JOEP EIJKENS: LENTEDANSJE

Lentedansje

Op een prachtige voorjaarsochtend na een strenge winter die ver achter ons ligt, ging in een sanatorium te D. de deur open van de afdeling waar TBC-patiënten hun dagen sleten. Het eerste wat men zag waren de bleke botjes van een hand die naar buiten werd gestoken en begon te zwaaien. En het eerste wat men hoorde was het geluid van lachende vrouwen. De deur ging verder open en nu kwamen twee verpleegsters te voorschijn die tussen hen in een menselijk skelet droegen. Ze liepen ermee de tuin in en bij de lichtpaars bloeiende tulpenboom gekomen begonnen de drie zowaar te dansen. “Eindelijk lente”, zei dokter V. die vanaf zijn balkon mooi zicht had op het tafereeltje.

De afstand was te groot om een foto te nemen. Hij zou toch eens serieus werk moeten maken van een lens waarmee je stukken dichterbij je onderwerp kon komen. Maar kijk, ze liepen al weer terug en zuster P. zag hem nu ook op zijn balkon staan. “Leuk!”, riep hij nu. “Als jullie even wachten kom ik zo een foto van jullie maken.”

En hoewel de twee aanvankelijk licht protesteerden, stonden ze even later bereidwillig te poseren. “Alleen jammer van die uniformen”, dacht dokter V. voor hij afdrukte.

Joep Eijkens

(eerder gepubliceerd op www.cubra.nl)
fleursdumal.nl magazine

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades)