Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
2019 Jubileumjaar Lustwarande
26 mei – 20 oktober
In 2019 jubileert Lustwarande. Delirious is de tiende expositie in park De Oude Warande.
Ook paviljoen Grotto, door Callum Morton voor De Oude Warande ontworpen, bestaat tien jaar.
Lustwarande start het seizoen op 26 mei met de eerste van twee edities van Brief Encounters ’19.
2019 Jubileumjaar Lustwarande
Delirious
15 juni – 20 oktober
Delirious presenteert een overzicht van recente ontwikkelingen en focust op materialiteit, de huid van hedendaagse sculptuur.
Met nieuw werk van zesentwintig kunstenaars, onder wie Isabelle Andriessen (NL) – Steven Claydon (UK) – Claudia Comte (CH) – Hadrien Gerenton (FR) – Camille Henrot (FR) – Nicholas Hlobo (SA) – Saskia Noor van Imhoff (NL) – Esther Kläs (DE) – Sarah Lucas (UK) – Justin Matherly (US) – Bettina Pousttchi (DE) – Magali Reus (NL) – Bojan Šarčević (RS) – Filip Vervaet (BE)
curatoren: Chris Driessen & David Jablonowski
2019 Jubileumjaar Lustwarande
Brief Encounters ‘19
26 mei & 8 september
Op 26 mei presenteert Lustwarande de eerste editie van Brief Encounters van dit jaar, met nieuwe performances van Melanie Bonajo (NL), William Hunt (UK) en Grace Schwindt (DE).
Het programma wordt begin mei bekend gemaakt.
Op 8 september vindt de tweede editie plaats, met onder andere nieuw werk van Gosie Vervloessem (BE).
curatoren: Chris Driessen & Lucette ter Borg
Locatie: Lustwarande – park De Oude Warande, Tilburg
# meer info op website fundament/lustwarande
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Art Criticism, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Fundament - Lustwarande, Natural history, Performing arts, Sculpture
Naakt of bloot? Het vrouwelijk naakt in de Nederlandse schilderkunst 1875-1925
Naakt of bloot? Het vrouwelijk naakt in de hedendaagse kunst
Naakt of bloot? Deze vraag vormt de rode draad van de tentoonstellingen Naakt of bloot? Het vrouwelijk naakt in de Nederlandse schilderkunst 1875-1925 en Naakt of bloot? Het vrouwelijk naakt in de hedendaagse kunst in Museum Jan Cunen (3 februari tot en met 19 mei 2019). Naakten van George Hendrik Breitner, Isaac Israels en Jan Sluijters gaan een dialoog aan met werk van hedendaagse kunstenaars als Lita Cabellut, Bart Hess en Carla van de Puttelaar. Het museum voelt zich geroepen om de tegenstelling die in de huidige samenleving ten aanzien van naakt is ontstaan, zichtbaar en bespreekbaar te maken. Want waar we aan de ene kant krampachtig en preuts omgaan met bloot, worden we er aan de andere kant voortdurend mee overladen.
Naakt of bloot, wat is eigenlijk het verschil? Bij het kijken naar kunst blijkt er een subtiele scheidslijn te zijn tussen deze twee begrippen. ‘Bloot’ betekent ‘zonder kleren zijn’, een toestand die vaak samengaat met een gevoel van schaamte, zowel voor degene die kijkt als voor degene naar wie gekeken wordt. ‘Naakt’ verwijst naar een natuurlijke of artistieke vorm van naaktheid die niet tot verlegenheid stemt. Beide termen zijn echter subjectief. Wat de één als naakt ziet, ervaart een ander als bloot. Wat is voor jou het verschil? Waar trek jij de grens?
De exposities in Museum Jan Cunen roepen de vraag op of de kijk op naakt tussen pakweg 1875 en 1925 eigenlijk wel zo anders is dan tegenwoordig. In de media worden we voortdurend geconfronteerd met bloot, terwijl de omgang daarmee een stuk gevoeliger ligt dan enkele decennia geleden. Terwijl het internet tot in extremen toegang geeft tot alle vormen van bloot, wordt een vrouwentepel stelselmatig verwijderd van social media. Een tendens die raakvlakken heeft met de dubbele moraal in de late negentiende eeuw: enerzijds werd de maatschappij destijds gekenmerkt door kuisheid en preutsheid, anderzijds werd er op zedelijk gebied vaak een oogje dichtgeknepen. ‘Wat je niet ziet, bestaat niet’ lijkt opnieuw onderdeel van de tijdgeest.
Museum Jan Cunen wil de tegenstelling die in de huidige samenleving ten aanzien van naakt is ontstaan, zichtbaar en bespreekbaar maken en onomwonden de schoonheid van het naakte lichaam vieren. Om overeenkomsten en verschillen bloot te leggen tussen de oude en nieuwe ideeën over het vrouwelijk naakt, gaat de kunst uit het einde van de negentiende en het begin van de twintigste eeuw een dialoog aan met kunstwerken van hedendaagse kunstenaars. Werk van vooraanstaande Nederlandse meesters als George Hendrik Breitner, Isaac Israels, Jan Sluijters en Jan Wiegers worden getoond in combinatie met werk van hedendaagse kunstenaars Lita Cabellut, Bart Hess, Carla van de Puttelaar, Viviane Sassen en Isabelle Wenzel. Ook wordt podium geboden aan vier jonge talenten: Charissa van Dijk, Margherita Soldati, Mariëlle Veldhuis en Meret Zimmermann. Zo koppelt het museum de blik van ruim een eeuw geleden aan de actuele discussie over het naakt in de beeldende kunst en de huidige maatschappelijke positie van het naakt. De vergelijking tussen toen en nu biedt een andere kijk op de eigen tijd en plaatst onze omgang met het blote lichaam in een breder perspectief.
Naakt of bloot? Het vrouwelijk naakt in de Nederlandse schilderkunst 1875-1925
Naakt of bloot? Het vrouwelijk naakt in de hedendaagse kunst
3 februari t/m 19 mei 2019
Museum Jan Cunen
Molenstraat 65
5341 GC Oss
T: (0412) 798 000
E: info@museumjancunen.nl
# Meer informatie op website Museum Jan Cunen Oss
• fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Erotic literature, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Natural history, The Ideal Woman
Jean Cocteau (1889 – 1963) is een kunstenaar die tot de verbeelding spreekt. Hij uitte zich in bijna alle artistieke media: poëzie, literatuur, beeldende kunst, vormgeving, theater en zijn favoriete medium: film.
Meer nog dan om zijn werk was Cocteau bekend om zijn opmerkelijke leven. Hij omgaf zich met beroemdheden als Sergei Diaghilev, Edith Piaf, Pablo Picasso en Coco Chanel, en raakte geregeld in opspraak vanwege zijn homoseksualiteit en drugsgebruik.
Het oeuvre van Cocteau was een voorbode van de multidisciplinaire praktijken van ontwerpers en kunstenaars van nu. Jean Cocteau | Metamorphosis werpt licht op zijn voortdurende zelftransformatie en zijn zoektocht naar een eigen identiteit. In de hedendaagse maatschappij, waarin het emancipatiedebat weer hoogtij viert en waarin de persoonlijke beeld-en identiteitsvorming in hoge mate beïnvloedbaar is, zijn Cocteau’s leven en werk opnieuw actueel.
Zoals jonge mensen zich tegenwoordig digitaal een identiteit aanmeten, had Cocteau de gave om zichzelf via diverse media steeds met andere ogen te bezien en te laten zien. Jean Cocteau | Metamorphosis toont veel van die gezichten, in woord en in beeld.
Jean Cocteau
Metamorphosis
door Ioannis Kontaxopoulos
november 2018
ISBN 978-94-6208-470-4
design: Berry van Gerwen
Nederlands, Frans
paperback
17 x 24 cm
320 pag.
geillustreerd (150 kleur)
in samenwerking met: Design Museum den Bosch
NAi Boekverkopers / Booksellers
€ 34,95
De tentoonstelling over Jean Cocteau in het Design Museum Den Bosch, loopt nog tot en met 10 maart 2019.
# New books
Jean Cocteau
Metamorphosis
• fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Bookstores, Archive C-D, Archive C-D, Art & Literature News, DANCE & PERFORMANCE, Design, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Jean Cocteau, LGBT+ (lhbt+), Maison de la Poésie, Museum of Literary Treasures, SURREALISM, Surrealism, Surrealisme, THEATRE
Aan de basis van Richard Longs werken ligt steeds een eenvoudige geometrische vorm: de cirkel, de lijn, de spiraal of het kruis – minimale vormen die in het landschap opvallen omdat ze door mensenhanden zijn gemaakt.
Long heeft ze tijdens wandelingen overal ter wereld achtergelaten: cirkels van steen en hout in Frankrijk en Alaska of in de mist in Schotland; een kronkelende lijn in een stenige vlakte in de Sahara en een lijn van water uitgegoten op een brugje in de Italiaanse Alpen.
Van al het werk maakt hij foto’s, die hij in galeries en musea laat zien. Ook op andere manieren haalt hij zijn werken het museum binnen, door stenen of takken die hij in de natuur heeft verzameld te rangschikken tot strakke banen of cirkels, maar ook door tekeningen en schilderingen te maken met rivierklei.
Richard Long
16 feb – 16 juni 2019
De Pont is vernoemd naar de jurist en zakenman Jan de Pont (1915-1987) uit wiens nalatenschap in 1988 een stichting ‘ter stimulering van de hedendaagse kunst’ kon worden opgericht.
Het museum is sinds 1992 gevestigd in een voormalige wolspinnerij die is verbouwd tot een ruimte waar hedendaagse kunst optimaal tot haar recht kan komen. De monumentale oude fabriek met de grote, lichte zaal en de intieme ‘wolhokken’ vormt een prachtige omgeving voor de vele kunstwerken.
Museum De Pont
Wilhelminapark 1
5041 EA Tilburg
Nederland
# Website Museum De Pont Tilburg
• fleursdumal.nl magazine
More in: Archive K-L, Art & Literature News, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Land Art, Richard Long
Vanaf 30 november 2018 tot 28 april 2019 presenteert het Bonnefantenmuseum het omvangrijke retrospectief Someone is in my House van de Amerikaanse kunstenaar David Lynch.
Hoewel David Lynch onmiskenbaar een spilfiguur is in de internationale film- en tv-wereld, is zijn werk als beeldend kunstenaar veel minder bekend. Dat is op zijn minst vreemd, aangezien Lynch zelf altijd heeft benadrukt dat hij zichzelf vóór alles ziet als beeldend kunstenaar.
Een beeldend kunstenaar die tijdens zijn studie aan de kunstacademie toevallig in aanraking kwam met het medium film, waarmee de basis gelegd werd voor zijn carrière als filmregisseur.
Naast zijn werk als regisseur is Lynch altijd actief gebleven als beeldend kunstenaar en heeft hij in de afgelopen decennia een grenzeloos oeuvre gecreëerd van onder andere schilderijen, tekeningen, litho’s, foto’s, lampsculpturen, muziek en installaties.
Een oeuvre dat tot nu toe nog maar zelden is belicht en in musea werd getoond. Met ruim 500 werken brengt het Bonnefantenmuseum niet alleen de eerste Nederlandse museumpresentatie van Lynch’ beeldend oeuvre, maar ook de grootste overzichtstentoonstelling ooit.
David Lynch: Someone is in my House
30.11.2018 – 28.04.2019
David Lynch, beeldend kunstenaar
Anders dan het werk van Lynch (1946, Missoula, Montana, VS), vol duister geweld en seksualiteit, doet vermoeden, is de kindertijd van de kunstenaar en filmmaker gelukkig en liefdevol.
Lynch groeit op met reislustige ouders en leidt op jonge leeftijd een nomadenbestaan, een voor hem idyllische en veilige omgeving. Van jongs af aan aangemoedigd om zich creatief te ontplooien – kleurboeken waren uit den boze, eigen verbeelding gebruiken was het credo – komt hij uiteindelijk op de Pennsylvania Academy of the Fine Arts in Philadelphia terecht om schilderkunst te studeren.
Hier ontwikkelt Lynch zijn artistieke vocabulaire en thema’s die blijvend aanwezig zullen zijn in zijn werk. En hier ligt de voedingsbodem voor zijn eerste mixed-media installatie met stop-motion film Six Men Getting Sick (Six Times) (1967), die een opmaat vormde naar zijn eerste speelfilm, Eraserhead (1977). De rest is (film)geschiedenis en inmiddels zijn Lynch’ films moderne klassiekers.
Lynch’ kunstenaarschap loopt als een rode draad door zijn leven en films. Hij is gedurende zijn vijftigjarige carrière altijd blijven tekenen en schilderen, ook als er vanwege zijn werk als filmregisseur weinig tijd was om in het atelier door te brengen.
“I miss painting when I’m not painting”, zegt Lynch zelf in de recente biografie Room to Dream. * David Lynch en Kristine McKenna. Room to Dream. Edinburgh, Canongate Books, 2018, p. 301
In samenwerking met David Lynch toont het Bonnefanten een indrukwekkend artistiek overzicht van het veelzijdige kunstenaarschap van Lynch.
De tentoonstelling omvat schilderijen, foto’s, tekeningen, litho’s en aquarellen uit de jaren 60 tot heden, unieke tekeningen op luciferboekjes uit de jaren 70, schetsboektekeningen uit de jaren 60/70/80, zwart-wit foto’s uit verschillende periodes, waaronder de befaamde Snow Men-fotoserie (1993), cartoons uit de serie The Angriest Dog in the World (1982-1993), audiowerken én een aantal kortfilms uit 1968-2015.
Voor het eerst sinds het ontstaan in 1967, zal ook het allesbepalende academiewerk Six Men Getting Sick (Six Times) in een museumtentoonstelling te zien zijn.
Publicatie
Bij de tentoonstelling verschijnt een rijk geïllustreerde monografie met tekstbijdragen van curator Stijn Huijts (artistiek directeur Bonnefantenmuseum), Kristine McKenna (journalist en curator, Verenigde Staten), Petra Giloy-Hirtz (schrijver en curator, Duitsland) en Michael Chabon (schrijver, Verenigde Staten). De publicatie is verkrijgbaar in het Nederlands, Engels en Frans en wordt uitgegeven door Uitgeverij Hannibal in samenwerking met Prestel.
Tentoonstellingsteaser
In aanloop naar zijn omvangrijke retrospectief Someone is in my House, maakte Lynch speciaal voor het Bonnefanten een unieke tentoonstellingsteaser. In deze typisch Lynchiaanse kortfilm, met in de hoofdrol naast Lynch zelf de ‘White Monkey’ – een personage dat eerder opdook in Lynch’ Weird daily weather report – nodigt hij de kijker uit om naar het Bonnefanten te komen.
Flankerend programma
Parallel aan de tentoonstelling is er in samenwerking met Lumière Cinema in Maastricht een compleet filmretrospectief gewijd aan de films en het leven van David Lynch met filmvertoningen, documentaires en lezingen over de filmmaker.
Daarnaast brengt EYE filmmuseum drie digitaal gerestaureerde films opnieuw uit in de filmtheaters in heel het land. Voor meer informatie: https://www.eyefilm.nl/themas/gerestaureerde-david-lynch-klassiekers
De philharmonie zuidnederland werkte met de Poolse componist Marek Zebrowski aan een compositie en uitvoering van Music for David, een strijkkwartet dat Zebrowski in 2015 componeerde als een hommage aan Lynch, die op zijn beurt de korte animatie film Pożar (Fire) maakte bij Zebrowski’s compositie. Het muziekstuk zal een aantal keren live (op zaal) bij de film ten gehore worden gebracht.
# meer informatie op website Bonnefantenmuseum
# Expositie & publicatie
David Lynch: Someone is in my House
30.11.2018 – 28.04.2019
• photos: jef van kempen
• fleursdumal.nl magazine
More in: #Archive A-Z Sound Poetry, *Concrete + Visual Poetry K-O, - Book News, - Bookstores, Archive K-L, Art & Literature News, AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, David Lynch, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Jef van Kempen Photos & Drawings, Museum of Literary Treasures, Photography, Tales of Mystery & Imagination, THEATRE
Maartje Korstanje staat als mens en als kunstenaar in nauw contact met de natuur. Voor Korstanje ligt de schoonheid niet enkel in de perfectie van de natuur, maar in de kringloop van het leven. Het samenspel tussen leven en verval, waar groei en aftakeling deel uitmaken van de onomkeerbare fases van het leven, waarin het één niet zonder het ander kan bestaan.
In het proces van aftakeling toont zich tevens de schoonheid van het ongeschonden leven. Het contrast tussen aftakeling en het nog niet aangedane fascineert Korstanje mateloos. Alsof je pas kunt zien hoe mooi iets wàs, wanneer het aangevreten door de tijd, al gedeeltelijk weg geknabbeld is.
Veel mensen herkennen de schoonheid van de herfst: het fel rood en geel van een blad en de prachtige kleuren en vormen binnen een diversiteit aan paddenstoelen en schimmels. De afbraak zie je in zijn volle glorie: een noodzakelijk proces om bouwstoffen te leveren voor nieuw leven. De paddenstoelen en schimmels verschijnen als onverwacht gasten in de natuur. Deze wonderlijk mooie organismen kunnen enkel leven op een oudere drager, die als voedingsbodem dient voor het nieuwe wat zich erin nestelt. Korstanje houdt net zo veel van die oude drager als van de ‘Unexpected Guests’.
Zoals de natuur haar producten recyclet, zo kiest Korstanje een simpel materiaal als karton dat zij recyclet tot bouwmateriaal voor haar beelden. Het is niet alleen goedkoop en overal aanwezig, maar heeft ook het voordeel van een natuurlijke uitstraling. Door vloeibare lijm aan het karton toe te voegen wordt het tot karton-maché ; een substantie, die haar in staat stelt op een directe manier, met haar handen, te bouwen en te vormen.
Deze manier van beeldhouwen vergt veel tijd. Delen worden verwijderd wanneer het teveel oogt, of er wordt, laag over laag, meer materiaal aan toegevoegd. Vergelijkbaar met het groeiproces in de natuur, groeit het beeld in volume.
In dit werkproces is een overeenkomst te vinden tussen het verloop van de natuurlijke processen, zoals groei en verval, constructie en deconstructie en het creëren van een beeld, dat een creatief groeiproces doormaakt. Korstanje blijft door de jaren heen trouw aan haar werkwijze en laat het werk langzaam evolueren. Hoewel ook door de ratio ingegeven ideeën haar inspireren, blijven intuïtie en verbeelding uiteindelijk de belangrijkste drijfveren.
Naast het plantaardige karton gebruikt ze materialen als purschuim en diverse kunststoffen, waarmee ze contrast aanbrengt in het werk. Onder de ‘gelooide’ kartonhuid verschijnt opeens een vlees-roze orgaanachtige vorm. Het is eng, maar toch mooi. Je kunt je ogen er niet vanaf houden.
Aanvankelijk maakt ze sculpturen die sterke associaties oproepen met dieren of dierlijke organismen. De prettig-aardse beelden laten je vrij associëren. Je lijkt het te herkennen, maar toch ook weer niet. Het is alsof je oog in oog staat met een organisme uit een pas ontdekte aardlaag, uit een ander tijdvak. Een prachtige vondst van een paleontoloog, die je in een wonderkamer mag aanschouwen..
Haar beelden hebben een grote uitdrukkingskracht, ze trekken aan en stoten af, het gruwelijke en het tedere gaan hand in hand. Door het vaak grote volume verhoudt de kijker zich ook lichamelijk met het beeld.
Tegenwoordig zoomt het werk thematisch in naar microscopisch niveau en wordt het tevens abstracter en minder letterlijk te herleiden naar een bepaalde dierlijke of plantaardige oorsprong. Deze ontwikkeling wordt ingegeven door de kennismaking in 2014 met een nieuwe techniek, het machinaal borduren.
Op uitnodiging van het TextielMuseum in Tilburg wordt Korstanje gevraagd een beeld te maken voor de collectie. De fijne techniek van het borduren nodigt uit om het thema groei en verval dit keer onderhuids te onderzoeken. Ze start op de borduur-afdeling een onderzoek op naar virussen, bacteriën en kankercellen en zet dit om in borduurwerk. Uiteindelijk wordt er gekozen om een patroon geënt op het influenzavirus te borduren op een oud roestig zeildoek wat geïncorporeerd werd in een holle sculptuur van karton.
De beelden hebben er nu een dimensie bijgekregen door het grovere materiaal te combineren met een fijner dradenweefsel. Hoewel Korstanje altijd al fijnere bewerkingstechnieken toepaste op haar beelden, worden de werken nu letterlijk nog dichter op de huid gemaakt. De vrouwelijke factor van de fijne draadtechniek wordt toegevoegd aan het construerende zwaardere werk.
In 2015 vervolgt Korstanje haar onderzoek naar traditioneel handwerk in India, waar ze o.a. de Kantha borduurtechniek bestudeert. De verworven vaardigheden past ze toe in een nieuwe werkwijze.
In 2016 woont en werkt Korstanje een heel jaar in New York. In een atelier zonder geavanceerde machines of gereedschap, kwam het onderzoek naar handwerk in India goed van pas. Zoals gebruikelijk , werkt ze veel met karton en papier-maché, wat samen met andere voorwerpen verwerkt word tot vrije associaties bij de dagelijkse ervaringen in de stad.
Op Manhattan en in Brooklyn bezoekt ze plaatsen waar water en land elkaar ontmoeten. Ze zoekt het spanningsveld op, waar natuur en door de mens gemaakte constructies elkaar ontmoeten en langzaam vergaan door de elementen en de tijd. Zo baseert ze een aantal werken op de instortende houten pieren en de eroderende bruggen met enorme roestgaten.
Terug in Nederland in het eigen atelier borduurt ze vormen gebaseerd op schimmeldraden, die vergelijkbaar met het netwerk van paddenstoelen, uit de grond opkomen. De sculpturen die in deze periode ontstaan, dienen als basis voor een residency, eind 2017 bij MIET AIR in Beers, waar kunstenaars het totale proces van het traditionele cire-perdue bronsgieten onder de knie kunnen krijgen.
De met deze techniek ontstane bronzen vormen verwerkt Korstanje vervolgens in sculpturen die geleidelijk aan, op dezelfde manier als schimmels, organisch verder groeien. Ze vormen een onderdeel van een groter geheel, afhankelijk van de ouder ogende drager. Korstanje maakt hiermee een verrassende stap. Het traditionele materiaal brons, doorgaans gebruikt om een beeld van vergankelijk materiaal te bestendigen voor de eeuwigheid, is slechts onderdeel van de sculptuur, waar karton toch weer de drager is. Ze vormen samen een biotoop, vergankelijkheid en eeuwigheid, samengebonden in co-existentie.
Het Stedelijk Museum Kampen heeft met deze tentoonstelling een primeur in Nederland, waarin veel nieuwe werken zijn te zien, die zijn ontstaan uit Korstanjes nieuw verworven vaardigheden en werkwijzen.
Maartje Korstanje (Goes 1982) studeerde aan de Akademie voor Kunst en Vormgeving / St. Joost, Breda en het Sandberg Instituut in Amsterdam (MFA). Ze was één van de winnaars van de Prix de Rome in 2007, deed residency programma’s bij Kunsthuis SYB (2007), IBB Curacao, (2008), het Europees Keramisch Werk Centrum (2013), Calcutta Art & Research Foundation, India (2015) en International Studio & Curatorial Program New York (2016). In 2014 werd ze genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunstprijs. Haar werk is gepresenteerd in groepstentoonstellingen in onder andere GEM, Den Haag, Museum de Pont, Tilburg, Hudson Valley Center for Contemporary Art, New York, ISCP, New York en Marc Straus Gallery, New York. Ze had solotentoonstellingen bij onder andere Upstream Gallery, de Vleeshal, Zeeuws Museum, Museum Jan Cunen en het Groninger Museum. / Alle werken in de tentoonstelling zijn ontstaan met genereuze steun van het Mondriaan Fonds.
Routebeschrijving Stedelijk Museum Kampen: Het Stedelijk Museum Kampen is zowel met het openbaar vervoer als met de auto goed bereikbaar. / Adres: Oudestraat 133, 8261 CK Kampen
# meer informatie op website stedelijk museum kampen
# meer informatie op website maartje korstanje
Maartje Korstanje
Unexpected Guests
15 december 2018 t/m 3 februari 2019
Voormalige Synagoge Kampen
# expo maartje korstanje
Unexpected Guests / sculptures
# fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Dutch Landscapes, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Maartje Korstanje, Natural history, Sculpture, Spurensicherung
Jean Cocteau (1889-1963) is een tot de verbeelding sprekend kunstenaar.
Hij uitte zich in bijna alle artistieke media: van poëzie en literatuur, beeldende kunst en vormgeving tot theater en zijn favoriete medium: film.
Maar meer nog dan om zijn werk was Cocteau bekend om zijn opmerkelijke leven. Hij omgaf zich met beroemdheden als Sergei Diaghilev, Edith Piaf, Pablo Picasso en Coco Chanel en raakte geregeld in opspraak vanwege zijn homoseksualiteit en drugsgebruik. Design Museum Den Bosch presenteert de eerste grote overzichtstentoonstelling van Jean Cocteau in Nederland.
Jean Cocteau – Metamorphosis werpt licht op Cocteau’s voortdurende zelftransformatie en zijn zoektocht naar een eigen identiteit. Zoals jonge mensen zich tegenwoordig digitaal een identiteit aanmeten, had Cocteau de gave om zich via diverse media steeds met andere ogen te bezien en te laten zien.
De tentoonstelling Jean Cocteau – Metamorphosis toont vele van deze gezichten, in tekeningen en schilderijen, wandtapijten en affiches, in foto en film. Een veelheid aan artistieke uitingsvormen die Cocteau alle als een zelfportret beschouwde
Al sinds de jaren negentig bevinden zich keramiek en sieraden van Cocteau in de collectie van het Design Museum Den Bosch.
Het werk van Jean Cocteau wijst vooruit naar de multidisciplinaire praktijk van ontwerpers en kunstenaars vvan vandaag. In onze tijd beperken Nederlandse ontwerpers als Bart Hess, Ted Noten en Studio Drift zich al evenmin tot één discipline maar verkennen de grenzen van kunst, design en digitale media.
De overzichtstentoonstelling Jean Cocteau – Metamorphosis bestaat uit meer dan 250 werken.
Vele belangrijke bruiklenen zijn verschaft door het Musée Jean Cocteau collection Séverin Wunderman uit Menton, Frankrijk, het enige aan Cocteau gewijde museum ter wereld, en door de verzameling Kontaxopoulos | Prokopchuk te Brussel, de grootste internationale privéverzameling van het werk van Cocteau.
Daarnaast zijn er bruiklenen van o.m. Collection Cartier, Stedelijk Museum Amsterdam en de Koninklijke Verzamelingen.
Belangrijke werken uit de bruiklenen zijn o.a. het wandkleed Judith et Holoferne uit Menton, het kunstenaarsboek Le Mystère de Jean l’Oiseleur uit Brussel, het zwaard Epée d’Académicien van Collection Cartier en het manuscript-gedicht Hommage à Igor Strawinsky uit de Koninklijke Verzamelingen, door president Mitterrand geschonken aan prins Claus tijdens een staatsbezoek in Parijs.
Documentaire: Nicolas Patrzynski (www.patrzynski.com) heeft een documentaire gemaakt van Jean Cocteau. Het leven en werk van Cocteau vloeien in dit werk prachtig in elkaar over. De documentaire maakt onderdeel uit van de tentoonstelling.
De tentoonstelling wordt mede mogelijk gemaakt door Mondriaan Fonds, Prins Bernhard Cultuurfonds en Turing Foundation.
Te zien van 10 november 2018 t/m 10 maart 2019
Jean Cocteau – Metamorphosis
Design Museum Den Bosch
De Mortel 4
5211 HV Den Bosch
Dinsdag t/m zondag 11 – 17 uur
Maandag gesloten
# more information Design Museum Den Bosch
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Art & Literature News, AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, Exhibition Archive, Jean Cocteau, LGBT+ (lhbt+), Surrealism, SURREALISM, Surrealisme
Robot love is een interactieve expo experience over de liefde tussen mens en robot. Meer dan 50 kunstenaars, ontwerpers en wetenschappers stellen de vraag of robots in staat zijn tot liefde. En of jij van ze kunt houden.
Wandel door het bijzondere gebouw en ontdek wat jij nu écht voelt, denkt en vindt van de invloed van techniek en innovatie op onze maatschappij. Een groot aantal werken is speciaal voor Robot Love gemaakt.
Robot Love is een grootschalige, internationale expo experience met tentoonstelling, publiek programma, partnerevents, educatieprogramma’s en een Robot Café. Robot Love vindt plaats van 15 september t/m 2 december 2018 in de Melkfabriek op het voormalige Campinaterrein in Eindhoven.
Robot Love zoekt de verbinding tussen mens en robot. Robots en AI als nieuwkomers moeten veel leren en worden opgevoed. Dat vereist aandacht, zorg en bovenal liefde. Om de belofte up close & personal with robots waar te maken zet Robot Love in op het bereiken van een breed en zeer divers publiek.
Robot Love heeft een optimistische benadering van robotisering en omarmt de komst van robots en AI, juist omdat het ons ook kansen biedt betere mensen te worden. Tegelijk worden ook de minder fraaie consequenties ervan onderzocht. Er is ruimte voor fascinatie, maar ook voor conflict, voor kwetsbaarheid, maar vooral voor liefde. Dat doet Robot Love door de organisatie van een expo experience op het snijvlak van kunst, design en wetenschap.
L.A. Raeven
Annelies, Looking for Completion, 2018, androïde robot
Werk in opdracht van stichting Niet Normaal
Hoe zou het zijn als je de mogelijkheid hebt om jezelf of je geliefde te kopiëren? Kun je daarmee de angst om verlaten te worden voorkomen? Met het werk Annelies, Looking for Completion, onderzoekt het kunstenaarsduo L.A. Raeven deze en andere vragen door het bouwen van een op henzelf lijkende androïde robot. De tweelingzusjes zijn bekend geworden met hun indringende en persoonlijke werk over maatschappelijke thema’s zoals de vergaande individualisering en het benauwende streven naar perfectie. Ook de ‘gekloonde’ drieling zus Annelies gaat in op deze ontwikkelingen en richt zich op het gevoel van eenzaamheid dat hier vaak uit voortkomt.
ROBOT LOVE
The Expo That Gets Under Your Skin
15 Sept – 2 Dec 2018
Di t/m Zo: 11:00 – 18:00
Vr: 11:00 – 21:00, Ma: gesloten
CAMPINA MELKFABRIEK
Kanaaldijk-Zuid t.h.v. nr. 3
EINDHOVEN
Robot Love | 15.09.2018 – 02.12.2018 | Campina Melkfabriek | Kanaaldijk-Zuid | Hugo van der Goeslaan | 5613 LE Eindhoven
# robot love
L.A. Raeven: Annelies,
Looking for Completion, 2018, androïde robot
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Archive Q-R, Art & Literature News, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, L.A. Raeven, The talk of the town
Pour la première fois en France depuis 1953, le Centre Pompidou consacre une exposition au cubisme au travers d’un vaste panorama de l’histoire du mouvement à Paris entre 1907 et 1917.
L’originalité du projet consiste à élargir la vision traditionnellement concentrée sur les grands noms du mouvement, Georges Braque, Juan Gris, Fernand Léger et Pablo Picasso, aux cubistes secondaires, comme Gleizes et Metzinger, ou différents tels Robert et Sonia Delaunay, Marcel Duchamp ou Francis Picabia, qui exposaient dans les salons officiels parisiens lorsque les pionniers réservaient leurs créations expérimentales à un seul jeune marchand inconnu, Daniel-Henry Kahnweiler.
Riche de trois cents œuvres et de documents significatifs de son rayonnement, la présentation s’articule chronologiquement en quatorze chapitres où se détachent des chefs-d’œuvre comme le Portrait de Gertrude Stein (1905-1906) ou ceux d’Ambroise Vollard (1909) et de Daniel-Henry Kahnweiler (1910) par Picasso et des ensembles de peintures et de sculptures, jamais réunies. Elles mettent en valeur l’évolution à rebondissements du cubisme, remontant aux sources primitivistes (avec des sculptures tribales collectionnées par les artistes), et à la fascination des cubistes pour Gauguin et Cézanne. Elles reflètent la progression formelle du mouvement, d’une première étape cézannienne (avec la présence de l’exceptionnelle nature morte de Picasso, Pains et compotier sur une table, 1909) vers une transcription analytique hermétique (1910-1912) transformée en version plus synthétique (1913-1917), qui marque le retour de la représentation et de la couleur.
La part la plus révolutionnaire du cubisme – l’invention des papiers collés, des collages et des constructions de Braque, Picasso, Gris et Henri Laurens – est représentée par des grandes icônes de l’art du 20e siècle, comme la Nature morte à la chaise cannée de Picasso (1912) ou sa Guitare en tôle et fils de fer (1914). D’autres aspects illustrent l’importance et le prestige de la constellation cubiste : les liens avec la littérature sont retracés dans une salle dédiée aux critiques et aux poètes, incarnés par les portraits les plus marquants de Max Jacob ou d’Apollinaire, par le Douanier Rousseau et Marie Laurencin, les éditions Kahnweiler de livres cubistes, la collaboration entre les Delaunay et Blaise Cendrars autour de La Prose du Transsibérien en 1913, etc. La tragédie de la Grande Guerre (1914-1918) qui mobilise ou exile les artistes et leurs soutiens est retracée par des œuvres des artistes du front (Raymond Duchamp-Villon, Fernand Léger) ou de l’arrière parce qu’étrangers (Pablo Picasso, Cartes à jouer, verres, bouteille de rhum, « Vive la France », 1914-1915) qui témoignent de l’inévitable stérilisation du mouvement frappé par l’histoire (Marc Chagall, Les Portes du cimetière, 1917). La fin du parcours témoigne à la fois de la renaissance des rescapés comme Braque (La Musicienne, 1917-1918) et de l’influence exercée par le cubisme sur ses contemporains, comme Henri Matisse (Porte-fenêtre à Collioure, 1914) et ses héritiers abstraits (Piet Mondrian, Composition n°IV, 1914), Kasimir Malévitch, Croix noire, 1915 ou contestataires (Marcel Duchamp, Roue de bicyclette, 1913/1964), tous tributaires de la révolution cubiste.
Avec le soutien exceptionnel du Musée national Picasso-Paris
L’exposition est coproduite avec le Kunstmuseum de Bâle
Expositions
Le cubisme
17 oct. 2018 – 25 févr. 2019 de 11h à 21h
Galerie 1 – Centre Pompidou, Paris
Centre Pompidou
Place Georges Pompidou, 75004 Paris
# Le Cubisme
Exposition Centre Pompidou
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Art Criticism, Exhibition Archive, Gertrude Stein, Kubisme, Marcel Duchamp, Pablo Picasso, Piet Mondriaan, Sculpture
Exhibition On now until Sunday, 4 November 2018
Frida Kahlo: Making Her Self Up
Experience a fresh perspective on Kahlo’s compelling life story through her most intimate personal belongings
This exhibition presents an extraordinary collection of personal artefacts and clothing belonging to the iconic Mexican artist Frida Kahlo. Locked away for 50 years after her death, this collection has never before been exhibited outside Mexico.
Frida Kahlo: Making Her Self Up offers a fresh perspective on the life story of this extraordinary artist, whose charisma and powerful sense of style continue to captivate. Never before seen, specially commissioned photography, shot at the Casa Azul in Mexico City show her distinctive Mexican outfits along with her self-portraits, an unprecedented pairing that is enriched by iconic images of the artist.
Book: Frida Kahlo – Making Her Self Up – offers a fresh perspective on the life story of this extraordinary artist, whose charisma and powerful sense of style continue to captivate. Never before seen, specially commissioned photography, shot at the Casa Azul in Mexico City show her distinctive Mexican outfits along with her self-portraits, an unprecedented pairing that is enriched by iconic images of the artist.
♦Includes six inset booklets, containing photographs of Kahlo’s most intimate possessions
♦16 page section showcasing Kahlo’s wardrobe, specially conserved and mounted
♦Spectacular details of embellishments and textiles
About the authors C. Wilcox and C. Henestrosa
Claire Wilcox is Senior Curator of Fashion at the V&A and Professor in Fashion Curation at the London College of Fashion, University of the Arts London. She curated the exhibitions Vivienne Westwood (V&A, 2004), The Golden Age of Couture: Paris and London 1947–1957 (V&A, 2007) and Alexander McQueen: Savage Beauty (2015), and edited the accompanying catalogues. Circe Henestrosa is an independent curator and Head of the School of Fashion at LASALLE College of the Arts, Singapore. She curated the exhibition Appearances Can Be Deceiving: The Dresses of Frida Kahlo (Museo Frida Kahlo, Mexico City, 2012).
Format: Hardcover
ISBN 9781851779604
Dimensions 270 x 216 mm
Author: C.Wilcox and C.Henestrosa
Product code 153329
£30.00
Victoria and Albert Museum
Cromwell Road, London, SW7 2RL
# exhibition and publication
Frida Kahlo: Making Her Self Up
in Victoria and Albert Museum London
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, - Book Stories, Art & Literature News, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, FDM in London, Frida Kahlo, Galerie des Morts
From May 5 until September 16, 2018, Bruges will be the setting for the second edition of the Triennial, an art route in the heart of the historic city.
With the central theme ‘Liquid City’, the Triennial wants to investigate the role of a city like Bruges in a globalized and changing world. With the artistic and architectural installations, the participants of Triennale Brugge 2018 | Liquid City create welcoming public spaces in the city center. Those temporary interventions on little known and iconic places in Bruges offer great opportunities for encounter, wonder and dialogue.
Triennial Bruges 2018 will feature works by Jarosław Kozakiewicz (PL), Wesley Meuris (BE), Renato Nicolodi (BE), NLÉ – Kunlé Adeyemi (NG-NL), OBBA (KR), Roxy Paine (US), John Powers (USA), raumlabor (DE), Rotor (BE), Ruimteveldwerk (BE), Tomás Saraceno (AR), Jose Selgas & Lucia Cano (ES), Monir Shahroudy Farmanfarmaian (IR), StudioKCA (US), Peter Van Driessche – Atelier4 (BE).
The Bruges Triennial 2018, themed Liquid City reaches back to 2015 edition, which was a reflection on the city as a megapolis: “What if the 5 million visitors to the city decided to stay?”
This edition takes a step further: how flexible, liquid and resilient can a historic city like Bruges be in an age when nothing seems to be certain any longer? None other than Zygmunt Bauman, prophet of the permanent crisis in the West, devoted his final book to this phenomenon, a year before his death in January 2017.
In Retrotopia, Bauman invites the reader to question the dynamics of our society, as well as the metaphor “liquid” itself, the contemporary era as a time of transition, which today stands in stark contrast with the institutional framework that once formed a safe environment for our (grand)parents. Each institution in turn, whether the government, the church, political parties, insurance companies or banks, have lost the public’s trust. This renders society particularly vulnerable to fear-mongers.
This world is changing rapidly. Established ways of thinking and forms of life are under pressure. What does the future hold?
The Bruges Triennial 2018 co-curators Tilll-Holger Borchert and Michel Dewilde invited international artists and architects to think about these issues. Many of them sought inspiration in the city that is literally crisscrossed and surrounded by water.
The waterways that once earned Bruges its international renown, become a metaphor for Liquid City. Works of art, installations and meeting places have been put up in the city centre.
They form a free hospitable route that brings people together in unexpected spots. That is one of the main objectives of the Bruges Triennial 2018: generating encounters, challenging people not only to view the artworks but also to experience them and to become part of the creative process.
Participating internationally renowned architects include Kunlé Adeyemi, (Nigeria/Netherlands, NLÉ Architects), who designed the third version of MFS – Minne Floating School for Bruges, selgascano (Spain) who created the new swimming pavilion for Brugians and visitors alike on the city canal, and OBBA (Korea) who worked together with Bruges-based Architectuuratelier Dertien12 to construct The Floating Island, a meandering walkway on the water. Climate change and environmental issues are addressed through the installation of the Bruges Whale by StudioKCA (US), INFINITI designed by Peter Van Driessche of Aterlier4 (Belgium) suggests tiny housing situated on the water whereas the Aerocene project by Tomás Saraceno (Argentina) invites us to look to the sky. A very different approach is offered by Brussels-based collective Rotor who presents a museum dedicated to the Chinese Mitten Crab in the Poortersloge and an exotic eatery at the beach in Zeebrugge. raumlabor (Germany) has been working with local youths on their House of Time, a continuous project of building, experimenting and hands-on experience and the Belgian collective Ruimteveldwerk have persuaded the inhabitants of one of the historic almshouse complexes to help create their G.O.D. project. Further installations along the arts trail are created by artists such as Wesley Meuris (Belgium), Renato Nicolodi (Belgium), John Powers (US), Jarosław Kozakiewicz (Poland) and Monir Shahroudy Farmanfarmaian (Iran).
Additional art works, designs, models and documentary materials of all the participants are presented in the free Liquid City exhibition in the Poortersloge, the central information point of the Bruges Triennial 2018.
A further exhibition is located in the Church of the Great Seminary. Architectures Liquides, curated by Abdelkader Damani, is a selection of impressive visionary architectural models from the FRAC-Centre collection in Orléans (France).
The bilingual catalogue (Dutch/English) with contributions by Till-Holger Borchert, Michel Dewilde, Abdelkader Damani, Tom Trevor, Anna Lowenhaupt Tsing, Marc Van den Bossche ea. and photography by Iwan Baan is available at the Triennial information points, arts bookshops and online.
Triënnale Brugge 2018
Liquid City / Vloeibare Stad
Till-Holger Borchert, Michel Dewilde
Photogr.: Misc.
Format: 27 x 20
Pages 160
Hardcover
Dutch, English
ISBN 9789058565990
€ 29,95
# more information on website Bruges Triennial 2018
Bruges Triennial 2018: Liquid City – Contemporary art and architecture trail in the historic heart of Bruges – is open daily until September 16. Opening hours for the exhibitions and some installations: 12–6pm – Free of charge
Triënnale Brugge 2018
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Architecture, Art & Literature News, Art Criticism, Design, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Historia Belgica, Land Art, Sculpture, Street Art, Urban Art
September at WIELS will be marked by the pictorial work and the poetic imagination of René Daniëls.
Come to discover over 75 paintings – several of which have never been exhibited and have been specially restored for the occasion – in addition to hundred drawings by the artist who has made his mark on the history of painting.
René Daniëls occupies a prominent place in the history of contemporary art from the latter half of the 20th century, despite the fact that his career was abruptly interrupted in 1987 after he suffered a stroke.
Emerging in the late 1970s, when figurative and expressive painting once again became popular, Daniëls soon developed an original, personal language. Although he enjoyed early recognition, Daniëls had no qualms about experimenting with different pictorial styles.
Nevertheless, certain motifs recur under constantly changing forms, following an associative, dream-like logic. Not unlike a composer, Daniëls devises variations on a theme. From 1984 onwards, one motif was to play a dominant role: that of an exhibition room seen in perspective. This form, resembling a bow tie, is reproduced in compositions in which he plays with mirroring effects, overlapping layers, or changes of direction.
Inspired by the title of one of the rare texts written by Daniëls, the exhibition Fragments from an Unfinished Novel explores the phenomenon of déjà vu and the relation between perception and memory, which lie at the heart of his practice.
Including historic paintings and several works never previously exhibited, the exhibition recounts the development of Daniëls’ visual language by exploring the effects of repetition and variation inherent in his work. A wide selection of drawings completes the presentation, offering a closer understanding of the evolution of his vocabulary.
René Daniëls:
Fragments from an Unfinished Novel
07.09.2018 – 06.01.2019
WIELS
Kunst · Brussel (stad)
Contemporary Art Centre
Avenue Van Volxemlaan 354
1190 Brussels
# more on exhibition rené daniëls
rené daniëls exhibition
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Stories, Art & Literature News, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, René Daniëls
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature