Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Het wijkende bestaan
Zij is het
gaandeweg verloren
gewaande vermogen
tot overgave aan
het onbeschoren
nog onbevlogen
wijkende bestaan,
het vallen, het verzaken
van het lood, de nood
van de dag, het anker
van wat wijsheid was,
het onversaagd geraken
waar de leegte beweegt
en de stilte nog luistert,
ach, tederheid fluistert.
Au,
de zoen op de blinde
ruit, de blikken huid,
de hand in het zand.
Zij staat achteraan
in de rij.
Sjon Brands
“De Tilburgse kunstenaar Sjon Brands maakt dadaïstische paradijsvogels. Absurde wezens samengesteld uit metalen gebruiksvoorwerpen, radiobuizen, struisvogelveren, pollepels, enz. Vogels die regelrecht uit het surrealistisch rariteitenreservaat van Jeroen Bosch fladderen.”
Het is een bos bonte karikaturen van ons bestaan, een vrolijke verzameling menselijke eigenaardigheden en ondeugden, die het leven soms hard, maar alleszins de moeite waard maken. Zie: www.sjonbrands.nl/vogels
‘Odd|Birds|on|the|Move’ is een project groteske ‘luchtschepen’, grote dynamische vogels met wonderlijke bouwsels en zonderlinge vogeltjes. Zie: www.sjonbrands.nl/airships
“The Dutch visual artist Sjon Brands makes Dadaist birds of paradise. Absurd creatures made of metal everyday objects, radio tubes, ostrich feathers, ladles, etc. Bird sculptures that seem to flutter straight from the surreal rarities reserve of Jheronimus Bosch.”
It’s a bunch colorful caricatures of our existence, a cheerful collection of human idiosyncrasies and vices, that sometimes make life hard, but definitely worth it. See: www.sjonbrands.nl/vogels
‘Odd|Birds|on|the|Move’ is a major project of grotesque ‘airships’, large dynamic birds with fantastical buildings and eccentric birdies. See: www.sjonbrands.nl/airships
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive A-B, Brands, Sjon, Sculpture, Theater van de Verloren Tijd
De Nieuwe Kerk Amsterdam wijdt een grote internationale tentoonstelling aan de wereldberoemde Afrikaanse maskers en sculpturen. Met ruim tweehonderd betoverende en mysterieuze kunstobjecten uit Ivoorkust vervult De Nieuwe Kerk een al lang levende wens om aandacht te besteden aan de cultuur van het Afrikaanse continent. Onder de titel Magisch Afrika, maskers en beelden uit Ivoorkust is in samenwerking met vele internationale musea en particuliere bruikleengevers een reizende tentoonstelling tot stand gebracht die nu in Amsterdam te zien is.
De maskers en beelden zijn meer dan dertig jaar intensief bestudeerd door een team van experts. Onderzoek in Afrika heeft aangetoond welke beelden door welke kunstenaar zijn gemaakt en de regionale verschillen in stijl en esthetische opvattingen zijn nauwgezet in kaart gebracht. Samen geven de maskers en beelden – veelal van hout, soms van ivoor – een overrompelende indruk van de kracht en authenticiteit van de Afrikaanse sculptuurtraditie, die in het huidige Ivoorkust een volgens velen ongekend hoog niveau bereikte.
De tentoonstelling omvat werken van negenenveertig kunstenaars uit de negentiende, twintigste en ook eenentwintigste eeuw, afkomstig uit de regio’s Baule, Dan, Guro, Lobi, Senufo en Lagunen in Ivoorkust. Van het mannelijke beeld van Kipume Youl uit circa 1850 tot en met de eigentijdse beeldengroepen van Emile Guebehi en Jems Robert Koko Bi (Diaspora II) uit 2013.
Voor de Amsterdamse tentoonstelling heeft De Nieuwe Kerk kunstenaar en theatermaker Henk Schut aangetrokken om een atmosferische installatie te ontwerpen. Hij maakte In Between, een grote geluidsinstallatie van stalen platen die een gang vormen en die de overgang tussen de drukte van de stad en de verstilling van de kerk vertraagt. Bij het doorlopen van de gang wordt de ruimtelijke en fysieke ervaring versterkt door de vibrerende platen. Op het moment dat je de gang uitkomt ervaar je de ruimte die hierop volgt anders door de immateriële doorwerking van de installatie.
Magisch Afrika, maskers en beelden uit Ivoorkust
De kunstenaars ontdekt
Tot en met 15 februari 2015
De Nieuwe Kerk, Dam, Amsterdam
+31 (0)20 638 69 09
fleursdumal.nl magazine
More in: African Art, Art & Literature News, Sculpture
Maartje Korstanje (Goes 1982) maakt grillige sculpturen veelal op basis van karton, aangevuld met diverse andere materialen. Vaak zijn het grote, ruimte-vullende beelden die met hun organische vormen doen denken aan boomwortels, insecten of karkassen. Dubbelzinnigheid en bezieling zijn belangrijke elementen in haar werk, waarbij ze het grensgebied opzoekt waar schoonheid een gruwelijk randje krijgt en waar de twijfel opspeelt: ‘Is het net doodgegaan of komt het juist net tot leven?’ Korstanje werd opgeleid aan de St. Joost Academie in Breda en het Sandberg Instituut in Amsterdam. Het Groninger Museum volgt haar al geruime tijd en deze tentoonstelling is haar grootste tot nu toe. Het meeste werk maakte zij speciaal voor deze gelegenheid.
Veel van Korstanjes (vroegere) werk verwijst naar dierlijke vormen en andere herkenbare natuurlijke objecten. Uit dat werk spreekt een diepe fascinatie voor dieren en de natuur, iets wat ook niet verwonderlijk is voor iemand die opgroeide op een boerderij in Zeeland. Maar naast die herkenbare figuratieve elementen, heeft haar werk ook een zeer uitgesproken formele kant. Het is op te vatten als een voortdurend onderzoek naar vorm en materiaal, waarbij klassieke beeldhouwkundige principes zoals compositie, structuur en textuur even belangrijk zijn.
Het resultaat wordt daarbij niet vooraf bepaald, maar komt al doende – al knedend en plakkend – tot stand. Aanvankelijk gebruikte zij voornamelijk papier-maché wat overging in karton. Gaandeweg breidde zij haar arsenaal uit met onder meer bladzilver, kunststoffen, keramiek, brons, textiel en bestaande objecten als een kar. Zij brengt spanning in het werk door met contrasten te spelen: droog en (schijnbaar) nat, bruinig en juist onnatuurlijk felgekleurd, rond en stekelig, hard en zacht, figuratie en abstractie.
In de loop van de tijd is Korstanjes werk steeds gelaagder geworden. Van letterlijke citaten of verwijzingen naar levende wezens en actuele gebeurtenissen (bijensterfte), naar existentiële en universele thema’s zoals leven en dood, de grens tussen organismen en objecten, cultuur en natuur.
De tentoonstelling is te zien van 22 november 2014 tot en met 22 maart 2015.
# Meer informatie website Groninger Museum
fleursdumal.nl magazine for art & literature
More in: Art & Literature News, Dutch Landscapes, Maartje Korstanje, Sculpture
my poetry is the world
herman de vries
my poetry is the world
i write it everyday
i rewrite it every day
i see it every day
i read it every day
i eat it every day
i sleep it every day
the world is my chance
it changes me every day
my chance is my poetry
herman de vries. all
nog t/m 18 januari 2015
in Stedelijk Museum Schiedam
In de tentoonstelling worden de artistieke ontwikkeling, de veelzijdigheid en de samenhang in het oeuvre van herman de vries (Alkmaar, 1931) inzichtelijk gemaakt. herman de vries is een multi-talent die in zijn werk wetenschap, kunst, leven en natuur met elkaar weet te verbinden. Zijn werk over de relatie tussen cultuur en natuur wordt met de jaren alleen maar relevanter en actueler. In de tentoonstelling is de ontwikkeling van het oeuvre thematisch gerangschikt aan de hand van een representatieve selectie van werken.
De omgang met (gebeurtenissen in) de werkelijkheid vormt een rode draad in het gehele oeuvre van de vries. Met zijn collages, schilderijen, reliëfs, sculpturen, ruimtelijke installaties, fotografie, films, teksten, gedichten en kunstenaarspublicaties treedt hij het leven en de wereld tegemoet. Tegelijkertijd bevraagt hij de definities van kunst, wetenschap, cultuur en natuur. Dit geldt voor zijn vroegste verrichtingen in de vorm van collages trouvés tot en met zijn meest recente installaties met specerijen, gewassen en objecten uit de natuur. In zes tentoonstellingsruimten laat het Stedelijk Museum Schiedam een royaal overzicht van zijn werk zien.
De tentoonstelling is opgebouwd rondom belangrijke thema’s en artistieke uitgangspunten die het kunstenaarschap van herman de vries typeren, te weten: zero, random objectivation, chance and change, my poetry is the world en natural relations. de vries is trouw aan een aantal basisprincipes die terugkeren en duidelijk zichtbaar worden in verschillende periodes. Zo worden in de ontwikkeling van het oeuvre behalve de vernieuwende aspecten in het werk, ook de consistente uitgangspunten zichtbaar. Voor een belangrijk deel gaat zijn kunst over de verhouding mens en werkelijkheid. De primaire werkelijkheid is volgens de vries de natuur. Cultuur is de menselijke realiteit en die is volgens hem altijd terug te voeren op de natuur. Zo ook de kunst van herman de vries. Hij biedt ervaringen door natuurlijke objecten of processen tentoon te stellen als feiten die een existentiële betekenis kunnen hebben in ons bestaan.
Hij confronteert met processen van verandering en vergankelijkheid door half vergane artefacten, boomstammen, stronken en schedels te tonen. Maar ook wijst hij met zijn werk op het dreigende verlies van kennis over de geneeskrachtige, heilzame of geestverruimende werking van natuurlijke gewassen en voedingsstoffen.
Relatie tussen cultuur en natuur relevant en actueel: de vries streeft naar een zo objectief mogelijke beeldtaal. Een uitdrukkingswijze waarin de subjectieve ‘scheppende hand’ van de kunstenaar afwezig is. Veel van de vroege (witte) werken van herman de vries zijn op te vatten als autonome kunstuitingen, in die zin dat ze vooral verwijzen naar zich zelf. De meer recente werken hebben mede door hun directe relatie met de natuur ook een geëngageerd karakter. Ze zijn te ervaren als subtiele statements over de relatie mens en natuur, alsmede over de vervreemding van de mens van de natuur. Zulke interpretaties worden vooral ingegeven door de kennis dat de natuur wereldwijd bedreigd wordt door menselijk handelen. de vries toont ons in eerste instantie vooral de schoonheid en gedetailleerde rijkdom in de natuur. herman de vries laat ons opnieuw kijken. Hij registreert, verzamelt en ordent. Hij confronteert met processen en verschijnselen in de natuur: de oorspronkelijke biotoop van de mens waar we inmiddels door technologische, industriële en culturele ontwikkelingen ver van verwijderd zijn geraakt.
De Ketelfactory – Schiedam
t/m 18 januari 2014
Samenwerking in Schiedam: no thing – Nieuw werk van herman de vries in De Ketelfactory, Schiedam – Stenen in De Plantage
herman de vries toont in De Ketelfactory nieuwe tekeningen en maakt speciaal voor de tentoonstelling een installatie met jeneverbessen en een wandtekening. In de kleurpotloodtekeningen zijn veel elementen uit zijn oeuvre terug te zien: grasjes, riet, bladeren, takjes, kriebels, rechte lijntjes, krullen. De tekeningen zijn in hun beweeglijkheid en de rijkdom aan kleuren bijna grafische vertalingen van de natuur. De houtskooltekeningen zijn gemaakt met verbrande stukken hout uit het Duitse Steigerwald. herman de vries maakt op een wand in De Ketelfactory zijn grootste houtskooltekening tot nu toe. Bij het betreden van De Ketelfactory neem je de geur van jeneverbessen waar. Op een groot vlak liggen de dieppaarse bessen als een levende tekening op de vloer. De link met distilleerderij Nolet (mecenas van De Ketelfactory) is gelegd.
In het park De Plantage, de verbindende as tussen het Stedelijk Museum Schiedam en De Ketelfactory, en het oudste stadspark van Nederland, zijn door herman de vries drie stenen met teksten geplaatst.
Nederlands paviljoen
Biënnale Venetië 2015
De presentatie to be all ways to be van herman de vries en curatoren Colin Huizing en Cees de Boer is door het Mondriaan Fonds uitgekozen tot de Nederlandse inzending voor de 56ste Biënnale in Venetië, die in 2015 zal plaatsvinden. Colin Huizing is eveneens de conservator van de tentoonstelling herman de vries. all.
# Website Stedelijk Museum Schiedam
# Website de ketelfactory Schiedam
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, FDM Art Gallery, herman de vries, Sculpture, ZERO art
PANAMARENKO UNIVERSUM in M HKH Antwerpen
vr 3 oktober 2014 tot zo 22 februari 2015
Panamarenko Universum is de grote en eenmalige terugkeer van Panamarenko naar zijn geboortestad Antwerpen. Bijna tien jaar na de retrospectieve in het KMSK in Brussel, wijdt het M HKA een unieke overzichtstentoonstelling aan het oeuvre van Panamarenko.
Openingsprogramma op donderdag 2 oktober 2014
20:30: Officiële opening door Sven Gatz, Vlaams minister van Cultuur. Introductie van de tentoonstelling door Prof. dr. ir. Charles Hirsch, voorzitter Panamarenko Collectief
21:00: Receptie met DJ. Het museum sluit uitzonderlijk van 18:00 tot 20:30!
Panamarenko staat centraal in het kunstbeeld van het M HKA. Dat beeld vertrekt vanuit de avant-garde uit de jaren 1960, waarbij het lokale ook open en internationaal was. De centrale positie van Panamarenko voor het M HKA uit zich in het meest ambitieuze project van het museum uit het voorbije decennium: de renovatie en herinrichting van Panamarenko’s werkplaats in de Biekorfstraat, in de legendarische Antwerpse stadswijk Seefhoek. Sindsdien verwierf het M HKA ook het Panamarenko-archief van Paul Morrens. De tentoonstelling Panamarenko Universum is nu een volgende stap in dat duurzame engagement van een Antwerps museum voor een sleutelkunstenaar uit die stad. Waar de uitdaging in het tot een publiek monument maken van de Biekorfstraat lag in de complexiteit van de periferie van dit oeuvre, focust het M HKA met Panamarenko Universum nu op de kern ervan. Net zoals bij zo vele Vlaamse kunstenaars besteedde de kunstscène weinig energie aan het scheppen van een zingevend beeld rond Panamarenko’s oeuvre. Hij was vooral een ‘rare kwiet’ met magische sculpturen. De retrospectieve Panamarenko Universum wil niet zo veel mogelijk werken of materiaal verzamelen – het M HKA heeft hoe dan ook méér materiaal dan het kan tonen – maar zich wel afvragen welke werken in welke samenhang een ruggengraat voor Panamarenko’s oeuvre kunnen vormen. Voor het eerst wordt een thematische en chronologische structuur aangebracht in de veelheid aan tuigen en toestellen die Panamarenko tussen 1965 en 2005 maakte. Op die manier wil Panamarenko Universum een helder en tegelijk gevarieerd beeld neerzetten van Panamarenko’s indrukwekkende oeuvre.
Het M HKA presenteert dit overzicht als een ontdekkingstocht doorheen een mentaal universum, met een intieme kijk op het artistieke proces. De focus ligt op drie belangrijke facetten: werken, daden en denken. Op die manier laat Panamarenko Universum zien hoe en waarom Panamarenko vanaf de jaren zestig gestaag uitgroeide tot een icoon van de na-oorlogse Europese avant-garde. Naast topstukken zoals de duikboot Pahama, de Donderwolk en de legendarische Prova Car, bevat de tentoonstelling ruim veertig belangrijke sleutelwerken, aangevuld met tekeningen, objecten, maquettes en edities. Daarnaast is er ook aandacht voor Panamarenko’s happenings uit de jaren zestig, zijn natuurwetenschappelijke inzichten en zijn artistieke statements.
De museale presentatie – op de volledige gelijkvloerse verdieping van het M HKA – is opgebouwd rond zeven thematische clusters. Het concept en de scenografie zijn in overleg met een stuurgroep uitgewerkt door M HKA-medewerker Hans Willemse, in samenspraak met Panamarenko. De indeling van het oeuvre brengt tuigen en objecten samen die mentaal met elkaar verbonden zijn. Na de Happenings gaat het om Panamarenko’s Silent Objects uit de jaren zestig, de Fixed-Wings & Zeppelins uit de jaren zeventig, de gemotoriseerde toestellen onder de noemer Revolutions per Minute, de ruimtetuigen in de cluster Lift the Machine, de watertuigen met de titel Engineered to go to Sea, en ten slotte de robots en wandelende kippen, Servo-Robotica. Elke cluster bevat de meest representatieve toestellen en tekeningen binnen het genre, waardoor er een samenhangend maar tegelijk verscheiden geheel ontstaat.
Ter gelegenheid van de tentoonstelling verschijnt bij uitgeverij Ludion de gelijknamige catalogus Panamarenko Universum, die dezelfde indeling hanteert als de tentoonstelling. Alle afgebeelde werken worden toegelicht met kernachtige onderschriften en gedocumenteerd aan de hand van bijhorende schetsen, foto’s en documenten. Het boek bevat een voorzet van M HKA-directeur Bart De Baere, en twee essays over het oeuvre van Panamarenko van de Zweeds-Litouwse M HKA-curator Anders Kreuger en de Russisch-Italiaanse criticus Viktor Missiano. De teksten over de happenings zijn geschreven door Stefan Wauters en Paul Morrens, de onderschriften en de inleiding tot het oeuvre zijn van Hans Willemse. De catalogus bevat 200 pagina’s en wordt uitgegeven als hardcover met linnen rug, beschikbaar in Nederlands en Engels.
Parallel aan de tentoonstelling werkt het M HKA ook voort aan de digitale ontsluiting van Panamarenko’s oeuvre. Dit online platform, ondergebracht op ensembles.org, bevat nu 1.750 Panamarenko-gerelateerde items, en wordt nog steeds aangevuld en uitgebreid. De bezoeker kan het universum van Panamarenko verkennen aan de hand van werken, titels, theorieën, inspiratiebronnen, foto’s, films, documenten en correspondentie. Uiteraard is ook de volledige inventaris van het gerestaureerde Panamarenkohuis in de Biekorfstraat digitaal beschikbaar. Als ‘environment’ of ‘totaalkunstwerk’ behoort dit authentieke pand, samen met de ProvaCar, tot de absolute topstukken van het M HKA.
Met de tentoonstelling Panamarenko Universum eert het M HKA zijn belangrijkste referentiekunstenaar voor Antwerpen. Vanaf zijn eerste artistieke interventies in de vroege jaren zestig heeft Panamarenko, als boegbeeld van de avant-garde, de stad Antwerpen mee op de artistieke kaart gezet. Zijn oeuvre was de motor van een opgemerkte artistieke vernieuwing, waardoor Antwerpen de referentie werd voor de avant-garde in Noord-Europa. Het M HKA is diep geworteld in deze traditie, die tot vandaag de stad, haar bewoners en haar bezoekers weet te inspireren en te enthousiasmeren.
De tentoonstelling Panamarenko Universum is een coproductie met de stad Antwerpen en wordt georganiseerd in het kader van Antwerpen ‘14-‘18, het herdenkingsproject rond de Eerste Wereldoorlog.
M HKA – Museum van Hedendaagse Kunst Antwerpen
Leuvenstraat 32
2000 Antwerpen
www.muhka.be
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Historia Belgica, Panamarenko, Sculpture
Metamorfoses van Maartje Korstanje ♦ De jonge beeldhouwer Maartje Korstanje (1982) maakt sinds haar afstuderen furore in binnen- en buitenland met haar spectaculaire kartonnen sculpturen. Haar werk is op vele plekken getoond in solo- en groepstentoonstellingen in musea, galeries, presentatieplekken en in de openbare ruimte. Er vielen Korstanje al heel wat prijzen ten deel, de Prix de Rome basisprijs in 2007, de Culturele Prijs Goes in 2013 en ze is genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunstprijs, 2014.
Haar opzienbarende beelden roepen associaties op met prehistorische dieren, insecten en skeletten. Hangende karkassen, uitpuilende darmen, Korstanje ziet schoonheid in het gruwelijke. Goedkope materialen als karton, pur schuim en kunststof ondergaan onder haar handen een metamorfose: het resultaat is betoverend, de behandeling van de materialen geeft de beelden grote uitdrukkingskracht.
Nu verschijnt de eerste publicatie over Korstanje. Het biedt een overzicht van haar werk van 2007 tot heden. De beelden worden begeleidt door een essay van Lucette ter Borg, schrijver en kunstrecensent van NRC Handelsblad, en een interview door Fleur Junier met Korstanje dat inzicht biedt in haar poëtische en unieke oeuvre.
Tot 4-05-2014 loopt nog een bijzondere tentoonstelling van Maartje Korstanje in het Museum Jan Cunen in Oss. In een toelichting op haar werk: “Haar opzienbarende beelden roepen associaties op met prehistorische dieren, insecten en skeletten. Hangende karkassen, uitpuilende darmen, Korstanje ziet schoonheid in het gruwelijke. Goedkope materialen als karton, pur schuim en kunststof ondergaan onder haar handen een metamorfose: het resultaat is betoverend, de behandeling van de materialen geeft de beelden grote uitdrukkingskracht.”
Metamorfoses
Maartje Korstanje
Prijs: 19,95 euro
ISBN: 978 94 6263 000 0
Uitgeverij de Kunst
# Meer informatie op de website van Museum Jan Cunen Oss
fleursdumal.nl magazine for art & literature
More in: - Book News, Art & Literature News, Maartje Korstanje, Sculpture
Maartje Korstanje genomineerd voor de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs 2014
Het Stedelijk Museum Schiedam organiseert in samenwerking met de Volkskrant, de NTR en het BNG Cultuurfonds de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs 2014. Voor de achtste editie van deze prijs hebben specialisten uit de kunstwereld vijf getalenteerde kunstenaars rond de 35 jaar en werkzaam in Nederland genomineerd. Dit zijn: Giorgio Andreotta Caló, Floris Kaayk, Maartje Korstanje, Emmeline de Mooij, Emma van der Put.
Aan de Volkskrant Beeldende Kunst Prijs is een geldbedrag van 10.000 euro verbonden. Dit bedrag is gefinancierd door het BNG Cultuurfonds. In een speciale uitzending van KunststofTV op zondag 13 april wordt de winnaar bekendgemaakt. De jury bestaat uit voorzitter Sanne Wallis de Vries (cabaretière en kunstliefhebber), Ahmet Ögüt (kunstenaar en eerder winnaar van de VKBK Prijs), Sacha Bronwasser (kunstcriticus de Volkskrant) en Hans Kemna (casting director en verzamelaar).
De tentoonstelling met het werk van de genomineerden is van 15 februari tot en met 11 mei 2014 te zien in het Stedelijk Museum Schiedam. Het publiek wordt uitgenodigd te stemmen. Op de slotdag van de tentoonstelling wordt de publieksfavoriet bekend gemaakt.
Tentoonstelling Metamorfoses van Maartje Korstanje nog tot en met 4-05-2014 te zien in Museum Jan Cunen Oss
Deze tentoonstelling vormt de eerste museale solopresentatie van beeldhouwster Maartje Korstanje (1982). Haar sculpturen, die overwegend in karton zijn vervaardigd, bevinden zich in het gebied tussen abstractie en figuratie. Korstanje heeft een fascinatie voor de natuur die duidelijk herkenbaar is in haar werk: figuren doen associaties oproepen met bijvoorbeeld prehistorische dieren, insecten en skeletten. Tegelijkertijd zou je er fantasiewezens of monsters in kunnen herkennen.
“Mijn inspiratie haal ik uit een oude dierenencyclopedie ( . . . ). Het staat vol met zwart-wit afbeeldingen waardoor je vormen goed ziet. Mijn werk is eigenlijk een optelsom van vormen, die mij fascineren. De sculpturen zijn geen herkenbare dieren want de onderdelen zijn zo gefragmenteerd en op ongewone manieren met elkaar verbonden dat een ander beeld ontstaat dan dat we kennen. Ik vind het fijn als mensen naar mijn werk kijken en allerlei associaties hebben, daarom gebruik ik ook geen titels.”
Korstanje gaat intuïtief te werk, zonder vooropgezet plan of voorstudies creëert ze aldoende haar beelden. Toeval speelt daarbij een belangrijke rol. Ze gebruikt vooral ‘arme’ materialen als karton, behanglijm, Polyurethaan (PU) schuim of kunststof. Het resultaat is betoverend, de behandeling van de materialen geven de beelden grote uitdrukkingskracht. Kleine stukken karton die losjes over elkaar heen zijn aangebracht geven het oppervlak een levendig karakter. Kortstanje speelt ook met contrasten in haar materiaal. Hoogglanzende, gladde, gekleurde onderdelen van epoxy contrasteren sterk met het matte, bruine karton. Ook heeft ze bijvoorbeeld wel eens een kartonnen sculptuur aan de binnenkant met bladzilver bekleed.
De tentoonstelling biedt een overzicht van Korstanjes werk van de afgelopen jaren. Daarnaast heeft ze speciaal voor de tentoonstelling een ruimtevullende sculptuur vervaardigd.
Workshop carnavalsvakantie door Maartje Korstanje
Altijd al eens met een echte kunstenaar willen werken? Dat kan!
Op zondag 9 maart tussen 14.00 en 16.00 uur is Maartje Korstanje in het museum. Tijdens het bekijken van de tentoonstelling leer je hoe Maartje Korstanje haar beelden maakt en ga je tijdens een workshop samen met haar een nieuwe sculptuur maken. Ook opa, oma, vader of moeder kunnen meedoen, want deze workshop is zowel voor volwassenen als kinderen bedoeld.
Aanmelden kan bij de receptie van Museum Jan Cunen
E: museumjancunen@oss.nl
T: (0412)-629328
# website museum jan cunen oss
fleursdumal.nl magazine
foto’s fleursdumal.nl
More in: Art & Literature News, Art Criticism, Maartje Korstanje, Sculpture
Maartje Korstanje
METAMORFOSES
tot en met 4-05-2014
Museum Jan Cunen Oss
In het Museum Jan Cunen in Oss vindt de eerste museale solopresentatie van beeldhouwster Maartje Korstanje (1982) plaats. Haar sculpturen, die overwegend in karton zijn vervaardigd, bevinden zich in het gebied tussen abstractie en figuratie. Korstanje heeft een fascinatie voor de natuur die duidelijk herkenbaar is in haar werk: figuren doen associaties oproepen met bijvoorbeeld prehistorische dieren, insecten en skeletten. Tegelijkertijd zou je er fantasiewezens of monsters in kunnen herkennen.
Mijn inspiratie haal ik uit een oude dierenencyclopedie ( . . . ). Het staat vol met zwart-wit afbeeldingen waardoor je vormen goed ziet. Mijn werk is eigenlijk een optelsom van vormen, die mij fascineren. De sculpturen zijn geen herkenbare dieren want de onderdelen zijn zo gefragmenteerd en op ongewone manieren met elkaar verbonden dat een ander beeld ontstaat dan dat we kennen. Ik vind het fijn als mensen naar mijn werk kijken en allerlei associaties hebben, daarom gebruik ik ook geen titels.
Korstanje gaat intuïtief te werk, zonder vooropgezet plan of voorstudies creëert ze aldoende haar beelden. Toeval speelt daarbij een belangrijke rol. Ze gebruikt vooral ‘arme’ materialen als karton, behanglijm, Polyurethaan (PU) schuim of kunststof. Het resultaat is betoverend, de behandeling van de materialen geven de beelden grote uitdrukkingskracht. Kleine stukken karton die losjes over elkaar heen zijn aangebracht geven het oppervlak een levendig karakter. Kortstanje speelt ook met contrasten in haar materiaal. Hoogglanzende, gladde, gekleurde onderdelen van epoxy contrasteren sterk met het matte, bruine karton. Ook heeft ze bijvoorbeeld wel eens een kartonnen sculptuur aan de binnenkant met bladzilver bekleed.
De tentoonstelling zal een overzicht bieden van Korstanjes werk van de afgelopen jaren. Daarnaast zal ze speciaal voor de tentoonstelling een ruimtevullende sculptuur vervaardigen.
# meer informatie website museum jan cunen oss
fleursdumal.nl magazine
photo jef van kempen
More in: Art & Literature News, Maartje Korstanje, Sculpture
.jpg)
K ä t h e K o l l w i t z
Die Toten Mahnen uns
Berlin
The street names still reflect old DDR times, before the demolishment of the wall in 1989. The Karl-Liebknecht-Straße runs alongside the Alexanderplatz and connects Prenzlauer Berg to the Museuminsel and Unter den Linden. At the Rosa-Luxembourg-Platz, a few hundred meters to the north, a monument to Herbert Baum and a memorial plaque to Ernst Thälmann commemorate the resistance of the communists against fascism and against the wars that overshadowed life in Europe during the first half of the 20th century. The rise of a working class who lived in miserable conditions dominated social discussions in the early 1900’s. In 1914 a complex combination of imperialism, militarism and strong nationalistic feelings led to the First World War which eventually involved 75 percent of the world’s population and took the lives of 20 million soldiers and civilians. After the war the political situation in Germany remained unstable. The Treaty of Versailles declared Germany responsible for the war, it redefined its territory and Germany was forced to pay enormous war reparations. This treaty caused great bitterness in Germany and was a source of inspiration for both left and right extremism. It eventually led to the rise of fascism and the Second World War. Karl Liebknecht and Rosa Luxembourg, founders of the Kommunistische Partei Deutschland (KPD), were killed in 1919 by Freikorpsen, right extremist remainders of the German army. Herbert Baum and his resistance group were killed by the Gestapo in 1942 and Ernst Thälmann, Hitlers political opponent during the elections of 1932, was executed in Buchenwald in August 1944, on direct orders from Hitler.
Käthe Kollwitz
Käthe Schmidt was born in Königsberg in 1867 in a family of social democrats that were sensitive to the changes that were taking place in society. Her talent for art was recognised and stimulated by her father. She received lessons in drawing in a private art school in Berlin. Under the influence of her teacher Stauffer-Bern and the work of Max Klinger she decided to focus on black and white drawing, etching and lithography. She married Karl Kollwitz, a friend of the family, in 1891. Karl had decided to dedicate his live to the poor working class and started a doctor’s practice in Prenzlauer Berg in a street that is now called the Käthe-Kollwitz-Straße. They had 2 sons, Hans and Peter. Käthe was deeply moved by the social misery she was confronted with in her husbands practice and the life of the working class became a dominant theme in her work. It was Gerhard Hauptman’s play ‘die Weber’ that inspired her to her first successful series of etchings called ‘Ein Weberaufstand’. Another successful series was ‘Bauernkrieg” for which she received the prestigious ‘Villa Romana’ price. At the age of 50 Käthe had become famous throughout Germany and to the occasion of her birthday, exhibitions of her work were held in Berlin, Bremen and Königsberg.
In October 1914 her son Peter was killed in the trenches of Flanders. To his memory Käthe designed a monument which took her almost 18 years to complete. In Diksmuide-Vladslo, in a landscape covered by hundreds of war cemeteries, her ‘Grieving Parents’ impressively expresses the poignant grief and helplessness of parents who have lost a child. The death of her son had a great impact on her work and war and death became the dominant themes. When Karl Liebknecht was killed in 1919 his family asked Käthe to make a drawing to his memory. In a charcoal drawing she depicts the worker’s farewell to Liebknecht. A final version in woodcut was made 2 years later. Sieben Holzschitte zur Krieg were made in 1920/1923 and her famous poster Nie Wieder Krieg, a consignment by the International Labours Union, in 1924. She was not the only artist that stood up against war but while the artistic protests of for instance George Grosz, Otto Dix or Frans Masereel were primarily aimed at the horrors of the battlefield or the political climate, Käthe Kollwitz’s concern was with the human suffering of those who were left behind.
When the Nazis came to power in 1933, she and her husband signed an urgent appeal to unite the working class and to the formation of a front against Hitler. The SPD and KPD were forbidden by the Nazis and Käthe was removed from her position at the Berlin Art Academy where she was heading the Masterclass of Graphics. Exhibitions of her work were forbidden. Karl was also temporarily disallowed to exercise his practice and their financial situation became precarious until his ban was relieved due to a shortage of skilled physicians. Karl Kollwitz, after a life dedicated to the health of the poor, died in July 1940.
After Karl’s death Käthe suffered from depression and her physical condition was rapidly declining. The house in Berlin where she and Karl had been living since 1891 was bombed in 1943 and Käthe was evacuated to Nordhausen and later to Moritzburg. A few days before the end of the Second World War, in April 1945, Käthe Kollwitz died. She was buried in the family grave in Berlin-Friedrichsfelde at the same cemetery where a memorial monument pays tribute to the socialist heroes Karl Liebknecht, Rosa Luxembourg and Ernst Thälmann.
A mission
Käthe’s importance as an artist cannot be overvalued. Her authentic, expressive depictions of human misery, resulting from the exploitation of human labour, from fascism and war, are timeless, genuine and moving. She was not a politician but an artist with a vocation who found a way to make art that goes straight to the heart.
When you are in Berlin be sure to visit ‘Die Neue Wache’, a building designed by Christian Schinkel, which since the 1960-s is a monument against war and fascism. In the centre of the building, right beneath a circular opening in the ceiling, Käthe Kollwitz’s sculpture Mother and Child is an arresting plea for vigilance against mentalities and attitudes that may again lead to fascism and war.
References:
Ilse Kleberger: Kathe Kollwitz, Eine Biographie
Venues
Neue Wache – Unter den Linden near the Museuminsel
Kathe Kollwitzmuseum Berlin – Fasanenstrasse 24
Käthe Kollwitz: Die Toten mahnen uns – part I
Photos & text: Anton K. Berlin
.jpg){kind=small}
Find also on fleursdumal.nl magazine:
Nie Wieder: Wache gegen Faschismus
and
Historia Belgica: Alles voor Vlaanderen
.jpg){kind=small}
fleursdumal.nl magazine – magazine for art & literature
to be continued
More in: *War Poetry Archive, Anton K. Photos & Observations, Käthe Kollwitz, Sculpture
Tracey Emin: She Lay Down Deep Beneath the Sea
until september 23, 2012
Turner Contemporary, Margate (Kent GB)
Tracey Emin comes home to Margate with an exhibition of new works at Turner Contemporary until september 23
She Lay Down Deep Beneath the Sea: Tracey Emin at Turner Contemporary is conceived specially for Margate, where Emin grew up and which has provided inspiration for many of her most famous art works.
The exhibition explores the themes of love, sex and romanticism in Emin’s oeuvre. It features new works, including drawings, monoprints, sculptures, tapestries, embroideries and neons and will be installed throughout Turner Contemporary’s suite of first-floor galleries.
The exhibition’s central themes are continued in a group of sketches and paintings of erotic subjects by Tracey Emin, JMW Turner and Auguste Rodin, whose iconic sculpture The Kiss is on show in the Sunley Gallery at Turner Contemporary. This section of the exhibition considers the artists in terms of their shared fascination with female sexuality and the varying means by which they explore the subject.
Tracey Emin said: “I still can’t really believe that I’m showing in Margate. Even in my wildest dreams I could never believe there would be a gallery like Turner Contemporary there. So on one level I’m really chuffed and excited but on another I am as nervous as hell. The brilliant thing about Margate is it’s one hour from London on the train so I’m hoping lots of people will come and visit not just my show but the beautiful sunsets and sandy beaches.”
Victoria Pomery, Director, Turner Contemporary said: ‘We are thrilled to be working with Tracey on this exhibition of new work, which considers Tracey’s extensive oeuvre in a new light.’
A fully illustrated catalogue is available to accompany the exhibition.
Tracey Emin biography: Tracey Emin was born in London in 1963 and grew up in Margate, Kent. She studied at Maidstone College of Art and the Royal College of Art, London. She has exhibited extensively internationally, including solo exhibitions ‘Love is What You Want’, Hayward Gallery, London (2011), and ‘Do Not Abandon Me’, Hauser & Wirth, London (with Louise Bourgeois) (2011). In 2008 Emin held her first major retrospective ‘Tracey Emin 20 Years’ at the Scottish National Gallery of Modern Art, which subsequently toured to Centro de Arte Contemporaneo, Malaga (2008) and Kunstmuseum Bern (2009). In 2007 Emin represented Britain at the 52nd Venice Biennale and was made a Royal Academician. In 2011 she was made Professor of Drawing at the Royal Academy Schools, London. She lives and works in London.
Photos: He Lay Down Deep Beneath the Sea, Tracey Emin at Turner Contemporary, installation view. Image courtesy of Stephen White
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Sculpture
Ai Weiwei,
the artist, the philosopher and the rebel
Museum De Pont until june 24, 2012
Ai Weiwei (1957) is an artist, a philosopher and a rebel. It runs in the family. His father was a writer and a poet who was forced to live in exile in a labor camp for over 16 years. Ai Weiwei received his education in China and lived in the USA from 1981 to 1993. When his father became ill he returned to China. His art is multifacated and a challenge for our associative talents. He currently has a very inspiring show at Museum de Pont which is on view through 24 June.
Ai Weiwei’s art is about China, but his art is not the Chinese art that became popular during the late eighties and the nineties, with the cynical and caricatural paintings by for instance Fan Lijun and Yue Minjun, colorful paintings, crowded with bald headed, smiling, blunted figures. Ai Weiwei is not a painter, he has embraced the concept that art can be expressed in any way or form. In some of his videos he uses today’s reality in China as a ready-made, like Duchamp and Warhol before him, a registration of reality as it is, only ‘manipulated’ by the choice of subject.
Beijing is a 150 hour film of a 2400 km taxi drive, crossing a district of Beijing. The film shows a public space dominated by inanimate architecture, by motorways and cars, a view not different from any modern western city. The Chinese ornament hanging down from the cab’s rear mirror questions the scarce presence of remainders of traditional Chinese culture and architecture.
The Second Ring is a 66 minute film taken from the 33 bridges that cross the second ring in Beijing, 1 minute of film in each direction. It is an objective depiction of this fragment of reality without any explicit comment. The film leaves any questioning or commenting to us, to the viewer.
I’m not an analyst, my art is intuitive, of course I have put certain ideas into the works but they may not be the most important aspect. That is for other people to decide.
His art is Chinese, he acknowledges the skills, the craftsmanship of the Chinese cultural tradition, works of art from the past reflect as he puts it: the morality, the aesthetics and the philosophy of its time. He uses elements of this tradition and connects them to contemporary social-political issues, for instance by reconstructing trees as if museums are becoming the only save havens for conserving nature, just as they are for conserving important art. The Forever-bicycles sculpture integrates ready-mades into a carousel or is it a treadmill, it seems a metaphor for the absence of a strong believe in individuality in Chinese culture. And in his most famous work, the hundreds of thousands of painted sunflower seeds, Ai Weiwei suggests a modern form of slavery, a contemporary form in which the western 17/18th century Chine de Commande porcelain has been replaced by shirts, shorts and shoes.
Ai Weiwei’s Fountain of Light is a Chinese version of Tatlin’s Monument to the Third International, a symbol of modernity and a tribute to the Bolshewik Revolution of 1917. Weiwei’s monstrous sculpture addresses the audacity, the self-glorification of ideologies and the complete absence of any appropriate humility.
Pieter Breughel, Tower of Babel
Model of Tatlin’s Monument
Fountain of Light (at Museum De Pont)
Text & photos: Anton K.
De Pont museum of contemporary art:
Ai Weiwei until 24 June 2012
Berlin, Linienstrasse, protest against Ai Weiwei’s arrest, April 2011
fleursdumal.nl magazine
More in: Ai Weiwei, Anton K. Photos & Observations, Exhibition Archive, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS, Sculpture
Freda Kamphuis: Alexander Calder tot en met terugreis
Expositie: Alexander Calder. De grote ontdekking
Gemeentemuseum Den Haag t/m 28 mei 2012
Voor het eerst sinds 1969 is dit voorjaar een groot overzicht van Alexander Calder (1898-1976) in Nederland te zien. Wereldberoemd werd hij met zijn open draadsculpturen, zijn verbluffende Cirque Calder (1926-1931) en mobiles die gekenmerkt worden door hun immaterialiteit en beweging. Het maakte hem tot een van de belangrijkste grondleggers van de moderne beeldhouwkunst. De tentoonstelling draait om het legendarische bezoek van Alexander Calder aan het atelier van Piet Mondriaan in Parijs in 1930. Dit bezoek markeert een keerpunt in Calders carrière; het opent zijn ogen voor de abstracte kunst.
Foto’s Freda Kamphuis
fleursdumal.nl
More in: Freda Kamphuis, Kamphuis, Freda, Sculpture
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature