Fleurs du Mal Magazine
`Hé, Mels! Kom je nog!’ De stem van Thija.
Hij rent naar de Wijer.
Tijger en Thija zitten in de boot.
Tijger roeit. Thija zit op het bankje, een reistas op haar knieën.
`We gaan naar China’, roept Tijger.
Mels springt in de boot en neemt de roeispanen over. Ze zakken de Wijer af, naar het hart van het dorp.
Mels ziet de mensen naar buiten komen. Zijn moeder, samen met tante Noortje, de roodharige heks en de moeder van Thija, die een glinsterende groene jurk draagt. Ze is nauwelijks groter dan Thija en net zo dun. Die twee lijken wel zussen.
`Waar gaan jullie heen?’ roept Thija’s moeder bezorgd.
`We reizen naar China’, roept Thija.
`Hoelang blijven jullie weg?’
`Dat weten we nog niet.’
`Je moet je slaapjurk meenemen! En je tandenborstel!’
`We hebben niets nodig. In China slapen we in het paleis van de keizer.’
`Ik wil mee’, roept Thija’s moeder. `Ik wil graag terug!’
`Spring maar in de boot’, roept Thija. `Ik vang je op!’
Te laat. De boot schiet onder de brug. Mels kijkt recht in het gezicht van Lizet, die over de reling hangt, altijd benieuwd naar wat die drie aan het doen zijn. Nog net ziet hij dat ze haar rechterbeen naar voren plaatst, zodat hij onder haar rok kijkt en de kousenband rond haar dij ziet. In dezelfde oogopslag ziet hij dat Thija ziet wat hij ziet. Hij vervloekt het. Hij kan er niets aan doen dat Lizet hem altijd zo uitdaagt.
Als de boot aan de andere kant onder de brug uit komt, is hij in een vliegtuig veranderd. Heel gewoon, zoals in dromen alles heel gewoon is. In een wijde boog vliegt de kleine pipercub omhoog.
Ze zwaaien naar hun moeders.
`Kijk uit!’ roept Mels naar Tijger die aan de stuurknuppel zit, maar doordat hij naar zijn moeder zwaait, ziet hij niet dat ze recht op de silo afvliegen. Met een enorme knal spat het vliegtuig uit elkaar. Meel wolkt op.
Ton van Reen: Het diepste blauw (053)
wordt vervolgd
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, - Het diepste blauw, Archive Q-R, Reen, Ton van
Growing Old
But now at thirty years my hair is grey—
(I wonder what it will be like at forty ?
I thought of a peruke the other day—)
My heart is not much greener ; and, in short, I
Have squandered my whole summer while ’twas May,
And feel no more the spirit to retort ; I
Have spent my life, both interest and principal,
And deem not, what I deemed, my soul invincible.
No more—no more—Oh ! never more on me
The freshness of the heart can fall like dew,
Which out of all the lovely things we see
Extracts emotions beautiful and new ;
Hived in our bosoms like the bag o’ the bee.
Think’st thou the honey with those objects grew ?
Alas ! ’twas not in them, but in thy power
To double even the sweetness of a flower.
No more—no more—Oh! never more my heart,
Canst thou be my sole world, my universe !
Once all in all, but now a thing apart,
Thou canst not be my blessing or my curse :
The illusion’s gone for ever, and thou art
Insensible, I trust, but none the worse,
And in thy stead I’ve got a deal of judgement,
Thou Heaven knows how it ever found a lodgement.
My days of love are over ; me no more
The charms of maid, wife, and still less of widow,
Can make the fool of which they made before,—
In short, I must not lead the life I did do ;
The credulous hope of mutual minds is o’er,
The copious use of claret is forbid too,
So for a good old-gentlemanly vice,
I think I must take up with avarice.
Ambition was my idol, which was broken
Before the shrines of Sorrow, and of Pleasure ;
And the two last have left me many a token
O’er which reflection may be made at leisure :
Now, like Friar Bacon’s Brazen Head, I’ve spoken,
‘Time is, Time was, Time’s past’ : a chymic treasure
Is glittering Youth, which I have spent betimes—
My heart in passion, and my head on rhymes.
What is the end of Fame ? ’tis but to fill
A certain portion of uncertain paper :
Some liken it to climbing up a hill,
Whose summit, like all hills, is lost in vapour ;
For this men write, speak, preach, and heroes kill,
And bards burn what they call their ‘midnight taper’,
To have, when the original is dust,
A name, a wretched picture and worse bust.
What are the hopes of man ? Old Egypt’s King
Cheops erected the first Pyramid
And largest, thinking it was just the thing
To keep his memory whole, and mummy hid ;
But somebody or other rummaging,
Burglariously broke his coffin’s lid :
Let not a monument give you or me hopes,
Since not a pinch of dust remains of Cheops.
But I, being fond of true philosophy,
Say very often to myself, ‘Alas!
All things that have been born were born to die,
And flesh (which Death mows down to hay) is grass ;
You’ve passed your youth not so unpleasantly,
And if you had it o’er again—’twould pass—
So thank your stars that matters are no worse,
And read your Bible, sir, and mind your purse.’
Lord Byron (1788-1824)
Growing Old
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Byron, Lord
De C. Buddingh’-prijs 2018 is toegekend aan Radna Fabias. De jury riep haar bundel ‘Habitus’ uit tot beste Nederlandstalige poëziedebuut van het jaar.
Met de woorden ‘Een wonderlijk ongeëvenaard geval, dat de jury vloeibaar maakt, morsend en gehoorzamend aan haar zwaartekracht,’ maakte juryvoorzitter Jeroen Dera de winnende bundel bekend tijdens ‘De staat van de poëzie’, een avond over de laatste ontwikkelingen in de Nederlandstalige poézie op het 49e Poetry International Festival.
‘Er gebeurt iets in de Nederlandstalige poëzie’, aldus de jury, wat zeker ook te danken is aan de dichters Dean Bowen, Elisabeth Tonnard en Arno Van Vlierberghe die met hun bundels ‘Bokman’, ‘Voor het ideaal, lees de schaal’ en ‘Vloekschrift’ ook kans maakten op de dertigste editie van de debuutprijs. Naast Jeroen Dera zaten Charlotte Van den Broeck en Antoine de Kom in de jury.
Radna Fabias is geboren en getogen op de Nederlandse Antillen en studeerde aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht.
“ik krijg
vijf trucs om gokkasten te laten betalen
een simpele manier om geld te maken
acht manieren om de man thuis te houden waaronder
vier brouwsels voor een strakkere kut”,
schrijft ze in ‘Habitus’. ‘Met overdonderde kracht sleurt ze de lezer mee in een broeierig tussengebied,’ aldus de jury. ‘Een subversieve stem die afkomst, bestemming, lichaam en perspectief te lijf gaat en daarbij zichzelf en de ander niet spaart, Deze poëzie is vlezig, goddelijk vunzig soms – en breekt de Hollandse dichtkunst weergaloos open, rekent af met het veilige vers. ‘Habitus’ zindert.
Het is moeilijk te zeggen wat het meest beklemt in deze bundel: het tropische eiland, het Nederlands waar de ik-figuur naartoe reist, of de categorieën die afkomst en bestemming projecteren op het lyrische ik. Fabias maakt deze beklemming voelbaar en tegelijkertijd gooit ze geijkte opposities als ‘wit’-‘zwart’, ‘man’-‘vrouw’, ‘ik’-‘ander’ open door ingenieus gebruik te maken van een cameramatige, maar uitgesproken lyrische stem die alle perspectieven opentrekt en het niet schuwt om zichzelf en de ander op het spel te zetten.’
Hoewel het aantal van 21 ingezonden debuten kwantitatief niet uitzonderlijk kan worden genoemd gaf de jury uiting aan het gevoel dat dit toch zeker een zeer bijzonder Buddingh’-jaar is.
‘Er gebeurt iets in de Nederlandstalige poëzie,’ zo meent de jury. In drieën valt op hoe op inhoudelijk vlak de combinatie van experiment en engagement overheerst, hoe de zoektocht naar een expliciet politiek ik centraal staat – een ik dat de verhouding zoekt tot de gemeenschap maar daarbij vooral de notie ‘gemeenschap’ problematiseert – en hoe de poëzie waarin dit allemaal gebeurt opvallend vaak verschijnt bij kleinere uitgeverijen.
De jury acht de kans groot dat het de uitgeverijen aan de rand van het literaire veld zijn die dit nieuwe geluid in de poëzie mogelijk maken.
Sinds 1988 wordt op initiatief van Poetry International ieder jaar de C. Buddingh’-Prijs uitgereikt aan de schrijver of schrijfster van het beste Nederlandstalige poëziedebuut. Met de prijs beoogt Poetry International meer aandacht te genereren voor talentvolle nieuwe stemmen in de Nederlandstalige poëzie.
Voor menig dichter van naam was de C. Buddingh’-Prijs de eerste belangrijke trofee die in de wacht werd gesleept. Joke van Leeuwen, Tonnus Oosterhoff, Ilja Leonard Pfeijffer en Anna Enquist, of recenter Lieke Marsman, Ellen Deckwitz, Maarten van der Graaff en Marieke Lucas Rijneveld behoren tot de laureaten.
Titel: Habitus
Auteur: Radna Fabias
Uitgever: de Arbeiderspers
Taal: Nederlands
ISBN10 9029523808
ISBN13 9789029523806
Februari 2018
Afmetingen 11x205x169 mm
Verschijningsdatum: 20-02-2018
Paperback
120 pagina’s
Prijs: € 19,99
NUR: 306
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive E-F, Art & Literature News, Awards & Prizes, Buddingh', Cees, Marsman, Lieke, Poetry International, Rijneveld, Marieke Lucas
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature