Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Groepsexpositie Disruption – Remapping Nature
24 juni – 24 september 2017 – Lustwarande Tilburg
De plotselinge, hernieuwde belangstelling de laatste paar jaar voor expliciet op de natuur gerichte ‘stromingen’ als Land Art, Eco Art en Bio Art, als ook voor de relatie tussen kunst en natuur in het algemeen, is opmerkelijk te noemen maar komt beslist niet uit de lucht vallen. Deze hernieuwde belangstelling kan oppervlakkig gezien verklaard worden in het licht van de terugkeer naar het kleinschalige en het lokale, de herontdekking van wat ‘oer’ is en het streven naar duurzaamheid. Het gaat om een pas op de plaats, een herbezinning op onze ethische waarden vanuit het besef dat de aarde niet onuitputtelijk is.
Vanuit het filosofisch-sociologischgedachtegoed van Bruno Latour kan er een specifiekere verklaring geformuleerd worden. Latour breekt met de denkkaders van de Verlichting en de Moderniteit, waarin de mens centraal staat en de wereld door de mens beschouwd, bestudeerd, geanalyseerd, kortom verklaard wordt. Volgens Latour is er geen objectieve wereld maar slechts een geconstrueerde werkelijkheid, waarin mens en aarde niet twee gescheiden entiteiten zijn maar eenheden die in complexe relaties en systemen met elkaar verbonden zijn. Het menselijk handelen heeft invloed op de gesteldheid van de aarde en, omgekeerd, laat de veranderende aarde zijn sporen na op het wezen van de mens. Sinds het nieuwe millennium is er dan ook een nieuw tijdperk voorgesteld, waarin gedachtegoed als dat van Latour expliciet erkend wordt, het zogeheten Antropoceen. Het Antropocene denken wint steeds meer aan terrein, zodanig dat er inmiddels gesproken kan worden van een “Generation Antropocene” (Robert Macfarlane, The Guardian, 1 april 2016).
Met de erkenning van dergelijke nieuwe inzichten werken steeds meer onderzoekers, waaronder kunstenaars, vanuit diverse invalshoeken aan een herdefiniëring van het begrip natuur, waar mens en techniek gezamenlijk deel van uit maken. Dit heeft tot gevolg dat de tegenstelling cultuur versus natuur niet langer opgaat. Dit besef leidt de ontwikkeling van nieuwe vormen van kennis, waaruit geleidelijk een nieuw wereldbeeld voortvloeit. De samenwerking tussen natuur- en geesteswetenschappen, waaronder de kunsten, staat in het centrum van deze ontwikkeling.
Disruption – Remapping Nature focust op een groep Europese kunstenaars, die het begrip natuur ieder op geheel eigen wijze in hun oeuvre centraal stellen. Vanuit de Antropocene denkkaders bezien laten deze in eerste instantie zo verschillende artistieke praktijken afzonderlijk hun licht schijnen op de wijze waarop de hedendaagse mens de natuur waarneemt, definieert en er zich toe verhoudt.
De uitdaging in deze expositie is niet alleen gelegen in het samenbrengen van nieuwe werken van een specifieke groep kunstenaars over een uiterst actueel thema maar vooral ook in het presenteren van deze reflecties op kunst en natuur in de “natuurlijke” context van De Oude Warande. Waar houdt het begrip natuur op en begint de notie cultuur? In het Antropocene perspectief zijn er geen begrenzingen. Een en ander zijn één entiteit.
Lionel Estève (FR)
Sven Fritz (NL)
Paul Geelen (NL)
Jasper Griepink (NL)
Henrik Håkansson (SU)
Antti Laitinen (FI)
Zeger Reyers (NL)
Martin Schwenk (DE)
Egied Simons (NL)
Maarten Vanden Eynde (BE)
Groepsexpositie
DISRUPTION – Remapping Nature
Lustwarande Tilburg
24 juni – 24 september 2017
Lustwarande – Platform for Contemporary Sculpture
park De Oude Warande Tilburg
Hoofdingang: Bredaseweg 441 (parkeerplaats Auberge du Bonheur)
www.lustwarande.org
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Dutch Landscapes, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Fundament - Lustwarande, Sculpture
Poems About Sculpture
Foreword by Robert Pinsky & Edited by Murray Dewart
Poems About Sculpture is a unique anthology of poems from around the world and across the ages about our most enduring art form.
About Poems
About Sculpture
Sculpture has the longest memory of the arts: from the Paleolithic era, we find stone carvings and clay figures embedded with human longing. And poets have long been fascinated by the idea of eternity embodied by the monumental temples and fragmented statues of ancient civilizations. From Keats’s Grecian urn and Shelley’s “Ozymandias” to contemporary verse about Maya Lin’s Vietnam Veterans Memorial and Janet Echelman’s wind-borne hovering nets, the pieces in this collection convert the physical materials of the plastic arts—clay, wood, glass, marble, granite, bronze, and more—into lapidary lines of poetry. Whether the sculptures celebrated here commemorate love or war, objects or apparitions, forms human or divine, they have called forth evocative responses from a wide range of poets, including Homer, Ovid, Shakespeare, Baudelaire, Rilke, Dickinson, Yeats, Auden, and Plath. A compendium of dazzling examples of one art form reflecting on another, Poems About Sculpture is a treat for art lovers of all kinds.
Dare You See A Soul At The White Heat?
Dare you see a Soul at the White Heat?
Then crouch within the door—
Red—is the Fire’s common tint—
But when the vivid Ore
Has vanquished Flame’s conditions,
It quivers from the Forge
Without a color, but the light
Of unanointed Blaze.
Least Village has its Blacksmith
Whose Anvil’s even ring
Stands symbol for the finer Forge
That soundless tugs—within—
Refining these impatient Ores
With Hammer, and with Blaze
Until the Designated Light
Repudiate the Forge—
Emily Dickinson
(1830 – 1886)
La Beauté
Je suis belle, ô mortels! comme un rêve de pierre,
Et mon sein, où chacun s’est meurtri tour à tour,
Est fait pour inspirer au poète un amour
Eternel et muet ainsi que la matière.
Je trône dans l’azur comme un sphinx incompris;
J’unis un coeur de neige à la blancheur des cygnes;
Je hais le mouvement qui déplace les lignes,
Et jamais je ne pleure et jamais je ne ris.
Les poètes, devant mes grandes attitudes,
Que j’ai l’air d’emprunter aux plus fiers monuments,
Consumeront leurs jours en d’austères études;
Car j’ai, pour fasciner ces dociles amants,
De purs miroirs qui font toutes choses plus belles:
Mes yeux, mes larges yeux aux clartés éternelles!
Charles Baudelaire
(1821 – 1867)
Poems About Sculpture
Foreword by Robert Pinsky
Edited by Murray Dewart
Hardcover, 256 p.
ISBN 9781101907757
Publ. by Everyman’s Library, 2016
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Baudelaire, Charles, Dickinson, Emily, Museum of Literary Treasures, POETRY ARCHIVE, Sculpture
From the beginning, Eva Hesse’s life was marked by drama and social challenges. Born in Hamburg in 1936 to a German-Jewish family, the artist’s fierce work ethic may have developed from a complex psychology that was formed, in part, as a Jew born in Nazi Germany.
Having escaped the fate of her extended family, Eva and her older sister Helen were sent out on one of the last Kindertransports (trains that carried Jewish children to safety) and was eventually reunited with their parents in Holland. They made their way to New York but her family struggled to make a new home and her mother, after many years of depression and a failed marriage, committed suicide when Eva was 9 years old.
The artist graduated from Cooper Union and Yale School of Art, then returned home to Manhattan in late 1959 and began to receive attention for her highly original, abstract drawings. In 1961 Hesse met Tom Doyle, an already established sculptor, and in a whirlwind romance married him a scant 6 months after first glimpse. Their relationship was both passionate and competitive. Hesse struggled with the desire to be on equal footing with Doyle in terms of their art making but also wanted to be in a marriage with someone who could offer her the security that life often denied her.
In 1964 Friedrich Arnhard Scheidt, a German industrialist, offered an all-expenses paid artist’s residency to Tom Doyle for year of working in an abandoned textile factory near Essen, Germany. It was tough choice – go back to the country that had murdered her family or stay in New York and work menial jobs while trying to make art with any time and energy left over. Ironically, the work on which her reputation was built began to emerge during this extended visit to the homeland she had escaped 25 years earlier.
When the couple arrived for the residency, Doyle was clearly the artist of note. But something happened during those 14 months in the cold factory on the Ruhr River. Eva arrived in Germany a painter. But as she worked in the thin German light, she began to incorporate pieces of metal and string that she found in the corner of her studio into her work. By the time the couple were ready to return to New York in the fall of 1965, Eva had fully incorporated a 3-dimensionality into her work which was now neither painting nor sculpture, but an exciting cross-breed of the two. And people were beginning to take notice. Within months after returning to New York in the fall of 1965, her work was thriving but the marriage failed. Tom moved into his studio just across the Bowery.
For the next 5 years, Eva worked non-stop on an impressive body of work, completing dozens of major sculptural works and hundreds of works on paper. Although she sold little, critical attention was paid and she was showing often and in excellent venues. In 1969 Hesse, who had suffered with headaches for many years, began having debilitating episodes and was eventually diagnosed with a brain tumor. Although the subsequent operation was deemed a success, the tumors reappeared and she died in 1970 at the age of 34.
As the wild ride of the 1960’s came to a close, Eva Hesse, a 34 year-old German-born American artist was cresting the wave of a swiftly rising career. One of the few women recognized as central to the New York art scene, she had over 20 group shows scheduled for 1970 in addition to being chosen for a cover article in ArtForum Magazine. Her work was finally receiving both the critical and commercial attention it deserved. When she died in May, 1970 from a brain tumor, the life of one of that decades’ most passionate and brilliant artists was tragically cut short. As Jonathon Keats wrote in Art and Antiques Magazine “Yet the end of her life proved to be only the beginning of her career. The couple of solo gallery shows she hustled in the 11 years following her graduation from the Yale School of Art have since been eclipsed by multiple posthumous retrospectives at major museums from the Guggenheim to the Hirshhorn to the Tate.” Her work is now held by many important museum collections including the Whitney, MoMA, the Hirschhorn, the Pompidou in Paris and London’s Tate Modern.
Artists such as Dan Graham, Richard Serra, Nancy Holt, Carl Andre, Robert and Sylvia Plimack Mangold, Eva’s husband Tom Doyle and her friend, writer Lucy Lippard speak candidly and with great passion about the 60’s, Eva’s work and her life. In addition, Sir Nicholas Serota, Director of the Tate Museums and Whitney curator Elisabeth Sussman have added their views on Hesse’s work and legacy. Hesse’s journals and correspondence provides much of the guiding narration.
Eva Hesse deepens the understanding of this extraordinary artist, not only in terms of her ground-breaking work, but also the life that provided the fertile soil for her achievements. With dozens of new interviews, high quality footage of Hesse’s artwork and a wealth of newly discovered archival imagery, the documentary not only traces Eva’s path but engages in a lively investigation into the creative community of 1960’s New York and Germany.
The Movie-team
– Marcie Begleiter. Director-Producer
– Karen Shapiro. Producer
– Nancy Schreiber. Cinematographer
– Azin Samari. Editor
– Andreas Schäfer & Raffael Seyfried. Composers
– Kia Simon. Motion Graphics Designer
– Michael Aust. Producer
– Louise Rosen. Consulting Producer
“Eva Hesse” is a sponsored project of Fractured Atlas, a non profit arts service organization. ‐
Contributions for the charitable purposes of the documentary must be made payable to “Fractured Atlas” and are tax deductible to the extent permitted ‐ by law.
# For more information about the documentary-project see the website
“This indispensable film will be shining a light on Hesse’s work, and her, for a long time to come.” Joe Morgenstern, The Wall Street Journal
EVA HESSE – Documentary film “Eva Hesse” about the German-American 1960’s artist and the art world of the 1960s.
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Art Criticism, AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, Eva Hesse, Eva Hesse, FDM in New York, Sculpture
Jean Tinguely – Machinespektakel
Grootste overzicht ooit in Nederland van veelzijdige avant-gardekunstenaar
Stedelijk Museum Amsterdam
1 oktober 2016 – 5 maart 2017
De Zwitserse kunstenaar Jean Tinguely (1925 – 1991) staat bekend om zijn speelse, stoere machinekunst en explosieve performances. Alles moest anders, alles moest in beweging. Precies 25 jaar na zijn dood presenteert het Stedelijk vanaf 1 oktober een retrospectief van Tinguely: de grootste tentoonstelling van deze kunstenaar ooit in Nederland. Door middel van meer dan honderd, merendeels werkende machinesculpturen, films, foto’s, tekeningen en archiefmateriaal, maakt de bezoeker op chronologische en thematische wijze kennis met Tinguely’s artistieke ontwikkeling en motieven; zoals zijn voorliefde voor absurd spel en zijn fascinatie voor destructie en vergankelijkheid
Te zien zijn de vroege draadsculpturen en reliëfs waarmee hij de abstracte schilderijen van kunstenaars als Malevich, Miró en Klee nabootst en verandert door ze in beweging te zetten; de interactieve tekenmachines en wild dansende installaties van schroot, afval en gebruikte kledingstukken; en zijn strakke, militaristisch aandoende zwarte sculpturen.
-Primeur: monumentale Mengele-Totentanz voor het eerst te zien in Nederland
De tentoonstelling besteedt veel aandacht aan Tinguely’s zelfdestructieve performances. De enorme installaties die Tinguely tussen 1960-1970 maakte (Homage to New York, Etude pour une fin du monde No. 1, Study for an End of the World No. 2 en La Vittoria) hadden als doel zichzelf luidruchtig en spectaculair te vernietigen. Daarnaast worden de tentoonstellingen Bewogen Beweging (1961) en Dylaby (1962) die Tinguely in het Stedelijk Museum heeft georganiseerd belicht, net als zijn latere enorme sculpturen, HON – en katedral (1966), Crocrodrome (1977) en het spectaculaire Le Cyclop (1969–1994), dat buiten Parijs nog steeds te bezoeken is. Als sluitstuk van de tentoonstelling, en een Nederlandse primeur, wordt Tinguely’s monumentale Mengele-Totentanz (1986) gepresenteerd: een duistere installatie met schaduwspel, die Tinguely maakte naar aanleiding van een verwoestende brand waarvan hij ooggetuige was. Het werk is opgebouwd uit overblijfselen van de brand: verkoolde balken, landbouwmachines (van de firma Mengele) en dierenskeletten. Het resultaat is een gigantische memento mori, die ook verwijst naar de concentratiekampen van de Nazi’s. De bewegingen en hoge schelle geluiden zorgen voor een sacrale en macabere sfeer.
-Spel, interactie en spektakel!
Voor Jean Tinguely was zijn werk een verzet tegen de conventionele statische kunst(wereld); hij wilde spel en experiment voorop zetten. Voor hem hoefde de bezoeker niet meer in een steriele witte ruimte op afstand naar een verstild schilderij te kijken. Met zijn kinetische kunst zette hij zowel de kunst als de kunstgeschiedenis in beweging en verkende hij de grenzen tussen kunst en leven. Met zijn do-it-yourself tekenmachines bekritiseerde Tinguely de rol van de kunstenaar en de elitaire positie van kunst in de samenleving. Hij verwierp de uniciteit van ‘de hand van de kunstenaar’ door bezoekers zelf werken in elkaar te laten zetten.
Samenwerking stond centraal in zijn loopbaan: met kunstenaars als Daniel Spoerri, Niki de Saint Phalle (ook zijn echtgenote), Yves Klein, het ZERO-netwerk, maar ook met museumdirecteuren als Pontus Hultén, Willem Sandberg en Paul Wember. Tinguely speelde een belangrijke rol in deze netwerken, als leider, inspirator, en verbinder. Zijn charismatische, stoere persoonlijkheid en het eclatante succes waarmee hij zijn werk (en zichzelf) in de openbare ruimte presenteerde, droegen daar in belangrijke mate aan bij.
-Relatie met Amsterdam en het Stedelijk
Amsterdam heeft een dynamische geschiedenis met Tinguely. Vooral de mede door Tinguely samengestelde tentoonstellingen Bewogen Beweging (1961) en Dylaby (1962) in het Stedelijk Museum getuigen van het nauwe contact. Hij bracht niet alleen zijn kinetische Méta machines, maar ook zijn internationale avant-gardenetwerk naar Nederland en liet een blijvende indruk achter bij het publiek, dat deze experimentele tentoonstellingen in grote aantallen bezocht. Een innige band met Willem Sandberg, toenmalig directeur van het Stedelijk Museum, en curator Ad Petersen leidde tot verschillende retrospectieven en aankopen voor de collectie (dertien sculpturen, waaronder zijn beroemde tekenmachine Méta-Matic No. 10 uit 1959, Gismo uit 1960 en de enorme Méta II uit 1971).
# Meer info op website Stedelijk Museum Amsterdam
-Catalogus
Bij de tentoonstelling verschijnt een catalogus, gebaseerd op meerjarig onderzoek van het Stedelijk Museum en Kunstpalast Düsseldorf, met essays van onder meer Margriet Schavemaker, Barbara Til en Beat Wismer.
Jean Tinguely – Machinespektakel
Grootste overzicht ooit in Nederland van veelzijdige avant-gardekunstenaar
1 oktober 2016 – 5 maart 2017
Stedelijk Museum
Postbus 75082
1070 AB Amsterdam
T +31 (0)20 5732 911
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, FDM Art Gallery, Jean Tinguely & Niki de Saint Phalle, Sculpture
Ai Weiwei – #SafePassage
16 september – 7 december 2016
Dit najaar presenteert Foam #SafePassage, een tentoonstelling van het werk van de Chinese kunstenaar en activist Ai Weiwei (1957, Beijing). Omdat de kunstenaar zelf lange tijd constant in de gaten werd gehouden door de Chinese overheid, ervaart hij een persoonlijke verbondenheid met de groeiende stroom vluchtelingen die Europa probeert binnen te komen.
Sinds zijn eerste bezoek aan het Griekse eiland Lesbos, in december 2015, bezocht Ai Weiwei met zijn team tal van vluchtelingenkampen rond de Middellandse Zee, onder andere in Syrië, Turkije, Israël en Frankrijk. De tentoonstelling gaat over de strijd tussen het individu en de machtsstructuren die de samenleving domineren. Centraal staan zowel de ervaringen die Ai Weiwei ertoe hebben gebracht zijn vaderland te verlaten, als die van honderdduizenden vluchtelingen en migranten die hun leven blijven riskeren om Europa te bereiken, vaak met als enige resultaat dat zij voor gesloten grenzen komen te staan.
Ai Weiwei
Ai Weiwei, die als belangrijkste Chinese kunstenaar, ontwerper en curator van dit moment wordt beschouwd, is een vooraanstaand sociaal en cultureel commentator. Hij is een voorvechter van mensenrechten en democratie en levert onvermoeibaar en ongezouten kritiek op het politieke stelsel in China. Hij heeft herhaaldelijk onderzoek gedaan naar overheidscorruptie en doofpot affaires, waardoor hij een voortdurende doorn in het oog is van de Chinese autoriteiten. Na zijn arrestatie op de internationale luchthaven van Beijing in 2011 werd hij 81 dagen lang in het geheim gevangen gehouden, zonder dat er ooit officieel een aanklacht tegen hem was ingediend. Tijdens zijn gevangenschap werd hij continu verhoord en 24 uur per dag geobserveerd. Hij verkeerde in het gezelschap van twee bewakers die nooit van zijn zijde weken, zelfs niet als hij naar het toilet ging of sliep. Na zijn vrijlating werd zijn paspoort in beslag genomen en werd hij gedwongen om in te China blijven, waar de autoriteiten hem nauwlettend in de gaten bleven houden.
Tijdens de continue bewaking trachtte Ai Weiwei de situatie zoveel mogelijk in eigen hand te houden en zich op allerlei manieren te onttrekken aan de onophoudelijke inbreuken op zijn privacy. Hij startte een reeks experimenten, variërend van een livestream van zijn dagelijks leven via vier webcams in zijn atelier die wereldwijd kon worden bekeken op de website weiweicam.com, tot het bijhouden van een blog – totdat de overheid ingreep en hem beide mogelijkheden ontnam. Foam Magazine #43, dat in december 2015 verscheen, was volledig gewijd aan het thema ‘Freedom of Expression under Surveillance’ (‘vrijheid van expressie onder toezicht’). Ai Weiwei, die zelf als gastredacteur fungeerde en centraal stond in dit nummer, deed daarin uitgebreid verslag van deze belangrijke en donkere periode in zijn leven.
Tentoonstelling
De tentoonstelling begint met werken die een afspiegeling vormen van de persoonlijke ervaringen van de kunstenaar terwijl hij onder voortdurend toezicht stond, zoals is beschreven in Foam Magazine #43. In 2015 kreeg Ai uiteindelijk zijn paspoort terug. Kort daarna vertrok hij naar Europa en vestigde zich in Berlijn, waar hij nu zijn atelier heeft. Nog altijd hanteert hij de strategie van ultieme zelfbewaking, in de vorm van een vrijwel continue stroom beelden die hij op Instagram plaatst. Zo kan iedereen met een internetverbinding hem van dag tot dag volgen. Sinds zijn eerste bezoek aan het Griekse eiland Lesbos, in december 2015, fungeren zijn Instagram-beelden als een soort realtime nieuwsblog van de reizen van zijn team langs de vluchtelingenkampen in het Middellandse Zeegebied. Als tweede deel van de tentoonstelling worden de wanden van Foam vol gehangen met duizenden foto’s die hij met zijn mobieltje heeft gemaakt. Het zijn overwegend spontane kiekjes die een goede indruk geven van de leefomstandigheden in de kampen. Deze immense collage geeft uitdrukking aan de talloze persoonlijke ontmoetingen die de kunstenaar had met mensen in de vluchtelingenkampen, waardoor de omvang van de crisis nog eens pijnlijk wordt benadrukt. Ai Weiwei’s beelden gaan vergezeld van een selectie uit zijn inmiddels legendarische serie marmeren beelden en een aantal van zijn video’s, waaronder: Chang’an Boulevard (2004), dat een beeld schetst van de weg die Beijing langs een oost-west as in tweeën deelt en On the Boat (2016), waarin we de kunstenaar zien op een achtergelaten boot midden op de oceaan.
Ai Weiwei is vooral bekend om zijn sculpturen en omvangrijke installaties, waarmee hij conceptueel een verbinding legt tussen traditionele cultuurgebonden ambachten en hedendaagse politieke boodschappen. Daarbij brengt hij een relatie tot stand tussen historische wortels, materialen en paradigma’s, en actuele vraagstukken in onze moderne maatschappij. Ai heeft overal ter wereld grote tentoonstellingen en paviljoens ingericht, maar daarnaast is hij ook architect, schrijver, cineast, filosoof en politiek activist. Weiwei’s activiteiten zijn onlosmakelijk verbonden met de staat van de hedendaagse Chinese kunst en maatschappij – of het nu gaat om samenwerking met het Zwitserse architectenbureau Herzog & de Meuron, dat hij met artistieke adviezen terzijde stond bij de bouw van het nationale stadion van Beijing voor de Olympische Spelen van 2008, of om zijn onderzoek naar corruptie bij de Chinese overheid.
De tentoonstelling wordt geopend op donderdag 15 september, vanaf half 6, in het bijzijn van de kunstenaar.
Foam
Keizersgracht 609
1017 DS Amsterdam
+31 20 5516500
foam.org
# Meer informatie: www.foam.org
Photo Anton K. (FdM): Protest in Berlin, Linienstrasse, 2011
fleursdumal.nl magazine
More in: Ai Weiwei, Anton K. Photos & Observations, Art & Literature News, Exhibition Archive, MUSEUM OF PUBLIC PROTEST, Photography, REPRESSION OF WRITERS, JOURNALISTS & ARTISTS, Sculpture
Na bijna vijfentwintig jaar beeldende kunstprojecten in zeer uiteenlopende segmenten van de openbare ruimte georganiseerd te hebben, zet Fundament een punt achter dit nomadische bestaan en kiest voor een vaste locatie, een ‘eigen huis’: park De Oude Warande in Tilburg. Dit betekent dat er voortaan jaarlijks exposities plaatsvinden in De Oude Warande, waardoor dit belangrijke culturele erfgoed binnen enkele jaren uit kan groeien tot internationaal erkend podium voor hedendaagse sculptuur. Hiervoor is het nodige voorwerk al gedaan. Tussen 2000 en 2015 vonden er de eerste vijf edities van Lustwarande plaats. Bovendien realiseerde Fundament in 2009 het door Callum Morton ontworpen paviljoen Grotto voor het middelpunt van het park. In het kader hiervan vond tevens de expositie Stardust plaats. Lustwarande heeft zich inmiddels bewezen als een van de belangrijkste internationale buitenexposities in Nederland, met lovende persreacties uit binnen- en buitenland en hoge bezoekersaantallen. De expositie wordt dan ook beschouwd als een vaste waarde binnen het beeldende kunstlandschap van Nederland.
De zesde editie van Lustwarande staat gepland voor de zomer van 2019. Daaraan voorafgaand vinden er exposities en projecten in het park plaats die kleiner van opzet zijn en een striktere thematiek kennen. Luster – Clay in Sculpture Today is de eerste manifestatie van dit nieuwe beleid. Deze expositie, die plaatsvindt van 17 september tot en met 30 oktober 2016, sluit aan bij de hernieuwde belangstelling voor het gebruik van klei en keramiek in de hedendaagse kunst maar gaat een stap verder door kunstenaars uit te dagen nieuwe werken te maken voor de natuurlijke, openbare ruimte van De Oude Warande.
Luster zal nieuwe werken tonen van elf internationale kunstenaars: Caroline Coolen (BE) – Daniel Dewar & Grégory Gicquel (GB/FR) – Alexandra Engelfriet (NL) – Guido Geelen (NL) – Cameron Jamie (USA) – Markus Karstieβ (DE) – Marien Schouten (NL) – Johan Tahon (BE) – Gert & Uwe Tobias (RO) – Anne Wenzel (DE) – Jesse Wine (GB)
Het aantal exposities dat de laatste jaren uitsluitend gewijd is aan het gebruik van keramiek in de hedendaagse kunst is opmerkelijk te noemen. Deze groeiende belangstelling kan verklaard worden in het licht van de terugkeer naar het kleinschalige en het lokale, de herontdekking van de natuur en van wat ‘oer’ is, het streven naar duurzaamheid, het consuminderen, de bio- en paleo-trends, guerilla-tuinieren en urban farming, slow cooking en de revival van het bakken en breien, dat alles, in een breder kader, als actieve bijdrage aan een betere leefwereld en omgang met de aarde. Het gaat in deze visie om een pas op de plaats, een herbezinning op onze ethische waarden, vanuit het besef dat de aarde niet onuitputtelijk is. Een herverkenning van het klassieke ambacht, een associatie die onlosmakelijk met klei verbonden is, sluit hier naadloos bij aan. Kunst die van klei gemaakt is neemt bovendien een speciale positie in. Klei als materiaal dat door de kunstenaar met de blote hand bewerkt wordt, verbindt het lichaam direct met de aarde, zowel in de betekenis van globe als van grond, modder en land.
Luster – Clay in Sculpture Today sluit aan bij de hernieuwde belangstelling voor het gebruik van klei en keramiek in de hedendaagse kunst maar gaat een stap verder door kunstenaars opdrachten te verstrekken om werken in klei en keramiek te maken voor de openbare ruimte. Op twee verschillende manieren worden de werken daardoor dichter bij hun oorsprong gebracht. Enerzijds vloeit het ontstaan van keramische kunst immers voort uit toepassingen van keramiek in de openbare ruimte, namelijk gevelbekleding zoals die aan het einde van de 19e eeuw in nieuwe architectuur werd toegepast. Anderzijds worden de nieuwe werken in klei en keramiek direct verbonden met de aarde, waar hun materialiteit aan onttrokken is, door de werken te presenteren in de natuurlijke context van De Oude Warande. De kunstenaars worden daarbij uitgedaagd om hun gangbare praktijk in te passen in de mogelijkheden en onmogelijkheden van die publieke, natuurlijke omgeving.
De expositie focust op een selectie van kunstenaars bij wie klei al lang of zelfs altijd al een vooraanstaande positie in hun oeuvres heeft ingenomen, vanuit de vraagstelling wat hun nieuwe, voor de openbare ruimte gemaakte werken kunnen betekenen voor het begrijpen van de actuele wereld. Met deze selectie zullen verschillende aspecten van hedendaagse keramische sculptuur aan de orde gesteld worden: de betekenis van schaal (van miniatuur tot monumentaal), van bewerkingsprocessen (van ruw tot geglazuurd en ready-made), de esthetiek van kleur en glans (die van het materiaal versus de toevoeging van pigmenten en lusters) en de functies van ordening, het aardse, ritueel en mythe.
Luster – Clay in Sculpture Today
17 september tot en met 30 oktober 2016
Caroline Coolen (BE) – Daniel Dewar & Grégory Gicquel (GB/FR) – Alexandra Engelfriet (NL) – Guido Geelen (NL) – Cameron Jamie (USA) – Markus Karstieβ (DE) – Marien Schouten (NL) – Johan Tahon (BE) – Gert & Uwe Tobias (RO) – Anne Wenzel (DE) – Jesse Wine (GB)
Ingang: Bredaseweg 441 (parkeerplaats Auberge du Bonheur) – Tilburg
Openingstijden: dagelijks van zonsop- tot zonsondergang.
Openingstijden info-unit: 11.30 – 16.30 u.
Verzochte entree: 5 € (volwassenen) / 4 € (studenten) / tot 18 jaar gratis
Organisatie: Stichting Fundament Tilburg
# meer informatie op website www.fundamentfoundation.nl/
Foto’s archief Fleursdumal.nl Magazine
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Dutch Landscapes, Exhibition Archive, Fundament - Lustwarande, Sculpture
tentoonstelling
van abbemuseum eindhoven
09/07/2016 – 15/01/2017
Guerrilla Girls 1985 – nu
Conservatoren: Christiane Berndes, Nina Svenson
kunst, feminisme en institutionale kritiek
De tentoonstelling Guerrilla Girls 1985-nu presenteert de ontstaansgeschiedenis van de activistische kunstenaarsgroep Guerrilla Girls en laat hun relevantie zien door de jaren heen en vandaag de dag.
Het uitgangspunt is de oprichting van de Guerrilla Girls in 1985. Dit gebeurde als reactie op een tentoonstelling An International Survey of Recent Painting and Sculpture die in 1984 plaatsvond in het MoMA. Deze tentoonstelling, samengesteld door curator Kynaston McShine, presenteerde werk van 169 kunstenaars. Slechts 13 hiervan waren vrouwelijk. De tentoonstelling pretendeerde een overzicht van de hedendaagse kunst te laten zien, maar liet vrouwelijke kunstenaars grotendeels buiten beschouwing. In reactie hierop volgde protest en de oprichting van de Guerrilla Girls. De Guerrilla Girls begonnen hun zogenaamde “weenie counts”; in de grote musea in New York telden ze het aantal mannelijke en vrouwelijke kunstenaars. Zo ontstonden hun posters die met data de representatie van vrouwen binnen de kunstwereld weergeven. 
In het eerste jaar richtten de Guerrilla Girls zich vooral op het aankaarten van de man-vrouw verhoudingen binnen de kunstwereld. In 1986 echter begonnen ze al zaken van raciale aard in hun werk te incorporeren. Later zien we dat zich dit ook uitbreidt naar ‘queer’-gerelateerde issues. De Guerrilla Girls brengen hun boodschap in hun posters vaak op een humoristische wijze. De meest bekende poster van de Guerrilla Girls is gemaakt in 1989 en stelt de vraag “Do women have to be naked to get into U.S. museums? Only 3 % of the artists in the Met. Museum are women, but 83 % of the nudes are female”.
De posters zijn uitgegeven in een portfolio die is aangekocht door het Van Abbemuseum.
Verbinding met De collectie nu en De jaren 80. Begin van het nu?
De presentatie is onderdeel van de tentoonstelling De collectie nu en is te zien op de eerste verdieping van de nieuwbouw waar kunst uit de jaren 1965-1985 wordt getoond. De oprichting van de Guerrilla Girls is een belangrijk onderdeel van de geschiedenis van kunst, feminisme en institutionele kritiek. De presentatie haakt qua tijdbestek aan bij De Jaren 80. Begin van het nu?, te zien in de oudbouw van het museum.
Van Abbemuseum
Bilderdijklaan 10
5611 NH Eindhoven
Nederland
T: +31 40 238 1000
info@vanabbemuseum.nl
www.vanabbemuseum.nl
Openingstijden:
di t/m zo van 11:00 tot 17:00 uur, donderdag: 11:00 tot 21:00 uur.
Op dinsdag van 15:00 – 17:00 uur is het museum gratis te bezoeken.
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, AUDIO, CINEMA, RADIO & TV, DICTIONARY OF IDEAS, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Feminism, MUSEUM OF PUBLIC PROTEST, Sculpture, Urban Art, Visual & Concrete Poetry
The Museum of Everything
5 maart 2016 – 22 mei 2016
The Museum of Everything presenteert een groots en toonaangevend overzicht van meer dan honderd onafhankelijke en niet-academische kunstenaars uit de 19e, 20e en 21e eeuw van over de hele wereld. The Museum of Everything is befaamd om zijn krachtige en imposante installaties, waarin het werk wordt gepresenteerd van kunstenaars die opereren buiten het domein van de academische kunst, de officiële kunstgeschiedenis en haar logica en taal.
Ontdek de machtige sprookjespanorama’s van de conciërge Henry Darger uit Chicago, het droomuniversum van de Indiase wegenbouwer Nek Chand Saini, de torenhoge visioenen van de Chinese fabrieksarbeidster Guo Fengyi, en de grafische vertolkingen van de Afro-Amerikaanse Sam Doyle die een bron van inspiratie vormden voor Jean-Michel Basquiat.
De tentoonstelling omvat ook enkele van de al meer gevestigde namen die bekend werden door de kunstenaar Jean Dubuffet, zoals Augustin Lesage, mijnwerker en spiritist, en de anonieme sculpturen die we kennen als Les Barbus Müller. Meer recente ontdekkingen zijn de Roemeense straatcollages van Ion Bîrlădeanu en de Japanse worstelfanaat Tomoyuki Shinki. Ook Nederlandse kunstenaars komen aan bod, van de obsessieve biografische illustrator Willem van Genk tot opkomende persoonlijkheden als Marianne Schipaanboord en Paulus de Groot.
Bij een deel van de werken zijn korte films te zien en essays van internationaal bekende kunstenaars zoals John Baldessari, David Byrne, Marlene Dumas, Grayson Perry, Ed Ruscha en vele anderen. Het magazine Kunstschrift plaatst in een speciale thema-editie het fenomeen van de niet-academische kunst in een bredere historische context.
The Museum of Everything biedt geen alledaagse kennismaking met kunst. De indrukwekkende installaties van het reizende Museum, gecreëerd in samenwerking met de Oscargenomineerde productiedesigner Eve Stewart (o.a. Les Misérables) voeren de bezoeker mee in de persoonlijke wereld van onconventionele creatieve makers. Een wereld waar de gangbare regels van kunst worden vervangen door de beeldtaal van dromen, rituelen en details.
Gelijke rechten voor alle kunstenaars
De termen outsider art, art brut, naïeve – of primitieve kunst worden vaak gebruikt om het werk te beschrijven van kunstenaars die buiten het conventionele kunstcircuit creëren. The Museum of Everything hanteert geen van deze etiketten. Het geeft er de voorkeur aan deze individuele, niet academische kunstenaars te beschrijven als onontdekte, onbedoelde, ongetrainde, en niet geclassificeerde kunstenaars van de moderne tijd. Want het Museum of Everything is veel meer dan een rondreizende tentoonstelling. Het vormt de neerslag van een filosofisch pleidooi voor culturele gelijkheid. De Engelse oprichter van The Museum of Everything James Brett: “Het is onze taak om deze kunstenaars binnen de context van de kunst te plaatsen en ze niet buiten te sluiten als outsiders. Wij strijden voor het universele recht op vrije beeldende expressie… niet voor een kleine groep van uitverkorenen, maar voor iedereen!”
Voor het eerst te zien in Nederland
De laatste decennia toont de kunstwereld in Nederland toenemende belangstelling voor de buitengewone kunstenaars die onafhankelijk van het conventionele kunstcircuit opereren. Na baanbrekende tentoonstellingen in Parijs, Moskou, Venetië en Londen kan nu ook een breed publiek in de Kunsthal Rotterdam kennismaken met The Museum of Everything. De tentoonstelling kan zich meten met de meest belangwekkende shows van deze kunst in Europa, en is de eerste die dit werk op deze schaal toont in Nederland.
Een van de ruimtes is geheel gewijd aan het levenswerk van Henry Darger, de beroemdste onder de autodidactische ontdekkingen. Zijn monumentale illustraties worden voor het eerst gepresenteerd in de oorspronkelijke reeksen, een visuele verhaallijn die was vernietigd door het in delen verkopen van zijn boeken uit winstbejag.
Een tweede ruimte wordt gewijd aan een torenhoge corridor van geschilderde rollen door de Chinese fabrieksarbeidster Guo Fengyi. Deze visionaire kunstenaar zette haar creatieve energie in ter bestrijding van de slopende ziekte waaraan zij uiteindelijk bezweek. Maar haar legende leeft voort. In recente jaren is haar imposante oeuvre getoond in onder meer de Londense Hayward Gallery, de Carnegie International in Pittsburg en de Biennale van Venetië in 2013.
The Symposium of Everything
Op 16 en 17 april 2016 organiseert de Kunsthal Rotterdam ‘The Weekend of Everything’, met workshops, lezingen, rondleidingen, films, muziek en een open podium voor Do It Yourself kunst voor iedereen.
The Artists of Everything
The Museum of Everything presenteert werk van de kunstenaars Ion Bîrlădeanu, Morton Bartlett, James Castle, Henry Darger, Sam Doyle, William Edmondson, Guo Fengyi, Willem van Genk, Paulus de Groot, Paul Laffoley, Augustin Lesage, Aleksander Lobanov, Martín Ramírez, Vasilij Romanenkov, Nek Chand Saini, Marianne Schipaanboord, Tomoyuki Shinki, Marcel Storr, George Widener, Scottie Wilson en vele anderen.
Hoofdbegunstiger van The Museum of Everything: Dankzij de substantiële bijdrage van het Gieskes-Strijbis Fonds wordt middels ‘The Museum of Everything’ aandacht gegenereerd voor kunst die net buiten de radar van de kunstwereld valt. Hiermee bevordert en ondersteunt het fonds kunst en cultuur.
The Museum of Everything
www.musevery.com
The Movies of Everything
www.movevery.com
The Salon of Everything
www.salonevery.com
The Shop of Everything
www.shopevery.com
De Kunsthal
Museumpark
Westzeedijk 341
3015 AA Rotterdam
# meer info op website De Kunsthal Rotterdam
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Art Brut, Exhibition Archive, MUSEUM OF LOST CONCEPTS - invisible poetry, conceptual writing, spurensicherung, Outsider Art, Primitive Art, Sculpture, Visual & Concrete Poetry
Literaire heldenverering heeft in Nederland een bescheiden traditie. Als we op zoek gaan naar de waardering voor schrijvers dan zien we vooral aandacht voor het werk zelf maar minder voor de persoon van de schrijver. Bescheidenheid, belangrijk onderdeel van de mentalité collective, heeft geleid tot een geringe heldenverering in de vorm van literaire gedenktekens. ‘Niets is dwazer dan in koper op een plein te staan’ is in dit verband een veelzeggend citaat van niemand minder dan de grote schrijver en humanist uit de vijftiende eeuw Erasmus. We komen uit de traditie van ‘het gaat niet om de schrijver maar om zijn werk, niet de zanger maar zijn lied is van belang’.
Schrijversbeelden.nl probeert hierin verandering te brengen. Auteurs moeten vooral gelezen worden, maar er mag daarnaast wel meer aandacht komen voor de drie-dimensionale gedenktekens van onze literatuur. Beelden van schrijvers als uiting van oprechte verering en waardering voor oorspronkelijkheid en talent. Met schrijvers in brons of steen plaatsen we hen op het voetstuk dat zij verdienen. Bovendien zijn de sculpturen in de vorm van borstbeelden en portretbustes decoratief en verfraaien zij bibliotheek en boekenkast.
Schrijversbeelden.nl heeft een ruime en unieke selectie beelden van beroemde auteurs; dit betreft zowel Nederlandse schrijvers als schrijvers uit het buitenland. Schrijversbeelden.nl produceert replica’s van bestaande beelden maar brengt ook nieuw werk op de markt. In samenwerking met kunstenaars wordt gewerkt aan beelden en gedenktekens waarmee waardering voor schrijvers en literatuur tot uiting wordt gebracht.
# Meer informatie op website schrijversbeelden.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book Lovers, Art & Literature News, Museum of Literary Treasures, Sculpture
Begonnen in 2000 heeft Lustwarande in park De Oude Warande in Tilburg zich na vier edities inmiddels bewezen als een van de belangrijkste internationale buitenexposities in Nederland. Van 29 augustus tot en met 25 oktober as. vindt de vijfde editie plaats, Lustwarande ’15 – Rapture & Pain. Deze tijdelijke voltooiing van het Barokke sterrebos toont opnieuw een stand van zaken in de ontwikkelingen in de internationale hedendaagse sculptuur. Rode draad in deze editie is de sociale kritiek die in de werken besloten ligt, waarbij uitingen van hoop over de toekomst afgewisseld worden met uitingen van twijfel over de hedendaagse vooruitgang. Achttien kunstenaars uit een groot aantal landen zullen overwegend nieuw werk presenteren, dat speciaal in het kader van Lustwarande ’15 gemaakt is.
Lustwarande: De Oude Warande werd in 1712 aangelegd door de Duitse prins Wilhelm Von Hessen-Kassel, op dat moment heer van Tilburg en Goirle. Hij liet het bos aanleggen volgens de Barok. Het hoofdontwerp is een sterrebos, terwijl de paden van de vier kwadranten aangelegd zijn in verschillende geometrische vormen, waardoor het padenstelsel een doolhof vormt. Dergelijke parken werden gewoonlijk verlevendigd met sculpturen, grotten en vijvers. In De Oude Warande zijn geen overblijfselen van beelden gevonden.
Sinds 2000 voltooit Fundament dit best bewaarde Barokke sterrebos van Nederland om de vier jaar tijdelijk met een internationale groepstentoonstelling, Lustwarande, die een uitsnede laat zien van de laatste ontwikkelingen in de hedendaagse sculptuur. Lustwarande is gratis toegankelijk.
Lustwarande ‘15 – Rapture & Pain: Lustwarande ’15 pretendeert niet zozeer nieuwe tendensen te tonen maar zal vooral ingaan op de relatie die de hedendaagse sculptuur heeft met de tijd en de tijdgeest. Sociale kritiek en maatschappelijk commentaar door middel van esthetiek in de (beeldende) kunst zijn niets nieuws, maar een hernieuwde topicalisering hiervan kan binnen de gewijzigde maatschappelijke kaders een revitaliserend effect hebben. Een actuele analyse van haar maatschappelijke wortels kan terrein herwinnen voor de kunst en, uiteindelijk, ook maatschappelijk gewin opleveren. Deze sociale kritiek is niet eenduidig maar vormt een verglijdende schaal, waarbij pessimisme en optimisme de uitersten vormen. Rapture & Pain zal gaan over hedendaagse vooruitgangsgedachten, waarbij expressies van hoop, extase en utopie afgewisseld worden met uitingen van twijfel, angst en decadentie. Daarbij gaat het zelden om tegenovergestelde waarden. Veel eerder dienen de diverse uitingen van sociale kritiek gelocaliseerd te worden in het brede middenspectrum, waar ze zowel divergeren als convergeren, net zoals extase en pijn niet zelden in elkaars verlengde liggen.
Deelnemende kunstenaars: Paweł Althamer (PL) – Atelier van Lieshout (NL) – Kevin van Braak (NL) – Tim Breukers (NL) – Tom Burr (USA) -Feipel & Bechameil (LUX/F) – Roger Hiorns (GB) – Jessica Jackson Hutchins (USA) – Folkert de Jong (NL) – Juliana Cerqueira Leite (USA) – Gabriel Lester (NL) – Wilhelm Mundt (D) – Jan van Oost (B) – Arne Quinze (B) – Ugo Rondinone (CH) – Daniel Roth (D) – Eva Rothschild (IRL) – William Tucker (GB/USA)
curator: Chris Driessen
Opening: 29 augustus (tijdstip volgt)
Toegang gratis
Meer informatie op websites:
www.lustwarande15.nl
www.fundamentfoundation.nl
Lustwarande ’15 – Rapture & Pain
Van 29 augustus tot en met 25 oktober 2015
Park Oude Warande Tilburg
Ingang: hoek Bredaseweg – Warandelaan – Tilburg
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Dutch Landscapes, Exhibition Archive, Fundament - Lustwarande, Sculpture
herman de vries
to be all ways to be
Dutch entry 56th Venice Biennale
herman de vries (b. 1931) is representing The Netherlands at the Biennale Arte 2015. Under the title to be all ways to be the Dutch pavilion exhibits new sculptures, objects, works on paper and photography by de vries. Educated as a horticulturist and natural scientist, de vries gathers, orders, isolates and displays objects from nature, directing our attention to both the unity and the diversity of the world around us. In his preparatory travels to Venice, de vries collected many objects from the Laguna, the Giardini and the city, resulting in multiple works both in the Dutch Pavilion and on the deserted island of Lazzaretto Vecchio in the southern Laguna. The exhibition is curated by Colin Huizing and Cees de Boer.
herman de vries has been working for more than sixty years on an uncommonly versatile oeuvre in which art, science and philosophy are juxtaposed with the reality of the world. Initially involved in the international ZERO movement, he has since then focused on natural processes and phenomena and presents these as the primary, physical reality of human existence. The strength and richness of de vries’ oeuvre stems from the biotope developed in his hometown of Eschenau (Germany) and during his travels, including Venice.
The Dutch Pavilion in the Giardini in Venice built by Rietveld in 1954 with its open, transparent and spatially poetic character, symbolizes the rational and optimistically progressive thinking that prevailed during the first half of the Twentieth Century. The organic and natural materials in the work of herman de vries, counter this notion and attest to the idea that natural processes and phenomena are too complex to explain rationally.
The title of the exhibition to be all ways to be, expresses the idea that the experience of and reflection on human existence takes many divergent paths, none of which is superior or inferior to the other. Experienced through the eye, ear, body and nose, the works within the pavilion, the Giardini and at different locations within the Venetian Lagoon, will question existing definitions and positions with regard to nature and culture.
As part of the exhibition herman de vries has explored the surroundings of the city of Venice, the Giardini and the Laguna. One of de vries’s pivotal works: From the Laguna of Venice – a journal, introduces this habitat into the Dutch pavilion. People are encouraged to engage with this habitat: a special boat will ferry them to de vries’s sanctuarium: natura mater at the Lazzaretto Vecchio, several times a week. Tickets for these trips are available at the Dutch Pavilion.
Works by herman de vries are included in museum collections worldwide. In 2014 and 2015 de vries is participating in the retrospective ZERO exhibitions in the Guggenheim Museum New York, Martin Gropius Bau Berlin and Stedelijk Museum Amsterdam.
Colin Huizing (b. 1965) is chief curator at the Stedelijk Museum Schiedam. He curates exhibitions on artists and significant developments in the visual arts since 1960 until today. In 2011 he organized in close cooperation with the ZERO Foundation (Düsseldorf) the exhibition nul = 0, dutch avant-garde in an international context, 1961-1966. In 2014 he curated the exhibition herman de vries – all in the Stedelijk Museum Schiedam.
Cees de Boer (b. 1955) studied General Literature and Philosophy and was awarded a Ph.D. for his research on the collage novels of Max Ernst. Currently he works as a freelance curator, art critic and art advisor. He published books on Sjoerd Buisman and Norman Dillworth; in 2000 he curated Ulay: Performing Light at de Appel arts centre, Amsterdam together with the artist. September 2014 appeared his study of philosophical aspects of the work of herman de vries: Overal stroomt mijn oog.
Publication: The Valiz/Mondriaan Fund publication herman de vries – to be all ways to be offers a parallel world to the exhibition, illuminating all the works on view and highlighting herman de vries in dialogue with Jean-Hubert Martin (Magiciens de la Terre, Centre Georges Pompidou / Grande Halle Parc de la Vilette, 1989; Affinités insolites, Grand Palais Paris, April 2016). Martin confronts de vries with key concepts such as synesthesia, mimesis, craftsmanship, sound and music, smell, nature and ecology, and interweaves the works and thoughts of de vries, with images and other sources throughout his text. This publication opens up historical, art historical and philosophical contexts and perspectives.
For the exhibition and the publication designer Remco van Bladel has transformed the Futura typeface by Paul Renner into a specially customized version, called natura. herman de vries has been using the Futura typeface for more than four decades throughout his work. The natura, which consists only of lower case letters, contains some of the glyphs Renner originally designed in 1925, which were slightly more geometrical than the final Futura. Van Bladel set a system of variables to define the shape of each of these original glyphs through chance operations, thus making the individual letters of the natura both identical yet slightly different as well, in that way constituting a parallel to de vries’ concept that nature presents individual entities only.
ISBN 978 90 78088 99 8
The Dutch pavilion at the Venice Biennale is a significant platform for furthering the international appreciation of contemporary art from the Netherlands, by producing new and topical work dealing with relevant themes in art and society. The Mondriaan Fund is responsible for the Dutch entry to the Venice Biennale. For the 56th edition the Mondriaan Fund again issued an open call to curators, who were asked to produce a plan together with one or more artists in keeping with a State event. A specially appointed jury selected the de vries and Huizing/De Boer plan from five shortlisted proposals. The jury consisted of Hester Alberdingk Thijm (director AkzoNobel Art Foundation), Saskia Bos (dean Cooper Union for the Advancement of Science and Art), Aernout Mik (visual artist), Martijn van Nieuwenhuyzen (curator Stedelijk Museum Amsterdam and chairperson Birgit Donker (director Mondriaan Fund).
herman de vries
to be all ways to be
Dutch entry 56th Venice Biennale
Curators: Colin Huizing and Cees de Boer
Commissioner: Mondriaan Fund
9 May-22 November 2015
# website mondriaanfonds
# website herman de vries
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Art Criticism, FDM Art Gallery, herman de vries, Sculpture, ZERO art
LUSTWARANDE ’15: RAPTURE & PAIN – PARK DE OUDE WARANDE TILBURG NL – 5TH EDITION INTERNATIONAL SCULPTURE EXHIBITION – 27-06 TM 27-09 / 2015
Begonnen in 2000 heeft Lustwarande in park De Oude Warande in Tilburg zich na vier edities inmiddels bewezen als een van de belangrijkste internationale buitenexposities in Nederland. In de zomer van 2015 vindt de vijfde editie plaats, Lustwarande ’15 – Rapture & Pain. Deze tijdelijke voltooiing van het Barokke sterrebos toont opnieuw een stand van zaken in de ontwikkelingen in de internationale hedendaagse sculptuur. Rode draad in deze editie is de sociale kritiek die in de werken besloten ligt, waarbij uitingen van hoop over de toekomst afgewisseld worden met uitingen van twijfel over de hedendaagse vooruitgang. Vijfentwintig kunstenaars uit een groot aantal landen zullen overwegend nieuw werk presenteren, dat speciaal in het kader van Lustwarande ’15 gemaakt is.
Lustwarande ’15 is gratis toegankelijk en trekt sinds 2008 meer dan 100.000 bezoekers.
Lustwarande: De Oude Warande werd in 1712 aangelegd door de Duitse prins Wilhelm Von Hessen-Kassel, op dat moment heer van de heerlijkheid Tilburg en Goirle. Hij liet het bos aanleggen volgens de laatste tuinmode, de Barok. Warande is afgeleid van het Franse varenne, wat jacht- of lustbos betekent. Het hoofdontwerp is een sterrebos, terwijl de paden van de vier kwadranten aangelegd zijn in verschillende geometrische vormen, waardoor het padenstelsel een doolhof vormt. Dergelijke parken werden gewoonlijk verlevendigd met sculpturen, grotten en vijvers. In De Oude Warande zijn geen overblijfselen van beelden gevonden. Gedurende de 19e eeuw wisselde de Warande enkele malen van eigenaar. In 1952 werd de gemeente Tilburg eigenaar van De Oude Warande. Sinds 2000 voltooit Fundament dit best bewaarde Barokke sterrebos van Nederland om de drie à vier jaar tijdelijk met een internationale groepstentoonstelling, Lustwarande.
Lustwarande ’15 – Rapture & Pain: Evenals voorgaande edities laat Lustwarande ’15 – Rapture & Pain een uitsnede zien van de ontwikkelingen in de internationale hedendaagse sculptuur, in de ruimste zin van het woord. Nu deze gedurende het eerste decennium van de 21ste eeuw zijn waardering volledig herworven heeft, hetgeen blijkt uit de talrijke presentaties wereldwijd en uit het feit dat steeds meer kunstenaars, onder wie veel jonge talenten, sculptuur in hun oeuvre incorporeren, dient er tegelijkertijd geconstateerd te worden dat er zich sinds de vroege jaren ’10 geen noemenswaardige nieuwe ontwikkelingen binnen het genre hebben voorgedaan; in het continuerende (her)onderzoek naar het Modernisme (reloading Modernism / Altermodernism, Nicolas Bourriaud (2005)) zijn alle denkbare vormen van sculptuur breed verkend en worden ze veelvuldig en onophoudelijk toegepast.
Lustwarande ’15 pretendeert daarom niet zozeer nieuwe tendensen te tonen, maar zal vooral ingaan op de relatie die de hedendaagse sculptuur heeft met de tijd en de zeitgeist. Sociale kritiek en maatschappelijk commentaar door middel van esthetiek in de (beeldende) kunst zijn niets nieuws, maar een hernieuwde topicalisering hiervan kan binnen de gewijzigde maatschappelijke kaders een revitaliserend effect hebben. Een actuele analyse van haar maatschappelijke wortels kan terrein herwinnen voor de kunst en, uiteindelijk, ook maatschappelijk gewin opleveren.
Een dergelijke perspectief, waarbij de blik niet langer hoofdzakelijk gericht is op formele aspecten of op specifiek inhoudelijke karakteristieken, lijkt in eerste instantie slechts te kunnen resulteren in een extreem kaleidoscopisch kader, waarin geen houvast lijkt te ontwaren. Formele kenmerken als ook inhoudelijke thema’s en vraagstukken lijken over elkaar heen te buitelen. Het is echter de in de afzonderlijke werken besloten sociale kritiek die hen uiteindelijk bindt. Deze sociale kritiek is niet eenduidig maar vormt een verglijdende schaal, waarbij pessimisme en optimisme, twijfel over de toekomst en het geloof erin, de uitersten vormen.
Rapture & Pain zal gaan over hedendaagse vooruitgangsgedachten, waarbij expressies van hoop, extase en utopie afgewisseld worden met uitingen van twijfel, angst en decadentie. Daarbij gaat het zelden om tegenovergestelde waarden. Veel eerder dienen de diverse uitingen van sociale kritiek gelocaliseerd te worden in het brede middenspectrum, waar ze zowel divergeren als convergeren, net zoals extase en pijn niet zelden in elkaars verlengde liggen.
Deelnemende kunstenaars: Paweł Althamer (PL) – Atelier van Lieshout (NL) – Kevin van Braak (NL) – Tim Breukers (NL) – Tom Burr (USA) – Jake & Dinos Chapman (GB) – Marvin Gaye Chetwynd (GB) – Baptiste Debombourg (F) – Feipel & Bechameil (LUX/F) – Roger Hiorns (GB) – Alex Hoda (GB) – Jessica Jackson Hutchins (USA) – Michael Johansson (S) – Folkert de Jong (NL) – Juliana Cerqueira Leite (USA) – Gabriel Lester (NL) – Wilhelm Mundt (D) – Jan van Oost (B) – Arne Quinze (B) – Ugo Rondinone (CH) – Daniel Roth (D) – Eva Rothschild (IRL) – Thomas Schütte (D) – William Tucker (GB/USA)
Nevenexpositie, public program en educatie: In Museum De Pont zal er van één van de deelnemende kunstenaars additioneel werk gepresenteerd worden. Het public program zal bestaan uit lezingen door deelnemende kunstenaars en meet-the-artists rondleidingen tijdens de inrichting van de expositie. Voor het kunstonderwijs vinden er masterclasses door deelnemende kunstenaars plaats, voor het middelbaar onderwijs komt er een online educatief project.
LUSTWARANDE ’15: RAPTURE & PAIN – 5TH EDITION INTERNATIONAL SCULPTURE EXHIBITION – 27-06 TM 27-09 / 2015 – PARK DE OUDE WARANDE – TILBURG NL
Openingstijden: ma t/m zo van 11.00 tot 17.00
Ingang: hoek Bredaseweg – Warandelaan – Tilburg
Toegang: gratis
Informatiegids met plattegrond: 10e
www.lustwarande15.nl
www.fundamentfoundation.nl
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Dutch Landscapes, FDM Art Gallery, Fundament - Lustwarande, Sculpture
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature