Photography

«« Previous page · IN MEMORIAM DAVID VAN REEN SCHRIJVER, SCHILDER EN FOTOGRAAF (1969 – 2015) · HANS HERMANS PHOTOS: HISTORY OF BRITAIN (09) · JOEP EIJKENS: MITZY · HANS HERMANS PHOTOS: HISTORY OF BRITAIN (08) · HANS HERMANS PHOTOS: HISTORY OF BRITAIN (07) · HANS HERMANS PHOTOS: LONDON · HANS HERMANS PHOTOS: LONDON · HANS HERMANS PHOTOS: HISTORY OF BRITAIN (04) · HANS HERMANS: WINTER IN HOLLAND · HANS HERMANS: WINTER IN HOLLAND · HANS HERMANS PHOTOS: HISTORY OF BRITAIN (03) · HANS HERMANS: WINTER IN HOLLAND

»» there is more...

IN MEMORIAM DAVID VAN REEN SCHRIJVER, SCHILDER EN FOTOGRAAF (1969 – 2015)

davidvreen11

Na een slopende ziekte is op 12 augustus 2015 de schrijver, schilder en fotograaf David van Reen op 45-jarige leeftijd overleden.

David van Reen was op-en-top sportman toen (in 1998) een ernstig auto-ongeluk een einde aan zijn loopbaan maakte. Hij kwam wonderwel uit coma, leerde opnieuw lopen en knokte zich door een moeilijke periode heen. Als trainer van Afrikaanse hardlopers leerde hij de fascinerende cultuur en de mensen heel direct en diepgaand kennen.
davidvreen13 Toen David van Reen 15 jaar geleden voor het eerst in Afrika kwam, schokte hem vooral de kloof tussen arm en rijk. Dat werd het thema in zijn werk als fotograaf en schrijver in zijn boeken. In die tijd trainde hij Keniaanse en Ethiopische atleten. Niet alleen om van hen kampioenen te maken. Als sportman was zijn credo: niet alleen succes telt, maar ook verliezen is waardevol en maakt je sterk.
David van Reen heeft zich in de laatste 15 jaar, met Stichting Lalibela, volledig ingezet voor de allerarmsten in Afrika. In de sloppenwijken van Nairobi werd hij graag gezien. Zijn fotoboeken en zijn romans Engelen der wrake en Anbessa’s dochter, met als hoofdthema het onrecht in de wereld, spelen in de armengetto’s van Kenia en Ethiopië.

David van Reen: “Op een van mijn reizen kwam ik in Woldia. Ik besloot om een wandeling te maken naar de Maryamkerk, een eind buiten het stadje. De heenweg bergop was ongeveer zes kilometer. Halverwege kwam ik een meisje tegen dat Netsannet heette. Haar naam betekent ‘vrijheid’. Gezien de blik in haar ogen zou ze geen passender naam kunnen hebben. Ze had een blikje bij zich met daarin een beetje stro en een paar eieren. Op mijn vraag wat ze met die eieren ging doen, zei ze dat ze naar de markt in Woldia ging. Ik vroeg haar waar ze woonde. Dat bleek dicht bij de Maryamkerk te zijn. Ik was verbaasd. Ze liep twaalf kilometer om twee eieren te verkopen! Haar optimisme en de levensvreugde die ze uitstraalde, maakten indruk op me. Toen ik later de foto’s die ik van Netsannet had gemaakt, afdrukte en weer zag hoe levensblij ze was, begon ik me pas af te vragen waarom wij hier op aarde zijn en of het jachtige leven dat wij westerlingen leiden, ons wel gelukkiger maakt dan Ethiopiërs. Zo ben ik met andere ogen naar deze mensen gaan kijken. Eerder al had het land me verrast door zijn schoonheid en zijn vriendelijke mensen.”
Uit: Het land van de verbrande gezichten. Leven in Ethiopië, foto’s en tekst van David van Reen, Uitg. De Geus.

De afscheidsplechtigheid heeft in besloten kring plaatsgevonden.

David van Reen was medewerker aan het magazine fleursdumal.nl
fleursdumal.nl magazine

More in: David van Reen, David van Reen Photos, In Memoriam, Photography

HANS HERMANS PHOTOS: HISTORY OF BRITAIN (09)

hanshermans_eng105

Hans Hermans © photos: History of Britain

(Seven Sisters Country Park, Seaford 2014)

fleursdumal.nl magazine

More in: Hans Hermans Photos, History of Britain, Photography

JOEP EIJKENS: MITZY

Mitzy

Opeens keken me twee heldere ogen aan. Vanaf de bodem van een kartonnen doos.

Mitzy heette ze. En ze was in het gezelschap van een oude opa, een stuurs kijkend echtpaar en een communicantje. Allemaal ingelijste portretten. Alleen Mitzy moest het zonder lijst en glas stellen. Misschien dat ze daarom een wat vuilige vlek bij haar linkeroog had gekregen. Ze keek er niet minder vrolijk om. ‘Voor Riet en Christ’ had ze op haar foto geschreven. En daaronder even vlot haar naam.

Maar wie was Mitzy? Zeker, een artieste. Maar verder? Zou het Mitzy Tieland kunnen zijn? Die naam kom ik tegen in de levensloop van de uit Tilburg afkomstige Louis Dusée (1930-1999). Met ene Mitzy Tieland vormde Dusée ooit een duo voordat hij in 1962 bij Sleeswijk’s Snip en Snap Revue terecht kwam.

Maar was deze Mitzy niet al actief toen Louis nog in een korte broek rondliep? Haar haren en getekende wenkbrauwen doen in elk geval aan de jaren dertig denken. Of werd dat na de oorlog nog steeds mooi gevonden? In elk geval staat op de achterkant van de foto: Groningen October 1948.

Kunt u zich voorstellen dat ik Mitzy niet kon laten liggen in die kartonnen doos op de Tilburgse Meimarkt?

Joep Eijkens

PS De heer Mari Kant (www.theaterarchief.nl) meldde me nog dat Mitzy, in elk geval niet Mitzy Tieland is. ‘Mitzy Tieland is toevallig een vriendin van mij en ook komt ze veel voor in de archieven van ons Theaterarchief’, zo schreef hij. ‘Ik denk dat het Mitzy Smeenks is, maar pin me er niet op vast’.

(eerder gepubliceerd op www.cubra.nl)
fleursdumal.nl magazine

More in: - Fotoalbum Joep Eijkens, - Objets Trouvés (Ready-Mades), Photography