Fleurs du Mal Magazine
Tropenmuseum Amsterdam
Betsabeé Romero
Cars & Traces
24 september 2010 t/m 28 februari 2011
Het Tropenmuseum toont van 24 september 2010 tot en met 28 februari 2011 werk van de kunstenares Betsabeé Romero (Mexico-Stad, 1963). Met sculpturen en installaties van auto’s en hun onderdelen reageert ze op thema’s als migratie, modernisering en beweging. “Iedereen heeft ervaring met de auto, als chauffeur of als passagier. Daarom zijn de auto en bijvoorbeeld banden, wielen en motorkappen prachtige, herkenbare objecten om te gebruiken”, aldus Romero. De auto(-onderdelen) combineert Betsabeé Romero met herkenbare elementen uit de Mexicaanse en andere culturen. Op deze manier versterkt zij tegenstellingen: de auto waarbij je denkt aan bijvoorbeeld snelheid en modernisering en daarnaast culturele tradities die we in ons gemeenschappelijk geheugen met ons meedragen. Van de maagd van Guadalupe (beschermheilige van Latijns-Amerika) en ex voto’s (voorwerpen bij een altaar of een heiligenbeeld) tot Delfts blauw en zelfs de Noord/Zuidlijn in Amsterdam. “Alles moet snel gaan. Iets is nuttig als er vaart achter zit. Ook een cultuur moet zich snel ontwikkelen. Zonder acht te slaan op de sporen die worden achtergelaten op de aarde en haar bewoners.” Betsabeé Romero probeert ons te dwingen wel even stil te staan en ons te verwonderen over objecten die met veel zorg en aandacht op een ambachtelijke manier zijn gemaakt.
Traces (‘sporen’)
In sommige werken maakt Romero letterlijke sporen, in andere zijn ze als metafoor aanwezig. Speciaal voor ‘Betsabeé Romero, Cars & Traces’ maakt zij het werk Broken Landscape, dat bestaat uit twee metrowielen waaruit een bloemenmotief van boerenbont is gesneden. Ze verwijst naar de problemen die de aanleg van de metro in zowel Mexico als in Nederland veroorzaakt. Door gebroken servies op de banden te plakken, symboliseert ze de kwetsbare stadsbodem.
Op twee enorme foto’s zijn kunstwerken van auto’s in het Mexicaanse landschap afgebeeld (Exodo en Ayate Car). Exodo (‘exodus’, 2007) bestaat uit de geraamtes van zes Volkswagen Kevers, de daken vol met tassen en dozen van migrerende families. Om Ayate Car (1997) te maken, streek de kunstenares neer in het grensgebied tussen de stad Tijuana en San Diego. Samen met inwoners van Tijuana stopte ze 10.000 rozen in een oude Ford, die ze vervolgens beschilderden en vlakbij de grens parkeerden. Met beide projecten vestigt ze de aandacht op de constante migratiestromen in haar land, en alle menselijke drama’s die daarmee gepaard gaan.
Creatie in situ in Amsterdam
Betsabeé Romero gaat in september samen met Nederlanders het kunstwerk Flower Power Car maken. Een Volkswagen Kever wordt beschilderd, waarna Romero op het dak een grote injectiespuit plaatst. Deze Kever kan iedereen straks bekijken, omdat hij buiten het museum wordt tentoongesteld.
Betsabeé Romero volgde haar opleiding aan de Escuela Nacional de Artes Plásticas in Mexico-Stad en de École nationale superieure des beaux-arts in Parijs. Haar werk was te zien op vele tentoonstellingen en biënnales in Mexico en andere landen, onder meer in 2000 in Canvas International Art te Amsterdam. Verschillende musea en particulieren bezitten werk van haar.
Het Tropenmuseum vertelt verhalen over mensen en objecten uit andere culturen. Doelbewust kiest het museum ervoor om ook aan de hand van hedendaagse kunst die verhalen te vertellen. Hierbij wordt gekozen voor kunstenaars die – met een grote beeldende kracht en kwaliteit – vanuit hun eigen identiteit en wortels reflecteren op de wereld om zich heen. Zij houden zich bezig met thema’s die aansluiten bij die van het museum, zoals culturele uitwisseling of verandering, en/of hun werken kunnen de huidige collectie versterken. Betsabeé Romero past uitstekend bij deze uitgangspunten. Haar tentoonstelling is de tweede van een serie hedendaagse kunsttentoonstellingen in het museum.
Publicatie: Bij de tentoonstelling hoort een aantrekkelijke, visuele catalogus die aansluit bij de stijl van Betsabeé Romero. De auteurs zijn Mischa Andriessen, José Manuel Springer en Sebastian Lopez.
Canvas International Art heeft van 25 september t/m 23 oktober een expositie van Betsabeé Romero aan de Gerard Doustraat 142 – 144, Amsterdam.
Bezoekadres: Linnaeusstraat 2 – Amsterdam
020-568 8200
tropenmuseum@kit.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive
.jpg)
W i l l e m B i l d e r d i j k
(1756-1831)
T r o o s t z a n g
Niet altijd druipt het vochtig Zuien
Van saamgepreste regengbuien;
Niet altijd giert het buldrend Nood;
Het meir laat eenmaal af van woelen;
De Zomerbranding laat zich koelen;
De kalmte drijft het onweêr voort.
Hoe lang dan zal, na zoo veel weken,
Uw oog van staâge tranen leken,
Uw hart nog bloeden, dierbre vrind?
Hoe lang, hoe lang zult gy ’t verschelen
Der lieve Moeder nog beschreien,
Die ge immers door geen’ rouw herwint?
ô Doe in ’t eind dien storm bedaren:
Stil, stil die opgeruide baren,
Die zich verheffen in uw ziel.
De weêrspoed moog den wijze treffen,
Hy buigt, maar zal zich weêr verheffen: —
Die neêrzijgt, boog niet maar hy viel.
Zoo ziet men zwakke rozenstrruiken
Het hoofd in ’t mulle zandbed duiken,
Geknakt, ontworteld, uitgerukt.
Maar de Eik staat pal, verduurt de slagen
Van straffen wind en onweêrvlagen;
Hy wordt geschut, maar niet verdrukt.
Mijn Vriend! hoe groots, hoe billijk vloeien
De tranen die uw borst besproeien
Uit Godbehaaglijke oudermin!
Hoe billijk is die zucht van ’t harte,
Die ’t diep gevoel toont van uw smarte,
En welk een grootheid heeft zy in!
Wat offer waar hier toe te brengen,
Wat wijn op ’t grafgesteent’ te plengen,
Zoo waardig aan het overschot,
Als tranen, die zoo willig vlieten? —
En, die dat offer mag genieten,
ô God, hoe zalig is zijn lot!
Mijn Vriend, met wellust, met vervoering,
Zag ik de eerste zielsontroering,
Die nog door uwen boezem woelt. —
ô Oudrenmin, ô kinderplichten!
Ja, hier voor de eerste smart te zwichten,
Wie wraakte ’t immer, die gevoelt?
Mijn hart nam deel in uwe plagen.
En ach, hoe zoet is ’t, leed te dragen
Met hem die zonder wroeging lijdt!
Mijn oog zag op uw bleke wangen
Met vreugd de dankbre druppen hangen,
Der Moederlijke zorg’ gewijd.
En zou het niet? — Natuurgenoten,
ô Houdt mijn hart zich ooit gesloten
Wanneer het u in droefheid ziet?
Zijn uwe rampen, uwe pijnen,
Zijn uw genoegens niet de mijnen?
Leef ik voor u, voor ’t menschdom, niet?
En gy, Godes der eedle zielen,
Voor wie wy beide nederknielen,
Gy, Vriendschap, zuster van de Min!
Zoo immer harten samenstemmen,
Het is daar uwe banden klemmen,
En gy, gy sloor er de onzen in.
Geem Vriendschap zal de droefheid smooren,
De bange klacht ontijdig storen,
Door wreedlijk opgedrongen troost.
’t Verkropte hart van rouw bevangen,
Mag aan heur’ boezem lucht ontfangen
In ’t zuchtjen dat het met haar loost.
Maar eindlijk, ’t is genoeg der smarte
Gevierd, genoeg aan d’eisch van ’t harte,
Genoeg aan die des plichts voldaan.
Mocht vriendschap in uw droefheid deelen,
Zy wenscht die diepe wond te heelen,
En biedt haar hand blijmoedig aan.
Mijn Vriend, wat zijn de kundigheden,
De door de kunst gekweekte reden,
Zoo ze onze driften niet bestiert?
Wat baatte u ’t onvermoeibaar zwoegen
En vroeg en rustloos letterploegen,
Zoo ge aan uw’ rouw ten offer wierdt.
’t Is tijd, na zoo veel kwijnend treuren
Het hangend hoofd weêr op te beuren:
Dit eischt mijn Vriendschap, dit uw plicht.
Dit eischt die eigenste Ouderliefde,
Die u met zoo veel teêrheid griefde:
De Vader, wien ge aan ’t harte ligt.
’s Gravenhage 1782
.jpg)
Willem Bilderdijk gedichten
k e m p i s p o e t r y m a g a z i n e
More in: Bilderdijk, Willem
.jpg)
Joris-Karl Huysmans
(1849-1907)
Le Drageoir aux épices (1874)
X. Ballade chlorotique
Mollement drapé d’un camail de nuées grises, le crépuscule déroulait ses brumeuses tentures sur la pourpre fondante d’un soleil couchant.
Elle s’avançait lentement, souriant d’un sourire vague, balançant sa taille mince dans une robe blanche piquée de pois rouges. Ses joues se tachaient par instants de plaques purpurines et ses longs cheveux ondoyaient sur ses épaules, roulant dans leurs flots sombres des roses blanches et des mauves.
Un peuple de jeunes gens et de jeunes filles la regardaient venir, fascinés par son oeil creux, par son rire maladif. Elle marchait sur eux, les étreignait de ses petits bras et collait furieusement ses lèvres contre leur bouche. Ils haletaient et frissonnaient de tout leur corps; hors d’haleine, éperdus, hurlant de douleur, ils se tordaient sous le vent de son baiser comme des herbes sous le souffle d’un orage.
Des mères désolées embrassaient ses genoux, serraient ses mains pleuraient de longs sanglots, et elle, impassible, pâle, l’oeil fixe, plein de lueurs mouillées, les mains moites, les seins dardant leurs pointes, les repoussait doucement et continuait sa route.
Une jeune fille se traînait à ses pieds, tenant sa poitrine a deux mains, râlant, crachant le sang. Grâce! criait-elle, grâce! ô phtisie! aie pitié de ma mère, aie pitié de ma jeunesse! mais la goule implacable la serrait dans ses bras et picorait sur ses lèvres de longs baisers.
La victime palpitait faiblement encore; elle l’étreignit plus étroitement et choqua ses dents contre les siennes; le corps se convulsa faiblement, puis demeura froid, inerte, et les joues se couvrirent de teintes glauques, de vapeurs livides.
Alors la déesse voleta lourdement, de pâles rayons jaillirent de ses prunelles et baignèrent de glacis bleuâtres les joues blanches de la morte.
Mollement drapé d’un camail de nuées grises, le crépuscule déroulait ses brumeuses tentures sur la pourpre fondante d’un soleil couchant.
kempis poetry magazine
More in: -Le Drageoir aux épices, Huysmans, J.-K.
.jpg)
Multatuli
(1820-1887)
Ideën (7 delen, 1862-1877)
Idee Nr. 16
Als ik ‘t woord “ziel” noem, doe ik dat by wyze van spreken. Als ik iets stel tegenover stof, doe ik dat by wyze van spreken. Als ik zeg “God”, doe ik dat by wyze van spreken.
Want ik weet niet wie God is. Ik weet niet wat ziel is. En wat er is buiten stof, weet ik niet.
kempis poetry magazine
More in: DICTIONARY OF IDEAS, Multatuli, Multatuli
O s c a r W i l d e
(1854-1900)
Madonna Mia
A lily-girl, not made for this world’s pain,
With brown, soft hair close braided by her ears,
And longing eyes half veiled by slumberous tears
Like bluest water seen through mists of rain:
Pale cheeks whereon no love hath left its stain,
Red underlip drawn in for fear of love,
And white throat, whiter than the silvered dove,
Through whose wan marble creeps one purple vein.
Yet, though my lips shall praise her without cease,
Even to kiss her feet I am not bold,
Being o’ershadowed by the wings of awe,
Like Dante, when he stood with Beatrice
Beneath the flaming Lion’s breast, and saw
The seventh Crystal, and the Stair of Gold.
.jpg)
Oscar Wilde poetry
k e m p i s p o e t r y m a g a z i n e
More in: Wilde, Oscar
Edith Södergran
1892-1923
Skönhet
Vad är skönhet? Fråga alla själar –
skönhet är varje överflöd, varje glöd, varje överfyllnad och varje stort armod;
skönhet är att vara sommaren trogen och naken intill hösten;
skönhet är papegojans fjäderskrud eller solnedgången som bebådar storm;
skönhet är ett skarpt drag och ett eget tonfall: det är jag,
skönhet är en stor förlust och ett tigande sorgetåg,
skönhet är solfjäderns lätta slag som väcker ödets fläkt;
skönhet är att vara vällustig som rosen eller att förlåta allting för att solen skiner;
skönhet är korset munken valt eller pärlbandet damen får av sin älskare,
skönhet är icke den tunna såsen i vilken diktare servera sig själva,
skönhet är att föra krig och söka lycka,
skönhet är att tjäna högre makter.
Edith Södergran poetry
fleursdumal.nl magazine
More in: Edith Södergran, Södergran, Edith
Flux/S – Drafts Establishing Future
do 9 t/m zo 12 september 2010
Strijp-S, Eindhoven (NL)
flux-s.nl
Tweede editie van crossdisciplinair kunstenfestival Flux/S haalt opnieuw een international gezelschap van kunstenaars, performers, dansers, schrijvers en musici naar Strijp-S, Eindhoven. Vier dagen lang reageren zij met 35 installaties, performances, interventies en uitvoeringen, verspreid over 20.000 m2 tentoonstellingsoppervlak en twee hectare buitenruimte, op de mogelijkheden en uitdagingen van dit nieuwe culturele stadshart. Flux/S – Drafts Establishing Future vindt plaats van 9-12 september en is grotendeels gratis toegankelijk.
Strijp-S en Flux/S : epsiode 2
Na een goedbezochte eerste editie in 2009 is Flux/S van 9-12 september weer terug op Strijp-S, het voormalige Philips-terrein in Eindhoven. Dit industriegebied was voorheen afgesloten van de buitenwereld en wordt de komende jaren getransformeerd tot het nieuwe culturele hart van de stad. Inspelend en vooruitlopend op deze metamorfose nodigt internationaal kunstenfestival Flux/S jaarlijks een groot aantal kunstenaars uit om met hun werk nieuwe ideeën en voorstellen te ontwikkelen die bij de opbouw van deze moderne en innovatieve woon-en werkplek kunnen inspireren.
Flux/S – Drafts Establishing Future
Met de eerste pioniers die op Strijp-S zijn neergestreken doet de menselijke maat schoorvoetend zijn intrede tussen bouwkranen, zandhopen en verbindingswegen. Intermenselijke, sociale en economische vraagstukken dringen zich op. Deze tweede editie van Flux/S met de vooruitziende titel Drafts Establishing Future speelt in op de komst van de eerste bewoners. Waar Flux/S vorig jaar vooral inging op de ruimtes en ruimtelijkheid in het algemeen, zal dit jaar voelbaar zijn hoe mens en omgeving inmiddels direct op elkaar ingrijpen. De kunstwerken en voorstellingen op Flux/S maken onzichtbare processen en voorwaarden die hierbij van belang zijn tastbaar voor de bezoeker. Vier dagen lang zijn in en rondom de monumentale fabrieksgebouwen beeldende kunst, muziek, performance, dans, video, nieuwe media en poëzie en literatuur te beleven, die voor een groot deel site specific voor Flux/S zijn ontwikkeld.
Een greep uit het programma
Telcosystems laat met de installatie 12-series zien hoe de ogenschijnlijk tegenstrijdige combinatie van voorgegeven algoritmische structuren en onvoorspelbare gedragingen van fundamenteel belang is voor creatieve ontwikkeling. Tony Orrico gebruikt in zijn Penwald-serie zijn eigen lichaam -en de perfecte beheersing daarvan als instrument om de natuurlijke maar delicate relatie tussen lichaam, geest en omgeving weer te geven. Het jonge architectencollectief Lilith Ronner van Hooijdonk werpt schijnbare obstakels op in de vorm van Crushroom, een bouwwerk van hekwerken, dat de toekomst juist zal blijken te ontsluiten. De vier kunstenaars achter Conditional Design gaan, gevoed en aangestuurd door de keuzes van bezoekers, een 1100 m2 grote vloer in het SBP-gebouw een geheel nieuwe invulling geven. Afsluitend zullen op de laatste avond de tien new wave jazzmuzikanten van Atomic + The Vandermark 5 in een daverend concert al improviserend reageren op vier dagen Flux/S. Het volledige programma van Flux/S is uitgebreid te bekijken op flux-s.nl.
Flux/S – Drafts Establishing Future toont -vaak in aanwezigheid van de makers -werk van :
Wolfgang Heiniger Superflex – Alicia Framis – Klaske Oenema & Tom America – Tony Orrico – The Great Park & Preslav Literay School – Frank Bruggeman, Ernst vd Hoeven, Eric Roelen – nb : Nicole Beutler Projects – Pilvi Takala – Hiba Vink, Els Moors, Maartje Wortel – Telco Systems – Matt Bauer, Dana Falconberry & Matangi Kwartet – David Maljkovic – Chris Garneau – Martha Hjorth – Jessen Lunapark – Zoro Feigl – Samuel Beckett – Rafter – Lilith Ronner van Hooijdonk: Lilith van Assem, Lieke van Hooijdonk, Elsbeth Ronner – We Make Carpets – Tom Hillewaere Chora Architecture and Urbanism – Antoine Schmitt – Emre Huner, Snode Vormgevers – Conditional Design: Roel Wouters, Luna Maurer, Joost II Sickenga met werk van de dichters Jonathan Puckey Vicky Franken, Menno Wigman, Mark Boog, Arjen Martha Hjorth Jessen & Saygin Soher Duinker, F. Starik, Rodaan Al Galidi, Tsead Bruinja, Atomic + The Vandermark 5, Erik Jan Harmens, strid Lampe, Edwin Fagel en Floris Schönfeld & Michaël Sewandono, Ingmar Heytze en Leo Vroman.
Flux/S is een jaarlijks internationaal kunstenfestival en een productie van Stichting Flux/S. De programmering is in handen van curator Jan Schuijren en komt tot stand in nauwe samenwerking met MU, het Van Abbemuseum, Muziekgebouw Frits Philips, axesjazzpower, BALTAN Laboratories, 5MinutenMuseum en Literair Productiehuis Wintertuin.
► Website: flux-s.nl
fleursdumal.nl
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive
jef van kempen
Der Hund 1982
► website Museum of lost concepts
fleursdumal.nl magazine
More in: FDM Art Gallery, Jef van Kempen, Kempen, Jef van, Museum of Lost Concepts, MUSEUM OF LOST CONCEPTS - invisible poetry, conceptual writing, spurensicherung
.jpg)
P. A. d e G é n e s t e t
(1829 – 1861)
De Engel bij het Graf
Wat zoekt gij den levende bij de dooden?
Hij is hier niet. – Luk. XXIV
Gij zijt niet heengegaan, gij heilge hemelbode,
Wiens nieuwe vredegroet, bij Jozefs grafspelonk,
Der Droefheid, weenend om haar Doode,
Weleer, in ’t morgenuur, verrassend tegenklonkl
Ik heb, op ’t groote Feest, in meer dan aardsche droomen,
(Al heeft mijn zinljk oog geen Engel ooit aanschouwd!)
Ik óók, uw geestenstem, in gindschen hof, vernomen,
Daar eens een dierbaar stof aan de aarde werd betrouwd.
’k Stond, peinzend, bij een zerk; de Paaschzon wierp haar stralen
Op ’t plechtig duin; de zee ruischte, als een psalm, van veer;
Maar ik dacht hoe we saam eens dweepten in de dalen,
En vroeg aan ’t graf mijn doode weer ….
Toen, zachtkens, ook voor mij, klonk door de stille dreven
Die toon, waarbij het oog verwachtend opwaart ziet,
Die englen-zegegroet, dat woord van eeuwig leven:
„Vriend, die gij zoekt, die is hier niet!
„Niet hier! – die ging u voor naar goddelijker Eden
Dan ’t lieflijk lustoord uwer jeugd
En waar de boezem klopt van reiner zaligheden,
Dan de eerste liefde op aard bij ’s levens lentevreugd t”
Ja, ’k ken u, Engel Gods, gedaald in Jozefs gaarde,
Gij boô der schoonste Hoop, die ons de borst doet slaan
De God van Christus zond u zeegnend hier op aarde,
En Christus’ geest leerde ons uw heilge stem verstaan.
.jpg)
P.A. de Génestet gedichten
k e m p i s p o e t r y m a g a z i n e
More in: Génestet, P.A. de
.jpg)
Georg Trakl
(1887-1914)
Menschliche Trauer
Die Uhr, die vor der Sonne fünfe schlägt –
Einsame Menschen packt ein dunkles Grausen.
Im Abendgarten morsche Bäume sausen;
Des Toten Antlitz sich am Fenster regt.
Vielleicht daß diese Stunde stillesteht.
Vor trüben Augen nächtige Bilder gaukeln
Im Takt der Schiffe, die am Flusse schaukeln;
Am Kai ein Schwesternzug vorüberweht.
Es scheint, man hört der Fledermäuse Schrei,
Im Garten einen Sarg zusammenzimmern.
Gebeine durch verfallne Mauern schimmern
Und schwärzlich schwankt ein Irrer dort vorbei.
Ein blauer Strahl im Herbstgewölk erfriert.
Die Liebenden im Schlafe sich umschlingen,
Gelehnet an der Engel Sternenschwingen,
Des Edlen bleiche Schläfe Lorbeer ziert.
.jpg)
Georg Trakl poetry
kempis poetry magazine
More in: Trakl, Georg
C h a r l e s C r o s
(1842-1888)
L e h a r e n g s a u r
A Guy
Il était un grand mur blanc – nu, nu, nu,
Contre le mur une échelle – haute, haute, haute,
Et, par terre, un hareng saur – sec, sec, sec.
Il vient, tenant dans ses mains – sales, sales, sales,
Un marteau lourd, un grand clou – pointu, pointu, pointu,
Un peloton de ficelle – gros, gros, gros.
Alors il monte à l’échelle – haute, haute, haute,
Et plante le clou pointu – toc, toc, toc,
Tout en haut du grand mur blanc – nu, nu, nu.
Il laisse aller le marteau – qui tombe, qui tombe, qui tombe,
Attache au clou la ficelle – longue, longue, longue,
Et, au bout, le hareng saur – sec, sec, sec.
Il redescend de l’échelle – haute, haute, haute,
L’emporte avec le marteau – lourd, lourd, lourd,
Et puis, il s’en va ailleurs – loin, loin, loin.
Et, depuis, le hareng saur – sec, sec, sec,
Au bout de cette ficelle – longue, longue, longue,
Très lentement se balance – toujours, toujours, toujours.
J’ai composé cette histoire – simple, simple, simple,
Pour mettre en fureur les gens – graves, graves, graves,
Et amuser les enfants – petits, petits, petits.
.jpg)
Charles Cros poésie
kempis poetry magazine
More in: Cros, Charles
.jpg)
George Eliot
(Mary Ann Evans, 1819 – 1880)
Ay De Mi
O bird, that used to press,
Thy head against my cheek
With touch that seem’d to speak,
And ask a tender "yes" –
Ay de mi, my bird:
Ay de mi, my bird, my bird –
Ay de mi, my bird.
O tender downy breast,
And warmly beating heart,
That beating seem’d a part
Of me who gave it rest –
Ay de mi, my bird:
Ay de mi, my bird, my bird –
Ay de mi, my bird.
The Radiant Dark
Should I long that dark were fair? Say, O song.
Lacks my love aught that I should long?
Dark the night with breath all flow’rs
And tender broken voice that fills
With ravishment the list’ning hours.
Whis’prings, wooings,
Liquid ripples, and soft ring-dove cooings,
in low-toned rhythm that love’s aching stills.
Dark the night, yet is she bright,
For in her dark she brings the mystic star,
Trembling yet strong as is the voice of love
From some unknown afar.
O radiant dark, O darkly foster’d ray,
Thou hast a joy too deep for shallow day.
.jpg)
George Eliot poetry
k e m p i s p o e t r y m a g a z i n e
More in: Eliot, George
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature