and Clyde.
A few weeks before Bonny Parker was killed by 26 bullets from the police, she wrote this poem which she sent to her mother.
Bonnie Parker poetry
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Editors Choice Archiv, Archive O-P, Archive O-P, Bonnie and Clyde, Bonnie Parker, CRIME & PUNISHMENT, Western Fiction
In Memoriam Hugo Brandt Corstius
Brandt Corstius overleed vandaag (28 februari 2014) op 78-jarige leeftijd na een langdurige ziekte.
Hugo Brandt Corstius (Eindhoven, 29 augustus 1935 – Amsterdam, 28 februari 2014) was een Nederlandse schrijver en wetenschapper die zowel in de alfa- als in de bètawetenschappen actief was. Hij is onder andere als columnist bekend geworden onder zijn pseudoniemen Piet Grijs en Battus.
Pseudoniemen van Hugo Brandt Corstius):
Victor Baarn
Batticus
Battus
Raoul Chapkis
Jan Eter
Piet Grijs
Maaike Helder
Stoker
Een keuze uit de vele boeken die Hugo Brandt Corstius heeft gepubliceerd:
1966 – Ik sta op mijn hoofd (als Raoul Chapkis)
1975 – Piet Grijs is gek (als Piet Grijs)
1978 – De encyclopedie (als Battus)
1981 – Opperlandse taal- & letterkunde (als Battus) ISBN 9021451344
1981 – Verzameld werk (als Raoul Chapkis)
1982 – Verbrande turf (als Stoker)
1992 – De man die niet meer in de rij wou staan (als Peter Malenkov)
1999 – Het bewustzijn
2001 – Dingen leren
2002 – Opperlans! (als Battus)
2003 – Vormen en woorden (Vermeerlezing, als gastschrijver aan de Technische Universiteit Delft)
2005 – Klein maar zijn (als Batticus)
2006 – Eetgeenvlees
2007 – Opperlans woordenboek (als Battus)
2009 – Mensenarm dierenrijk
# Meer over Hugo Brandt Corstius op website VPRO BOEKEN
fleursdumal.nl magazine
More in: DEAD POETS CORNER, FICTION: SHORT STORIES, In Memoriam
Cycle Camus – 6, 7, 8 décembre 2013
Avec Xavier Gallais, Daniel & Sarah Mesguich, Micha Lescot, Marianne Denicourt, André Wilms, Roger Grenier, Charles Berling
VENDREDI 6 DÉCEMBRE – Lectures
19H – L’Homme révolté, d’Albert Camus – Xavier Gallais
21H – Retour à Tipasa, L’Hôte, La Femme adultère, d’Albert Camus – Daniel & Sarah Mesguich
SAMEDI 7 DECEMBRE – Lectures
17H – L’Étranger, d’Albert Camus – Micha Lescot
19H – Réflexions sur la guillotine, d’Albert Camus – Marianne Denicourt
21H – Lettres à un ami allemand, d’Albert Camus – André Wilms
DIMANCHE 8 DECEMBRE
15H – L’héritage philosophique et politique d’Albert Camus – Roger Grenier , Adeline Baldacchino & Salim Bachi – Rencontre animée par Gilles Heuré (Télérama)
18H – Le Premier homme, d’Albert Camus – Lecture par Charles Berling
Maison de la Poésie – Paris
Passage Molière
157, rue Saint-Martin – 75003 Paris
M° Rambuteau – RER Les Halles
# website maison de la poésie paris – cycle camus
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Camus, Albert, Maison de la Poésie, The talk of the town
Schrijfster Hermine de Graaf overleden
Schrijfster Hermine de Graaf is op zondag 24 november 2013 in haar woonplaats Buinen (Drenthe) overleden. Ze was 62 jaar oud. De in Winschoten geboren schrijfster was al enige tijd ernstig ziek.
De Graaf studeerde Nederlands en debuteerde in 1984 met de roman ‘Een kaart, niet het gebied’. Het boek kreeg de Geertjan Lubberhuizenprijs voor het beste debuut.
Hermine de Graaf schreef nog een tiental andere boeken. In 1988 kreeg ze de F. Bordewijkprijs voor haar novelle ‘De regels van het huis’ .
In 2002 verscheen bij uitgeverij De Geus haar laatste roman ‘Mijn moeder en de duif of hoe ik met schaatsen stopte’.
fleursdumal.nl magazine
More in: DEAD POETS CORNER, In Memoriam
Schrijver en dichter Gerrit Krol overleden
Gerrit Krol werd op 1 augustus 1934 in Groningen geboren. Hij schreef vanaf zijn indrukwekkende romandebuut (De rokken van Joy Scheepmaker, 1962) meer dan vijftig romans, verhalenbundels, novellen, dichtbundels en essays. In zijn laatste roman (Duivelskermis, 2007) beschreef hij op meesterlijke wijze de gevolgen van de ziekte van Parkinson. Gerit Krol ontving diverse prijzen, waaronder de Multatuliprijs en de Busken Huetprijs. Zijn oeuvre werd in 1986 bekroond met de Constantijn Huygensprijs en in 2001 met de P.C. Hooftprijs. In 2005 ontving hij een eredoctoraat aan de Vrije Universiteit Amsterdam.
Bron: Uitgeverij Querido
fleursdumal.nl magazine
More in: In Memoriam, Oude meesters
Ontmoeting
Van ver
klinkt vaag uw
orgeltje van yesterday
het vloog u spelend
tegemoet vandaag en
zal nu altijd hoorbaar zijn.
Freda Kamphuis
Gedicht bij het overlijden van Rutger Kopland
fleursdumal.nl magazine
More in: In Memoriam, Kamphuis, Freda, Kopland, Rutger
In memoriam Rutger Kopland (1934-2012)
Dichter en schrijver Rutger Kopland is woensdag 11 juli 2012 overleden. Hij is 77 jaar geworden.
Rutger Kopland is de schrijversnaam van de psychiater R.H. van den Hoofdakker (1934). Van den Hoofdakker was hoogleraar aan de Rijksuniversiteit Groningen. Als onderzoeker en behandelaar hield hij zich persoonlijk vooral bezig met de betekenis van de slaap en de biologische klok voor het emotionele leven van zowel gezonde als psychisch gestoorde mensen. Daarbij werkte hij ook als psychotherapeut. Behalve artikelen en hoofdstukken in wetenschappelijke tijdschriften en leerboeken schreef hij ook essays over psychiatrie in de algemene maatschappelijke context. Een aantal van deze stukken werd opgenomen in De mens als speelgoed (1995) en in Twee ambachten (2003).
Als Rutger Kopland publiceerde Van den Hoofdakker veertien gedichtenbundels. Hij debuteerde in 1966 met Onder het vee, zijn meest recente bundel is Toen ik dit zag, die verscheen in het najaar van 2008. Kopland schreef daarnaast literaire essays: Het mechaniek van de ontroering (1995) en Mooi, maar dat is het woord niet (1998). Al jaren behoort Kopland tot de meest gelezen dichters in ons land. Bloemlezingen uit zijn werk verschenen in onder meer in Engeland, Finland, Frankrijk, Ierland, Israel, Italië, Noorwegen, Polen en de Verenigde Staten; bundels in het Duits en Italiaans zijn in voorbereiding.
In 1999 en in 2001 ontving Van den Hoofdakker / Kopland eredoctoraten van respectievelijk de Universiteit voor Humanistiek en de Rijksuniversiteit Utrecht, in beide gevallen voor de combinatie van zijn verdiensten op wetenschappelijk en literair gebied. In 1988 ontving de dichter de P.C. Hooftprijs voor zijn oeuvre en de VSB Poëzieprijs 1998 voor zijn bundel Tot het ons loslaat.
In 2006 verschenen zijn Verzamelde gedichten ter markering van zijn veertigjarig dichterschap. Ter gelegenheid van zijn vijfenzeventigste verjaardag verscheen het boekje met cd Aan het grensland. Geluiden uit het Noorden 2. In 2008 verscheen zijn recentste bundel Toen ik dit zag. Een nieuwe druk van zijn Verzamelde gedichten waarin ook deze laatste bundel opgenomen werd, verscheen in 2010.
Bron: Uitgeverij Van Oorschot
Rutger Kopland (Goor, 4 augustus 1934 – Glimmen, 11 juli 2012)
Ars moriendi
Als het zover is – laat me dan eindelijk
weten hoe je dat kan, sterven
hoe je kan weggaan, weg
zou het iets hebben van wat er in mij
gebeurt wanneer een choraal van Bach klinkt:
er welt een gevoel op, een besef van onontkoombaar
verlies maar het geeft niet, nu even niet
het heeft misschien ook iets van het zien van
een uitzicht over de bergen, die lucht en leegte
en de huiver voor de eenzaamheid die in die verte
op mij wacht, maar het geeft niet, nu even niet
af en toe is er zo’n avond dat er over de wereld
het mooiste licht valt dat er is, laat laag licht
en dat ik denk: dit was het dus
als het zover is – laat me dan eindelijk
weten hoe het is om te zeggen: ik kom
Rutger Kopland overleden
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, In Memoriam, Kopland, Rutger
photo: jefvankempen
De glans van oud ijzer
Hommage aan Cornelis Verhoeven
tekst: Charles Vergeer
met citaten van Cornelis Verhoeven
en met foto’s van 15 kunstwerken van Jeanne Schouten
geïnspireerd door het werk van Verhoeven
Oplage 200 exx.
Brandon Pers Tilburg
uitgave nr. 59
november 2011
prijs 17 euro
te bestellen via email: c.vergeer@fontys.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive U-V, Cornelis Verhoeven
Eva Rovers schrijft biografie Boudewijn Büch
De Werkgroep Biografie Boudewijn Büch is trots dat zij Eva Rovers bereid heeft gevonden om de biografie van Boudewijn Büch te schrijven.
Rovers (1978) schreef eerder de veelgeprezen biografie De eeuwigheid verzameld. Helene Kröller-Müller (1869-1939), waarop zij onlangs promoveerde aan het Biografie Instituut van de Rijksuniversiteit Groningen en waarvan inmiddels de derde druk is verschenen. Rovers was gastredacteur van het Oxford Journal of the History of Collections en is redacteur van het Biografie Bulletin. Momenteel is zij als docent verbonden aan de universiteiten van Utrecht en Groningen.
De gezamenlijke erven staan achter de keus en geven haar exclusief toegang tot de archieven. Het bestuur van de werkgroep bestaat uit Frits Barend, Klaas Koppe en Hans Renders. Voorzitter Frits Barend: “Boudewijn Büch liet ons weten dat hij zeer verguld is met de keuze van zijn biografe.”
Boudewijn Büch (foto jef van kempen)
√ Website Biografie-instituut Universiteit Groningen
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Boudewijn Büch
© Photo Jef van Kempen
“De dood dient te blijven zoals hij is en vooral ongelooflijk stil.”
Planetoïde vernoemd naar Boudewijn Büch
Nadat eerder deze maand Godfried Bomans de zeldzame eer ten deel viel, heeft ook Boudewijn Büch postuum een planetoïde naar zich vernoemd gekregen. Dat werd vandaag tijdens de 8e Internationale Boudewijn Büch Dag in Amsterdam bekendgemaakt
De vernoeming geschiedde door de Amerikaanse astronoom van Nederlandse afkomst Tom Gehrels, op voordracht van de Haarlemse wetenschapsjournalist en hoofdredacteur van Kennislink Carl Koppeschaar. De vernoeming werd door de Internationale Astronomische Unie (IAU) bekrachtigd.
O f f i c i ë l e b e s c h r i j v i n g
(23403) Boudewijnbuch = 1971 FB
Discovered 1971 Mar. 24 by T. Gehrels at Palomar.
Boudewijn Maria Ignatius Büch (1948-2002) was a Dutch writer, poet and television presenter. He is well known for his successful novel De kleine blonde dood (“Little blond death”, 1985), on which a film was based in 1993. The name was suggested by C. E. Koppeschaar.
Planetoïde (23403 Boudewijnbuch beweegt zich op een afstand van 274 miljoen tot 446 miljoen kilometer van de zon in de ruimte tussen de planeten Mars en Jupiter. Een planetoïde bestaat meestal uit rotsachtig materiaal en kan verschillen in omvang van een kleine kei tot een heuse miniplaneet met een diameter van 1000 kilometer. De diameter van planetoïde Boudewijnbuch bedraagt naar schatting 4 kilometer. De naar de schrijver vernoemde ruimterots draait in 3,73 jaar om de zon.
B i o g r a f i e
Boudewijn Maria Ignatius Büch (Den Haag, 14 december 1948 – Amsterdam, 23 november 2002) was een veelzijdig man. Als schrijver en dichter had hij een aantal grote literaire successen op zijn naam staan. Daaronder zijn bekendste roman De kleine blonde dood uit 1985. Ook schreef hij columns voor VARA TV Magazine en Nieuwe Revu. Büch was een groot verzamelaar. Zijn verzamelwoede was vaak mateloos en liep uiteen van de dodo en pinguïns tot de Rolling Stones, en van bijzondere boeken tot alles wat maar enigszins met Johann Wolfgang von Goethe gelieerd kon worden.
De grootste roem verwierf Büch met de programma’s die hij voor de VARA maakte. In De wereld van Boudewijn Büch nam hij de kijker mee naar de meest onverwachte uithoeken van de aarde. Wie nooit aandacht had besteed aan kleine onbekende eilanden of aan de reizen van Columbus of van James Cook, kon na zijn programma’s moeilijk anders dan concluderen dat dit gebrek aan belangstelling zeer onterecht was geweest.
Achter het tomeloze enthousiasme van Boudewijn Büch ging een moeizaam leven schuil. Pas na zijn dood bleek hoezeer hij zijn bestaan had gemystificeerd.
13 december 2009
Oorspronkelijk persbericht : www.astronet.nl/boudewijnbuch.html
fleursdumal.nl magazine
More in: Boudewijn Büch
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature