Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
A case of identity:
Yoko
jef van kempen 2011
fleursdumal.nl magazine
More in: Jef van Kempen Photos & Drawings, Photography
Collected & edited
by Erik Kessels
and Joep Eijkens
Thanks to Ria van Dijk
For 80 years Ria has been bang on target. To mark this impressive milestone ‘in almost every picture #7’ is being re-released this year in the form of a special anniversary edition with eight new shots and an exhibition in Tilburg.
Ria van Dijk shot her first photo at the Tilburg fair in 1936 when she was 16 years old. It started at in Ria’s hometown of Tilburg, but throughout the years she followed the fair from town to town. It became a tradition and Ria continued shooting (guns and photos) year after year. And the bullseye is that Ria kept every single photo as if they were her trophies.
In 2008 Erik Kessels and Joep Eijkens collected Ria’s photographs in the book ‘in almost every picture #7’. In 2016 Ria returns to the fair, she will shoot on July 22nd her 80th photo at the opening of the Tilburgse Kermis. For the occasion, KesselsKramer and City Marketing Tilburg publish this celebratory updated edition of In almost every picture #7.
Colour / black & white,
155 x 200 mm, 136 pages,
soft cover.
ISBN 978-90-704784-5-2
KesselsKramer Publishing, 24,95 Euro
# Website KesselsKramer Publishing
# Website Brabants Licht met foto’s en artikel van Joep Eijkens
fleursdumal.nl magazine
More in: - Objets Trouvés (Ready-Mades), Art & Literature News, Joep Eijkens, Joep Eijkens Photos, Photography, PRESS & PUBLISHING, Spurensicherung
Michel Houellebecq ‘Rester vivant’ in: Le Palais de Tokyo Paris
This is not a show “about” Michel Houellebecq, but a show “by” Michel Houellebecq, demonstrating how the writer has produced a form that contributes to the reinvention of exhibitions, by mixing up literature and photography, between fact and fiction
Poet, essayist, novelist and filmmaker, Michel Houellebecq has always had close ties with the cinema and the world of the visual arts, which have accompanied and extended his reflexions since the start of his career, as the frequent allusions to them in his novels attest.
This show is a scenario, leading visitors through the writer’s obsessions. Made up of sounds, photographs, installations and films he has conceived, as well as the presence of several guest artists (Robert Combas, Raphaël Sohier, Renaud Marchand and Maurice Renoma) it will offer an immersion into the world and mind of the protean creator who is Michel Houellebecq.
Curator : Jean de Loisy
An issue of the magazine PALAIS is entirely dedicated to the exhibition. Copublished with Flammarion.
An associated program will propose extensions to the exhibitions.
Exhibition From 23/06/2016 to 11/09/2016
Open every day except Tuesdays, from noon until midnight
Michel Houellebecq
Michel Houellebecq is, since the 1990s, one of the contemporary authors of French language the most translated and read in the world.
“Michel Thomas was born on the French island Réunion in 1958, his mother was a doctor and his father a mountain guide. His early years were marked by frequent moves (Savoy, Algeria, back to Réunion). His life gained a certain stability after his parents’ divorce, when, at the age of six, he went to live with his paternal grandmother (whose maiden name, Houellebecq, he adopted as his penname).
His childhood was spent in Dicy, in the Yonne. Then his teenage years in Villiers-sur-Morin, in Seine-et-Marne.
After a high-school diploma, which he passed at the age of seventeen, he continued his education in Paris where, five years later, he qualified as an agronomist (specialising in vegetal ecology).
There then followed periods of unemployment intercut with periods of work (firstly to do with agronomics; then mostly for IT service providers).
1991 saw him publish his first book, as well become an administrative secretary at the Assemblée Nationale.
There, he had a brief career in the IT department. In 1996 he took unpaid leave for personal reasons, before resigning in 2008.”
Magazine PALAIS #23
PALAIS magazine is dedicating its issue 23 to Michel Houellebecq’s exhibition “Rester vivant”, presented at the Palais de Tokyo from 23 June to 12 September 2016. This is an exceptional event, because it is the first large-scale show devoted to Michel Houellebecq as an artist. This is also a special issue of PALAIS magazine with Michel Houellebecq as guest editor-in-chief.
This issue of PALAIS magazine follows the organisation of the exhibition in chapters. Thanks to a series of unpublished interviews with Michel Houellebecq, a selection of his writings (essays, poems, novel extracts) and texts by guest authors, the issue provides a discovery of his visual universe, and its intertwining with the many creative forms which the writer uses (music, cinema, performance…).
Contents of this issue: photographs and a selection of texts by Michel Houellebecq as well as a series of interviews between Michel Houellebecq and Jean de Loisy, Yan Céh, Robert Combas (edited by Richard Leydier), Benoît Delépine, Nelly Kaprièlian, an essay by Stéphanie Moisdon and portfolios by Robert Combas, Marie-Pierre Gauthier and Renaud Marchand.
This issue of PALAIS magazine has been co-published with Flammarion.
About Michel Houellebecq’s exhibition “Rester vivant”
Bilingual (French & English)
192 pages in color;
Format : 285 x 225 mm
ISSN 1 951-672X
ISBN 978-2-84711-061-6
15 € (FRANCE)
Palais de Tokyo
13 Avenue du Président Wilson,
75116 Paris, France
# More info on website Palais de Tokyo
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, FDM in Paris, Histoire de France, Michel Houellebecq, Photography
Het Nederlands Fotomuseum presenteert in het voorjaar van 2016 de tentoonstelling Crime Scenes | Honderd jaar foto als bewijs (t.m. 21 Aug. 2016)
Kan een foto iets aantonen, bewijzen of onthullen? Al sinds de uitvinding van de fotografie wordt de fotocamera gezien als een vooral mechanisch instrument om de werkelijkheid af te beelden. Wat op een foto is te zien, is ooit zo geweest. Maar is wat op een foto staat daarom ook ‘waar’?
Foto’s kunnen ook een subjectief beeld van de werkelijkheid geven en ze kunnen zijn gemanipuleerd of in scène gezet. De fascinerende wijze waarop foto’s in de afgelopen 150 jaar in rechtszaken zijn gebruikt, en de discussies die er over fotografie werden gevoerd, brengt Crime Scenes voor het eerst in kaart.
Crime Scenes presenteert elf case studies uit de geschiedenis van de ‘foto als bewijsstuk’, met de nadruk op zaken van groot humanitair en/of volkenrechtelijk belang: van begin 1900 tot aan vandaag. Beginnend met de beroemde crime scene foto’s van de Franse politiefotograaf Alphonse Bertillion, via de luchtfoto’s van gebombardeerde steden tijdens de Eerste Wereldoorlog en de films van de concentratiekampen in de Neurenberger processen tegen de Nazi’s, eindigt de tentoonstelling met de problematiek rond de bewijsvoering van drone-aanslagen in Waziristan en de pogingen om aan te tonen dat de Bedouïnen in de Negev woestijn in vroeger tijden niet louter nomaden waren – met als inzet hun claim om er ook vandaag nog te mogen wonen. De tentoonstelling brengt een grote variatie aan historisch beeldmateriaal bijeen. De context van iedere casus wordt daarbij helder uiteengezet.
Nieuwe boekuitgave:
Images of conviction.
The construction of visual evidence
Photography Catalogue of the Year, winner of the 2015 Paris Photo-Aperture Foundation Photobook Awards
Each of these eleven case studies spanning the period from the invention of ‘metric’ photography of crime scenes in the nineteenth century to the reconstruction of a drone attack in Pakistan in 2012, offers an ‘archaeological’ analysis of the historical and geopolitical context in which the images appeared, as well as their purpose, the way they were produced and the specific framework of their reception.
The nature and the gravity of the facts described mean that no fallacious comparison must be allowed to simplify or reduce the ambit of such images. Coming not long after the invention of the medium, everyday use of photographs in the courtroom made the image’s power as truth an essential tool of conviction in the service of justice. This power as truth has been ardently debated, sometimes legitimately contested and often contradicted.
How does the image take shape in truth-seeking scientific and historical discourse?
Tekst: Jennifer L. Mnookin, Anthony Petiteau, Tomasz Kizny, Thomas Keenan, and Eric Stover
Aantal pagina’s: 240
Foto’s: 280 zwart wit foto’s
Formaat: 22 x 28.5 cm (staand)
Hardcover, € 44,95
Taal: Engels
Uitgever: Éditions Xavier Barral
ISBN: 9782365110839
Nederlands Fotomuseum
Gebouw Las Palmas
Wilhelminakade 332
3072 AR Rotterdam
# Meer info website Nederlands Fotomuseum
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, CRIME & PUNISHMENT, Galerie des Morts, Photography
Hans Hermans© photos: Spring
# more on website hans hermans
fleursdumal.nl magazine
More in: 4SEASONS#Spring, Dutch Landscapes, Hans Hermans Photos, Natural history, Photography
Robin de Puy
If this is true . . .
10.000 km door Amerika op een motor
Nu t/m 26-jun-2016
“Ik wil niet meer terug – geen lanceringen en openingen meer, hier iedere dag in dezelfde spijkerbroek lopen, de zon op mijn huid voelen, iedere dag beslissen of ik blijf of ga. En hoe fijn is het dat alles wat ik hier bezit, past in twee zadeltassen en een rugzak?”
Deze gedachte noteert Robin de Puy op 4 juni 2015 in haar dagboek. Ze is dan vier weken in Amerika en heeft er 4908 km afgelegd op haar Harley-Davidson. Nog zes weken en 5092 km te gaan.
De Puy, een veelgevraagde jonge portretfotograaf, besluit in 2014 deze reis te gaan maken om zich los te maken van de verwachtingen die men van haar heeft. De keerzijde van het succes van haar werk in opdracht is dat ze nauwelijks nog tijd heeft voor vrij werk en ze vreest dat ze haar onbevangenheid zal verliezen. Op haar reis door Amerika bepaalt ze weer helemaal zelf wie ze fotografeert. Het resultaat is een prachtige reeks portretten die het Fotomuseum Den Haag in haar eerste museale solotentoonstelling presenteert.
Robin de Puy (1986) is op dit moment een van de meest gevraagde portretfotografen in Nederland. Haar carrière nam meteen na haar afstuderen aan de Fotoacademie een hoge vlucht. Met haar serie Meisjes in de prostitutie won ze in 2009 de Photo Academy Award voor het beste afstudeerproject van dat jaar. In 2013 won ze de Nationale Portretprijs met een foto van haar collega An-Sofie Kesteleyn, die destijds ernstig ziek was. Beide prijzen werden in het Fotomuseum Den Haag uitgereikt met als gevolg dat er een warme band is ontstaan tussen de fotograaf en het museum. In opdracht werkt De Puy voornamelijk voor LINDA, Vrij Nederland en de Volkskrant. Onlangs voegde ze ook internationale opdrachtgevers als Bloomberg Businessweek en New York Magazine aan haar cv toe.
Roadtrip: In mei 2015 begint Robin de Puy aan haar reis door Amerika. Het belangrijkste wat ze bij zich heeft, vervoert ze in de zadeltassen van haar motor: twee lampen, twee fotocamera’s en een flitsparaplu. Zij doorkruist het land zonder vaststaande route om bijzondere, karakteristieke koppen vast te leggen. Vrouwen, mannen en kinderen die zij toevallig op haar weg tegenkomt. Ze is juist niet op zoek naar maatschappelijke contrasten of naar de tegenstelling tussen het verstedelijkte en oneindige lege vlakten. In het inmiddels klassieke genre The American Photographic Road Trip, spraakmakend beoefend door onder anderen Robert Frank, Jacob Holdt en Alec Soth vormt het werk van De Puy een nieuwe dimensie: deze invoelende portetten hadden overal gemaakt kunnen worden, langs de weg van Washington via Warschau tot Vladivostok.
Documentaire: In de eerste week van haar reis werd Robin de Puy gevolgd door documentairemaakster Simone de Vries, die eerder films maakte over Rutger Hauer en Erik Kessels, en cameraman Maarten van Rossem. Halverwege voegden de twee zich nogmaals een week lang bij haar. Op zondag 20 maart zond AVROTROS Close Up de documentaire uit.
Publicatie: Bij de tentoonstelling verschijnt een Engelstalige publicatie: If this is true, I’ll never have to leave home again, met dagboekfragmenten van Robin de Puy en vormgeving door SYB (Uitgeverij Ludion).
€ 40,- – 246 pp. – 33 x 24,5 cm
Softcover – Engels
978-94-9181-955-1
Publicatie: Robin de Puy is een jonge Nederlandse fotografe. Ze studeert af aan de Fotoacademie Rotterdam in 2009 en wint dat jaar de Photo Academy Award. In 2013 krijgt ze de Nationale Portretprijs. Haar werk wordt gepubliceerd in talrijke Nederlandse en internationale magazines, zoals New York Magazine, Bloomberg Businessweek, Volkskrant en LINDA.
Na het winnen van de Nationale Portretprijs in 2013 wordt De Puy beschouwd als een van Nederlands grootste talenten inzake portretfotografie. Terwijl de opdrachten binnen beginnen stromen, slaat de onzekerheid toe. In 2014 voelt De Puy dat ze haar onbevangen blik beetje bij beetje aan het verliezen is. “Het is een uitdaging om een onbevooroordeelde blik te behouden terwijl de verwachtingen van anderen (en van mezelf) blijven groeien.” Daarom neemt ze een radicale beslissing: ze zal, op haar eentje, een 10.000 kilometer lange tocht ondernemen door de Verenigde Staten. Op een Harley Davidson dan nog wel. Het doel van de reis? Terug naar de kern van de zaak, naar wat fotografie voor haar echt betekent. Het resultaat is te zien in het Fotomuseum Den Haag en in haar eerste boek: If this is true, I’ll never have to leave home again, uitgegeven bij Ludion.
-See more at: http://www.ludion.be/
Robin de Puy
If this is true… 10.000 km door Amerika op een motor
Nu t/m 26-jun-2016
# Meer info op website Fotomuseum Den Haag
Fotomuseum Den Haag
Stadhouderslaan 43
2517 HV Den Haag
Postbus 72
2501 CB Den Haag
fleursdumal.nl magazine
More in: - Book News, Art & Literature News, Photography, Robin de Puy
Joep Eijkens: Leven en dood van een jonggestorven Engel (N.a.v. tentoonstelling Kunsthal Rotterdam 1998)
Vele jaren na haar zelfgekozen dood rijst de ster van Francesca Woodman (1958-1981). Na Parijs is het fascinerende oeuvre van deze jonggestorven fotografe nu te zien in de Rotterdamse Kunsthal.
Francesca Woodman was nog geen 23 toen ze een eind aan haar leven maakte. De manier waarop – ze sprong uit een raam – doet onmiddellijk denken aan de serie foto’s waarin zij zich afbeeldde als engel. En je ontkomt er niet aan om haar hele oeuvre te zien in het licht van deze vroege dood. Het grote talent van Woodman, dochter van een in Italië levend Amerikaans kunstenaarsechtpaar, openbaarde zich al vroeg. De overzichtstentoonstelling opent met twee zelfportretten. Het eerste – een naakt met lelies – doet aan een 19e eeuwse atelierstudie denken. Het tweede – Zelfportret op 13-jarige leeftijd – is eerder experimenteel van aard en heeft iets akelig verontrustends als in een thriller. Zoals zo vaak blijft het gezicht onzichtbaar.
Zoektocht
De eigen persoon is steeds het belangrijkste vertrekpunt geweest van Woodmans met raadsels omgeven fotografische zoektocht. Dat heeft absoluut niet geleid tot navelstaarderij. En evenmin blijft haar blik op het eigen lichaam beperkt tot de esthetiek. Bijna alle foto’s ademen dezelfde sfeer van vergankelijkheid. En soms zeer letterlijk. Bijvoorbeeld waar de fotografe zich – met opzet bewegend en daardoor als het ware vervluchtigend – afbeeldt als een soort geest die door een grafsteen wegkruipt. Of daar waar haar lichaam op lijkt te gaan in een verweerde muur van een afbraakhuis. Het zijn beelden die buiten onze tijd lijken te staan.
Eigen wereld
Ook als zij andere modellen gebruikt, is Woodman bezig met het scheppen van een eigen wereld. Zo is er een serie waarin zij een oude naakte man een absurd toneelstuk laat opvoeren met spiegels en glas. Uit diezelfde periode (1976/1977) dateert ook een van de foto’s van zichzelf als engel. Geen lieflijke engel, de open mond lijkt eerder naar adem te happen of te schreeuwen. Een van de laatste foto’s toont een badkuip waar nog net een stukje gezicht van een vrouw bovenuitsteekt. Je denkt aan zelfmoord. En na al die andere beelden weet je dat dat echt niet alleen maar komt door de wetenschap dat Francesca Woodman zich op 19 januari 1981, kort na de publicatie van haar eerste boek, van het leven beroofde. Het is op de eerste plaats aan haar ouders te danken dat dit bijzondere, ongrijpbare oeuvre nu door Europa mag reizen.
(Joep Eijkens: Retrospectief van fotografe Francesca Woodman, Kunsthal Rotterdam, Leven en dood van een jong gestorven ’engel’, in Brabants Dagblad 17 september 1998)
Joep Eijkens over Francesca Woodman
Leven en dood van een jonggestorven Engel
____________________________________________________
A C T U E E L
Expositie in FOAM Amsterdam
Francesca Woodman. On Being an Angel
18 december 2015 – 9 maart 2016
Foam
Keizersgracht 609
1017 DS Amsterdam
Tel. + 31 (0)20 5516500
www.foam.org
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Francesca Woodman, Joep Eijkens, Joep Eijkens Photos, Photography
Foto’s gemaakt van overledenen roepen al ruim anderhalve eeuw afgrijzen en ontroering op. Uitvaartmuseum Tot Zover heeft vanaf 2 november een expositie over deze opmerkelijke traditie. ‘Post Mortem – foto’s vol liefde en verdriet’ bevat 185 historische post-mortemfoto’s uit de grootste Europese collectie met dit onderwerp, die van de Britse verzamelaar Paul Frecker. Het is de eerste keer dat zijn collectie wordt getoond. ‘Post Mortem’ toont ook moderne post-mortemfoto’s. Bovendien roept het museum iedereen op zelfgemaakte foto’s op te sturen.
Foto’s van na het overlijden zijn meestal bestemd voor privégebruik en je ziet ze zelden in musea. Freckers collectie doodsportretten is de grootste van Europa en een van de grootste ter wereld. Museum Tot Zover slaagde er in het belangrijkste deel van zijn collectie naar Nederland te halen. De meeste foto’s uit deze unieke collectie stammen uit de periode 1860-1920. Twee derde bestaat uit foto’s van kinderen. De kindersterfte was hoog en vaak was dit de enige foto die men van het kind had. Het zijn bijzondere foto’s die een inkijkje geven in het gevoelsleven van onze voorouders.
‘Post Mortem’ laat ook foto’s zijn die de laatste jaren door uitvaartfotografen zijn gemaakt. Zij zetten een oude traditie voort met prachtige, ontroerende foto’s. Van kunstenaar Margriet Luyten zijn bovendien twee foto’s uit haar serie ‘Insomnia’ te zien; een daarvan is een bewerking van een foto uit de Frecker-collectie. Post-mortemfoto’s tonen een intiem soort verdriet en soms is het ook schrikken, een dode op de foto. Maar de foto’s zijn gemaakt uit liefde voor iemand, ze zijn een warme herinnering en een vastlegging van een moment dat niet vergeten mag worden.
Dankzij de smartphone hebben we dagelijks een camera op zak en zijn we gewend alles wat we doen vast te leggen. Tijdens opbaringen en uitvaarten wordt er druk gefotografeerd. Zo belandt ook de post-mortemfotografie in een nieuwe fase. Museum Tot Zover roept op om foto’s naar het museum te sturen. Ze worden dan geprint en opgehangen. Zelf een foto meenemen en ophangen mag ook.
‘Post Mortem – foto’s vol liefde en verdriet’ wordt financieel mogelijk gemaakt door het Mondriaan Fonds, het VSBfonds en het Prins Bernhard Cultuurfonds. De audiotour is ingesproken door fotodetective Hans Aarsman, Frits Gierstberg (Nederlands Fotomuseum) en Hripsimé Visser (Stedelijk Museum). De expositie is te zien van 2 november 2015 t/m 10 april 2016.
Post Mortem
Foto's vol liefde en verdriet
Museum Tot Zover is gevestigd op begraafplaats, crematorium en gedenkpark De Nieuwe Ooster.
Kruislaan 124 – 1097 GA Amsterdam – tel. 020-6940482
Openingstijden: Dinsdag t/m zondag 11.00 – 17.00 uur. Het museum is gesloten op 1 januari, 27 april en 25 december. Op 26 en 31 december is het museum geopend van 11.00 – 15.00 uur. Café Roosenburgh is iedere dag open van 10.00 tot 17.00 uur, met uitzondering van 27 april. Op 25 en 26 december en op 1 januari is het café open van 11.00 – 15.00 uur. Op 31 december is het café geopend van 10.00 tot 15.30 uur.
# meer info website museum tot zover
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, Galerie des Morts, In Memoriam, Photography, TOMBEAU DE LA JEUNESSE - early death: writers, poets & artists who died young
Foam sluit het jaar 2015 af met een overzicht van het uitzonderlijke en intense oeuvre van de op jonge leeftijd overleden Amerikaanse fotograaf Francesca Woodman (1958 – 1981). Woodman gebruikte fotografie als uiterst persoonlijk expressiemiddel: alsof ze haar huid binnenstebuiten droeg. Zij zelf was dan ook het enige onderwerp van haar fotografie. Na haar vroegtijdige dood is haar werk getoond in een aantal grote internationale tentoonstellingen en heeft het kunstenaars over de hele wereld geïnspireerd.
Tot aan haar zelfgekozen dood op tweeëntwintigjarige leeftijd onderzocht Woodman thema’s als gender, representatie, seksualiteit en lichaam. Haar oeuvre bestaat uit een groot aantal zelfportretten. Woodman fotografeert zichzelf specifiek naakt, of tracht juist haar lichaam te verbergen: samengeperst in een kast, achter het behang, gewikkeld in plastic of doeken of in een wolk van beweging. Ze plaatst zichzelf veelal in vervallen interieurs. Zelfs wanneer andere mensen in het kader verschijnen fungeren zij letterlijk of figuurlijk als stand-in van Woodman. Haar foto’s vertonen een diversiteit aan invloeden uit het symbolisme en surrealisme en roepen in veel gevallen een beklemmend gevoel op.
Francesca Woodman groeide op in een kunstenaarsgezin en begon al gedurende haar tienerjaren te fotograferen. Zij studeerde van 1975 tot 1978 aan de Rhode Island School of Design. Haar oeuvre wordt meestal verdeeld in periodes: de vroege werken, haar werk als student in Providence, het werk uit Italië (1977-1978), de MacDowell Colony en, uiteindelijk, de werken die zij vanaf 1979 in New York maakte tot haar dood in 1981. Na haar overlijden liet Woodman enkele honderden zilvergelatine prints na, hoewel zij ook met andere technieken experimenteerde.
De eerste grote reizende tentoonstelling van Francesca Woodman’s werk werd enkele jaren na haar dood georganiseerd in 1986. Haar eerste Europese tentoonstellingen vonden begin jaren negentig plaats. De Kunsthal in Rotterdam presenteerde Woodmans werk voor het eerst in Nederland, in 1998.
De tentoonstelling Francesca Woodman. On Being an Angel is georganiseerd door het Moderna Museet in Stockholm in samenwerking met het Estate of Francesca Woodman en bestaat uit 102 foto’s, voornamelijk zilvergelatine prints, maar ook groot formaat diazotypieën, en zes korte video’s.
Francesca Woodman. On Being an Angel is van 18 december 2015 t/m 9 maart 2016 te zien in Foam. Open dagelijks van 10.00 -18.00 uur, do/vr van 10.00 – 21.00 uur. Entree: € 10,00
Francesca Woodman. On Being an Angel
18 december 2015 – 9 maart 2016
Foam
Keizersgracht 609
1017 DS Amsterdam
Tel. + 31 (0)20 5516500
www.foam.org
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Francesca Woodman, Francesca Woodman, Photography
Vrouwentongen even aan de kant
Je kunt er donder op zeggen dat deze foto in België gemaakt is. Kijk maar eens naar de rechterkant, naar de spitse bladeren van de Sanseveria, beter bekend als Vrouwentongen. Vraag me niet waarom zoveel Vrouwentongen onderdak krijgen bij onze zuiderburen. De tamelijk naargeestige planten zullen op zeker moment wel in de mode zijn geraakt en zijn nog altijd in tel.
Maar hier op de foto zijn ze kennelijk tijdelijk opzij gezet om plaats te maken voor een toneelstukje. Het gordijn boven de verwarming mocht blijven hangen, het paste eigenlijk heel mooi, zo’n effen achtergrond. En je sloot meteen nieuwsgierige blikken buiten. Dit stukje was alleen maar voor de gasten van het feest, op de eerste plaats natuurlijk de jarige. En je zou het zo niet zeggen, maar er werd veel gelachen, ome Jef en tante Clémentine hadden succes. “Maar allee, het zijn ook schoon kleedjes die ge gemaakt hebt”, vond Peetje. “En waar hedde dan die hoge hoed vandaan?”
Die hoge hoed deed later op de avond nog dienst tijdens een goochelact. Maar tegen die tijd was de fotograaf van het gezelschap allang door zijn filmrolletjes heen, helaas. En trouwens ook niet meer zo bekwaam om z’n toestel recht te houden.
Joep Eijkens
fleursdumal.nl digital magazine
More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades), Photography
Foam sluit het jaar 2015 af met een overzicht van het uitzonderlijke en intense oeuvre van de op jonge leeftijd overleden Amerikaanse fotograaf Francesca Woodman (1958 – 1981).
Woodman gebruikte fotografie als uiterst persoonlijk expressiemiddel: alsof ze haar huid binnenstebuiten droeg. Zij zelf was dan ook het enige onderwerp van haar fotografie. Na haar vroegtijdige dood is haar werk getoond in een aantal grote internationale tentoonstellingen en heeft het kunstenaars over de hele wereld geïnspireerd.
Tot aan haar zelfgekozen dood op tweeëntwintigjarige leeftijd onderzocht Woodman thema’s als gender, representatie, seksualiteit en lichaam. Haar oeuvre bestaat uit een groot aantal zelfportretten. Woodman fotografeert zichzelf specifiek naakt, of tracht juist haar lichaam te verbergen: samengeperst in een kast, achter het behang, gewikkeld in plastic of doeken of in een wolk van beweging. Ze plaatst zichzelf veelal in vervallen interieurs. Zelfs wanneer andere mensen in het kader verschijnen fungeren zij letterlijk of figuurlijk als stand-in van Woodman. Haar foto’s vertonen een diversiteit aan invloeden uit het symbolisme en surrealisme en roepen in veel gevallen een beklemmend gevoel op.
Francesca Woodman groeide op in een kunstenaarsgezin en begon al gedurende haar tienerjaren te fotograferen. Zij studeerde van 1975 tot 1978 aan de Rhode Island School of Design. Haar oeuvre wordt meestal verdeeld in periodes: de vroege werken, haar werk als student in Providence, het werk uit Italië (1977-1978), de MacDowell Colony en, uiteindelijk, de werken die zij vanaf 1979 in New York maakte tot haar dood in 1981. Na haar overlijden liet Woodman enkele honderden zilvergelatine prints na, hoewel zij ook met andere technieken experimenteerde.
De eerste grote reizende tentoonstelling van Francesca Woodmans werk werd enkele jaren na haar dood georganiseerd in 1986. Haar eerste Europese tentoonstellingen vonden begin jaren negentig plaats. De Kunsthal in Rotterdam presenteerde Woodmans werk voor het eerst in Nederland, in 1998.
De tentoonstelling Francesca Woodman – On Being an Angel is georganiseerd door het Moderna Museet in Stockholm in samenwerking met het Estate of Francesca Woodman en bestaat uit 102 foto’s, voornamelijk zilvergelatine prints, maar ook groot formaat diazotypieën, en zes korte video’s.
On Being an Angel van Francesca Woodman is van 18 december 2015 t/m 9 maart 2016 te zien in Foam. Open dagelijks van 10.00 -18.00 uur, do/vr van 10.00 – 21.00 uur. Entree: € 10,00
Francesca Woodman – On Being an Angel
18 december 2015 – 9 maart 2016
Foam – Keizersgracht 609 – 1017 DS Amsterdam
Tel. + 31 (0)20 5516500
# Meer info op website www.foam.org
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Francesca Woodman, Francesca Woodman, Photography
Aardappelnood
Tilburger Kees Koster – ondermeer bekend van zijn pentekeningen van historische gebouwen en schilderachtige plekjes in Brabant en Zeeland. – zag in 1920 het eerste levenslicht in Rotterdam. Zijn vader verdiende de kost als koetsier van rijkelui in Wassenaar en werd de eerste chauffeur van de Rotterdamse reder Philippus van Ommeren. In die hoedanigheid was vader Koster soms dagen, zo niet weken lang van huis als zijn werkgever op reis ging.
Kees heeft nog diverse ansichtkaarten uit de jaren twintig bewaard die zijn vader dan naar zijn moeder schreef. Eén van die kaarten zien we hierboven. Hoe het met die twee hier gefotografeerde lieden zit, blijft vooralsnog de vraag. Of zou het komische tafereeltje – gezien de tekst – iets te maken hebben met minder vrolijk stemmende problemen van voedselgebrek en inflatie? Daar zal de heer Van Ommeren geen last van gehad hebben. En ook zijn chauffeur kreeg op tijd zijn natje en droogje. Die gebruikte de kaart enkel om zijn vrouw te melden dat ze weer gewisseld waren van hotel…
Joep Eijkens
PS Voor wie de tekst niet kan lezen, die luidt als volgt:
Zeg man, indien je nog hecht aan je leven,
Dan moet je me gauw je aardappeltjes geven.
In deez’ tijden heeft geld voor ons geen waarde
Wij vragen nog slechts naar de vruchten der aarde.
(eerder gepubliceerd op www.cubra.nl)
fleursdumal.nl magazine
More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades), Photography
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature