Fleurs du Mal Magazine
MUSEUM DE FUNDATIE ZWOLLE
Paleis a/d Blijmarkt, Zwolle
George Grosz
Schwarzer Champagner und Blutiger Ernst
5 september t/m 5 december 2010
Na Paul Citroen (2008) en John Heartfield (2009) toont Museum de Fundatie ook dit najaar een belangrijke “Berliner” uit het interbellum: George Grosz. De tentoonstelling Schwarzer Champagner und Blutiger Ernst is een samenwerking van de Akademie der Künste Berlijn en Museum de Fundatie, en omvat een keuze van Grosz’ grafisch werk, tekeningen en schetsboeken afkomstig uit de collectie van Akademie der Künste Berlijn die de nalatenschap van George Grosz beheert.
George Grosz (Berlijn 1893- Berlijn 1959) keerde getraumatiseerd terug uit de loopgraven van de Eerste wereldoorlog. Hij werd in het revolutionaire Berlijn dadaïst en scherp criticus van het burgerdom en het opkomend militarisme in de Republiek van Weimar. Als geen andere kunstenaar uit zijn tijd heeft Grosz met zijn scherpe pen en zijn kleurrijke penseel de Duitse samenleving in de naoorlogse periode tussen 1918 en 1933 in beeld gebracht. Oorlogsinvaliden en oorlogsprofiteurs, werklozen en speculanten, communisten en nazi’s, brave burgers en bohemiens, geëmancipeerde vrouwen en dames van lichte zeden; Grosz was een groot satirisch tekenaar, die zijn tijdgenoten op messcherpe wijze trefzeker op de korrel nam. Hij was geïnteresseerd in de mensen, hun gedrag, de relaties, maatschappelijke structuren en het politieke systeem met zijn gebreken en zwaktes. Enerzijds was hij de koele waarnemer die afstand hield en afrekende met het leger, de overheid en kleinburgerlijkheid, anderzijds toonde hij zichzelf, zijn vrienden en metgezellen ook als vitale deelnemers aan een samenleving tussen crisis en utopie. De inventarisatie en analyse die hij als kritisch realist van zijn tijd en de tijdgeest maakte, is bovendien van een verontrustende actualiteit.Naast zijn belangrijke grafische werk uit de jaren ’20 – dat hem in Duitsland beroemd en berucht maakte – en werk dat hij maakte in de Eerste Wereldoorlog, zijn in de tentoonstelling opmerkelijke kinder- en jeugdtekeningen van Grosz te zien. Ook worden de Pop art-achtige fotomontages die Grosz in de jaren vijftig in de Verenigde Staten maakte getoond.
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, Galerie Deutschland
MUSEUM DE PONT TILBURG
Howard Hodgkin
Time and Place – schilderijen 2000-2010
2 oktober 2010 tm 16 januari 2011
Deze tentoonstelling richt zich op Howard Hodgkins schilderijen van plaatsen en momenten in de tijd als subjectieve uitingen van een visuele ervaring. De tentoonstelling bestrijkt de afgelopen tien jaar in de loopbaan van de kunstenaar en omvat veel schilderijen die niet eerder voor een breder publiek te zien zijn geweest, waaronder een reeks sterk nieuw werk dat is voortgekomen uit de reeks Home, Home On the Range uit 2008. Als geheel zullen de werken inzicht geven in de fysieke én de emotionele lading van Hodgkins kunst die hij weet te bereiken door zijn gebruik van schaal, zijn gevoeligheid voor licht en zijn vermogen om schilderkunstige equivalenten van diepte en sfeer te creëren.
In de afgelopen jaren is Hodgkins werk op tentoonstellingen ofwel in termen van specifieke genres of types – interieurs, grote schilderijen – ofwel als volledige overzichtstentoonstelling gepresenteerd. Howard Hodgkin: Time and Place biedt een frisse kijk op het werk van de kunstenaar en laat zien dat zijn betekenis als een van de meest vitale, fascinerende schilders van onze tijd onverminderd groot is.
Howard Hodgkin werd in 1932 in Londen geboren en bezocht de Camberwell School of Art and de Bath Academy of Art, Corsham. In 1984 vertegenwoordigde hij Groot-Brittannië op de Biennale in Venetië. In 1985 ontving hij de Turner Prijs. Ruim veertig jaar lang is zijn werk internationaal tentoongesteld en het bevindt zich in belangrijke openbare en particuliere collecties over de hele wereld. Museale tentoonstellingen waren onder meer Paintings 1975-1995, die werd georganiseerd door het Modern Art Museum in Ford Worth en opende in het Metropolitan Museum of Art in New York, en vervolgens naar Fort Worth, Düsseldorf en Londen reisde, en een overzichtstentoonstelling in het Irish Museum of Modern Art (2006), Tate Britain and het Museo Nacional Centro de Arte Reine Sofia in Madrid.
Howard Hodgkin Time and Place is georganiseerd ism Modern Art Oxford en the San Diego Museum of Art, waar de tentoonstelling vanaf februari 2011 te zien zal zijn.
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive
.jpg)
Joris-Karl Huysmans
(1849-1907)
Le Drageoir aux épices (1874)
XII. L’Extase
La nuit était venue, la lune émergeait de l’horizon, étalant sur le pavé bleu du ciel sa robe couleur soufre.
J’étais assis près de ma bien-aimée, oh! bien près! Je serrais ses mains, j’aspirais la tiède senteur de son cou, le souffle enivrant de sa bouche, je me serrais contre son épaule, j’avais envie de pleurer; l’extase me tenait palpitant, éperdu, mon âme volait à tire d’aile sur la mer de l’infini.
Tout à coup elle se leva, dégagea sa main, disparut dans la charmoie, et j’entendis comme un crépitement de pluie dans la feuillée.
Le rêve délicieux s’évanouit… je retombais sur la terre, sur l’ignoble terre. O mon Dieu! c’était donc vrai, elle, la divine aimée, elle était, comme les autres, l’esclave de vulgaires besoins!
kempis poetry magazine
More in: -Le Drageoir aux épices, Huysmans, J.-K.
.jpg)
Dirge in Woods
by George Meredith
(1828 – 1909)
A wind sways the pines,
And below
Not a breath of wild air;
Still as the mosses that glow
On the flooring and over the lines
Of the roots here and there.
The pine-tree drops its dead;
They are quiet, as under the sea.
Overhead, overhead
Rushes life in a race,
As the clouds the clouds chase;
And we go,
And we drop like the fruits of the tree,
Even we,
Even so.
Photos: Hans Hermans 2010 – Natuurdagboek september 2010
Poem: George Meredith
kempis poetry magazine
More in: Hans Hermans Photos, Meredith, George
.jpg)
C h a r l e s C r o s
(1842-1888)
U n i m m e n s e d é s e s p o i r
Un immense désespoir
Noir
M’atteint
Désormais, je ne pourrais
M’égayer au rose et frais
Matin.
Et je tombe dans un trou
Fou,
Pourquoi
Tout ce que j’ai fait d’efforts
Dans l’Idéal m’a mis hors
La Loi ?
Satan, lorsque tu tombas
Bas,
Au moins
Tu payais tes voeux cruels,
Ton crime avait d’immortels
Témoins.
Moi, je n’ai jamais troublé,
Blé,
L’espoir
Que tu donnes aux semeurs
Cependant, puni, je meurs
Ce soir.
J’ai fait à quelque animal
Mal
Avec
Une badine en chemin,
Il se vengera demain
Du bec.
Il me crèvera les yeux
Mieux
Que vous
Avec l’épingle à chapeau
Femmes, au contact de peau
Si doux.
.jpg)
Charles Cros poetry
k e m p i s p o e t r y m a g a z i n e
More in: Archive C-D, Cros, Charles
Deserted: To withdraw from or leave usually without intent to return (desert a town). Destitute or deprived of inhabitants; deserted; uninhabited; hence, gloomy; as, a desolate isle; a desolate wilderness; a desolate house. Laid waste; in a ruinous condition; neglected; destroyed.
Joep Eijkens photos
fleursdumal.nl magazine
More in: Joep Eijkens Photos
A case of identity:
Fanny
jef van kempen 2010
fleursdumal.nl magazine
More in: Jef van Kempen Photos & Drawings, Photography
.jpg)
Renzo Martens
Barbara Kruger
Amsterdam Temporary Stedelijk
September 2010
Taking Place and Monumentalisme are 2 exhibitions
at the Temporary Stedelijk which will be on view
until January 9, 2011. The new Stedelijk
(reconstruction in ‘progress’ from 2003)
will reopen 2011 or later???
Photos: Anton K. 2010
fleursdumal.nl magazine
More in: Anton K. Photos & Observations, Exhibition Archive
.jpg)
Ton van Reen
De mannen van Sankaber
Alle mannen van Sankaber zijn ruiters
dag en nacht rijden ze de rotsige hellingen op en af,
rechtop zittend op hun Arabische kleppers,
slanke, hitsige paarden, die als ze met de zweep krijgen
als jeeps optrekken, behendig de rotsen ontwijkend
Hoewel de ruiters altijd haast hebben
lijkt het of ze achteloos door elkaar draven
en altijd van nergens naar nergens rijden
of ze alleen maar rijden om elkaar te ontmoeten
doordat hun hoofddoeken achter hen aan waaien
is het net alsof hun paarden vleugels hebben
‘Salama, salama,’ roepen ze als ze op elkaar inrijden
als ridders in een toernooi, elkaar net ontwijkend
elkaar alleen rakend met hun vleugels, ‘salama’
‘Salama, salama,’ klinkt het de hele dag door
tot het donker wordt en de ruiters in de nacht verdwijnen
alleen het ‘salama, salama’ wordt nog gehoord
boven het geklepper van de paarden en de klappende zwepen
Ton van Reen poetry: De naam van het mes. Afrikaanse gedichten
kempis poetry magazine
More in: -De naam van het mes, Ton van Reen
SCHUNCK* HEERLEN
van 03/09 – 28/11 2010
The anarchy of silence
John Cage and experimental art
Een bom onder de artistieke conventies van zijn tijd
Amerikaans componist, dichter, graficus en essayist John Cage (1912-1992) heeft met zijn radicale en experimentele composities het verloop van de moderne muziek en dans veranderd, en zo een nieuwe conceptuele horizon geschapen voor artistieke producties in de late 20ste eeuw. ‘The anarchy of silence’, de grootste expositie gewijd aan componist John Cage sinds zijn overlijden in 1992, plaatst zijn werk voor het eerst in de context van zowel de muziekgeschiedenis als de geschiedenis van de beeldende- en de podiumkunst. Het is een omvattend retrospectief van zijn werk, zijn gedachten en zijn invloeden. Invloeden die nog steeds voelbaar zijn.
De kijkrichting van een museum voor hedendaagse kunst
Om het werk van een componist vanuit de kijkrichting van een museum voor hedendaagse kunst te verkennen, neemt de tentoonstelling de ontmoetingen van Cage met kunstenaars als uitgangspunt, om zo de historische beschouwing van zijn oeuvre te kunnen plaatsen. In een tijd dat kunstenaars de expressiviteit verwierpen, ontwikkelde Cage een neutrale compositie en werden zijn partituren een model om de creatieve daad over te dragen. Toen Marcel Duchamp verkondigde dat ‘de toeschouwer een werk compleet maakt’ (1957), lanceerde Cage het concept van de onbestemde partituur als een matrix om dit idee te testen.
John Cage als allround innovator
De tentoonstelling toont John Cage als een allround innovator en volgt zijn carrière in chronologische volgorde van 1930 tot de late jaren ‘80 van de vorige eeuw. Het omvat meer dan 200 werken, inclusief originele scores, schilderijen, geluidsstukken, films en multimedia-installaties. Niet alleen van John Cage zelf, maar ook van Marcel Duchamp, Robert Rauschenberg, Andy Warhol, La Monte Young, Nam June Paik en Fluxus e.a. Het retrospectief is samengesteld door Julia Robinson en tot stand gekomen in een coproductie tussen MACBA Barcelona, Henie Onstad Art Centre in Noorwegen en SCHUNCK*.
“Exhibition organised by Museu d’Art Contemporani de Barcelona (MACBA) in cooperation with SCHUNCK* and the Henie Onstad Art Centre, Høvikodden”
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, FLUXUS LEGACY
Hans Sachs
(1494 -1576)
Die Zeichen des Regenwetters
(In dem Abendton Nachtigalls)
(1. November 1545)
Willst du erkennen Regen,
Wann der zukünftig sei:
Das Morgenroth allwegen
Zeigt Regenwetter frei;
Auch wenn der Wind thut wehen
Her von dem Niedergang; Westen.
Auch wenn die Sonn’ am Morgen
Gibt langer Streifen Glanz;
Auch wenn sie bleibt verborgen
Durch schwarze Wolken ganz;
Er muß bevor auch stehen,
So bleich ist ihr Aufgang:
Auch wenn des Mondes Scheine,
Die Sterne groß und kleine
Schwarz, dunkel sind und bleich;
Wenn Nebel Berge decken
Und wehet weiche Luft,
Wenn Wald und Strauch und Hecken
Schwarz sind, gehüllt in Duft,
Kommt Regen insgemeine
Ins Land, das merket euch!
Wenn scharf die Sonn’ thut stechen
Und Gäns’ und Enten sich
Froh baden in den Bächen
Und Frösche fröhlichlich
Schrein, wenn’s beginnt zu tagen,
So stellt sich Regen ein;
Wenn sich vom Netz die Spinnen
Verkriechen allenthalb,
Im Korb bleiben die Bienen,
Wenn niedersteigt die Schwalb’
Zum Wasser, um zu schlagen
Die Flügel schnell darein;
Wenn sich die Säu’ thun jücken,Jucken.
Der Esel wälzt auf dem Rücken,
Die Hunde fressen Gras
Und wieder von sich speien,
Wenn Fraun und manche Maid
Ueber die Flöhe schreien,
Die ihnen thun viel Leid,
Auch stark die Mücken stechen –
Bedeutet’s immer Naß.
Wenn Rosse auf den Weiden
Roßwespen beißen sehr,
Und wenn die Küh’ vor beiden
Nicht können bleiben mehr,
Vor Bremsen und Stechmücken –
Ist Regen nicht mehr weit.
Wenn die Speckseiten rinnen,
Das Salz wird feucht und weich,
Die Maid einschläft beim Spinnen,
Das Licht nur brennet bleich;
Auch wenn die Zehe jücken,
So ist es Regens Zeit.
Wenn feucht ist das Gemäuer
Und dunkel brennt das Feuer
Und bleibt im Haus der Rauch,
Und mürrisch alte Frauen,
Das Kind des Nachts nicht fromm –
Aus allem läßt sich schauen,
Daß Regenwetter komm’.
Die Zeichen, sonst und heuer,
Gibt uns der Tagesbrauch.
kempis poetry magazine
More in: Archive S-T
Paul Bogaers, Upset Down, 2010
MUSEUM DE PONT TILBURG
Paul Bogaers
Upset Down
2 oktober tm 21 november 2010
Op het eerste gezicht lijken beelden eenduidiger dan woorden. Dat geldt zeker voor fotografische beelden, waarop heel concreet is vastgelegd wat zich op een bepaald moment voor de lens van de camera bevond. Voor fotograaf en beeldend kunstenaar Paul Bogaers (Tilburg, 1961) zijn foto’s echter net zo wendbaar als woorden.
Bogaers heeft in de loop der jaren een beeldarchief opgebouwd waarin zich naast foto’s van hemzelf ook amateurkiekjes bevinden en foto’s uit boeken, tijdschriften en reclamefolders. Voor zijn tentoonstellingen en publicaties put hij uit deze verzameling om beelden steeds weer op nieuwe manieren samen te brengen. Dan blijkt hoe dezelfde foto in een andere context een nieuwe strekking krijgt, zoals een woord in de ene zin iets anders betekent dan in de andere.
In het project Upset Down heeft Bogaers de wendbaarheid van het beeld letterlijk als uitgangspunt genomen. Sommige foto’s op de tentoonstelling hangen daadwerkelijk op hun kop. In het gelijknamige boek, dat de directe aanleiding vormde voor Bogaers’ expositie in de projectzaal, is de omkeerbaarheid van beelden zelfs tot ordeningsprincipe verheven. In het boek zijn telkens twee beelden naast elkaar geplaatst. De afbeelding op de rechterpagina staat rechtop, die op de linker ondersteboven. Daardoor heeft het boek geen onder- of bovenkant. Wanneer je het omdraait wisselen de foto’s alleen van positie; de linkerpagina verandert in de rechter, het ondersteboven geplaatste beeld staat nu rechtop en vice versa.
Niet alleen het idee, ook de uitwerking zorgt voor verrassingen. Dankzij dit op-en-neer principe zijn weinig voor de hand liggende beeldcombinaties een twee-eenheid geworden, zoals de foto van een bruid tussen een plastic voorhang met een tunnel in het ijs; een strook lucht tussen twee rijen bomen met een fontein; een gezicht dat schuilgaat achter een doek met een weggewaaid plastic tasje. In omgekeerde positie geven de beeldparen andere details prijs en roepen nieuwe associaties op: over de ‘lenigheid’ van beelden gesproken.
Op de tentoonstelling hanteert Bogaers naast de omkering, ook het uiteenlopend formaat van de foto’s en hun compositie op de wand als middel om een samenhang te bewerkstelligen. Dat er tussen hen zo’n wonderlijke chemie kan ontstaan heeft ook te maken met de eigenschappen die de beelden wel met elkaar gemeen hebben. De foto’s waar Bogaers zijn oog op laat vallen, brengen schijnbaar onbetekenende situaties en voorwerpen in beeld. Ze zijn nooit te herleiden tot een direct herkenbare gebeurtenis, tijd of plaats. Het gekozen standpunt, het veelvuldig gebruik van close-ups, de keuze voor zwart/wit en een zekere onscherpte geven de foto’s abstracte kwaliteiten. Bogaers zet de eigenschappen van de wegwerpcamera, de ‘nonchalance’ van de amateurfotograaf en de ‘slechte’ kwaliteit van oude reproducties in als beeldende middelen. In hun argeloze onnadrukkelijkheid geven zijn beelden zich niet direct prijs. De combinaties versterken die magie. Bogaers opereert in de traditie van de surrealisten. Net als zij buit hij de menselijke neiging uit om verbanden te willen leggen, hoe weinig aanleiding daar soms ook voor is. Met behulp van overeenkomsten in vorm, in structuur, in licht en schaduw of in de opbouw van het beeld verleidt hij de toeschouwer beelden aan elkaar te koppelen die niets met elkaar van doen hebben.
Het werk van Bogaers heeft het plezierige van een spel. Er is de verwondering over poëtische, grappige of bizarre beeldcombinaties, maar er is ook de ontregeling en het soms wat ongemakkelijke gevoel wanneer tot je doordringt welke zaken je, zonder er erg in te hebben, met elkaar verbond.
MUSEUM DE PONT TILBURG
PAUL BOGAERS IN LUYCKS GALLERY TILBURG
10 oktober – 13 november 2010
subrealistische fotografie
Beeldend kunstenaar/fotograaf Paul Bogaers (Tilburg 1961) begeeft zich sinds jaar en dag op het terrein van de gedachtefotografie, te omschrijven als ‘het paradoxale streven om met fotografische middelen het onzichtbare te tonen, een innerlijke wereld te verbeelden’. Puttend uit een uitgebreid beeldarchief combineert hij eigen opnames met door hem verzamelde prentbriefkaarten en kiekjes uit oude fotoalbums en tijdschriftenbeelden. Met zijn onverwachte standpunten, zijn opmerkzaamheid voor onooglijke details en bizarre combinaties prikkelt Bogaers de kijker tot het ontdekken van nieuwe verbanden en betekenissen.
LUYCKS GALLERY TILBURG
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature