Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Düsseldorf, Rundgang 2012
February 2012
The Kunstakademie Düsseldorf does not have a second phase program or residency comparable to Goldsmiths, HISK, Ateliers or Rijksacademie. The emphasis is primarily on sculpture and painting. There are 9 professors for sculpture, 9 for painting, 1 for film/video and 1 for photography. Here is a second batch from the Rundgang.
Kunstakademie Düsseldorf – Rundgang 2012 – Teil 2
Photos Anton K. & Monica Richter – fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, Galerie Deutschland, Sculpture
Ai Weiwei
Museum De Pont Tilburg
t/m 24 juni 2012
Geen Chinese kunstenaar is zo bekend als Ai Weiwei (Beijing, 1957). Die roem dankt hij niet alleen aan zijn kunst, maar ook aan zijn strijd voor meer politieke en maatschappelijke vrijheid. De expositie in De Pont toont werk uit de jaren 2003-2011 en omvat naast een aantal grote sculpturen, zijn bijna volledige videowerk.
Beeldend kunstenaar, architect en vormgever, curator, fervent gebruiker van sociale media en luis in de pels; Ai Weiwei’s opvatting van het kunstenaarschap is zeer breed. De sociale component van zijn werk roept herinneringen op aan het ‘erweiterter Kunstbegriff’ van Joseph Beuys. Zelf noemt hij Andy Warhol en Marcel Duchamp als belangrijke voorbeelden. ‘Tot ik Duchamp ontdekte had ik er geen idee van dat kunst een manier van leven kon zijn.’ zegt hij in een interview uit 2008 met Karen Smith. ‘Het was mijn redding en het maakte direct een eind aan mijn geworstel. Ik begreep […] dat kunst een gebaar kon zijn, en dat een gebaar iedere vorm kan krijgen die de kunstenaar wil. Dat kan een schilderij zijn maar ook iets totaal anders.’
Ai Weiwei ziet kunst als middel om veranderingen te forceren, als kans om nieuwe vragen te stellen en ruimte te scheppen voor nieuwe mogelijkheden. In het uit 2003 daterende Forever, het vroegste werk op de tentoonstelling, vormen 42 op- en aan elkaar gelaste fietsen radertjes in een carrousel. Los zouden ze niet kunnen functioneren: ze missen trappers en stuur. De installatie dankt zijn titel aan het op de frames aangebrachte merk van dit in China tot voor kort nog zo massaal gebruikte vervoermiddel. Behalve een commentaar op de sociale situatie in zijn land, houdt het werk ongetwijfeld ook een verwijzing in naar Duchamps beroemde readymade. Ook in zijn overige werk maakt Ai Weiwei veelvuldig gebruik van het principe van de readymade en eigent zich bestaande objecten toe. Niet alleen in dit opzicht, ook in zijn commentaar op de eigen culturele traditie treedt hij in de voetsporen van Duchamp. Daarin is hij rigoureus en hard. Nam Marcel Duchamp een reproductie van de Mona Lisa, Ai Weiwei maakt van echte kunstobjecten gebruik. In zijn bekende, uit 1995 daterende fotoserie Dropping a Han Dynasty Urn laat hij een eeuwenoude vaas stuk vallen en in Painted Vases (2006) doopt hij oeroude potten in fel gekleurde lakverf. In even simpele als onomkeerbare daden rekent hij af met de manier waarop in het heden en recente verleden is omgegaan met de eigen culturele traditie. In andere werken stelt hij de authenticiteit van die traditie zelf aan de orde. Om de weg te effenen voor het nieuwe moet je in zijn visie ook kunnen vernietigen, het oude uit de weg ruimen.
Net als Jeff Koons – maar met een totaal andere lading – schakelt Ai Weiwei getalenteerde ambachtslieden in voor de vervaardiging van zijn objecten. Zij hebben de traditionele houtverbindingen gemaakt, waarmee de verweerde stukken hout van kamferbomen zijn geassembleerd in de luguber ogende Trees (2009-2010). Zij leverden ook een tour de force met de grote, witporseleinen en blauwafgebieste Rocks (2009-2010), die als kunstmatige eilanden verspreid op de vloer liggen. In plaats van Chinoiseries realiseert Ai Weiwei met behulp van deze ‘typisch Chinese’ technieken vervreemdende en tegelijkertijd oogstrelende werken, die ingesleten noties over cultuur en de eraan toegekende waarden en betekenissen tarten.
De paradoxen die Ai Weiwei in zijn kunst aan het licht brengt, treden misschien wel het sterkst naar voren in zijn Sunflower Seeds. Het is het werk waarmee hij, toen hij het in 2010 voor het eerst toonde in de grote turbinehal van Tate Modern, beroemd werd bij het grote publiek en waarvan nu twee kleinere varianten in De Pont te zien zijn. De zonnepitten hebben meerdere betekenissen voor het Chinese volk. Ze dienen niet alleen als voedsel, maar hadden tijdens de culturele revolutie ook een symbolische lading. Nadat Mao Zedong zich de zon als persoonlijk symbool had toegeëigend, werd het Chinese volk vergeleken met zonnebloemen, die vol bewondering opkeken naar de grote roerganger. De duizenden zaden, die op de tentoonstelling versmelten tot een grijs tapijt, zijn echter van porselein. Dat gegeven roept nog een beeld op: dat van 1600 arbeiders in Jingdezhen, de porseleinhoofdstad van China, die een jaar lang elk van de 100-miljoen vormpjes van roomwit porselein in hun hand hebben genomen en er met een paar grijze penseellijntjes zonnebloempitten van hebben gemaakt.
In zijn video’s en de blog, waarop hij van 2006 tot 2009 talrijke teksten en foto’s heeft gepubliceerd, heeft Ai Weiwei zeer uiteenlopende kwesties op cultureel, politiek en maatschappelijk gebied aangeboord en misstanden aan de kaak gesteld. Zo zocht hij de grenzen op van wat het bewind aan kritiek kon verdragen. Sinds zijn hechtenis in de lente van 2011 is zijn actieradius ingeperkt en is het hem vooralsnog niet toegestaan om Bejing te verlaten.
Van 22-28 maart vindt in Den Haag het jaarlijkse Movies that Matter Festival plaats. Eén van de hoogtepunten van het festival is de Europese première van de nieuwe documentaire Ai Weiwei: Never Sorry over de befaamde Chinese kunstenaar en dissident Ai Weiwei.
fleursdumal.nl magazine
More in: Ai Weiwei, Exhibition Archive, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS, Sculpture
Wood Circle blijft in Van Abbe Museum Eindhoven♦Crowdfunding initiatief voor kunstwerk Richard Long geslaagd
Het kunstwerk Wood Circle (1977)van Richard Long blijft behouden voor het Van Abbemuseum en de stad Eindhoven. Het crowdfunding initiatief dat werd opgezet door vrijwilligers en rondleiders van het museum is geslaagd: in de vastgestelde periode van 4 september tot en met 31 oktober werd 100% van het benodigde bedrag van €30.000,- opgehaald. De rest van het aankoopbedrag van het werk komt uit een bijdrage van de BankGiro Loterij.
Het kunstwerk, dat al meer dan 30 jaar “te gast” was in het museum, werd door de erven van de eigenaar te koop aangeboden. Omdat het museum onvoldoende budget had het werk aan te schaffen, zag het er naar uit dat de Wood Circle het museum moest verlaten. Met de crowdfunding actie is dit nu voorkomen. Directeur Charles Esche is blij dat het kunstwerk in de collectie blijft: “Natuurlijk wilde het museum het werk graag behouden voor Eindhoven, maar soms, en zeker in tijden van bezuiniging, ontbreken de middelen hiervoor. Het was heel bijzonder om te zien dat een groep cicerones en vrijwilligers van het museum zich zo verbonden voelde met het werk, dat zij met deze spontane actie kwamen.”
Op zaterdag 19 november van 15.00-17.00 uur worden alle donateurs uitgenodigd in het museum om gezamenlijk het glas te heffen op het behoud van de Wood Circle. Piet van den Boom, stadsdichter van Eindhoven, leest dan ook het gedicht voor dat hij speciaal naar aanleiding van dit kunstwerk maakte.
Het werk is nog tot en met 8 januari 2012 te zien in de tentoonstelling ’For Eindhoven’ – The City as Muse.
Wood Circle is een vroeg werk van de bekende Britse kunstenaar Richard Long en is sinds 1977 in bruikleen bij het Van Abbemuseum. Het is in de afgelopen decennia al vele malen getoond. Het werk spreekt veel bezoekers aan en nodigt uit tot nadenken over kunst en wat iets tot kunst maakt.
Het is een zaalvullend werk dat bestaat uit minimaal 840 takken. De takken worden binnen een cirkel met een doorsnede van zeven meter in een willekeurig patroon gelegd, wel rekening houdend met bepaalde voorschriften die door Long in een certificaat zijn vastgelegd. Zo moeten de takken gelijk verdeeld zijn binnen de cirkelvorm en moeten langere en kortere, dikkere en dunnere exemplaren overal evenredig voorkomen. Alle takken moeten zo plat mogelijk op de vloer liggen en elkaar bij voorkeur niet raken. Zo ontstaat er een golvend patroon. Iedere keer wanneer het werk wordt uitgevoerd, ziet het er een beetje anders uit.
• fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Land Art, Richard Long, Sculpture
Tracey Emin
The Vanishing Lake
6 Fitzroy Square, London W1T 5DX
7 October – 12 November (Closed 19-23 October) 2011
‘She looked into the mirror…
I made a fool of myself again. A fool like a stupid child. A child that has never known love… A soul that has never been touched. Then she began to cry.
Knowing that every thing is as it should be…
She was a fool.
It was all too late…The lake had gone…
The vanishing lake is not a metaphor… It is a real lake… it is small and magical looking… but only exists from autumn to spring… in the summer… it is just a dry dusty barren bowl…
The only metaphor is often…This is how I feel.’
An extract from ‘The Vanishing Lake’
Tracey Emin Autumn 2011
White Cube announces a special site-specific exhibition by Tracey Emin, ‘The Vanishing Lake’. The title is taken from her novel, which has been a catalyst for a series of new works created for exhibition in the Georgian house at 6 Fitzroy Square.
Emin relishes the opportunity of showing in historical surroundings, previously exhibiting at the Foundling Museum and Freud’s former home in London as well as the British Pavilion in Venice in 2007. Now Emin has chosen an eighteenth century house, designed as part of a terrace by the neoclassical architect, Robert Adam in 1794. Fitzroy Square was home to numerous artists and writers before the war, but subsequently many of the properties became commercial businesses and number 6 became a bank. However, in the 1990’s the Georgian group restored the building to its original domestic design – and this evolution of purpose corresponds with the ethos of ‘The Vanishing Lake’.
The seasonal disappearance and reappearance of the lake by Emin‘s home in France informs a series of new ‘Self Portraits’ that reflect and absorb a personal metamorphosis. With titles including: ‘Knowing how I am’, ‘Anatolian Princess’ and ‘Beautiful Girl’, Emin portrays her multifaceted past by drawing from Picasso’s intimate portrayals of his long-standing muse and mistress, Marie-Thérèse Walter. Pleas of unrequited love and touching melancholia are conveyed in a series of embroidered texts and drawings to be shown alongside the exposed vulnerability of an isolated figure captured in a series of hand-woven tapestries. Scaled up from intimate works on canvas, the tapestries produced by the West Dean tapestry studios continue Emin’s interest in the domestic and handcrafted tradition. In addition, tiny hand-modeled bronze figures pray either side of a pregnant bronze figure in ‘Prayers for Mother’. As visitors enter or leave the exhibition, a neon text enigmatically recounts: ‘I followed you into the water knowing I would never return’.
Tracey Emin
Tracey Emin’s art is one of disclosure, using her life events as inspiration for works ranging from painting, drawing, video and installation, to photography, needlework and sculpture. Emin reveals her hopes, humiliations, failures and successes in candid and, at times, excoriating work that is frequently both tragic and humorous.
Emin’s work has an immediacy and often sexually provocative attitude that firmly locates her oeuvre within the tradition of feminist discourse. By re-appropriating conventional handicraft techniques – or ‘women’s work’ – for radical intentions, Emin’s work resonates with the feminist tenets of the ‘personal as political’. In Everyone I’ve Ever Slept With, Emin used the process of appliqué to inscribe the names of lovers, friends and family within a small tent, into which the viewer had to crawl inside, becoming both voyeur and confidante. Her interest in the work of Edvard Munch and Egon Schiele particularly inform Emin’s paintings, monoprints and drawings, which explore complex personal states and ideas of self-representation through manifestly expressionist styles and themes.
Tracey Emin was born in London in 1963, and studied at Maidstone College of Art and the Royal College of Art, London. She has exhibited extensively internationally, including solo and group exhibitions in Holland, Germany, Switzerland, Spain, Japan, Australia, The United States and Chile. In 2008 Emin held her first major retrospective at the Scottish National Gallery of Modern Art, which subsequently toured to Malaga (2008) and Bern in 2009. In 2007 Emin represented Britain at the 52nd Venice Biennale, was made a Royal Academician and was awarded an Honorary Doctorate from the Royal College of Art, London, a Doctor of Letters from the University of Kent and Doctor of Philosophy from London Metropolitan University. She lives and works in London.
≡ Website White Cube Gallery London
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Sculpture
Van Abbe Museum
Help de Wood Circle te behouden!
Crowdfunding initiatief voor Richard Long’s kunstwerk t/m 31/10/2011
Het kunstwerk Wood Circle (1977) van Richard Long is al meer dan 30 jaar te gast in het Van Abbemuseum. Nu de eigenaar het werk w
il verkopen en het museum over onvoldoende budget beschikt om het aan te schaffen, dreigt het werk het museum te verlaten. Toen dit bekend werd, nam een grote groep cicerones, docenten, gastheren en gastvrouwen het initiatief voor een campagne om het kunstwerk te behouden. Het museum ondersteunt deze spontane actie van harte en is op zoek gegaan naar verdere financiële ondersteuning. Via dit crowdfunding initiatief hopen ze minimaal €30.000,- bijeen te krijgen. Onder de noemer ‘Help de Wood Circle te behouden!’ worden mensen opgeroepen om donateur te worden!
Voor donaties, groot of klein, kunt u terecht bij de Museumshop in het Van Abbemuseum of op www.voordekunst.nl Op de website van het Van Abbemuseum en voordekunst.nl is ook de voortgang van het project te volgen.
De vrijwilligers en cicerones organiseren verschillende speciale acties, waarvan de opbrengsten in het geheel naar het behoud van het werk gaan. Zo zijn er onder meer wandelingen door de natuur, boekjes met informatie over het werk en worden er t-shirts en buttons met de tekst ‘We Saved an Artwork’ verkocht.
De namen van de donateurs die minimaal €20,- doneren worden ook toegevoegd op de zaalwand in de tentoonstelling ’For Eindhoven’ – The City as Muse.
Tijdens d
e opening van het tentoonstellings-programma VANUIT HIER – OUT OF HERE op 3 september hebben de cicerones en directeur Charles Esche de eerste donaties gedaan.
De actie loopt tot en met eind oktober 2011.
Wood Circle, een vroeg werk van de bekende Britse kunstenaar Richard Long, is sinds 1977 in bruikleen bij het Van Abbemuseum en in de afgelopen decennia al vele malen getoond. Het spreekt veel bezoekers aan en nodigt uit tot nadenken over kunst en wat iets tot kunst maakt.
Het is een zaalvullend werk dat bestaat uit minimaal 840 takken. De takken worden binnen een cirkel met een doorsnede van zeven meter in een golvend patroon gelegd, rekening houdend met bepaalde voorschriften die door Long in een certificaat zijn vastgelegd. Iedere keer wanneer het werk wordt uitgevoerd, ziet het er een beetje anders uit.
Het werk is representatief voor het kunstklimaat in de jaren 70, waarin kunstenaars gevestigde opvattingen over kunst de rug toekeerden. Het is de tijd van de opkomst van performance, body en land art.
In een tijd dat er vanuit de overheid almaar minder wordt besteed aan kunst en cultuur kunnen particulieren en bedrijven het verschil maken. Crowdfunding is een toegankelijke vorm van participatie die kunstliefhebbers een democratische stem geeft waarmee zij het kunst- en cultuuraanbod in hun directe omgeving mede bepalen. De opbrengsten voor de Wood Circle worden bijgehouden door voordekunst.nl; een website waarop kunstprojecten in wording op zoek zijn naar aanvullende financiering door particulieren en bedrijven.
• fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Land Art, Richard Long, Sculpture, The talk of the town
Lustwarande 2011 – Oude Warande Tilburg
Status September: Michael Aerts’ sculpture was victim of vandalism and Urs Fischer successfully illustrates the ephemerality of nature (and art). And more pictures of sculptures by Huma Bhabha, David Jablonowski, Mark Manders, Sterling Ruby and Rebecca Warren. Through 9 October.
Lustwarande 2011 until october 9, 2011
Deelnemende kunstenaars: Michaël Aerts (B), Huma Bhabha (PK), Peter Buggenhout (B), Aaron Curry (USA), Lara Favaretto (I), Urs Fischer (CH), Thomas Houseago (GB), Takahiro Iwasaki (J), David Jablonowski (D), Jitish Kallat , (IND), Idris Khan (GB), Sandra Kranich (D), Jim Lambie (GB), Mark Manders (NL), John McCracken (USA) *, Christian Philipp Müller (CH), Rupert Norfolk (GB), Navid Nuur (IR/NL), Anselm Reyle (D), Sterling Ruby (USA), Sandro Setola (NL), Conrad Shawcross (GB), Camila Sposati (BR), Moniek Toebosch (NL) *, Tatiana Trouvé (F), Vibskov & Emenius (DK/S), Banks Violette (USA), Rebecca Warren (GB), Sofi Zezmer (PL/D), Callum Morton (AUS) – Grotto (2009). Curator: Chris Driessen, artistiek leider Fundament Foundation
photos anton K.
fleursdumal.nl magazine
More in: Anton K. Photos & Observations, Dutch Landscapes, Fundament - Lustwarande, Sculpture
Hayward Gallery London
TRACEY EMIN
Love is what you want
until August 29, 2011
Tracey Emin is one of Britain’s most celebrated contemporary artists. This major survey exhibition covers every period of her career, revealing facets of the artist and her work that are often overlooked. The exhibition features painting, drawing, photography, textiles, video and sculpture, in works that are by turns tough, romantic, desperate, angry, funny and full of longing. Seldom-seen early works and recent large-scale installations are shown together with a new series of outdoor sculptures created especially for the Hayward Gallery.
Since the early 1990s, Emin (b.1963) has used her own life as the starting point for her art, exposing the most harrowing and intimate details of her personal history. Sometimes confrontational or sexually provocative, her work resonates with the ‘personal political’ legacy of feminist art while at the same time speaking to relationships in general. Disarmingly frank and yet often profoundly private, much of Emin’s art – as this show makes clear – is also animated by her playful and ironic wit.
This show features works containing explicit images and words. Under-16s must be accompanied by an adult.
BLANKETS
Tracey Emin’s large appliquéd blankets overflow with words and phrases and are collaged from fabrics that have special meaning for her. The complex arrangement of applied letters and inscriptions has analogies with news design, with headlines and patches of handwritten texts spread across the work like print on a newspaper page. Reminiscent of banners paraded in religious, civic and political processions, Emin’s blankets contain many different voices, with topics ranging from incidents in her own life to concerns with events in the wider world.
NEONS
Tracey Emin uses neon to illuminate emotions, memories, feelings and ideas in graphic messages, sentences and poems. While neon has its seedy connotations, Emin finds it sexy: ‘It’s spangly, it’s pulsating. It’s out there, it’s vibrant.’ Translating handwriting and drawings into blown and bent neon tubing presents technical challenges,and the choice of words or images is crucial: ‘Not everything warrants being made in neon. It has to be specific. Neon is light, so, can you live with this thing glowing and the chemicals moving all the time?’
FILMS
Tracey Emin’s narratives and fantasies sometimes find their most appropriate expression in film. Mostly made in low-tech formats, their content veers from tragedy to comedy, from candid documentary to absurd flights of fancy. In How It Feels (1996) she recounts the details of a botched abortion and its physical and emotional aftermath, while in Love is a Strange Thing she is propositioned by a drooling dog. Her home town of Margate, and Cyprus, where her father is from, are locations for other short films about rites of passage in which music plays a prominent part.
MEMORABILIA
Tracey Emin’s family and friends are celebrated in many of her works. They often feature in assemblages that combine objects and ephemera along with handwritten texts. These narratives speak directly about their subjects – her maternal grandmother, her father – and the relics displayed. The earliest of them formed a ‘Wall of Memorabilia’ in her first solo exhibition, My Major Retrospective, in 1993. In 2003, Emin returned to using memorabilia in her art. Her exhibition Menphis featured framed ephemera and text memorialising different moments in her life, from childhood to adulthood.
DRAWINGS
Tracey Emin’s drawings are the mainstay of her art. They are in fact monoprints, a technique which involves drawing in reverse, through the back of the paper. Emin likes it ‘because you never know what the print’s going to be like when you turn it over.’ Her characteristic graphic line finds its expression in almost every medium she uses, including needlework. She explains that ‘through my embroideries, the line I draw is accentuated and extreme, which complements the way that I think.’
PAINTINGS
Tracey Emin describes her intimate, small-scale paintings as both ‘pretty and hard-core’. Though the subject is the artist herself, these more or less abstracted, often faceless images portray states of mind rather than physical likenesses. Admitting that she confronts herself with ‘apprehension and fear’, Emin goes on to say: ‘I try to detach myself from what I’m looking at, but at the same time I know exactly what I’m looking at. I’m looking at me in the most intimate way, which I don’t really want to look at or really think about, but try to come to terms with.’
SCULPTURE
‘I want to make sculptures that look like they’ve just landed,’ Tracey Emin has said. ‘Something conjured from my imagination.’ She makes sculpture in many media, but has a special affection for wooden structures: ‘Wood can be really grand, but it can also be small and intimate. Wood can be weathered, it’s got a history.’ Knowing My Enemy (2002), a partially-collapsed pier with a hut at its end, pays homage to her father. Other sculptures in the exhibition reflect the everyday tensions of love, or evoke disparate, dysfunctional families.
WRITING
Tracey Emin has said that writing is the backbone of everything she does. ‘I’m not known as a text-based artist, but I should be really,’ she points out. ‘It’s my words that actually make my art quite unique.’ Lettering and handwritten texts take centre stage in her blankets, neons and memorabilia works and act as voiceovers in her graphic art, while spoken narratives are a feature of her films and videos. A published author and newspaper columnist, Emin makes direct and powerful statements and observations, tells stories, plays with language, and writes poems and love letters.
Southbank Centre/Hayward Gallery London
TRACEY EMIN
Love is what you want
≡ Website southbank centre Hayward Gallery
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, FDM in London, Sculpture
Hans Hermans: Panorama Lustwarande 2011
LUSTWARANDE 2011
25 juni tm 25 september 2011 – Tilburg, De Oude Warande
Barok bos De Oude Warande bleek in 2000 uiterst geschikt voor de presentatie van hedendaagse sculptuur. Sindsdien transformeert Stichting Fundament dit park iedere drie tot vier jaar tot podium voor Lustwarande. Deze internationale expositie, die een stand van zaken toont van de ontwikkelingen in de sculptuur, is gratis toegankelijk en trekt een groeiend aantal bezoekers, met een record van meer dan 100.000 in 2008.
Aan Lustwarande `11 – Raw nemen 30 kunstenaars uit diverse landen deel, van wie het merendeel zelden of nooit eerder in Nederland geëxposeerd heeft. Naast paviljoen Grotto van Callum Morton (2009) telt Raw een solo en 28 andere werken, waaronder sculpturen, performances en actions.
fleursdumal.nl magazine
More in: FDM Art Gallery, Fundament - Lustwarande, Hans Hermans Photos, Sculpture
Hayward Gallery London
TRACEY EMIN
Love is what you want
until August 29, 2011
Tracey Emin is one of Britain’s most celebrated contemporary artists. This major survey exhibition covers every period of her career, revealing facets of the artist and her work that are often overlooked. The exhibition features painting, drawing, photography, textiles, video and sculpture, in works that are by turns tough, romantic, desperate, angry, funny and full of longing. Seldom-seen early works and recent large-scale installations are shown together with a new series of outdoor sculptures created especially for the Hayward Gallery.
Since the early 1990s, Emin (b.1963) has used her own life as the starting point for her art, exposing the most harrowing and intimate details of her personal history. Sometimes confrontational or sexually provocative, her work resonates with the ‘personal political’ legacy of feminist art while at the same time speaking to relationships in general. Disarmingly frank and yet often profoundly private, much of Emin’s art – as this show makes clear – is also animated by her playful and ironic wit.
This show features works containing explicit images and words. Under-16s must be accompanied by an adult.
Southbank Centre/Hayward Gallery London
TRACEY EMIN, Love is what you want
√ Website southbank centre Hayward Gallery
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, FDM in London, Sculpture
Opening Lustwarande ’11 Raw op 25 juni 2011
Fundament organiseert LUSTWARANDE 2011
25 juni tm 25 september 2011 – Tilburg, park De Oude Warande
Barok bos De Oude Warande bleek in 2000 uiterst geschikt voor de presentatie van hedendaagse sculptuur. Sindsdien transformeert Fundament dit park iedere drie tot vier jaar tot podium voor Lustwarande. Deze internationale expositie, die een stand van zaken toont van de ontwikkelingen in de sculptuur, is gratis toegankelijk en trekt een groeiend aantal bezoekers, met een record van meer dan 100.000 in 2008.
Aan Lustwarande `11 – Raw nemen 30 kunstenaars uit diverse landen deel, van wie het merendeel zelden of nooit eerder in Nederland geëxposeerd heeft. Naast paviljoen Grotto van Callum Morton (2009) telt Raw een solo en 28 andere werken, waaronder sculpturen, performances en actions. Van deze 28 werken zijn er 20 nieuw.
Deelnemende kunstenaars
(*deelname onder voorbehoud)
Michaël Aerts (B), Huma Bhabha (PK), Peter Buggenhout (B), Aaron Curry (USA), Lara Favaretto (I), Urs Fischer (CH), Thomas Houseago (GB), Takahiro Iwasaki (J), David Jablonowski (D), Jitish Kallat , (IND), Idris Khan (GB), Sandra Kranich (D), Jim Lambie (GB), Mark Manders (NL), John McCracken (USA) *, Christian Philipp Müller (CH), Rupert Norfolk (GB), Navid Nuur (IR/NL), Anselm Reyle (D), Sterling Ruby (USA), Sandro Setola (NL), Conrad Shawcross (GB), Camila Sposati (BR), Moniek Toebosch (NL) *, Tatiana Trouvé (F), Vibskov & Emenius (DK/S), Banks Violette (USA), Rebecca Warren (GB), Sofi Zezmer (PL/D), Callum Morton (AUS) – Grotto (2009)
Curator: Chris Driessen, artistiek leider Fundament Foundation
OPENING: 25 JUNI OM 15.00 UUR
Park De Oude Warande Tilburg
www.fundamentfoundation.nl
www.lw11.nl
Callum Morton
Grotto (2009)
fotografie / photography Callum Morton
Callum Morton
Grotto (2009)
fotografie / photography Callum Morton
Callum Morton
Grotto (2009)
fotografie / photography Marsel Loermans
Courtesy the artist and Fundament Foundation
fleursdumal.nl magazine
More in: Dutch Landscapes, FDM Art Gallery, Fundament - Lustwarande, Sculpture
OPENING INTERNATIONALE EXPOSITIE
LUSTWARANDE 2011
op 25 juni in Tilburg
Op 25 juni as. om 15.00 uur opent de vierde editie van de internationale expositie Lustwarande, Lustwarande ’11 – Raw, in Barok park De Oude Warande in Tilburg. De performance Erasing and Recovering on a Saturyday Afternoon van Moniek Toebosch, waarbij de kunstenaar, gezeten op een heuse olifant, de geometrische paden van het Barokke bos egt, luidt het openingsprogramma in. Het kunstvuurwerk Moment Monument, Firework 25.6.2011 van de pyrotechnische kunstenaar Sandra Kranich sluit het programma om 21.30 uur af.
Lustwarande ’11 – Raw toont een stand van zaken van de internationale ontwikkelingen in de sculptuur, met een duidelijke terugkeer naar de autonomie van de beeldende kunst; Raw is puur en verwijst alleen naar zichzelf.
Aan Lustwarande `11 – Raw nemen 26 kunstenaars uit diverse landen deel, van wie het merendeel zelden of nooit eerder in Nederland geëxposeerd heeft. Naast paviljoen Grotto van Callum Morton (2009) telt Raw een solo (in museum De Pont) en 24 andere werken. Raw is samengesteld door Chris Driessen, artistiek leider van Fundament Foundation.
OPENING: 25 JUNI OM 15.00 UUR
Programma
15.00 – 15.30: opening door Chris Driessen en Martijn Sanders, artistiek leider 2018Brabant
15.30 – 17.00: Moniek Toebosch – Erasing and Recovering on a Saturday Afternoon
15.45 – 16.00: Camila Sposati – Soul Blues (rookwerk)
16.45 – 17.00: busvervoer naar Museum De Pont: Peter Buggenhout -Ongewerveld
18.30 – 18.45: busvervoer naar De Oude Warande
19.00 – 20.30: maaltijd (tegen betaling, reserveren verplicht: www.lw11.nl)
21.00 – 21.15: Camila Sposati – Soul Blues (rookwerk)
21.30 – 22.00: Sandra Kranich -Moment Monument, Firework 25.6.2011 (vuurwerk)
Park De Oude Warande, Tilburg
Open: 25 juni – 25 september, dagelijks van 11.00 tot 17.00 uur
Toegang gratis.
Programmagids met plattegrond: 10 €
Ingang: Warandelaan (parkeerplaats Auberge du Bonheur)
www.lw11.nl of www.fundamentfoundation.nl
info@fundamentfoundation.nl / 013 5457573
Over de 3e editie in 2008 schreef de pers:
Two sculpture exhibitions in Dutch parks last summer translated their intellectual programs into compelling visual encounters, providing interest for the eyes and provocation for the mind. Sonsbeek 2008, in Arnhem…. while Lustwarande ‘08, in Tilburg, focused on two current interests in sculpture: the grotesque and the ephemeral. Both were broadly appealing without reduction to superficiality. Art in America
Dankzij een uitstekend internationaal netwerk, grote bevlogenheid en het geloof in de kunstenaars slaagt Fundament er keer op keer in om belangwekkende namen te trekken voor een openluchttentoonstelling die tot de beste van Nederland behoort. NRC Handelsblad
Mysterie met een haast bovennatuurlijk aura, waar je niet anders dan naartoe getrokken wordt. En dat geldt vrijwel voor alle beelden. Curator Chris Driessen pikt trends in de hedendaagse beeldhouwkunst mooi op om er een eigen draai aan te geven. Het Financieele Dagblad
Lustwarande is een uitzondering. De Volkskrant
De Oude Warande
De Oude Warande werd in 1712 aangelegd door de Duitse prins Wilhelm Von Hessen-Kassel (Wilhelm VIII), die op dat moment heer van de heerlijkheid Tilburg en Goirle was. Hij liet De Oude Warande aanleggen volgens de laatste tuinmode, de Barok. Warande is afgeleid van het Franse varenne, wat jacht-of lustbos betekent. Het hoofdontwerp is een sterrenbos, terwijl de paden van de vier kwadranten aangelegd zijn in verschillende geometrische vormen, waardoor het padenstelsel een doolhof vormt. Dergelijke parken werden gewoonlijk verlevendigd met sculpturen, grotten en vijvers. In De Oude Warande zijn geen overblijfselen van beelden gevonden. Wilhelm VIII werd kort na de voltooiing van het bos gouverneur van Maastricht. Gedurende de 19e eeuw wisselde de Warande enkele malen van eigenaar. In 1952 werd de gemeente Tilburg eigenaar van De Oude Warande. Sinds 1989 wordt het originele ontwerp gerestaureerd. Deze restauratie zal rond 2020 gereed zijn.
Lustwarande 2000 -2008
Kunstenaars die participeerden in de eerste drie edities waren onder anderen David Altmejd, David Bade, Miroslaw Balka Rob Birza, Louise Bourgeois, Cai Guo Qiang, Tom Claassen, Berlinde De Bruyckere, Wim Delvoye, Do-Ho Suh, Elmgreen & Dragset, Jan Fabre, Luciano Fabro, Fortuyn/O’Brien, Guido Geelen, Jeppe Hein, Ugo Rondinone, Anish Kapoor, Lee Bul, Paul McCarthy, Jonathan Meese, Ernesto Neto, Michelangelo Pistoletto en Franz West.
Grotto en Stardust
In 2007 verleende Fundament de Australische kunstenaar Callum Morton de opdracht om een paviljoen voor het middelpunt van De Oude Warande te ontwerpen. Dit paviljoen, Grotto, werd in 2009 opgeleverd, ter gelegenheid waarvan de expositie Stardust plaatsvond, waaraan onder anderen Jedediah Caesar, Björn Dahlem, Dan Graham, Job Koelewijn, Terence Koh, Germaine Kruip, Rona Pondick en Maria Roosen deelnamen.
De 4e editie: Lustwarande ‘11 – Raw
De eerste editie van Lustwarande, Lustwarande/Pleasure-Garden (2000) werd opgezet als een refurbishment, een hedendaagse voltooiing van het 18e eeuwse Barokke lustbos De Oude Warande, dat nooit voorzien werd van Barokke beelden, fonteinen, een grotto of bedriegertjes. In feite echter waren de eigentijdse beeldtoevoegingen luizen in de pels van het Barokke parkontwerp. Het waren vlekken op het patroon van het oude kleed. Lustwarande ‘11 – Raw stelt deze displacement expliciet voorop door recente kunst te tonen die niet in relatie staat tot het natuurlijke karakter van De Oude Warande. Raw is puur en verwijst alleen naar zichzelf.
Het hervatten, het herbezien, de retrospectie en het herijken, mag momenteel de meest opmerkelijke karakteristiek in de hedendaagse kunst genoemd worden. De vraag over authenticiteit is passé. Enkele decennia geleden nog relatief onderkende kunstvormen als video, fotografie en digitale kunst zijn al geruime tijd established. Relational Esthetics vormde bijna tien jaar lang het nieuwe toverwoord, maar intussen is ook deze expliciet sociaal geëngageerde kunst gearriveerd. Schilder-en tekenkunst, op doek en expanded, de sculptuur in de ruimste zin van het woord, inclusief installaties, de relatie met architectuur en herbezinningen op het begrip monument, en de performance hebben opnieuw voor het voetlicht gestaan of staan dat nog steeds. Post-Modernisme is voorbij en heeft plaats gemaakt voor een bewustwording van de mondiale beeldende kunstpraktijk, waarin identiteit, globalisering en de Noord-Zuid verhoudingen de belangrijkste thema’s zijn. Maar na het eerste decennium in de 21ste eeuw is deze thematiek ook beslist niet nieuw meer. Naast tendentieuze verkenningen van het Aziatische, met name Chinese en Indiase, en Afrikaanse beeldende kunstfront, staan Minimal Art en Conceptual Art, als ook de rol van woman artists en de Zuid-Amerikaanse avant-garde met zijn hedendaagse representanten, sinds enkele jaren in retrospectieve belangstelling en bepalen mede het veelzijdige aanzien van de hedendaagse kunst. Intussen herijkt de kunstgeschiedenis haar (Westerse) canons.
Lustwarande ‘11 -Raw vat deze tijdsgeest van pluriformiteit in de beeldende kunst op, kijkt naar het heden en terug en laat hedendaagse sculptuur in al zijn puurheid zien. Veelzijdigheid, met duidelijk herkenbare tendensen uit de 20e eeuw in werken van navolgers, en ook toevoeging van time based vormen van kunst zullen de grondtoon vormen van Raw. Deze kunst verwijst naar niets anders dan naar zichzelf en naar haar voorgangers en is daarom zowel autonoom als referentieel (RAW: referential autonomous work). Naast schijnbaar ruwe montage, rauwe materialen en rauwe figuratie, hedendaagse inspiraties van assemblage, Existentialistische Figuratie en Arte Povera, toont Raw strak geometrische en meer gepolijste werken die vooral voortvloeien uit de verworvenheden van Constructivisme en Minimal Art.
Aan Lustwarande ‘11 – Raw nemen 26 beeldend kunstenaars deel, van wie het merendeel zelden of nooit eerder in Nederland geëxposeerd heeft. Evenals tijdens voorgaande edities zal Museum De Pont fungeren als extra locatie, waar een solo van de Belgische kunstenaar Peter Buggenhout getoond wordt. Naast deze solo zal ook paviljoen Grotto van Callum Morton (2009), ontworpen voor het hart van De Oude Warande, een prominente rol innemen. Van de overige 24 werken zijn er 20 nieuw, merendeels door Fundament Foundation geproduceerd. In enkele gevallen betreft het internationale co-producties.
De kwaliteit en het belang van Lustwarande in het algemeen en de editie van 2011 in het bijzonder wordt erkend door de Britse Henry Moore Foundation, die Lustwarande ‘11 op voorhand honoreerde vanwege de rol die Fundament Foundation speelt in de internationale ontwikkelingen binnen de hedendaagse sculptuur. Een dergelijke bijdrage wordt zelden aan buitenlandse instellingen toegekend. Deze honorering geldt als een internationaal keurmerk.
Deelnemende kunstenaars
Michaël Aerts (B)
Huma Bhabha (PK)
Peter Buggenhout (B)
Aaron Curry (USA)
Lara Favaretto (I)
Urs Fischer (CH)
Thomas Houseago (GB)
Takahiro Iwasaki (J)
David Jablonowski (D)
Idris Khan (GB)
Sandra Kranich (D)
Jim Lambie (GB)
Mark Manders (NL)
Callum Morton (AUS)
Rupert Norfolk (GB)
Navid Nuur (IR/NL)
Anselm Reyle (D)
Sterling Ruby (USA)
Sandro Setola (NL)
Conrad Shawcross (GB)
Camila Sposati (BR)
Moniek Toebosch (NL)
Tatiana Trouvé (F)
Banks Violette (USA)
Rebecca Warren (GB)
Sofi Zezmer (PL/D)
Curator: Chris Driessen (artistiek leider Fundament Foundation)
fleursdumal.nl magazine
More in: Dutch Landscapes, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Fundament - Lustwarande, Sculpture
Amsterdam, Artzuid 2011
In Amsterdam South, Apollo and Minervalaan, a 10 minutes walk from the Museum-square, a compelling open-air sculpture exhibition is on view until August 28. The exhibition is curated by Jan Cremer and includes works by Jan Fabre, Jean Tinguely, Karel Appel, Riyas Komu, Ugo Rondinone, Thomas Houseago, Silvie Fleury and many others. Here is a LINK to the website and pictures.
ARTZUID 2011 vindt plaats van 27 mei tot en met 28 augustus 2011. In samenwerking met Amsterdamse instellingen, zoals het Stedelijk Museum en de Rijksakademie van Beeldende Kunsten presenteert vooraanstaand schrijver en kunstenaar Jan Cremer zijn sculpturale – THE WORLD AROUND, EQUALITY IN DIVERSITY. Wederom vormen de monumentale lanen van Plan-Zuid van architect H.P. Berlage en de in de jaren negentig ontworpen plantsoenen van landschapsarchitect Michael van Gessel het unieke podium voor 50 beelden van internationaal gerenommeerde kunstenaars. De sculpturen worden getoond in het decor van de bijzondere architectuur van de Amsterdamse School. De route wordt verlengd naar de Zuidas.
Jan Cremer confronteert de Europese beeldhouwkunst met werken van kunstenaars uit onder andere de Verenigde Staten, Brazilië, Suriname, India, China, Zuid-Afrika, Indonesië en Japan. Cremer toont lef en maakt van Amsterdam tijdelijk een echte ’GLOBAL CITY of SCULPTURES’ met onder meer kunstwerken van Anthony Caro, Yayoi Kusama, Auguste Rodin, Jean Tinguely, Niki de Saint Phalle, Jean Arp, Antony Gormley, Salvador Dali en Subodh Gupta. Westerse en niet-Westerse kunst wordt op een gelijkwaardige wijze tentoongesteld.
De beeldenroute is gratis toegankelijk. De route is gelegen op 5 minuten lopen van het Museumplein. Bij de infodesk voor het Hilton Hotel is een routekaart beschikbaar. Een wandeling langs alle beelden duurt circa 2,5 uur. Een speciale iPhone audiotour is ontwikkeld, die vanaf 26 mei te downloaden in de Apple App Store. Ook is deze App bij de infopost op de route te downloaden.
fleursdumal.nl magazine
More in: Anton K. Photos & Observations, FDM Art Gallery, Jan Cremer, Jan Cremer, Sculpture
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature