Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Van onzen correspondent bevat de artikelen die Willem Elsschot in de jaren 1918-1922 schreef voor de Nieuwe Rotterdamsche Courant. Ze zijn bijeengezocht en van een geschiedenis voorzien door C.J. Aarts en M.C. van Etten.
Bijna niemand weet dat Willem Elsschot kort na de Eerste Wereldoorlog een paar jaar de Antwerpse correspondent van de Nieuwe Rotterdamsche Courant was. Elsschot brengt nuchter verslag uit, maar laat zijn sarcastisch commentaar niet achterwege.
Terwijl Antwerpen herrijst, heeft Elsschot een scherp oog voor alle ellende van de bevolking: de woningnood, de voedselschaarste, de afbladderende verf, de werkloosheid. Bovenal was Elsschot er zich steeds van bewust dat hij zijn bijdragen aan de Nieuwe Rotterdamsche Courant schreef voor Nederlandse lezers.
C.J. Aarts en M.C. van Etten schetsen in dit prachtig vormgegeven en geïllustreerde boek hun fascinerende zoektocht naar de journalist Willem Elsschot. Van onzen correspondent is dan ook een verrassende aanvulling bij de biografie van deze grote schrijver.
Willem Elsschot (1882–1960) is de beroemde auteur van een klein, maar fijnzinnig literair oeuvre. Zijn journalistiek werk is tot nu toe nauwelijks bekend.
C.J. Aarts (1947) en M.C. van Etten (1948) zijn de samenstellers van de uitgeverijgeschiedenis 175 jaar Nijgh & Van Ditmar (2012) en van een tiental bloemlezingen, waaronder de zeer succesvolle bloemlezing Domweg gelukkig, in de Dapperstraat (1990).
Willem Elsschot, van onzen correspondent
Auteur(s): C.J. Aarts, M.C. van Etten
Hardcover
Formaat 150 x 230
Aantal pagina’s 352
Publicatiedatum 24 nov. 2017
ISBN 978-94-6310-170-7
€ 34,99
Pelckmans uitgevers
new books
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Book Stories, Archive E-F, Archive E-F, Art & Literature News, LITERARY MAGAZINES, PRESS & PUBLISHING, Willem Elsschot
Written in Northampton County Asylum
I am! yet what I am who cares, or knows?
My friends forsake me like a memory lost.
I am the self-consumer of my woes;
They rise and vanish, an oblivious host,
Shadows of life, whose very soul is lost.
And yet I am–I live–though I am toss’d
Into the nothingness of scorn and noise,
Into the living sea of waking dream,
Where there is neither sense of life, nor joys,
But the huge shipwreck of my own esteem
And all that ‘s dear. Even those I loved the best
Are strange–nay, they are stranger than the rest.
I long for scenes where man has never trod–
For scenes where woman never smiled or wept–
There to abide with my Creator, God,
And sleep as I in childhood sweetly slept,
Full of high thoughts, unborn. So let me lie,–
The grass below; above, the vaulted sky.
John Clare
(1793-1864)
Written in Northampton County Asylum
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Archive C-D, Clare, John, Psychiatric hospitals
Nooit meer waren ze bij haar thuis geweest. Thija’s moeder bleef op zichzelf.
Soms ging ze een dag weg en vroeg aan Mels’ moeder of ze op Thija wilde letten. Eén keer in de maand. Waar ze naartoe was wist niemand, zelfs Thija niet. Of ze wist het wel en wilde het niet zeggen. ‘s Avonds kwam ze thuis met volle boodschappentassen.
Voor het oppassen op Thija kreeg Mels’ moeder een blik lychees. Ingemaakte vruchten in een blik met een opschrift in Chinese karakters. In het Engels stond erop: Imported from China. Spuugzoet waren ze. Als je erop zoog, brandde de suiker in je keel.
Nu denkt hij dat Thija’s moeder naar Rotterdam ging, want alleen daar waren toen Chinese winkels waar ze zulke dingen verkochten.
Ton van Reen: Het diepste blauw (016)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
#1 New York Times bestseller Milk and Honey is a collection of poetry and prose about survival. About the experience of violence, abuse, love, loss, and femininity.
The book is divided into four chapters, and each chapter serves a different purpose. Deals with a different pain. Heals a different heartache. Milk and Honey takes readers through a journey of the most bitter moments in life and finds sweetness in them because there is sweetness everywhere if you are just willing to look.
rupi kaur is a bestselling author and illustrator of two collections of poetry. her artistic expression began at the age of 5 when her mother handed her a paintbrush and said—draw your heart out. while studying at the university of waterloo rupi self-published her first collection milk and honey in 2014.
milk and honey became an international phenomenon that’s been translated into over 30 languages and sold over 2.5 million copies. rupi’s long-awaited second collection the sun and her flowers was published in 2017 and immediately debuted as a #1 global bestseller. through her poetry rupi explores a variety of themes ranging from love. loss. trauma. healing. femininity. migration. revolution.
rupi is a storyteller and chronicler. there’s a simplicity and nuance to her work that has found a home in the hearts of millions. this magic is best captured in her stage performances which are magnetic musical interactions of poetry art and theatre. in the years to come rupi hopes to continue her artistic exploration through art and poetry—searching for ways to understand and articulate the world around her.
Milk and Honey
by Rupi Kaur
Publisher Andrews McMeel Publishing
Publication date 10/2015
US Edition
Binding Trade Paperback
208 pages
Price € 13.50
ISBN 9781449474256
new poetry books
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, - Book News, Archive K-L, Archive K-L, Art & Literature News, Kaur, Rupi
Fifty years after it first appeared, one of Noam Chomsky’s greatest essays will be published for the first time as a timely stand-alone book, with a new preface by the author.
As a nineteen-year-old undergraduate in 1947, Noam Chomsky was deeply affected by articles about the responsibility of intellectuals written by Dwight Macdonald, an editor of Partisan Review and then of Politics. Twenty years later, as the Vietnam War was escalating, Chomsky turned to the question himself, noting that “intellectuals are in a position to expose the lies of governments” and to analyze their “often hidden intentions.”
Originally published in the New York Review of Books, Chomsky’s essay eviscerated the “hypocritical moralism of the past” (such as when Woodrow Wilson set out to teach Latin Americans “the art of good government”) and exposed the shameful policies in Vietnam and the role of intellectuals in justifying it.
Also included in this volume is the brilliant The Responsibility of Intellectuals Redux, written on the tenth anniversary of 9/11, which makes the case for using privilege to challenge the state. As relevant in 2017 as it was in 1967, The Responsibility of Intellectuals reminds us that “privilege yields opportunity and opportunity confers responsibilities.”
All of us have choices, even in desperate times.
Title The Responsibility of Intellectuals
Author Noam Chomsky
Publisher New Press, The
Format Hardcover
Nb of pages 112 p.
ISBN-10 162097343X
ISBN-13 9781620973431
Hardcover – $16.95
Publication Date 07 November 2017
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Book Stories, Archive C-D, Art & Literature News, LITERARY MAGAZINES, MONTAIGNE, Noam Chomsky, PRESS & PUBLISHING
De wereld kwam niet eerder zo hard binnen in de gedichten van Remco Campert.
Ik zag een jongetje zitten
verwezen op een stoeltje
bedekt met bloed
en asgrauw puinstof
onder een huis weggehaald
met bommen bestookt
door Assads moordenaarstroep
dit gedicht helpt hem niet
maar het is genoteerd
Gevoelig voor de tijdgeest raapt Remco Campert de scherven van de wereld op en smelt ze om tot taal. Hij neemt de poëzie mee naar buiten, waar hij met ‘regels dikbuikig van woorden de oude foxtrot’ danst. Met een open blik bevraagt hij de poëzie, daagt haar uit, onderzoekt haar onbeholpenheid. Zo vernieuwt hij zichzelf. Zijn bevlogen gedichten roepen om vrijheid: ‘open die kooi voor het laatst en voorgoed’.
en nu jij die binnenkomt
ik open als een bloem
een oester een deur
word van ik tot wij
Remco Campert (1929) is dichter, romancier en columnist.
Voor zijn poëzie ontving hij onder meer de Reina Prinsen Geerligsprijs, de Poëzieprijs van de gemeente Amsterdam, de Jan Campertprijs, de P.C. Hooft-prijs en De Gouden Ganzenveer. In 2015 werd hij bekroond met de Prijs der Nederlandse Letteren.
De vader van Remco Campert was de dichter Jan Campert, die ‘Het Lied der Achttien Dooden’ schreef, zijn moeder de actrice Joeki Broedelet.
Voorjaar 1950 richt Remco Campert met Rudy Kousbroek het tijdschrift Braak op. In juli van hetzelfde jaar wordt de redactie uitgebreid met Lucebert en Bert Schierbeek.
Na het verschijnen van de bloemlezing Atonaal in 1951, onder redactie van Simon Vinkenoog, worden de daarin opgenomen dichters onder wie Gerrit Kouwenaar, Jan G. Elburg en Hugo Claus, aangeduid als de Vijftigers.
Remco Camperts verhalen en romans worden gewaardeerd door een groot publiek en boeken als Het leven is vurrukkulluk (1961) en Tjeempie! of Liesje in luiletterland (1968) staan nog steeds op de leeslijsten.
In 1976 ontvangt hij de P.C. Hooftprijs voor zijn poëzie: ‘Het hele poëtische oeuvre van Remco Campert overziend, is de jury onder de indruk gekomen van de persoonlijke kroniek van de jaren 1950-1970 die erin is neergeschreven. De hachelijke en belachelijke feiten van deze levensperiode zijn door de dichter onvergetelijk geboekstaafd.’
Van 1989 tot 1995 leest Campert met Jan Mulder en Bart Chabot in theaters voor uit eigen werk. Van 1996 tot 2006 schrijft Campert samen met Mulder een gezamenlijke column op de voorpagina van de Volkskrant, CaMu.
Sinds 2012 heeft hij in deze krant een eigen wekelijkse column en daarnaast zijn ‘Somberman’, over het gelijknamige personage dat hij voor het eerst opvoerde in Somberman’s actie, het Boekenweekgeschenk van 1985.
In 2004 verscheen Een liefde in Parijs, zijn eerste roman in meer dan tien jaar, die zeer lovend werd besproken en uitgroeide tot een grote bestseller. Het Parool schreef: ‘Hier is de meester aan het werk.’
In 2006 volgde Het satijnen hart, een weemoedig portret van een schilder die tot op hoge leeftijd niet kan kiezen tussen liefde en kunst. Recent verschenen onder meer de roman Hôtel du Nord (2013), de dichtbundels Licht van mijn leven (2014, met litho’s van Ysbrant) en Verloop van jaren: 40 poëtische notities (2015) en De ziel krijgt voeten (2013), het fotoboek dat hij maakte met zijn dochter Cleo Campert.
Zijn verzamelde columns voor de Volkskrant zijn te lezen in Het verband tussen de dingen ben ik zelf (2012), Te vroeg in het seizoen (2014) en Vandaag ben ik een lege kartonnen doos (2015).
Remco Campert houdt nooit op met schrijven, sinds begin 2016 heeft hij ook een column in Elsevier. In de loop van dit jaar zullen de Somberman-verhalen verschijnen onder de titel Somberman op drift en eveneens een nieuwe bundeling van zijn columns.
Auteur: Remco Campert
Titel: Open ogen
Januari 2018
Druk:1
Hardcover
Nederlandstalig
80 pagina’s
Uitgever: De Bezige Bij
€ 17,99
ISBN10 9023462831
ISBN13 9789023462835
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Archive C-D, Art & Literature News, Campert, Remco, Remco Campert, Remco Campert
Nu haar moeder naar de radio luistert, moeten ze stil zijn. `Wat is er zo interessant aan Radio Formosa?’ vraagt Mels.
`Soms hoort ze namen van mensen die ze kent of die uit haar geboortestreek afkomstig zijn. Ze wacht op een antwoord van haar ouders. Ze heeft hun al vaak de groeten laten doen, maar ze hoort nooit iets terug.
‘
`Kom, we gaan’, zegt Tijger ongeduldig, maar Mels wil graag langer blijven omdat die vreemde stemmen hem fascineren.
Tijger staat al op.
Ze sluipen naar de gang, trekken hun schoenen aan en staan buiten.
Ze kijken elkaar verbaasd aan.
`China is wel heel dichtbij’, zegt Tijger. `Je hoort het gewoon op de radio.’
`Zou China ook op de televisie te zien zijn?’ vraagt Mels.
`Dat denk ik niet’, zegt Tijger. `Voor die paar mensen die televisie hebben. Op televisie zie je alleen maar concerten.’
Ton van Reen: Het diepste blauw (015)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
How is ink made? What is the bestselling book of all time? What are the oldest known books in the world? And how does one make sense of the colors found on Penguin paperbacks? The answers to these questions and many more await readers in The Book Lovers’ Miscellany.
The Book Lovers’ Miscellany is a cornucopia for bibliophiles. With customary wisdom and wit, Claire Cock-Starkey presents a brief illustrated history of paper, binding, printing, and dust jackets, with a wealth of arcane facts that even the most avid book lovers may be hard-pressed to answer: Which natural pigments were used to decorate medieval bibles? Which animal is needed for the making of vellum? Curious facts are drawn from throughout the history of books and publishing, including many more recent examples, such as a short history of the comic and the story behind the massively successful Harlequin romance imprint Mills and Boon. Readers can explore the output of the most prolific writers and marvel at the youth of the youngest published authors—or lament the decisions of the publishers who rejected books that later became colossal bestsellers. The book also includes a collection of lists, including unfinished novels, books that have faced bans, books printed with mistakes, the most influential academic books of all time, and the longest established literary families.
The perfect gift for every bibliophile, The Book Lovers’ Miscellany is equally well suited to reading straight through or dipping into here and there.
The Book Lovers’ Miscellany
by Claire Cock-Starkey (Author)
Hardcover
ISBN: 9781851244713
Published January 15, 2018
Bodleian Library, University of Oxford
The Bodleian Library at the University of Oxford publishes books related to their collection, in some cases facsimile editons of rare or noteworthy titles. UCP distributes Bodleian Library titles in North America.
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, - Bookstores, Archive C-D, Art & Literature News, Libraries in Literature, PRESS & PUBLISHING, The Art of Reading
Altijd is hij blijven luisteren naar Radio Formosa, de stem van het andere China. Het vrije China van Tjiang K’ai-sjek. Een generaal die terugvocht tegen de communisten die het goede voor de mensen predikten, maar beter waren in het afhakken van hoofden.
Elke zondagavond zond Radio Formosa twee uur uit in het Engels. Dan waren er familieberichten van en voor mensen uit de hele wereld die elkaar zochten. Chinezen die uit China waren gevlucht, verdwaald waren geraakt en hun familie hadden gevonden met behulp van Radio Formosa. Ze deden elkaar de groeten of maakten afspraken om elkaar te ontmoeten. Vaak sloegen hun stemmen over van ontroering of van enthousiasme, zodat ze als katten leken te janken.
Die twee uur op zondagavond waren voor hem. Die had Lizet hem nooit af kunnen nemen. In die twee uren zocht hij naar een herkenbare stem die de groeten deed aan Thija’s moeder. Of Thija’s moeder die Thija zocht. Beide stemmen had hij bewaard in zijn hoofd.
Hij had geleerd om de Chinese stemmen van elkaar te onderscheiden. Na jaren hoorde hij of een Chinees zijn groeten overbracht uit Amerika, Hongkong of Parijs. En hoewel zijn kennis van het Chinees beperkt was gebleven, had hij steeds meer van de boodschappen begrepen omdat ze werden uitgesproken in standaardzinnen. `Mama, ik zoek je.’ `Wie kent Lin Hung die in 1957 vanuit Hongkong naar Europa is vertrokken?’ `Reünie van vluchtelingen uit Kow-Loon in Londen.’ `Ik zoek Mai-Lou, die bij mij op school zat in Kwanton.’
Ton van Reen: Het diepste blauw (014)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
De tijd
De tijd, m’n vriend, de tijd! Het hart verlangt naar rust.
De klok loopt door, daarvan ben ik mij zeer bewust…
Wij waren met z’n twee nog zo veel moois van plan,
Wij wilden léven maar – kijk aan – dit was het dan.
Je vindt op aarde geen geluk, misschien wat lucht,
Al jarenlang beraam ik moe en slaafs mijn vlucht,
Al jarenlang droom ik van een veel grootser lot,
Van verre oorden rijk aan werk en puur genot.
Aleksandr Poesjkin
(1799 – 1837)
Пора, мой друг, пора…
gedicht 1834
vertaling Paul Bezembinder, 2016.
(Meer over Paul Bezembinder is te vinden op zijn website: www.paulbezembinder.nl)
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive O-P, Archive O-P, Poesjkin, Poesjkin, Aleksandr
An extraordinary debut from a young Vietnamese American, ‘Night Sky with Exit Wounds’ is a book of poetry unlike any other.
Steeped in war and cultural upheaval and wielding a fresh new language, Vuong writes about the most profound subjects – love and loss, conflict, grief, memory and desire – and attends to them all with lines that feel newly-minted, graceful in their cadences, passionate and hungry in their tender, close attention: ‘…the chief of police/facedown in a pool of Coca-Cola./A palm-sized photo of his father soaking/beside his left ear.’
This is an unusual, important book: both gentle and visceral, vulnerable and assured, and its blend of humanity and power make it one of the best first collections of poetry to come out of America in years.
Ocean Vuong was born in a rice farm outside Saigon in 1988. At the age of two, after a year in a refugee camp, he and his family arrived in the US. He is the first in his immediate family to learn how to read proficiently, at the age of eleven. With Ben Lerner as his mentor at Brooklyn College, he wrote the poems that would become this first collection. A Ruth Lilly fellow and winner of a Pushcart Prize, he has received honours and awards from Poets House and the Academy of American Poets. Night Sky with Exit Wounds won the 2016 Whiting Award. Ocean Vuong lives in New York.
Ocean Vuong:
Night Sky with Exit Wounds
English
Publ. Jonathan Cape
Published 4th April 2017
96 Pages
129mm x 197mm x 9mm
ISBN10 1911214519
ISBN13 9781911214519
Paperback
€ 11,46
# more information on website TS Eliot Prize
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive U-V, Art & Literature News, Awards & Prizes, Eliot, T. S., Ocean Vuong
`Doe je schoenen uit’, zegt Thija’s moeder. `We lopen altijd op kousenvoeten.’
Bedeesd trekken Mels en Tijger hun schoenen uit en zetten ze op de deurmat.
Ze lopen achter haar aan naar de kamer. Thija ligt op de bank. Ze glimlacht, verbaasd, maar ook blij over hun komst.
Ze gaan op lage stoelen zitten aan een kleine ronde tafel. De kamer is opvallend kaal. Aan de wand hangen alleen een Chinese kalender, gedrukt op riet, en zwartwitfoto’s van China die uit een tijdschrift zijn gescheurd. Platen van rijstvelden met mensen die gebukt staan naar het water, hun handen vol jonge planten.
`In net zo’n dorp hebben wij gewoond’, zegt Thija. `Maar ik weet er nog maar weinig van. Ik herinner me alleen de geur van de natte velden. Ook als ik in bed lag, rook alles naar modder. Misschien herinner ik me het alleen maar omdat mijn moeder er zo vaak over vertelt.’
Opvallend zijn de koffers in een hoek, met grote koperen sloten. Ze zijn zo nadrukkelijk aanwezig dat ze lijken te zeggen: we wachten erop dat we weer op reis gaan.
Heeft Thija’s moeder in de drie jaar dat ze hier woont geen tijd gehad om de koffers uit te pakken? Het geeft Mels een bang gevoel; een vader die zich nooit laat zien en een moeder die wacht.
Thija’s moeder brengt thee. Ze pakt theekopjes uit de bovenste koffer, veegt ze schoon met een doek en schenkt in.
De thee is mierzoet, met een smaakje van munt. Mels slikt snel omdat hij de thee niet durft te weigeren. Zijn slokdarm verbrandt. Hij begint te proesten. De thee komt door zijn neus naar buiten.
`Geeft niet’, zegt Thija. Ze geeft hem een doekje om zijn gezicht af te vegen. Ze presenteert chocoladekoekjes uit een supergrote doos waar voor een jaar koekjes in zitten. Zeker ook door haar vader meegebracht.
`Gaan jullie op reis?’ Mels wijst naar de koffers.
`Nee’, zegt Thija. `We blijven. Maar pas als mijn vader hier komt wonen, pakken we uit. Hij wil dat zelf doen.’
`Kunnen jullie dat niet?’
`In China leven de mensen ook met volle koffers. Dat is daar heel gewoon. Ze reizen van het ene werk naar het andere. Ze zijn altijd onderweg.’
Haar moeder is al terug naar de keuken. Ze horen haar zachtjes zingen.
`En jouw kamer?’ vraagt Tijger.
`Ik zou je graag alles laten zien,’ zegt Thija, `maar mijn moeder wil niet dat jongens in een meisjeskamer komen.’
Haar moeder heeft de radio aangezet. Vreemde stemmen klinken uit de keuken.
`Ze luistert altijd naar Radio Formosa’, zegt Thija. `Formosa is het andere China.’
`Ik weet het’, zegt Mels. `Ik heb het gezien op een kaart van grootvader Rudolf. Het is een eiland. Het is nog kleiner dan ons dorp.’
`Welnee’, zegt Thija. `Het is groter dan Frankrijk. En er wonen geen communisten.’
`Het lijkt me erg om altijd met heimwee te moeten leven, zoals je moeder.’
`Zou jij heimwee hebben naar dit dorp?’ vraagt Thija.
Mels kijkt op van haar vraag.
Ton van Reen: Het diepste blauw (013)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature