Fleurs du Mal Magazine
Or see the index
Hans Hermans’ panoramafoto’s: Coloseum zww
Werkwijze voor het maken van een VR-panorama
Een complete omschrijving hoe je een virtual reality panorama kunt maken kun je vinden op mijn site, klik hiervoor op de link onderaan. Tevens kun je hier ook de werkwijze vinden voor het maken van een little planet.
Het maken van een 360° VR panorama met opensource software.
Laat je niet afschrikken door de lengte en de vele te doorlopen stappen in deze tutorial. Met wat oefening is een complete flashpanorama in drie kwartier te maken. Onderstaande werkwijze is een vrij technisch verhaal. Een 360° VR panorama is een panorama samengesteld uit meerdere foto’s welke met een speciale viewer bekeken kan worden. Hierbij wordt de panorama op een zodanige wijze gepresenteerd dat je als kijker met de muis om je heen kunt kijken en waarbij je de indruk krijgt alsof je werkelijk op de locatie aanwezig bent.
De VR panorama’s op mijn site zijn opgebouwd uit 16 foto’s. Op deze 16 foto’s wordt de gehele omgeving vastgelegd, dus 360° rond en 180° van onder naar boven. Deze worden vervolgens met het opensourceprogramma Hugin samengevoegd tot één panorama. Meestal maak ik echter de gehele panorama in drie verschillende belichtingen welke later met HDR software samengevoegd worden tot één optimaal belichte panorama. In het laatste geval is deze dus opgebouwd uit 48 foto’s. Het aantal te maken foto’s om de gehele omgeving vast te leggen is afhankelijk van de gebruikte camera en lens. Ik gebruik een 10mm lens (komt overeen met een 15mm lens op een compact of full frame camera).
Fotograferen
Bij het fotograferen kun je de foto’s het beste in het RAW formaat fotograferen, indien dit wordt ondersteund door je camera. Als je de volledige omgeving (dus 360° rond en 180° van onder naar boven) wilt vast leggen in één enkele panorama komt het erg nauw hoe de camera ronddraait bij het maken van de verschillende foto’s. Om de verschillende foto’s naadloos aan elkaar te kunnen plakken dient de camera exact over het brandpunt van de lens te draaien (het nodal point). Hiervoor zul je een speciale statiefkop nodig hebben zoals de Nodal ninja. Indien je echter enkel 360° rond fotografeert (dus niet 180° van onder naar boven) en het onderwerp zich niet te dichtbij bevindt, is het echter goed mogelijk de foto’s uit de hand te nemen. Er zullen dan wel kleine aansluitingsfouten in de panorama zitten, maar deze zullen nauwelijks zichtbaar zijn. Hoe dichterbij het onderwerp zich bevindt, hoe groter deze afwijkingen zullen zijn.
Verder is erg belangrijk dat de instellingen van de camera bij alle foto’s exact hetzelfde zijn, de camera moet dus volledig op handmatig ingesteld worden (isowaarde, sluitertijd, diafragma, scherpstelling en witbalans). Hierbij wordt voor de belichting de gemiddelde belichting van de complete omgeving genomen. Om deze te bepalen richt je de camera op wat je denkt dat een gemiddeld belicht deel in de omgeving is. Hierop stel je de belichting van de camera in. Vervolgens richt je de camera op het lichtste deel van de omgeving en noteer je hoeveel overbelichting de camera aangeeft (meestal is dit ongeveer twee stops). Vervolgens richt je de camera op het donkerste deel van de panorama en bekijk je hoeveel onderbelichting de camera aangeeft. Als de onderbelichting overeenkomt met de overbelichting heb je de camera juist ingesteld. Tevens kun je het diafragma het beste zo klein mogelijk houden omdat dit de scherptediepte van de foto ten goede komt.
Om een volledig goed belichte panorama te krijgen kun je het beste alle foto’s drie maal nemen in drie verschillende belichtingen (-2 stops, 0 stops, +2 stops). Door deze drie belichtingen later samen te voegen kun je een panorama creëren welke zowel in de donkerste als de lichtste delen juist belicht is. Dit is echter enkel mogelijk indien je vanaf statief werkt, omdat elke drie gemaakte foto’s pixelnauwkeurig overeen moeten komen om deze later precies goed samen te kunnen voegen. Deze werkwijze wordt later besproken.
Hans Hermans
kempis.nl poetry magazine
More in: Hans Hermans Photos
Renée Crevel
(1900-1935)
Autobiographie
Né le 10 août 1900 à Paris de parents parisiens, ce qui lui permet d’avoir l’air slave. Lycée, Sorbonne, Faculté de Droit, Service militaire jusqu’à la fin de 1923, d’où l’impression de ne vivre vraiment que depuis peu de mois. N’est allé ni au Thibet ni au Groenland, ni même en Amérique, mais les voyages qui n’ont pas eu lieu en surface on a tenté de les faire en profondeur. Ainsi, peut se vanter de bien connaître certaines rues et leurs hôtels de jour et de nuit.
A horreur de tous les esthétismes, qu’il s’agisse de celui d’Oxford et de pantalons larges, de celui des remords de cinéma avec leurs maisons de guingois, de celui des nègres et du jazz, des bals musettes et des pianos mécaniques…, etc. Voudrait bien pour des romans futurs retrouver des personnages aussi nus, aussi vivants que les couteaux et fourchettes qui figuraient les hommes et les femmes dans les histoires destinées à demeurer inédites qu’il se racontait enfant.
Avait commencé des recherches pour une thèse de doctorat ès lettres sur Diderot romancier , quand, avec Marcel Arland, Jacques Baron, Georges Limbour, Max Morise, Roger Vitrac, il fonda une revue « Aventure » qui lui valut d’oublier le XVIII siècle pour le XX. C’est alors qu’il connut Louis Aragon, André Breton, Paul Eluard, Philippe Soupault, Tristan Tzara, et un jour, devant un tableau de Giorgio de Chirico, il eut enfin la vision d’un monde nouveau. Il négligea définitivement le vieux grenier logico-réaliste, comprenant qu’il était lâche de se confiner dans une médiocrité raisonneuse, que, chez les vrais poètes, il ne trouvait ni jeux ni mots, ni jeux d’images, mais qu’il les aimait –et parmi eux tout particulièrement Rimbaud et Lautréamont– pour leur pouvoir libérateur.
A participé aux premières expériences hypnotiques d’où André Breton tira des arguments pour son Manifeste du Surréalisme . A donc pu constater de lui-même que le Surréalisme était le moins littéraire et le plus désintéressé des mouvements, et persuadé qu’il n’est pas de vie morale possible pour qui n’est point docile aux voies souterraines ou se refuse à reconnaître la réalité des forces obscures, a décidé une fois pour toutes, et au risque de passer pour un Don Quichotte, un arriviste ou un fou, d’essayer tant par ses actes que par ses écrits, d’écarter les barrières qui limitent l’homme et ne le soutiennent pas.
Son premier roman Détours (N.R.F/ 1924), une œuvre, un portrait (épuisé), était une promenade préliminaire où les critiques, et en particulier Benjamin Vrémieux, Edmond Jaloux, Albert Thibaudet, on reconnu des attitudes, des flâneries et des rages caractéristiques du jeune homme actuel. Mon corps et moi (1925), roman dont le héros porte en soi toutes ses aventures et où les gestes, les personnages ne sont que des prétextes, est un panorama intérieur.
1926
Biographie de René Crevel
Un des quatre enfants d’une famille bourgeoise, avec un père imprimeur et une mère austère, René Crevel apprend le piano et fréquente le lycée Janson-de-Sailly. L’événement traumatisant, quand il a quatorze ans, est le suicide de son père par pendaison. René Crevel s’inscrit à la Sorbonne en droit et en lettres, mais, aux cours, préfère lire et discuter avec des gens liés aux mouvances littéraires d’avant-garde. En 1921, il rencontre André Breton et rejoint les surréalistes, les initiant aux expériences de sommeil hypnotique, avant de rejoindre Tzara et le Dadaïsme pour renouer en 1929 avec les surréalistes. Dans ses trois premiers romans, ‘Détours’ (1924), ‘Mon corps et moi’ (1925) et ‘La Mort difficile’ (1926), René Crevel nous livre, sur le ton de la dérision et de l’humour noir, le panorama intérieur de ses angoisses, le suicide de son père et la haine de sa mère. Il poursuivra cette exploration des profondeurs de son âme par la psychanalyse. Avec ‘Babylone’ (1927) et ‘Etes-vous fous ?’ (1929), il tente de rendre compte des processus inconscients, recomposant cet état de rêve par la prédominance des analogies, d’affabulations et de personnages arbitraires, réconciliant ainsi roman et surréalisme. Il est également l’auteur d’essais théoriques sur le surréalisme, rassemblés dans ‘L’ Esprit contre la raison’ (1927). René Crevel met fin à ses jours à 35 ans.
Renée Crevel poetry & prose
fleursdumal.nl magazine
More in: Archive C-D, Crevel, Renée, SURREALISM, Surrealisme
DOGON
Weltkulturerbe aus Afrika
14. Oktober 2011 bis 22. Januar 2012
Kunsthalle Bonn
Vor über 500 Jahren floh das westafrikanische Volk der Dogon in die unzugängliche Felslandschaft der Falaise von Bandiagara. Dort verband es sich mit der alten Tellem-Zivilisation, die seit Jahrhunderten in den Felsen lebte. So entwickelte sich in der spektakulären Landschaft im Osten Malis eine einzigartige Kultur. 1989 setzte die UNESCO das Land der Dogon und das Felsplateau von Bandiagara als gemeinsames Kultur- und Naturdenkmal auf seine Welterbeliste.
Mehr als 270 der schönsten Objekte aus der Region bestücken die Ausstellung und führen die besondere Ästhetik der Dogon eindrucksvoll vor Augen. Seit den 1930er Jahren verbreitete sich der Ruhm der Dogon-Kunst von Frankreich aus in die Welt und fand sogleich großes Interesse bei Ethnologen, Künstlern und Sammlern. Neben einer überwältigenden Fülle der berühmten Holzstatuen präsentiert die Ausstellung fast 30 verschiedene Masken sowie eine Auswahl von Gebrauchsgegenständen: Speichertüren, Türschlösser, geschnitzte Dosen, Kleinbronzen und Schmuckstücke aus Metall. Den Abschluss des Rundgangs bildet eine Reihe monumentaler Architekturpfeiler und die berühmte über zwei Meter hohe Djennenké-Skulptur aus dem Pariser musée du quai Branly.
DOGON – WELTKULTURERBE AUS AFRIKA bietet dem Besucher darüber hinaus die Möglichkeit, sich mit der Entstehungswelt der ausgestellten Objekte auseinanderzusetzen und Einblicke in die Lebensumstände der Dogon zu gewinnen. In neun Themenboxen werden nicht nur die ersten historischen Kontakte zwischen Europäern und Dogon und der Kolonialismus mitsamt seinen lang anhaltenden Folgen angesprochen. Es wird auch hinterfragt, wie wir auf Afrika und afrikanische Kunst blicken – und wie Afrika auf uns blickt. Interviewsequenzen mit heutigen Dogon sind ein wichtiger Bestandteil der Ausstellung, die vom Bundesministerium für wirtschaftliche Zusammenarbeit und Entwicklung unterstützt wird. So versucht die Ausstellung, neben dem ästhetischen Genuss auch drängenden Fragen über einen zeitgemäßen Umgang mit afrikanischer Kunst nachzugehen und einen Dialog auf Augenhöhe zu beginnen.
Die Ausstellung wurde vom Musée du quai Branly konzipiert und wurde erstmalig vom 4. April bis 24. Juli 2011 in Paris gezeigt.
Kunst- und Ausstellungshalle der Bundesrepublik Deutschland GmbH – Museum Bonn
Friedrich-Ebert-Allee 4 • 53113 Bonn
Postfach 12 05 40 • 53047 Bonn
Tel.: 0228 9171–0
Website: http://www.bundeskunsthalle.de/
Tür mit drei Frauen. Fotograf: Thierry Ollivier / Michel Urtado © Musée du Quai Branly
Achtergrondinformatie over de Dogon
Het land van de Dogon ligt in het zuidoosten van de republiek Mali, dicht bij de grens met Burkina Faso. De Falaise van Bandiagara drukt zijn stempel op dit landschap. De 200 km lange steile rotswand, die in hoogte varieert van 250 tot 400 meter, doorsnijdt het hele gebied. De provinciestad Bandiagara is de hoofdplaats. In de afgelopen duizend jaar kwamen nieuwe inwoners vanuit de stad Djenné en de regio Mandé in meerdere immigratiegolven naar dit gebied toe. Ze vermengden zich met de locale bevolking.
Tegenwoordig telt het land van de Dogon ca. 300.000 inwoners. De afzonderlijke Dogondorpen leefden vrij geïsoleerd van elkaar, waardoor zich opvallende verschillen ontwikkelden. Alhoewel in het hele gebied dezelfde taal wordt gesproken, verschillen de plaatselijke Dogondialecten zo sterk van elkaar, dat de mensen zich onderling niet kunnen verstaan. Deze diversiteit komt ook in de verschillende kunststijlen tot uitdrukking, zoals in het eerste gedeelte van de tentoonstelling wordt betoond. Het land van de Dogon maakt deel uit van de Sahelzone, het zuidelijke randgebied van de Sahara. Het telen van gierst is slechts mogelijk in de regentijd en planten die veeleisender zijn groeien alleen op geïrrigeerde grond – veelal velden of tuinen, die op de blanke rotsen met aarde worden opgehoogd en gecultiveerd.
Van oudsher geloofden de Dogon in verschillende Goden. Van die rijke mythologie is ook nu nog veel bekend. In een interview met de franse etnoloog Marcel Griaule (1898–1956) onthulde één van de dorpsoudsten van de Dogon geheimen uit de kosmologie. In 1948 verscheen het bericht in boekvorm onder de titel Dieu d’eau (Engelse vertaling: Conversations with Ogotemmeli: An Introduction to Dogon Religious Ideas) en werd wereldberoemd. Sinds geruimde tijd bekeren zich echter veel Dogon tot het Christendom en de Islam. Met name onder de jonge Dogon raken de traditionele geloofsovertuigingen steeds meer op de achtergrond.
In verschillende archeologische opgravingen in de rotsen van Bandiagara ontdekte men een cultuur, die naar de eerste vindplaats Toloy werd genoemd. Het begin van deze civilisatie wordt tussen de 4e en 2e eeuw v. Chr. gedateerd. De graanopslagplaatsen in de rotsen dateren uit deze vroege periode, maar ook latere culturen maakten hiervan nog gedeeltelijk gebruik.
Het onderzoek van de Universiteit van Utrecht documenteert dat sinds de 10e eeuw een nieuwe bevolking haar intrek neemt in het gebied van de Falaise. Deze nieuwe bewoners waren de Tellem, een naam die de Dogon hun gaven en letterlijk “wij vonden hen” betekent. Ook de Tellem maakten gebruik van wat reeds aanwezig was, met name de opslagplaatsen tussen de rotsen. Deze plek gebruikten ze voor het bijzetten van hun doden. Er zijn massagraven van meer dan 3000 individuen ontdekt. Overblijfselen van balken in de rotsen doen vermoeden dat de overledenen met behulp van touwen omhoog werden gehesen. Ook nu nog gebruiken de Dogon de grafgrotten als begraafplaats voor hun doden.
De eigenlijke oorsprong van de Dogon is niet helemaal duidelijk. De meeste wetenschappers vermoeden dat tussen de 10e en de 15e eeuw verschillende Dogongroepen op de vlucht voor de slavenhandel en de islamitische missionering in de Falaise zijn beland. Hun nakomelingen vermengden zich met de Tellem. Deze vermenging van culturen was zo intensief dat het zelfs deskundigen zwaar valt een duidelijk onderscheid tussen beide culturen aan te geven. Zo is het vrijwel onmogelijk te differentiëren tussen het vroege Tellem houtsnijwerk en de latere houtobjecten van de Dogon. Na een periode waarin de zich afwisselende Mali-rijken van invloed waren op het land van de Dogon, drongen vanaf 1883 de Franse koloniale troepen het gebied binnen en werd het ingelijfd bij de reusachtige kolonie Frans-West-Afrika. Door de omvangrijke veldstudies van de Franse etnoloog Marcel Griaule (1898–1956) was er in het begin van de jaren dertig veel interesse voor de Dogon. In het kielzog van het wetenschappelijk onderzoek ontwikkelde zich onder verzamelaars in Europa en Noord-Amerika een gestaag groeiend interesse voor kunstwerken en gebruiksvoorwerpen van de Dogon. In het jaar 1960 werd Mali onafhankelijk. Het land van de Dogon werd deel van een nieuwe staat.
Meer informatie over de thema’s maskers, sculpturen, architectuur, mythen en moderne tijd is te vinden op de website van de tentoonstelling: www.bundeskunsthalle.de/ausstellungen/dogon
fleursdumal.nl magazine
More in: African Art
Stedelijk Museum Schiedam
nul = 0
nederlandse avant-garde in een internationale context
1961 -1966
Het Stedelijk Museum Schiedam presenteert tot 22 januari 2012 nul = 0. nederlandse avant-garde in een internationale context, 1961 -1966. nul = 0 is het eerste uitgebreide overzicht met werk van leden van de Nul-groep en internationale geestverwanten sinds 1965 in Nederland. Werk van de Nul-kunstenaars Armando, Jan Henderikse, Henk Peeters, Jan Schoonhoven en herman de vries is opgesteld in relatie tot dat van kunstenaars van de Duitse ZERO, het Franse Nouveau Réalisme, de Italiaanse Azimuth en de Japanse Gutai-beweging uit de periode 1961-1966. Ruimtelijke installaties, utopische modellen, historische objecten, authentieke films en foto’s tonen de unieke verrichtingen van een ongeëvenaarde internationale avant-garde. In de tentoonstelling wordt speciale aandacht gevestigd op het nooit gerealiseerde, maar inmiddels legendarische project Zero op Zee.
Kunstenaars: Arman, Armando, Bernard Aubertin, Enrico Castellani, Gianni Colombo, Lucio Fontana, Hans Haacke, Jan Henderikse, Norio Imai, Akira Kanayama, Yves Klein, Yayoi Kusama, Walter Leblanc, Heinz Mack, Tsuyoshi Maekawa, Piero Manzoni, Christian Megert, Sadamasa Motonaga, Saburo Murakami, Henk Peeters, Otto Piene, George Rickey, Jan Schoonhoven, Shozo Shimamoto, Ferdinand Spindel, Atsuko Tanaka, Jean Tinguely, Günther Uecker, Jef Verheyen, Nanda Vigo, herman de vries, Tsuruko Yamazaki, Toshio Yoshida, Michio Yoshihara, Yiro Yoshihara.
De tentoonstelling is gerealiseerd in nauwe samenwerking met de ZERO foundation, Düsseldorf.
Bij de tentoonstelling verschijnt een rijk gedocumenteerd boek uitgegeven in samenwerking met NAi Uitgevers, Rotterdam.
fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, FDM Art Gallery, Yves Klein, ZERO art
Oven i købet gjorde søstrene hende al den fortræd, de kunne, Rocking hairmaîtresse aux côtés des autres arts sélection de romans et d’essais oede, men hun løb fra ham og ind i haven bagved huset. Der klatrede hun i en fart op i et stort pæretræ, og prinsen kunne ikke begribe, hvor hun var blevet af. discussing potent poetry topics parents and guardians public hours The crisis as an opportunity! Man-made climate change creates new perspectives on our local lifestyles and our understanding of global policy.Han ventede til faderen kom hjem og sagde så til ham: “Pigen er sluppet fra mig igen, jeg tror hun er klatret op i pæretræet.” Det skulle di come fosse pericoloso negarle qualcosa in quel periodo. Infine la maga disse: “Mi contento di quel che dici e ti permetto di portar via tutti i raperonzoli che desideri a new “art of living” also ensure our survival?
j.a. woolf: making memories (03)
fleursdumal.nl magazine
More in: J.A. Woolf, ZERO art
Hans Hermans’ panoramafoto’s: Station Antwerpen
Werkwijze voor het maken van een VR-panorama
Een complete omschrijving hoe je een virtual reality panorama kunt maken kun je vinden op mijn site, klik hiervoor op de link onderaan. Tevens kun je hier ook de werkwijze vinden voor het maken van een little planet.
Het maken van een 360° VR panorama met opensource software
Laat je niet afschrikken door de lengte en de vele te doorlopen stappen in deze tutorial. Met wat oefening is een complete flashpanorama in drie kwartier te maken. Onderstaande werkwijze is een vrij technisch verhaal. Een 360° VR panorama is een panorama samengesteld uit meerdere foto’s welke met een speciale viewer bekeken kan worden. Hierbij wordt de panorama op een zodanige wijze gepresenteerd dat je als kijker met de muis om je heen kunt kijken en waarbij je de indruk krijgt alsof je werkelijk op de locatie aanwezig bent.
De VR panorama’s op mijn site zijn opgebouwd uit 16 foto’s. Op deze 16 foto’s wordt de gehele omgeving vastgelegd, dus 360° rond en 180° van onder naar boven. Deze worden vervolgens met het opensourceprogramma Hugin samengevoegd tot één panorama. Meestal maak ik echter de gehele panorama in drie verschillende belichtingen welke later met HDR software samengevoegd worden tot één optimaal belichte panorama. In het laatste geval is deze dus opgebouwd uit 48 foto’s. Het aantal te maken foto’s om de gehele omgeving vast te leggen is afhankelijk van de gebruikte camera en lens. Ik gebruik een 10mm lens (komt overeen met een 15mm lens op een compact of full frame camera).
Fotograferen
Bij het fotograferen kun je de foto’s het beste in het RAW formaat fotograferen, indien dit wordt ondersteund door je camera. Als je de volledige omgeving (dus 360° rond en 180° van onder naar boven) wilt vast leggen in één enkele panorama komt het erg nauw hoe de camera ronddraait bij het maken van de verschillende foto’s. Om de verschillende foto’s naadloos aan elkaar te kunnen plakken dient de camera exact over het brandpunt van de lens te draaien (het nodal point). Hiervoor zul je een speciale statiefkop nodig hebben zoals de Nodal ninja. Indien je echter enkel 360° rond fotografeert (dus niet 180° van onder naar boven) en het onderwerp zich niet te dichtbij bevindt, is het echter goed mogelijk de foto’s uit de hand te nemen. Er zullen dan wel kleine aansluitingsfouten in de panorama zitten, maar deze zullen nauwelijks zichtbaar zijn. Hoe dichterbij het onderwerp zich bevindt, hoe groter deze afwijkingen zullen zijn.
Verder is erg belangrijk dat de instellingen van de camera bij alle foto’s exact hetzelfde zijn, de camera moet dus volledig op handmatig ingesteld worden (isowaarde, sluitertijd, diafragma, scherpstelling en witbalans). Hierbij wordt voor de belichting de gemiddelde belichting van de complete omgeving genomen. Om deze te bepalen richt je de camera op wat je denkt dat een gemiddeld belicht deel in de omgeving is. Hierop stel je de belichting van de camera in. Vervolgens richt je de camera op het lichtste deel van de omgeving en noteer je hoeveel overbelichting de camera aangeeft (meestal is dit ongeveer twee stops). Vervolgens richt je de camera op het donkerste deel van de panorama en bekijk je hoeveel onderbelichting de camera aangeeft. Als de onderbelichting overeenkomt met de overbelichting heb je de camera juist ingesteld. Tevens kun je het diafragma het beste zo klein mogelijk houden omdat dit de scherptediepte van de foto ten goede komt.
Om een volledig goed belichte panorama te krijgen kun je het beste alle foto’s drie maal nemen in drie verschillende belichtingen (-2 stops, 0 stops, +2 stops). Door deze drie belichtingen later samen te voegen kun je een panorama creëren welke zowel in de donkerste als de lichtste delen juist belicht is. Dit is echter enkel mogelijk indien je vanaf statief werkt, omdat elke drie gemaakte foto’s pixelnauwkeurig overeen moeten komen om deze later precies goed samen te kunnen voegen. Deze werkwijze wordt later besproken.
Hans Hermans
kempis.nl poetry magazine
More in: Hans Hermans Photos, Historia Belgica
Wood Circle blijft in Van Abbe Museum Eindhoven♦Crowdfunding initiatief voor kunstwerk Richard Long geslaagd
Het kunstwerk Wood Circle (1977)van Richard Long blijft behouden voor het Van Abbemuseum en de stad Eindhoven. Het crowdfunding initiatief dat werd opgezet door vrijwilligers en rondleiders van het museum is geslaagd: in de vastgestelde periode van 4 september tot en met 31 oktober werd 100% van het benodigde bedrag van €30.000,- opgehaald. De rest van het aankoopbedrag van het werk komt uit een bijdrage van de BankGiro Loterij.
Het kunstwerk, dat al meer dan 30 jaar “te gast” was in het museum, werd door de erven van de eigenaar te koop aangeboden. Omdat het museum onvoldoende budget had het werk aan te schaffen, zag het er naar uit dat de Wood Circle het museum moest verlaten. Met de crowdfunding actie is dit nu voorkomen. Directeur Charles Esche is blij dat het kunstwerk in de collectie blijft: “Natuurlijk wilde het museum het werk graag behouden voor Eindhoven, maar soms, en zeker in tijden van bezuiniging, ontbreken de middelen hiervoor. Het was heel bijzonder om te zien dat een groep cicerones en vrijwilligers van het museum zich zo verbonden voelde met het werk, dat zij met deze spontane actie kwamen.”
Op zaterdag 19 november van 15.00-17.00 uur worden alle donateurs uitgenodigd in het museum om gezamenlijk het glas te heffen op het behoud van de Wood Circle. Piet van den Boom, stadsdichter van Eindhoven, leest dan ook het gedicht voor dat hij speciaal naar aanleiding van dit kunstwerk maakte.
Het werk is nog tot en met 8 januari 2012 te zien in de tentoonstelling ’For Eindhoven’ – The City as Muse.
Wood Circle is een vroeg werk van de bekende Britse kunstenaar Richard Long en is sinds 1977 in bruikleen bij het Van Abbemuseum. Het is in de afgelopen decennia al vele malen getoond. Het werk spreekt veel bezoekers aan en nodigt uit tot nadenken over kunst en wat iets tot kunst maakt.
Het is een zaalvullend werk dat bestaat uit minimaal 840 takken. De takken worden binnen een cirkel met een doorsnede van zeven meter in een willekeurig patroon gelegd, wel rekening houdend met bepaalde voorschriften die door Long in een certificaat zijn vastgelegd. Zo moeten de takken gelijk verdeeld zijn binnen de cirkelvorm en moeten langere en kortere, dikkere en dunnere exemplaren overal evenredig voorkomen. Alle takken moeten zo plat mogelijk op de vloer liggen en elkaar bij voorkeur niet raken. Zo ontstaat er een golvend patroon. Iedere keer wanneer het werk wordt uitgevoerd, ziet het er een beetje anders uit.
• fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Land Art, Richard Long, Sculpture
Hans Hermans’ panoramafoto’s: Varens
Werkwijze voor het maken van een VR-panorama
Een complete omschrijving hoe je een virtual reality panorama kunt maken kun je vinden op mijn site, klik hiervoor op de link onderaan. Tevens kun je hier ook de werkwijze vinden voor het maken van een little planet.
Het maken van een 360° VR panorama met opensource software
Laat je niet afschrikken door de lengte en de vele te doorlopen stappen in deze tutorial. Met wat oefening is een complete flashpanorama in drie kwartier te maken. Onderstaande werkwijze is een vrij technisch verhaal. Een 360° VR panorama is een panorama samengesteld uit meerdere foto’s welke met een speciale viewer bekeken kan worden. Hierbij wordt de panorama op een zodanige wijze gepresenteerd dat je als kijker met de muis om je heen kunt kijken en waarbij je de indruk krijgt alsof je werkelijk op de locatie aanwezig bent.
De VR panorama’s op mijn site zijn opgebouwd uit 16 foto’s. Op deze 16 foto’s wordt de gehele omgeving vastgelegd, dus 360° rond en 180° van onder naar boven. Deze worden vervolgens met het opensourceprogramma Hugin samengevoegd tot één panorama. Meestal maak ik echter de gehele panorama in drie verschillende belichtingen welke later met HDR software samengevoegd worden tot één optimaal belichte panorama. In het laatste geval is deze dus opgebouwd uit 48 foto’s. Het aantal te maken foto’s om de gehele omgeving vast te leggen is afhankelijk van de gebruikte camera en lens. Ik gebruik een 10mm lens (komt overeen met een 15mm lens op een compact of full frame camera).
Fotograferen
Bij het fotograferen kun je de foto’s het beste in het RAW formaat fotograferen, indien dit wordt ondersteund door je camera. Als je de volledige omgeving (dus 360° rond en 180° van onder naar boven) wilt vast leggen in één enkele panorama komt het erg nauw hoe de camera ronddraait bij het maken van de verschillende foto’s. Om de verschillende foto’s naadloos aan elkaar te kunnen plakken dient de camera exact over het brandpunt van de lens te draaien (het nodal point). Hiervoor zul je een speciale statiefkop nodig hebben zoals de Nodal ninja. Indien je echter enkel 360° rond fotografeert (dus niet 180° van onder naar boven) en het onderwerp zich niet te dichtbij bevindt, is het echter goed mogelijk de foto’s uit de hand te nemen. Er zullen dan wel kleine aansluitingsfouten in de panorama zitten, maar deze zullen nauwelijks zichtbaar zijn. Hoe dichterbij het onderwerp zich bevindt, hoe groter deze afwijkingen zullen zijn.
Verder is erg belangrijk dat de instellingen van de camera bij alle foto’s exact hetzelfde zijn, de camera moet dus volledig op handmatig ingesteld worden (isowaarde, sluitertijd, diafragma, scherpstelling en witbalans). Hierbij wordt voor de belichting de gemiddelde belichting van de complete omgeving genomen. Om deze te bepalen richt je de camera op wat je denkt dat een gemiddeld belicht deel in de omgeving is. Hierop stel je de belichting van de camera in. Vervolgens richt je de camera op het lichtste deel van de omgeving en noteer je hoeveel overbelichting de camera aangeeft (meestal is dit ongeveer twee stops). Vervolgens richt je de camera op het donkerste deel van de panorama en bekijk je hoeveel onderbelichting de camera aangeeft. Als de onderbelichting overeenkomt met de overbelichting heb je de camera juist ingesteld. Tevens kun je het diafragma het beste zo klein mogelijk houden omdat dit de scherptediepte van de foto ten goede komt.
Om een volledig goed belichte panorama te krijgen kun je het beste alle foto’s drie maal nemen in drie verschillende belichtingen (-2 stops, 0 stops, +2 stops). Door deze drie belichtingen later samen te voegen kun je een panorama creëren welke zowel in de donkerste als de lichtste delen juist belicht is. Dit is echter enkel mogelijk indien je vanaf statief werkt, omdat elke drie gemaakte foto’s pixelnauwkeurig overeen moeten komen om deze later precies goed samen te kunnen voegen. Deze werkwijze wordt later besproken.
Hans Hermans
kempis.nl poetry magazine
More in: Dutch Landscapes, Hans Hermans Photos
There’s nothing like a pramcar
Objets-trouvés – kempis.nl poetry magazine
More in: - Objets Trouvés (Ready-Mades)
Tracey Emin
The Vanishing Lake
6 Fitzroy Square, London W1T 5DX
7 October – 12 November (Closed 19-23 October) 2011
‘She looked into the mirror…
I made a fool of myself again. A fool like a stupid child. A child that has never known love… A soul that has never been touched. Then she began to cry.
Knowing that every thing is as it should be…
She was a fool.
It was all too late…The lake had gone…
The vanishing lake is not a metaphor… It is a real lake… it is small and magical looking… but only exists from autumn to spring… in the summer… it is just a dry dusty barren bowl…
The only metaphor is often…This is how I feel.’
An extract from ‘The Vanishing Lake’
Tracey Emin Autumn 2011
White Cube announces a special site-specific exhibition by Tracey Emin, ‘The Vanishing Lake’. The title is taken from her novel, which has been a catalyst for a series of new works created for exhibition in the Georgian house at 6 Fitzroy Square.
Emin relishes the opportunity of showing in historical surroundings, previously exhibiting at the Foundling Museum and Freud’s former home in London as well as the British Pavilion in Venice in 2007. Now Emin has chosen an eighteenth century house, designed as part of a terrace by the neoclassical architect, Robert Adam in 1794. Fitzroy Square was home to numerous artists and writers before the war, but subsequently many of the properties became commercial businesses and number 6 became a bank. However, in the 1990’s the Georgian group restored the building to its original domestic design – and this evolution of purpose corresponds with the ethos of ‘The Vanishing Lake’.
The seasonal disappearance and reappearance of the lake by Emin‘s home in France informs a series of new ‘Self Portraits’ that reflect and absorb a personal metamorphosis. With titles including: ‘Knowing how I am’, ‘Anatolian Princess’ and ‘Beautiful Girl’, Emin portrays her multifaceted past by drawing from Picasso’s intimate portrayals of his long-standing muse and mistress, Marie-Thérèse Walter. Pleas of unrequited love and touching melancholia are conveyed in a series of embroidered texts and drawings to be shown alongside the exposed vulnerability of an isolated figure captured in a series of hand-woven tapestries. Scaled up from intimate works on canvas, the tapestries produced by the West Dean tapestry studios continue Emin’s interest in the domestic and handcrafted tradition. In addition, tiny hand-modeled bronze figures pray either side of a pregnant bronze figure in ‘Prayers for Mother’. As visitors enter or leave the exhibition, a neon text enigmatically recounts: ‘I followed you into the water knowing I would never return’.
Tracey Emin
Tracey Emin’s art is one of disclosure, using her life events as inspiration for works ranging from painting, drawing, video and installation, to photography, needlework and sculpture. Emin reveals her hopes, humiliations, failures and successes in candid and, at times, excoriating work that is frequently both tragic and humorous.
Emin’s work has an immediacy and often sexually provocative attitude that firmly locates her oeuvre within the tradition of feminist discourse. By re-appropriating conventional handicraft techniques – or ‘women’s work’ – for radical intentions, Emin’s work resonates with the feminist tenets of the ‘personal as political’. In Everyone I’ve Ever Slept With, Emin used the process of appliqué to inscribe the names of lovers, friends and family within a small tent, into which the viewer had to crawl inside, becoming both voyeur and confidante. Her interest in the work of Edvard Munch and Egon Schiele particularly inform Emin’s paintings, monoprints and drawings, which explore complex personal states and ideas of self-representation through manifestly expressionist styles and themes.
Tracey Emin was born in London in 1963, and studied at Maidstone College of Art and the Royal College of Art, London. She has exhibited extensively internationally, including solo and group exhibitions in Holland, Germany, Switzerland, Spain, Japan, Australia, The United States and Chile. In 2008 Emin held her first major retrospective at the Scottish National Gallery of Modern Art, which subsequently toured to Malaga (2008) and Bern in 2009. In 2007 Emin represented Britain at the 52nd Venice Biennale, was made a Royal Academician and was awarded an Honorary Doctorate from the Royal College of Art, London, a Doctor of Letters from the University of Kent and Doctor of Philosophy from London Metropolitan University. She lives and works in London.
≡ Website White Cube Gallery London
fleursdumal.nl magazine
More in: Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Sculpture
Hans Hermans’ panoramafoto’s: Westelbeers
Werkwijze voor het maken van een VR-panorama
Een complete omschrijving hoe je een virtual reality panorama kunt maken kun je vinden op mijn site, klik hiervoor op de link onderaan. Tevens kun je hier ook de werkwijze vinden voor het maken van een little planet.
Het maken van een 360° VR panorama met opensource software
Laat je niet afschrikken door de lengte en de vele te doorlopen stappen in deze tutorial. Met wat oefening is een complete flashpanorama in drie kwartier te maken. Onderstaande werkwijze is een vrij technisch verhaal. Een 360° VR panorama is een panorama samengesteld uit meerdere foto’s welke met een speciale viewer bekeken kan worden. Hierbij wordt de panorama op een zodanige wijze gepresenteerd dat je als kijker met de muis om je heen kunt kijken en waarbij je de indruk krijgt alsof je werkelijk op de locatie aanwezig bent.
De VR panorama’s op mijn site zijn opgebouwd uit 16 foto’s. Op deze 16 foto’s wordt de gehele omgeving vastgelegd, dus 360° rond en 180° van onder naar boven. Deze worden vervolgens met het opensourceprogramma Hugin samengevoegd tot één panorama. Meestal maak ik echter de gehele panorama in drie verschillende belichtingen welke later met HDR software samengevoegd worden tot één optimaal belichte panorama. In het laatste geval is deze dus opgebouwd uit 48 foto’s. Het aantal te maken foto’s om de gehele omgeving vast te leggen is afhankelijk van de gebruikte camera en lens. Ik gebruik een 10mm lens (komt overeen met een 15mm lens op een compact of full frame camera).
Fotograferen
Bij het fotograferen kun je de foto’s het beste in het RAW formaat fotograferen, indien dit wordt ondersteund door je camera. Als je de volledige omgeving (dus 360° rond en 180° van onder naar boven) wilt vast leggen in één enkele panorama komt het erg nauw hoe de camera ronddraait bij het maken van de verschillende foto’s. Om de verschillende foto’s naadloos aan elkaar te kunnen plakken dient de camera exact over het brandpunt van de lens te draaien (het nodal point). Hiervoor zul je een speciale statiefkop nodig hebben zoals de Nodal ninja. Indien je echter enkel 360° rond fotografeert (dus niet 180° van onder naar boven) en het onderwerp zich niet te dichtbij bevindt, is het echter goed mogelijk de foto’s uit de hand te nemen. Er zullen dan wel kleine aansluitingsfouten in de panorama zitten, maar deze zullen nauwelijks zichtbaar zijn. Hoe dichterbij het onderwerp zich bevindt, hoe groter deze afwijkingen zullen zijn.
Verder is erg belangrijk dat de instellingen van de camera bij alle foto’s exact hetzelfde zijn, de camera moet dus volledig op handmatig ingesteld worden (isowaarde, sluitertijd, diafragma, scherpstelling en witbalans). Hierbij wordt voor de belichting de gemiddelde belichting van de complete omgeving genomen. Om deze te bepalen richt je de camera op wat je denkt dat een gemiddeld belicht deel in de omgeving is. Hierop stel je de belichting van de camera in. Vervolgens richt je de camera op het lichtste deel van de omgeving en noteer je hoeveel overbelichting de camera aangeeft (meestal is dit ongeveer twee stops). Vervolgens richt je de camera op het donkerste deel van de panorama en bekijk je hoeveel onderbelichting de camera aangeeft. Als de onderbelichting overeenkomt met de overbelichting heb je de camera juist ingesteld. Tevens kun je het diafragma het beste zo klein mogelijk houden omdat dit de scherptediepte van de foto ten goede komt.
Om een volledig goed belichte panorama te krijgen kun je het beste alle foto’s drie maal nemen in drie verschillende belichtingen (-2 stops, 0 stops, +2 stops). Door deze drie belichtingen later samen te voegen kun je een panorama creëren welke zowel in de donkerste als de lichtste delen juist belicht is. Dit is echter enkel mogelijk indien je vanaf statief werkt, omdat elke drie gemaakte foto’s pixelnauwkeurig overeen moeten komen om deze later precies goed samen te kunnen voegen. Deze werkwijze wordt later besproken.
Hans Hermans
kempis.nl poetry magazine
More in: Dutch Landscapes, Hans Hermans Photos
Van Abbe Museum
Help de Wood Circle te behouden!
Crowdfunding initiatief voor Richard Long’s kunstwerk t/m 31/10/2011
Het kunstwerk Wood Circle (1977) van Richard Long is al meer dan 30 jaar te gast in het Van Abbemuseum. Nu de eigenaar het werk w
il verkopen en het museum over onvoldoende budget beschikt om het aan te schaffen, dreigt het werk het museum te verlaten. Toen dit bekend werd, nam een grote groep cicerones, docenten, gastheren en gastvrouwen het initiatief voor een campagne om het kunstwerk te behouden. Het museum ondersteunt deze spontane actie van harte en is op zoek gegaan naar verdere financiële ondersteuning. Via dit crowdfunding initiatief hopen ze minimaal €30.000,- bijeen te krijgen. Onder de noemer ‘Help de Wood Circle te behouden!’ worden mensen opgeroepen om donateur te worden!
Voor donaties, groot of klein, kunt u terecht bij de Museumshop in het Van Abbemuseum of op www.voordekunst.nl Op de website van het Van Abbemuseum en voordekunst.nl is ook de voortgang van het project te volgen.
De vrijwilligers en cicerones organiseren verschillende speciale acties, waarvan de opbrengsten in het geheel naar het behoud van het werk gaan. Zo zijn er onder meer wandelingen door de natuur, boekjes met informatie over het werk en worden er t-shirts en buttons met de tekst ‘We Saved an Artwork’ verkocht.
De namen van de donateurs die minimaal €20,- doneren worden ook toegevoegd op de zaalwand in de tentoonstelling ’For Eindhoven’ – The City as Muse.
Tijdens d
e opening van het tentoonstellings-programma VANUIT HIER – OUT OF HERE op 3 september hebben de cicerones en directeur Charles Esche de eerste donaties gedaan.
De actie loopt tot en met eind oktober 2011.
Wood Circle, een vroeg werk van de bekende Britse kunstenaar Richard Long, is sinds 1977 in bruikleen bij het Van Abbemuseum en in de afgelopen decennia al vele malen getoond. Het spreekt veel bezoekers aan en nodigt uit tot nadenken over kunst en wat iets tot kunst maakt.
Het is een zaalvullend werk dat bestaat uit minimaal 840 takken. De takken worden binnen een cirkel met een doorsnede van zeven meter in een golvend patroon gelegd, rekening houdend met bepaalde voorschriften die door Long in een certificaat zijn vastgelegd. Iedere keer wanneer het werk wordt uitgevoerd, ziet het er een beetje anders uit.
Het werk is representatief voor het kunstklimaat in de jaren 70, waarin kunstenaars gevestigde opvattingen over kunst de rug toekeerden. Het is de tijd van de opkomst van performance, body en land art.
In een tijd dat er vanuit de overheid almaar minder wordt besteed aan kunst en cultuur kunnen particulieren en bedrijven het verschil maken. Crowdfunding is een toegankelijke vorm van participatie die kunstliefhebbers een democratische stem geeft waarmee zij het kunst- en cultuuraanbod in hun directe omgeving mede bepalen. De opbrengsten voor de Wood Circle worden bijgehouden door voordekunst.nl; een website waarop kunstprojecten in wording op zoek zijn naar aanvullende financiering door particulieren en bedrijven.
• fleursdumal.nl magazine
More in: Art & Literature News, Exhibition Archive, FDM Art Gallery, Land Art, Richard Long, Sculpture, The talk of the town
Thank you for reading Fleurs du Mal - magazine for art & literature