Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Jeroen Brouwers (1940), oud- AKO Literatuurprijswinnaar, viert met zijn nieuwste langverwachte roman ‘Het hout’, zijn vijftig jarige schrijverschap.
Hierin beschrijft hij een door kloosterlingen geleid jongenspensionaat in de jaren vijftig van de vorige eeuw. In het jongenspensionaat vinden sadisme, sexueel misbruik en vernedering plaats.
Jeroen Brouwers
VPRO Boeken
zondag 28 december 2014
NPO 1, 11.20 uur
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive A-B, Jeroen Brouwers
The Sorrows of Young Werther (73 = The end) by J.W. von Goethe The house, the neighbourhood, and the whole town were immediately in commotion. Albert arrived. They had laid Werther on the bed: his head was bound up, and the paleness of death was upon his face. His limbs were motionless; but he still breathed, at one time strongly, then weaker--his death was momently expected. He had drunk only one glass of the wine. "Emilia Galotti" lay open upon his bureau. I shall say nothing of Albert's distress, or of Charlotte's grief.The old steward hastened to the house immediately upon hearing the news: he embraced his dying friend amid a flood of tears. His eldest boys soon followed him on foot. In speechless sorrow they threw themselves on their knees by the bedside, and kissed his hands and face. The eldest, who was his favourite, hung over him till he expired; and even then he was removed by force. At twelve o'clock Werther breathed his last. The presence of the steward, and the precautions he had adopted, prevented a disturbance; and that night, at the hour of eleven, he caused the body to be interred in the place which Werther had selected for himself. The steward and his sons followed the corpse to the grave. Albert was unable to accompany them. Charlotte's life was despaired of. The body was carried by labourers. No priest attended. THE END The Sorrows of Young Werther (Die Leiden des jungen Werther) by J.W. von Goethe. Translated by R.D. Boylan. fleursdumal.nl magazine
More in: -Die Leiden des jungen Werther, Goethe, Johann Wolfgang von
Een indrukwekkend en tegelijkertijd confronterend tijdsdocument, waarin de pijnlijke gevolgen van de economische crisis, die sinds 2008 de wereld in zijn greep houdt, zijn opgetekend.
Door de ogen van grafisch ontwerper Richard Sluijs – bij aanvang nog een relatieve buitenstaander in een land dat de dans leek te ontspringen – wordt het persoonlijke leed dat velen trof op monumentale wijze in beeld gebracht. Een verzameling verhalen van mensen die hun ellende niet langer konden verdragen, en zelfmoord als enige uitweg uit hun problemen zagen.
Het boek is een in memoriam voor alle slachtoffers van de crisis, en tegelijkertijd vormt het een kritisch tegengeluid voor de boodschap die politici, bankiers en economen propageren dat het strenge bezuinigingsbeleid zijn vruchten begint af te werpen en alles weldra weer bij het oude zal zijn. Want dat voor vele nabestaanden het leven nooit meer hetzelfde zal zijn, werd helaas ook voor de schrijver de trieste realiteit toen het boek na 6 jaar research bijna gereed was.
THE COMPLETE LEXICON OF CRISIS RELATED SUICIDES 2008-2013 VOLUME 1
Auteur: Richard Sluijs
Jaartal: 2014-11-20
Afmetingen: 15,5 x 24,5 cm, 6 cm dik
Pagina’s: 712 pagina’s met witte bedrukking
ISBN: 978-94-91525-37-7
Uitvoering: Hardcover, rood linnen, genaaid gebrocheerd, zwart op snee, zwart leeslint
NUR: 740
34,- EURO
Uitgeverij: d’jonge Hond / Komma
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Galerie des Morts, Suicide
‘Das grösste Antiquariat Berlins’
Tegenwoordig komt het er nauwelijks meer van. Maar vroeger vond ik het een aantrekkelijke manier om een grote stad te verkennen: van het ene naar het andere antiquariaat. Want je kwam dan vaak op plekken waar je anders nooit heen zou zijn gegaan en hoefde niets te vinden om toch een leuke dag te hebben. Maar internet heeft ook wat dat betreft veel veranderd – vele antiquariaten verdwenen of zijn nog enkel virtueel te bezoeken.
In Berlijn zijn gelukkig nog genoeg antiquariaten om de hierboven weg te volgen, al is ook daar de spoeling dunner geworden, zo merkte ik afgelopen september. Maar goed, zoveel tijd wilde ik deze keer niet spenderen. Ik koos meteen maar voor ‘Buch-Antiquariat Hennwack, das grösste Antiquariat Berlins’. De boekhandel ligt aan de Albrechtstrasse in Berlin-Steglitz en is grotendeels gevestigd in een voormalige drukkerij, te bereiken via een poort en binnenplaats. ‘Wir bieten Ihnen ca. 270.000 Bücher auf 1300 Quadratmetern’, meldt een keurige folder die al klaar ligt op de balie. Daarchter zit een vriendelijke man, op dat moment het enige personeelslid. Of ik foto’s mag maken? Dat kan ik beter aan zijn baas vragen.
In afwachting van diens komst bezoek ik ‘mijn afdeling’: fotoboeken. Zeker, ze hebben er heel wat staan, maar kwantiteit is iets anders dan kwaliteit. Interessanter is om gang in gang uit te lopen langs de meest uiteenlopende boeken, keurig gerubriceerd – van wetenschappelijke literatuur tot Russische boeken, van judaica tot ‘Orientalistik’. Alleen al met de tijdschriften zou je een aparte winkel kunnen vullen. Er lopen overigens nauwelijks klanten rond. Het ‘Bücher-Café’ lijkt ook gesloten.
Kijk, daar arriveert de baas. Ik mag fotograferen wat ik wil. Wist ik trouwens dat ze ook de beschikking hebben over een ‘bequemes Online-Shop-System’? Even later gaat hij zelf het internet op terwijl ik nogmaals het papieren labyrint betreed, ditmaal om wat foto’s te maken. Mooi dat Bertolt Brecht ook van de partij is.
Joep Eijkens
Tekst en fotografie Joep Eijkens
fleursdumal.nl magazine
More in: - Bookstores, FDM in Berlin, Galerie Deutschland, Joep Eijkens Photos, Nachrichten aus Berlin
A l’occasion des 20 ans de France 5, l’émission “La grande librairie” a donne la parole: Un livre a-t-il changé votre vie ? Lequel ? Pourquoi ?
LES RESULTATS
LES 20 LIVRES QUI ONT CHANGÉ VOTRE VIE
Quels sont les livres qui ont changé votre vie ?
Voici le classement des 20 livres les plus cités à l’occasion de notre grand sondage auprès des téléspectateurs :
1 – “Le petit prince” – Antoine de Saint-Exupéry
2 – “L’étranger” – Albert Camus
3 – “Voyage au bout de la Nuit” – Louis-Ferdinand Céline
4 – “L’écume des jours” – Boris Vian
5 – “A la recherche du temps perdu” – Marcel Proust
6 – “Le Grand Meaulnes” – Alain Fournier
7 – “L’alchimiste” – Paulo Coelho
8 – “Belle du seigneur” – Albert Cohen
9 – “Cent ans de solitude” – Gabriel García Márquez
10 – “Les Fleurs du Mal” – Charles Baudelaire
11 – “La Peste” – Albert Camus
12 – Harry Potter – J. K. Rowling
13 – “1984” – George Orwell
14 – “Le monde selon Garp” – John Irving
15 – “Crime et Châtiment” – Fiodor Dostoïevski
16 – “Le seigneur des Anneaux” – J.R.R. Tolkien
17 – “Le Parfum” – Patrick Süskind
18 – “Le journal d’Anne Frank” – Anne Frank
19 – “Madame Bovary” – Gustave Flaubert
20 – “Les Misérables” – Victor Hugo
LGL, décembre 2014
# INFO website LA GRANDE LIBRAIRIE
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, - Book Stories, Antoine de Saint-Exupéry, Art & Literature News, George Orwell
VPRO Boeken zondag 21 december
Dirk de Wachter, psychiater en psychotherapeut, houdt in zijn nieuwe boek ‘Liefde. Een onmogelijk verlangen‘ een pleidooi om gewoon te doen.
Ook te gast is neerlandicus Nico Keuning over zijn heruitgegeven en herziene biografie van Jan Arends getiteld ‘Angst voor de winter’.
Dirk de Wachter & Nico Keuning
VPRO Boeken zondag 21 december 2014
NPO 1, 11.20 uur
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News
Alleen Josanna, de kleine heks, had net zulke varkensachtige oogjes als de slager en kon net zo onbeheerst tegen alles tekeergaan als dat in haar opkwam. De anderen hadden alles van de moeder, die hen vanuit de winkeldeur nakeek. De vrouw verwende haar kinderen. Dat was alleen al aan hun kleren te zien, die veel mooier waren dan nodig was. De manie van een vrouw die in haar kinderen de eigen jeugd weerspiegeld zag. Waar ze heimwee naar had, omdat haar jeugd haar meer beloofd had dan wat er in werkelijkheid van haar leven terecht was gekomen. Nooit had iemand begrepen hoe deze vrouw met slager Azurri had kunnen trouwen. Was ze aan hem verkocht voor een koe en een half varken? Hoe in jezusnaam kon een mooie vrouw het haar leven lang uithouden bij een ongelikte beer voor wie het niks betekende om dieren af te maken? Kwam zij, die zo naar tederheid hunkerde, geen liefde te kort bij een vent die niet veel meer dan een moordenaar was? Ze had veel behoefte aan warmte. Hoe kon ze dan naar bed gaan met een man voor wie ze niet veel meer was dan een stuk inventaris van zijn bloederige bedrijf?
Hoewel ze nog maar kinderen waren en hoewel het er eigenlijk veel te warm voor was, waren de meisjes Azurri in uitdagend lange kleren gehuld die hun voeten bedekt hielden en die in wijde plooien tot op het gras vielen. Ze leken als vlinders rond te fladderen in hun veelkleurige jurken die met gouddraad waren afgezet en die hun smalle meidenlijven meer dan genoeg verborgen. Bij Angela echter was de lichte zwelling van haar borstjes onder de stof te zien. Soms hoorden ze hoe de zieke jongen in zijn bed om iets leek te roepen. Dat deuntje kenden ze vanbuiten. Dat hoorden ze al dagenlang. Zo hard waren kinderen. Indien nodig zouden ze alles wat hen in hun jonge leven bezig had gehouden, in één tel opzij kunnen zetten.
Alleen Angela, met haar dertien jaar de oudste van het vierspan, luisterde een ogenblik naar de jongen. Ze zou wel naar hem toe willen gaan om hem te vragen waar hij zo onophoudelijk om riep. Ze durfde niet. Ze was bang voor de timmerman die woedend kon uitvallen en die haar misschien ook nu zou wegsturen. Hij joeg kinderen altijd weg, omdat ze hem voor de voeten liepen. Eens had hij haar zelfs geslagen toen hij haar en de jongen had betrapt bij het spelen tussen de krullen in zijn werkplaats. Josanna van elf, die altijd al een heks was geweest, deed bekkentrekkend het zieke kind na. Ze hield van pestspelletjes en kon de grootste lol hebben met het doodslaan van jonge vogeltjes of het verbranden van in papier gewikkelde kikkers. Die lage trek in haar karakter had ze van haar vader, die in de dieren die hij slachtte ook hulpeloze tegenstanders had.
Angela vond het bekkentrekken van haar zus ongepast. Ze waarschuwde Josanna niet te spotten met de zieke jongen. Door spotternij met het leed van een ander zou je diens ellende wel eens kunnen aantrekken. Toen de heks echter een gezicht trok of ze kotsen moest en het hulpeloze schreeuwen van de jongen nog eens nadeed, gaf Angela haar een draai om de oren. Maar Josanna trok zich daar geen moer van aan. Ze vond het extra leuk nu ze wist dat haar zus zich er zo aan ergerde. Gelukkig voor de jongen, voor wie dit alles bedoeld was, dat hij er geen weet van had. Margarita, een nimf van negen, en de kleine Irma van zes keken vol weerzin naar hun vader, die het levenloze varken met kokend water overgoot en de haren van de spekhuid schraapte. Er steeg een vette walm op van het dier. Voelde de slager aan, misschien in zijn onderbewuste, dat hij iets weerzinwekkends deed? In elk geval voelde hij zich gehinderd door de blikken van de meisjes, die het allemaal afschuwelijk vonden. Hoewel de kinderen haast elke dag dit schouwspel meemaakten, konden ze er niet aan wennen.
Ton van Reen: Landverbeuren (14)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Het bestuur van de Stichting P.C. Hooft-prijs voor Letterkunde heeft afgelopen dinsdag bekend gemaakt dat de P.C. Hooft-prijs 2015 wordt toegekend aan de dichteres Anneke Brassinga (1948).
De P.C. Hooft-prijs is een van de belangrijkste literaire prijzen van Nederland. De oeuvreprijs wordt jaarlijks afwisselend toegekend voor proza, essays en poëzie. Dit jaar is de prijs, waaraan een bedrag is verbonden van 60.000 euro, bestemd voor poëzie.
De prijs wordt op 21 mei 2015, de sterfdag van dichter P.C. Hooft (1581-1647), uitgereikt.
Brassinga debuteerde in 1987 met de bundel Aurora. Daarna publiceerde ze nog een tiental dichtbundels. Haar laatste dichtbundel was, Ontij (2010). Anneke Brassinga publiceerde, naast poëzie, veel essays en verhalen. Verder heeft ze veel vertaalwerk verricht, waaronder de vertaling van boeken van o.a. schrijvers als Oscar Wilde, Jules Verne, Vladimir Nabokov en Sylvia Plath.
De dichteres wordt door de jury geprezen om het gebruik van bijna vergeten of in onbruik geraakte woorden. ‘In elk gedicht openen zich onvermoede vergezichten van zeggingskracht. De taal wordt omgekeerd, uitgekleed en weer opnieuw uitgedost totdat alle registers die er ooit in voorgekomen zijn weer meedoen.’
De jury van de prijs bestond dit jaar uit Wim Brands, Anja de Feijter, Rozalie Hirs, Erik Lindner en Maaike Meijer.
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive A-B, Art & Literature News, Sylvia Plath
The Sorrows of Young Werther (72) by J.W. von Goethe A neighbour saw the flash, and heard the report of the pistol; but, as everything remained quiet, he thought no more of it. In the morning, at six o'clock, the servant went into Werther's room with a candle. He found his master stretched upon the floor, weltering in his blood, and the pistols at his side. He called, he took him in his arms, but received no answer. Life was not yet quite extinct. The servant ran for a surgeon, and then went to fetch Albert. Charlotte heard the ringing of the bell: a cold shudder seized her. She wakened her husband, and they both rose. The servant, bathed in tears faltered forth the dreadful news. Charlotte fell senseless at Albert's feet.When the surgeon came to the unfortunate Werther, he was still lying on the floor; and his pulse beat, but his limbs were cold. The bullet, entering the forehead, over the right eye, had penetrated the skull. A vein was opened in his right arm: the blood came, and he still continued to breathe. From the blood which flowed from the chair, it could be inferred that he had committed the rash act sitting at his bureau, and that he afterward fell upon the floor. He was found lying on his back near the window. He was in full-dress costume. The Sorrows of Young Werther (Die Leiden des jungen Werther) by J.W. von Goethe. Translated by R.D. Boylan. To be continued fleursdumal.nl magazine
More in: -Die Leiden des jungen Werther, Goethe, Johann Wolfgang von
Oek de Jong
en dialogue avec Geneviève Brisac et Guy Walter
Maison de la Poésie, Mercredi 17 décembre 2014
Rencontre animée par Margot Dijkgraaf, critique littéraire aux Pays-Bas
Lecture par Sophie Bourel
À l’occasion de la parution de son deuxième roman traduit en français, Robes d’été flottant au vent, l’écrivain néerlandais Oek de Jong dialoguera avec deux auteurs français : Geneviève Brisac, qui vient de publier Dans les yeux des autres (L’Olivier) et Guy Walter, auteur d’Outre mesure (Verdier).
Oek de Jong, dont chaque livre est un événement aux Pays-Bas, grand admirateur de Proust, nous offre avec Robes d’été flottant au vent un roman de formation très riche sur l’adolescence et la sexualité.
Une rencontre internationale sur les thèmes de l’enfance, de la poésie, de la nature et de la folie, une conversation sur le thème du conflit entre raison et sentiments et les différents chemins que peut prendre une éducation sentimentale.
Soirée organisée en collaboration avec l’Ambassade des Pays-Bas et avec le soutien de Thalys.
Oek De Jong
Robes d’été flottant au vent
[Opwaaiende zomerjurken]
Trad. du néerlandais par Philippe Noble
Collection Du monde entier, Gallimard
Mercredi 17 décembre 2014 – 19H00
Maison de la Poésie
Passage Molière
157, rue Saint-Martin – 75003 Paris
# Website Maison de la Poésie Paris
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Margot Dijkgraaf, TRANSLATION ARCHIVE
Omdat velen er naar vragen, organiseert Ton van Reen weer eens de kaboutertocht, ditmaal langs de overblijfselen, restanten en sporen in het landschap van de in het begin van de twintigste eeuw verdwenen kabouters/kaboten/kobolden.
In het boek KLEIN VOLK, over het leven van de kabouters, is de tocht beschreven op blz. 68.
De tocht is niet alleen een speurtocht naar de kabouters, maar vertelt ook veel over andere uit ons leven verdwenen mensen die vroeger de gehuchten op het platteland bezochten, zoals de rondreizende Teuten die stoffen verkochten, bijvoorbeeld de families Vroom, Dreesmann, Lampe, Voss en Brenninkmeyer. Hier vergaarden ze hun eerste kapitaal door het haar van de boerinnen op te kopen en het te verkopen aan hoge heren die er pruiken van maakten. En de Hessen die ijzerwaren verkochten en de wandelende joden met hun handelswaar. Maar ook de Roma en Sinti, die in Duitsland voor Ziehgauner werden uitgescholden, een scheldwoord dat in onze maar ook in de Duitse taal tot zigeuner werd verbasterd. Ze werden ook wel Egyptenaren (Engels: gypsies) genoemd.
Het is ook een tocht door de geschiedenis van de mensen die leefden in de gehuchten en kleine dorpen tussen Peel en Maas, en een kennismaking met het door de geschiedenis gevormde landschap.
Samenkomst bij de historische boerderij Lormans, Baarloseweg 34 te Helden-Dorp. Het huis is nu vooral een ruïne, wat des te jammer is omdat het een erkend monument is. In de boerderij zijn nog de zeldzame, met het in kleur variërend blauwsel van blauwknollen, beschilderde kalkmuren te zien. Deze blauwknollen werden vroeger gevonden in de voormalige moerassen tussen Helden en Baarlo, het gebied dat nu nog De Meeren wordt genoemd. In het boek Klein Volk staan foto’s van deze boerderij op blz. 63.
De wandeling duurt ongeveer 2 tot 3 uur. Begin en einde van de tocht is bij boerderij Lormans. Voor wie niet kan wandelen, de te bezoeken plekken zijn ook per fiets en auto te bereiken. Dat houdt in dat deelnemers op de fiets of met de auto van locatie naar locatie kunnen rijden en op de plekken kleine wandelingen kunnen maken.Tip voor de wandelaars: de plekken waar kabouters tot in de twintigste eeuw hebben gewoond, liggen in het bos. Daarom liever geen blote benen of open schoenen in verband met in het bos groeiend struweel.
Aan de wandeling zijn geen kosten verbonden.
De organisatie is in handen van de Bibliotheken Maas en Peel.
Zie ook het artikel van Jef van Kempen uit het Brabants Dagblad van 8 januari 2005: Klein Volk. Verbannen naar het einde van de wereld.
Link naar dit artikel op deze website
WANDELEN IN HET SPOOR VAN DE VERDWENEN KABOUTERS
Datum: zondag 14 december. Vertrek bij de oude boerderij: om 13.00 uur.
Voor meer informatie: E: tonvanreen@planet.nl – www.tonvanreen.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, Art & Literature News, Reen, Ton van, Ton van Reen
HOOFSTUK 3
De vogels die de nacht hadden doorgebracht op het plein, vlogen alleen of in zwermen achter de karren aan die beladen met manden en rieken naar de velden reden. In deze tijd van de oogst stonden de boeren elke dag met hun koppen naar de grond om de aardappels te rooien. Zo konden lijsters, meeuwen en kauwen zich te barsten vreten aan wormen en ander gedierte dat uit het donker werd gewroet. Elysee kwam uit de bouwvallen van Chile naar buiten lopen. Hij knipperde tegen het zonlicht, vond het licht erg lastig en verdween weer naar binnen. De zwerver Elysee, die als waarzegger zijn kostje bij elkaar scharrelde, deed Solde vaker aan dan men daar nodig vond. Hij leek er graag te komen, hoewel niemand hem mocht. Hij was erg opdringerig en zocht vaak ruzie, vooral op dagen dat het slecht ging met zijn handel in illusies. Hij wist de mensen dan ook nooit anders te voorspellen dan dat het slecht met hen af zou lopen. Daarom vond men het niet meer nodig nog iets over de toekomst te horen.
Elysee had een van de vertrekken van Chiles Plaats als slaapkamer ingericht. Daar sliep hij meestal zijn roes uit. Levensgevaarlijk, want de pannen van het dak lagen los en konden bij slecht weer door het plafond van leem en riet naar beneden slaan. En ook de muren helden gevaarlijk over. Soms dook hij dagenlang niet op. Dan wist men toch dat hij er was, omdat de ezel rond de gebouwen van Chile bleef grazen; een eigenaardig dier met poten zo krom als hoepels. Als men Elysee dan ging zoeken, bang dat er iets met hem was gebeurd, vond men hem meestal stomdronken op zijn kamertje. In gezelschap van een rits lege flessen en rattenkeutels. Dreigend met een stok, omdat hij wenste met rust te worden gelaten. Toch kwam zijn dronkenschap op niemand vreemd over.
In dit dorp, waar men zich vaak stom verveelde, was drank een van de weinige mogelijkheden tot ontspanning. Kerels zopen zich het lazarus, om opgewassen te zijn tegen de sleur van het bestaan. Kaffa was een van die weinigen met wie Elysee contact had. Ze hadden veel dingen gemeen. Ze bezaten niets. Geen dak konden ze het hunne noemen. Als zwerver hadden ze vaak dezelfde moeilijkheden te overwinnen. Maar vrienden waren ze nooit geworden. Hun verschillen waren te groot. Kaffa wist niet beter dan dat hij zwerver was. Hij wilde niet anders.
Elysee echter had nooit zwerver willen zijn. Hij verfoeide zijn bestaan. Maar al zijn pogingen om zich op te werken haalden niets uit. Het enige wat hij kon, was aan anderen de toekomst voorspellen. Voor ander werk was hij ten enenmale niet geschikt. En zijn werk bracht nu eenmaal mee dat hij van het ene dorp naar het andere moest zwerven. Om aan zijn ellende te ontkomen zoop hij zich steeds ladderzat. Zo was voor hem de cirkel van zijn bestaan als zwerver rond. Misschien was het daarom dat hij zich agressief tegen iedereen opstelde en zich de haat van velen op de hals haalde. Daardoor leek hij kwaadaardiger dan hij in werkelijkheid was. De kinderen Azurri kwamen naar buiten. Nog geurend naar hun nest, door de ochtend nog ongewoon stil voor hun doen. Ze bekeken de dingen waar ze de dag tevoren mee bezig waren geweest, maar waar ze nu nog nauwelijks interesse voor hadden. Een lange nacht vol dromen had hen van de vorige dag vervreemd. Alles moest opnieuw verkend worden. Ze drentelden wat rond en sierden het plein op. Hun blonde haren vielen tot ver over de schouders, zodat het was alsof hun smalle gezichten in hooi waren ingelijst. Ze leken in niets op hun vader.
Ton van Reen: Landverbeuren (13)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Landverbeuren, Reen, Ton van
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature